Situatie is als volgt:
Afgestudeerd (zowel bachelor als master) in AI / datawetenschappen (grondig technisch + wiskundig onderlegd, geen pretstudies waarin je leert Excel te gebruiken). Sinds mijn afstuderen afgelopen zomer meteen werkzaam als docent aan een universiteit, echter zonder PhD (kan dus niet doorgroeien). Arbeidsvoorwaarden + salaris zijn goed, maar ik mis de diepgang in mijn werk en ik wil weer meer echte complexe uitdagingen aangaan, en mijn contract eindigt in juli (wel met zicht op verlenging). En dus ben ik gaan solliciteren. 2 bestuursjaren, altijd gewerkt tijdens studies bij de universiteit, meestal als leraars-assistent. Kan goed programmeren en communiceren, en binnen een team ben ik de aanvoerder maar ook in staat te volgen.
Steeds is mij verteld door recruiters/werkgevers dat ik zowel over de juiste kennis en drive beschik, en dat ze mij graag willen hebben. Maar bij bijna ieder bedrijf waarbij ik niet ben aangenomen is mij verteld dat mijn ervaring onvoldoende is. Zo heb ik nu drie aanbiedingen gekregen, met zicht op meer (hopelijk):
A = Data consultant bij een consultancy met 50 werknemers, hier zie ik mezelf groeien in de juiste richting, echter willen zij niet onderhandelen over het salaris - ondanks dat dit bruto (inclusief pensioenpremie + 13de maand) 700 euro onder mijn huidig salaris zit, en (ook inclusief pensioenpremie) 500 euro onder aanbod van B zit. Daarnaast ook beetje schimmig contract. Voordelen - niet ver van waar ik woon, juiste richting waarin ik wil groeien qua werkgebied (ik vind het leuk), nadelen - als het zo begint met het salaris, dan verwacht ik niks van onderhandelingen in de toekomst. En geen pensioen. Salaris = € 3500 - geen pensioen, geen vaste bonus.
B = Logistics expert bij een groot logistiek bedrijf. Veel minder data science, wel meer operations research, optimalisatie van processen binnen het bedrijf. Voordeel - wel leuk werk, groot bedrijf, bieden een redelijk salaris. Nadeel - een enkeltje naar het bedrijf is 125 kilometer - retour is 250 km. Thuiswerken kan pas na een halfjaar tot een jaar, dus dat komt neer op 5 dagen x 250 kilometer x 4 weken = 5000 km per maand rijden. Reiskostenvergoeding (21 ct / km) heeft een max van 200 euro, daar zit ik dus na 4 dagen al aan. Verhuizen betekent dat ik weg moet uit mn super goedkoop appartementje (huur is nu 600 voor 40 vierkante meter, daar in de buurt begint huur rond de 1000, en zit je nog in een mindere buurt), verder weg zit van mijn vriendin waarmee ik eigenlijk hoop te gaan samenwonen in de buurt van waar wij nu werken en wonen. Ik heb dan een goedkoop autootje, maar toch weet ik niet of ik dit wil doen. Nog een nadeel - ik weet niet of het op de lange termijn is wat ik wil, en de arbeidsvoorwaarden zijn "ok", als ik heel eerlijk ben - groei in salaris is klein. Salaris = € 3800, wel met pensioen (€ 150)
C = Een PhD positie die ik aangeboden heb gekregen waarvan het contract klaar ligt voor mij om te tekenen, dan wel bij een ander instituut binnen dezelfde universiteit als waar ik nu werk. Team is goed, instelling is goed, mensen zijn vriendelijk, salaris is prima (tja, als je de arbeidsvoorwaarden bekijkt en met die twee hierboven vergelijkt...). Maar dit is het ook net niet qua onderwerp. Ik moet ze vanavond laten weten of ik het wel of niet wil.
Verder ben ik in gesprek met een aantal bedrijven, heb al op een heleboel gesolliciteerd en steeds kom ik wel door naar een volgende ronde, om daar dan net weer te horen dat ik het niet ben geworden, of dat er vast wel een kans in zit dat ik binnen 3 - 6 maanden wel een baan krijg bij hun bedrijf, gewoon nu nog niet.
Wat kan ik dan het beste doen? Doorgaan met solliciteren tot ik wel de juiste baan heb, of nu een van deze drie opties nemen? Gezien de verlenging van mijn huidige contract niet vaststaat en er ook persoonlijke redenen zijn om te vertrekken (vriendin werkt op zelfde verdieping, en na een jaar samen / daar werken weet nog steeds niemand over onze relatie, maar het is ongemakkelijk als de pest), wil ik toch wel graag weg, ook al vind ik mijn baan wel leuk en ben ik er volgens collega's erg goed in.
