Filosofie, non-fictie en persoonlijke groei boeken

[MarkJoosten]

Welkom allemaal! In dit forum topic willen we graag de wereld van filosofie, non-fictie en persoonlijke groei boeken verkennen. Boeken zijn een geweldige manier om ons begrip van de wereld om ons heen te vergroten, ons te inspireren en ons te helpen groeien als individu. Of je nu een beginnende lezer bent of een doorgewinterde boekenliefhebber, ik hoop dat dit een plek zal zijn waar we onze favoriete boeken, auteurs en ideeën kunnen delen en bespreken.

Filosofie, non-fictie en persoonlijke groei boeken bieden allemaal unieke perspectieven en inzichten in de wereld. Filosofie boeken nodigen ons uit om kritisch na te denken over de grote vragen van het leven, zoals de aard van het menselijk bestaan en de betekenis van de menselijke ervaring. Non-fictie boeken bieden ons een kijkje in de echte wereld en kunnen ons helpen ons begrip van verschillende onderwerpen te vergroten, van geschiedenis en wetenschap tot politiek en economie. Persoonlijke groei boeken bieden ons praktische tips en strategieën om ons te helpen ons leven te verbeteren, ons te ontwikkelen als individu en onze potentieel te bereiken. Echter is het vaak zo dat deze verschillende onderwerpen meestal samen vloeien als beken in een rivier in een gezamenlijke stroom van het menselijk denken en bestaan.

Ik nodig iedereen uit om hier hun favoriete boeken te delen en hun ideeën en inzichten te bespreken. Laten we samen een bron van inspiratie en kennis creëren!

Waarom wordt dit niet besproken in in het topic "Welke boeken leest de Tweaker?"
Na een diepgaande discussie over boeken op het gebied van filosofie, werd in het topic 'Welke boeken leest de Tweaker?' voorgesteld om een apart topic te starten om hier verder op in te gaan.

Waarom wordt dit niet besproken in in het topic Wetenschap en filosofie?
Aangezien het huidige topic 'Wetenschap en filosofie' zich niet specifiek richt op boeken, maar eerder op algemene onderwerpen, zou ik graag een apart topic willen starten dat zich specifiek richt op de boeken die Tweakers lezen over filosofie, non-fictie en persoonlijke groei. In dit nieuwe topic kunnen we onze favoriete boeken, auteurs en ideeën delen en bespreken, en zo onze liefde voor lezen en leren met elkaar delen.

[Voor 4% gewijzigd door MarkJoosten op 16-03-2023 13:35]

[MarkJoosten]

Laat ik beginnen met het eerste boek te delen. Het is alweer wat weekjes geleden dat ik deze gelezen heb maar het is er een die in de mijn lijst van favoriete terecht is gekomen.

Het gaat om het boek Lost Connections van Johann Hari. In dit boek maakt de schrijver een overtuigend argument dat de oorzaak van depressie niet in de eerste plaats een genetische afwijking is die met medicijnen verholpen kan worden, maar eerder een gebrek aan evenwicht tussen onze natuurlijke menselijke behoeften en onze hedendaagse maatschappij.

Hari laat in zijn boek zien hoe onze op winstbejagde samenleving zorgt voor een loskoppeling van wat ons als mens werkelijk gelukkig maakt en wat we denken dat ons gelukkig maakt.

Een aantal quotes die mij erg aanspraken:

Loneliness isn’t the physical absence of other people, he said—it’s the sense that you’re not sharing anything that matters with anyone else. If you have lots of people around you—perhaps even a husband or wife, or a family, or a busy workplace—but you don’t share anything that matters with them, then you’ll still be lonely.

It isn’t the drug that causes the harmful behavior—it’s the environment. An isolated rat will almost always become a junkie. A rat with a good life almost never will, no matter how many drugs you make available to him. As Bruce put it: he was realizing that addiction isn’t a disease. Addiction is an adaptation. It’s not you—it’s the cage you live in.

