Nieuwe baan na/tijdens burnout?

[Ravensoog]

Sollicitatie tijdens burn/out

Beste mede tweakers,

Ik zit in een dilemma. Ruim 1,5 jaar geleden ben ik in een burnout geraakt. Een half jaar geleden heb ik na een jaar ziektewet en een aantal re integratie pogingen ontslag genomen middels een VSO. Half jaar opzegtermijn zonder werk. Ik ben zelf 26 jaar en heb 3 jaar totaal gewerkt (incl ziektewet)

In dat half jaar zijn mijn klachten een stuk verbeterd alleen zijn er soms dagen waarop ze ineens weer intens aanwezig zijn, vooral dat nare zeurende gevoel in lichaam. Voorderest gaat het eigenlijk goed en voel ik me mentaal echt stukken beter. Sport 4 keer per week.

Mijn vorige werk was extreem druk en vereiste dat ik door heel europa moest reizen en maakte soms 50+ uur per week. 2 weken geleden heb ik een meeloopdag gehad bij een nieuwe werkgever. De werkdruk ligt hier een heel stuk lager en is 36 uur. Ook werk je de helft van de week thuis en in 5 minuten ben ik op werk met de auto. Tijdens het sollicitatiegesprek eigenlijk beide partijen heel positief en in principe ben ik aangenomen.

Alleen heb ik nu nog een gesprek waarin loon en overige voorwaarden besproken worden. Ook de startdatum. Nu ben ik heel erg aan het twijfelen wat ik moet doen en of ik het überhaupt moet doen, aangezien ik nogsteeds wat vervelende klachten ervaar. Ik zou het wel stik graag willen en ik word heel enthausiast van het idee hier te werken. Alleen wil ik mij niet moeten ziekmelden na een paar maanden. Wellicht dat er ook een hele hoop angst nog meespeelt.

Hebben jullie advies???

[Joris748]

Ik zou de sprong in het diepe wagen. 36 uur, werk wat je leuk lijkt, weinig reistijd (zelfs op fietsafstand).

Waren die reintegratiepogingen bij dezelfde werkgever?
Heb je een jobcoach en wat vind die ervan?

[njitter]

Wat heb je te verliezen? Dat je niet na een paar maanden weer in een burnout zit lijkt me inderdaad niet gewenst. Maar dit klinkt wel als een baan die compleet anders is dan waar je van in de burnout raakte.

[Releases]

Onder het motto, van stilzitten is nooit iemand beter geworden, gewoon lekker doen. Zo heb je ook weer wat om naar uit te kijken en aan bij te dragen. Sociale cohesie is ook erg belangrijk voor een mens.

[Verwijderd]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 09:52:
2 weken geleden heb ik een meeloopdag gehad bij een nieuwe werkgever. De werkdruk ligt hier een heel stuk lager en is 36 uur.

De eerste indruk is vaak de beste indruk, alleen heb je kans (zoals ik) dat je ergens terecht komt waar 2 kapiteins (vrouwen in mijn geval) werkten en die resulteerden beide voor een verziekte werksfeer.

Stap dus niet zomaar ergens in al zijn de omstandigheden op papier nog zo gunstig te noemen.

[Family Guy]

Ervaren angststoornis-beoefenaar hier, en ik lees bij jou inderdaad vooral heel veel angsten plus nog weerstand tegen je gevoelens.

Heb je een psycholoog? Want acceptatie van gevoelens en het kunnen relativeren van angsten is iets waar je m.i. zeker nog wat kunt winnen.

En als je dat onder de knie hebt... Dan zul je zien dat je goud in handen hebt met deze job. 1000%.

[Ravensoog]

Verwijderd schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 10:06:
[...]

De eerste indruk is vaak de beste indruk, alleen heb je kans (zoals ik) dat je ergens terecht komt waar 2 kapiteins (vrouwen in mijn geval) werkten en die resulteerden beide voor een verziekte werksfeer.

Stap dus niet zomaar ergens in al zijn de omstandigheden op papier nog zo gunstig te noemen.

Gelukkig heb ik al een meeloopdag gehad en iemand die ik ken die al een hele tijd binnen deze organisatie werkt. altijd positief over

[StevenK]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 09:52:
Ik zou het wel stik graag willen en ik word heel enthausiast van het idee hier te werken.

Says it all. Doen. Als je het niet doet, krijg je op zeker spijt.

[VodaNL]

Lijkt er op alsof je een excuus zoekt om het niet te doen, in je vorige topic benoemde je namelijk dat je bang was voor het volgende stigma

Het enige waar ik mee zit dat iedereen in de aannemerij zegt dat als je eenmaal geswitched bent naar de gemeente je daar nooit meer wegkomt. Waar ik nu werk ligt er een enorm stigma op ambtenaren. Ook ben ik een aantal jaar geleden bij een detacheerbureau in de bouw op gesprek geweest. Deze hebben ook aangegeven niet vroeg in je carriere naar een gemeente te switchen omdat commerciele partijen je dan niet meer moeten hebben.

[Ravensoog]

VodaNL schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 10:44:
Lijkt er op alsof je een excuus zoekt om het niet te doen, in je vorige topic benoemde je namelijk dat je bang was voor het volgende stigma

Het enige waar ik mee zit dat iedereen in de aannemerij zegt dat als je eenmaal geswitched bent naar de gemeente je daar nooit meer wegkomt. Waar ik nu werk ligt er een enorm stigma op ambtenaren. Ook ben ik een aantal jaar geleden bij een detacheerbureau in de bouw op gesprek geweest. Deze hebben ook aangegeven niet vroeg in je carriere naar een gemeente te switchen omdat commerciele partijen je dan niet meer moeten hebben.

Goed gezien! . Maar dat staat er compleet los van. Werkdruk is wel een reden voor de switchz.

[B-Real]

Geen ervaring met een burn-out gelukkig. In het verleden wel werkgevers gehad waarbij veel uren en veel reistijd erbij hoorden. Nooit last van gehad.

Toen kreeg ik een werkgever waarbij overuren er niet of nauwelijks waren en de planning wekelijks ook reëel, na een paar weken gaf mij dat onbewust een klap meer rust. Let wel, ik heb de uren en het reizen nooit als vervelend ervaren.

Toen een paar jaar later werk gevonden nog wat dichterbij huis, vervolgens kwam corona waardoor we veel thuis moesten werken.

Ik vind het een verademing om geen/weinig reistijd te hebben. Lange tijd voelde elke ochtend als uitslapen en had ik ineens een lekker lange avond. Met het thuiswerken wordt het nog relaxter, je houd nog meer tijd over en ik werk efficiënter.

Thuiswerken is echter wel iets wat bij je moet passen. Aangezien jouw nieuwe werkgever op 5 minuten rijden zit zou je (als je wilt) ook net zo goed elke dag op kantoor kunnen werken of bijv alleen voor iets belangrijks even op en neer naar kantoor.

Weinig/geen reistijd en veel thuiswerken heeft mij (ongemerkt) veel relaxter gemaakt.

Kortom, vanuit mijn oogpunt zou ik zeggen dat je er voor moet gaan. Kan mij voorstellen dat het spannend voelt gezien je verleden, maar het vertrekpunt bij je nieuwe werkgever lijkt prima te zijn

[Ircghost]

Sowieso onzin dat commerciële partijen je niet aannemen als je bij een gemeente gewerkt hebt. Dat soort lariekoek is leuk voor de koffieautomaat.

Of je moet beginnen ligt er vooral aan of de andere factoren die ervoor zorgden dat je een burnout kreeg voldoende onder controle zijn.

Een burnout komt in mijn ervaring (bijna) nooit alleen door werkzaken.

Wel denk ik dat een leuke plek om te werken ten goede komt van je herstel.

[Valandil]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 09:52:
Sollicitatie tijdens burn/out

Beste mede tweakers,

Ik zit in een dilemma. Ruim 1,5 jaar geleden ben ik in een burnout geraakt. Een half jaar geleden heb ik na een jaar ziektewet en een aantal re integratie pogingen ontslag genomen middels een VSO. Half jaar opzegtermijn zonder werk. Ik ben zelf 26 jaar en heb 3 jaar totaal gewerkt (incl ziektewet)

In dat half jaar zijn mijn klachten een stuk verbeterd alleen zijn er soms dagen waarop ze ineens weer intens aanwezig zijn, vooral dat nare zeurende gevoel in lichaam. Voorderest gaat het eigenlijk goed en voel ik me mentaal echt stukken beter. Sport 4 keer per week.

Mijn vorige werk was extreem druk en vereiste dat ik door heel europa moest reizen en maakte soms 50+ uur per week. 2 weken geleden heb ik een meeloopdag gehad bij een nieuwe werkgever. De werkdruk ligt hier een heel stuk lager en is 36 uur. Ook werk je de helft van de week thuis en in 5 minuten ben ik op werk met de auto. Tijdens het sollicitatiegesprek eigenlijk beide partijen heel positief en in principe ben ik aangenomen.

Alleen heb ik nu nog een gesprek waarin loon en overige voorwaarden besproken worden. Ook de startdatum. Nu ben ik heel erg aan het twijfelen wat ik moet doen en of ik het überhaupt moet doen, aangezien ik nogsteeds wat vervelende klachten ervaar. Ik zou het wel stik graag willen en ik word heel enthausiast van het idee hier te werken. Alleen wil ik mij niet moeten ziekmelden na een paar maanden. Wellicht dat er ook een hele hoop angst nog meespeelt.

Hebben jullie advies???

Ja, doen!

Ten eerste; na een burn-out ben je nooit meer hetzelfde als voor de burn-out. En dat is ook juist de bedoeling. Je oude manier van werken, in combinatie met werkdruk, stress, deadlines natuurlijk, was al de oorzaak voor een burn-out.

Wat heb je geleerd tijdens je burn-out? Als het goed is heb je veel training, tips/tricks gekregen hoe je je leven en ook werk beter kan inrichten om weer niet in de oude valkuil te trappen.

Ten tweede: je gaat weer werken in een andere omgeving, dichterbij, minder uur, maar vooral een schone lei! Gebruik dan ook juist deze baan om nu je werk in te richten zoals je het zou willen. Dus niet de oude 50-uur-per-week door Europa trekkende druktemaker met stress.

Alles wat je tijdens je burn-out heb geleerd hoe het beter en anders kan, kan je nu juist toepassen in een nieuwe baan en nieuwe omgeving zonder voorgeschiedenis.

