Hoogtevrees overwinnen voor een tocht door bergen

[MainframeX]

Beste lezer,

Ik wil dit jaar een mooie tocht door de Tatra gebergte maken in Polen maar zit met het probleem dat ik best wel last heb van hoogtevrees. Ik wil daar graag van af of dit tot zover reduceren dat ik de reis met succes kan afronden. Ik kan rustig op een klus ladder staan dus ben niet zo heel bang aangelegd maar echt grote hoogten vind ik toch wel heel spannend.

Ik ben op zoek naar lotgenoten die deze angst overwonnen hebben en mij misschien tips of handvaten kunnen geven.

[lllustrious]

Interessante vraag! Ik heb geen specifieke ervaring met hoogtevrees, maar kan wel iets zeggen over angsten in wat algemenere zin als ervaringsdeskundige . Je lichaam of gedachten zijn er vaak zo op ingespeeld dat er automatisch allerlei mechanismen optreden om de angst te vermijden. Als je vastgesteld hebt dat de angst die je hebt irreëel is en je wil er graag vanaf, zul je daartegen moeten vechten. Aan de ene kant is er een kwestie van doen, dus situaties opzoeken die angst bij je oproepen en daar aan gewennen. Maar ook moet je gedachtes opvangen en beoordelen of deze wel gegrond zijn.

Voorbeeldje met hoogtevrees: De klimmuur op gaan. Dan zal je hartslag omhoog gaan, pijn in je buik, etc. Misschien komt er wel een paniekaanval. Maar ook je gedachten gaan op hol: het touw is niet sterk, ik zal vallen, etc. Wat je normaal doet is snel weer naar beneden gaan, maar eigenlijk moet je 'gewoon' verder omhoog, je hebt namelijk beoordeeld dat het een irreële angst is, er kan dus niets misgaan. De stress in je lichaam hoef je niet te ontwijken of negeren, maar je zult eraan moeten wennen met de wetenschap dat dit na een tijdje zal verdwijnen. De perverse gedachtes zul je moeten tegenspreken: ik ben gezekerd, het is veilig, etc.

Het klinkt geschreven misschien wat eenvoudig maar dat is wel in essentie waar het op neer komt. Echter als je een hardnekkige fobie hebt kan het denk ik geen kwaad om er hulp voor in te schakelen, bijvoorbeeld door eerst naar de huisarts te gaan.

[Inverted_World]

Zelf lichtelijk last van. Mijn vriendin een stuk erger.
Grappig genoeg heeft boulderen ons daar ontzettend bij geholpen. Echt een tip.

Toevallig in Oostenrijk veel gewandeld en geklommen, en het had absoluut geholpen met wat steviger en minder angstig in de schoenen staan. Maar echt over smalle randjes kijken diepe dalen in doe ik nog steeds niet graag

[President]

Ben je bang voor hoogtes of ben je bang naar beneden te vallen? Aangezien je wel op een ladder gaat staan?

[bwerg]

Wat voor "tocht"? Ik heb zelf wel enige vorm van hoogtevrees, maar bij bergwandelen heb ik daar zelden last van. Bergwandelen is niet zelden gewoon over een zandweggetje van 3 meter breed met een fatsoenlijke berm ernaast met daarachter een heuvel met een mooi alpenweitje met gras en bloemetjes erop. Dat voelt dan totaal niet als een afgrond. Zelf als je daar struikelt rol je drie meter door het gras en daar lig je dan. Al verschilt dat natuurlijk per route, met een gezekerde staalkabel langs een afgrond lopen bestaat natuurlijk ook maar je komt het bij de gemiddelde wandeling echt niet altijd tegen.

Ga je echt klimmen dan wordt het natuurlijk anders.

Zoiets bijvoorbeeld is in veel wandelingen al het steilste wat je tegenkomt:



Grappig genoeg is de beste manier om mijn hoogtevrees te activeren toch echt op een gebouw met een balkon, smalle trap (liefst open tussen de treden) of glazen vloer. Zo'n ielig hekje van een balkon voelt een stuk minder veilig dan een dikke glooiende grasmat die gewoon geleidelijk aan het landschap inrolt.