The opposite of addiction isn’t sobriety. It’s connection.

You aren’t a machine with broken parts. You are an animal whose needs are not being met.

The more you think life is about having stuff and superiority and showing it off, the more unhappy, and the more depressed and anxious, you will be.

Een mooi boek welke tot denken zet. Een aanrader wat mij betreft.

[Voor 3% gewijzigd door MarkJoosten op 16-02-2023 12:03]

[CodeCaster]

Noem me maar een pessimistische zeikerd, maar ik heb nog geen enkel daadwerkelijk goed boek over persoonlijke groei gelezen. Memorabele citaten die niet zouden misstaan op een Action-schilderijtje: check. Verkeerde conclusies uit andermans onderzoek: gotcha. Boeken volledig volgestampt met niet door te komen filler om maar aan het door de uitgever opgelegde aantal woorden te komen: yup. Pseudowetenschappelijke en pseudopsychologische bullshit zonder ook maar enige (correcte, verifieerbare) onderbouwing: dubbelcheck.

Als iemand nog een goed boek weet tegen die houding...

Tevens werken je links naar Tweakers beter met .NET erin.

[Voor 10% gewijzigd door CodeCaster op 16-02-2023 12:16]

[MarkJoosten]

CodeCaster schreef op donderdag 16 februari 2023 @ 12:07:
Noem me maar een pessimistische zeikerd, maar ik heb nog geen enkel daadwerkelijk goed boek over persoonlijke groei gelezen. Memorabele citaten die niet zouden misstaan op een Action-schilderijtje: check. Verkeerde conclusies uit andermans onderzoek: gotcha. Boeken volledig volgestampt met niet door te komen filler om maar aan het door de uitgever opgelegde aantal woorden te komen: yup. Pseudopsychologische bullshit zonder ook maar enige onderbouwing: dubbelcheck.

Als iemand nog een goed boek weet tegen die houding...

Tevens werken je links naar Tweakers beter met .NET erin.

Haha ik denk dat het enige goede boek daartegen het boek is dat jezelf aan "schrijven" bent

Ik ben het met je eens dat er veel onzin tussen zit; loze woorden en ongefundeerde claims (die heb ik ook genoeg gelezen). Echter, ik geloof dat er nog steeds veel goede boeken zijn die wel degelijk nuttige inzichten en adviezen bieden voor persoonlijke groei.

Een goed voorbeeld zijn de boeken over stoïcisme. Deze technieken worden ook toegepast in cognitieve gedragstherapie (CBT), waarvoor veel wetenschappelijk bewijs bestaat dat ze effectief zijn bij het bewerkstelligen van verandering.

Maar het probleem is niet de informatie die je tot je beschikking hebt via alle boeken die er zijn, maar je overtuigingen over deze informatie. Zoals Matt Haig schrijft in zijn boek The Midnight Library "We only know what we percieve. It is not what you look at that matter is what we see". En dit is geen mooie tegelspreuk maar een wetenschappelijk onderbouwd fenomeen dat we we zien wat we verwachten te zien. Ik geloof namelijk dat je uit de meeste boeken altijd wel iets waardevols kunt halen.

[Voor 4% gewijzigd door MarkJoosten op 16-02-2023 12:37]

[Psyx88]

@CodeCaster Verandering komt niet voort uit het lezen van een boek, maar door bewustwoording hoe (elementen van) jezelf werkt(en). Een boek kan je helpen een 'goede' richting op te wijzen/kijken, maar als je niet attent bent op je eigen gedrag en gedachten dan gaat er inderdaad niets veranderen.
Het probleem met dit soort boeken is ook vaak dat dit soort concepten moeilijk in woorden te vatten zijn: taal is hier te abstract voor.

