Wel of niet verhuizen

[Devinet]

Beste Tweakers, wij, zoontje (2j), partner en ik, overwegen een woning te kopen dat op ruim een uur afstand staat van waar ik ben opgegroeid. Ik heb in mijn geboorteplaats nog een vader, zus en een enkele vriend wonen die ik allen nauwelijks zie. De nieuwe woonplaats, het huis en de omgeving is in vele opzichten fijner en beter, maar toch lukt het me niet om definitief die knoop door te hakken. Ik heb echt moeite met het idee dat ik verder weg ga wonen, hoewel ik anderzijds ook niet in mijn geboorteplaats wil wonen en daar in de wijde omgeving geen fatsoenlijk huis te koop is.

Herkent iemand dit toevallig en hoe ben je hiermee omgegaan?

[SmurfLink]

Wat zorgt ervoor dat je zo vasthoudt aan die geboorteplaats?

Wat heb je nodig om de knoop door te hakken?

[skate master]

Ik woon zelf ook op bijna een uur van mijn geboorteplaats.
Mijn ouders en broertjes wonen daar nog. Ondanks dat ik ze graag zie, vind ik het heerlijk dat er enige afstand is.
En t is minder dan een uur met de auto, dus zeker niet het einde van de wereld.

Als je het fijner gaat krijgen op een uur afstand zou ik dat direct doen.

[wd200]

Hoe vaak passen je zus en vader nog op ?
Het is met kleine kinderen wat waard om altijd iemand te kunnen bellen als je even iets moet met de kinderen bij ziekte, opvang dicht etc..

[Zenomyscus]

Erg herkenbaar. Ik ben opgegroeid in het midden van het land om vervolgens in het oosten te studeren en in het westen een baan te vinden. Op dit punt had ik er geen moeite mee. Een paar uur treinen was prima en ik had tijd zat om mijn ouders en vrienden te zien. Een aantal vrienden studeerde op dezelfde plek, dus dat maakte het allemaal niet zo erg.

Vlak na mijn studie leerde ik mijn partner kennen en zij kwam uit een dorp aan zee. Dat is 75 minuten rijden, iets meer dan 100 kilometer. Mijn partner studeerde nog in een stad daar in de buurt. Omdat mijn werk in Amsterdam zit was het makkelijker om vanuit haar plekje te reizen en zodoende woonde we na een paar jaar praktisch samen. Hier werd het al lastiger. Hoewel ik officieel weer bij mijn ouders woonde was ik zeker 5 dagen per week niet in de buurt van mijn vrienden die of weer in het midden van het land woonde of nog in het oosten. Maar de eerste tijd merk je dat niet echt. Ik ken mijn vrienden al jaren, dus ook na een paar maanden amper contact voelt samen zijn weer als vanouds. Ik had in de weekenden wel regelmatig tijd. Natuurlijk had ik verplichtingen en uitjes met mijn partner, maar ik hoefde amper nee te zeggen. Het leven hield me niet tegen in elk geval.

Mijn partner vond werk in haar studiestad, waardoor we konden gaan zoeken naar een eigen woning. Bij het zoeken naar een woning zijn we uitgekomen in het westen. Weliswaar iets verder naar het oosten dan eerst, maar wat betreft reistijd maakt het amper uit (zeker met het OV). De belangrijkste redenen waren voornamelijk dicht bij werk*, haar invalide moeder die geen lange afstanden kan reizen en de huizenprijzen, want ook het midden van het land is duur. Hier begint het lastiger te worden. We worden steeds drukker en krijgen steeds meer verplichtingen. Ik merk dat ik het vele reizen zat ben, waar ik eerder zonder moeite 3 uur in het OV dook deed ik dat toen liever niet. In de weekenden was ik ook vaker moe. Dan ga je niet even heen en weer voor een filmpje. Mijn vrienden hadden last van hetzelfde. Iedereen werd drukker en dan was niemand nog begonnen met kinderen.

Daarover: wij wilde een kindje. En dan wordt het helemaal lastig, ondanks dat we wel een auto hebben gekocht. Niet alleen is het lastig je vrienden te zien, je moet overal oppas voor regelen. En laat de oppas (lees mijn ouders) nou ook ver weg wonen. De schoonfamilie woont ook op 30 minuten rijden, exact de andere kant op! Dus als ik soms een spelletjesdag heb dan rijden we ruim 3 uur op een dag. Dat moet ik niet te vaak doen, want ik ben al blij als ik een keer een uur niets hoef te doen. Huishouden kost tijd. Werken kost tijd. Een kind kost tijd. Dan is er amper tijd voor reizen. Doordeweeks naar vrienden doe ik al niet meer, dus het moet in het weekend. En dan is regelmatig erg vervelend. Ik probeer ook zoveel mogelijk op dezelfde dag te plannen om maar niet meerdere keren heen en weer te hoeven rijden. De relatie met vrienden is daardoor wel veranderd. Niet dat die relaties nu ineens slecht zijn of weg zijn, maar even snel bij elkaar bankhangen zit er absoluut niet meer in. Samen naar de bios doe ik ook al jaren niet meer. Als je op een kwartiertje afstand zit zijn dat soort dingen veel makkelijker. Dan zou ik nog even naar iemand toe gaan op een doordeweekse dag.

