Carrièrepad (vrouw) icm gezin en opleiding

[Homewin]

Ik ben benieuwd of andere willen mee denken of tips hebben voor de volgende situatie.

Momenteel werkzaam in een management functie tbv uitvoerend personeel. Intern doorgegroeid. Vooropleiding is mbo4 zorg.
Directeur ziet potentie, verwacht een steile leercurve en zet nu in op personal coaching om mij verder te krijgen (hoger management). Mooie kans en pak het met beide handen aan. Ook bij hem bekend dat mijn huidige functie niet heel passend is voor mij. Veel brandjes blussen. Ik ben sterk in vooruit en groots denken, projecten uitrollen etc.

Klinkt mooi en dat is het ook. Maar ik blijf mij toch de mbo'er voelen en eerlijkheid geschiedde ik floreer weliswaar in de huidige organisatie, maar ik heb geen bagage met theoretische kennis dus niet interessant voor andere partijen.

Voorstel is om vanuit personal coaching ook een beeld te gaan schetsen over wat ik wil qua opleiding.
Dat is waar ik het ingewikkeld vind worden. Ik heb een gezin met 2 kinderen, waarvan de jongste bijna naar school gaat.
Er is een wens voor gezinsuitbreiding. Niet gezegd dat dit ook gaat gebeuren, juist omdat ik ook andere dingen wil.

Maar hoe kan ik alles hebben? Kan dat wel; gezin, carrière én opleiding.

Ik zou graag ooit een master willen behalen. Dat betekent automatisch een bachelor op het hbo. Dat is 4 jaar en klinkt als veel tijd inleveren met het gezin en mogelijke gezinsuitbreiding.

Ik zoek me suf naar shortcuts, denk verkorte bachelor of alleen propedeuse en dan door naar de master (wisselt per opleiding wat de mogelijkheden zijn).
Of de opleiding uitstellen met minimaal 5 jaar. Maar ben ik dan als vrouw niet te laat? (Tzt ruim halverwege 30)

Of een een post hbo bedrijfsmanagement waarna je bij de Business school Nederland een MBA kan volgen. Is een speciale regeling o.a. HU.

M.a.w. ik wil veel en snel en niet jarenlang studeren.
En dat is niet reëel. Dat realiseer ik mij. Vooral niet als de gezinsuitbreiding wordt doorgezet.

Het voelt alsof ik moet kiezen en ik weet niet hoe ik voor mijzelf het pad moet uitkiezen wat ik echt wil.
Partner steunt mij hierin, maar is zelf ook bezig met ontwikkelen. Dat staat elkaar niet in de weg, maar niet alles kan.

Een reality check is welkom hoor.

[President]

Tja, met MBO als vooropleiding zal je niet even in twee jaar een hbo of master kunnen behalen... Cognitief niet, maar qua gezinsleven en regels sowieso niet.

Dan komt de vraag dus puur neer op: waar word jij blij van? Is dat uren in de week spenderen aan studeren of is dat die tijd spenderen aan je gezin of andere hobby's?

Maar: dit geld natuurlijk ook voor je partner. Is hij ook bezig met een studie?

[Admiral Freebee]

Het is misschien wat te veel vanuit eigen ervaring maar ik zie niet in hoe je werk, studie én twee jonge kinderen kan combineren. Tenzij je bereid bent om heel je sociaal leven te laten vallen. En dan nog eens gezinsuitbreiding? Ik zou het niet kunnen

[Homewin]

President schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:07:
Tja, met MBO als vooropleiding zal je niet even in twee jaar een hbo of master kunnen behalen... Cognitief niet, maar qua gezinsleven en regels sowieso niet.

Dan komt de vraag dus puur neer op: waar word jij blij van? Is dat uren in de week spenderen aan studeren of is dat die tijd spenderen aan je gezin of andere hobby's?

Maar: dit geld natuurlijk ook voor je partner. Is hij ook bezig met een studie?

Ik verwacht geen cognitief wonder te zijn, maar mbo is niet voorgekomen uit cognitief vermogen. Dat komt door externe oorzaken waar ik geen invloed op had (iets met waar je wieg staat, geen kansrijke omgeving, dat ontvluchten etc.)
Om die reden verwacht ik dat de cognitieve uitdaging minder groot is dan de combinatie van werk, gezin en opleiding.

Dat is precies de vraag die ik lastig vind: ik vind mijn gezin belangrijk, maar werk ook! Ook als vrouw zijnde vind ik het heel belangrijk dat mijn kinderen een hardwerkende moeder hebben gezien, die ook tijd had voor hen.
Ik wil niet kiezen, maar heb wel het idee dat ik dat moet doen. Mijn man hoeft niet te kiezen. Simpelweg omdat hij bij eventuele gezinsuitbreiding niet zit met een zwangerschap, bevalling, herstel en zich toch minder schuldig voelt met 4 dagen werken dan ik.
Man gaat met een studie starten, maar die duurt relatief kort.

[Homewin]

Admiral Freebee schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:11:
Het is misschien wat te veel vanuit eigen ervaring maar ik zie niet in hoe je werk, studie én twee jonge kinderen kan combineren. Tenzij je bereid bent om heel je sociaal leven te laten vallen. En dan nog eens gezinsuitbreiding? Ik zou het niet kunnen

Snap ik. Ik denk ook niet dat ik het kan en kom er nog niet uit wat ik dan echt wil.

Zou je iets willen delen over je ervaring?

[Kist]

President schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:07:
Tja, met MBO als vooropleiding zal je niet even in twee jaar een hbo of master kunnen behalen... Cognitief niet, maar qua gezinsleven en regels sowieso niet.

Dan komt de vraag dus puur neer op: waar word jij blij van? Is dat uren in de week spenderen aan studeren of is dat die tijd spenderen aan je gezin of andere hobby's?

Maar: dit geld natuurlijk ook voor je partner. Is hij ook bezig met een studie?

Ik vind het wel heel makkelijk om iemand die MBO heeft gedaan per definitie af te doen als kan niet cognitief een HBO in twee jaar afronden. Je kent TS niet eens. Alsof iedereen die MBO heeft gedaan cognitief niet sterk genoeg zou zijn om zoiets te doen. Ik ken persoonlijk een voormalig MBO'er die wel versneld zijn HBO heeft afgerond en vervolgens ook een master nominaal heeft afgerond. Vrouw van een vriend van mij heeft een PHD en is ooit begonnen op het MBO.

Niet elke MBO'er is minder intelligent dan een HBO'er/WO'er. Blijkbaar ziet de werkgever van TS wél potentie in haar. Dus laten we haar niet cognitief wegzetten, want MBO.

[chrisborst]

@Homewin
De belangrijkste vraag die je jezelf moet stellen is, waar wil je carrière technisch uitkomen en hoeveel offers wil je daarvoor brengen? Want werken en opleiding gaat uiteindelijk ten koste van je gezin en relaties. Over 15 jaar zullen je kinderen wel herinneren dat jij er niet was en jij zult niet meer weten waarom.

In veel organisatie wordt (helaas) nog steeds naar je diploma gekeken en dan loop je op een gegeven moment tegen een plafond aan. Maar je ziet dat dit ook aan het veranderen is. Er is krapte op de arbeidsmarkt en met de vergrijzing gaat dat alleen maar meer worden. Dus steeds meer bedrijven kijken naar de potentie van het individu en minder naar je diploma.

Mijn gevoel zou dus zijn om te kijken naar losse opleidingen/masterclasses die een veel kortere doorlooptijd hebben. Zo kan je wel laten zien dat je hbo denkniveau hebt.

ps; je bent blijkbaar nog erg jong als je met 5 jaar uitstellen halverwege de 30 bent. Veel vrouwen worden juist rond die leeftijd pas moeder vanwege de carrière. Als jij straks op je 40ste oudere kinderen hebt en een opleiding kan je ook nog prima opklimmen. Uiteindelijk moet je tot je 70ste werken, dat is dus over 40! jaar.

[BastaRhymez]

Waarom wil je zo graag een master behalen?

Als je huidige werkgever het potentie in je ziet en je ook de kans wilt geven, hoe relevant is het dan om dan ook nu het bijbehorende papiertje te behalen? Of is het een randvoorwaarde van je werkgever dat je het papiertje haalt, voordat ze je de kans geven?

Verder is relevante werkervaring belangrijker dan het ene papiertje te hebben.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Wel eens, dat het een pittige periode zal worden wanneer je promotie, gezinsuitbreiding én een studie in dezelfde periode wilt volgen.
Weet je werkgever ook van jullie kinderwens af? Nee, je bent het niet verplicht om te melden maar zou je denk je wel de combinatie van promotie en kinderwens kunnen combineren? Als dat antwoord ja is, zou je er gewoon voor moeten gaan! De WO studie komt dan over een paar jaar wel.
En vergeet ook niet: Je werk -hoe leuk en uitdagend het ook is- is vervangbaar! Je gezin niet, die is er door dik en dun! Laat je werk dus niet beslissen om de wens van gezinsuitbreiding tegen te gaan! Je kan beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan (gezinsuitbreiding) dan die je niet hebt gedaan (het gemis van toch een "niet compleet gezin" hebben).

[PinusRigida]

Admiral Freebee schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:11:
Het is misschien wat te veel vanuit eigen ervaring maar ik zie niet in hoe je werk, studie én twee jonge kinderen kan combineren. Tenzij je bereid bent om heel je sociaal leven te laten vallen. En dan nog eens gezinsuitbreiding? Ik zou het niet kunnen

Dit dus...

Er zijn er die het kunnen, maar de vraag is moet je het willen? en diegenen die het kunnen (dus carrière maken, véél werken, véél studeren, en dat combineren met een gezinsleven mét meer dan 1 kind + nog aan uitbreiding denken) ik denk dat de wereldbevolking dun bezaaid is met mensen die dit kunnen combineren zonder hier vroeg of laat gevolgen van te voelen; burnout, depressie.

Zonder negatief te willen zijn maar mij komt het gewoon heel pragmatisch op dit neer: er zijn maar 24 uren in een etmaal, 12u per dag, meer krijg je nooit.

Bovendien betwijfel ik of -indien je het allemaal combineert- je alles wat je doet op het volste van je vermogen zal kunnen uitvoeren/doen... en je dus m.a.w. in alles eigenlijk in het béste geval middelmatig kan zijn omdat je je tijd en energie te veel moet verdelen.

My 2cents @Homewin , vanuit mijn visie: hak een knoop door en maak een moeilijke keuze, beperk je ambitie op het éne of het àndere vlak, zodat je wat je overhoudt, op je volle vermogen en tot je volle genoegen kàn uitvoeren zodat het je gelukkig maakt en energie gééft. Teveel hooi op je vork vreet alleen maar energie.

[raze88]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 09:32:
Ik ben benieuwd of andere willen mee denken of tips hebben voor de volgende situatie.

Momenteel werkzaam in een management functie tbv uitvoerend personeel. Intern doorgegroeid. Vooropleiding is mbo4 zorg.
Directeur ziet potentie, verwacht een steile leercurve en zet nu in op personal coaching om mij verder te krijgen (hoger management). Mooie kans en pak het met beide handen aan. Ook bij hem bekend dat mijn huidige functie niet heel passend is voor mij. Veel brandjes blussen. Ik ben sterk in vooruit en groots denken, projecten uitrollen etc.

Klinkt mooi en dat is het ook. Maar ik blijf mij toch de mbo'er voelen en eerlijkheid geschiedde ik floreer weliswaar in de huidige organisatie, maar ik heb geen bagage met theoretische kennis dus niet interessant voor andere partijen.

Voorstel is om vanuit personal coaching ook een beeld te gaan schetsen over wat ik wil qua opleiding.
Dat is waar ik het ingewikkeld vind worden. Ik heb een gezin met 2 kinderen, waarvan de jongste bijna naar school gaat.
Er is een wens voor gezinsuitbreiding. Niet gezegd dat dit ook gaat gebeuren, juist omdat ik ook andere dingen wil.

Maar hoe kan ik alles hebben? Kan dat wel; gezin, carrière én opleiding.

Ik zou graag ooit een master willen behalen. Dat betekent automatisch een bachelor op het hbo. Dat is 4 jaar en klinkt als veel tijd inleveren met het gezin en mogelijke gezinsuitbreiding.

Ik zoek me suf naar shortcuts, denk verkorte bachelor of alleen propedeuse en dan door naar de master (wisselt per opleiding wat de mogelijkheden zijn).
Of de opleiding uitstellen met minimaal 5 jaar. Maar ben ik dan als vrouw niet te laat? (Tzt ruim halverwege 30)

Of een een post hbo bedrijfsmanagement waarna je bij de Business school Nederland een MBA kan volgen. Is een speciale regeling o.a. HU.

M.a.w. ik wil veel en snel en niet jarenlang studeren.
En dat is niet reëel. Dat realiseer ik mij. Vooral niet als de gezinsuitbreiding wordt doorgezet.

Het voelt alsof ik moet kiezen en ik weet niet hoe ik voor mijzelf het pad moet uitkiezen wat ik echt wil.
Partner steunt mij hierin, maar is zelf ook bezig met ontwikkelen. Dat staat elkaar niet in de weg, maar niet alles kan.

Een reality check is welkom hoor.

toon volledige bericht

Het is mij niet helemaal duidelijk of het hier om een Master op HBO of WO gaat?