Salaris speelt een rol - ik ben mijn studieschuld aan het afbetalen - zit nog in aanloopfase maar rente is flink en nu meer afbetalen scheelt enorm voor de toekomst (letterlijk duizenden, kun je uitrekenen) - ik wil dus niet werkloos of onderbetaald komen te zitten, want m'n reserves heb ik daarin gestopt.
Ik ben nog in gesprek met 3-4 andere bedrijven, maar het gras lijkt nergens zo groen als die waar ik nu op sta. Ik wil geen stap achteruit nemen, en ik wil niet een stap in de verkeerde richting nemen, maar ik wil wel een stap gaan maken.
Dus, heel lang verhaal heel kort - heb nu een baan in ieder geval tot juli (mogelijk langer, maar onzeker en vanwege persoonlijke omstandigheden en geen groeimogelijkheden wil ik er weg). 4 opties die ik heb:
- A: werken in gewenste discipline bij een bedrijf voor een karig salaris en Amerikaanse arbeidsvoorwaarden / bedrijfsstructuur, waarin ik wel mezelf zie groeien qua ervaring maar ik me afvraag of ik qua salaris/verantwoordelijkheid kan groeien.
- B: werken in andere discipline bij een bedrijf waar ik dagelijks 3-4 uur voor in de auto moet zitten voor een beter salaris waarvan ik uiteindelijk 500-600 moet inleveren aan benzine en onderhoud per maand (netto is dus min of meer hetzelfde bedrag, arbeidsvoorwaarden zijn ietsje gunstiger, maar weinig vakantiedagen, weinig groei, weinig salarisgroei, weinig ).
- werken in een PhD positie met 4 jaar zekerheid, maar wel in een richting dat niet mijn passie is (komt wel in de buurt, maar het is het gewoon net niet).
- blijven werken waar ik nu werk voorlopig, hopen/smeken om verlenging (vriendin niet blij), en hard doorgaan met solliciteren.
Ter info: vandaag nog 2 kennismakingsgesprekken gevoerd, volgende week woensdag meer informatie hierover, maar nog geen aanbiedingen. Deze 2 werkgevers zijn wel allebei beter dan de A en B hierboven genoemd, maar geen zekerheid. Nog 2 moet ik nog van horen.
Afgestudeerd (zowel bachelor als master) in AI / datawetenschappen (grondig technisch + wiskundig onderlegd, geen pretstudies waarin je leert Excel te gebruiken). Sinds mijn afstuderen afgelopen zomer meteen werkzaam als docent aan een universiteit, echter zonder PhD (kan dus niet doorgroeien). Arbeidsvoorwaarden + salaris zijn goed, maar ik mis de diepgang in mijn werk en ik wil weer meer echte complexe uitdagingen aangaan, en mijn contract eindigt in juli (wel met zicht op verlenging). En dus ben ik gaan solliciteren. 2 bestuursjaren, altijd gewerkt tijdens studies bij de universiteit, meestal als leraars-assistent. Kan goed programmeren en communiceren, en binnen een team ben ik de aanvoerder maar ook in staat te volgen.
Steeds is mij verteld door recruiters/werkgevers dat ik zowel over de juiste kennis en drive beschik, en dat ze mij graag willen hebben. Maar bij bijna ieder bedrijf waarbij ik niet ben aangenomen is mij verteld dat mijn ervaring onvoldoende is. Zo heb ik nu drie aanbiedingen gekregen, met zicht op meer (hopelijk):
A = Data consultant bij een consultancy met 50 werknemers, hier zie ik mezelf groeien in de juiste richting, echter willen zij niet onderhandelen over het salaris - ondanks dat dit bruto (inclusief pensioenpremie + 13de maand) 700 euro onder mijn huidig salaris zit, en (ook inclusief pensioenpremie) 500 euro onder aanbod van B zit. Daarnaast ook beetje schimmig contract. Voordelen - niet ver van waar ik woon, juiste richting waarin ik wil groeien qua werkgebied (ik vind het leuk), nadelen - als het zo begint met het salaris, dan verwacht ik niks van onderhandelingen in de toekomst. En geen pensioen. Salaris = € 3500 - geen pensioen, geen vaste bonus.