Kortom, ik baal er soms van. Ik verwacht ook nog wel een keer terug te verhuizen als mijn schoonouders zijn overleden. Los van werk is er dan niets meer wat ons op deze plek houd. Goed, we leren hier ook wat mensen kennen, maar heel eerlijk gaan die relaties niet zo ver als de relaties die ik vroeger heb opgebouwd. Het ligt niet alleen aan de afstand, het is ook het 'leven' zelf wat het moeilijk maakt om anderen te zien. Regelmatig hebben we meerdere datumprikkers nodig voor een leuke avond, terwijl je voorheen de volgende dag spontaan af kon spreken. Extra reistijd maakt het alleen zoveel lastiger. Vandaar nog steeds de droom van mijn kant om terug te gaan naar het midden van het land. Voorlopig gaat het niet gebeuren helaas.

Los van bovenstaande ben ik overigens blij met mijn partner, mijn dochtertje en de leuke woning die wij hebben. De plaats waar ik woon is verder ook heel leuk en heeft alles wat wij nodig hebben. Misschien heb ik teveel het idee dat ik mijn vrienden meer zou zien als ik dichterbij woon. Ook dan houdt het leven ons bij elkaar vandaan. Iedereen is druk, een aantal hebben nu ook kinderen en het leven vraagt gewoon veel. Maar toch knaagt het soms, het idee dat ik binnen een kwartier bij mijn vrienden kan zijn.

Dus ja, ik begrijp welke keuze je moet maken. Ik zou overigens dezelfde keuzes weer maken, omdanks dat het lastig is mijn vrienden minder te zien. Het leven is nou eenmaal niet èn èn, soms moet je keuzes maken. Ik weet niet hoe vaak je je familie en vrienden normaal ziet, hoe minder je ze al ziet hoe minder groot het afstandsprobleem is merk ik.

* voor mijn partner, ik moet nog altijd elke dag 2.5-3 uur met het OV.. met een auto zou dat 45 minuten zijn, maar die heeft mijn partner al nodig.

[m-vw]

Totaal niet herkenbaar, dus kan je niet helpen. Maar je woont niet met je vader/zus samen maar met je partner en kind.

Moet je er met hen niet uitkomen?

[Toke_gt]

Wat is de belangrijkste reden om het huis te willen kopen? Werk? Familie partner? Meer mogelijkheden om daar een huis kopen?
Misschien helpt het je om die redenen tegenover je huidige woonplaats te zetten. Het gaat er immers niet alleen om wat je achterlaat, maar ook om wat je ervoor in de plaats krijgt. Als dat voldoende is, is dat vast een uur reistijd waard naar mensen die je amper ziet en een omgeving die je nu vertrouwd is. Die nieuwe omgeving wordt op een gegeven moment ook de jouwe.

[Rukapul]

Toke_gt schreef op maandag 16 oktober 2023 @ 23:00:
Het gaat er immers niet alleen om wat je achterlaat, maar ook om wat je ervoor in de plaats krijgt.

Dit.

[kx22]

Devinet schreef op maandag 16 oktober 2023 @ 21:03:
Beste Tweakers, wij, zoontje (2j), partner en ik, overwegen een woning te kopen dat op ruim een uur afstand staat van waar ik ben opgegroeid. Ik heb in mijn geboorteplaats nog een vader, zus en een enkele vriend wonen die ik allen nauwelijks zie. De nieuwe woonplaats, het huis en de omgeving is in vele opzichten fijner en beter, maar toch lukt het me niet om definitief die knoop door te hakken. Ik heb echt moeite met het idee dat ik verder weg ga wonen, hoewel ik anderzijds ook niet in mijn geboorteplaats wil wonen en daar in de wijde omgeving geen fatsoenlijk huis te koop is.

Herkent iemand dit toevallig en hoe ben je hiermee omgegaan?

Ja ik ben ook verder gaan wonen. Van 10min lopen naar 40min lopen (nog steeds maar 15 min fietsen).
Je gaat je ouders inderdaad minder zien en ze komen minder vaak langs.
Eerst ging ik of kwamen zij voor alle kleine dingetjes even langs, nu veel minder.

Ergens mis ik het wel, maar of ik 150.000 meer voor een huis daarvoor wil betalen? Denk het niet.

[Ramon]

kx22 schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 08:29:
[...]


Ja ik ben ook verder gaan wonen. Van 10min lopen naar 40min lopen (nog steeds maar 15 min fietsen).
Je gaat je ouders inderdaad minder zien en ze komen minder vaak langs.
Eerst ging ik of kwamen zij voor alle kleine dingetjes even langs, nu veel minder.

Ergens mis ik het wel, maar of ik 150.000 meer voor een huis daarvoor wil betalen? Denk het niet.

Is dit een grapje?

[Fanta]

Herkenbare situatie, ik zit er momenteel midden in. Ik woon nu in de bollenstreek en ben bezig met de aankoop van een huis in Friesland. Weg uit de drukte! Wat mij de knoop deed doorhakken is wat eerder al benoemd is. Kijk niet naar wat je achter laat, maar wat je er voor terug krijgt. Daarbij zit je niet ineens aan de andere kant van de wereld. Er zijn landen waar mensen anderhalf uur in de auto zitten om een kopje koffie bij elkaar te drinken.

[lordgandalf]

Ik woon een half uurtje van mijn ouders maar vind het heerlijk dat ik hun niet op me nek heb Maar dat als ik zin heb ik er zo weer ben.

[Valorian]

kx22 schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 08:29:
[...]


Ja ik ben ook verder gaan wonen. Van 10min lopen naar 40min lopen (nog steeds maar 15 min fietsen).
Je gaat je ouders inderdaad minder zien en ze komen minder vaak langs.
Eerst ging ik of kwamen zij voor alle kleine dingetjes even langs, nu veel minder.