De grote eye-opener voor mij was toen ik in mijn 30-er jaren 'The Power of Now' van Eckhart Tolle las. Misschien wat minder filosofisch en de spirituele insteek moet je liggen (en je moet vooral open staan voor de concepten die in dit boek beschreven worden). Al vind ik dat Eckhart goed zijn best doet om het in dit boek zo concreet mogelijk te houden. Maar sinds dit boek klikte er bij mij allemaal puzzelstukjes in elkaar en ben ik heel anders gaan leven. Veel relaxter, minder dingen moeten maar mogen en genieten van de kleine momenten... 'the path to happiness is understanding that your are there'

[Voor 41% gewijzigd door Psyx88 op 16-02-2023 18:50]

[Amerauder]

MarkJoosten schreef op donderdag 16 februari 2023 @ 10:08:

Filosofie, non-fictie en persoonlijke groei boeken bieden allemaal unieke perspectieven en inzichten in de wereld. Filosofie boeken nodigen ons uit om kritisch na te denken over de grote vragen van het leven, zoals de aard van het menselijk bestaan en de betekenis van de menselijke ervaring. Non-fictie boeken bieden ons een kijkje in de echte wereld en kunnen ons helpen ons begrip van verschillende onderwerpen te vergroten, van geschiedenis en wetenschap tot politiek en economie. Persoonlijke groei boeken bieden ons praktische tips en strategieën om ons te helpen ons leven te verbeteren, ons te ontwikkelen als individu en onze potentieel te bereiken. Echter is het vaak zo dat deze verschillende onderwerpen meestal samen vloeien als beken in een rivier in een gezamenlijke stroom van het menselijk denken en bestaan.

Mooi gezegd hoor. Inderdaad, ze vloeien in elkaar over.

Zelf lees ik voornamelijk filosofie, en ik vind het mooi als deze onderwerpen elkaar ontmoeten zoals in Marcus Aurelius.

In de oudheid werd filosofie sowieso veel meer als een methode gezien om je persoonlijke leven te verbeteren, om een beter mens te worden. Eigenlijk wel interessant om te zien hoe dat langzaam maar zeker is verworden tot iets veel abstracters en afstandelijkers, als iets voor en door experts. Niet geheel terecht.

De vraag naar het goede leven, dat is waar het eigenlijk om draait!


En die vraag zie ik ook terug in de kwesties die je benoemt:

MarkJoosten schreef op donderdag 16 februari 2023 @ 12:00:
In dit boek maakt de schrijver een overtuigend argument dat de oorzaak van depressie niet in de eerste plaats een genetische afwijking is die met medicijnen verholpen kan worden, maar eerder een gebrek aan evenwicht tussen onze natuurlijke menselijke behoeften en onze hedendaagse maatschappij.

It isn’t the drug that causes the harmful behavior—it’s the environment. An isolated rat will almost always become a junkie. A rat with a good life almost never will, no matter how many drugs you make available to him.

Het is de makkelijke weg om genen of verslavende middelen de schuld te geven van problemen die eigenlijk inderdaad veel meer met de omgeving te maken hebben.

[MarkJoosten]

Gisteren weer een erg fascinerend boek uitgelezen: "Why We Do What We Do" van Edward L. Deci. Het boek is heel toegankelijk geschreven en biedt concrete voorbeelden van de self-determination theory van Deci en Ryan, welke onderliggende factoren zijn voor een gevoel van welzijn.

Nadat ik de laatste tijd verschillende boeken over stoïcisme had gelezen kon ik het niet helpen om allerlei verbanden te zien tussen wat mensen 2.000 jaar geleden al bedachten en welke de moderne wetenschap nu weet te onderbouwen. Zo is een centraal punt in het boek het belang van autonomie. D.w.z. de mate waarin mensen controle hebben over hun eigen gedrag. Dit idee komt sterk overeen met de filosofie van stoïcisme, waarin het nastreven van persoonlijke vrijheid en controle (via rationeel denken) over je eigen leven centraal staat.