Ik snap dat je koudwatervrees hebt en dat is ook heel normaal. De angst om terug te vallen en weer met een burn-out thuis te zitten wil natuurlijk niemand.

Maar een keer terug in het arbeidsproces is onvermijdelijk. Je bent nog te jong om de rest van je leven thuis te zitten. Dus zie het als Ravensoog 2.0 - new and improved!

Bewaak je grenzen. In begin komt veel op je af, dus zet je sociale activiteiten gedurende eerste periode even een laag pitje. Werk moet ook grotendeels leuk zijn.

Nee, het is geen 'walk-in-the-park' , maar zolang je goed op jezelf let, je grenzen bewaakt en in het begin niet zowel zakelijk als prive teveel hooi op je vork neemt, dan moet het echt goed komen.

Luister op tijd naar je lichaam om wat gas terug te nemen. Dit kan op hele simpele manieren:
- plan sociaal wat minder in
- ga (of blijf) met vaste regelmaat sporten
- gun jezelf ook de tijd om je nieuwe baan te leren en je omgeving te leren. (collega's, processen, (on)geschreven regels
- niemand verwacht dat je binnen 2 maanden 150% productief bent en net zoveel kan en snapt als een collega die er al 10 jaar werkt.
- ja, je gaat herkenbare momenten meemaken. Voordeel is nu herken je deze signalen en voorheen negeerde je deze.

[Ravensoog]

Valandil schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 11:27:
[...]


Ja, doen!

Ten eerste; na een burn-out ben je nooit meer hetzelfde als voor de burn-out. En dat is ook juist de bedoeling. Je oude manier van werken, in combinatie met werkdruk, stress, deadlines natuurlijk, was al de oorzaak voor een burn-out.

Wat heb je geleerd tijdens je burn-out? Als het goed is heb je veel training, tips/tricks gekregen hoe je je leven en ook werk beter kan inrichten om weer niet in de oude valkuil te trappen.

Ten tweede: je gaat weer werken in een andere omgeving, dichterbij, minder uur, maar vooral een schone lei! Gebruik dan ook juist deze baan om nu je werk in te richten zoals je het zou willen. Dus niet de oude 50-uur-per-week door Europa trekkende druktemaker met stress.

Alles wat je tijdens je burn-out heb geleerd hoe het beter en anders kan, kan je nu juist toepassen in een nieuwe baan en nieuwe omgeving zonder voorgeschiedenis.

Ik snap dat je koudwatervrees hebt en dat is ook heel normaal. De angst om terug te vallen en weer met een burn-out thuis te zitten wil natuurlijk niemand.

Maar een keer terug in het arbeidsproces is onvermijdelijk. Je bent nog te jong om de rest van je leven thuis te zitten. Dus zie het als Ravensoog 2.0 - new and improved!

Bewaak je grenzen. In begin komt veel op je af, dus zet je sociale activiteiten gedurende eerste periode even een laag pitje. Werk moet ook grotendeels leuk zijn.

Nee, het is geen 'walk-in-the-park' , maar zolang je goed op jezelf let, je grenzen bewaakt en in het begin niet zowel zakelijk als prive teveel hooi op je vork neemt, dan moet het echt goed komen.

Luister op tijd naar je lichaam om wat gas terug te nemen. Dit kan op hele simpele manieren:
- plan sociaal wat minder in
- ga (of blijf) met vaste regelmaat sporten
- gun jezelf ook de tijd om je nieuwe baan te leren en je omgeving te leren. (collega's, processen, (on)geschreven regels
- niemand verwacht dat je binnen 2 maanden 150% productief bent en net zoveel kan en snapt als een collega die er al 10 jaar werkt.
- ja, je gaat herkenbare momenten meemaken. Voordeel is nu herken je deze signalen en voorheen negeerde je deze.

Dank je voor dit inzicht! Klopt alleen het herkennen van signalen vind ik nog moeilijk. Omdat het ontstaan van de klachten die ik nu nog ervaar compleet random is. Sommige dagen bijn geen last en dan ineens een dag weer duizelig etc. Dan vraag ik me af wat dan de oorzaak is en of ik een grens over ben gegaan.

[Valandil]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 11:49:
[...]

Dank je voor dit inzicht! Klopt alleen het herkennen van signalen vind ik nog moeilijk. Omdat het ontstaan van de klachten die ik nu nog ervaar compleet random is. Sommige dagen bijn geen last en dan ineens een dag weer duizelig etc. Dan vraag ik me af wat dan de oorzaak is en of ik een grens over ben gegaan.

Probeer een soort dagboek bij te houden.
Wellicht kan je na verloop wat trigger-punten herkennen.
Plus met 36 uur, gebruik dan ook de overige 4 uur voor ontspanning.
Zou niet gelijk 4x9 doen, dat kan best zwaar zijn. Maar misschien is roulatie van 4x 8 en dan 5 x 8 in de week een optie.

Of anders gewoon 4 x 8 en een ochtend van 4 uur.

[ Voor 18% gewijzigd door Valandil op 09-04-2024 11:55 ]

[Verwijderd]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 11:49:
[...]

Omdat het ontstaan van de klachten die ik nu nog ervaar compleet random is. Sommige dagen bijn geen last en dan ineens een dag weer duizelig etc.

Je schrijft niet of je ook nog medicatie gebruikt.

offtopic:
let wel dat medicate bij overspannen zijn of een burn-out hebben (ja dat zijn 2 totaal verschillende) het probleem onderdrukken en niet genezen.

[Zenomyscus]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 11:49:
[...]

Dank je voor dit inzicht! Klopt alleen het herkennen van signalen vind ik nog moeilijk. Omdat het ontstaan van de klachten die ik nu nog ervaar compleet random is. Sommige dagen bijn geen last en dan ineens een dag weer duizelig etc. Dan vraag ik me af wat dan de oorzaak is en of ik een grens over ben gegaan.

Los van werk, ben je al door de medische molen gegaan? Mijn partner heeft een burnout gehad en had nadat het beter ging ook af en toe last. Bij haar zwangerschap werd dat helemaal erg. Onderzoeken wezen overigens niks uit, totdat iemand zei 'ja je waardes zijn prima, maar het is wel een grote range en sommige mensen hebben meer nodig'. Zij scoorde op een bepaalde stof 134 (geen idee meer wat voor waarde het was, ik herinner me alleen de getallen), waar alles tussen 130 en 600 goed was. Ze heeft toen pillen geslikt om meer van die stof in te nemen. Af en toe voelt ze het nog en dan neemt ze weer een pil, meerdere trouwens voor ijzer en magnesium.

Die stof was niet de oorzaak van haar burnout. Ze moet nog steeds opletten om niet over grenzen te gaan. Maar vage lichamelijke klachten die ze af en toe had zijn snel verholpen doordat ze voor haar lichaam tekort had. De huisarts zag alleen dat de waarde 'goed' was. Zij blijkt meer nodig te hebben.

[TheGhostInc]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 09:52:
Alleen wil ik mij niet moeten ziekmelden na een paar maanden.

Je kunt vlot beginnen en dan na 2? maanden een week of 3-4 onbetaald verlof opnemen. Dat vooraf al regelen met je nieuwe werkgever. Dan even lekker op vakantie, de nieuwe indrukken verwerken en daarna weer door. Bij je nieuwe werkgever geef je aan dat je deze vakantie al gepland had en graag ervoor al start, maar dan wel die periode vrij moet hebben.
Door het als onbetaald te houden, houd je je vrije dagen, die je hard nodig gaat hebben.
De meeste werkgevers vinden zoiets prima, als ze het maar weten. En je bouwt extra rust in, zodat je iets rustiger van start gaat.

[Ravensoog]

Zenomyscus schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:02:
[...]

Los van werk, ben je al door de medische molen gegaan? Mijn partner heeft een burnout gehad en had nadat het beter ging ook af en toe last. Bij haar zwangerschap werd dat helemaal erg. Onderzoeken wezen overigens niks uit, totdat iemand zei 'ja je waardes zijn prima, maar het is wel een grote range en sommige mensen hebben meer nodig'. Zij scoorde op een bepaalde stof 134 (geen idee meer wat voor waarde het was, ik herinner me alleen de getallen), waar alles tussen 130 en 600 goed was. Ze heeft toen pillen geslikt om meer van die stof in te nemen. Af en toe voelt ze het nog en dan neemt ze weer een pil, meerdere trouwens voor ijzer en magnesium.

Die stof was niet de oorzaak van haar burnout. Ze moet nog steeds opletten om niet over grenzen te gaan. Maar vage lichamelijke klachten die ze af en toe had zijn snel verholpen doordat ze voor haar lichaam tekort had. De huisarts zag alleen dat de waarde 'goed' was. Zij blijkt meer nodig te hebben.

Ja ik heb een chronische ziekte wat er voor zorgt dat er bepaalde vitamines minder goed opgenomen worden al paar keer ijzer injecties gehad. En neem veel supplementen. Soms denk ik wel eens dat b12 tekort speelt aangezien dat best laag was.

[Zenomyscus]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:12:
[...]

Ja ik heb een chronische ziekte wat er voor zorgt dat er bepaalde vitamines minder goed opgenomen worden al paar keer ijzer injecties gehad. En neem veel supplementen. Soms denk ik wel eens dat b12 tekort speelt aangezien dat best laag was.

Ah B12, dat was de andere die ze tekort kwam inderdaad. B12, ijzer en magnesium. Met name B12 slikken heeft haar veel geholpen. Magnesium voelt ze vooral aan haar spieren en ijzer merkt ze niet superveel van, maar die was gewoon laag.

[Falcon]

@Ravensoog Wees wel transparant hierover tegen je aankomende werkgever en collega's. Als dat dan verder geen probleem is, gewoon aannemen en jezelf de rust en tijd gunnen in de eerste paar weken/maanden om er in te komen.

Zorg wel voor iemand buiten je werk om, waarmee je eventuele uitdagingen kunt bespreken. Dit kan een partner, vriend(in) of professioneel iemand zijn. Wel buiten je werk, om het objectieve te hebben in de feedback die je terug gaat krijgen.