Ergens mis ik het wel, maar of ik 150.000 meer voor een huis daarvoor wil betalen? Denk het niet.

Dus omdat het nu 15 minuten fietsen is (of 5 min met de auto) is de frequentie van bezoek minder geworden? Interessant.

[dragonhaertt]

Ramon schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 09:14:
[...]

Is dit een grapje?

Hoezo zou dit een grap zijn?

Voor iemand die een fiets heeft is dit niet veel verder weg.

Voor iemand die slecht ter been is kan een half uur wandelen al te veel zijn. Het lijkt me daardoor voor zijn/haar ouders toch wel aanzienlijk verder weg dan dat het eerst was.

Wat mij betreft een waardevolle toevoeging en ook een lastige overweging als je een goede band met je ouders hebt.

Ik woon zelf ongeveer anderhalf uur rijden (auto) van mijn ouders, en dat begint nu ook wel lastiger te worden.
Als ik naar de toekomst kijk, waar mijn ouders mogelijk meer hulp nodig hebben, begin ik ook wel na te denken of we niet dichter bij elkaar kunnen wonen.

Ik heb zelf net een huis gekocht, dus op korte termijn naar mijn ouders verhuizen is niet echt praktisch (ook ivm werk)
Mijn moeder zou later misschien wel meer deze kant op kunnen verhuizen, maar misschien is het handiger 'sooner rather than later'. Nu is ze nog actief, kan ze nog vrijwilligerswerk doen en activiteiten om nieuwe mensen te ontmoeten.
Als ze over 10 jaar deze kant op moet verhuizen (gelijkvloerse woning + dichterbij) is dat misschien wel veel lastiger.

Kijk dus niet alleen naar de mogelijkheden die je zelf hebt, maar ook wat je ouders zelf kunnen doen.
In ieder geval zie ik wel meerwaarde om dichter bij mijn ouders te wonen, maar de locatie en afstand naar werk zijn ook erg belangrijk!

[olafmol]

Tip is ook al hierboven benoemd: onderzoek waarom je deze hechting voelt, daar zit de sleutel. Waarschijnlijk ook nog op een heleboel andere vlakken. Soms kan een zgn "familieopstelling" hier goed bij helpen. Dit is niet een rationeel ding over het algemeen, dus alle rationele argumenten opschrijven heeft weinig zin in deze. Succes!

[Joeri.Bijlsma]

dragonhaertt schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 10:40:
[...]


Hoezo zou dit een grap zijn?

Omdat de situatie totaal niet overeen komt.
Deze man moet 15 minuten FIETSEN om bij zijn ouders te komen, topicstarter is een uur weg met de AUTO.

Hier zit nogal een verschil in vind je niet?

Als ramon zijn ouders slecht te been zijn zoals jij als voorbeeld noemt, dan kan hij ze toch gewoon bezoeken op de fiets? Gaat een stuk lastiger als je een uur onder weg bent met de auto (2 uur totaal reistijd + vervoer kosten vs 30 minuten en geen vervoer kosten)

[dragonhaertt]

Joeri.Bijlsma schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 10:55:
[...]


Omdat de situatie totaal niet overeen komt.
Deze man moet 15 minuten FIETSEN om bij zijn ouders te komen, topicstarter is een uur weg met de AUTO.

Hier zit nogal een verschil in vind je niet?

Als ramon zijn ouders slecht te been zijn zoals jij als voorbeeld noemt, dan kan hij ze toch gewoon bezoeken op de fiets? Gaat een stuk lastiger als je een uur onder weg bent met de auto (2 uur totaal reistijd + vervoer kosten vs 30 minuten en geen vervoer kosten)

Ja, tussen die twee situaties zit een verschil.
Dat neemt niet weg dat het gevolg hetzelfde kan zijn: Ouders kunnen zelfstandig langskomen (5 min lopen) of ouders kunnen zelfstandig niet meer langskomen (>30 min lopen)

Dat kan voor zijn ouders een gigantische impact hebben op hoe makkelijk zij contact en hulp kunnen zoeken bij hun kind.

Jij kent de situatie verder niet, dus ik vind het nogal kort door de bocht om maar te zeggen dat hij maar gewoon langs moet fietsen.
Misschien kan hij niet (meer) fietsen? Misschien werkt hij thuis en kwamen de ouders wel eens spontaan langs, misschien zijn er wel andere redenen die bezoek lastig maken.

In ieder geval is zijn situatie vergelijkbaar als TS in de zin: we wonen nu verder van onze ouders en het contact is daardoor lastiger.
Waardeoordelen hoeven wij daar niet aan toe te voegen.

[Tremio]

Vroeger woonde ik in de buurt van een cafetje waar ik vaak met vrienden samenkwam. Tegenwoordig woon ik op ongeveer 10-15 minuten rijden met de auto, en soms heb ik gewoon geen zin om die afstand af te leggen.

[S0epkip]

Ligt eraan of je ouders veel kunnen oppassen op de kid(s) dan zou ik zo dicht mogelijk bij (één van jullie) ouders gaan wonen

Anders /care

[hfolkers]

Is allemaal erg persoonlijk... Mijn ouders zijn eerst zelf zo'n 8000km (hemelsbreed) verderop gaan wonen, waarna alles verder binnen Nederland relatief is.
Mijn ervaring is dat alles wat binnen een uur aan te rijden is niet echt een issue is, wordt het significant meer dan ga je serieus minder vaak 'even langs'

[kx22]

Ramon schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 09:14:
[...]

Is dit een grapje?

