Beste forumleden,
Graag zou ik om jullie advies vragen. Momenteel bevind ik me in een lastige positie. Even wat achtergrondinformatie!
Tijd voor een carrièreswitch! In de IT zitten snakken ze naar personeel. Alleen voor mij de vraag: waar moet ik beginnen? Het is zo breed! Het voelt weer alsof ik in vwo-3 zit en geen beeld heb van de perspectieven in het werkveld. Ik voel me daardoor verlamd en ik weet ook niet in hoeverre ik er eigenlijk geschikt voor ben.
Profielschets van mij:
Ik heb sterke people skills: een vlotte babbel, kan goed met mensen omgaan en razendsnel hun vertrouwen winnen. Verder denk ik erg in efficiëntie, kan ik van nature problemen snel doorgronden, patronen zien en een oplossing aanbieden. Ik zou een goede psycholoog zijn en op de werkvloer ben ik ook de huispsycholoog voor mijn collega's. Voor de mensen die into de MBTI zijn: ik ben een rasechte ENFP. Jaja, de MBTI wordt niet zo serieus genomen in de academische psychologie, maar het geeft wel aanknopingspunten om een beeld van me te hebben. Ook ben ik een goede schrijver en kan ik me heel exact uitdrukken, ook al zit ik niet te wachten om de hele dag rapporten te tikken. Tot slot pak ik nieuwe kennis snel op: leren is eigenlijk nooit een probleem voor me geweest en ik kan tijdens werkzaamheden snel schakelen.
Waar ik minder goed in ben: bureaucratie, sterke hiërarchie, monotoon werk, administratieve taken en micromanagement.
Wat ik zoek in een baan: een bruisende werkplek met veel (real life!) interactie met collega's. Ruimte voor creativiteit en humor, en werken op basis van korte projecten in een platte en vooral informele organisatie/branche. Korte lijnen en zo min mogelijk overhead. Ik doe graag een skillset op waarmee ik bij eventueel emigratie (privéredenen) ook snel een baan op niveau kan vinden in Engeland of de Verenigde Staten. Met het oog op dat laatste dacht ik dus als eerst aan IT, omdat die hard skills gemakkelijk grensoverschrijdend zijn.
Kunnen jullie mij aanknopingspunten geven om over na te denken? Ik zit nu nogal in een niemandsland met mijn oriëntatie.
Graag zou ik om jullie advies vragen. Momenteel bevind ik me in een lastige positie. Even wat achtergrondinformatie!
spoiler: Achtergrond
Zes jaar geleden ben ik afgestudeerd als universitair psycholoog, om precies te zijn in de arbeidspsychologie met prima cijfers en een uitstekende thesis. Door een domme fout van mij is mijn carrière daarna op zijn zachts gezegd niet makkelijk gegaan. Ik heb namelijk geen praktijkstage gelopen. Het was niet verplicht, ik had al studievertraging en ik wilde niet het risico lopen om nog meer vertraging te hebben (wat vaak gebeurt bij stages).
Gaandeweg heb ik van mezelf geleerd dat het onpersoonlijke en vooral commerciële aspect van arbeidspsychologie totaal niet bij me past. De meeste arbeidspsychologen komen namelijk in hr of recruitment terecht. Ik wil er voor het personeel zijn, niet voor het bedrijf. Wederom mijn fout dat ik me niet goed oriënteerde toen ik mijn afstudeerrichting koos.
De logische stap is dus om over te stappen naar de klinische psychologie: de ggz. Het is alom bekend dat de wachtlijsten enorm zijn. Maar wat een drama is het om daarin te komen zonder een master in de klinische psychologie. Voor de kenners: ik kan geen LOGO-verklaring krijgen, omdat ik wat mastervakken mis. Met veel geluk en nog veel meer solliciteren heb ik via mijn netwerk een baan gevonden in de ggz. Uiteindelijk heb ik een half jaar gewerkt als psychodiagnosticus. Ik voerde psychologisch onderzoek uit naar intelligentie, persoonlijkheidsstoornissen, ad(h)d etc. Echter, de werkbegeleiding daar was zeer ondermaats. Wekelijks wel een overleg, maar verder moest ik alles zonder begeleiding en zonder meekijken van een supervisor uitvogelen. Voor vrijwel alle functies in de ggz willen ze behandelervaring en ik heb daar precies 0 minuten van. Het is praktisch onmogelijk om in de ggz te rollen zonder werkervaring en de juiste kwalificaties en ik heb echt alles geprobeerd, ook poh-ggz. Behandelingen moeten gedeclareerd worden en zorgverzekeraars hebben daar eisen voor wat betreft de kwalificaties van de zorgverlener. Ik weet dat ik het kán, maar ik mág het niet doen.