Sta daarnaast elke dag (ook thuis) even stil, vraag jezelf af:
1. Hoe voel ik mij nu? (Krijg ik energie, of gaat het omlaag?)
2. Moet ik mijzelf ergens bijsturen? Zoja, waarop en wie heb ik daarbij nodig?
3. Moet ik verwachtingen bijsturen bij collega's/vrienden/partner? (Zoja, waarop en wie heb ik daarbij nodig?)

Nog 1 tip, structuur je werkagenda met ook de werkzaamheden die je alleen doet. Dus ga je morgen met "topic x" zelfstandig bezig, alloceer tijd in je agenda hiervoor. Dan is je Teams op rood, je krijgt geen meetings ingepland. En ook niet langer dan een 2 tot 4 uren bijv.. Is het langer dan is de taak te groot, tijd om op te splitsen. (Kanban bordje helpt op team niveau)
In mijn geval was dit belangrijk om te zorgen dat ik ook zaken afkreeg, want als je iets afkrijgt geeft dit onbewust/bewust rust en victory momentje.

Ondertussen kan ik weer 10 openstaande grotere topics aan in mijn hoofd/todo lijst, maar dit is een combi van prive/werk en niet alleen werk

* Falcon is nu 3 jaren weer volledig aan het werk (na 1 jaar eruit te zijn geweest)

[ Voor 9% gewijzigd door Falcon op 09-04-2024 12:35 ]

[Verwijderd]

Als je op willekeurige momenten nog steeds heftige klachten hebt dan ben je nog niet genezen en zit je misschien zelfs nog in het burn-out stadium. Ik vraag me ook af of het wel zo verstandig is om alweer 4x per week te sporten, want een burn-out is in principe gewoon een fysiek iets waar je mentaal (ook) hinder van ondervindt.

Ik denk dat je beter kan wachten tot je bent hersteld. Veel mensen met een burn-out gaan veel te snel weer van alles doen op momenten dat ze zich even goed voelen, en daardoor verleng je je ziek zijn allemaal maar.

En dubbelcheck ook of de oorzaak echt je werk is, want bij het gros is dat juist niet de zo (hoewel jouw werk wel echt intens klinkt).

[ Voor 11% gewijzigd door Verwijderd op 09-04-2024 12:50 ]

[Ravensoog]

Verwijderd schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:49:
Als je op willekeurige momenten nog steeds heftige klachten hebt dan ben je nog niet genezen en zit je misschien zelfs nog in het burn-out stadium. Ik vraag me ook af of het wel zo verstandig is om alweer 4x per week te sporten, want een burn-out is in principe gewoon een fysiek iets waar je mentaal (ook) hinder van ondervindt.

Ik denk dat je beter kan wachten tot je bent hersteld. Veel mensen met een burn-out gaan veel te snel weer van alles doen op momenten dat ze zich even goed voelen, en daardoor verleng je je ziek zijn allemaal maar.

De dagen dat ik sport zijn de dagen dat ik mijzelf het beste voel.

[Verwijderd]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:51:
[...]

De dagen dat ik sport zijn de dagen dat ik mijzelf het beste voel.

Dat is logisch omdat je dopamine aanmaakt; dat was je lichaam waarschijnlijk gewend doordat je zoveel werkte. Op de dagen dat je niet sport denkt je lichaam: ik wil me weer lekker voelen, maar dat lukt niet. En dan komen de klachten weer om de hoek kijken.

[Ravensoog]

Verwijderd schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:53:
[...]

Dat is logisch omdat je dopamine aanmaakt; dat was je lichaam waarschijnlijk gewend doordat je zoveel werkte. Op de dagen dat je niet sport denkt je lichaam: ik wil me weer lekker voelen, maar dat lukt niet. En dan komen de klachten weer om de hoek kijken.

Adrenaline bedoel je?

[Hahn]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 14:41:
[...]

Adrenaline bedoel je?

Nee, dopamine, ook wel bekend als het 'gelukshormoon'. Dopamine zorgt ervoor dat je je goed voelt, zodat je positieve dingen wilt blijven doen.

[Ravensoog]

Hahn schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 14:44:
[...]

Nee, dopamine, ook wel bekend als het 'gelukshormoon'. Dopamine zorgt ervoor dat je je goed voelt, zodat je positieve dingen wilt blijven doen.

Dan is dat sporten toch juist goed. Dat is op het moment het enige waar ik mezelf lekker in kwijt kan.

[Hahn]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 14:47:
[...]

Dan is dat sporten toch juist goed. Dat is op het moment het enige waar ik mezelf lekker in kwijt kan.

Dat probeert @Verwijderd je dus uit te leggen: dat op momenten dat je niet kunt sporten je juist slechter kan gaan voelen, wat niet per se bevorderlijk is voor je burnout.

Sporten is over het algemeen uiteraard iets positiefs. Maar wat meer bedoeld wordt is dat je uit moet kijken dat je je burnout niet 'wegstopt' door 4x per week een lange tijd te sporten.

[ Voor 19% gewijzigd door Hahn op 09-04-2024 14:51 ]

[Ravensoog]

Hahn schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 14:48:
[...]

Dat probeert @Verwijderd je dus uit te leggen: dat op momenten dat je niet kunt sporten je juist slechter kan gaan voelen, wat niet per se bevorderlijk is voor je burnout.

Sporten is over het algemeen uiteraard iets positiefs. Maar wat meer bedoeld wordt is dat je uit moet kijken dat je je burnout niet 'wegstopt' door 4x per week een lange tijd te sporten.

Nee zeker niet sport zijn juist mijn lichtpuntjes in de week en verbeterd mijn mood zeer goed. Ik sport 4 keer per week maar niet langer dan 45 minuten per keer. Als ik dat niet zo hebben zou ik hele dagen in mijn eigen sop gaar zitten koken.

[|sWORDs|]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 12:12:
[...]

Ja ik heb een chronische ziekte wat er voor zorgt dat er bepaalde vitamines minder goed opgenomen worden al paar keer ijzer injecties gehad. En neem veel supplementen. Soms denk ik wel eens dat b12 tekort speelt aangezien dat best laag was.

Vraag je waardes eens op, de Nederlandse maatstaven voor B12 zijn vele malen lager dan in de landen om ons heen. Hoe jonger je bent hoe hoger het eigenlijk zou moeten zijn, maar vaak kijken huisartsen naar de waardes van bejaarden. B12 is erg belangrijk voor zowel hersenen als darmen. Ook is het belangrijk dat je op het moment van prikken al een tijd geen vitamine pillen met B11 (foliumzuur) of B12 geslikt hebt.
Wat voor chronische ziekte is het, toevallig Crohn of Colitis?

Over werken bij de overheid, als ik van de Belastingdienst (negatiever imago dan een gemeente) naar VMware (toch wel een beetje neusje van de zalm qua personeel) kan dan zou ik me daar niet al te veel zorgen over maken.

Het nu aannemen van een baan, dit is toch echt iets wat je zelf moet beoordelen samen met jouw behandelend arts/psycholoog, jij voelt je zoals je je voelt en wat je ook zegt het is erg lastig voor ons om uit woorden te halen hoe het echt is.

[ Voor 8% gewijzigd door |sWORDs| op 09-04-2024 15:59 ]

[Ravensoog]

|sWORDs| schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 15:53:
[...]

Vraag je waardes eens op, de Nederlandse maatstaven voor B12 zijn vele malen lager dan in de landen om ons heen. Hoe jonger je bent hoe hoger het eigenlijk zou moeten zijn, maar vaak kijken huisartsen naar de waardes van bejaarden. B12 is erg belangrijk voor zowel hersenen als darmen. Ook is het belangrijk dat je op het moment van prikken al een tijd geen vitamine pillen met B11 (foliumzuur) of B12 geslikt hebt.
Wat voor chronische ziekte is het, toevallig Crohn of Colitis?

Over werken bij de overheid, als ik van de Belastingdienst (negatiever imago dan een gemeente) naar VMware (toch wel een beetje neusje van de zalm qua personeel) kan dan zou ik me daar niet al te veel zorgen over maken.

Het nu aannemen van een baan, dit is toch echt iets wat je zelf moet beoordelen samen met jouw behandelend arts/psycholoog, jij voelt je zoals je je voelt en wat je ook zegt het is erg lastig voor ons om uit woorden te halen hoe het echt is.

Ziekte van crohn met ontstoken ileum. Laatste meting was mn waarde 196. Zat toen wel aan de supplementatie. Heb al een smeekbede gedaan om injecties maar heb ik inmiddels al opgegeven.

[|sWORDs|]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 16:03:
[...]

Ziekte van crohn met ontstoken ileum. Laatste meting was mn waarde 196. Zat toen wel aan de supplementatie. Heb al een smeekbede gedaan om injecties maar heb ik inmiddels al opgegeven.

196 is echt wel ok, ik zat op de 90-100 op mijn 23e en dat was echt niet ok.
Je kunt zelf prikken (Frankrijk vrij verkrijgbaar) of slikken (maar neemt de darm het op?), echter denk ik niet dat het meer dan een placebo effect geeft.

[ Voor 16% gewijzigd door |sWORDs| op 09-04-2024 16:18 ]

[Ravensoog]

|sWORDs| schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 16:13:
[...]

196 is echt wel ok, ik zat op de 90-100 op mijn 23e en dat was echt niet ok.

Klopt ik krijg ook elke 2 maanden een bloed screening en als iets afwijkt gelijk supplement of infuus.

[|sWORDs|]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 16:17:
[...]

Klopt ik krijg ook elke 2 maanden een bloed screening en als iets afwijkt gelijk supplement of infuus.

Nou, in 2003 waren mijn huisarts en internist niet erg onder de indruk van de 90-100, maar die zagen vooral 80 jarigen met waardes van 100-110. De MDL arts was wel onder de indruk en greep gelukkig in.

[Ravensoog]

Hallo,

Ik heb al eerder een post gemaakt over mijn burnout situatie. Hele tijd terug (meer dan een jaar geleden) burnout geraakt en sinds half jaar geleden vertrokken bij oude werkgever met een vaststellingsovereenkomst. 2 weken geleden heb ik mijn contract ondertekend bij een nieuwe werkgever. Wel stukken beter werk en veel meer rust. Helaas heb ik een flinke terugval doordat ik een hele drukke week had met stressvole prive omstandigheden. Gedurende die week had ik eigenlijk niet veel last. Nu heb ik even een weekje helemaal niks/rust en merk dat heel mijn lijf weer van slag is. Zeer duizelig en ziek, bijna zoals het begin van de burnout. Ongelooflijk dat een druk weekje dit kan veroorzaken.