Nee is geen grap, maar zo zie je dat een impact van 10min lopen of 40min lopen toch ook al een impact heeft.
Vroeger kwamen mijn ouders langs om even wat zelf gemaakte koekjes of dergelijk te brengen.
Nu moeten ze toch even 40min lopen of 15min fietsen, dan doen ze het minder vaak.

Andersom ook. Ik kocht wel eens extra boodschappen en dat bracht ik direct naar ze toe. Nu moet ik toch plannen, want linksom rechtsom het kost mij meer tijd.

Als dit al een impact heeft, dan heeft de topicstarter een veel grotere impact met 1 uur auto rijden.

[Ramon]

dragonhaertt schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 10:40:
[...]


Hoezo zou dit een grap zijn?

Voor iemand die een fiets heeft is dit niet veel verder weg.

Voor iemand die slecht ter been is kan een half uur wandelen al te veel zijn. Het lijkt me daardoor voor zijn/haar ouders toch wel aanzienlijk verder weg dan dat het eerst was.

Wat mij betreft een waardevolle toevoeging en ook een lastige overweging als je een goede band met je ouders hebt.

Ik woon zelf ongeveer anderhalf uur rijden (auto) van mijn ouders, en dat begint nu ook wel lastiger te worden.
Als ik naar de toekomst kijk, waar mijn ouders mogelijk meer hulp nodig hebben, begin ik ook wel na te denken of we niet dichter bij elkaar kunnen wonen.

Ik heb zelf net een huis gekocht, dus op korte termijn naar mijn ouders verhuizen is niet echt praktisch (ook ivm werk)
Mijn moeder zou later misschien wel meer deze kant op kunnen verhuizen, maar misschien is het handiger 'sooner rather than later'. Nu is ze nog actief, kan ze nog vrijwilligerswerk doen en activiteiten om nieuwe mensen te ontmoeten.
Als ze over 10 jaar deze kant op moet verhuizen (gelijkvloerse woning + dichterbij) is dat misschien wel veel lastiger.

Kijk dus niet alleen naar de mogelijkheden die je zelf hebt, maar ook wat je ouders zelf kunnen doen.
In ieder geval zie ik wel meerwaarde om dichter bij mijn ouders te wonen, maar de locatie en afstand naar werk zijn ook erg belangrijk!

toon volledige bericht

Uiteraard allemaal afhankelijk van context. Ik zelf heb nadat ik uit huis ging nooit dichter bij mijn ouders gewoond dan 15 min fietsen, dus vandaar mijn verbazing.

Nu woon ik overigens op een afstand van bijna anderhalf uur reizen en dat gaat prima. Hier geen kinderen waar op opgepast moet worden overigens.

[ericpronkcom]

Dit is allemaal erg persoonlijk natuurlijk ik woonde tot 2017 in dezelfde stad als mijn familie en vrienden. echter realiseerde ik al snel dat iedereen zijn eigen plan trekt. Vrienden zijn ook uiteindelijk uit de stad vertrokken en ik heb als proef projectje het leven in Bayern geprobeerd.

Nu 5 jaar later nog geen spijt van en ik kom echt niet meer terug (900km verder op)

[ Voor 0% gewijzigd door ericpronkcom op 17-10-2023 14:03 . Reden: typo ]

[jannus66]

Leest er niemand de eerste post? de TS heeft het over een vader, zus en een enkele vriend waar hij nauwelijks contact mee heeft. Die zullen dus ook niet oppassen. Over de eventuele ouder(s) van de partner wordt niet gerept. Dat lijkt dus helemaal geen issue voor de TS.

[dragonhaertt]

jannus66 schreef op dinsdag 17 oktober 2023 @ 13:04:
Leest er niemand de eerste post? de TS heeft het over een vader, zus en een enkele vriend waar hij nauwelijks contact mee heeft. Die zullen dus ook niet oppassen. Over de eventuele ouder(s) van de partner wordt niet gerept. Dat lijkt dus helemaal geen issue voor de TS.

Het mooie van een forum is, dat je door kan praten over een algemeen toepasbare casus nadat de originele vraag beantwoordt is.

Als elk topic dicht moet na 1 of 2 reacties omdat het 'antwoord' al gegeven is dan blijft er weinig discussie over. Aangezien TS niet meer terug is geweest om extra input te geven is het best logisch dat er over randzaken en bijzaken gesproken wordt...

Dit topic kan nuttig zijn voor meer mensen en situaties dan alléén TS.

[ucsdcom]

Soms weet je iets alleen door het te doen. Misschien leer je er iets van wat je de rest van je leven kan gebruiken of leer je iets over jezelf. Je huidige woonplaats is veilig. Als mens groei je als je buiten je comfort zone komt.

Mijn vriendin verhuisde na een baan verandering van mij mee met mij. Op de nieuwe woonplek had ze regelmatig heimwee naar onze oude woonplek.

Tot ik vele jaren later weer een andere baan vond. Toen wilde ze graag blijven waar we woonden en ben ik deze keer gaan reizen.

De heimwee naar de oude plek van toen is er niet meer en de huidige plek is nu de plek om te blijven.

Zo zie je maar hoe vergankelijk het is. Een fijne plek om te wonen maakt veel goed. Alles tot ca. een uur is goed te bereizen. Daarboven voel je een drempel. Vooral bij 2 uur + (4 uur in totaal aan het reizen is dan veel)

[mk1992]

Ik ga niet mijn eigen antwoord geven, want dat geef je volgens mij zelf al:

De nieuwe woonplaats, het huis en de omgeving is in vele opzichten fijner en beter, maar toch lukt het me niet om definitief die knoop door te hakken. Ik heb echt moeite met het idee dat ik verder weg ga wonen, hoewel ik anderzijds ook niet in mijn geboorteplaats wil wonen en daar in de wijde omgeving geen fatsoenlijk huis te koop is.