Net als bij de self-determination theory, wordt bij stoïcisme gesteld dat het vinden van autonomie niet betekent dat je altijd kunt krijgen wat je wilt, maar dat je wel controle kunt hebben over hoe je reageert op situaties en je eigen reacties kunt bepalen.

Een andere belangrijke pijler onder de self-determination theorie is die van relatedness. Stoïcisme benadrukt ook het belang van sociale verbondenheid en de noodzaak om relaties op te bouwen en te onderhouden met anderen.

Door dit boek, met wetenschappelijk onderbouwde theorie, besefte ik mij alleen maar meer hoe waardevol de filosofie van stoïcisme kan zijn voor een gelukkiger leven.

[RisingSun]

Ik heb pas Why we sleep van Matthew Walker uitgelezen. Ja er is wat herhaling en de boodschap is in 1 zin samen te vatten, de mensheid heeft meer slaap nodig.

Leerzaam boek dat mij nieuwe inzichten heeft gegeven en het belang van slapen heeft kunnen onderbouwen. Veel vergelijkingen met hoe de mens vroeger sliep, veel onderzoeken (niet allemaal ethisch correct) geanalyseerd. Uitleg van diverse ziekten waar slaap een invloed op heeft en het verschil in je biologische slaapritme door verschillende periodes in je leven.

Met 400+ blz over “slaap” een lange zit, maar wel waardevol

[MarkJoosten]

RisingSun schreef op dinsdag 7 maart 2023 @ 08:55:
Ik heb pas Why we sleep van Matthew Walker uitgelezen. Ja er is wat herhaling en de boodschap is in 1 zin samen te vatten, de mensheid heeft meer slaap nodig.

Leerzaam boek dat mij nieuwe inzichten heeft gegeven en het belang van slapen heeft kunnen onderbouwen. Veel vergelijkingen met hoe de mens vroeger sliep, veel onderzoeken (niet allemaal ethisch correct) geanalyseerd. Uitleg van diverse ziekten waar slaap een invloed op heeft en het verschil in je biologische slaapritme door verschillende periodes in je leven.

Met 400+ blz over “slaap” een lange zit, maar wel waardevol

Ik heb dit boek al vaak voorbij zien komen en overwogen om het te lezen, omdat ik heb ontdekt dat slaap een van de belangrijkste aspecten van ons leven is waarmee we de kwaliteit van ons leven kunnen verbeteren (dit klinkt zo vanzelfsprekend maar ik heb een tijd geloofd dat 4-6 uur slaap voldoende was ). Ik ben afgelopen jaren behoorlijk bezig geweest met de kwaliteit van mijn slaap te verbeteren en daarom vraag ik me af of dit boek nog nieuwe inzichten zal bieden. Normaal gesproken zou dat geen reden zijn om een boek niet te lezen, omdat een nieuw perspectief vaak tot nieuwe inzichten leidt. Maar ik heb zo veel boeken die ik nog wil lezen, dat dit boek voorlopig op mijn 'te lezen' lijst blijft staan. Jouw bericht is echter wel een extra motivatie om het boek wat hoger op mijn lijst te zetten.

[Voor 3% gewijzigd door MarkJoosten op 07-03-2023 17:58]

[MarkJoosten]

Gisteren las ik het boek Grinding it Out van Ray Kroc, de oprichter van McDonald's. Hoewel het boek soms wat neigt naar zelfverheerlijking, vond ik het inspirerend om te lezen. Wat mij echter triggerde, was het laatste deel van het boek. Daarin wordt verteld dat Ray Kroc tot aan zijn dood naar zijn kantoor bleef gaan, zelfs toen hij door reuma aan een rolstoel gebonden was. Stel je voor: een van de rijkste mensen in Amerika, ver boven zijn pensioenleeftijd (hij stierf op 81-jarige leeftijd), die leed aan suikerziekte en reuma, en toch elke dag nog naar zijn kantoor ging! Dit staat in schril contrast met de mensen die meteen zouden stoppen met werken zodra ze de mogelijkheid hebben.

