Wat zijn mijn rechten?

[Jheino]

Hallo allemaal,

Al jaren heb ik geen contact meer met mijn ouders door verschillende en meerdere ruzies.
Nu zit ik al een tijd met een gedachte dat ik niet meer weet wat ik moet doen.

Mijn moeder wil me mijn jeugd foto's en fotoboeken niet aan mij geven. Ik woon al jaren niet meer in huis. Ben 10 jaar getrouwd en heb 2 kids. Nu kan ik niets van mezelf aan mijn kinderen laten zien over en van mijn verleden.
Ik heb al meerdere pogingen gedaan maar mijn moeder wil ze absoluut niet geven.

Heb ik zelf enige rechten en/of kunnen jullie mij advies geven?

Groet,

[corporalnl]

Beste kan je dit met een bemiddelaar of met een advocaat bespreken.

Heb je rechtsbijstand?

[stutrecht]

Rechten? Geen. Het zijn de foto’s van je ouders. Een advocaat oid inschakelen zal mijns inziens niets uithalen en mogelijk de situatie alleen maar meer op scherp zetten.

Je zou kunnen kijken of ze misschien wel open staan voor mediation. Of heb je nog broers/zussen/oude buur/familielid waar je aan kan kloppen en die misschien een poging namens jou kan wagen?

[sypie]

Is het jouw eigendom?
Ja: aangifte van verduistering.
Nee: jammer van je jeugdherinneringen en mooie fotomomenten. Natuurlijk zie je het graag anders maar de situatie is zoals die nu is. Er valt simpelweg niets te eisen. Of je zou het op "portretrecht" moeten kunnen gooien, mijn vermoeden is dat zoiets niet kan in dit geval maar ik ik laat me graag corrigeren door iemand die verstand heeft van de regels daaromtrent.

[P_Tingen]

Gaat lastig worden gok ik. Als je je gelijk al kan halen via gerechtelijke wegen, is er de kans dat je je foto's in reepjes terugkrijgt. Ik heb natuurlijk makkelijk lullen, maar wellicht is het het beste /mooiste als je op een of andere manier in staat bent om de meningsverschillen te overbruggen. Het blijven je ouders. Jouw kinderen zijn ook hun kleinkinderen en andersom zijn je ouders hun opa en oma. Dat contact is er als ik het goed begrijp ook niet en dat is jammer.

Je hoeft het niet overal over eens te zijn om toch contact te hebben, en vanuit een goed contact is de overdracht van de foto's misschien ook niet meer zo'n dingetje.

Nogmaals, ik weet niet wat er allemaal gebeurd is in het verleden, maar kun je je over je trots heen zetten, dan is er - al dan niet met hulp van een bemiddelaar - misschien veel mogelijk

[JJ Le Funk]

zonder de historie te kennen een reactie die je misschien niet wilt horen, maar je ouders blijven altijd die 2 figuren aan wie je je bestaan te danken hebt ondanks al hun gebreken, fouten en tekortkomingen.
ik denk dat als je een weg vindt waarin hetgene dat je wel aan ze respecteert overgebracht kan worden, je moeder op enig moment echt wel die foto's wilt delen.

[Jheino]

Ik snap jullie reacties betreft het proberen om in contact te komen omdat het toch mijn ouders zijn.

Echter is dat na meerdere pogingen absoluut niet meer aan de orde. Daar is er helaas teveel voor gebeurd.

Het zijn overigens niet "mijn" spullen en eigendom.

[alex3305]

Allereerst sterkte. Ik zit momenteel in een vergelijkbare situatie. Je zou het eventueel nog kunnen neerleggen bij een oom of tante of grootouders als je die nog hebt? Er moet toch vast een mogelijkheid zijn om een kopie te krijgen?

[gambieter]

Broers of zussen of andere familie die dergelijke dingen kunnen lenen en dan kopieren?

Je hebt er geen recht op, en over rechten beginnen is ook geen behulpzame insteek.

[True]

Je kunt overwegen om te vragen (al dan niet via de opties hierboven) of zij ze wil laten digitaliseren en de rekening bij jou legt en jij de digitale foto's kan krijgen.
Er zijn diensten die ze voor je uit een fotoboek haalt en weer terug plaatst.

[99ruud99]

Kan je hardmaken dat het jouw eigendom is? Want foto's zijn meestal niet jouw eigendom... -> niet, dus ook geen rechten aan te ontlenen.
Enige dat je nog hebt is kindsdeel bij overlijden, maar dat is enkel geld.

Dat is het nadeel van ruzie met je ouders (ken het, schoonmoeder wilt ons niet meer zien).
Enige optie die je hebt zijn andere familieleden die misschien nog iets hebben.