Mijn situatie:
Hier vorig jaar begonnen aan een HBO opleiding i.c.m. een fulltime baan en een kleine (en een ziekte periode helaas door post corona). Het is te doen mits je consequent bent, goede afspraken thuis kan maken en een partner hebt die er ook 100% achter staat. Of er een versnelde weg mogelijk is hangt af van de resultaten en de instelling waar je de opleiding volgt. In mijn geval was er een versnelde optie naar de HBO-Master (alle onderdelen, op 1 vak na, boven de 9 afgerond tot nu toe) en in de voorbereidingen hiervoor (ook nog erbij naast) heb ik besloten hiermee te stoppen gezien er ook nog "me-time" is. Tijd om te ontspannen en even op te laden en leuke dingen met het gezin te kunnen doen. Met alleen een HBO papiertje haal ik mijn doel ook en als deze cumlaude afgesloten wordt is dat mooi meegenomen.

Een HBO diploma wordt helaas nog erg vaak geëist ondanks jaren werkervaring. Wel hoor ik dat de meerwaarde van een HBO master ten opzichte van een Bachelor niet heel groot is bij sollicitaties. Voor mij was de reden voor de Master de onderbouwing van de Bachelor (wiskundige modellen). Misschien komt dit later nog maar genoeg is genoeg

[President]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:15:
[...]


Ik verwacht geen cognitief wonder te zijn, maar mbo is niet voorgekomen uit cognitief vermogen. Dat komt door externe oorzaken waar ik geen invloed op had (iets met waar je wieg staat, geen kansrijke omgeving, dat ontvluchten etc.)
Om die reden verwacht ik dat de cognitieve uitdaging minder groot is dan de combinatie van werk, gezin en opleiding.

Dat is precies de vraag die ik lastig vind: ik vind mijn gezin belangrijk, maar werk ook! Ook als vrouw zijnde vind ik het heel belangrijk dat mijn kinderen een hardwerkende moeder hebben gezien, die ook tijd had voor hen.
Ik wil niet kiezen, maar heb wel het idee dat ik dat moet doen. Mijn man hoeft niet te kiezen. Simpelweg omdat hij bij eventuele gezinsuitbreiding niet zit met een zwangerschap, bevalling, herstel en zich toch minder schuldig voelt met 4 dagen werken dan ik.
Man gaat met een studie starten, maar die duurt relatief kort.

Fijn dat het cognitieve geen probleem hoeft te zijn, dat neemt alvast een beperkende factor weg.

Tja, een zwangerschap t/m herstel is fysiek zwaar maar geeft ook een periode verlof waarin je het nodige kan doen.

Los daarvan snap ik je gevoel over je man en schuldig voelen, maar dat is iets wat je tegenwoordig natuurlijk niet mag zeggen van bepaalde groepen... Die vinden dat het gelijk zou moeten zijn voor de man en de vrouw... Dus dat je man zich even schuldig moet voelen als jij.

Maar: de praktijk is natuurlijk niet zo.

Ik kan mij voorstellen dat je liever 4 dagen thuis bent voor de kinderen in plaats van dat je je kinderen 4 dagen naar de opvang stuurt. Zou ik zelf als vader niet willen, gelukkig is mijn vrouw de meeste dagen na schooltijd thuis omdat dat met haar werk qua locatie en tijd in te delen is.

Maar zoals al door anderen inmiddels is gezegd: je kan altijd nog wat jaren wachten met een studie en gewoon bijvoorbeeld losse opleidingen of certificaten hebben. Je mbo'er voelen is jouw eigen beeld, als jij kennis uitstraalt zullen mensen niet vragen naar je opleidingsniveau (of verbaasd zijn als je dan mbo aangeeft).

[ybos]

Accepteren dat 2 kinderen voldoende is Klinkt heel bot en praktisch maar dat is natuurlijk wel een mogelijkheid.
Daarnaast zou ik de kansen die je nu krijgt van je werkgever met 2 handen aanpakken en werkervaring opdoen op het hogere niveau. Dat zal sowieso helpen met je toekomst. Steeds vaker wordt het werk/denkniveau gevraagd voor een functie ipv het papiertje. Als je dat dan kan aantonen door een jaar of 4/5 werkervaring op dat niveau opent dat zeker deuren wanneer je graag wat anders zou willen dan je huidige werkgever

[Admiral Freebee]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:16:
[...]


Snap ik. Ik denk ook niet dat ik het kan en kom er nog niet uit wat ik dan echt wil.

Zou je iets willen delen over je ervaring?

Ik heb geen bijzondere ervaring maar als ik merk hoe weinig tijd ik overhou na mijn werk en bezig zijn met de kinderen dan zie ik mij daar niet nog eens een uitdagende studie bij doen. Zeker niet met een partner die ook een full time job heeft. Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is want wellicht zijn er mensen met een hogere weerbaarheid dan ik maar het lijkt voor mij te veel hooi op je vork nemen.

Tenslotte zeg je dat je oudste kind nu naar school gaat gaan. Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar voor ons was dat een aanpassing. De school is vaker gesloten dan de kinderopvang en de uren zijn minder ruim en flexibel. Je kan dat een deel opvangen met buitenschoolse opvang en/of familie maar dan moet dat opvangnetwerk er wel zijn én moet je er ook maar gebruik van willen maken. Ik spendeer liever wat extra tijd aan het huiswerk maken met zijn zonen dan aan dit uit te besteden aan grootouders bijvoorbeeld.

Ik denk dat de adviezen hier al gegeven zijn en dat je zelf moet uitmaken wat je het belangrijkste vindt. En ook je partner erbij betrekken. Want die kan wel zeggen dat hij steun biedt maar in de praktijk moet alles wel rond en geregeld geraken.

[President]

Kist schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:17:
[...]

Ik vind het wel heel makkelijk om iemand die MBO heeft gedaan per definitie af te doen als kan niet cognitief een HBO in twee jaar afronden. Je kent TS niet eens. Alsof iedereen die MBO heeft gedaan cognitief niet sterk genoeg zou zijn om zoiets te doen. Ik ken persoonlijk een voormalig MBO'er die wel versneld zijn HBO heeft afgerond en vervolgens ook een master nominaal heeft afgerond. Vrouw van een vriend van mij heeft een PHD en is ooit begonnen op het MBO.

Niet elke MBO'er is minder intelligent dan een HBO'er/WO'er. Blijkbaar ziet de werkgever van TS wél potentie in haar. Dus laten we haar niet cognitief wegzetten, want MBO.

Dat iedereen niet hetzelfde is is logisch. De gemiddelde MBO'er zit met een reden op het mbo in plaats van het hbo, omdat het beter aansluit qua studie niveau. Prachtig voorbeeld dat je geeft, maar dat geldt zeker niet voor alle mbo'ers.

[Sissors]

Kist schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:17:
[...]

Ik vind het wel heel makkelijk om iemand die MBO heeft gedaan per definitie af te doen als kan niet cognitief een HBO in twee jaar afronden. Je kent TS niet eens. Alsof iedereen die MBO heeft gedaan cognitief niet sterk genoeg zou zijn om zoiets te doen. Ik ken persoonlijk een voormalig MBO'er die wel versneld zijn HBO heeft afgerond en vervolgens ook een master nominaal heeft afgerond. Vrouw van een vriend van mij heeft een PHD en is ooit begonnen op het MBO.

Niet elke MBO'er is minder intelligent dan een HBO'er/WO'er. Blijkbaar ziet de werkgever van TS wél potentie in haar. Dus laten we haar niet cognitief wegzetten, want MBO.

Ik ken ook MBO'er die tot PhD is gekomen. Maar dat is nog heel wat anders dan naast je gezin en werk, ook nog 2x sneller dan nominaal een HBO opleiding te doen. En natuurlijk, vrijstellingen kunnen helpen, maar het klinkt mij iig wel heel optimistisch in de oren.

[ChaserBoZ_]

Het is niet onmogelijk uiteraard. Zelf heb ik mijn bachelor & master in deeltijd gehaald naast een gezin met twee kinderen. Eerste stap; is er in de zorg een HBO aansluiting waar je een voordeel hebt met je MBO opleiding, kun je gebruikmaken van 'eerder verworven competenties' ('EVC' traject) om je ervaring om te zetten naar studiepunten?

Of zoek een studiepad uit met associate degree, bachelor en dan master. Dan kun je steeds twee jaar knallen & afsluiten met een HBO getuigschrift. Mocht je dan onverhoopt het gehele traject niet zien zitten, heb je in ieder geval iets, waarmee je later weer in zou kunnen stromen.

De Open Universiteit biedt veel flexibele mogelijkheden, maar daar moet je ook mee om kunnen gaan.

[ Voor 10% gewijzigd door ChaserBoZ_ op 11-12-2023 11:12 ]

[L-project]

Als jij nu voor je carrière wilt gaan is er één persoon die je daarvoor moet aankijken, en dat is je partner. Als deze er geen probleem in ziet om in het gat te stappen om meer praktische zaken in huishouden en gezin op te pakken, moet dit allemaal kunnen. Zo doen en deden al die mannen dat vroeger ook: gewoon het huiswerk bij de vrouw laten. Hij zal dan (tijdelijk) een stap terug moeten doen in zijn carrière plan, totdat jij weer meer kunt oppakken.
Daarbij moet je dan wel accepteren dat je doordeweeks (met name overdag) voor de kinderen er niet of minder bent, en je partner wel. En dat ze allemaal misschien wel meer naar opvang of oppas moeten gaan. En dat laatste is ook echt niet erg, geen kind is daar slechter van geworden. Zolang je er maar voor zorgt dat de tijd met het gezin en je kinderen dan wel waardevol is (samen avondeten, weekenden samen dingen doen, etc.).

Nogmaals, bedenk hoe al die carrière mannen de combinatie gezin, werk én opleiding regelden.

(Achtergrond: ik ben man en vader, en toen mijn vrouw naast haar werk met haar Doctoraal afronding bezig was heb ik met liefde het huishouden en zorg voor dochter opgepakt.)

[Zenomyscus]

Het leven is keuzes maken. 'En en en' bestaat in mijn ervaring bijna niet. Ik zou voor jezelf bekijken wat je het belangrijkste vind, maar ook proberen in te denken waar je later het meest positief naar terugkijkt.

[SmurfLink]

Tja, je hebt al 2 kinderen en een leuke baan. Wat is er nu belangrijker voor je? Nog meer kinderen of toch die promotie? Hier ga je keuzes moeten maken, tenzij je man fulltime huisvader wil worden, dan zou het allebei nog prima kunnen.

[amaterasu]

Ik heb een soort gelijke situatie.
Ik bekleed op dit moment een management functie, heb een dochtertje van nu 7 maanden oud en doe daarnaast een deeltijd HBO opleiding in de avond.

Voor mij is de combinatie gewoon niet te doen op dit moment. Om deze reden heb ik dan ook de opleiding gepauzeerd (Propedeuse wel al behaald en zit nu in het 4de semester). Werk heeft met regelmaat mentaal uitputtende dagen. Als daarnaast de kleine ziek/hangerig is dan ben je gewoon dood en dood op nog voordat je uberhaupt iets aan je opleiding hebt gedaan.

Als je echt voor de opleiding/promotie wil gaan zou ik je adviseren dat niet te combineren met een nieuwe kleine.

[Thompson]

Er zijn mensen die het kunnen, én én én. Maar laat ik het zo zeggen dat ik er heel veel meer ken die dat niét trekken en uiteindelijk veel minder af zijn dan wanneer ze gewoon een keus hadden gemaakt dan die dat succesvol weten te volbrengen.

Schrijf voor jezelf eens uit hoe je denkt dat je dagen/weken er uit gaan zien als je het allemaal wil. Zoals al eerder gezegd er zit maar 24u in een dag en dan kom je misschien wel tot de conclusie dat je meerdere dagen per week slechts een half uur per dag tijd hebt voor je kinderen.

[SiErRa]

L-project schreef op maandag 11 december 2023 @ 11:54:
Als jij nu voor je carrière wilt gaan is er één persoon die je daarvoor moet aankijken, en dat is je partner. Als deze er geen probleem in ziet om in het gat te stappen om meer praktische zaken in huishouden en gezin op te pakken, moet dit allemaal kunnen. Zo doen en deden al die mannen dat vroeger ook: gewoon het huiswerk bij de vrouw laten. Hij zal dan (tijdelijk) een stap terug moeten doen in zijn carrière plan, totdat jij weer meer kunt oppakken.
Daarbij moet je dan wel accepteren dat je doordeweeks (met name overdag) voor de kinderen er niet of minder bent, en je partner wel. En dat ze allemaal misschien wel meer naar opvang of oppas moeten gaan. En dat laatste is ook echt niet erg, geen kind is daar slechter van geworden. Zolang je er maar voor zorgt dat de tijd met het gezin en je kinderen dan wel waardevol is (samen avondeten, weekenden samen dingen doen, etc.).

Nogmaals, bedenk hoe al die carrière mannen de combinatie gezin, werk én opleiding regelden.

(Achtergrond: ik ben man en vader, en toen mijn vrouw naast haar werk met haar Doctoraal afronding bezig was heb ik met liefde het huishouden en zorg voor dochter opgepakt.)

Helemaal eens met de post hierboven, beetje jammer dat er door veel vrouwen overheen gestapt wordt dat ook de man voor kinderen kan zorgen.
Het hangt natuurlijk ook wel samen met het financiële plaatje. Ergens moet meestal een stapje terug gedaan worden. En het is natuurlijk wel slim als de minst verdienende partner dit doet. Maar als daar de potentie zit om uiteindelijk meer te gaan verdienen, moet je dat eigenlijk wel meenemen.