Inverted_World schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 14:38:
Grappig genoeg heeft boulderen ons daar ontzettend bij geholpen. Echt een tip.

offtopic:
En anders wel gewoon omdat 't leuk is.

[ Voor 31% gewijzigd door bwerg op 11-01-2023 17:21 ]

[Hahn]

Inverted_World schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 14:38:
Zelf lichtelijk last van. Mijn vriendin een stuk erger.
Grappig genoeg heeft boulderen ons daar ontzettend bij geholpen. Echt een tip.

Boulderen lijkt me zeker een goede tip! Ervaring opdoen met klimmen, en vertrouwen in je eigen lichaam krijgen doet sowieso geen kwaad. En je wordt er nog fitter van ook

President schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:03:
Ben je bang voor hoogtes of ben je bang naar beneden te vallen? Aangezien je wel op een ladder gaat staan?

Het één kan niet zonder het ander. Je bent bang voor hoogtes, omdat je bang bent naar beneden te vallen (of omdat je de rare neiging hebt om te springen, wat uiteindelijk ook weer tot vallen leidt).

Net zoals bang zijn voor het donker eigenlijk bang zijn voor wat er mogelijk in het donker bevindt is.

[bwerg]

Hahn schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:21:
Het één kan niet zonder het ander. Je bent bang voor hoogtes, omdat je bang bent naar beneden te vallen (of omdat je de rare neiging hebt om te springen, wat uiteindelijk ook weer tot vallen leidt).

Nou ja, op een ladder is de kans om naar beneden te vallen ongeveer tienduizend keer groter dan in het plaatje waar ik naar linkte. Schijnbaar is die ladder niet eng.

Het is niet alsof dit soort angsten per se rationeel zijn, natuurlijk. Een glazen vloer zal superveilig zijn, toch is dat eng (voor mij dan).

[ Voor 13% gewijzigd door bwerg op 11-01-2023 17:24 ]

[Hahn]

bwerg schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:23:
[...]

Nou ja, op een ladder is de kans om naar beneden te vallen ongeveer tienduizend keer groter dan in het plaatje waar ik naar linkte. Schijnbaar is die ladder niet eng.

Je hebt vallen en je hebt vallen. 2 meter naar beneden vallen is pijnlijk, maar niet 100% zeker dodelijk. Vanaf 200 meter is dat een heel ander verhaal.

En niet te vergeten: op de ladder heb je controle. Op de rand van een berg mogelijk veel minder. Dat zal voor een groot deel verklaren waarom 'ie zich op een ladder redelijk veilig voelt.

Het is niet alsof dit soort angsten per se rationeel zijn, natuurlijk. Een glazen vloer zal superveilig zijn, toch is dat eng (voor mij dan).

Er zijn zeker angsten die vrij irrationeel zijn, zeker in deze moderne tijd. Hoogtevrees zou ik echter niet zo snel bestempelen als 'niet rationeel'. Vallen van grote hoogte is namelijk nog steeds in veel gevallen erg dodelijk

[ Voor 10% gewijzigd door Hahn op 11-01-2023 17:28 ]

[Sissors]

Hahn schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:26:
[...]
Je hebt vallen en je hebt vallen. 2 meter naar beneden vallen is pijnlijk, maar niet 100% zeker dodelijk. Vanaf 200 meter is dat een heel ander verhaal.

En niet te vergeten: op de ladder heb je controle. Op de rand van een berg mogelijk veel minder. Dat zal voor een groot deel verklaren waarom 'ie zich op een ladder redelijk veilig voelt.