B = Logistics expert bij een groot logistiek bedrijf. Veel minder data science, wel meer operations research, optimalisatie van processen binnen het bedrijf. Voordeel - wel leuk werk, groot bedrijf, bieden een redelijk salaris. Nadeel - een enkeltje naar het bedrijf is 125 kilometer - retour is 250 km. Thuiswerken kan pas na een halfjaar tot een jaar, dus dat komt neer op 5 dagen x 250 kilometer x 4 weken = 5000 km per maand rijden. Reiskostenvergoeding (21 ct / km) heeft een max van 200 euro, daar zit ik dus na 4 dagen al aan. Verhuizen betekent dat ik weg moet uit mn super goedkoop appartementje (huur is nu 600 voor 40 vierkante meter, daar in de buurt begint huur rond de 1000, en zit je nog in een mindere buurt), verder weg zit van mijn vriendin waarmee ik eigenlijk hoop te gaan samenwonen in de buurt van waar wij nu werken en wonen. Ik heb dan een goedkoop autootje, maar toch weet ik niet of ik dit wil doen. Nog een nadeel - ik weet niet of het op de lange termijn is wat ik wil, en de arbeidsvoorwaarden zijn "ok", als ik heel eerlijk ben - groei in salaris is klein. Salaris = € 3800, wel met pensioen (€ 150)
C = Een PhD positie die ik aangeboden heb gekregen waarvan het contract klaar ligt voor mij om te tekenen, dan wel bij een ander instituut binnen dezelfde universiteit als waar ik nu werk. Team is goed, instelling is goed, mensen zijn vriendelijk, salaris is prima (tja, als je de arbeidsvoorwaarden bekijkt en met die twee hierboven vergelijkt...). Maar dit is het ook net niet qua onderwerp. Ik moet ze vanavond laten weten of ik het wel of niet wil.
Verder ben ik in gesprek met een aantal bedrijven, heb al op een heleboel gesolliciteerd en steeds kom ik wel door naar een volgende ronde, om daar dan net weer te horen dat ik het niet ben geworden, of dat er vast wel een kans in zit dat ik binnen 3 - 6 maanden wel een baan krijg bij hun bedrijf, gewoon nu nog niet.
Wat kan ik dan het beste doen? Doorgaan met solliciteren tot ik wel de juiste baan heb, of nu een van deze drie opties nemen? Gezien de verlenging van mijn huidige contract niet vaststaat en er ook persoonlijke redenen zijn om te vertrekken (vriendin werkt op zelfde verdieping, en na een jaar samen / daar werken weet nog steeds niemand over onze relatie, maar het is ongemakkelijk als de pest), wil ik toch wel graag weg, ook al vind ik mijn baan wel leuk en ben ik er volgens collega's erg goed in.
Salaris speelt een rol - ik ben mijn studieschuld aan het afbetalen - zit nog in aanloopfase maar rente is flink en nu meer afbetalen scheelt enorm voor de toekomst (letterlijk duizenden, kun je uitrekenen) - ik wil dus niet werkloos of onderbetaald komen te zitten, want m'n reserves heb ik daarin gestopt.
Ik ben nog in gesprek met 3-4 andere bedrijven, maar het gras lijkt nergens zo groen als die waar ik nu op sta. Ik wil geen stap achteruit nemen, en ik wil niet een stap in de verkeerde richting nemen, maar ik wil wel een stap gaan maken.
Dus, heel lang verhaal heel kort - heb nu een baan in ieder geval tot juli (mogelijk langer, maar onzeker en vanwege persoonlijke omstandigheden en geen groeimogelijkheden wil ik er weg). 4 opties die ik heb:
- A: werken in gewenste discipline bij een bedrijf voor een karig salaris en Amerikaanse arbeidsvoorwaarden / bedrijfsstructuur, waarin ik wel mezelf zie groeien qua ervaring maar ik me afvraag of ik qua salaris/verantwoordelijkheid kan groeien.
- B: werken in andere discipline bij een bedrijf waar ik dagelijks 3-4 uur voor in de auto moet zitten voor een beter salaris waarvan ik uiteindelijk 500-600 moet inleveren aan benzine en onderhoud per maand (netto is dus min of meer hetzelfde bedrag, arbeidsvoorwaarden zijn ietsje gunstiger, maar weinig vakantiedagen, weinig groei, weinig salarisgroei, weinig ).
- werken in een PhD positie met 4 jaar zekerheid, maar wel in een richting dat niet mijn passie is (komt wel in de buurt, maar het is het gewoon net niet).
- blijven werken waar ik nu werk voorlopig, hopen/smeken om verlenging (vriendin niet blij), en hard doorgaan met solliciteren.
Ter info: vandaag nog 2 kennismakingsgesprekken gevoerd, volgende week woensdag meer informatie hierover, maar nog geen aanbiedingen. Deze 2 werkgevers zijn wel allebei beter dan de A en B hierboven genoemd, maar geen zekerheid. Nog 2 moet ik nog van horen.