Naast het boek van Ray Kroc heb ik ook de boeken gelezen van oprichters, zoals Steve Jobs, Elon Musk, Richard Branson (Virgin), Phil Knight (Nike), John D. Rockefeller (Standard Oil), Ed Catmull (Pixar), Tony Hsieh (Zappos) en Howard Schultz (Starbucks). Elk van deze verhalen is inspirerend op z'n eigen manier.

Wat mij echter het meest opvalt aan al deze verhalen is de rode draad die erdoorheen loopt: geld was nooit hun primaire doel. Het zijn stuk voor stuk mensen met een diepgewortelde passie en toewijding voor het creëren van iets nieuws, het oplossen van problemen en het toevoegen van waarde aan het leven van anderen.

Jobs was voortdurend op zoek naar manieren om technologie te innoveren en de wereld te veranderen. Musk streeft naar de ontwikkeling van schone energie en interplanetaire kolonisatie. Branson heeft altijd geprobeerd om de status quo uit te dagen en nieuwe industrieën te betreden. Knight was gefocust op het creëren van kwaliteitsproducten en het ondersteunen van atleten. Rockefeller had een visie om de olie-industrie te transformeren en te moderniseren. Catmull was gericht op het creëren van verhalen en personages die mensen zouden inspireren. Hsieh was gefocust op het leveren van uitzonderlijke klantervaringen. Schultz had een passie voor het creëren van een gemeenschap van koffieliefhebbers.

Geld was nooit hun eerste doel, maar het creëren van impact en het verbeteren van de wereld om hen heen. Want zelfs toen ze enorm rijk werden bleven ze zich nog lang toewijden aan hun werk. Ik vind dit een belangrijk punt.

Zoals een Nike poster uit ‘70: “There is no finish line”.

Harry en Christine Beckwith omschreven het mooi in hun boek You, inc: 'Het leven kent geen einde. Het gaat door totdat het stopt. Vaak stellen we onszelf een doel met het idee dat daar het geluk ligt om je vervolgens te realiseren dat het een illusie was. Of je arriveert op je “bestemming” om je te beseffen dat dit niet het einde is en soms niet eens een tussenstop.

Moet je geld dan helemaal niet als doel stellen? Misschien wel, zeker als dit ervoor zorgt dat je in actie komt. Maar wanneer alleen geld je tot actie zet, dan wordt het tijd voor een ander doel: Vind je motivatie in iets anders dan geld. Waar moet je kijken? Dieper.'

[MarkJoosten]

Met de komst van ChatGPT moet ik regelmatig denken aan het fascinerende boek Homo Deus: A History of Tomorrow van Yuval Noah Harari (historicus en filosoof). Ik heb dit boek over de afgelopen 7 jaar twee keer gelezen omdat zijn filosofie over de toekomst mij erg fascineert. Met de komst van ChatGPT lijken zijn ideeën relevanter dan ooit.

Yuval waarschuwt in zijn boek voor de opkomst van AI en de gevolgen daarvan voor de toekomst van de mensheid. Volgens Harari is AI vooral een probleem voor de filosofie, omdat het ons dwingt om onze ideeën over menselijkheid, bewustzijn en intelligentie opnieuw te bekijken.

We zullen onszelf moeten afvragen wat ons tot mens maakt? Is het onze intelligentie, ons bewustzijn, onze emoties, of iets anders? En als we deze eigenschappen kunnen nabootsen of repliceren met AI, wat betekent dat dan voor onze identiteit en onze plaats in de wereld?

Mocht je dit boek nog niet gelezen hebben; ik kan het van harte aanbevelen!

[Ernemmer]

MarkJoosten schreef op donderdag 16 februari 2023 @ 12:00:
Laat ik beginnen met het eerste boek te delen. Het is alweer wat weekjes geleden dat ik deze gelezen heb maar het is er een die in de mijn lijst van favoriete terecht is gekomen.