Nou zit ik enorm met het feit dat ik over 6 weken start bij mijn nieuwe werkgever, die van niks afweet. Helaas is het contract al ondertekend. Ik hoop dat 6 weken genoeg is om boven de terugval uit te komen, en gelukkig start ik in een rustige periode. Wat zouden jullie in deze situatie doen en wat is verstandig. Afwachten tot de proefperiode en als het niet gaat opzeggen? Eerlijk zijn? Contract is natuurlijk al ondertekend.

Ik ben hier constant in mijn hoofd mee bezif en geeft me nou juist de stress die ik eigenlijk even niet kan gebruiken. Graag advies

[Duke_Jay]

Ik zou rustig afwachten of je je na een tijdje beter gaat voelen, mocht het niet beter worden kun je altijd nog (week van te voren?) contact opnemen met de werkgever.

Gezien het lijkt dat je een proeftijd hebt is het misschien wel netjes het aan te geven van te voren, anders is de kans groot dat ze meteen tijdens je proeftijd het contract opzeggen als je je op de 1e dag ziek meldt zonder dat je daarvoor contact hebt opgenomen.

Klinkt verder als een vervelende situatie, succes ermee en beterschap!

[garriej]

Zoals zo vaak met dit soort dingen, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maar waarom zou je je nog druk maken over je werk als je toch over 6 weken weg bent

Heb je nog een week of wat vrij voordat je bij je nieuwe baan begint? Kijk lekker uit naar die week, denk nergens aan en gebruik het als een soort 'reset'.

Ik neem ook aan dat je tijdens je burnout bij iemand bent geweest om te praten(praktijkondersteuner of een psycholoog o.i.d.), misschien ook een idee om daar een afspraak mee te maken?

[Ravensoog]

garriej schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 11:53:
Zoals zo vaak met dit soort dingen, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maar waarom zou je je nog druk maken over je werk als je toch over 6 weken weg bent

Heb je nog een week of wat vrij voordat je bij je nieuwe baan begint? Kijk lekker uit naar die week, denk nergens aan en gebruik het als een soort 'reset'.

Ik neem ook aan dat je tijdens je burnout bij iemand bent geweest om te praten(praktijkondersteuner of een psycholoog o.i.d.), misschien ook een idee om daar een afspraak mee te maken?

Dank je voor je reactie. Ik denk dat je het verkeerd begrijpt. Momenteel heb ik geen werk en begin ik over 6 weken bij mijn nieuwe werk. Maar wel door een (zeer) drukke week prive terugval gepakt. Heb dus nog wel 6 weken aan pure rust. Maak me alleen druk over het feit dat ik straks moet beginnen aan een nieuwe baan terwijl ik het helemaal nog niet aan kan.

[The Prutsor]

Vanuit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik na de eerste keer een stuk 'gevoeliger' ben geworden voor dit soort dingen. Het weten en er rekening mee houden is het enige wat je kan. Situaties ga je niet kunnen voorkomen, maar probeer bij perioden van stress of drukte ook zeker momenten van rust in te plannen. Dat helpt je om de ketel niet te laten overlopen. Voor mij is dat 2x per dag de reistijd naar mn werk in de auto en 's avonds alleen met de katten te gaan spelen of even een uurtje te gamen.

Betreffende de nieuwe werkgever. Kijk het even aan, hou geen informatie achter maar onnodig informeren brengt wellicht ook ongewenst resultaat. Weeg het dus af, kies je moment. Overigens bied zo te horen de nieuwe werkgever meer van waar je naar op zoek bent, iets om naar uit kijken dus. Als je het nu meteen al afzegt draai je iets positiefs meteen om naar iets negatiefs voor jezelf, en dat kun je momenteel ook niet gebruiken

[Ravensoog]

The Prutsor schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 11:58:
Vanuit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik na de eerste keer een stuk 'gevoeliger' ben geworden voor dit soort dingen. Het weten en er rekening mee houden is het enige wat je kan. Situaties ga je niet kunnen voorkomen, maar probeer bij perioden van stress of drukte ook zeker momenten van rust in te plannen. Dat helpt je om de ketel niet te laten overlopen. Voor mij is dat 2x per dag de reistijd naar mn werk in de auto en 's avonds alleen met de katten te gaan spelen of even een uurtje te gamen.

Betreffende de nieuwe werkgever. Kijk het even aan, hou geen informatie achter maar onnodig informeren brengt wellicht ook ongewenst resultaat. Weeg het dus af, kies je moment. Overigens bied zo te horen de nieuwe werkgever meer van waar je naar op zoek bent, iets om naar uit kijken dus. Als je het nu meteen al afzegt draai je iets positiefs meteen om naar iets negatiefs voor jezelf, en dat kun je momenteel ook niet gebruiken

Klopt het is voor mij echr een droom van en veel relaxeder met nog meer salaris ook. 10 minuutjes op de fiets en thuiswerk voor 50% van de tijd. Een meer ideale situatie bestaat er denk ik niet. Ik denk ook dat het een hoop angst is en zal denk ik altijd gevoelig blijven voor stress. Mijn zenuwstelsel reageert dan ook denk ik uit een soort bescherming. Omdat ik in 1x van 0 stress naar 100 ging in een week.

[Verwijderd]

Je staat onder controle bij een huisarts of specialist?

[ Voor 10% gewijzigd door Verwijderd op 23-04-2024 12:29 ]

[pennywiser]

Maar wat heb je gezegd dan over afgelopen half jaar? Ik denk dat eerlijk zijn het best is, nog beter is/was van meet af aan eerlijk en open zijn over je valkuilen en daar de juiste werkgever bij zoeken.

[Outerspace]

Dit past prima in het andere topic, daarom dat ik ze heb samengevoegd

[Ravensoog]

pennywiser schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:06:
Maar wat heb je gezegd dan over afgelopen half jaar? Ik denk dat eerlijk zijn het best is, nog beter is/was van meet af aan eerlijk en open zijn over je valkuilen en daar de juiste werkgever bij zoeken.

Dat ik een tijdje voor mezelf had genomen om verder te oriënteren.

[pennywiser]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:10:
[...]

Dat ik een tijdje voor mezelf had genomen om verder te oriënteren.

Maar daar ga je al, nu heb je je zelf in bochten gewrongen om te vermijden er eerlijk over te moeten zijn. Dit gevoel gaat je mogelijk ook achtervolgen op je nieuwe werkplek. Het is vrijwel altijd beter open te zijn, omdat dit alleen al rust en vaak begrip op de werkplek creëert. En daarmee het gevoel van begrepen te worden tijdens je werk. Mogelijk zelfs wat aanpassingen aan tijden of opbouwen in uren of bedenk maar iets. Zo versterkt het je herstel.

[ Voor 6% gewijzigd door pennywiser op 23-04-2024 12:17 ]

[pennywiser]

Verwijderd schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:05:
Je staat onder controle bij een huisarts of specialist?

Dit is medische informatie, niet relevant.

[Ravensoog]

pennywiser schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:15:
[...]

Maar daar ga je al, nu heb je je zelf in bochten gewrongen om te vermijden er eerlijk over te moeten zijn. Dit gevoel gaat je mogelijk ook achtervolgen op je nieuwe werkplek. Het is vrijwel altijd beter open te zijn, omdat dit alleen al rust en vaak begrip op de werkplek creëert. En daarmee het gevoel van begrepen te worden tijdens je werk. Mogelijk zelfs wat aanpassingen aan tijden of opbouwen in uren of bedenk maar iets. Zo versterkt het je herstel.

Paar weken geleden voelde ik me stukken beter als nu en had ik zeker niet verwacht een terugval te krijgen. Ik wou graag met een schone lei beginnen zonder een stempel opgedrukt te krijgen. Daarom vond ik het niet relevant om het hier over te hebben. Maargoed wellicht mijn nieuwe werkgever maar eens een belletje geven.

[pennywiser]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:20:
[...]

Paar weken geleden voelde ik me stukken beter als nu en had ik zeker niet verwacht een terugval te krijgen. Ik wou graag met een schone lei beginnen zonder een stempel opgedrukt te krijgen. Daarom vond ik het niet relevant om het hier over te hebben. Maargoed wellicht mijn nieuwe werkgever maar eens een belletje geven.

Sta erin als, als ze er vanaf zien is dat het gewoon. Dan kun je op zoek naar een werkgever die wel begrip toont. Die zijn er zeker, en die eerlijkheid werkt ook voor je van begin af aan. Been there.

Met rust bedoelde ik, dat je rust in jouw hoofd creëert, dat jij weet dat je eerlijk bent geweest, en niets hebt te verbergen of je voor te schamen, want dat is het sowieso niet.

[ Voor 12% gewijzigd door pennywiser op 23-04-2024 12:25 ]

[Verwijderd]

pennywiser schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:16:
[...]

Dit is medische informatie, niet relevant.

Jij gaat voor een ander maar invullen wat wel of niet relevant is?

Een huisarts kan nogal makkelijk schermen met de term burn-out, dit kan net zo goed een overspanen zijn, een specialist kijkt vaak wat verder, vandaar mijn vraag.

En met een echte burn-out kun je echt maanden uit de running zijn.

[Ravensoog]

Verwijderd schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:29:
[...]


Jij gaat voor een ander maar invullen wat wel of niet relevant is?

Een huisarts kan nogal makkelijk schermen met de term burn-out, dit kan net zo goed een overspanen zijn, een specialist kijkt vaak wat verder, vandaar mijn vraag.

En met een echte burn-out kun je echt maanden uit de running zijn.

Ben al 1,5 jaar uit de running dus dit is geen overspanning ;-). Flinke burn out met een vleugje long covid.

[Qwerty-273]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 12:20:
Paar weken geleden voelde ik me stukken beter als nu en had ik zeker niet verwacht een terugval te krijgen.

Een van de punten van herstel is om goed duidelijk te krijgen wat voor situaties die terugval kunnen veroorzaken. En hoe je zelf kan acteren in die situaties om die terugval te voorkomen of te minimaliseren. Dat is een lastige taak, maar je moet juist stappen zetten en goed voor jezelf zorgen.

[FirePuma142]

Qwerty-273 schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 13:07:
[...]