[RM-rf]

Devinet schreef op maandag 16 oktober 2023 @ 21:03:

Herkent iemand dit toevallig en hoe ben je hiermee omgegaan?

Ik woon zelfs zo'n 400 kilometer van mn geborteplaats en in een ander land, al ruim 25 jaar

daarmee eigenlijk niet zo heel veel moeite gehad.... maar toen ik 9 jaar terug een nieuw huis kocht had ik wel enige moeite met de overstap.

We hadden toen 16 jaar in een best mooi huurappartement in het centrum van de stad gewoond, maar dat was dus enkel huur, en ik wilde wel een huis als eigendom hebben.
het nieuwe koophuis was verder uit het stadscentrum (sterker nog, in een enigszins geisoleerd buitenrand-dorpje met 3000 inwoners en een beetje een 'in-crowd' met veel ons-kent-ons), wel veel groter, met een enorme tuin.

Het was gevoelsmatig ook een gevoel van 'afsluiten' van de 15 jaar ervoor, waarin ik ook erg gelukkig was, mn kinderen geboren zijn (maar ook het kopen van een eigen huis altijd wel een wens was).

Nu 9 jaar later kan ik van mezelf zeggen dat de stap naar dat eigen huis een van de beste ontwikkelingen was.
bepaalde angsten, zoals het idee niet meer in het stadscentrum te wonen en geisoleerd te raken valt reuze mee... natuurlijk, als we nu de stad ingaan is dat meestal met de auto, moet je parkeerplek zoeken of soms de bus, maar dan moet je vroeger terug en op de tijd letten..
effectief denk ik echter dat ik net zo vaak in het stadscentrum kom, als toen ik nog vlakbij het centrum woonde


Verder juist enorm kunnen genieten van mn nieuwe woonomgeving, redelijk makkelijk geintegreerd in het dorpje, en nu kent iedereen mij om de een of andere reden (waarover mn vrouw wel eens grappen maakt, omdat een hoop mensen mij blijken te kennen waarbij ik vaak geen goed idee heb wie dat nu zijn, ik maak wel makkelijk een praatje, en ben een beetje een exoot daar ).


Uiteindelijk is het gewoon een stap verder maken....
Een deel is ook die verandering accepteren, je aanpassen en integreren in iets nieuws.
anderszijds is het ook zo dat je je eigen toekomst zelf vorm kunt geven.
dat doe je niet door angstig niks te willen veranderen, maar juist die verandering aan te grijpen en zelf daaraan ook sturend bij te dragen.

Nooit geschoten is altijd mis

[Marzman]

Ik zit ook op een uur van mijn geboorteplaats, maar wat zou ik er nog moeten doen De meeste familie is er nu ook weg, alleen mijn ouders wonen er nog en dat is dan af en toe gewoon een uurtje rijden (en een landsgrens over ).

Wat vind je partner ervan? Je schoonouders zullen niet ook in je geboortedorp wonen

[Ebakker]

Wij hebben altijd de regel gehad niet meer dan een half uur van onze ouders af (geboorteplaats). Ten tijde van ziekte van onze ouders was dat soms te lang (Denk aan ziekenhuis, huisarts, boodschappen)

[ Voor 4% gewijzigd door Ebakker op 17-10-2023 14:19 ]

[PinusRigida]

Ook voor mij totaal onherkenbaar.

Meer zelfs, had het niet aan m'n vrouw gelegen, was ik misschien ergens in Canada gaan wonen.

Een uur is niks.

...maar alles valt of staat bij hoe je dat persoonlijk ervaart natuurlijk, sommigen houden vast aan hun heimat, en idd. ik ben me bewust van de praktische kant wanneer ouders uiteindelijk hulpbehoevend worden, dan is het wel handig om lekker dichtbij te wonen...

[ Voor 33% gewijzigd door PinusRigida op 17-10-2023 15:13 ]

[renegrunn]

Dit is voor iedereen anders. Zelf ben ik rond mijn 21e uit mijn geboorteplaats (mijn partner komt hier ook vandaan) verhuist voor studie en later baan, op ongeveer 2u rijden. Twee jaar geleden zijn we weer terug naar de regio gegaan, maar bewust niet terug naar onze geboorteplaats, omdat na 20 jaar de wereld dusdanig is veranderd we ervoor hebben gekozen om ergens anders te gaan wonen, maar wel redelijk vlakbij.

[barbarbar]

Klinkt herkenbaar, maar ook weer niet... Waar zit je weerstand in? Is er iets wat je in je geboorteplek gaat missen? Of is de stap naar écht samenwonen in een nieuwe omgeving te snel bijvoorbeeld?