[ Voor 19% gewijzigd door 99ruud99 op 11-02-2024 21:24 ]

[RobinHood]

In dit soort gevallen is "het beste" hopen dat je ouders, of je ma als zij vooral dwarszit, een beetje snel in een verpleeghuis terechtkomt en dat je je kinderfoto's krijgt wanneer het huis wordt leeggehaald.

Erg cru ja, maar met sommige mensen is het niet anders.

[gambieter]

RobinHood schreef op zondag 11 februari 2024 @ 21:28:
In dit soort gevallen is "het beste" hopen dat je ouders, of je ma als zij vooral dwarszit, een beetje snel in een verpleeghuis terechtkomt en dat je je kinderfoto's krijgt wanneer het huis wordt leeggehaald.

Erg cru ja, maar met sommige mensen is het niet anders.

Je weet niet of het de "schuld" van de ouders is. Zonder context weet je niet of de ouders onredelijk zijn.

(Alhoewel bij familieruzies bijna altijd iedereen schuld draagt)

[ Voor 6% gewijzigd door gambieter op 11-02-2024 21:41 ]

[Yucon]

Als je moeder je die boeken geeft is ze ze zelf vervolgens ook kwijt. We kunnen van afstand natuurlijk niet inschatten in hoeverre dat meespeelt, maar mogelijk is het voor haar op een bepaalde manier ook emotioneel.

Ik zou inzetten op kopieën. Dat kon wel eens een stuk haalbaarder zijn.

[gambieter]

Yucon schreef op zondag 11 februari 2024 @ 22:08:
Als je moeder je die boeken geeft is ze ze zelf vervolgens ook kwijt. We kunnen van afstand natuurlijk niet inschatten in hoeverre dat meespeelt, maar mogelijk is het voor haar op een bepaalde manier ook emotioneel.

Ik zou inzetten op kopieën. Dat kon wel eens een stuk haalbaarder zijn.

Goed punt. Al dan niet via een betrouwbaar tussenpersoon.

[Qwerty-273]

Jheino schreef op zondag 11 februari 2024 @ 20:33:
Nu kan ik niets van mezelf aan mijn kinderen laten zien over en van mijn verleden.

Dat is haast vergelijkbaar met mensen die door brand/overstroming geen spullen meer van vroeger hebben. Je kan er natuurlijk wel over vertellen wat je zelf nog weet, en wellicht tegen de tijd van overlijden van jouw ouder(s) de fotoalbums weer in bezit krijgen. Je kan ook via een bemiddeling vragen of je van de huidige albums een kopie kan maken. Dan blijft het origineel waar het is, maar heb je wel een kopie die je kan laten zien. Daar heb je wel de medewerking voor nodig, en dat zou heel goed geweigerd kunnen worden.

[Thy...]

Om het over een andere boeg te gooien als het via je ouders niet lukt: misschien kan je via social media nog in contact komen met oud klasgenoten, vereniging- of (sport)clubgenoten. Mogelijk hebben die nog foto's waar jij ook op staat en willen ze die voor je inscannen. Of rechtstreeks de clubs benaderen waar je vroeger bij zat om te vragen of ze nog een fotoarchief hebben. Dan heb je in iedere geval een paar jeugdfoto's om aan je kinderen te laten zien.

[Shmoopy]

Ik denk niet dat je rechten hebt.

Je kan het best contact opnemen met Maatschappelijk Werk/Wijkteam in de gemeente waar je ouders wonen. Vertel het verhaal over ruzies, verbroken contact en foto's uit je kindertijd die je wilt laten zien aan je kinderen. Vraag vriendelijk of zij iets voor je kunnen betekenen.

Misschien kan een medewerker een bemiddelende rol spelen en de fotoalbums/foto's tijdelijk ter beschikking stellen voor digitaal kopiëren.

[StevenK]

Ik denk dat je die met succes via de rechter op kunt eisen. Daarbij speelt enerzijds dat jij recht hebt op familylife en dat die foto's daar een vorm van invulling van kunnen zijn. Hoeven jouw ouders niets in te leveren / kwijt te raken door afdrukken of een digitale kopie te verstrekken, dus de mate van inbreuk op hun eigendom is nihil.
Op naar een goede familierechtadvocaat, dus.

[CivLord]

Je rechten zijn zeer beperkt in deze.
Bemiddeling zou je kunnen proberen, maar wanneer beide kampen zich hebben ingegraven in hun eigen gelijk en/ of slachtofferschap, zal elke poging van de een enkel betekenen dat de ander nog meer macht voelt door botweg te weigeren.

