Zijn er fotografen op Tweakers die gebruikmaken van een ColorChecker, SpyderCheckr, of wellicht een andere kleurenkaart? Zo ja, dan ben ik erg benieuwd naar jullie ervaringen met zo’n kaart. 
Eigen kleurmanagement kan beter
Als ik kritisch naar mijn eigen workflow kijk, is kleurmanagement een onderdeel dat mij erg veel/onnodig veel tijd kost. De witbalans ‘as shot’ ben ik zelden tevreden mee. Ook andere presets zoals ‘bewolkt’, ‘daglicht’, ‘schaduw’ en ‘auto’, geven mij bijna nooit direct het gewenste resultaat. Hierdoor moet ik elke fotoshoot weer opnieuw aan de slag met het handmatig vinden van de juiste witbalans. Ik fotografeer al jaren in RAW en kijk altijd kritisch naar de kleuren. De witbalans wordt voornamelijk op basis van persoonlijke voorkeur gecorrigeerd. Foto’s worden altijd nabewerkt in Lightroom en/of Photoshop, met aandacht voor onder andere het histogram, de witbalans en soms gebruik ik een grijskaart. Nu ik mij meer verdiep in kleurmanagement zie ik, met de kennis die ik nu heb, dat de kleurbalans van oude foto’s regelmatig niet optimaal was. Daar wil ik nu op een meer objectieve wijze wat aan doen. Ik ben geen fan van de 'presets look' die je veel op sociale media ziet, maar juist op zoek naar nauwkeurige en consistente kleuren.
Wat zijn referentiekaarten
Een referentiekaart gebruik je tijdens een fotoshoot ongeveer hetzelfde als een grijskaart. Je houdt de kaart in de buurt van het onderwerp en maakt daar een foto van. Vervolgens doe je de fotoshoot. Na afloop van de fotoshoot open je de foto van de referentiekaart op je computer en laat software de kleurafwijkingen analyseren en corrigeren. Deze correcties worden vervolgens in een profiel opgeslagen. Je krijgt dus een op maat gemaakt profiel voor jouw camera- en lenscombinatie in de lichtomstandigheden waarin jij hebt gefotografeerd. Een wit- of grijskaart past hoofdzakelijk de witbalans aan. Een referentiekaart heeft óók een grijskaart met 18% grijs, maar daarnaast ook meer dan twintig andere referentiekleuren.
Fotografen die voornamelijk aan productfotografie doen gebruiken vaak referentiekaarten omdat voor hun natuurgetrouwe kleuren essentieel zijn. Zelf fotografeer ik weinig producten en bovendien ook weinig bij kunstlicht. Ik maak vooral portret- en actiefoto’s in de buitenlucht. Desondanks denk ik voordeel te kunnen halen uit het gebruiken van een referentiekaart. Ik zie dat als volgt voor me: tijdens het gereedmaken van mijn camera-uitrusting maak ik ter plaatse een foto van de referentiekaart. Vervolgens doe ik de fotoshoot. Zo lang de lichtomstandigheden grotendeels hetzelfde blijven krijg je met een op maat gemaakt profiel een veel beter uitgangspunt voor de kleurbalans in je fotoserie. Het finetunen van de kleur zal dan wellicht nog steeds wat tijd kosten, maar het profiel heeft de batch alvast een flink schopje in de juist richting gegeven. Ondervinden de ervaringsdeskundigen dat ook zo in de praktijk, of zie ik iets over het hoofd?

Eigen kleurmanagement kan beter
Als ik kritisch naar mijn eigen workflow kijk, is kleurmanagement een onderdeel dat mij erg veel/onnodig veel tijd kost. De witbalans ‘as shot’ ben ik zelden tevreden mee. Ook andere presets zoals ‘bewolkt’, ‘daglicht’, ‘schaduw’ en ‘auto’, geven mij bijna nooit direct het gewenste resultaat. Hierdoor moet ik elke fotoshoot weer opnieuw aan de slag met het handmatig vinden van de juiste witbalans. Ik fotografeer al jaren in RAW en kijk altijd kritisch naar de kleuren. De witbalans wordt voornamelijk op basis van persoonlijke voorkeur gecorrigeerd. Foto’s worden altijd nabewerkt in Lightroom en/of Photoshop, met aandacht voor onder andere het histogram, de witbalans en soms gebruik ik een grijskaart. Nu ik mij meer verdiep in kleurmanagement zie ik, met de kennis die ik nu heb, dat de kleurbalans van oude foto’s regelmatig niet optimaal was. Daar wil ik nu op een meer objectieve wijze wat aan doen. Ik ben geen fan van de 'presets look' die je veel op sociale media ziet, maar juist op zoek naar nauwkeurige en consistente kleuren.
Wat zijn referentiekaarten
Een referentiekaart gebruik je tijdens een fotoshoot ongeveer hetzelfde als een grijskaart. Je houdt de kaart in de buurt van het onderwerp en maakt daar een foto van. Vervolgens doe je de fotoshoot. Na afloop van de fotoshoot open je de foto van de referentiekaart op je computer en laat software de kleurafwijkingen analyseren en corrigeren. Deze correcties worden vervolgens in een profiel opgeslagen. Je krijgt dus een op maat gemaakt profiel voor jouw camera- en lenscombinatie in de lichtomstandigheden waarin jij hebt gefotografeerd. Een wit- of grijskaart past hoofdzakelijk de witbalans aan. Een referentiekaart heeft óók een grijskaart met 18% grijs, maar daarnaast ook meer dan twintig andere referentiekleuren.
Fotografen die voornamelijk aan productfotografie doen gebruiken vaak referentiekaarten omdat voor hun natuurgetrouwe kleuren essentieel zijn. Zelf fotografeer ik weinig producten en bovendien ook weinig bij kunstlicht. Ik maak vooral portret- en actiefoto’s in de buitenlucht. Desondanks denk ik voordeel te kunnen halen uit het gebruiken van een referentiekaart. Ik zie dat als volgt voor me: tijdens het gereedmaken van mijn camera-uitrusting maak ik ter plaatse een foto van de referentiekaart. Vervolgens doe ik de fotoshoot. Zo lang de lichtomstandigheden grotendeels hetzelfde blijven krijg je met een op maat gemaakt profiel een veel beter uitgangspunt voor de kleurbalans in je fotoserie. Het finetunen van de kleur zal dan wellicht nog steeds wat tijd kosten, maar het profiel heeft de batch alvast een flink schopje in de juist richting gegeven. Ondervinden de ervaringsdeskundigen dat ook zo in de praktijk, of zie ik iets over het hoofd?
Canon EOS R5