Een van de punten van herstel is om goed duidelijk te krijgen wat voor situaties die terugval kunnen veroorzaken. En hoe je zelf kan acteren in die situaties om die terugval te voorkomen of te minimaliseren. Dat is een lastige taak, maar je moet juist stappen zetten en goed voor jezelf zorgen.

Dat is natuurlijk waar. Tegelijkertijd kan het ook zijn dat @Ravensoog nog niet tot de oorzaak is gekomen, maar primair met symptoombestrijding bezig is geweest. Ik zie dat er een aantal keer gevraagd is of je bij een psycholoog onder behandeling bent (of bent geweest) @Ravensoog. Zo niet, een goed idee om alsnog te doen, zo wel, een goed idee om raad te vragen.

Plat gezegd: Als je van een drukke priveweek na anderhalf jaar al weer zo van slag geraakt dat je je voelt als aan het begin van je burnout, dan maak ik me zorgen of je de oorzaak wel hebt aan kunnen pakken. Het is verstandig om de juiste coping strategieen te hebben, om goed met stress van welke aard dan ook om te kunnen gaan.

[Ravensoog]

FirePuma142 schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 13:18:
[...]


Dat is natuurlijk waar. Tegelijkertijd kan het ook zijn dat @Ravensoog nog niet tot de oorzaak is gekomen, maar primair met symptoombestrijding bezig is geweest. Ik zie dat er een aantal keer gevraagd is of je bij een psycholoog onder behandeling bent (of bent geweest) @Ravensoog. Zo niet, een goed idee om alsnog te doen, zo wel, een goed idee om raad te vragen.

Plat gezegd: Als je van een drukke priveweek na anderhalf jaar al weer zo van slag geraakt dat je je voelt als aan het begin van je burnout, dan maak ik me zorgen of je de oorzaak wel hebt aan kunnen pakken. Het is verstandig om de juiste coping strategieen te hebben, om goed met stress van welke aard dan ook om te kunnen gaan.

Ja zeker heb de oorzak helder voor me. Alleen feit dat ik er nu nog mee rondloop is een werkgever die me alweer in 6 weken op de werkvloer verwachte fulltime. Ik heb dit toen nog kunnen rekken maar had eigenlijk een half jaar nodig. Met vallen en opstaan blijven re integreren. Grootste stappen heb ik eigenlijk gemaakt pas nadat ik daar weg ben gegaan. Alleen helaas een stressvole week gehad waar ik weinig invloed op gehad heb.


Oorzaken waren angststoornis, grote eisen/ verwachtingen wat ik moest van mezelf. subassertiviteit (geen nee zeggen). Angststoornis is behandeld en de rest gaat al een stuk beter. Kies nu ook niet voor niks voor een baan die veel lager gegrepen is, wat ik eerst nooit zou doen.

[FirePuma142]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 14:51:
[...]

Ja zeker heb de oorzak helder voor me. Alleen feit dat ik er nu nog mee rondloop is een werkgever die me alweer in 6 weken op de werkvloer verwachte fulltime. Ik heb dit toen nog kunnen rekken maar had eigenlijk een half jaar nodig. Met vallen en opstaan blijven re integreren. Grootste stappen heb ik eigenlijk gemaakt pas nadat ik daar weg ben gegaan. Alleen helaas een stressvole week gehad waar ik weinig invloed op gehad heb.

Vallen is ook niet erg, zeker niet in een ingrijpend traject als een burnout. Als je maar weet hoe je weer in je eigen tempo en met je eigen middelen op kunt staan.

Oorzaken waren angststoornis, grote eisen/ verwachtingen wat ik moest van mezelf. subassertiviteit (geen nee zeggen). Angststoornis is behandeld en de rest gaat al een stuk beter. Kies nu ook niet voor niks voor een baan die veel lager gegrepen is, wat ik eerst nooit zou doen.

Fijn dat je weet waar de oorzaak ligt. Ik denk ook een goed idee om raad te vragen bij je behandelaar hoe hier mee om te gaan.

[Ravensoog]

FirePuma142 schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 14:57:
[...]


Vallen is ook niet erg, zeker niet in een ingrijpend traject als een burnout. Als je maar weet hoe je weer in je eigen tempo en met je eigen middelen op kunt staan.


[...]


Fijn dat je weet waar de oorzaak ligt. Ik denk ook een goed idee om raad te vragen bij je behandelaar hoe hier mee om te gaan.

Klopt. Ik wist tijdens die week wel degelijk dat ik flink over men grenzen heenging. Maar had niet verwacht dat de schade al zo groot zou zijn. Mijn oma was plots overleden dus heel het huis moest leeggehaald worden/ alles verkocht binnen een week. Duurt nu al 4 dagen aan flinke klachten.

[Flans]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 14:51:
[...]

Oorzaken waren angststoornis, grote eisen/ verwachtingen wat ik moest van mezelf. subassertiviteit (geen nee zeggen).

Als ik het zo lees ben ik het wel eens met wat andere mensen in dit topic, dat je er nog niet klaar mee bent. Ik hoop dat je nog onder behandeling staat bij een psycholoog om dit verder aan te pakken.

Over het punt of je dit had moeten vertellen aan je nieuwe werkgever. Wat mij betreft had je vanaf het begin open kaart moeten spelen. Je hoeft je nergens voor te schamen en je zult waarschijnlijk niet de eerste zijn voor het bedrijf die een burn-out achter de kiezen heeft. Dus ik begrijp niet zo goed waarom je het niet verteld zou hebben. Dit is één van de redenen waarom ik denk dat je nog niet klaar bent met behandelen...

De andere reden is - hoe erg en ongepast het misschien is - het niet (durven) zeggen dat je meer tijd nodig hebt in de week die je nu stress oplevert. Je kunt op dit moment gewoon niet zoals andere mensen een week lang beuken en verwachten dat er daarna niks gebeurt. En dat is helemaal niet erg en dat verwacht ook niemand van je. Je moet nog echt leren om hier voor jezelf te kiezen en te onderkennen dat je rust moet nemen en dus 'nee' moet gaan zeggen.

Hoe leuk het bedrijf waar je nu naartoe gaat ook lijkt. Ook daar hebben ze stress periodes, ook daar moet nog even wat afgemaakt worden "Want klant XYZ wacht al 2 maanden op zijn bestelling...". Dus ook daar ga je tegen stress aanlopen. Als je daar gaat beginnen en ze weten niet van je voorgeschiedenis dan kunnen ze je er ook niet bij helpen. Ze gaan hetzelfde van je verwachten als andere medewerkers en dat zal niet in alle gevallen eerlijk zijn tegenover jou. Zeker als je kijkt naar waar je zit in je herstelproces, je hebt - en dat zal je voor jezelf moeten inbouwen - wat meer rust nodig dan 'gezonde' mensen.

[Whuzz]

Ik heb een soortgelijke situatie gehad, dus wellicht dat je wat aan mijn verhaal hebt.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Zaken die ik geleerd heb uit bovenstaande;

1) Of je aan een nieuwe baan moet beginnen terwijl je nog last hebt van een burnout is heel persoonlijk. Terug kijkend denk ik dat het niet bevorderlijk was een sneller herstel, maar ben ik toch blij dat ik het heb gedaan. Het was een mooie kans, op alle vlakken een stap vooruit en ondanks dat de eerste maanden voor mij persoonlijk verschrikkelijk zwaar waren ben ik er beter uitgekomen.

2) "Action defeats fear". Zaken vermijden uit angst voor een paniekaanval (of andere symptomen) werkt uiteindelijk averechts. Het versterkt alleen maar de "flight response" in je brein. Andersom, elke keer dat je óndanks je angst tóch de situatie aangaat, maakt de angst de volgende keer (een klein beetje) kleiner.

3) Het zit allemaal in mijn hoofd. Klinkt stom, maar die realisatie heeft me enorm geholpen. Objectief gezien was alles perfect. Gezin gezond (behalve mijn hoofd dan ), financieel in een betere positie dan ooit tevoren, een fantastische baan, enz enz. Tijdens een "donkere periode" voelde dat allemaal niet zo, maar dat zit allemaal in mijn hoofd. En daar kan ik aan werken. Elke dag een beetje. En dat kan ook tijdens/naast werk.

4) Het duurt lang, en dat is OK. Die burnout kreeg ik natuurlijk niet voor niets. Ik ben het "niet mekkeren, doorpakken" type en het moet altijd "hard vooruit". Het heeft me een half jaar gekost voor ik écht aan mezelf kon toegeven dat het een burnout was en nóg een half jaar om te beseffen dat het nog wel even ging duren voor ik er helemaal van af ben. (if ever...)
En dat ik me dus best een dag kut mag voelen. Dat ik best een weekend moe mag zijn na een pittige week en dat ook mag aangeven aan vrienden/familie. Dat ik best een mindere dag op werk mag hebben en dat de wereld dan heus niet instort.

Affijn. Lang verhaal. Misschien heb je er wat aan. Misschien ook niet.

[Ravensoog]

Whuzz schreef op woensdag 24 april 2024 @ 09:44:
Ik heb een soortgelijke situatie gehad, dus wellicht dat je wat aan mijn verhaal hebt.


***members only***


Zaken die ik geleerd heb uit bovenstaande;

1) Of je aan een nieuwe baan moet beginnen terwijl je nog last hebt van een burnout is heel persoonlijk. Terug kijkend denk ik dat het niet bevorderlijk was een sneller herstel, maar ben ik toch blij dat ik het heb gedaan. Het was een mooie kans, op alle vlakken een stap vooruit en ondanks dat de eerste maanden voor mij persoonlijk verschrikkelijk zwaar waren ben ik er beter uitgekomen.

2) "Action defeats fear". Zaken vermijden uit angst voor een paniekaanval (of andere symptomen) werkt uiteindelijk averechts. Het versterkt alleen maar de "flight response" in je brein. Andersom, elke keer dat je óndanks je angst tóch de situatie aangaat, maakt de angst de volgende keer (een klein beetje) kleiner.

3) Het zit allemaal in mijn hoofd. Klinkt stom, maar die realisatie heeft me enorm geholpen. Objectief gezien was alles perfect. Gezin gezond (behalve mijn hoofd dan ), financieel in een betere positie dan ooit tevoren, een fantastische baan, enz enz. Tijdens een "donkere periode" voelde dat allemaal niet zo, maar dat zit allemaal in mijn hoofd. En daar kan ik aan werken. Elke dag een beetje. En dat kan ook tijdens/naast werk.