Maar vandaar dus de vraag, waar is hij bang voor precies. Als ergens een afgrond is van 200m met een stevige railing ervoor, heb ik absoluut nul problemen daarmee. Een twee meter hoog trapje doe ik nog wel, maar meer dan dat en het wordt heel snel heel eng voor mij. Klimmen met iemand die mij zekert, vind ik minder eng dan iets als een via ferrata, omdat bij die eerste er een touw op spanning staat en ik het gevoel echt heb vast te zitten, bij die tweede heb ik dat veel minder. (En nog steeds doe ik dat liever dan op een 5m hoge ladder staan, simpelweg omdat het allemaal veel steviger aanvoelt).

Dus bij mij is het een angst om te vallen, de hoogte zelf is niet zo'n probleem.

[President]

Hahn schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:26:
[...]
Je hebt vallen en je hebt vallen. 2 meter naar beneden vallen is pijnlijk, maar niet 100% zeker dodelijk. Vanaf 200 meter is dat een heel ander verhaal.

En niet te vergeten: op de ladder heb je controle. Op de rand van een berg mogelijk veel minder. Dat zal voor een groot deel verklaren waarom 'ie zich op een ladder redelijk veilig voelt.

Absoluut, maar als ik in een wolkenkrabber op de hoogste verdieping achter glas zou staan dan zou ik waarschijnlijk iets duizelig naar beneden kijken... Zou ik daar op het balkon achter een stevig hek staan dan zou ik mij goed vasthouden en toch wat minder prettig naar beneden kijken. Zou ik op het dak staan dan zou ik toch een paar meter van de rand weg blijven (los van wind/geen wind)... Zit natuurlijk wel een verschil in...

[bwerg]

Hahn schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:26:
Er zijn zeker angsten die vrij irrationeel zijn, zeker in deze moderne tijd. Hoogtevrees zou ik echter niet zo snel bestempelen als 'niet rationeel'. Vallen van grote hoogte is namelijk nog steeds in veel gevallen erg dodelijk

De mate waarin je in verschillende scenario's last hebt van hoogtevrees is vaak wel heel erg irrationeel.

Verder vindt ik een ladder juist lomp eng omdat ik dat ding niet vertrouw en dus weinig controle ervaar... maar dat komt wel van een boulderaar/bergwandelaar die stevige onbeweegelijke rotsen onder zijn handen/voeten verwacht, niet zo'n gammel ding dat zomaar kan verschuiven of omvallen.

[Hahn]

President schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:40:
[...]

Absoluut, maar als ik in een wolkenkrabber op de hoogste verdieping achter glas zou staan dan zou ik waarschijnlijk iets duizelig naar beneden kijken... Zou ik daar op het balkon achter een stevig hek staan dan zou ik mij goed vasthouden en toch wat minder prettig naar beneden kijken. Zou ik op het dak staan dan zou ik toch een paar meter van de rand weg blijven (los van wind/geen wind)... Zit natuurlijk wel een verschil in...

Ik volg weinig van wat je probeert te zeggen. Je eerste voorbeeld mist een woordje? Of bedoel je 'een beetje duizelig'? En wat is nou precies je punt?

[ Voor 4% gewijzigd door Hahn op 11-01-2023 17:46 ]

[MicGlou]

Om het goed aan te pakken moet je eerst voor jezelf vaststellen of je last hebt van optische of cognitieve hoogtevrees... of misschien beide.

Wat beknopte informatie hierover: https://www.gezondheidspl...gen/hoogtevrees/item42432

En dan nog kan het vreemd werken... het is ook heel erg situationeel wanneer ik er last van hebt. Zo durf ik zelf prima op een hoge wiebelige ladder te staan zonder bang te zijn, maar ga ik op diezelfde hoogte dicht bij een dakrand staan waar ik mij nergens aan vast kan pakken dan voel ik toch flink dat ik last van hoogtevrees heb. Dan zou je het cognitief kunnen noemen... maar andersom heb ik ook wel eens op een overbrugging tussen twee bergen gestaan die heel erg stevig was en met relingen etc, kreeg ik toch last van hoogtevrees, terwijl boven op de dom staan mij weer weinig doet... en lopen over een dergelijk bergpad vergelijkbaar met de foto van @bwerg heb ik weer nergens last van. Over een glazen doorzichtige vloer lopen op grote hoogte vind ik verschrikkelijk, een lift met een glazen bodem heb ik geen moeite mee . Het gaat dus heen en weer bij mij En heeft ook weer te maken met het verschil tussen hoogtevrees en dieptevrees... ik heb het laatste volgens mij erger dan het eerste, want zwemmen in diep (en troebel) water en de bodem niet kunnen zien... werkelijk verschrikkelijk vind ik dat! Maar duiken in troebel water? Geen probleem!