Inmiddels heb ik al een paar jaar een ongeschoolde bijbaan op minimumloon om rond te komen. Het salaris is daardoor verre van genoeg om de vakkendeficiënties te betalen aan de Open Universiteit. Ik heb mijn ambities in de psychologie dus laten varen (ook omdat de bureaucratie daar een hel is).
Gaandeweg heb ik van mezelf geleerd dat het onpersoonlijke en vooral commerciële aspect van arbeidspsychologie totaal niet bij me past. De meeste arbeidspsychologen komen namelijk in hr of recruitment terecht. Ik wil er voor het personeel zijn, niet voor het bedrijf. Wederom mijn fout dat ik me niet goed oriënteerde toen ik mijn afstudeerrichting koos.
De logische stap is dus om over te stappen naar de klinische psychologie: de ggz. Het is alom bekend dat de wachtlijsten enorm zijn. Maar wat een drama is het om daarin te komen zonder een master in de klinische psychologie. Voor de kenners: ik kan geen LOGO-verklaring krijgen, omdat ik wat mastervakken mis. Met veel geluk en nog veel meer solliciteren heb ik via mijn netwerk een baan gevonden in de ggz. Uiteindelijk heb ik een half jaar gewerkt als psychodiagnosticus. Ik voerde psychologisch onderzoek uit naar intelligentie, persoonlijkheidsstoornissen, ad(h)d etc. Echter, de werkbegeleiding daar was zeer ondermaats. Wekelijks wel een overleg, maar verder moest ik alles zonder begeleiding en zonder meekijken van een supervisor uitvogelen. Voor vrijwel alle functies in de ggz willen ze behandelervaring en ik heb daar precies 0 minuten van. Het is praktisch onmogelijk om in de ggz te rollen zonder werkervaring en de juiste kwalificaties en ik heb echt alles geprobeerd, ook poh-ggz. Behandelingen moeten gedeclareerd worden en zorgverzekeraars hebben daar eisen voor wat betreft de kwalificaties van de zorgverlener. Ik weet dat ik het kán, maar ik mág het niet doen.
Inmiddels heb ik al een paar jaar een ongeschoolde bijbaan op minimumloon om rond te komen. Het salaris is daardoor verre van genoeg om de vakkendeficiënties te betalen aan de Open Universiteit. Ik heb mijn ambities in de psychologie dus laten varen (ook omdat de bureaucratie daar een hel is).
Tijd voor een carrièreswitch! In de IT zitten snakken ze naar personeel. Alleen voor mij de vraag: waar moet ik beginnen? Het is zo breed! Het voelt weer alsof ik in vwo-3 zit en geen beeld heb van de perspectieven in het werkveld. Ik voel me daardoor verlamd en ik weet ook niet in hoeverre ik er eigenlijk geschikt voor ben.
Profielschets van mij:
Ik heb sterke people skills: een vlotte babbel, kan goed met mensen omgaan en razendsnel hun vertrouwen winnen. Verder denk ik erg in efficiëntie, kan ik van nature problemen snel doorgronden, patronen zien en een oplossing aanbieden. Ik zou een goede psycholoog zijn en op de werkvloer ben ik ook de huispsycholoog voor mijn collega's. Voor de mensen die into de MBTI zijn: ik ben een rasechte ENFP. Jaja, de MBTI wordt niet zo serieus genomen in de academische psychologie, maar het geeft wel aanknopingspunten om een beeld van me te hebben. Ook ben ik een goede schrijver en kan ik me heel exact uitdrukken, ook al zit ik niet te wachten om de hele dag rapporten te tikken. Tot slot pak ik nieuwe kennis snel op: leren is eigenlijk nooit een probleem voor me geweest en ik kan tijdens werkzaamheden snel schakelen.
Waar ik minder goed in ben: bureaucratie, sterke hiërarchie, monotoon werk, administratieve taken en micromanagement.
Wat ik zoek in een baan: een bruisende werkplek met veel (real life!) interactie met collega's. Ruimte voor creativiteit en humor, en werken op basis van korte projecten in een platte en vooral informele organisatie/branche. Korte lijnen en zo min mogelijk overhead. Ik doe graag een skillset op waarmee ik bij eventueel emigratie (privéredenen) ook snel een baan op niveau kan vinden in Engeland of de Verenigde Staten. Met het oog op dat laatste dacht ik dus als eerst aan IT, omdat die hard skills gemakkelijk grensoverschrijdend zijn.
Kunnen jullie mij aanknopingspunten geven om over na te denken? Ik zit nu nogal in een niemandsland met mijn oriëntatie.