(maar ook al zou je man bijspringen, 3 jonge kinderen, een management functie en een opleiding klinkt wel een beetje als tropenjaren in "hard mode")

[Findail]

Ik ben zelf begonnen met een studie terwijl ik 40 uur werk. Mijn ervaring was dat het toch wel meer tijd en moeite kost dan ik had verwacht. Mijn reden was ook dat ik wat meer theorie en kennis wilde hebben over de 'regionen' waaronder ik me meer en meer ging begeven. En ik moet zeggen dat die theorie, alhoewel niet 100% nodig, wel zeker meerwaarde had. het geeft je meer, en nieuwe inzichten zeg maar, en ook zeker tools die je uit ervaring niet snel (goed) zou krijgen. Zeg maar ipv meerdere keren iets proberen, gelijk de juiste methode kiezen voor een project/ onderzoek/ nieuwe afdeling...

Wat ik zou doen in jou situatie, is het gesprek aan gaan met je werkgever, en kijken of je eerst 1 jaar (voor de propedeuse) zou kunnen doen. Of zelfs eerst maar 1 HBO vak (wat je later in vrijstelling om zou kunnen zetten). En goed met je werkgever overleggen dat je misschien studie tijd in werktijd mag doen.

Nogmaals, gezin(suitbreiding) + werk + studie combineren vergt veel van je... maar hoe later je er aan begint... je snapt het

[Monkeydancer]

Je kan een master behalen, maar biedt het meerwaarde in je carrièrepad? Ga jij er flink op vooruit op salaris? op je functie? Of bereik je een plafond?

Ik ken meerdere mensen in mijn omgeving die een master kunnen behalen maar het niet doen, omdat het hen niks extra's opbrengt binnen hun huidige werkomgeving of carrière.

HBO opleiding biedt uiteraard wel meerwaarde. Het zal alleen betekenen dat je avondonderwijs moet volgen. Tenzij je een werkgever kan vinden die het voor je wilt financieren en waarbij je gedurende je werktijd kan studeren. Maar dat is heel zeldzaam.

[hackerhater]

Ik sluit me aan bij de anderen dat als je een studie wilt gaan volgen een 3e kind geen slim idee is.

Betreffende de uni: het is mogelijk om een toelatingsexamen te doen en daarmee het HBO over te slaan.
Echter ben je wel bewust van de grote jump die je dan gaat maken.

En zelfs dan kan je de master in 2 jaar vergeten.
Als het een 1-jarige master is (er zijn er met 2 jaar) gecombineerd met de pre-master (zeer aan te raden!!) zit je op 2 jaar fulltime.
Dus naast je baan: 4 a 5 jaar.

[Jaer288]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 09:32:
Klinkt mooi en dat is het ook. Maar ik blijf mij toch de mbo'er voelen en eerlijkheid geschiedde ik floreer weliswaar in de huidige organisatie, maar ik heb geen bagage met theoretische kennis dus niet interessant voor andere partijen.

Als er een vacature van jouw huidige management functie zou verschijnen, welk opleidingsniveau zouden ze daar dan schrijven? Ik vermoed dat dit weleens HBO zou kunnen zijn. Alvorens je het idee van een HBO opleiding doorzet, zou je ook kunnen overwegen te gaan solliciteren, waarbij je jouw huidige leidinggevende vraagt of die een referentie wil zijn.

[olafmol]

Veel is hierboven al gezegd, maar in essentie is het simpel: bespreek met je partner of hij een groter/groot deel van het huishouden kan en wil oppakken (parttime werken, of mss zelfs wel helemaal huisman worden), terwijl jij je opleiding gaat doen en jij carrière gaat maken. Een derde kind erbij is op dat moment geen optie, want dat kan je man niet voor je doen (tenzij hij Arnold Schwarzenegger is ). Maak wel goede afspraken over tijdslijnen en taakverdeling, en welke doelen je op welke termijn wilt behalen, ook qua financieel. En wat er daarna gebeurt indien niet of wel behaald.

[ Voor 18% gewijzigd door olafmol op 11-12-2023 13:29 ]

[superkoex9]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:15:
[...]


Dat is precies de vraag die ik lastig vind: ik vind mijn gezin belangrijk, maar werk ook! Ook als vrouw zijnde vind ik het heel belangrijk dat mijn kinderen een hardwerkende moeder hebben gezien, die ook tijd had voor hen.
Ik wil niet kiezen, maar heb wel het idee dat ik dat moet doen. Mijn man hoeft niet te kiezen. Simpelweg omdat hij bij eventuele gezinsuitbreiding niet zit met een zwangerschap, bevalling, herstel en zich toch minder schuldig voelt met 4 dagen werken dan ik.
Man gaat met een studie starten, maar die duurt relatief kort.

Alleen het stuk zwangerschap, bevalling en herstel spelen bij jou anders dan bij mannen.
Binnen de zorg is parttime/4 dagen werken ook op hoger managementniveau helemaal niet bijzonder (superkoe werkt ook binnen de zorg in een vrij grote organisatie waarbij op directieniveau iedereen 4 dagen of 4,5 dagen werkt, zij het met enige flexibiliteit).
Mijn visie is dat ik werk om leuk te kunnen leven. Dat betekent niet dat mijn werk niet belangrijk is maar mocht ik voor een keuze komen tussen werk en gezin dan gaat gezin altijd voor. (ik zag iemand zeggen: 2 kinderen is genoeg )

kijk ook eens naar de opleiding bedrijfskunde van Avans+, die is in 2 jaar te volgen mits je vrijstelling kan krijgen vanuit je werkervaring. Van wat ik begrijp is voor iedereen die al enige ervaring heeft als manager het behalen van de vrijstelling mogelijk, zeker wanneer je, zoals je aangeeft, meer potentie hebt dan je gebruikt. Die opleiding volg je ook nog eens 1 dag per week waarbij je de opdrachten op je werkplek toepast. Een soort BBL op HBO niveau simpel gezegd.

Dat gezegd hebbende, naast een baan en een gezin ook een opleiding volgen is pittig weet ik uit ervaring. Belangrijkste vond ik: verwachtingsmanagement: 1 studiedag ben ik niet beschikbaar voor werk/gezin behalve in bijzondere gevallen(binnen het gezin, werk is anders altijd bijzonder). De andere dagen ben ik, net als anders, beschikbaar en ik zocht tijd op eventuele losse studieopdrachten te maken.

Kortom: het hangt af van veel verschillende factoren: hoe makkelijk pak je de stof op, kan je een studiedag in werktijd volgen, hoe behulpzaam is je partner, welke andere prioriteiten heb je, hoe erg is het als je een feestje op zaterdagavond moet bobben, hoe makkelijk zijn je kinderen etc.

[ Voor 6% gewijzigd door superkoex9 op 11-12-2023 14:21 ]

[Zwartoog]

"Vanuit carrièreperspectief is er nooit een goed moment om kinderen te nemen, dus nu is ook een goed moment."

Alleen: je hebt al 2 kinderen. Nu een 3e erbij is gemakkelijker dan over 10 jaar. Veel hangt af hoe groot jullie kinderwens is, en hoeveel je partner wil bijdragen aan jouw carrière, o.a. door veel zorgtaken over te nemen.

Verder proef ik een "imposter syndrome": je functioneert prima op niveau, maar hebt het gevoel dat je er niet geschikt voor bent. Een master halen klinkt meer als een doel om jezelf te bewijzen dan dat je het carrièretechnisch nodig hebt.

Probeer er achter te komen hoe essentiëel die bachelor op HBO is voor jouw carrièrepad binnen je organisatie.

Of de opleiding uitstellen met minimaal 5 jaar. Maar ben ik dan als vrouw niet te laat? (Tzt ruim halverwege 30)

Ik zie hier eigenlijk niet zo'n probleem in, al helemaal niet waaorm het als vrouw anders is dan als man. Ja, je opleidingspad zal vragen oproepen aangezien je vanuit MBO stapelt, maar dat is ook als je nu verder zou gaan leren. Je troef is de functie die je nu hebt/naar doorgroeit. Als je die een aantal jaar goed doet, is dát je visitekaartje.

Heel persoonlijk (als man zijnde): ik denk dat de kinderwens het meest bepalend is, en het het meest past om nu voor nr 3 te gaan. Als het over 5 of 10 jaar om de een of andere reden niet meer lukt, dan ben ik bang dat dat een gemis blijft. Carrièrebeloften zijn enerzijds vrij vluchtig, anderzijds als je het in je hebt (en dat heb je, als ik je verhaal zo lees), dan groei je ook in een ander bedrijf wel weer snel door.

[matk89]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 09:32:

Ik zou graag ooit een master willen behalen. Dat betekent automatisch een bachelor op het hbo. Dat is 4 jaar en klinkt als veel tijd inleveren met het gezin en mogelijke gezinsuitbreiding.

Of de opleiding uitstellen met minimaal 5 jaar. Maar ben ik dan als vrouw niet te laat? (Tzt ruim halverwege 30)

M.a.w. ik wil veel en snel en niet jarenlang studeren.
En dat is niet reëel. Dat realiseer ik mij. Vooral niet als de gezinsuitbreiding wordt doorgezet.

Wil je een master 'om een master te hebben'? Of heb je een specifieke master voor ogen? Wat @Zwartoog hierboven al zegt, niet een papiertje halen om te bewijzen dat je het kan, dat doen je functies hiervoor wel op je CV straks. Ik zou het enkel volgen als je de expliciete kennis van een specifieke master zoekt.

Verder, er is al veel gezegd hier boven mij, een korte samenvatting wat er door mijn hoofd gaat hierbij (vader van 2, ook in KDV periode):
- Tijd met je kinderen kan je niet later inhalen
- Kinderen kunnen (periodiek) gruwelijk veel tijd en energie kosten zonder dat je hier invloed op hebt
- Je doet dit samen. Of jij het bent of je partner, iemand moet thuis zijn voor de kinderen op bepaalde momenten (gepland of ongepland). Zeker als hij ook iets naast zijn werk gaat doen klinkt het wel als een recept voor ramp, om het maar even op z'n Engels te zeggen.
- Zoals anderen al zeiden: maak eens een typische weekindeling voor jullie allebei hoe het zou zijn, voeg hier een scenario bij van een ziek kind, crisis op je werk en een aanstaand tentamen (uiteraard altijd tegelijkertijd) en hoe dit zal uitpakken.

ruim halverwege de 30

-> dan ben je net komen kijken volgens veel mensen . Ik zou voor nu lekker focussen op je gezin + het maximale uit je huidige werk halen (dat heb je zo te horen nog niet). Over 5 (of 10!) jaar dit traject starten kan altijd nog wel. Heck, er zijn CEO's met 'enkel' een mbo opleiding.

Lees anders het (mini) boekje "de vraag van muis" eens . Ik gun je hetzelfde toe te passen op je leven in plaats van alles tegelijkertijd te willen moeten doen.

[BertVK]

Kist schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:17:
[...]

Ik vind het wel heel makkelijk om iemand die MBO heeft gedaan per definitie af te doen als kan niet cognitief een HBO in twee jaar afronden. Je kent TS niet eens. Alsof iedereen die MBO heeft gedaan cognitief niet sterk genoeg zou zijn om zoiets te doen. Ik ken persoonlijk een voormalig MBO'er die wel versneld zijn HBO heeft afgerond en vervolgens ook een master nominaal heeft afgerond. Vrouw van een vriend van mij heeft een PHD en is ooit begonnen op het MBO.

Niet elke MBO'er is minder intelligent dan een HBO'er/WO'er. Blijkbaar ziet de werkgever van TS wél potentie in haar. Dus laten we haar niet cognitief wegzetten, want MBO.

Ja, er is altijd de 'vrouw van een vriend van mij' maar gemiddeld genomen ga je met een Mbo gewoon niet in twee jaar een Hbo afronden, laat staan een master. Dus tenzij ts absoluut zeker is (lijkt me lastig) dat ze te destijds verkeerd is ingeschaald - én ook op dit moment hbo aan kan - kan ze daar beter niet vanuit gaan. Dat bestempelen als makkelijk afdoen of wegzetten helpt niet bij het maken van een realistisch plan.

@TS voor een studie, in welke vorm dan ook, staat een x aantal uren per week. Je kunt dus eigenlijk vrij makkelijk de rekensom maken. Je weet hoeveel tijd je nu kwijt bent aan je werk, kinderen, sociaal leven, etc. Tel daar de uren van je studie én een extra kind maar bij op en trek dan je conclusies. Shortcuts bestaan in ieder geval niet.

[Kist]

BertVK schreef op maandag 11 december 2023 @ 16:30:
[...]

Ja, er is altijd de 'vrouw van een vriend van mij' maar gemiddeld genomen ga je met een Mbo gewoon niet in twee jaar een Hbo afronden, laat staan een master. Dus tenzij ts absoluut zeker is (lijkt me lastig) dat ze te destijds verkeerd is ingeschaald - én ook op dit moment hbo aan kan - kan ze daar beter niet vanuit gaan. Dat bestempelen als makkelijk afdoen of wegzetten helpt niet bij het maken van een realistisch plan.

@TS voor een studie, in welke vorm dan ook, staat een x aantal uren per week. Je kunt dus eigenlijk vrij makkelijk de rekensom maken. Je weet hoeveel tijd je nu kwijt bent aan je werk, kinderen, sociaal leven, etc. Tel daar de uren van je studie én een extra kind maar bij op en trek dan je conclusies. Shortcuts bestaan in ieder geval niet.