Nog niet eens gesproken over dat je ook een echte angststoornis kan hebben hebt en je hoogtevrees dus meer een gevolg is van je verleden/ervaringen/opvoeding/etc... maar dan ga je wel een heel erg ingewikkelde kant op. Het zit iig altijd tussen de oren, waar het ook vandaan komt.

Maar zoals al genoemd is het denk ik ook vooral een kwestie van doen en je angstige gedachten daarbij proberen onder controle houden... gewennen/overwinnen en dat stapje voor stapje opbouwen.

[Roozzz]

Heb je hoogtevrees in de bergen of denk je dat mogelijk te hebben? Veel mensen die twijfelen over hoogtes, ladders ed hebben erg weinig moeite met een doorsnee wandelpad in de bergen.

Het ene of het andere pad maakt nogal een verschil. Wat voor tocht is het?

In de basis zou ik kijken of je de exposure rustig kan opbouwen. Dwz rondje Limburg, Ardennen, vogezen, voordat je de echte bergen in gaat.

[Toerq]

Ik heb ook last ervan, Zelfs als ik een tv programma kijk en zie iets hoogs zoals een wolkenkrabber ofzo dan krijg ik het al.
Denk niet dat ik daar ooit vanaf zal komen ben nu bijna 57 en heb het al heel me leven.
Zelfde met vliegen, nog nooit gedaan en zal het niet doen ook, ik denk zelf dat ik te voorzichtig ben om iets te krijgen zoals letsel of dood gaan en dat wil vermijden dat dat meespeelt in alles. een trapje wil ik nog wel eens op staan maar dan niet hoger dan de 1e verdieping dan begint het al te zweten en te draaien in me hoofd.

[Stef87]

Ook last van maar lopen regelmatig in de bergen samen.(wel casual-ish makkelijke routes)

Mijn hoogte/val-vrees is vooral zo te beschrijven:

Bij een enkele kleine misstap of duwtje een dodelijk ongeluk mogelijk zou kunnen zijn..

Bij de meeste bergpaden is dat niet het geval, het eventuele wiebel skiliftje naar boven heb ik meer moeite mee!

Uitzondering was een smal druk pad bij de Drei Zinnen ooit, daar was op een gegeven moment een steile afgrond naast een druk (vrij smal) pad.

[ Voor 10% gewijzigd door Stef87 op 11-01-2023 18:07 ]

[gekkie]

In de bergen is het wel handig om te letten op voldoende eten en drinken en eventueel rusten (zodat je stevig in je schoenen blijft staan en bij de les blijft) en weersomstandigheden en je daar aan aan te passen.
En altijd beseffen dat het geen schande is om iets af te breken of niet aan te beginnen, bijvoorbeeld op basis van die (veranderende) weersomstandigheden.
En zorgen datje voorbereid bent qua route, omschrijving etc. eventueel met backup en eventuele reviews.
Soms kun je wel lezen dat bijvb het onderhoud niet fantastisch is, kortom voorbereiden en verstandig met de dingen omgaan en je zelf niet opfokken of boven je kunnen qua conditie gaan werken is al het halve (of wel meer) werk qua risico's die je loopt.

Maar hoe je vooraf al van echte hoogtevrees af kunt komen, daar kan ik je minder bij helpen.