Je zou een civiele procedure op kunnen starten op basis van een onrechtmatige daad. Dat begrip is vrij ruim en met de juiste argumenten zelfs nog iets meer op te rekken. Je zou een goede advocaat kunnen laten beargumenteren dat het onthouden van je jeugdherinneringen door je ouders een onrechtmatige daad is naar jou en je familie, omdat iedereen recht heeft op zijn eigen jeugdfoto's. Je kan nog laten beargumenteren dat het delen van jouw jeugdherinneringen met de bijbehorende foto's een essentieel deel is van de opvoeding van jouw kinderen.
Natuurlijk is dat voor 90% bullshit en is de kans dat een rechter je gelijk geeft niet bijzonder groot, maar de kans is niet 0 en ik vrees dat het je enige kans is, totdat je het uit de erfenis kan verkrijgen.
Waar je wel rekening mee met houden is dat wanneer de verhoudingen echt goed verziekt zijn, dat wanneer de rechter je gelijk geeft, de foto's 'per ongeluk' onder een lekkend dakraam hebben gestaan of in een plas zijn gevallen.

[SillBro]

Allereerst ontzettend verdrietig om zo'n relatie met je ouders te hebben.

Om jezelf meer rust te geven kan je het misschien omdenken. Je kan je kinderen niks laten zien van je verleden, maar wel vertellen over je verleden. Je hebt vast mooie verhalen die je op de rand van het bed kan vertellen. Kinderen maken er zelf ook een beeld bij met hun wilde fantasieën. Daar heb je uiteindelijk geen foto's voor nodig. In de middeleeuwen werd ook alles doorgegeven door middel van rijm en liederen (sorry dit feitje moet de historicus in mij even benoemen).

Misschien kan je iets met bovenstaande en geeft het jezelf ook enige rust, ondanks dat ik begrijp dat dit absoluut niet prettig is.

[SillBro]

Tweede wat mij te binnen schiet als aanvulling,

Op de een of andere manier uitleggen aan je ouders wat het met je doet dat je geen foto's mag zien van het verleden, de goede en mooie momenten. Misschien per brief? Wat dat met je doet. Eventueel met een adres waar ze het heen kunnen sturen of dat je het graag wilt ophalen (kan ook een opening zijn, maar ik weet niet hoe ernstig de ruzies zijn geweest).

Ikzelf zou mij ook richten op het feit dat je ouders die foto's van vroeger gemaakt hebben. Dat betekent dus dat zij het ook mooie, speciale en gelukkige momenten vonden. Jij kijkt hier ook met een goed gevoel op terug. Aangeven dat jij hier nu van wil genieten.

Als buitenstaander makkelijk praten hoor, dat weet ik.

[PetervdM]

misschien nu niet teveel focus op leggen. het klinkt cru, maar na het overlijden van je moeder ( en partner ? ) kun je waarschijnlijk wel aan die fotoboeken komen, zelfs als je onterfd bent. ze zijn nl voor anderen waardeloos.

[Archer_VC10]

Afhankelijk van hoe lang geleden jouw jeugd was... er werden vroeger nog wel eens foto's verspreid onder familieleden. Kan je eens rondvragen bij de delen van je familie die je nog wel spreekt wat zij allemaal nog hebben? Wellicht kan je daar makkelijker een kopie regelen dan via je ouders. Nu heb je niets, dus elke foto die je op zo'n manier kan vinden is er toch eentje meer.

[Raoul.TLS]

Ga gewoon met je ouders praten / leg het bij en vraag of je de foto's mag hebben.

Ga niet de weg via de rechter of derde partijen.

Zet je trots en ander gevoelens even aan de kant.
Zijn je ouders (praat uit ervaring)

[ Voor 25% gewijzigd door Raoul.TLS op 12-02-2024 11:32 ]

[graceful]

Wachten tot er een einde aan komt.

Tot die tijd met je kinderen gewoon de dingen die je vroeger deed bezoeken / bekijken fysiek en uitleggen wat je deed en uitspookte waardoor ze nu geen oma hebben.

[Hubert]

Jheino schreef op zondag 11 februari 2024 @ 21:01:

Echter is dat na meerdere pogingen absoluut niet meer aan de orde. Daar is er helaas teveel voor gebeurd.
.

uit ervaring kan ik zeggen dat dat absoluut niet opgaat.. als het einde er is dan zal men altijd spijt hebben of zich afvragen waarom het niet anders gegaan is..


buiten dat ik de situatie van jou niet ken zou ik toch adviseren ga contact zoeken.
Je hoeft geen beste vrienden te worden.. maar allicht kan enig oppervlakkig contact verbetering brengen.
daarnaast de mogelijkheid voor jou kinderen om toch hun opa en oma te leren kennen kan ook een optie zijn..

maar goed. al het advies is uiteindelijk goed bedoelt maar zonder de situatie te weten wie het contact niet meer wilt ook een beetje nutteloos.. enigste optie die dan overblijft is idd wachten tot de ouders er niet meer zijn,.. persoonlijk zou ik de highroad kiezen en er toch nog wat mee proberen te doen.. het zijn toch je ouders en kan me niet voorstellen dat zij jou helemaal niet meer willen zien.. maar goed.. ongeacht wat je doet sterkte met de situatie..