Het is makkelijk omdat het een generalisatie is. Mbo dus je kan dat toch niet. Je kan ook zeggen let erop dat hbo een serieuze stap omhoog is. Dan geef je iets realistisch aan zonder iemand direct te diskwalificeren.

[Oilman]

Ik vind het toch wel typisch wat voor een wending het topic krijgt, volgens mij enkel en alleen omdat een vrouw de vraag stelt. Zouden er net zo veel reactie komen in de trant van family first als een man de vraag had gesteld met een net iets andere formulering?

Een langdurige opleiding doen naast je huidige werk en gezin vraagt opofferingen. De vraag is hoe jullie er zelf instaan, 'de tering naar de nering zetten en het gewoon rond gewerkt krijgen' of 'dan is 2 jaar lang je hele sociale leven naar de knoppen'?

Wat de beste timing is? Dat weet je pas als je 15 jaar verder bent. In de zorg kan je wat meer doorgroeien dan in sommige andere branches zonder meer diploma's te hebben, maar op een gegeven moment zal je tegen een plafond oplopen, maar als dat pas over 10 jaar is dan kan je tegen die tijd ook nog de schoolbanken weer induiken. Mocht je er nu voor gaan zou ik wel vol inzetten om iets te regelen met de werkgever, zet in op zeg 1 dag per week onder werktijd voor 100% aan de studie, dan kan je er iets substantieels uitslepen, misschien dat de werkgever de helft van de dagen betaald en jij de andere helft, dan hoeft niet alles 's avonds en in het weekend.

[Homewin]

Bedankt voor de reacties. Ik heb ze inmiddels allemaal gelezen en waardeer het zeker. Ondanks dat het meest ook gewoon ontzettend logisch is, biedt het mij wel weer stof tot nadenken.

Een aantal dingen die ik nog specifiek wil benoemen;
- alles tegelijk gaat ook gewoon niet. Als ik dat wel doe gaat het sowieso ten koste van het gezin. Dat is precies de reden waarom ik het zo lastig vind om goed op een rijtje te zetten welke keuzes ik wil maken.

- ik bedoelde een hbo master (ik denk aan MBA). En het klopt wat wordt gezegd; ik wil het ook vooral aan mijzelf bewijzen.
Qua shortcuts bedoel ik ook niet perse een verkorte bachelor, maar een snellere route richting die MBA en dat is o.a. mogelijk met het programma van de HU ism Business school Nederland.
Dat hoeft ook niet aansluitend en de post hbo is 2 jaar en dan kan ik na een break de MBA doen. Enige nadeel is dan het ontbreken van de bachelor. Na de reacties ook tot me genomen te hebben, realiseer ik mij ook beter dat mijn werkervaring dat gat dan echt wel kan opvullen.

- ik snap de mbo discussie zeker wel, maar ik denk dat @Kist, en ook een aantal andere, terecht aankaart dat het niet zo zwart wit is.
Er zijn hbo geschoolde collega's (dezelfde functie) waarvan sommige 20 jaar in het vak zitten en dat schijn ik in korte tijd qua niveau aan te tippen/voorbij te gaan.
Normaliter zeg ik zoiets niet hardop, want ik ben zeker niet het type dat naast haar schoenen gaat lopen, maar dat is de feedback vanuit de directeur (wo opgeleid). Zodoende dat ik mij nu in de positie bevind dat er veel mogelijk is en kan.
Coaching traject wordt vergoed en een eventuele opleiding ook. Mag ook een werkdag inzetten.

Dus ik realiseer mij dat het een bijzonder goede positie is waar ik mij in bevind.

Directeur is overigens is oké met masterclasses en heeft geen voorkeur in wat ik ga doen. Hij wil me vooral verder helpen.
Mijn zorg zit hem ook in de toekomst, mede omdat ik niet perse management binnen de zorg ambieer, maar iemand gaf terecht aan dat ik met mijn werkervaring ook wat in huis heb.

@Zwartoog en @matk89 jullie posts schetsen wel de rake punten.

Ik neem alle feedback ter harte en kan er zeker wat mee.

[Zorg]

Vergeet ook niet dat bij een MBA ook verwacht wordt dat je een academische achtergrond hebt. Imo kom je met een mbo toch wel tekort op het gebied van academische theoretische kennis. Iedereen kent wel een MBO-er die een functie heeft met collega's die allemaal WO hebben gedaan. Maar dit is wel iets anders dan een MBO-er die een studie op WO niveau wil gaan doen. Hierbij mis je vaak toch een basis.

Ik heb zelf MBO, HBO en Master gedaan en heb toch echt wel moeite gehad van HBO naar master. Had ik de HBO niet gehad dan denk ik dat ik het niet had kunnen doen.

[LinuX-TUX]

Poeh, hier ook een huishouden met 2 kinderen. Toevallig een buurman die vorig jaar zijn master heeft gedaan met 2 kinderen. Hij had gelukkig al wel zijn bachelor zonder kinderen, voordat hij begon (jongste kon net lopen toen hij de doorstart maakte) aan zijn master MET kinderen. En dan moet jij nog onderaan de ladder gaan opkruipen naar dit stuk.

Helaas ken ik je vakgebied niet van dichtbij noch de richting dat je wil studeren genoeg om alternatieven voor te leggen, maar hemelsbreed, zijn er geen cursussen/kleinere papieren die je zou kunnen halen om door te groeien naar een hogere functie die je nu voor ogen hebt?
Of wil je papieren halen als een soort troffee/status? Begrijp me niet verkeerd, ik snap wel degelijk dat een papiertje op zak hebben enorm helpt. Alleen, heb je ook een doelstelling NA dat papiertje gehaald te hebben, om deze te verzilveren in een vakgebied waar je je in thuis voelt / gelukkig bent? Je haalt aan dat je de smaak te pakken hebt bij je huidige werkgever, zijn er geen (zoals je zelf aanhaalt) short-cuts / korte termijn cursissen die je die richting in doen laten groeien?

---

Zie alinea 1, ik haal alternatieven even extra naar voren omdat je zelf al 'een derde' aanhaalde. Dan weet je zeker dat je het druk zal krijgen. Dat er gebroken nachtrusten gaan volgen, dat de druk op het gezin bij vlagen een uitdaging zullen worden om te combineren met een studie waar discipline en tijd een vereiste is.

Ik zou (praat voor mezelf) echt grote 'commitments' zoals een meerjarige opleiding pas als reeele optie zien het moment dat het thuis een geoliede machine is (en zelfs DAN zijn er uitdagingen en heeft het aandacht nodig).

Maar dit is genoeg gespiegel vanuit mijzelf en jij hebt een wil en waar een wil is, is een weg. Er vanuit gaande dat je een ijzeren discipline hebt en dit gewoon even doet*, dan ben je nog steeds minimaal 4 a 5 jaar kwijt aan studeren om er te komen ben ik bang. Vandaar; hoevaak zie je je eigen toekomstige droomfunctie in een vacature voorbij komen en hoevaak staat er dan cursus XYZ tov Master werk/denk vermogen bij tussen de vereisten?

* niet sarcastisch/pessimistisch, ik heb powervrouwen om me heen dit soort dingen zien doen, respect. Niet alleen vrouwen hoor mede-tweakers ... maar door de bank genomen grotendeels toch vrouw, sorry

[CVTTPD2DQ]

Oilman schreef op maandag 11 december 2023 @ 19:04:
Ik vind het toch wel typisch wat voor een wending het topic krijgt, volgens mij enkel en alleen omdat een vrouw de vraag stelt. Zouden er net zo veel reactie komen in de trant van family first als een man de vraag had gesteld met een net iets andere formulering?

Ik ben blij dat het niet alleen mij opvalt. Ik hoop dat de TS de meningen van een paar onbekenden op een forum niet zo zwaar laat wegen als die van mensen die haar echt kennen.

Een HBO-opleiding sneller dan nominaal afronden is iets wat relatief veel voorkomt, zeker bij mensen die met vrijstellingen kunnen instromen. WO sneller dan nominaal is maar een klein aantal mensen gegeven, maar of je daar bij hoort zul je alleen ontdekken op het moment dat je er tegenaan loopt.

Onderschat het niet, maar doe het gewoon.

[Montaner]

Geen opleiding gaan doen, de ervaring icm cursussen is veel waardevoller dan een theoretisch papiertje waarvoor je jaren moet bikkelen en uiteindelijk minder waard zal zijn. Zet jezelf over het ‘mbo’ gevoel heen, je hebt jezelf al laten zien. Op een sollicitatie zal je ervaring met een duidelijk verhaal ook altijd meer waard zijn.

[St@m]

PinusRigida schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:28:
[...]


Dit dus...

Er zijn er die het kunnen, maar de vraag is moet je het willen? en diegenen die het kunnen (dus carrière maken, véél werken, véél studeren, en dat combineren met een gezinsleven mét meer dan 1 kind + nog aan uitbreiding denken) ik denk dat de wereldbevolking dun bezaaid is met mensen die dit kunnen combineren zonder hier vroeg of laat gevolgen van te voelen; burnout, depressie.

Wat een onzin zeg, ik heb gewoon mijn deeltijd HBO gedaan met 2 kleine kinderen en iedere dinsdag en donderdagavond naar school, toen ik 33 was begonnen en gewoon na 4 jaar afgestudeerd. Ben ik heel speciaal? Nee, denk het niet gezien ~60% van de deeltijders (waarvan ook gewoon sommigen met een gezin) het hebben gehaald.

Als je leuke dingen doet kun je daar ook energie van krijgen he. De een speelt 20 uur per week met Lego, gamed of kijkt series.. de ander doet een studie. Ben de 40 inmiddels gepasseerd en ben al met een schuin oog aan het kijken naar een nieuwe studie, MBO, HBO of een Master, dat weet ik nog niet.

Je bent ook met zn 2en toch? Manlief kan toch wel een handje extra uitsteken als het nodig is?

[ Voor 4% gewijzigd door St@m op 11-12-2023 21:51 ]

[Yorro]

Een gedachte aangezien je naar een “shortcut” zoekt: via een ‘colloquium doctum’ zou je zonder de ‘juiste vooropleiding’ wél direct kunnen instromen in WO bachelor/master trajecten.

Zie bijvoorbeeld:

https://www.uva.nl/onderw...ng/colloquium-doctum.html

Of de route haalbaar is naast je gezin en werk? De enige die daar wat van kan vinden ben je zelf, samen met je partner.

Veel wijsheid toegewenst!

[superkoex9]

Oilman schreef op maandag 11 december 2023 @ 19:04:
Ik vind het toch wel typisch wat voor een wending het topic krijgt, volgens mij enkel en alleen omdat een vrouw de vraag stelt. Zouden er net zo veel reactie komen in de trant van family first als een man de vraag had gesteld met een net iets andere formulering?

Heeft in mijn reactie niets te maken met man/vrouw. Ik geef ook aan dat I MIJN OGEN het gezin voor gaat, onafhankelijk van sekse. Als man zijnde werk ik om die reden 4 dagen. Ik vind een dag extra met onze kinderen veel waardevoller dan extra geld of de mogelijkheid om sneller carrière te maken.
Ik ben dan ook geen 'carrièretijger' maar heb andere prioriteiten.
Als de TS wel de prioriteit bij de carrière legt is dat haar goed recht, die keuze maak je zelf/met je partner

[Zorg]

Montaner schreef op maandag 11 december 2023 @ 21:44:
Geen opleiding gaan doen, de ervaring icm cursussen is veel waardevoller dan een theoretisch papiertje waarvoor je jaren moet bikkelen en uiteindelijk minder waard zal zijn. Zet jezelf over het ‘mbo’ gevoel heen, je hebt jezelf al laten zien. Op een sollicitatie zal je ervaring met een duidelijk verhaal ook altijd meer waard zijn.

Hangt natuurlijk wel van het carrière ambitie af. Als je zeer gedreven bent om tot een bepaald niveau te groeien in bepaalde grootte van ondernemingen dan kan een papiertje wel degelijk de sleutel zijn tussen het niet of wel krijgen van een job. Het is natuurlijk niet het enige maar met een hoger papiertje maak je, op een bepaald niveau, wel degelijk meer kans.
En statistieken met loon tov opleidingsniveau laat dit ook zien over het algemeen...

[Montaner]

Zorg schreef op dinsdag 12 december 2023 @ 15:07:
[...]


Hangt natuurlijk wel van het carrière ambitie af. Als je zeer gedreven bent om tot een bepaald niveau te groeien in bepaalde grootte van ondernemingen dan kan een papiertje wel degelijk de sleutel zijn tussen het niet of wel krijgen van een job. Het is natuurlijk niet het enige maar met een hoger papiertje maak je, op een bepaald niveau, wel degelijk meer kans.
En statistieken met loon tov opleidingsniveau laat dit ook zien over het algemeen...

Die stap is ze al voorbij. In die fase vinden vooral mensen met het papiertje zelf dat het meer waard is. De statistiek waar je naar refereert klopt natuurlijk, maar het stuk cognitief vermogen is al besproken waar dat gemiddeld genomen aan gekoppeld is.

[RM-rf]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 09:32:

(1)
Voorstel is om vanuit personal coaching ook een beeld te gaan schetsen over wat ik wil qua opleiding.
Dat is waar ik het ingewikkeld vind worden. Ik heb een gezin met 2 kinderen, waarvan de jongste bijna naar school gaat.
Er is een wens voor gezinsuitbreiding. Niet gezegd dat dit ook gaat gebeuren, juist omdat ik ook andere dingen wil.

