De laatste jaren valt het me steeds vaker op dat vullingen steeds vaker losschieten en totaal geen externe (kauw) druk kunnen verdragen. Dit in tegenstelling tot oudere vullingen (van meer dan 15 jaar geleden) die nog steeds op hun plek zitten. Ook merk ik op dat de tandarts constant aan het 'rushen' omdat de volgende patient alweer in de wachtkamer zit. Je hebt ook eigenlijk bijna geen tijd om informatie in te winnen of om raad te vragen. Het is bij binnenkomst, direct gaan zitten, en tja, zodra je daar ligt, het nadeel bij de tandarts is je kunt niet praten tijdens de behandeling.
Weet iemand ook het zit met 'garantie' als het gaat om vullingen? Ik had laatst een compleet afgebroken hoektand en alleen de wortel was nog aanwezig. De tandarts heeft deze afgedekt met een vulling om indringende bacteriën te voorkomen. Nog geen 2 weken later viel deze vulling er spontaan uit. Hoeveel recht heb je als patiënt om een nieuwe vulling te vragen zonder extra kosten?
En dan de methode, de assistente gebruikte een apparaatje, houdt een doorzichtige oranje kapje voor haar ogen en ik ga er vanuit dat dit apparaatje een chemische verbinding maakt tussen de vulling en de resterend stuk tand. Beetje te vergelijken met lassen. Echter, bij lassen is het vaak zo, dat de lasnaad sterker is dan het materiaal zelf. Deze vlieger gaat dus niet helemaal op bij de tandarts.
Wie heeft meer ervaringen met snel losgaande vullingen en moet constant weer terug naar de tandarts voor nieuwe vullingen? En waar de ligt de grens van verantwoordelijkheid? Je wilt immers niet 2x betalen voor een vulling die er na een paar weken zo uitvalt.
Weet iemand ook het zit met 'garantie' als het gaat om vullingen? Ik had laatst een compleet afgebroken hoektand en alleen de wortel was nog aanwezig. De tandarts heeft deze afgedekt met een vulling om indringende bacteriën te voorkomen. Nog geen 2 weken later viel deze vulling er spontaan uit. Hoeveel recht heb je als patiënt om een nieuwe vulling te vragen zonder extra kosten?
En dan de methode, de assistente gebruikte een apparaatje, houdt een doorzichtige oranje kapje voor haar ogen en ik ga er vanuit dat dit apparaatje een chemische verbinding maakt tussen de vulling en de resterend stuk tand. Beetje te vergelijken met lassen. Echter, bij lassen is het vaak zo, dat de lasnaad sterker is dan het materiaal zelf. Deze vlieger gaat dus niet helemaal op bij de tandarts.
Wie heeft meer ervaringen met snel losgaande vullingen en moet constant weer terug naar de tandarts voor nieuwe vullingen? En waar de ligt de grens van verantwoordelijkheid? Je wilt immers niet 2x betalen voor een vulling die er na een paar weken zo uitvalt.