Het gaat om het boek Lost Connections van Johann Hari. In dit boek maakt de schrijver een overtuigend argument dat de oorzaak van depressie niet in de eerste plaats een genetische afwijking is die met medicijnen verholpen kan worden, maar eerder een gebrek aan evenwicht tussen onze natuurlijke menselijke behoeften en onze hedendaagse maatschappij.

Om hier op in te haken zou je ook ''Het ongelukkige brein'' van Anders Hansen kunnen lezen/luisteren. Dat boek geeft een mooi inzicht op hoe het lichaam en de hersenen met stress omgaan, en hoe angst en depressie biologisch evolutionair ontstaan.

[Amerauder]

MarkJoosten schreef op donderdag 16 maart 2023 @ 13:34:
Met de komst van ChatGPT moet ik regelmatig denken aan het fascinerende boek Homo Deus: A History of Tomorrow van Yuval Noah Harari (historicus en filosoof). Ik heb dit boek over de afgelopen 7 jaar twee keer gelezen omdat zijn filosofie over de toekomst mij erg fascineert. Met de komst van ChatGPT lijken zijn ideeën relevanter dan ooit.

Yuval waarschuwt in zijn boek voor de opkomst van AI en de gevolgen daarvan voor de toekomst van de mensheid. Volgens Harari is AI vooral een probleem voor de filosofie, omdat het ons dwingt om onze ideeën over menselijkheid, bewustzijn en intelligentie opnieuw te bekijken.

We zullen onszelf moeten afvragen wat ons tot mens maakt? Is het onze intelligentie, ons bewustzijn, onze emoties, of iets anders? En als we deze eigenschappen kunnen nabootsen of repliceren met AI, wat betekent dat dan voor onze identiteit en onze plaats in de wereld?

Mocht je dit boek nog niet gelezen hebben; ik kan het van harte aanbevelen!

Heel beroemd boek natuurlijk. Ik zou het ook nog wel eens willen lezen, maar ik heb wel het vermoeden dat ik er een en ander tegenin zou willen brengen.

Wat vind jij nou van Harari's kijk op tranhumanisme? Is hij daar inderdaad, zoals soms wel beweerd wordt, iets te lyrisch over? Beschrijft hij een toekomst waarin mens en machine samensmelten niet net iets te enthousiast, alsof hij niet kan wachten?

Zoals ook Roger Scruton lijkt te suggereren in dit artikel waarin hij stelt dat voor Harari het Brave New World scenario min of meer onvermijdelijk is.

Of zijn het inderdaad meer waarschuwingen, en is het oneerlijk dat hij het in zijn schoenen geschoven krijgt als aanbevelingen?

[MarkJoosten]

Amerauder schreef op vrijdag 17 maart 2023 @ 15:16:
[...]


Heel beroemd boek natuurlijk. Ik zou het ook nog wel eens willen lezen, maar ik heb wel het vermoeden dat ik er een en ander tegenin zou willen brengen.

Wat vind jij nou van Harari's kijk op tranhumanisme? Is hij daar inderdaad, zoals soms wel beweerd wordt, iets te lyrisch over? Beschrijft hij een toekomst waarin mens en machine samensmelten niet net iets te enthousiast, alsof hij niet kan wachten?

Zoals ook Roger Scruton lijkt te suggereren in dit artikel waarin hij stelt dat voor Harari het Brave New World scenario min of meer onvermijdelijk is.

Of zijn het inderdaad meer waarschuwingen, en is het oneerlijk dat hij het in zijn schoenen geschoven krijgt als aanbevelingen?

Ik heb Harari een aantal keer online zien spreken maar ik heb hem nog nooit echt lyrisch gezien Ik vind hem juist meestal somber overkomen. Maar volgens mij ziet hij (en zo denk ik er ook zo over) het meer als een natuurlijk gevolg van het pad waarop we beland zijn. Mensen zijn altijd bezig geweest om problemen op te lossen en hun omgeving te domineren.

