Op het moment ben ik fulltime werkzaam bij een hogeschool, deels als docent en deels als onderzoeker. Ik ben 30 jaar en heb tijdens werktijd met plezier een deeltijd master mogen doen van mijn werkgever. De master is net binnen.
Ik zit nu met het volgende dilemma. Op zich ben ik gelukkig met mijn werk. Ik vind het leuk en het wordt goed betaald (4200 bruto p/m en doorgroeimogelijkheden tot 6700 bruto p/m, exclusief eindejaarsuitkering en vakantiegeld).
Tijdens het doen van mijn master ben ik erachter gekomen dat ik fundamenteel onderzoek ook heel leuk vind. Misschien wel leuker dan wat ik nu aan het doen ben. Daarom speel ik met de gedachten om aansluitend een PhD te doen.
Het enige wat me weerhoud is de salariëring van PhD kandidaten. Bij een fulltime aanstelling is dat 2700 euro bruto p/m in het eerste jaar tot 3200 euro in het vierde jaar. Ik ben best bereid om wat in te leveren op salaris, maar dit is wel een heel groot verschil. Heeft simpelweg te veel impact op alle plannen in het privé leven.
Nu was ik benieuwd, zijn er personen op dit forum die een soortgelijk dilemma hadden en toch een constructie konden bedenken om niet te veel op salaris achteruit te gaan bij het starten van een PhD? Zijn salarissen onderhandelbaar op universiteiten, of is die 2700-3200 euro in beton gegoten?
Zelf dacht ik bijvoorbeeld aan het volledig in dienst gaan bij een onderzoeksgroep op de hogeschool waar ik nu werk, en dan parallel de PhD doen in opdracht van de onderzoeksgroep en een universiteit. Maar wie weet zijn er meer creatieve ideeën waar ik nog niet aan gedacht heb.
Ik zit nu met het volgende dilemma. Op zich ben ik gelukkig met mijn werk. Ik vind het leuk en het wordt goed betaald (4200 bruto p/m en doorgroeimogelijkheden tot 6700 bruto p/m, exclusief eindejaarsuitkering en vakantiegeld).
Tijdens het doen van mijn master ben ik erachter gekomen dat ik fundamenteel onderzoek ook heel leuk vind. Misschien wel leuker dan wat ik nu aan het doen ben. Daarom speel ik met de gedachten om aansluitend een PhD te doen.
Het enige wat me weerhoud is de salariëring van PhD kandidaten. Bij een fulltime aanstelling is dat 2700 euro bruto p/m in het eerste jaar tot 3200 euro in het vierde jaar. Ik ben best bereid om wat in te leveren op salaris, maar dit is wel een heel groot verschil. Heeft simpelweg te veel impact op alle plannen in het privé leven.
Nu was ik benieuwd, zijn er personen op dit forum die een soortgelijk dilemma hadden en toch een constructie konden bedenken om niet te veel op salaris achteruit te gaan bij het starten van een PhD? Zijn salarissen onderhandelbaar op universiteiten, of is die 2700-3200 euro in beton gegoten?
Zelf dacht ik bijvoorbeeld aan het volledig in dienst gaan bij een onderzoeksgroep op de hogeschool waar ik nu werk, en dan parallel de PhD doen in opdracht van de onderzoeksgroep en een universiteit. Maar wie weet zijn er meer creatieve ideeën waar ik nog niet aan gedacht heb.