Wat adviezen op basis van eigen ervaringen:
- Andere mensen zullen wel gaan verhuizen, ongeacht wat je zelf doet. Dus veranderingen zul je sowieso krijgen. Helemaal als je aangeeft dat je band met familie niet zo is dat je dagelijks bij elkaar over de vloer komt. Ik heb nog wel familie in de plek waar ik opgegroeid ben, en woon nu op 1,5 uur rijden. Maar we zien elkaar niet minder dan voorheen.
- Je leven bestaat uit fases. Met een jong zoontje en je partner ga je domweg een andere fase van leven in, waar je andere eisen bij hebt. Met de middelen en wensen die je hebt zul je compromissen moeten sluiten, de ene wat makkelijker dan de andere. Misschien hoefde dat nooit, maar je zult er niet aan ontkomen...
- Als je zoontje nog jong is kun je nog relatief makkelijk verhuizen. Hoe ouder ze worden, hoe moeilijker het gevoelsmatig zal zijn. Immers zal je zoontje en je partner ook binding krijgen met de nieuwe plek. Voor je zoontje wordt de plek "waar hij opgegroeid is".
- Zelf heb ik sinds m'n 17de al niet meer thuis gewoond. Waar ik m'n studie gedaan heb en veel vrienden heb gemaakt, woont nu ook niemand meer. Iedereen maakt eigen keuzes, en iedereen woont nu dus ook ver uit elkaar. Zowel van het uiterste noorden en zuiden, tot het oosten, westen en midden van het land.
- Waar we nu zelf wonen komt met name doordat we in de buurt (30 minuten rijden) van de familie en vriendenkring van m'n partner wouden blijven. Zij heeft domweg veel meer (behoefte aan) contact met familie en vrienden dan ik. Ook speelde de betaalbaarheid van huizen zeer zeker mee. Zelfde zie ik bij vrienden, je kiest toch één van de regio's waar één partner de meeste binding mee heeft, of wat financieel haalbaar is.
- Naar mate je wat vaker zo'n stap zet wordt het ook makkelijker. Waar ik nu woon is zeker niet "thuis". Maar dat heb ik eerlijk gezegd op andere plekken ook niet echt gehad, ook niet waar ik ben opgegroeid. Het meeste heb ik dat gevoel nog bij de plek waar ik gestudeerd heb, maar daar is ook niemand meer van "toen". Je moet ergens wonen, en met veel woonervaring op verschillende plekken waaronder het buitenland, word het een rationele afweging tussen wensen en financiën.
- Waar we nu wonen is een prima compromis, rationeel en praktisch gezien hebben we alles in de buurt en op afstanden die we prima vinden. De omgeving is mooi, de buren aardig, de opvang heel goed en de school is goed. Maar ik zou hier niet wonen als ik geen partner of kinderen had. Of een andere partner. Of kinderen die meer hulp nodig zijn dan nu. Of ouders die verzorging nodig zijn. Of het niet kon betalen.

[ Voor 11% gewijzigd door barbarbar op 17-10-2023 17:27 ]

[sirdanilot]

Ik ben geboren en getogen in Zeeland maar ik woon er al 13 jaar niet meer. Omdat er daar vrijwel geen OV is (geen bus naar Gent, de dichtstbijzijnde stad) kan ik daar niet wonen want ik mag geen auto rijden helaas. Ze hebben die regio eigenlijk zo gemaakt dat je vrijwel geen kant op kunt zonder auto. Fietsen kan wel maar het is al gauw te ver, mijn klasgenoten moesten bijvoorbeeld 17 km enkele reis naar school fietsen en toen had je ook nog geen goede elektrische fietsen.

Al mijn familie is er ook weggetrokken en vrienden heb ik er eigenlijk ook niet meer omdat het contact verwaterd is, je gaat er niet zo snel langs als het met het OV vrijwel onbereikbaar is namelijk. Ik mis de regio ook eigenlijk niet zo. Wel de natuur en de grote goedkope huizen, maar verder niet.

Dus als je je woonplaats zat bent zou ik gewoon verhuizen als ik jou was.

[Devinet]

Ten eerste ontzettend bedankt voor al jullie reacties, het zijn er echt veel meer dan ik had verwacht. Fijn om al jullie adviezen en persoonlijke verhalen te lezen, ik herken me in sommige dan ook zeker.

Ik snap uiteraard dat het een hele persoonlijke beslissing is. Ik heb zelf wat moeite met veranderingen, zeker op grote schaal, omdat dit nu eenmaal in mijn karakter zit. Ervaringen uit mijn verleden, waaronder een snelle beslissing maken voor een nieuwbouw woning in een andere woonplaats en vervolgens in een nieuwbouwdrama terechtkomen dat 4,5 jaar heeft geduurd, heeft niet geholpen dit soort beslissingen in de toekomst makkelijker te nemen. Te meer omdat deze woning ook nieuwbouw betreft, al is het wel dat de bouw al ruimschoots begonnen is wat een goed gevoel geeft. Uiteraard heb ik al m'n huiswerk gedaan en ziet dit bouwbedrijf er (op papier iig ) wel goed uit en is er een vangnet i.t.t. mijn eerdere ervaring.

Mijn vader en zus wonen in mijn geboorteplaats en zie ik niet vaak, mijn vader is echter wel op leeftijd (maar jong van geest en mobiel) waardoor ik het wat moeilijker vind om verder weg te gaan wonen. Ik heb nog een broer en zus dus qua verzorging zal dit wel goed komen mocht het ooit nodig zijn, maar het idee dat ik hem nog minder zie juist in zijn "laatste" jaren heb ik erg veel moeite mee. Qua oppassen past mijn moeder af en toe op onze zoon, maar we komen met de nieuwe woning juist een uur dichterbij haar kant op wonen dus dat is voor haar in ieder geval heel prettig.

Mijn grote twijfel stamt denk ik ook voort uit dat ik gewend ben alles binnen een half uur binnen bereik te hebben (op m'n moeder na), een uur voelt dan ver en 1,5 uur naar m'n moeder al helemaal. Ik heb het nooit zo op lange autoritten en heb de ervaring nog niet dat dit kan wennen (ben ongeveer 3x per jaar bij m'n ma). Voor werk zal ik met deze woning ook wat langer onderweg zijn dan nu, maar dit komt puur en alleen door de files. Dit wordt dan ongeveer 50min met file en 35min zonder. Nu rij ik er z'n 30min op en met file zo'n 40min.