Misschien dichterbij al eens wat wandelingen maken met wat smallere paden ?
Bijvoorbeeld wat rondjes door de "Heerlijkheid Beek" nabij Nijmegen, zit wat pad in waar het vrij schuin af loopt, zitten wat "natuurlijke trappen" in. En als je wat rondjes naar boven en naar beneden doet, dan werkt het ook nog aardig aan je conditie. Gebruik dat rondje zelf wel eens als ik nieuwe wandelschoenen heb om ze in te lopen en voor conditie testje .
https://www.google.nl/map...0e5!14m1!1BCgIgAQ!5m1!1e4

(overigens is naar boven doorgaans minder eng dan stukken naar beneden lopen, maar als het echt wat te uitdagend wordt, bedenk je dat je altijd net zoals bij een ladder met je rug richting beneden naar beneden kunt klimmen en ziet er misschien niet flitsend uit, maar dat boeit als het goed is niemand.)

Oja en vergeet niet te genieten van al het natuurschoon wat je tegenkomt en bijbehorende uitzichten

[ Voor 49% gewijzigd door gekkie op 11-01-2023 18:42 ]

[Dennisdn]

MainframeX schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 13:29:
Beste lezer,

Ik wil dit jaar een mooie tocht door de Tatra gebergte maken in Polen maar zit met het probleem dat ik best wel last heb van hoogtevrees. Ik wil daar graag van af of dit tot zover reduceren dat ik de reis met succes kan afronden. Ik kan rustig op een klus ladder staan dus ben niet zo heel bang aangelegd maar echt grote hoogten vind ik toch wel heel spannend.

Ik ben op zoek naar lotgenoten die deze angst overwonnen hebben en mij misschien tips of handvaten kunnen geven.

Hier iemand die al hoogtevrees heeft als er een stoeptegel scheef ligt maar wel al zijn hele leven op wintersport gaat.

Geen zorgen. Het stukje hoogtevrees doet het gewoon niet als je op een berg staat en ziet dat die afglooit naar beneden. Weet niet of ze daar in de zomer liften open hebben voor wandelaars, maar ook de liften lijken hoog te hangen maar als je goed kijkt hangen ze hooguit een meter of 4 boven de berg. Naar de berg blijven kijken en niet achteruit

Wat overblijft: af en toe een afgrond langs een wandelpad of bijvoorbeeld een lift die een dal oversteekt (Flachou/Wagrain heeft er één waar ik echt op de grond ga zitten).

Ik durf te zeggen: ook met extreme hoogtevrees ga je echt genieten van de machtige bergen

[Ingelogd]

Drielandenpunt Boudewijntoren beklimmen met de (open)trap aan de zijkant . Is een mooie training en je wordt beloond met een mooi uitzicht. Als dat lukt is de wandeling geen probleem.

[MainframeX]

Bedankt voor alle reacties! Het gaat om deze tocht; https://expeditie-polen.nl/tatragebergte

Er zitten wel wat stukken bij waar geklommen wordt via kettingen naar boven. Qua conditie moet ik het wel vol kunnen houden. Ik speel een intensieve veldsport en doe 4-5x per week aan Crossfit. Ik zou hooguit eens kunnen verdiepen in wandeltechniek want ik heb wel een knie die soms vervelend doet.

Exposure is wel een goed idee. Ik zou eens een trip naar de Ardennen kunnen doen (staat ook op de lijst) en de diverse andere wandel suggesties kunnen proberen. Eens kijken of ik iemand mee kan krijgen die dat leuk lijkt!

Boulderen is trouwens ook een goed idee. Daar had ik zelf ook al eens naar gekeken, maar nu ik het ook hier een paar keer als tip heb gekregen ga ik die knoop ook maar even doorhakken. Er zit toevallig een bouldergym op een paar honderd meter afstand van m'n huis. Ik zal één van de Crossfit dagen voor de komende tijd opofferen om daar eens wegwijs te worden in klimmen en wat meer vertrouwen te krijgen met hoogte.