Maar hoe kan ik alles hebben? Kan dat wel; gezin, carrière én opleiding.

[.. snip ...]
(2)

Ik zou graag ooit een master willen behalen. (...)
M.a.w. ik wil veel en snel en niet jarenlang studeren.
En dat is niet reëel. Dat realiseer ik mij. Vooral niet als de gezinsuitbreiding wordt doorgezet.

Het voelt alsof ik moet kiezen (...)

toon volledige bericht

--sorry, heb eventjes wat specifieke zaken geknipt in je OP --


allereerst wbt punt (1)

je geeft eerst aan dat je personal coaching wilt hebben, letterlijk om "een beeld te gaan schetsen over wat ik wil qua opleiding", maar vervolgens lijk je te doen alsof je daarvoor al een beslissing moet nemen.
puint is natuurlijk dat je dan de zaken omdraait:
Het idee achter coaching is juist dat dit een ontwikkeling is en je bepaalde prioriteiten leert stellen, maar ook aanpassingen doet, nadat je zelf ook leert wat je het beste bevalt en waaraan je behoefte hebt.

Dat is een leer- en ontwikkelproces.


vervolgens punt (2) :
een goede vaststelling is "Het voelt alsof ik moet kiezen"

Ja, dat is inderdaad het geval... je moet gewoon bepaalde keuzes maken en darbij hoort ook sommige dingen niet te doen, als je doorhebt dat dat niet gaat werken.

Uit je post haal ik de indruk dat je een grote wens hebt om die opleiding te gaan doen en je zeker daarin door te ontwikkelen..
waarom dan ook niet gewoon accepteren dat je dan keuzes moet doen die daarbij passen.


Dat hoeft niet eens te betekenen dat je geen gezionsuitbreiding kunt krijgen... maar aangezien ik aanneem dat je een partner hebt die ook nodig zal zijn voor die gezinsuitbreiding...
dan is het wel de vraag hoe je dan bepaalde zaken kunt regelen dat jij ook meer tijd kunt vrijmaken om die opldiing te doen.
je bent natuurlijk met twee leidende personen in dat gezin, die dat ook gezamelijk kunnen managen.

Op sommige punten zal juist een opleiding mogelijk beter kunnen met zeer jonge kinderen (mist je meer flexibel de tijd kunt indelen en ook niet alles op jou aankomt, je dus ook een goede backup hebt ofwel in je partner of soms ook opvang of familie die kunnen bijspringen).


als laatste,
het ontbreekt volledig in je post, maar ik raad je aan dit goed samen ook met je partner te bespreken en een toekomstplanning te maken waarbij ook beiden verantwoordelijkheid nemen en beiden aangeven wat ze nu eigenlijk willen...
Ook bepaalde behoorlijk belastende en stressvolle situaties kunnen best te managen zijn, maar verisen wel ondersteuning van de partner te hebben en een goede taakverdeling

[ Voor 8% gewijzigd door RM-rf op 12-12-2023 17:13 ]

[Chief]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 19:19:
Bedankt voor de reacties. Ik heb ze inmiddels allemaal gelezen en waardeer het zeker. Ondanks dat het meest ook gewoon ontzettend logisch is, biedt het mij wel weer stof tot nadenken.

Een aantal dingen die ik nog specifiek wil benoemen;
- alles tegelijk gaat ook gewoon niet. Als ik dat wel doe gaat het sowieso ten koste van het gezin. Dat is precies de reden waarom ik het zo lastig vind om goed op een rijtje te zetten welke keuzes ik wil maken.

- ik bedoelde een hbo master (ik denk aan MBA). En het klopt wat wordt gezegd; ik wil het ook vooral aan mijzelf bewijzen.
Qua shortcuts bedoel ik ook niet perse een verkorte bachelor, maar een snellere route richting die MBA en dat is o.a. mogelijk met het programma van de HU ism Business school Nederland.
Dat hoeft ook niet aansluitend en de post hbo is 2 jaar en dan kan ik na een break de MBA doen. Enige nadeel is dan het ontbreken van de bachelor. Na de reacties ook tot me genomen te hebben, realiseer ik mij ook beter dat mijn werkervaring dat gat dan echt wel kan opvullen.

- ik snap de mbo discussie zeker wel, maar ik denk dat @Kist, en ook een aantal andere, terecht aankaart dat het niet zo zwart wit is.
Er zijn hbo geschoolde collega's (dezelfde functie) waarvan sommige 20 jaar in het vak zitten en dat schijn ik in korte tijd qua niveau aan te tippen/voorbij te gaan.
Normaliter zeg ik zoiets niet hardop, want ik ben zeker niet het type dat naast haar schoenen gaat lopen, maar dat is de feedback vanuit de directeur (wo opgeleid). Zodoende dat ik mij nu in de positie bevind dat er veel mogelijk is en kan.
Coaching traject wordt vergoed en een eventuele opleiding ook. Mag ook een werkdag inzetten.

Dus ik realiseer mij dat het een bijzonder goede positie is waar ik mij in bevind.

Directeur is overigens is oké met masterclasses en heeft geen voorkeur in wat ik ga doen. Hij wil me vooral verder helpen.
Mijn zorg zit hem ook in de toekomst, mede omdat ik niet perse management binnen de zorg ambieer, maar iemand gaf terecht aan dat ik met mijn werkervaring ook wat in huis heb.

@Zwartoog en @matk89 jullie posts schetsen wel de rake punten.

Ik neem alle feedback ter harte en kan er zeker wat mee.

toon volledige bericht

Je geeft zelf heel goed aan waar de schoen wringt: je zou graag alles tegelijk willen doen maar je geeft zelf al aan dat je dan dingen moet laten vallen wat je ook niet wilt.

Je zult dus echt SAMEN met je partner moeten gaan zitten en een plan uitwerken waar jullie allebei achter staan want wat jullie ook beslissen, het heeft impact op het hele gezin.

Een mogelijkheid is misschien om eerst de studie te doen en dan het gezin uit te breiden of andersom. Dit is gewoon een voorbeeld hoor en een enorme klote keuze maar het belangrijkste is dat je samen met je partner moet gaan prioritizeren.

[Tompouce]

Zonder dat ik een hele discussie wil ontketenen wil ik toch een ander perspectief hier neerzetten. Ik snap dat ik verre van gemiddeld ben, maar toch: dit soort mensen bestaan ook.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Veel succes met het maken van je keuze!

[ Voor 79% gewijzigd door Tompouce op 17-12-2023 11:33 ]

[Slacc0r]

Beste Homewin,

Laat ik beginnen met zeggen dat een opleiding steeds minder van belang wordt naar mate je meer werkervaring krijgt. De echt essentiele zaken krijg je enkel via het werk mee en niet in een opleiding.

Daarnaast begrijp ik goed je wens om aan je cv te bouwen en zo meer carriere perspectief te krijgen. Het idee van het volgen van een MBA lijkt mij een juiste keuze. Dit staat namelijk dicht bij het bedrijfleven (goed toepasbaar en waarschijnlijk weet je al meer dan je dacht) en kan je cv flink versterken.

Er zijn MBAs, vaak voltijdsopleidingen maar je hebt ook opleidingen (vaak Executive MBAs of EMBAs) die in deeltijd kunnen. Heb zelf de (digitale) EMBA van Quantic gedaan. Opleiding zit goed in elkaar en is redelijk laagdrempelig (vergeleken met andere MBAs) en betaalbaar. Waarschijnlijk wil je werkgever hem wel betalen en kun je hem volgen onder werktijd. De werkgever plukt er ook de vruchten van komende jaren. Zo kun je dit prima naast je drukke leven invullen. Mooie is van zo'n MBA dat je er in zakelijke context ook daadwerkelijk wat aan hebt. Wel goede afspraken maken met je partner over hoeveel hij dat jaar van je kan verwachten en dat je hem nodig hebt.

Heel veel succes!

[ Voor 4% gewijzigd door Slacc0r op 15-12-2023 08:05 ]

[Thalaron]

Even een ander punt, los van dat velen al blij zouden zijn met 2 kinderen:

Wat nu als er iets mankeert met een eventueel derde kind? Dat gaat dan mogelijk ten koste van je carrière én bestaande relaties binnen het gezin.

In mijn vriendenkring zat vroeger een stel die dus een gezond kind hadden na véél moeite. Vervolgens moest en zou er een tweede kind bijkomen, met anti depressiva, verlies van baan en verschillende behandelingen IVF.

Gevolg; na jaren is het gelukt om er een tweede kind bij te krijgen maar wel ten koste van het eerste kind (redelijk verwaarloosd) en weliswaar geen carrière maar wel langdurig baan kwijt.

Dat gezegd hebbende is een gezinsuitbreiding, als doe wens er sterk is, iets dat niet zomaar op elke leeftijd kan. De vraag is dan of een van beide de carrière wensen on hold kan en wil zetten. Dat hoeft natuurlijk niet per definitie de vrouw te zijn (los van zwangerschapsverlof).

Hoe dan ook fijn dat het een keuze is natuurlijk! Heel veel succes gewenst in welke kant het ook zal uitgaan

[RM-rf]

Thalaron schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 07:56:

Wat nu als er iets mankeert met een eventueel derde kind? Dat gaat dan mogelijk ten koste van je carrière én bestaande relaties binnen het gezin.

Als ik dat voorbeeld lees, lees ik juist niet dat het negatieve gevolg komt door een eventuele handicap van het tweede kind.
Eerder wekt je uitleg de indruk dat het mensen zijn die hun toekomst-wens als iets dogmatisch zagen en door hun hardnekkigheid deze absoluut volgens hun 'plannen' te bereiken;
bv de problemen van anti-depressiva en verlies van een baan en verwaarlozing van hun eerste kind kennelijk al voorheen gebeurd is, voordat je vermeld dat hun tweede kind geboren is (waarbij ik niet lees of dat een gehandicapt kind is of niet)


Een-ieders toekomst is gewoon iets dat niet vastligt; Er is ook niet _één_ pad naar geluk en dat dit enkel bereikt kan worden als alles volgens plan verloopt...
De kans is zeer groot dat er bepaalde dingen zijn die niet volgens plan verlopen ("Life is what happens to you, while you're busy making other plans", John Lennon).
En dan pas je tussentijds ook je aan, aan wat er op je weg komt, wat mogelijk en haalbaar is.. en bovenal, probeer ook tussentijds iig van het leven te genieten en verleg niet het moment van 'genieten' naar een punt in de toekomst, als je 'alles bereikt hebt wat je ooit wilde'


Soms kan het een goed advies zijn juist de 'weg' naar je toekomst als iets te zien wat je vorm kunt geven zonder dat het 'eind-doel' hierbij het enige leidinggevende moet zijn.

Zeker als je het hebt over gezinsleven en kinderen, is het goed te realiseren dat de tijd die je als ouders echt heel actief met je kind bezig bent misschien 10-15 jaar is, daarna worden ze gewoon veel zelfstandiger en zullen hun eigen keuzes maken en eigen weg inslaan (waarbij de periode van zelfstandig worden ook nog wel over een periode van 10 jaar uitgesmeerd is, soms korter, en als ik eerlijk ben zie ik het eerder ook slecht als dat veel langer duurt, je wil niet voor eeuwig als ouder alles voor je kind bepalen).


Je eigen leven of persoonlijke ontwikkeling opgeven enkel omdat je en paar jaar als ouder voor dat kind wil zorgen is ook weinig zinvol.
die periode is zeer kort (als het goed is, als idd een kind een zware handicap heeft kan het voorkomen dat je als ouder veel langer zeer intensief zorg zult blijven geven).


Natuurlijk begrijp ik ook dat het ook een voldaan gevoel kan geven, om voor iemand te zorgen, om iemand anders te helpen en te steunen (zeker veel vrouwen hebben dat 'verzorg-instinct' en dat is natuurlijk en heel goed).
Maar realiseer je wel dat je daarbij zelf ook niet je eigen geluk mag vergeten of dat bewust gaan 'opgeven' en zelf lijden, om maar een ander te 'helpen'... daarmee help je eigenlijk meestal niemand; niet jezelf en ook de ander kan dat als een belasting zien (ook voor kinderen kan het een 'last' zijn als hun ouder zichzelf helemaal wegcijfert om maar het kind 'verder te helpen')

[engessa]

Paar tips die ik mee kan geven:

Ga in gesprek met een HBO of Universiteit bij je in de buurt. Er zijn namelijk veel verschillende routes die je kunt volgen. Ik volg op dit moment een bachelor opleiding naast mijn werk en wat iig kan bij mijn opleiding:

- Behaalde punten blijven vijf jaar geldig. In theorie kun je dus je propedeuse halen en dan een jaar vol aan het werk en weer verder. En als je kunt versnellen kun je mogelijk nog meer ruimte maken voor wat 'tussenjaren'.
- Stage heet tegenwoordig 'werkplekleren'. Ik kan intern stage lopen en dat combineren met een 'normaal' collegeblok. Scheelt een half jaar. En dat kan ook voor het afstuderen. Als je op je werk een opdracht kunt doen en dat ook combineert met een collegeblok ben je nog sneller klaar.
- Zoek uit hoe het zit met iets als spaarverlof. Veel CAO's hebben de mogelijkheid om extra verlof op te bouwen voor een sabbatical of eerder met pensioen. Mogelijk dat je ook zoiets hebt en dat verlof dan in kunt zetten om een half jaar vol met je opleiding bezig te zijn.
- Zoek uit wat de startmomenten zijn van de blokken. Mijn opleiding bestaat uit blokken van zes maanden die starten in september en februari. In theorie kun je dus ook steeds een half jaar vooruit plannen om te kijken wat haalbaar is qua studie, werk en gezin.
- Bouw een netwerk van mensen die je verder kunnen helpen. Als je kiest voor een bepaalde opleiding kan het handig zijn om bv collega's te zoeken die dat ook gedaan hebben. Dan kun je met hun sparren over opdrachten om het makkelijker te maken en de moed er in te houden.

