Hoe kan je als verkoper beschermd worden tegen pakketfraude?

[bleepie]

Beste Tweakers,

Ik heb de volgende vraag:

Hoe kan je als verkoper beschermd worden tegen pakketfraude?

Als ik bijvoorbeeld product X verkoop op Marktplaats, of in een eigen webshop, en die opstuur naar de koper, dan kan het zijn dat de koper aangeeft het pakket niet te hebben ontvangen. Ik kan enkel bewijzen dat het pakket is afgeleverd en is aangenomen door de koper als ik het aangetekend verstuur, heb ik gelezen. Maar ik las ook (internet) dat je als verkoper altijd verantwoordelijk bent ongeacht of je aangetekend verstuurd hebt of niet.

Nu vroeg ik me dus af hoe de verkoper in dit geval beschermd wordt tegen fraudeurs die het pakket wel hebben ontvangen, maar aangeven dat ze het niet hebben ontvangen.

[bwerg]

Met bezorging is er voor iedereen (koper, verkoper en bezorger) wel een fase tijdens de bezorging waarin diegene niet kan bewijzen wat er gebeurt, dus fraude hou je altijd.

Het trieste antwoord is dus dat dit risico er nou eenmaal is, en dat je marge in je prijzen inbouwt om de (hopelijke incidentele) fraudegevallen af te dekken. In geval van fraude kun je een adres of zelfs een hele straat/wijk "blacklisten" en daar gewoon niet meer bezorgen.

Het beste wapen om het te voorkomen is door een kwalitatief goede koerierdienst te hebben die heel sterke garanties biedt, of zelfs eigen medewerkers laten bezorgen. Maar zelfs dan kan een handtekening voor ontvangst natuurlijk vervalst worden ("die is niet van mij") of kan er gesteld worden dat de postbezorger niet is langsgeweest. En de meerkosten van zo'n dienst moeten maar lager zijn dan gewoon zo nu en dan een verloren pakketje incasseren.

[eric.1]

In een C2C verhouding kan je, als je het duidelijk communiceert, de risico's van de verzending afwenden naar de koper.

B2C dan wordt het lastig en zal jij goede afspraken moeten maken met de bezorgdienst en zelfs dan zullen er gevallen voorkomen waarin jij twijfelt maar weinig kans maakt op 'gelijk'. De bewijslast van een consument is in dit geval minimaal - in het nadeel van de verkoper.

[bleepie]

eric.1 schreef op vrijdag 24 februari 2023 @ 16:39:
In een C2C verhouding kan je, als je het duidelijk communiceert, de risico's van de verzending afwenden naar de koper.

B2C dan wordt het lastig en zal jij goede afspraken moeten maken met de bezorgdienst en zelfs dan zullen er gevallen voorkomen waarin jij twijfelt maar weinig kans maakt op 'gelijk'. De bewijslast van een consument is in dit geval minimaal - in het nadeel van de verkoper.

Wanneer val je onder Business, als je een KVK registratie hebt of?

[President]

bleepie schreef op vrijdag 24 februari 2023 @ 16:44:
[...]


Wanneer val je onder Business, als je een KVK registratie hebt of?

Het feit dat je die vraag stelt betekent dat je waarschijnlijk onder zakelijk valt.

Consument is gewoon de verkoop van de spullen die je in huis hebt staan en die je niet meer gebruikt. Als jij dingen inkoopt (en bijvoorbeeld daarna repareert) om op marktplaats te verkopen dan ben je eerder zakelijk bezig. Lees vooral https://help.marktplaats....ik-een-zakelijke-verkoper van marktplaats zelf eerst eens door en andere artikelen die je op internet hierover kan vinden

[Real]

bleepie schreef op vrijdag 24 februari 2023 @ 16:44:
[...]
Wanneer val je onder Business, als je een KVK registratie hebt of?

De definitie van consumentenkoop staat in art. 7:5 lid 1 aanhef en onder a BW:

consumentenkoop: de koop met betrekking tot een roerende zaak die wordt gesloten door een verkoper die handelt in het kader van zijn handels-, bedrijfs-, ambachts- of beroepsactiviteit en een koper, natuurlijk persoon, die handelt voor doeleinden buiten zijn bedrijfs- of beroepsactiviteit;

Overigens gaan consumentenovereenkomsten ook niet alleen maar om verkoop, maar bijvoorbeeld vaak ook (zo niet vrijwel altijd) om verhuur van woonruimte. In EU richtlijn 93/13 staat een vertaalfout in het Nederlands. Zie bijvoorbeeld punt 25 arrest C‑488/11 van het Hof van Justitie van de Europese Unie.

25 De verschillende taalversies van deze bepaling verschillen echter in zekere mate. Zo vermeldt de Nederlandse versie van artikel 1, lid 1, van de richtlijn dat deze richtlijn strekt tot de onderlinge aanpassing van de nationale bepalingen betreffende oneerlijke bedingen in overeenkomsten tussen een „verkoper” en een consument. In de andere taalversies van deze bepaling worden ruimere begrippen gebruikt om de wederpartij van de consument te benoemen. In de Franse versie van artikel 1, lid 1, van de richtlijn is sprake van overeenkomsten tussen een „professionnel” (beroepsbeoefenaar) en een consument. Deze bredere benadering wordt ook gehanteerd in de Spaanse („profesional”), de Deense („erhvervsdrivende”), de Duitse („Gewerbetreibender”), de Griekse („επαγγελματίας”), de Italiaanse („professionista”) en de Portugese („profissional”) versie. In de Engelse versie worden de woorden „seller or supplier” gebezigd.

27 In dit verband moet erop worden gewezen dat het in de Nederlandse taalversie gebruikte begrip „verkoper” in artikel 2, sub c, van de richtlijn op dezelfde wijze als in de andere taalversies wordt gedefinieerd, namelijk als „iedere natuurlijke persoon of rechtspersoon die [...] handelt in het kader van zijn publiekrechtelijke of privaatrechtelijke beroepsactiviteit”.

Als de koopovereenkomst een consumentenovereenkomst betreft, draag je als verkoper altijd het verzendrisico.

[fopjurist]

Wat bwerg zegt. Het is goedkoper om af en toe je verlies te pakken dan om het waterdicht te doen. Het kan namelijk wel waterdicht:
- Een foto maken van de levering waarop de open voordeur is te zien; of
- Per e-mail een code sturen die de klant aan de bezorger moet geven. De bezorger weet de code zelf niet maar moet hem invoeren ter controle.
Deze opties zijn duur zolang de standaard bezorgdiensten ze niet aanbieden. Bij witgoed en meubels wordt altijd wel een foto gemaakt.

Tegen fraude ben je natuurlijk wel beschermd als de fraude wordt ontdekt. Ik zou daarom altijd de klant vragen om een verklaring te tekenen dat hij het pakket niet heeft ontvangen en vervolgens aangifte doen.