Dit slaat als een tang op een varken.
Ik word hier beschuldigd mij niet in de materie verdiept te hebben... laten we maar beginnen met de basis van HDR. In het bijzonder waarom heeft HDR metadata?
Laten we beginnen bij SDR. Laten we aannemen dat we referentiewit zetten op 200cd/m², we hebben 256 luminanties (240 in sommige gevallen), die verdelen we volgens de gammakromme over de helderheid. Hier hebben we de gammakromme van SDR en van HLG:
Je ziet dus dat HLG 12 keer zo helder kan zijn als SDR, als referentiewit bij SDR 200 cd/m² is, dan kan HLG tot 2400cd/m². HLG heeft geen metadata, helderheden zijn dus niet absoluut zoals bij andere HDR-normen, als je SDR op 250cd/m² zet, dan kan HLG tot 3000 cd/m².
Het gevolg van het verruimen van de gammakromme is dat je meer nauwkeurigheid nodig hebt, met 256 luminantiewaarden zou je gebrek aan nauwkeurigheid hebben. Vandaar dat HDR met minimaal 10 bit moet.
De aanpak van HLG heeft voordelen in de zin dat HDR over alle bestaande soft- en hardwareinfrastructuur kan die met 10-bit video overweg kan. Alleen aan de voorkant moet de video in HLG gegenereerd worden en aan de ontvangstzijde moet met 1 bitje HDR aangezet worden op de televisie. HLG behoudt precisie in de minder heldere delen van het beeld, zodat in tegenstelling tot bij HDR10 de afweging tussen precisie en helderheid minder knellend is.
HLG heeft ook nadelen: Vanwege de min of meer exponentiële groei van de gammakromme bij hogere helderheid is de nauwkeurigheid wat minder en de maximale helderheid is weliswaar meestal afdoende, HDR bronmateriaal is tot 10.000 cd/m² gedefinieerd. Dan is er de kwestie van relatieve helderheid, terwijl regisseurs controle willen over de absolute helderheid, "intentie van de maker".
Bij HDR10/10+/Dolby Vision wordt een andere gammakromme gebruikt, de PQ-gammakromme:
Deze stijgt veel meer lineair bij hogere helderheid en er is dus meer precisie in hogere helderheden. Ook wordt het volledige HDR-spectrum tot 10.000 cd/m² afgedekt. Dat heeft evenwel gevolgen, als je waarden tot 10.000 cd/m² moet representeren ontstaat, zelfs bij 10 bits voor de lumiantie, gebrek aan precisie, het hele spectrum tot 10.000 represtenteren in 1024 waarden betekent zeker in het lager bereik dat 1 stapje aan helderheid zichtbare "treden" gaat opleveren.
Aldus metadata: In de metadata wordt het bereik opgeslagen dat relevant is voor het betreffende beeldmateriaal. Materiaal dat op 1000 cd/m² gemasterd is (en dat is het merendeel) kan de 1024 luminantiewaarden over die 1000 cd/m² verdelen. Tevens kan de absolute helderheid in de metadata vastgelegd worden, zodat iets precies zo helder is als de regisseur bedoelde. En daar hebben we HDR10.
Dit betekent evenwel dat HDR10 een compromis is tussen precisie en helderheid. Met name als materiaal op meer dan 1000 cd/m² gemasterd wordt, wordt dit compromis knellend: Stel je zet het HDR10-bereik tot 4000 cd/m², dan heb je om je superfelle highlight gedurende korte momenten weer te geven gedurende de hele opname mindere precisie.
Dynamische metadata heeft dat probleem niet, omdat de metadata voortdurend aangepast kan worden aan de scene van dat moment. Aldus Dolby Vision en HDR10+.
Nu we de theorie gehad hebben gaan we dat even toepassen op de gedane uitspraken:
LCD tv’s kunnen een veel hogere piekhelderheid behalen en highlights hebben hierdoor meer pop waardoor Dolby Vision of HDR10+ minder belangrijk is
Dit is onzin, het dynamische metadata biedt geen voordelen als een scherm helderheid tekort komt om voor het betreffende beeldmateriaal.
OLED is geen magische techniek die statische metadata kan omtoveren naar dynamische metadata, en met een beperkte piekhelderheid is dynamische metadata juist een welkome toevoeging net als een goed geïmplementeerde tone mapping functie.