[Grannd]

Zoek een (familie-) mediator en stel voor daarmee in gesprek te gaan en leg je eigen doel (gewenste resultaat) duidelijk neer.

Bedenk wel dat als je dat doet, je ouders of moeder óók hun eis neer zullen leggen.
Als je zelf iets wil halen zal je hoogstwaarschijnlijk ook bereid moeten zijn ook iets te geven, of dat voor hen slechts het sturen van een oppervlakkig bedankje is of de eis om het (herstellen/beginnen van) contact tussen je kinderen en hun grootouders is dat kan je zelf waarschijnlijk het beste inschatten.

Hou er in ieder geval van tevoren rekening mee dat het je iets zal kosten en bedenk of je dat ervoor over heb.
Proberen je doel met een rechter o.i.d. te bereiken zal heel duur zijn, lastig juridisch te bewijzen zijn en als laatste de afstand alleen maar vergroten.

Zoals ik het hoor lijkt het (op dit moment) aan beide kanten de tijd nog niet voor om stappen naar elkaar toe te zetten, verspil in dat geval je energie niet zou mijn advies zijn.

[Napsju]

Raoul.TLS schreef op maandag 12 februari 2024 @ 11:15:
Zijn je ouders (praat uit ervaring)

Ik sluit niets uit (praat uit ervaring)..

[TiezZ_BE]

PetervdM schreef op maandag 12 februari 2024 @ 09:24:
misschien nu niet teveel focus op leggen. het klinkt cru, maar na het overlijden van je moeder ( en partner ? ) kun je waarschijnlijk wel aan die fotoboeken komen, zelfs als je onterfd bent. ze zijn nl voor anderen waardeloos.

graceful schreef op maandag 12 februari 2024 @ 11:18:
Wachten tot er een einde aan komt.

Tot die tijd met je kinderen gewoon de dingen die je vroeger deed bezoeken / bekijken fysiek en uitleggen wat je deed en uitspookte waardoor ze nu geen oma hebben.

Jup, sommigen hebben echt geen benul, en l*llen maar raak...

Zelf zou ik ook nog enkele 'souvenirs' uit mijn jeugd terug in bezit hebben. Mooi als ik ze nog ooit kan recuperen, zoniet is het dikke pech. Destijds 'Cut your losses and move on' toegepast. 20j later nog geen spijt van, en mezelf van een hoop ergernis en tijdverlies bespaart in die jaren.

[talin]

Jheino schreef op zondag 11 februari 2024 @ 21:01:
Ik snap jullie reacties betreft het proberen om in contact te komen omdat het toch mijn ouders zijn.

Echter is dat na meerdere pogingen absoluut niet meer aan de orde. Daar is er helaas teveel voor gebeurd.

Het zijn overigens niet "mijn" spullen en eigendom.

wellicht is een onafhankelijk iemand in de arm nemen iets.
een buitenstander die zonder emoties iets voor je kan doen?
met een kopieerapparaat ff langs, kopietjes maken en weer gaan?

of juist iemand die wel dichterbij staat, een oom of tante die de fotoboeken even mag lenen, onder een kopieerapparaat of foto's kan maken en dan weer retour?

[Millie-ano]

Contact is er blijkbaar nog. Want er wordt niet direct opgehangen?
Wellicht zijn er nog negatieven beschikbaar (hier enveloppen vol) zonder dat je moeder de foto's kwijt is kunnen er kopieën gemaakt worden? Heeft moeder ook geen zwak voor schoondochter en de kleinkinderen dat je het op gevoel kan spelen?

[Wowhead]

Persoonlijk heb ik vroeger gewoon mijn fotoboeken met baby/kinder fotos van me jeugd in de vuilnisbak gegooid toen ik 16/17 was.

Slechte relatie met ouders, geen goeie jeugd. Ik vond dat ik die fotos niet nodig had, het is alleen maar een herinnering aan een slechte tijd.

Daarnaast zie ik er de meerwaarde er niet van in dat mijn kinderen het zien, leuk een keertje allicht maar buiten dat het gaat er toch hoe jou relatie met de kinderen is, ze hoeven niet geconfontreerd te worden met jou slechte jeugd plus hun kunnen zich er niet in plaatsen als jij goed voor je familie zorgt. Ergens moet je dat doorbreken voor deze en de volgende generaties.

Maargoed ik ben jou niet, mijn zelf waarde was/deels is nog steeds ivm mijn jeugd -10
Blijven hangen op fotos en gedachtes over dingen die jij nooit hebt mogen hebben vreten harder aan je als je het in boekvorm hebt.

maar allicht geeft mijn ervaring wat meer perspectief voor jou en mischien ergens troost mocht je ze nooit weten te bemachtigen.

[ Voor 48% gewijzigd door Wowhead op 13-02-2024 13:06 ]