4) Het duurt lang, en dat is OK. Die burnout kreeg ik natuurlijk niet voor niets. Ik ben het "niet mekkeren, doorpakken" type en het moet altijd "hard vooruit". Het heeft me een half jaar gekost voor ik écht aan mezelf kon toegeven dat het een burnout was en nóg een half jaar om te beseffen dat het nog wel even ging duren voor ik er helemaal van af ben. (if ever...)
En dat ik me dus best een dag kut mag voelen. Dat ik best een weekend moe mag zijn na een pittige week en dat ook mag aangeven aan vrienden/familie. Dat ik best een mindere dag op werk mag hebben en dat de wereld dan heus niet instort.

Affijn. Lang verhaal. Misschien heb je er wat aan. Misschien ook niet.

Hoi dank je wel voor je verhaal en dit geeft me wel wat vertrouwen. Ik moet zeggen dat jou verhaal wel meer lijkt op een paniek stoornis dan echt een burnout. Mijn symptomen zijn vooral duizeligheid en een ziek gevoel omdat mn zenuwstelsel zo van slag is. Kan dan gewoon niet meer functioneren/ prikkels verdragen. In het verleden heb ik ook een paniekstoornis gehad en dat was wel heel wat anders.

[Ravensoog]

Flans schreef op woensdag 24 april 2024 @ 06:25:
[...]


Als ik het zo lees ben ik het wel eens met wat andere mensen in dit topic, dat je er nog niet klaar mee bent. Ik hoop dat je nog onder behandeling staat bij een psycholoog om dit verder aan te pakken.

Over het punt of je dit had moeten vertellen aan je nieuwe werkgever. Wat mij betreft had je vanaf het begin open kaart moeten spelen. Je hoeft je nergens voor te schamen en je zult waarschijnlijk niet de eerste zijn voor het bedrijf die een burn-out achter de kiezen heeft. Dus ik begrijp niet zo goed waarom je het niet verteld zou hebben. Dit is één van de redenen waarom ik denk dat je nog niet klaar bent met behandelen...

De andere reden is - hoe erg en ongepast het misschien is - het niet (durven) zeggen dat je meer tijd nodig hebt in de week die je nu stress oplevert. Je kunt op dit moment gewoon niet zoals andere mensen een week lang beuken en verwachten dat er daarna niks gebeurt. En dat is helemaal niet erg en dat verwacht ook niemand van je. Je moet nog echt leren om hier voor jezelf te kiezen en te onderkennen dat je rust moet nemen en dus 'nee' moet gaan zeggen.

Hoe leuk het bedrijf waar je nu naartoe gaat ook lijkt. Ook daar hebben ze stress periodes, ook daar moet nog even wat afgemaakt worden "Want klant XYZ wacht al 2 maanden op zijn bestelling...". Dus ook daar ga je tegen stress aanlopen. Als je daar gaat beginnen en ze weten niet van je voorgeschiedenis dan kunnen ze je er ook niet bij helpen. Ze gaan hetzelfde van je verwachten als andere medewerkers en dat zal niet in alle gevallen eerlijk zijn tegenover jou. Zeker als je kijkt naar waar je zit in je herstelproces, je hebt - en dat zal je voor jezelf moeten inbouwen - wat meer rust nodig dan 'gezonde' mensen.

Hoi ja besef ik me heel goed. Gelukkig krijg ik een inwerk buddy die precies hetzelfde heeft doorgemaakt. Heeft hij mij verteld maar ik hem niet. Is tijdens zijn burnout hier begonnen en werkt bijna 100% thuis hierdoor.

[Whuzz]

Ravensoog schreef op woensdag 24 april 2024 @ 12:32:
[...]

Hoi dank je wel voor je verhaal en dit geeft me wel wat vertrouwen. Ik moet zeggen dat jou verhaal wel meer lijkt op een paniek stoornis dan echt een burnout. Mijn symptomen zijn vooral duizeligheid en een ziek gevoel omdat mn zenuwstelsel zo van slag is. Kan dan gewoon niet meer functioneren/ prikkels verdragen. In het verleden heb ik ook een paniekstoornis gehad en dat was wel heel wat anders.

Dat dacht ik het eerste half jaar ook. Tot ik een lijst met alle bekende symptomen van een burnout te zien kreeg. Dat is een héle lange lijst, omdat de sympotmen enorm per persoon variëren. Maar ik kon er een hele boel aanvinken. Ik vermoed dat dit voor jou ook zo is; de symptomen verschillen ook nog eens van dag tot dag.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Wellicht dat je via coaching al eens de term "radicale acceptatie" hebt gehoord. Dat was voor mij een hele belangrijke. Stoppen met "vechten tegen je gevoel" en accepteren dat het er is. Ja, je voelt je kut. Maar je gaat er niet (direct ) dood van en ook als je je kut voelt kun je dingen doen. En in de meeste gevallen ga je je vanzelf beter voelen als je dingen doet. Vandaar "action defeats fear".

Ik heb nog steeds dagen dat ik me ineens ontzettend moe voel en het liefst in bed zou gaan liggen slapen. In plaats daarvan ga ik iets (licht) actiefs doen. Uiteraard is dat soms wat lastig op werk... ik kan niet zomaar uit een meeting weglopen om even actief te doen, maar daar heb ik dan wat ademhalingsoefeningen voor.

Mijn werk is van nature stressvol, met veel verantwoordelijkheid, reizen (jetlag, hard werken) en lange dagen. En dat betekent dat ik wat bewuster met mezelf om heb moeten leren gaan. Bijvoorbeeld accepteren dat ik het weekend na een zakenreis écht nodig heb om bij te komen en dan dus niet op familiebezoek moet gaan, of gaan lopen klussen, maar wat extra moet mediteren, een wandeling maken of iets anders waarvan ik tot rust kom.

[hamsteg]

Ravensoog schreef op dinsdag 23 april 2024 @ 11:45:
Nou zit ik enorm met het feit dat ik over 6 weken start bij mijn nieuwe werkgever, die van niks afweet. Helaas is het contract al ondertekend. Ik hoop dat 6 weken genoeg is om boven de terugval uit te komen, en gelukkig start ik in een rustige periode. Wat zouden jullie in deze situatie doen en wat is verstandig. Afwachten tot de proefperiode en als het niet gaat opzeggen? Eerlijk zijn? Contract is natuurlijk al ondertekend.

Ik ben hier constant in mijn hoofd mee bezif en geeft me nou juist de stress die ik eigenlijk even niet kan gebruiken. Graag advies

Dubbele ervaringsdeskundige hier (eerste keer was blijkbaar niet erg genoeg) ...

Gedurende die week had ik eigenlijk niet veel last.

Dus er waren wel signalen! Leer ze accepteren en gebruiken (die heb ik na de eerste keer ook genegeerd). Volgende keer meteen stap terug doen! Terug naar 8 uur, 's avonds je prive en rust op orde en in de weekenden echt keuzes maken.

Je werk over een paar weken? Komt goed! De 3 R-en keihard nu overeind houden. Rust, Reinheid en Regelmaat - en ga hier niet aan knibbelen ... oooh kan wel ... dus niet. Misschien iets minder goed nieuws, zolang als de burn-out heeft opgebouwd, bouwt die ook weer af dus even een paar dagen/weken rustig en dan weer 'normaal' verder is niet de oplossing. Je zult je geest en je lichaam moeten accepteren in zijn nieuwe vorm, er is geen weg terug naar je "oude jij".

Tip:

Alleen helaas een stressvole week gehad waar ik weinig invloed op gehad heb

Wat was er gebeurd als je (meer) voor jezelf had gekozen? Ondertussen ben ik er achter gekomen dat je vaak je eigen strenge scheidsrechter bent en niet je omgeving. Ook binnen de familie, waar vaak de grootste sociale druk/chantage aanwezig is, zeg ik nu gewoon dat ik niet kan en vraag ik tegenwoordig of een ander moment ook mogelijk is - ik zit aan het stuur.

[ Voor 22% gewijzigd door hamsteg op 24-04-2024 14:15 ]

[Ravensoog]

hamsteg schreef op woensdag 24 april 2024 @ 13:56:
[...]

Dubbele ervaringsdeskundige hier (eerste keer was blijkbaar niet erg genoeg) ...

[...]

Dus er waren wel signalen! Leer ze accepteren en gebruiken (die heb ik na de eerste keer ook genegeerd). Volgende keer meteen stap terug doen! Terug naar 8 uur, 's avonds je prive en rust op orde en in de weekenden echt keuzes maken.

Je werk over een paar weken? Komt goed! De 3 R-en keihard nu overeind houden. Rust, Reinheid en Regelmaat - en ga hier niet aan knibbelen ... oooh kan wel ... dus niet. Misschien iets minder goed nieuws, zolang als de burn-out heeft opgebouwd, bouwt die ook weer af dus even een paar dagen/weken rustig en dan weer 'normaal' verder is niet de oplossing. Je zult je geest en je lichaam moeten accepteren in zijn nieuwe vorm, er is geen weg terug naar je "oude jij".

Tip:

[...]

Wat was er gebeurd als je (meer) voor jezelf had gekozen? Ondertussen ben ik er achter gekomen dat je vaak je eigen strenge scheidsrechter bent en niet je omgeving. Ook binnen de familie, waar vaak de grootste sociale druk/chantage aanwezig is, zeg ik nu gewoon dat ik niet kan en vraag ik tegenwoordig of een ander moment ook mogelijk is - ik zit aan het stuur.

Dank je voor je reactie! Ik wist inderdaad dat ik de grens over ging, dus had eerder moeten ingrijpen. Schade had ik al ingecalculeerd maar wist niet dat het nog zo fors zal zijn. Wel merk ik dat de klachten veel sneller afbouwen. Met rust bouwt het zich snel weer af. Wat betreft werk zal het nog wel moeilijk worden een nieuwe balans te vinden waarin ik niet in het rood hoef. Ik ben fan van sporten en hoop dit naast werk te kunnen blijven doen. Dat is het enige lastige om te accepteren dat dit niet meer op oud niveau kan. 190 kg squatten zit er niet meer in.