[LankHoar]

@Homewin Je kinderen groeien maar 1x op, en je zult ook nog moeten slapen naast je werk, studie en opvoeding. Vroeger was moeder zijn een full-time baan - en een waardevolle ook. Succesvol een full-time baan, studie en kinderen opvoeden (=full-time baan) lijkt me schier onmogelijk, en de kans dat je water bij de wijn doet in de opvoeding is groot (immers zie je de impact daar niet vaak direct van, en een baan verliezen/slechte cijfers wel).

Mijn vrouw werkt in een hospice en heeft dus veel contact met mensen in hun laatste levensfase. Ze krijgt regelmatig levenslessen mee, dingen waar mensen spijt van hebben wanneer ze terugkijken op hun (soms lange, soms minder lange) leven. Het behalen van een studie, het hebben van een goede baan, of meer werken heeft ze nog nooit gehoord. Eigenlijk hangt het altijd in de relatiesfeer: dat ze meer tijd met geliefden hadden willen doorbrengen, en nu is het te laat. Mensen die financieel succesvol zijn geweest in hun leven, maar vervolgens wel eenzaam in een hospice sterven met bijna geen, of helemaal zonder bezoek. Verwaarloosde contacten met kinderen of ouders.

Stephen Covey zei "begin with the end in mind", en ik zou dat ook aanraden in dit geval: wanneer je op je sterfbed ligt, hoe wil je dan terugkijken op je leven? Hoe wil je dat mensen je herinneren? Wat zeggen ze over je op je begravenis? Einde van het jaar gebruik ik eigenlijk altijd voor dit soort reflecties, wellicht heb je er ook wat aan

[ Voor 29% gewijzigd door LankHoar op 15-12-2023 11:34 . Reden: Meer logische volgorde ]

[Jeffrey]

Ik heb zelf een MBO opleiding gedaan, maar ben intern doorgegroeid naar een HBO functie. De functies zijn ook ingedeeld in schalen dus onderhandelen over mijn salaris hoef ik niet. Ik krijg hetzelfde betaald als iemand die zijn HBO diploma wel heeft.

Mijn mening is dat een diploma goed is om ergens op een bepaalde functie of niveau in te stappen, maar als je daar ook kan komen door ervaring, dan heeft het geen toegevoegde waarde. Uiteindelijk is ervaring wat telt en vooral in de huidige markt.

Voor mij is werken trouwens ook niet alles. Vrije tijd doorbrengen met mijn gezin is dat wel. Die krijg je niet zomaar terug.

[Ardbeg10]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 09:32:
...
Ik zou graag ooit een master willen behalen. Dat betekent automatisch een bachelor op het hbo. Dat is 4 jaar en klinkt als veel tijd inleveren met het gezin en mogelijke gezinsuitbreiding.

Ik zoek me suf naar shortcuts, denk verkorte bachelor of alleen propedeuse en dan door naar de master...

Ik mag hopen dat dit niet mogelijk is in NL. Als werkgever zou ik er van uit mogen gaan dat als iemand een master heeft, hij / zij ook daadwerkelijk master niveau heeft. En niet met wat "shortcuts" enkel het papiertje heeft bemachtigd. Als werkgever zou ik daar bijzonder weinig waarde aan hechten, en als werknemer zie ik ook niet de weerwaarde er van in om deze route te bewandelen. Persoonlijke groei staat dan m.i. niet voorop, en dat zou ik persoonlijk als werknemer preferen boven alleen een papiertje. Dan kun je net zo goed in Turkije (of willekeurig welk ander land) je master kopen.

[ Voor 5% gewijzigd door Ardbeg10 op 15-12-2023 11:57 ]

[Denman]

LankHoar schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 10:53:

Mijn vrouw werkt in een hospice en heeft dus veel contact met mensen in hun laatste levensfase. Ze krijgt regelmatig levenslessen mee, dingen waar mensen spijt van hebben wanneer ze terugkijken op hun (soms lange, soms minder lange) leven. Het behalen van een studie, het hebben van een goede baan, of meer werken heeft ze nog nooit gehoord. Eigenlijk hangt het altijd in de relatiesfeer: dat ze meer tijd met geliefden hadden willen doorbrengen, en nu is het te laat. Mensen die financieel succesvol zijn geweest in hun leven, maar vervolgens wel eenzaam in een hospice sterven met bijna geen, of helemaal zonder bezoek. Verwaarloosde contacten met kinderen of ouders.

Tja, deze hakt er wel even in zeg. En hier ben ik de laatste tijd ook meer mee bezig. Momenteel een management functie, mezelf de afgelopen 15 jaar opgewerkt tot deze rol. Maar ja... wel 40-45+ uur per week, regelmatig thuis komen terwijl de rest al aan het eten is of zelfs klaar is. En hoewel m'n 3 kinderen (3, 6 en 8 ) nog rete blij zijn als ik thuis kom, begint dat "missen" van gezinsmomentjes wel tegen te staan nu.

En omdat ik weet dat dat in de huidige rol ook niet gaat veranderen, ben ik om me heen aan het kijken. Waar ik in vorige sollicitaties altijd inzette op een functie met meer aanzien / hoger loon, kijk ik nu meer naar secundaire arbeidsvoorwaarden. Wat zijn de werktijden? Hoeveel vakantiedagen heb ik? Is hybride werken mogelijk? Etc. Zo ben ik nu bezig met een job waarbij ik geen leiding meer hoef te geven (= minder stress), ik betere werktijden heb, 15 meer vakantiedagen, etc. En dan ga ik er waarschijnlijk qua salaris niet op vooruit, maar dat interesseert me eigenlijk niks

[Slacc0r]

Ardbeg10 schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 11:55:
[...]


Als werkgever zou ik er van uit mogen gaan dat als iemand een master heeft, hij / zij ook daadwerkelijk master niveau heeft.

Ben jij daadwerkelijk een werkgever of bedoel je dit vanuit een hypothetische situatie?

[MacIsCool]

Dat alles combineren lijkt me bijna onmogelijk, zelf als je partner dingen opvangt. Ik zou de opleiding uitstellen, kan je over 4 jaar bv ook aan beginnen. Andere functie icm gezinsuitbreiding is nog wel te combineren. De werkgever zal de tijdelijkke uitval moeten accepteren maar je kan duidelijk maken dat je na de bevalling en verlof, er weer 100 % bent.. Maar ga bij jezelf te rade wat voor jou het belangrijkste is.

[kepler]

Om nog een duit in het zakje te doen, puur vanuit eigen ervaring.

We hebben drie kinderen (3, 5 en 7) en ik heb zelf een master gedaan, zonder kinderen, aan de TU Delft.

Ik zeg niet dat het onmogelijk is, want daarvoor ken ik de betreffende master niet goed genoeg, maar het zal extreem pittig gaan worden. Grootste problemen die ik zie:

- Je weet niet hoe je 3e kind gaat zijn, misschien krijg je wel een huilbaby of eentje die niet slaapt (zoals onze jongste) en jij dus ook niet
- Je legt jezelf wel vast voor 2-4 jaar, en het is ook niet iets waarmee je zomaar stopt. Wat dat betreft is het anders dan een hobby, zoals iemand opmerkte.
- Het is gewoon erg druk met drie kinderen Als ze jong zijn, maar als ze ouder worden komen er allerlei andere activiteiten bij waarbij je als ouder ook iets moet doen meestal

Je kan afspreken dat het meeste/alles bij de andere ouder komt te liggen, maar dat betekent dus ook dat je een (groot) deel van de ontwikkeling van je kinderen zal missen.

Toen de jongste was geboren, waren we net bezig met een eigen huis te bouwen en was ik begonnen aan een nieuwe baan. In een jaar tijd had ik een nieuw kind, nieuwe baan en nieuw huis. Nou, dat kan ik niemand aanraden Het was te doen omdat we wisten dat het maar tijdelijk was, maar met een studie zit je dus 4 jaar in die modus... Dat zou ik persoonlijk niet snel doen.

[marana]

LankHoar schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 10:53:
@Homewin Je kinderen groeien maar 1x op, en je zult ook nog moeten slapen naast je werk, studie en opvoeding. Vroeger was moeder zijn een full-time baan - en een waardevolle ook. Succesvol een full-time baan, studie en kinderen opvoeden (=full-time baan) lijkt me schier onmogelijk, en de kans dat je water bij de wijn doet in de opvoeding is groot (immers zie je de impact daar niet vaak direct van, en een baan verliezen/slechte cijfers wel).

Mijn vrouw werkt in een hospice en heeft dus veel contact met mensen in hun laatste levensfase. Ze krijgt regelmatig levenslessen mee, dingen waar mensen spijt van hebben wanneer ze terugkijken op hun (soms lange, soms minder lange) leven. Het behalen van een studie, het hebben van een goede baan, of meer werken heeft ze nog nooit gehoord. Eigenlijk hangt het altijd in de relatiesfeer: dat ze meer tijd met geliefden hadden willen doorbrengen, en nu is het te laat. Mensen die financieel succesvol zijn geweest in hun leven, maar vervolgens wel eenzaam in een hospice sterven met bijna geen, of helemaal zonder bezoek. Verwaarloosde contacten met kinderen of ouders.

Stephen Covey zei "begin with the end in mind", en ik zou dat ook aanraden in dit geval: wanneer je op je sterfbed ligt, hoe wil je dan terugkijken op je leven? Hoe wil je dat mensen je herinneren? Wat zeggen ze over je op je begravenis? Einde van het jaar gebruik ik eigenlijk altijd voor dit soort reflecties, wellicht heb je er ook wat aan

Oh dus als kinderloze kan ik me erop voorbereiden dat ik daar later vreselijk spijt van ga krijgen? Terwijl ik een prachtig bedrijf heb, werk waarin ik bijdraag aan de maatschappij, veel beteken voor anderen? Terwijl ik echt een zinvol leven heb (vind ik zelf)?

De mensen in het hospice die succesvol zijn geweest, een mooie opleiding hebben gedaan, hebben andere mogelijkheden gehad dan TO. Zeker de 80+ers van nu. Je kon toen alleen studeren als je in het juiste milieu opgroeide.
TO heeft die kans niet gehad. Het zou mij niet verbazen als TO later juist spijt zou hebben van het nooit behalen van een master, nooit zichzelf en anderen hebben kunnen bewijzen dat ze dat kon. Door een gebrek aan kansen.

[marana]

Homewin schreef op maandag 11 december 2023 @ 10:15:
[...]
Ik wil niet kiezen, maar heb wel het idee dat ik dat moet doen. Mijn man hoeft niet te kiezen. Simpelweg omdat hij bij eventuele gezinsuitbreiding niet zit met een zwangerschap, bevalling, herstel en zich toch minder schuldig voelt met 4 dagen werken dan ik.
Man gaat met een studie starten, maar die duurt relatief kort.

Ik ben heel verbaasd dat nog niemand op bovenstaande heeft gereageerd.
Hoezo kan man wel zijn gezin en zijn werk combineren met een opleiding en wordt het aan TO afgeraden door veel mensen?


TO, ga ervoor. Ik zou niet tegelijk gaan studeren, maar maak een planning dat jij aan de studie gaat zodra je man klaar is met zijn opleiding. Grijp je mogelijkheden aan, gebruik je talenten. Het slaat nergens op om bij voorbaat te denken dat jij niet kunt combineren wat jouw man wel kan combineren (los van een zwangerschap).

[Thalaron]

Wij hebben geen kinderen of kinderwens, maar als we dat wél zouden willen (en zou lukken natuurlijk) dan zou ik (man) thuisblijven en mijn vrouw carrière mogen maken.

Mijn vrouw is meer carrière gericht dan mijzelf én heeft betere haar papieren (opleiding en CV in algemene zin) beter op orde.

Dat de man het kind niet hoeft te dragen is natuurlijk een feit waar je niet onderuit komt. Maar ná de zwangerschap(verlof) is het lijkt mij een keuze hoe je de rollen onderling verdeeld.

Het lijkt mij persoonlijk in ieder geval niet wenselijk dat de vrouw haar dromen laat varen voor een gezinswens van beide. In ieder geval niet om de reden van het geslacht alleen.

[ Voor 15% gewijzigd door Thalaron op 15-12-2023 16:52 ]

[kepler]

marana schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 16:41:
[...]


Ik ben heel verbaasd dat nog niemand op bovenstaande heeft gereageerd.
Hoezo kan man wel zijn gezin en zijn werk combineren met een opleiding en wordt het aan TO afgeraden door veel mensen?


TO, ga ervoor. Ik zou niet tegelijk gaan studeren, maar maak een planning dat jij aan de studie gaat zodra je man klaar is met zijn opleiding. Grijp je mogelijkheden aan, gebruik je talenten. Het slaat nergens op om bij voorbaat te denken dat jij niet kunt combineren wat jouw man wel kan combineren (los van een zwangerschap).