Zo ziet hij bijvoorbeeld de dood niet meer dan een technisch probleem dat we uiteindelijk opgelost gaan krijgen (het boek Lifespan: Why we age and why we don't have to van David Sinclair is een aanrader op dit gebied). Maar ook verwacht hij dat bijvoorbeeld medicijnen voor alzheimer gebruik gaan worden voor betere cognitieve prestaties (hierbij maakt hij geloof ik de vergelijking met hoe viagra in de eerste instantie ontwikkeld werd voor hoge bloeddruk).

Daarbij is het belangrijk om de technologische progressie in perspectief te zien. Wanneer we onszelf niet op korte termijn vernietigen kunnen we nog miljarden jaren op deze aarde leven. Wanneer je alleen al beseft wat er de afgelopen 30 jaar gebeurd is qua technologische ontwikkeling, dan is het niet heel vreemd om te bedenken dat we over bijvoorbeeld 1 miljoen jaar manieren hebben gevonden waarmee we de wetten van het universum geheel naar onze hand kunnen zetten en manipuleren. Met onze constante behoefte naar meer lijkt tranhumanisme mij daarin dan ook onvermijdelijk.

[Voor 4% gewijzigd door MarkJoosten op 20-03-2023 20:01]

[MarkJoosten]

Eergisteren het boek “The Molecule of More" van Daniel Z. Lieberman uitgelezen. Het zal persoonlijk zijn maar wat een gaaf boek vond ik dit!

Lieberman legt in dit boek uit hoe dopamine ons gedrag beïnvloedt en hoe dit verlangen naar meer ons drijft om steeds op zoek te gaan naar nieuwe ervaringen en uitdagingen. Hij gebruikt verschillende voorbeelden om zijn argumenten te ondersteunen, waardoor het boek erg toegankelijk is.

Allereerst een misvatting die ik had over dopamine en die het boek gelijk uit de weg ruimt; dopamine is geen “plezierstof’’, maar is het stofje dat ervoor zorgt dat je verlangt naar meer plezier en euforie. Vandaar ook de naam de molecule van meer. Vanuit het oogpunt van dopamine is er nooit genoeg en wil je alleen maar meer.

Het boek heeft mij veel inzicht gegeven over mijn eigen gedrag en motivaties. Zo begrijp na het lezen van dit boek waarom ik als kleine jongen al constant aan het dagdromen was over bijvoorbeeld steden onder water. Waarom ik zoveel energie ervaar wanneer ik aan mogelijkheden in toekomst denk, maar ook waarom ik veel moeite heb om te genieten van het hier en nu, en waarom ik vaak afwezig ben in gezelschap (tenzij het over de toekomst gaat), waarom ik bereid ben zoveel risico te nemen en waarom ik dag en nacht kan werken aan mijn bedrijf, en waarom ik politiek gezien zo progressief georiënteerd ben. Allemaal zaken die als rode lijn dopamine hebben.

Ook fascinerend vond ik te leren over hoe dopamine zowel genialiteit/creativiteit als krankzinnigheid kunnen veroorzaken en waarom deze eigenschappen vaak hand in hand gaan. Maar ook waarom sterk dopamine gedreven persoonlijkheden liefde voelen voor de mensheid maar niet zoveel hebben met mensen zelf. Zoals Einstein ooit gezegd schijnt te hebben “I love humanity but I hate humans” een gedachte waarvan ik mij goed kan voorstellen dat Elon Musk ook zo gezegd zou kunnen hebben. Maar ook waarom we er als mens voor moeten zorgen een goede balans te vinden tussen dopamine en het hier en nu.

Kortom, ik vond het een super interessant boek om te lezen en ik kan het ook van harte aanbevelen aan iedereen die geïnteresseerd is in de wetenschap achter ons gedrag en verlangens.