Reeds behandeld: Statische metadata kan niet in dynamische metadata omgezet worden, maar dynamische metadata biedt LCD wel een hint dat er hoge helderheid kan komen. Een LCD kan zijn lamp niet per frame aanpassen, dat zou al stroboscopische effecten geven. Een LCD zal zijn lamp alvast wat harder laten branden als er via metadata hogere helderheid wordt aangekondigd.
Dit gezegd hebbende geniet dynamische metadata altijd de voorkeur boven statische metadata, voor de purist en kritische kijker is het verschil goed zichtbaar.
In grote lijnen juist, al zal het zichtbaar zijn van het verschil sterk afhankelijk zijn van het beeldmateriaal, indien op 1000cd/m² gemasterd is zal het verschil minder goed zichtbaar zijn en indien 12 bits gebruikt worden voor de luminantie ook.
OLED tv’s moeten altijd concessies doen, ja ook een LG G2 komt helderheid en kleurenvolume tekort om HDR weer te geven zoals bedoelt/ gemasterd daarnaast wordt er een lichte vertraging vertoont bij de overgang van heldere HDR scènes naar donkere en van donkere naar heldere HDR scènes, er wordt dus wel degelijk geanticipeerd.
In beginsel kan een OLED-pixel het ene frame helemaal uit zijn en het andere op volle kracht branden. Er is hier dus geen reden om te anticiperen. De omschrijving die hier gegeven wordt lijkt te slaan op de functie "dynamic tone mapping", waarbij een OLED zijn bereik aanpast om i.p.v. af te kappen zijn bereik aanpast om heldere details te behouden. Daar zou sprake kunnen zijn van anticiperen en het eventueel gebruiken van metadata daarvoor, of dat ook gebeurt is mij niet bekend.
Wanneer je bijv. een LG G2 naast een QN95B/ Z9J of X95K zou zetten waarbij de LG scène x in Dolby Vision laat zien en de LCD tv's dezelfde scène in HDR10 zullen laatstgenoemden dit op een veel impact vollere manier doen en zijn de specular highlights/ details veel beter zichtbaar.
Dat kan beslist, maar dat is dan gevolg van dat bij de keuze van HDR10-metadata voor precisie is gekozen i.p.v. weergave van de highlights.
Bij dynamische metadata komen specular highlights/ details beter tot hun recht c.q zijn ze beter zichtbaar, OLED behaalt de benodigd helderheden niet daarnaast heeft zoals gezegd ABL ook een nadelige effect hierdoor is dynamische metadata een welkome toevoeging bij OLED tv’s om toch nog enigszins iets van deze specular highlights/ details mee te krijgen.
Door tone mapping te gebruiken bij een OLED tv kun je deze specular highlights deels behouden echter gaat dit weer ten kosten van de algehele helderheid en details in betreffende scène waardoor deze scène niet wordt weergegeven zoals bedoelt/ gemasterd.
Dit klinkt wederom als het inzetten van "dynamic tone mapping", anders kan ik mij daar niets bij voorstellen. Is je punt dat dynamische metadata nuttig is voor "dynamic tone mapping". Want dan zouden we elkaar daarin kunnen vinden, maar daarop wijzen kan op een andere manier dan doen alsof ik onzin loop te verkondigen.
Verdiep je voortaan goed in de materie alvorens je informatie/ advies geeft, aan (deels) foutieve informatie heeft niemand iets aan.
Het is dit waar ik bezwaar tegen maak: Iemand beschuldigen dat hij zich niet heeft ingelezen is een aanval op de persoon. En daar mag ik mij op mijn teentjes getrapt over voelen, vooral omdat niets minder waar is. Ik ben niet alwetend, we zijn hier om elkaars kennis aan te vullen. Dat gezegd lijkt mij niets van wat ik geschreven heb onjuist en kwam daar een reactie op die wel onjuist was.
:strip_exif()/i/2005055710.png?f=thumbmini)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/3gzE8xoWjwwcPLljOFksJ2qh.jpg?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/214236/Spongebob.jpg?f=community)
/u/175440/crop5b5f0d899a5e8_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/427742/crop6711f8ea820aa.jpg?f=community)