Omdat er nogal een verschil zit tussen een relatief korte studie (dan ga ik uit van een jaar ofzo) en een heel traject HBO+Master, wat makkelijk 4 jaar gaat kosten.

Thalaron schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 16:50:
Wij hebben geen kinderen of kinderwens, maar als we dat wél zouden willen (en zou lukken natuurlijk) dan zou ik (man) thuisblijven en mijn vrouw carrière mogen maken.

Mijn vrouw is meer carrière gericht dan mijzelf én heeft betere haar papieren (opleiding en CV in algemene zin) beter op orde.

Dat de man het kind niet hoeft te dragen is natuurlijk een feit waar je niet onderuit komt. Maar ná de zwangerschap(verlof) is het lijkt mij een keuze hoe je de rollen onderling verdeeld.

Het lijkt mij persoonlijk in ieder geval niet wenselijk dat de vrouw haar dromen laat varen voor een gezinswens van beide. In ieder geval niet om de reden van het geslacht alleen.

Daar zou zeker geen verschil in moeten, helemaal mee eens. Maar een vrouw die een aantal jaar een heel stuk minder betrokken is bij de opvoeding van de kinderen, vind ik net zo erg als een man die een aantal jaar niet/minder betrokken is.

Als je een uitgebreide gezinswens hebt, dan heb je gewoon te kiezen. Je kan nu eenmaal niet alles tegelijk doen... Zowel als mannen, als vrouwen niet. En wat mij betreft staan de kinderen dan zo goed als bovenaan.

Natuurlijk moet je jezelf niet vergeten, en is je carrière belangrijk. Maar neem het stapje voor stapje, zodat je jezelf niet voor jaren vastlegd en af en toe een periode vrij maakt voor je gezin.

[AndereKoekoek]

Mijn vrouw heeft net een 1-jarige post-mastee opleiding incl. thesis achter de rug. Zelf heeft ze in het verleden wel hbo, maar niet de uni afgemaakt. Daardoor had ze het gevoel dat er een verschil in niveau was met een ontzettende bewijsdrang om te laten zien dat ze minimaal gelijkwaardig kan acteren.

Nu ze klaar is, ligt ze letterlijk iedere avond te slapen op de bank. Het jaar heeft een tol geëist.

Naast de opleiding ook nog 32 uur per week manager bij een verzekeraar. Twee kinderen van 5 en 7. En zijn we ook opgeruimde types; lees iedere avond wel iets aan het schoonmaken en ons huis altijd heel netjes en schoon is. We proberen óók nog 2 a 3 keer per week te gaan sporten. Wat mij vrij goed gelukt is, maar mijn vrouw het laatste kwartaal nog nauwelijks door de drukte.

Gedurende het jaar soms ook wel een spanningsveld gecreëerd. Voornamelijk vanuit haar met het gevoel dat ze er niet genoeg was voor de kinderen en als echtgenote voor mij. Maar ook dat ze vond dat E niet goed voor zichzelf zorgt. Weinig sporten, slecht/moet slapen, snel geneigd zakken chips te eten op de bank etc.

Zelf met liefde die extra stappen gezet dit jaar. Vrijwel elke dag kindjes wegbrengen en ophalen, eten koken, keuken opruimen etc. Gelukkig een werkgever waarbij ik flexibel mijn uren kon indelen om die zorg op mij te nemen. Ook wel blij dat het nu weer terug gaat naar 'normaal'.

Eerlijk gezegd denk ik zelf niet dat het wad gelukt met een baby icm borstvoeding etc. Stel je voor dat je baby een slechte nacht heeft ivm krampjes en de dag erna is jouw 'schooldag'. Voor mijn deeltijd hbo betekende dat: 4 uurtjes werken en dan van 14u-22u in de schoolbanken. Fysiek en mentaal is dat niet te doen denk ik.

Zelf hebben we geen groot vangnet, maar je kunt wel bepaalde dingen regelen. Als de kindjes bijvoorbeeld 2 dagen per week naar de opa's en oma's gaan, kun je vragen of de kinderen daar ook meteen kunnen eten. Accepteer dat het thuis soms een rommeltje is en dan in het weekend en met hulp van iemand dit weer oppakken. Zo kan er met kleine dingetjes wat druk uit de week gehaald worden.

Uiteindelijk zul je wel moeten accepteren dat je een aantal jaren minder tijd met je kinderen zal doorbrengen. En de tijd samen ook echt samen moet doorbrengen om leuke herinneringen te maken.

P.s. je bent ook nog jong. In mijn deeltijd hbo klas(15 jaar geleden) was meer dan de helft 40+. Zelf ben ik inmiddels ook 40+ en zie om mijn heen dat mensen nu weer stappen gaan maken. De één gaat een opleiding doen, de ander begint voor zichzelf en weer anderen richten zich op hun lichaam en gezondheid.

Er is nog voldoende tijd om en en en toen dan, maar niet parallel aan elkaar.

[ Voor 5% gewijzigd door AndereKoekoek op 15-12-2023 23:40 ]

[AndereKoekoek]

Extra:

Zelf hebben wij wel een afspraak gemaakt dat we niet tegelijkertijd een stap gaan maken. 2023 was er voor mijn vrouw haar studie. 2024 heb ik het voornemen om ondernemer te worden. Wanneer dat stabiel is, is het weer tijd voor mijn vrouw.

We proberen elkaar daarin gelijke kansen te geven. Iedereen verdient het om te gaan voor zijn of haar kansen.

[ Voor 9% gewijzigd door AndereKoekoek op 15-12-2023 23:41 ]

[proef]

Ik denk dat de ratio tussen wat kost het je (heel veel tijd) en wat krijg je er voor terug niet gunstig is om nu nog HBO te gaan doen. Kijk eens naar zoiets als een 4 maanden durende mini-MBA:

https://www.anderson.ucla...ecutive-program#a-1270931

RSM van de Erasmus universiteit te Rotterdam zal ook wel zoiets hebben. Knetterduur maar geen diploma voor nodig en je hebt wel een universiteits"titel" op je CV staan.

[Sport_Life]

Ik heb ervaring met deeltijd hbo èn 3 (jonge) kinderen. Maar gelukkig niet tegelijkertijd.

Ik ben blij dat we (vrouw en ik) zowel opleiding als werk als goed op de rit hadden voordat kinderen kwamen, want nu gaat enorm veel tijd in de kinderen zitten. Of je moet de kinderen 4/5 dagen op de opvang zetten. Ken ook wel mensen die dat doen maar dat zou niet mijn keuze zijn.
Wij werken nu 32/24 uur (op beide wo functies en salaris) en dat bevalt prima icm een druk gezin.

Voor wat betreft mbo > hbo, mijn vrouw is van VMBO naar uiteindelijk WO (master) gegaan, met goede inzet is alles mogelijk.

[ Voor 42% gewijzigd door Sport_Life op 17-12-2023 09:15 ]

[eric.1]

marana schreef op vrijdag 15 december 2023 @ 16:41:
[...]


Ik ben heel verbaasd dat nog niemand op bovenstaande heeft gereageerd.
Hoezo kan man wel zijn gezin en zijn werk combineren met een opleiding en wordt het aan TO afgeraden door veel mensen?

Volgens mij is dat eerder een mentaal ding aan haar zijde dan iets dat hier nu erg doorschemert?

Zelfs zonder de fysieke belasting van een zwangerschap is de combinatie van twee rondhuppelende kinders (met alle zaken die daarbij komt kijken) een mogelijke aanvulling (met alle bijkomende verplichtingen en implicaties, ongeacht man/vrouw), werken, sport/zelfverzorging, sociale contacten onderhouden, huishouden én een volledige studie of twee afwerken in de avonduren gewoon een enorme kluif. En niet te vergeten...de relatie zelf onderhouden. Zonder dat laatste valt alles als een kaartenhuis in elkaar.

Ik zelf (man, mocht het uitmaken) zou hier niet aan beginnen. Dan zou ik gewoon cursussen volgen van een beperkte duur oid om mijn competenties aan te kunnen tonen en te verbeteren.

Die enorme drang naar WO/MBA...ik zet er mijn vraagtekens bij. Zeker gecombineerd met de tijdsdruk. Vanwaar moet alles eerder gisteren dan vandaag gedaan worden? Rustig aan.

Uiteindelijk kan alleen de TS nagaan hoeveel energie er op dit moment na de dagelijkse taken over is, hoeveel ze ervoor wilt laten en hoeveel de partner op kan en wilt vangen.

Ik snap zeker dat i.i.g. een HBO diploma gewenst is. Maarja, uiteindelijk moet er wel een keuze gemaakt worden, en er is voor gekozen om deze keuze op een moment te maken waar eigenlijk alles tegelijk komt. Lastig.

[TIGER79]

//veel te late reactie, niet meer inhoudelijk

[ Voor 96% gewijzigd door TIGER79 op 20-12-2023 08:46 ]

[unezra]

@Homewin Ik heb niet alles gelezen maar wat let je om wel te beginnen met een hbo/wo opleiding, maar die op je eigen tempo te doen? Dus wel een lange horizon, maar in een tempo dat past bij je gezin.

Ik snap idd dat "even" een hbo/wo studie doen er niet in zit, dat is jarenlang 10-15 uur per week en ik ken mede-studenten die dat doen, maar het is wel een lastige combinatie. In mijn situatie zijn er geen kinderen en is het allemaal wat makkelijker, maar is het nog altijd 8 jaar lang 10-15 uur per week. Leuk, maar zeker niet voor iedereen.

MBA is een wat korter traject, maar voor zover ik weet post-wo en wellicht een drempel die wat hoog is. Niet vanwege je mbo achtergrond, (ik heb de middelbare school niet afgemaakt en ben op mijn 43e aan een wo managementstudie begonnen), maar omdat het gewoon serieus pittig is en je er echt even in moet komen. MBA overweeg ik, maar wel pas ná mijn BSc. Zelf heb ik bewust gekozen voor een flexibele studie, maar wel met de intentie het nominale studietempo aan te houden. Tegelijkertijd, hoewel je er dan langer over doet, kan dat ieder moment omlaag zolang je maar maximaal 12 maanden over een vak doet.

Het is te overwegen.

Ik zou iig strategisch kijkend naar de toekomst, wel kijken of je TOCH niet een hbo/wo opleiding kunt doen, zeker omdat voor managementposities, dat vaak een knockout criterium is, maar ook omdat je vaardigheden leert en kennis op doet die nuttig zijn op een dergelijke positie.

[Paultje3181]

Als je dit echt wil, gaat je dit lukken. Zeker als de kinderen straks op school zitten, ontstaat er ruimte om te kunnen studeren. Ik ken in mijn omgeving wel degelijk mannen en vrouwen die studeren en kleine kinderen succesvol hebben weten te combineren.
(Fulltime) werk erbij is echter de grootste uitdaging... Hier zul je dus stappen opzij moeten zetten en (tijdelijk) ruimte moeten creëren (lees: minder werken met dito inkomen) om de drie ballen hoog te houden.

Je sociaal leven zal echter wel een flinke knauw krijgen hierdoor en het zal ook het nodige vragen van je partner. Misschien wel meer dan hij zich beseft. Je weet zelf heel goed hoe snel de eerste jaren gaan en zo gauw ze naar school gaan gaat dat nog veel harder. Hier zullen dingen in zijn die je mist omdat je altijd aan het werken en leren bent. Met een nieuw kind zal dat nog meer zijn. Reken op een traject van 4-5 jaar. Die jaren zullen veel van de "nieuwe" dingen jou voorbij gaan. Voorleestijd, samen naar de speeltuin en de eerste stapjes zien, enthousiast thuiskomen met weer een mooie tekening, eerste tand door de lip... Dit soort dingen is de kans gigantisch dat je partner hier meer van mee krijgt dan jij. Of het KDV/gastouder. Stel jezelf de vraag of dat is wat je wil. En die kun jij alleen beantwoorden. Persoonlijk zou ik een derde kind op mijn 35e prima vinden na een dergelijke opleiding. Maar dat betekent wel dat er een gat van 7 jaar zit met je oudste; een nakomertje dus.

[crimby]

@Homewin zelf werk ik 4 dagen en daarnaast doe ik een master. Daarnaast doe ik nog wat nevenactiviteiten zoals actief lid een branche organisatie en ben ik regelmatig op hoge scholen als extern adviseur en andere activiteiten.

Ik ben vader van 1 zoontje met de korte termijn wens voor een 2e.

Het combineren kan en soms is het moeilijk maar als je doet wat je leuk vindt en je echt de wil hebt is het prima mogelijk. Tuurlijk zit het niet altijd mee en soms heb je wat vertraging omdat je wat meer bij je gezin wilt zijn. Neem dat voor lief en je komt er.

Als je het allemaal niet zeker weet, doe dan een opleiding die je per cursus afneemt. Je krijgt een certificaat bij afronding en uiteindelijk haal je je diploma. Dit doe ik ook bij de Open Universiteit. Dit geeft je zowel mentaal als daadwerkelijk de flexibiliteit die je nodig hebt.

Hoe dan ook vraagt het veel van jezelf en van je partner, maar je kan het best beperken richting je kids. Vraag ook je werkgever wat die er in wil investeren… niet alleen de kosten maar ook eventueel tijd. Ze zien potentie dus je zal het waard zijn.

[ Voor 13% gewijzigd door crimby op 22-12-2023 20:32 ]

[Homewin]

Ik zie dat er echt nog veel reacties zijn binnengekomen. Vooral veel bemoedigende. Mooi om te lezen.