[Amerauder]

MarkJoosten schreef op maandag 20 maart 2023 @ 17:36:

Ik heb Harari een aantal keer online zien spreken maar ik heb hem nog nooit echt lyrisch gezien Ik vind hem juist meestal somber overkomen. Maar volgens mij ziet hij (en zo denk ik er ook zo over) het meer als een natuurlijk gevolg van het pad waarop we beland zijn. Mensen zijn altijd bezig geweest om problemen op te lossen en hun omgeving te domineren.

Ja die indruk kreeg ik ook toen ik dit interview zag.

MarkJoosten schreef op maandag 20 maart 2023 @ 17:36:

Zo ziet hij bijvoorbeeld de dood niet meer dan een technisch probleem dat we uiteindelijk opgelost gaan krijgen

Haha niet erg filosofisch verantwoord als je het mij vraagt. Zonder dood ook geen leven!

MarkJoosten schreef op maandag 20 maart 2023 @ 17:36:

Wanneer je alleen al beseft wat er de afgelopen 30 jaar gebeurd is qua technologische ontwikkeling, dan is het niet heel vreemd om te bedenken dat we over bijvoorbeeld 1 miljoen jaar manieren hebben gevonden waarmee we de wetten van het universum geheel naar onze hand kunnen zetten en manipuleren. Met onze constante behoefte naar meer lijkt tranhumanisme mij daarin dan ook onvermijdelijk.

Als je uitgaat van een stijgende lijn dan ziet het er zo uit ja. Zelf zie ik het zelf meer als cyclussen, met opgaande en neergaande golven en civilisaties die kunnen imploderen. Het Romeinse Rijk met al haar hoogstaande technologie die pas eeuwen later weer terug zou komen is daar een voorbeeld van. De piramides zijn een nog sterker voorbeeld: de civilisatie die de piramides bouwde was zo geavanceerd dat men er zelfs buitenaards leven bij ging verzinnen om de indrukwekkendheid van hun constructies te verklaren. Maar het mocht niet blijven, aan alles komt een einde, en wat omhoog gaat moet ook weer omlaag.

[MarkJoosten]

[b]Amerauder schreef op woensdag 22 maart 2023 @ 17:51:

Haha niet erg filosofisch verantwoord als je het mij vraagt. Zonder dood ook geen leven!

Daar ben ik het mee eens, maar het betekent ook niet dat je nooit dood hoef te gaan maar dat je een einde aan leven kan maken wanneer jij daarvoor kiest en niet omdat je lichaam het begeeft.

Als je uitgaat van een stijgende lijn dan ziet het er zo uit ja. Zelf zie ik het zelf meer als cyclussen, met opgaande en neergaande golven en civilisaties die kunnen imploderen. Het Romeinse Rijk met al haar hoogstaande technologie die pas eeuwen later weer terug zou komen is daar een voorbeeld van. De piramides zijn een nog sterker voorbeeld: de civilisatie die de piramides bouwde was zo geavanceerd dat men er zelfs buitenaards leven bij ging verzinnen om de indrukwekkendheid van hun constructies te verklaren. Maar het mocht niet blijven, aan alles komt een einde, en wat omhoog gaat moet ook weer omlaag.

Dat geloof ik ook wel. Ik schat de kans vrij klein dat het een stijgende lijn zal zijn de komenden duizend jaar bijvoorbeeld. Maar tegelijkertijd zie ik ook wel fundamentele verschillen in onze tijd in vergelijk met het verleden. In het verleden kon kennis veel makkelijker verloren gaan dan nu het geval is. Met de huidige communicatienetwerken is kennis voor bijna iedereen beschikbaar en wordt op verschillende plekken bewaard. Zeker wanneer we hopelijk over niet al te lange termijn (laten we zeggen ergens binnen 50 jaar) op een tweede planeet kunnen leven dan spreiden we daarmee onze kansen dat de mensen niet al zijn kennis verliest door een ramp.