Het lastige aan ons verhaal is dat waar wij nu wonen wij ons niet thuis voelen en we het geen fijne omgeving vinden voor onze zoon om in op te groeien. Ook is hier amper een woning te koop en wat er te koop staat moet vaak helemaal verbouwd worden en is al veelte duur. De woningmarkt wordt steeds krapper dus minder keus en duurdere woningen. Mijn partner komt uit een andere plaats waar ze verder geen binding mee heeft en heeft geen moeite met verhuizen, voor haar zal de reistijd naar haar familie 5 kwartier worden en haar moeder past nu ook regelmatig op. Zij lost dit nu al op door naar haar moeder te gaan, daar te slapen, de volgende dag en de dag daarna vanuit haar moeders huis te werken en dan weer terug te komen. Dit zal ze op deze wijze blijven doen. Mijn partner wilt graag verhuizen naar de nieuwe plaats en ik ben meer degene die het nu tegenhoudt.

Ik probeer zoveel mogelijk te rationaliseren, maar intern hou ik een soort conflict en ik kan m'n vinger er niet exact opleggen waardoor dit komt. Het ene moment ben ik om als ik me bedenk hoe mooi we daar kunnen wonen, hoe leuk de omgeving is en hoe ik me tot rust voel komen als we daar zijn en het andere moment maak ik me zorgen over alles en nog wat en voel ik een enorme (angst?) stress opkomen hoe dichterbij het moment komt dat we moeten tekenen. Bij het oude blijven voelt dan veel fijner want dan is die stress er niet... op dat moment. Want nu nee zeggen betekent dat we nog steeds wonen waar we wonen en ons niet happy voelen.

Wat overigens niet mee helpt is dat het nog een jaar duurt voordat de woning klaar is. Ik heb geen idee of het stress gevoel weg is na het tekenen, voor het zelfde geldt blijf ik er last van houden tot ik ervaar hoe het is om daar te wonen.

Ontzettend bedankt voor jullie reacties!

[Ivow85]

Ervaringsdeskundige hier.

Twee jaar geleden verhuisd van mijn geboorteplaats naar de regio waar mijn partner vandaan komt.

Misschien wel de belangrijkste vraag zie ik nog niet voorbij komen: waarom kiezen jullie voor die woning, plaats en regio die jullie nu op het oog hebben?
Bij ons was de beslissing met betrekking tot de regio simpel: gewenst door mijn partner en ik had geen bezwaar tegen verhuizen. De exacte woonplaats (of wijk) was dan weer een stuk lastiger om te maken. Daarvoor hebben we uitgebreid de regio door gefietst en gereden. Welke plaatsen bieden de voorzieningen die wij belangrijk vinden? Welke wijken zijn er leuk uit? Waar staat de bevolking open voor nieuwkomers?
Wat betreft het huis waren we het onderling eens over het eisen- en wensen lijstje en paste dat (mede door verhuizing van een dure regio naar een minder dure regio) prima binnen budget.

Door de verhuizing wonen mijn ouders, broers en de vrienden die nog in mijn geboorteplaats wonen nu bijna 2 uur rijden bij ons vandaan. De frequentie waarmee ik mijn ouders zie is nu lager geworden, maar de quality-time is wel sterk verbeterd. Het is niet meer 'tussendoor even snel langswippen', maar echt bij elkaar op bezoek gaan. De contacten met mijn schoonouders (wonen nu 15 min rijden bij ons, vandaan) zijn juist precies andersom veranderd. Meer 'even snel langsgaan', minder uitgebreide quality-time.

Wat wel enorm scheelt, is dat mijn ouders nog volledig fit zijn en ook niet opzien tegen een autorit van 2 uur. En ook rustig 's avonds die zelfde rit weer naar huis maken. Al is dat laatste overbodig. Een extra volwaardige slaapkamer die als comfortabele logeerkamer is ingericht, was een harde eis bij onze zoektocht naar de huidige woning en mijn ouders weten dan ook dat ze altijd mogen blijven slapen. Mogelijk dat ze daar in de toekomst vaker gebruik van zullen maken, als het reizen hen ooit zwaarder gaat vallen.
Wat bij mij wel meetelt in het 'gemak' waarmee we elkaar over en weer bezoeken, is dat de familie van mijn moeder ook ongeveer 2 uur rijden bij mijn ouders vandaan woont en mijn ouders dus al een jaar of 45 gewend zijn om 'even' die 150-160 kilometer te rijden voor bezoek aan familie en vrienden. En ik ben daar van baby af aan al mee opgegroeid.

En ja, er zal een moment komen dat een bezoek aan ons voor mijn ouders echt te zwaar wordt. En dat ze wellicht ook hulpbehoevend worden. Als het zover is, zal ik waarschijnlijk wel behoefte hebben om bijna wekelijks mijn ouders te gaan bezoeken. Dat zijn dan 1200 reiskilometers per maand. Hoe dat gaat verlopen zien we dan wel weer. Misschien moet ik dan maar een dag minder gaan werken. Die kilometers zijn op zich bijzaak, de tijd die nodig is om wekelijks die kilometers af te leggen zal problematischer zijn.