Ik ga later nog uitgebreider reageren op de reacties, want ik waardeer het enorm en het helpt zeker om langzaamaan een plan uit te stippelen.

[LankHoar]

Homewin schreef op vrijdag 22 december 2023 @ 20:43:
Ik zie dat er echt nog veel reacties zijn binnengekomen. Vooral veel bemoedigende. Mooi om te lezen.

Ik ga later nog uitgebreider reageren op de reacties, want ik waardeer het enorm en het helpt zeker om langzaamaan een plan uit te stippelen.

Zou mooi zijn om eens te horen wat er uit is gekomen, hoe dit bevalt. Ook (juist?) op de langere termijn

[Furion2000]

Door de vele 'short-cut' HBO modules of HBO niveau studies die vervolgens op de CV worden gezet worden als volwaardig HBO kijk ik hier tegenwoordig wat beter naar als ik een CV doorneem en ik weet dat HR afdelingen dat ook vaker doen. Teveel shit opleidingen zitten er tussen. Vind ervan wat je ervan vind, maar een 'echte' HBO is meer waard.

Dat laatste woord is belangrijk, want wat is een HBO nog 'waard' als je 5 jaar op een hoge functie hebt gezeten en cursussen hebt gedaan die je verder hielpen?

In elke sollicitatie wordt de toon gezet in een kwestie van minuten. Je maakt een goede indruk en het gaat over koetjes en kalfjes waar je je ervaring door laat doorschemeren of je maakt een slechte indruk en ze zagen je compleet doormidden met lastige vragen en krijg je het missen van die HBO om je oren. Dat gezegd hebbende, bij hogere management functies komen kansen ook steeds meer voort uit je netwerk en zal het gesprek ook weer anders zijn.

Waarom niet accepteren dat je het tot je 30ste niet tot een HBO o.i.d. hebt weten te schoppen? Het is niet een noodzakelijk goed als je referenties en persoonlijkheid voor zichzelf spreken.

[Kurkentrekker]

Furion2000 schreef op dinsdag 26 december 2023 @ 19:21:
Door de vele 'short-cut' HBO modules of HBO niveau studies die vervolgens op de CV worden gezet worden als volwaardig HBO kijk ik hier tegenwoordig wat beter naar als ik een CV doorneem en ik weet dat HR afdelingen dat ook vaker doen. Teveel shit opleidingen zitten er tussen. Vind ervan wat je ervan vind, maar een 'echte' HBO is meer waard.

Dat laatste woord is belangrijk, want wat is een HBO nog 'waard' als je 5 jaar op een hoge functie hebt gezeten en cursussen hebt gedaan die je verder hielpen?

In elke sollicitatie wordt de toon gezet in een kwestie van minuten. Je maakt een goede indruk en het gaat over koetjes en kalfjes waar je je ervaring door laat doorschemeren of je maakt een slechte indruk en ze zagen je compleet doormidden met lastige vragen en krijg je het missen van die HBO om je oren. Dat gezegd hebbende, bij hogere management functies komen kansen ook steeds meer voort uit je netwerk en zal het gesprek ook weer anders zijn.

Waarom niet accepteren dat je het tot je 30ste niet tot een HBO o.i.d. hebt weten te schoppen? Het is niet een noodzakelijk goed als je referenties en persoonlijkheid voor zichzelf spreken.

Het kan een harde vereiste zijn voor bepaalde functies. Zonder bachelor geen baan, ze zijn er zat. Bovendien laat het nog iets zien als je op je 35ste nog een opleiding afrondt. Zelfs bij sollicitaties voor die hogere functies waarbij ervaring zwaarder weegt dan een papiertje dat je op je 20ste na je havo hebt gehaald. Namelijk dat je doorzettingsvermogen hebt en de discipline om dit te kunnen. Kijk, een HBO opleiding doen als je een goede start hebt gehad en je thuis alle ruimte en geld kreeg, en gewoon havo of vwo hebt gedaan is minder een prestatie dan op de 35ste naast je baan, gezin en sociale leven dit nog even regelen.

Als ik twee kandidaten zou spreken en de een heeft het moeilijkere pad bewandeld, dan zou ik afhankelijk van de functie, eerder geneigd zijn die kandidaat aan te nemen.

[Furion2000]

Kurkentrekker schreef op woensdag 27 december 2023 @ 09:27:
[...]


Het kan een harde vereiste zijn voor bepaalde functies. Zonder bachelor geen baan, ze zijn er zat. Bovendien laat het nog iets zien als je op je 35ste nog een opleiding afrondt. Zelfs bij sollicitaties voor die hogere functies waarbij ervaring zwaarder weegt dan een papiertje dat je op je 20ste na je havo hebt gehaald. Namelijk dat je doorzettingsvermogen hebt en de discipline om dit te kunnen. Kijk, een HBO opleiding doen als je een goede start hebt gehad en je thuis alle ruimte en geld kreeg, en gewoon havo of vwo hebt gedaan is minder een prestatie dan op de 35ste naast je baan, gezin en sociale leven dit nog even regelen.

Als ik twee kandidaten zou spreken en de een heeft het moeilijkere pad bewandeld, dan zou ik afhankelijk van de functie, eerder geneigd zijn die kandidaat aan te nemen.

"ze zijn er zat" daar hang je nu je hele argument aan op, er zijn er dus ook genoeg waar dat niet zo is is daarop een simpel antwoord. Ik zie het probleem niet

Vanaf een bepaald management niveau 'ontstijg' je deze hele discussie was mijn punt ook. Dan komt die hele discussie nagenoeg niet meer voor. Dan kom je binnen als Harry die bekend is van een aantal prestaties bij andere bedrijven.

Als je je keuze voor kandidaat ophangt aan diegene met het moeilijkste pad kies je niet de beste kandidaat perse. Je profileert het nu als een direct pluspunt, maar eigenlijk is dat de simplistisch. Het is alleen een aanwijzing dat de persoon potentieel eigenschappen bezit, je moet ze er nog steeds uitvissen in een gesprek en kan zeker ook teleurgesteld worden. Zelfde dat die makkelijke pad persoon je kan verbazen als je er zo in zit.

Afijn het zijn 2 punten die ik aandraag;
- de waarde van halfgare HBO's
- De kansen en routes die er wel degelijk zijn zonder HBO

Onder aan de streep is het imo gewoon grotendeels gevoel dingetje; je hebt iets voor je gevoel gemist en wil dat rechtzetten en gaat je onder het mom van 'voor zat banen heb je het papiertje nodig' aan zelfkastijding doen imo. Je zet je carrière een aantal jaar op hold omdat je bezig bent met HBO. 'Als jij je HBO hebt krijg je je salarisverhoging' en je blijft want anders terugbetalen ... dat soort zaken (praktijk word vaak vergeten).

Ik denk dat je dit gevoel prima kunt relativeren en accepteren en vervolgens met je ambitie aan alle skills kunt werken die nodig zijn voor de functies die je ambieert. Op een positieve manier 100% bezig zijn met de toekomst. E.g. bewust niet kiezen voor overheid omdat die naar de verkeerde dingen kijken en wanneer je je plafond hebt bereikt bij het ene bedrijf weer kijken naar de volgende uitdaging. Je blik breder dan dat ene bedrijf en continu vooruit.

[Kurkentrekker]

Furion2000 schreef op donderdag 28 december 2023 @ 09:25:
[...]


"ze zijn er zat" daar hang je nu je hele argument aan op, er zijn er dus ook genoeg waar dat niet zo is is daarop een simpel antwoord. Ik zie het probleem niet

Vanaf een bepaald management niveau 'ontstijg' je deze hele discussie was mijn punt ook. Dan komt die hele discussie nagenoeg niet meer voor. Dan kom je binnen als Harry die bekend is van een aantal prestaties bij andere bedrijven.

Als je je keuze voor kandidaat ophangt aan diegene met het moeilijkste pad kies je niet de beste kandidaat perse. Je profileert het nu als een direct pluspunt, maar eigenlijk is dat de simplistisch. Het is alleen een aanwijzing dat de persoon potentieel eigenschappen bezit, je moet ze er nog steeds uitvissen in een gesprek en kan zeker ook teleurgesteld worden. Zelfde dat die makkelijke pad persoon je kan verbazen als je er zo in zit.

Afijn het zijn 2 punten die ik aandraag;
- de waarde van halfgare HBO's
- De kansen en routes die er wel degelijk zijn zonder HBO

Onder aan de streep is het imo gewoon grotendeels gevoel dingetje; je hebt iets voor je gevoel gemist en wil dat rechtzetten en gaat je onder het mom van 'voor zat banen heb je het papiertje nodig' aan zelfkastijding doen imo. Je zet je carrière een aantal jaar op hold omdat je bezig bent met HBO. 'Als jij je HBO hebt krijg je je salarisverhoging' en je blijft want anders terugbetalen ... dat soort zaken (praktijk word vaak vergeten).

Ik denk dat je dit gevoel prima kunt relativeren en accepteren en vervolgens met je ambitie aan alle skills kunt werken die nodig zijn voor de functies die je ambieert. Op een positieve manier 100% bezig zijn met de toekomst. E.g. bewust niet kiezen voor overheid omdat die naar de verkeerde dingen kijken en wanneer je je plafond hebt bereikt bij het ene bedrijf weer kijken naar de volgende uitdaging. Je blik breder dan dat ene bedrijf en continu vooruit.

toon volledige bericht

Je hebt een aantal goede punten hoor, ben het ook zeker niet geheel met je oneens. Misschien ken ik de banenmarkt niet meer zo goed, maar in de laatste paar jaar zie ik toch vooral vacatures voorbij komen op m’n LinkedIn en in allerlei nieuws feeds waarin voor die interessantere posities toch echt wel minimaal een HBO diploma wordt gevraagd. De functies waar alleen het ‘werk en denkniveau’ wordt benoemd zijn toch vaak wat minder qua voorwaarden en verantwoordelijkheden. Maar again, ik claim geen doorsnede van de gehele banenmarkt gemaakt te hebben, het is slechts een gevoel. Zelf heb ik in ieder geval een baan waarbij een afgeronde studie wel een vereiste is, en alle managers boven en onder mij dat ook moeten hebben.

Daarnaast geef je een terecht punt aan: als je bij een club werkt die willen dat jij je vier jaar uit de naad werkt voor een HBO papiertje, om je vervolgens met een 250,- salarisverhoging en een amortisatieregeling van 20k te bedanken, dan laat je jezelf wel een beetje uitbuiten. Misschien beter een dagje minder werken (hoeft niet veel te kosten als je in bepaalde salaris ranges zit), en zelf die studie betalen zodat je gewoon ergens anders voor een beter salaris aan de slag kunt.

Ps; wat bedoel je met je laatste zin, niet werken voor de overheid omdat die naar de verkeerde dingen kijken? Je kunt daar toch best ver doorgroeien op inhoudelijk gebied en toch nog een goede carrière maken? Ook financieel gezien, pas ergens boven schaal 13 wordt het lastig, en dan zit je dik boven de 100k per jaar.

[ Voor 4% gewijzigd door Kurkentrekker op 28-12-2023 11:54 ]

[Furion2000]

Kurkentrekker schreef op donderdag 28 december 2023 @ 11:52:
[...]


Je hebt een aantal goede punten hoor, ben het ook zeker niet geheel met je oneens. Misschien ken ik de banenmarkt niet meer zo goed, maar in de laatste paar jaar zie ik toch vooral vacatures voorbij komen op m’n LinkedIn en in allerlei nieuws feeds waarin voor die interessantere posities toch echt wel minimaal een HBO diploma wordt gevraagd. De functies waar alleen het ‘werk en denkniveau’ wordt benoemd zijn toch vaak wat minder qua voorwaarden en verantwoordelijkheden. Maar again, ik claim geen doorsnede van de gehele banenmarkt gemaakt te hebben, het is slechts een gevoel. Zelf heb ik in ieder geval een baan waarbij een afgeronde studie wel een vereiste is, en alle managers boven en onder mij dat ook moeten hebben.

Daarnaast geef je een terecht punt aan: als je bij een club werkt die willen dat jij je vier jaar uit de naad werkt voor een HBO papiertje, om je vervolgens met een 250,- salarisverhoging en een amortisatieregeling van 20k te bedanken, dan laat je jezelf wel een beetje uitbuiten. Misschien beter een dagje minder werken (hoeft niet veel te kosten als je in bepaalde salaris ranges zit), en zelf die studie betalen zodat je gewoon ergens anders voor een beter salaris aan de slag kunt.

Ps; wat bedoel je met je laatste zin, niet werken voor de overheid omdat die naar de verkeerde dingen kijken? Je kunt daar toch best ver doorgroeien op inhoudelijk gebied en toch nog een goede carrière maken? Ook financieel gezien, pas ergens boven schaal 13 wordt het lastig, en dan zit je dik boven de 100k per jaar.

toon volledige bericht

Overheid staat bij mij in boeken als een voorbeeldorganisatie waar nogal wat 'computer says no' dingen gebeuren wat betreft functies die HBO eisen.

Wat betreft die vacatures, ja klopt het staat in erg veel vacatures. Net zoals dat minimaal 5 jaar werk ervaring op veel vacatures gezet worden. Maar houdt een random eis je tegen als je 80% wel denkt te kunnen? Zou ik niet doen, want zeker op dit moment maak je met 70% van de eisen al goede kans. Er moet natuurlijk nog wel wat te leren over blijven en dat kun je prima in een goede motivatie stoppen en het in je voordeel gebruiken.