Wat betreft de oude worden besef me dat dat niet meer mogelijk is. Maar ik ben liever de nieuwe dan de oude, ookal is her met minder energie. Ik ben nu veel eerlijker en geef beter mijn grenzen aan, wat tot mijn verbazing zeer gewardeerd wordt door mijn omgeving.

[Ravensoog]

Whuzz schreef op woensdag 24 april 2024 @ 13:03:
[...]


Dat dacht ik het eerste half jaar ook. Tot ik een lijst met alle bekende symptomen van een burnout te zien kreeg. Dat is een héle lange lijst, omdat de sympotmen enorm per persoon variëren. Maar ik kon er een hele boel aanvinken. Ik vermoed dat dit voor jou ook zo is; de symptomen verschillen ook nog eens van dag tot dag.


***members only***


Wellicht dat je via coaching al eens de term "radicale acceptatie" hebt gehoord. Dat was voor mij een hele belangrijke. Stoppen met "vechten tegen je gevoel" en accepteren dat het er is. Ja, je voelt je kut. Maar je gaat er niet (direct ) dood van en ook als je je kut voelt kun je dingen doen. En in de meeste gevallen ga je je vanzelf beter voelen als je dingen doet. Vandaar "action defeats fear".

Ik heb nog steeds dagen dat ik me ineens ontzettend moe voel en het liefst in bed zou gaan liggen slapen. In plaats daarvan ga ik iets (licht) actiefs doen. Uiteraard is dat soms wat lastig op werk... ik kan niet zomaar uit een meeting weglopen om even actief te doen, maar daar heb ik dan wat ademhalingsoefeningen voor.

Mijn werk is van nature stressvol, met veel verantwoordelijkheid, reizen (jetlag, hard werken) en lange dagen. En dat betekent dat ik wat bewuster met mezelf om heb moeten leren gaan. Bijvoorbeeld accepteren dat ik het weekend na een zakenreis écht nodig heb om bij te komen en dan dus niet op familiebezoek moet gaan, of gaan lopen klussen, maar wat extra moet mediteren, een wandeling maken of iets anders waarvan ik tot rust kom.

Oke ik zie inderdaad veel bekende dingen op de lijst! Ik blijf ook zeker dingen doen. De dagen dat ik lekker bezig ben ervaar ik ook 0 klachten. Meestal word ik er sochtends wel mee wakker maar als ik dan aan mijn dag begin zwakken de klachten af naar makkelijk verdraagbaar. Als ik gedurende activiteit last blijf hebben weet ik dat er een grens is over gegaan en rust moet pakken. Als ik dan nog door ga word de lijsr weer groter/intenser. Soms probeer ik er dan nog tegen te vechten, maar dit heeft geen zin. Ik zal moeten accepteren nog een tijd met deze klachten om te zullen leren gaan.

[Whuzz]

Ravensoog schreef op woensdag 24 april 2024 @ 14:49:
[...]

Als ik gedurende activiteit last blijf hebben weet ik dat er een grens is over gegaan en rust moet pakken. Als ik dan nog door ga word de lijsr weer groter/intenser. Soms probeer ik er dan nog tegen te vechten, maar dit heeft geen zin. Ik zal moeten accepteren nog een tijd met deze klachten om te zullen leren gaan.

Ik zou eerder kijken hoe je beter met jezelf om kunt gaan *tijdens* de activiteit. Ademhalingsoefening en/of mentale oefening om te zoeken naar manieren om de activiteit toch gewoon af te kunnen maken.
Tijdens werk kan ik ook niet zomaar activiteiten laten vallen als het even tegen zit. Ik heb paniekaanvallen tijdens meetings gehad en moet dan ook een manier vinden om mijzelf onder controle te krijgen/houden.

En als ik me niet goed voel (kies maar een random combo van symptomen uit de lijst die ik gaf), wil ik toch de dingen doen die ik wil/moet doen. Daarna zoek ik dan een extra rustmoment om te reflecteren en te recupereren.

[Ravensoog]

Whuzz schreef op woensdag 24 april 2024 @ 15:04:
[...]


Ik zou eerder kijken hoe je beter met jezelf om kunt gaan *tijdens* de activiteit. Ademhalingsoefening en/of mentale oefening om te zoeken naar manieren om de activiteit toch gewoon af te kunnen maken.
Tijdens werk kan ik ook niet zomaar activiteiten laten vallen als het even tegen zit. Ik heb paniekaanvallen tijdens meetings gehad en moet dan ook een manier vinden om mijzelf onder controle te krijgen/houden.

En als ik me niet goed voel (kies maar een random combo van symptomen uit de lijst die ik gaf), wil ik toch de dingen doen die ik wil/moet doen. Daarna zoek ik dan een extra rustmoment om te reflecteren en te recupereren.

Tijdens de activiteit heb ik zeker geen probleem om het vol te houden en af te maken. Enige is dat ik dan een soort ‘rekening’ opbouw die ik op een later moment terug moet betalen. En als het de dag daarna ook weer druk is wordt die rekening als maar groter. Voorderest heb ik geen last van paniekaanvallen, maar als de klachten de groot worden lukt het mij niet meer on een normaal gesprek te voeren.

[rianne92]

Wat heb je uiteindelijk besloten? Ik zit in dezelfde soort situatie en lees graag met je mee.

[Chewmonkey]

Sowieso geen ontslag nemen. Hiermee zie je af van al je rechten en begin je weer bij 0 (euro).

Vanuit de werkgever kun je in het eerste jaar kijken of je ander werk kunt doen of als al snel duidelijk is dat dit niet kan, bij een andere werkgever. Tijdens dit traject krijg je het grootste deel van je salaris doorbetaald.
In de tussentijd bespreek je met de arbodienst wat je aan kan en welke perioden je werkt. Je werkgever kan je alleen ondersteunen hierin en niet leiden.

Heb je geen werkgever (gehad)? Informeer dan bij de gemeente hoe ze je kunnen ondersteunen. De gemeente is dit verplicht.

[Hahn]

Chewmonkey schreef op maandag 3 juni 2024 @ 22:36:
Sowieso geen ontslag nemen. Hiermee zie je af van al je rechten en begin je weer bij 0 (euro).

Vanuit de werkgever kun je in het eerste jaar kijken of je ander werk kunt doen of als al snel duidelijk is dat dit niet kan, bij een andere werkgever. Tijdens dit traject krijg je het grootste deel van je salaris doorbetaald.
In de tussentijd bespreek je met de arbodienst wat je aan kan en welke perioden je werkt. Je werkgever kan je alleen ondersteunen hierin en niet leiden.

Heb je geen werkgever (gehad)? Informeer dan bij de gemeente hoe ze je kunnen ondersteunen. De gemeente is dit verplicht.

Je bent 8 maanden te laat met die tip:

Een half jaar geleden heb ik na een jaar ziektewet en een aantal re integratie pogingen ontslag genomen middels een VSO. Half jaar opzegtermijn zonder werk.

[Chewmonkey]

De tip was meer voor @rianne92 die nu in dezelfde situatie zit.

[oeboentoe]

Je wint er toch niks mee als je de baan niet aanneemt, je gaat je niet op magische wijze beter voelen door nog langer thuis te zitten.

[MRIdev]

Als je in 5 minuten met de auto op je werk staat zou ik de fiets pakken. Met die afstanden kun je zelfs overwegen om met een kleine, maar mooiere, omweg te fietsen.

[BaRF]

MRIdev schreef op dinsdag 4 juni 2024 @ 09:35:
Als je in 5 minuten met de auto op je werk staat zou ik de fiets pakken. Met die afstanden kun je zelfs overwegen om met een kleine, maar mooiere, omweg te fietsen.

Heel goed idee, ik werk op 7 minuten fietsen maar op een mooie zonnige dag fiets ik wel eens een half uurtje om

[SeatRider]

oeboentoe schreef op dinsdag 4 juni 2024 @ 09:30:
Je wint er toch niks mee als je de baan niet aanneemt, je gaat je niet op magische wijze beter voelen door nog langer thuis te zitten.

Leven met een geheim wat je niet met je werkgever hebt gedeeld, en daardoor misschien zelfs weer over je grenzen gaan, gaat ook niet helpen.

[oeboentoe]

SeatRider schreef op dinsdag 4 juni 2024 @ 10:27:
[...]

Leven met een geheim wat je niet met je werkgever hebt gedeeld, en daardoor misschien zelfs weer over je grenzen gaan, gaat ook niet helpen.

De proeftijd is vaak maar 'e'en maand, na die tijd kan je delen dat je recent uit een burn out komt en het daarom wat rustiger aan wil doen. B.v. niet overwerken, vaker thuiswerken etc.

[Chewmonkey]

oeboentoe schreef op dinsdag 4 juni 2024 @ 11:40:
[...]

De proeftijd is vaak maar één maand, na die tijd kan je delen dat je recent uit een burn out komt en het daarom wat rustiger aan wil doen. B.v. niet overwerken, vaker thuiswerken etc.

Je hoeft helemaal geen medische informatie met je werkgever te delen. Of het nou tijdens de proeftijd is of niet.
Er is een overeenkomst en daar moet je proberen aan te houden, je plezier uit het werk te halen en met je eventuele collega's er het beste van maken.

(Informatie achterhouden tijdens de proeftijd en pas delen ná de proeftijd is ook niet echt chique)

Ondertussen kun je natuurlijk wel om je heen kijken naar wat je trekt. Ik ken weinig mensen die weten wat ze willen worden 'als ze groot zijn'.

En lukt het je niet om je huidige werk te doen door je eerdere burnout? Dan meld je jezelf ziek en kan je met de bedrijfsarts bespreken hoe verder.

Dat een werknemer zich kan ziek melden is volledig het risico van een werkgever. Dan had hij maar geen werkgever moeten zijn, bij wijze van.

[Ravensoog]

rianne92 schreef op dinsdag 28 mei 2024 @ 16:00:
Wat heb je uiteindelijk besloten? Ik zit in dezelfde soort situatie en lees graag met je mee.

Ik ga over een paar weken starten. Heb zeker nog wat klachten, maargoed. Ik probeer er positief in te staan.

[Santee]

Ravensoog schreef op dinsdag 9 april 2024 @ 11:49:
[...]

Dank je voor dit inzicht! Klopt alleen het herkennen van signalen vind ik nog moeilijk. Omdat het ontstaan van de klachten die ik nu nog ervaar compleet random is. Sommige dagen bijn geen last en dan ineens een dag weer duizelig etc. Dan vraag ik me af wat dan de oorzaak is en of ik een grens over ben gegaan.