[Remond_FRL]

ervaringsdeskundige, maar dan met een twist.

ik wilde juist graag ver weg van huis. zodat ik minder last zou hebben van de ouderlijke omgeving.
vanuit dat oogpunt is het wellicht ook waard om "om te denken" in plaats van te kijken naar wat je achterlaat.

kijk naar wat de nieuwe locatie danwel plaats je te bieden heeft.
het leven bestaat uit meer dan alleen wonen.... kan je met je hobby's terecht? kan je de sport(en) beoefenen die je graag wilt doen, hoe is het verenigingsleven binnen de andere woonplaats?

ik kan me niet voorstellen dat ze in die andere woonplaats geen winkels, danwel winkelcentrum hebben.
wellicht kleiner dan je gewend bent, maar voorzieningen zullen ze echt wel hebben.

ja de stap naar 'het vreemde' zal eng lijken. eenmaal daar zal het toch zijn 'dat wat je er zelf van maakt'.
die mooie vooruitzichten waar je het over hebt, dat is toch keigaaf? wegen al die jaren met nieuw gevonden woongenot (en geluk?) op tegen het is even stress? ik heb zelden een verhuizing meegemaakt waar niet even stress was.

ga voor je geluk op de lange termijn. daar wordt je eigenlijk altijd beter van.

[Marzman]

Ik ben al een aantal keren verhuisd, in het begin is het altijd een beetje een vakantiegevoel. Niet dat je dat als reden moet gebruiken want dat gaat snel over, maar ik vind dat altijd wel leuk. Verder heb ik eigenlijk ook moeite met veranderingen, maar met het ouder worden is dat wel minder geworden. Het veranderd nou eenmaal, ook als je niet verhuist. Sommige dingen door jezelf, sommige dingen door externe factoren.

Voor mij zouden de reisafstanden die ik het meest maak het belangrijkst zijn. Dat kan je familie zijn, of je werk, of een hobby. Als ik iets niet zo vaak doe vind ik het niet zo erg om een uurtje te moeten rijden en mijn vrouw kan ook altijd nog rijden Ik heb wel gekozen voor de plaats waar ik woon vanwege de voorzieningen (van een dorp naar een kernstadje), maar het is niet dichter bij mijn ouders. Het is wel makkelijker voor mijn zus om met het OV te komen en ook voor ons om naar het werk te gaan (al werk ik 80 procent vanuit huis). Nu ik hier woon zie ik trouwens weer voordelen van een dorp (veel sneller om met de auto doorheen te rijden, rustiger in winkels, lagere belastingen)

[ Voor 24% gewijzigd door Marzman op 18-10-2023 15:08 ]

[Devinet]

Bedankt voor jullie reacties. In de omgeving waar we de woning willen kopen voelen we een soort van rust over ons heen komen. Het is er wat gemoedelijker, veel natuur en veel leuke dingen om te doen in de omgeving. Het is meer dorps, maar met genoeg voorzieningen in de buurt en de stad om de hoek. In mijn geboorteplaats is het allemaal erg individualistisch, erg gehaast en ik heb daar zelf gewoon niet zo'n goed gevoel bij om die kleine daar op te laten groeien. Hoewel familie en vrienden dan wel dichterbij wonen is er anderzijds weer amper een woning daar te koop of oude huizen voor heel veel geld.

Qua reistijd gaan we er dus wel op achteruit. Ook zullen we vaker de file ingaan, maar niet dagelijks. Al met al zal woon-werk tussen de 35 en 60min zijn afhankelijk van files. Daar krijg je wel rust, groter huis, meer natuurlijk en meer te doen in de omgeving voor terug.

Ik denk dat we het gewoon gaan doen en zien waar het schip zal stranden. Ik heb gewoon last van wat angsten door de vervelende ervaring met ons huidige huis en dit vertroebeld mijn gevoel. Mijn partner heeft hier geen last van en wilt er erg graag wonen en ziet dit ook helemaal voor zich.

[Truus01]

Misschien helpt het je om in de tijd dat de bouw vordert, geregeld wel in die buurt te zijn. Vooral als het jullie al een soort van rust geeft.
Ga met je zoontje daar naar een parkje/de natuur in wandelen en spelen.
Ga daar alvast af en toe boodschappen doen.
Wellicht helpt dat jou in je angst en jullie als gezin om het al als thuis te laten voelen, nog voordat je er echt woont.

[The Zep Man]

Devinet schreef op maandag 16 oktober 2023 @ 21:03:
Ik heb in mijn geboorteplaats nog een vader, zus en een enkele vriend wonen die ik allen nauwelijks zie. De nieuwe woonplaats, het huis en de omgeving is in vele opzichten fijner en beter, maar toch lukt het me niet om definitief die knoop door te hakken. Ik heb echt moeite met het idee dat ik verder weg ga wonen, hoewel ik anderzijds ook niet in mijn geboorteplaats wil wonen en daar in de wijde omgeving geen fatsoenlijk huis te koop is.

Herkent iemand dit toevallig en hoe ben je hiermee omgegaan?

Je hebt geen angst voor de verhuizing en de nieuwe omgeving. Je hebt angst voor verandering in het algemeen, waarschijnlijk door ervaring uit het verleden.

Hou er rekening mee dat de verandering die je nu gaat doen niet de verandering is waar je ooit een negatieve ervaring aan hebt overgehouden. Je neemt de beslissing niet alleen, en hebt er met je partner gezamenlijk goed over nagedacht. Er zijn 'objectief' gezien eigenlijk geen nadelen.

De keuze moet je zelf maken, maar ik zou mij geen zorgen maken over dat die negatief uit kan vallen. Daar zijn geen signalen voor, en het is niet alsof jullie niet geluisterd hebben naar dergelijke signalen.

[ Voor 3% gewijzigd door The Zep Man op 19-10-2023 12:04 ]