Beetje oud topic maar bij toeval kom ik hier. Ik struggle ook al 2 jaar met ziekte en reïntegreer nu elders. Ik heb ondertussen de mindbody methode van dr Sarno omarmt, die stelt eigenlijk dat bepaalde mindbody symptomen als duizeligheid komen door onderdrukte emoties (zie het als mini trauma’s) die omhoog komen. Ik doe nu zelf aan journalen (journalspeak) en verschillende inner child technieken om door deze oude emoties door te werken. Zie het als een rouwproces maar dan in plaats van rouw werk je door emoties heen die je als kind nooit hebt mogen of kunnen uiten. Als je langzaam doet en ‘grenzen’ in de gaten houdt wordt het bij sommige mensen langzaam beter. Als dat niet voor je werkt zou ik de bovenstaande methoden adviseren.

[Ravensoog]

Hoi!

Ik heb al eerder een post geplaatst over een nieuwe baan beginnen met burnout klachten (wellicht samenvoegen, moderator?). Nou ben ik al 3 maanden aan het werk. Het werk lukt, alleen de klachten zijn nog steeds sluimerend aanwezig. Ik heb geen stress meer en voel me stukken beter mentaal. Fysiek blijven de klachten vervelend en hinderen mij om mijn leven weer ‘lekker’ te leven.

Ik ben nu meer een manier aan het vinden om met de klachten te leren leven. Ze zijn niet direct meer super beperkend, maar ik weet niet in hoeverre de klachten nog weg zullen gaan, omdat het nu al een jaar op een constant niveau zit. Lange periode rust therapie etc hebben niet geholpen. Therapeut zegt dat ik ermee moet gaan leren leven.

Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Hoe gaan jullie hier mee om?

[Ardana]

Post samengevoegd met vorige topic.

[McKaamos]

Ja, er zijn meer mensen die er last van hebben. Mensen in mijn omgeving alsmede ikzelf.
Het is erg vervelend, de kans dat het ooit weg gaat is er wel maar lang niet bij iedereen.

Er mee moeten leren leven is vaak het dingetje. Ik schiet mezelf ook nog wel met regelmaat voorbij, want ik wil nog van alles, en ga nogsteeds te vaak uit van hoe het 10 jaar geleden was, om dan weer mijn neus te stoten.
Ik heb daarbij ook nog een vorm van autisme wat zorgt dat ik ook een vertraagde sense heb van hoe het echt met mij gaat, en dat helpt daar dus niet echt bij

Het is vooral een kwestie van leren waar je grenzen zijn en die vooraf leren zien aankomen zodat je pro-actief kan handelen in het managen van je energie/staat.

Als je moeite hebt met het accepteren danwel het leren zien aankomen van dingen, is het misschien zinvol om met een therapeut of psycholoog in de arm te nemen.

[ Voor 9% gewijzigd door McKaamos op 13-08-2024 11:39 ]

[Hahn]

McKaamos schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 11:38:

Als je moeite hebt met het accepteren danwel het leren zien aankomen van dingen, is het misschien zinvol om met een therapeut of psycholoog in de arm te nemen.

Die heeft 'ie al:

Therapeut zegt dat ik ermee moet gaan leren leven.

[McKaamos]

Hahn schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 11:39:
[...]

Die heeft 'ie al:

[...]

Dan kan hij daar gaan vragen om ondersteuning, afgezien van de melding krijgen dattie er maar mee moet leven.
Als de betreffende therapeut het daar bij laat, en TS heeft er toch moeite mee, dan is het zaak een andere/betere therapeut/psych te vinden.

[Ravensoog]

McKaamos schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 11:40:
[...]

Dan kan hij daar gaan vragen om ondersteuning, afgezien van de melding krijgen dattie er maar mee moet leven.
Als de betreffende therapeut het daar bij laat, en TS heeft er toch moeite mee, dan is het zaak een andere/betere therapeut/psych te vinden.

Therapeut helpt echt wel goed, ik ben meer op zoek naar ervaringsverhalen voor een beetje toekomst perspectief. Hoe andere mensen er mee omgaan, en hoe het er over een aantal jaar uit zou kunnen zien.

[McKaamos]

Ravensoog schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 11:45:
[...]

Therapeut helpt echt wel goed, ik ben meer op zoek naar ervaringsverhalen voor een beetje toekomst perspectief. Hoe andere mensen er mee omgaan, en hoe het er over een aantal jaar uit zou kunnen zien.

Ahh okay, dat was mij niet helemaal duidelijk uit je verhaal.

Het er mee omgaan is dus vooral jezelf in de huidige staat leren kennen en anticiperen. Dat kost tijd, het heeft ervaring nodig.
Mocht je een partner hebben, hou die dan ook op de hoogte van jouw staat. Je partner kan dan soms ook dingen aan zien komen en je een por geven dat je b.v. even rustiger aan moet doen.
Anderen (vrienden/familie, werkgever b.v.) een beetje mee nemen en begrip kweken voor de momenten dat het even niet gaat helpt ook veel. Dat neemt frustraties bij anderen weg die misschien teveel van je vragen.

En ja, met goed management van jezelf kan het prima leuk leven zijn
Er voor kiezen om b.v. 32 uur te werken ipv 40 zodat je energie over houdt voor leuke dingen.
Preventief een dagje vrij nemen omdat je een wat drukker weekend gaat hebben.
Zo kan je je leven leuk houden zonder je grenzen over te gaan danwel te compenseren.

[Chromoris]

Helaas heeft je Burnout schade veroorzaakt die over het algemeen niet weggaat. Dit is een ding bij Burnout: je bent dermate ver gegaan dat je permanente schade eraan hebt overgehouden. Ermee leren leven is het verstandigste. Vergelijk het ook met ouder worden: dan kan je ook minder en heb je (uiteindelijk) ook beperkingen.
Er tegen vechten is een natuurlijke reactie, maar je zal er meer aan gaan hebben om die energie ergens anders in te steken. Waar nu misschien een paar deuren zijn dichtgegaan, zijn er misschien ook wel deuren die nu open gaan of nog steeds open staan. Denk in mogelijkheden en probeer er omheen te werken.
Kijk of je de oorspronkelijke activiteiten waar je nu in beperkt wordt kan ombuigen naar nieuwe activiteiten waar je die beperkingen niet/minder hebt. Misschien een goed moment om een andere hobby op te pakken, iets nieuws op te pakken of te leren. Pak een andere stip op de horizon, hoe moeilijk/verdrietig dat ook kan zijn.

[Ravensoog]

Chromoris schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 17:50:
Helaas heeft je Burnout schade veroorzaakt die over het algemeen niet weggaat. Dit is een ding bij Burnout: je bent dermate ver gegaan dat je permanente schade eraan hebt overgehouden. Ermee leren leven is het verstandigste. Vergelijk het ook met ouder worden: dan kan je ook minder en heb je (uiteindelijk) ook beperkingen.
Er tegen vechten is een natuurlijke reactie, maar je zal er meer aan gaan hebben om die energie ergens anders in te steken. Waar nu misschien een paar deuren zijn dichtgegaan, zijn er misschien ook wel deuren die nu open gaan of nog steeds open staan. Denk in mogelijkheden en probeer er omheen te werken.
Kijk of je de oorspronkelijke activiteiten waar je nu in beperkt wordt kan ombuigen naar nieuwe activiteiten waar je die beperkingen niet/minder hebt. Misschien een goed moment om een andere hobby op te pakken, iets nieuws op te pakken of te leren. Pak een andere stip op de horizon, hoe moeilijk/verdrietig dat ook kan zijn.

Permanente schade klinkt wel heftig. Misschien niet perse schade? Mijn gewoon mijn brein die hierdoor heel heftig reageert op inspanning. Dus niet schade op celniveau maar meer psychosomstisch.

De grootste doorn op mijn oog is dat me het niet meer lukt om fanatiek te fitnessen. Paar jaar geleden draaide heel mijn leven hier omheen. Nu zijn de zware gewichten gewoon te belastend voor heel mijn zenuwstelsel. Ik zoek het nu in de conditietraining. Ook lonend, maar ik mis het fitnessen wel heel erg. Voorderest kan ik eigenlijk alles wat ik eerst deed (minus de stressvolle baan), maar wel met een betere balans.

[Chromoris]

Ravensoog schreef op dinsdag 13 augustus 2024 @ 21:56:
[...]

Permanente schade klinkt wel heftig. Misschien niet perse schade? Mijn gewoon mijn brein die hierdoor heel heftig reageert op inspanning. Dus niet schade op celniveau maar meer psychosomstisch.

De grootste doorn op mijn oog is dat me het niet meer lukt om fanatiek te fitnessen. Paar jaar geleden draaide heel mijn leven hier omheen. Nu zijn de zware gewichten gewoon te belastend voor heel mijn zenuwstelsel. Ik zoek het nu in de conditietraining. Ook lonend, maar ik mis het fitnessen wel heel erg. Voorderest kan ik eigenlijk alles wat ik eerst deed (minus de stressvolle baan), maar wel met een betere balans.

Klinkt heftig, is het ook wel een beetje. Een burn-out treedt op wanneer je te lang te veel stress hebt. De stress reactie van je lichaam zet bepaalde normale lichaamsreacties uit: je hebt immers geen langdurig herstel/rust nodig wanneer je nu (of voor je gevoel nu) iets moet doen. Heel nuttig toen we nog voor een sabeltandtijger moesten vluchten (flight/fight response), maar in het moderne leven ietwat minder nuttig. Echter werkt stress wel nog hetzelfde (eindresultaat is nog steeds dat je lichaam bepaalde processen op pauze zet), onze biologie heeft zich helaas nog niet aangepast aan het moderne leven.
Consequentie daarvan is dat bepaalde lichamelijke dingen te lang niet fatsoenlijk hersteld/onderhouden zijn geworden, en dat heeft permanente schade veroorzaakt (ook mentaal/op je hersenen). Dus het is niet alleen je zenuwstelsel. Dit is helaas iets wat je zult moeten accepteren: permanente/langdurige schade. Mijn advies: richt je niet op wat niet meer werkt, maar zoek op wat wel werkt. Fanatiek fitnessen mag dan wel afvallen, maar misschien zijn er wel andere sporten die wel mogelijk zijn.