@MicGlou Helaas een vrij rijke historie aan angststoornissen; pleinvrees, smetvrees, faalangst, hypochonder, hoogtevrees, sociale angst en ga zo maar door. De meeste uit dat rijtje zijn behoorlijk onder controle of niet meer aanwezig. Opvoeding/verleden is waardeloos geweest, vader is alcoholist en moeder had niks te zeggen, de rest kan je wel invullen. Dat heeft nog steeds wel invloed en ik ben al aan het kijken of ik daarvoor in therapie kan.

Ik vertik het om toe te geven aan m'n angsten. Het klinkt wat dramatisch maar als ik dat doe heb ik maar een leeg bestaan en was er uberhaupt niks van me terecht gekomen. Ik ben dus vastberaden om dit te doen. Deze tocht moet gebeuren, ik voel het in m'n botten. Ik kan me nu al een voorstelling maken van de ontlading die ik ga voelen als ik daar sta.

[caspervc]

Als ik op die site lees, zie ik dat voor de expeditie die jij wil bergsport ervaring gewenst is.
Is het niet slimmer om die andere toch te doen? Die van het Reuzengebergte?
En dan daar überhaupt ontdekken of het je ligt, en hoe je conditioneel bent? Vanuit het niets is 1000 hoogtemeters best fors. Met name voor je knieën, bovenbenen en kuiten. Overschat jezelf niet is mijn advies.

[gekkie]

MainframeX schreef op donderdag 12 januari 2023 @ 22:51:
Bedankt voor alle reacties! Het gaat om deze tocht; https://expeditie-polen.nl/tatragebergte

Er zitten wel wat stukken bij waar geklommen wordt via kettingen naar boven. Qua conditie moet ik het wel vol kunnen houden. Ik speel een intensieve veldsport en doe 4-5x per week aan Crossfit. Ik zou hooguit eens kunnen verdiepen in wandeltechniek want ik heb wel een knie die soms vervelend doet.

Opletten bij afdalen, doorgaans meest belastende voor de knie. En zorgen voor goed en al wat ingelopen schoeisel waar je lekker op loopt en goede grip en stabiliteit geeft. En conditioneel valt het dan misschien mee, maar is niet het enige, 1000 hoogtemeters iedere dag en 8 uur wandelen belast je lichaam toch anders dan kortere duur hogere intensiteit crossfit in het vlakke land denk ik

Maar ziet er uit als leuke dagtochten en vast prima begeleiding, maar wel gelijk al aan de ketting omhoog voor een wat langer deel dus dan zou ik me zeker wel proberen voor te bereiden ergens relatief in de buurt
(en sowieso op de hoogte stellen van waar je mee kampt een surprise op de berg is altijd minder fijn, misschien hebben hun ook nog wel tips ter voorbereiding)

Mijn eerste echte bergwandeling met een beetje was gelijk een dagtochtje naar de https://www.google.nl/map...25178!4d8.0965215!5m1!1e4

Ongeveer vanaf Hotel Wetterhorn, ook aardig wat hoogte meters
En ook af en toe wel interessante passages zoals: https://www.google.nl/map...0e5!14m1!1BCgIgAQ!5m1!1e4 af en toe is een staalkabel zo gek nog niet

[ Voor 13% gewijzigd door gekkie op 12-01-2023 23:35 ]

[PageFault]

MainframeX schreef op donderdag 12 januari 2023 @ 22:51:
Bedankt voor alle reacties! Het gaat om deze tocht; https://expeditie-polen.nl/tatragebergte

Er zitten wel wat stukken bij waar geklommen wordt via kettingen naar boven. Qua conditie moet ik het wel vol kunnen houden. Ik speel een intensieve veldsport en doe 4-5x per week aan Crossfit. Ik zou hooguit eens kunnen verdiepen in wandeltechniek want ik heb wel een knie die soms vervelend doet.

Exposure is wel een goed idee. Ik zou eens een trip naar de Ardennen kunnen doen (staat ook op de lijst) en de diverse andere wandel suggesties kunnen proberen. Eens kijken of ik iemand mee kan krijgen die dat leuk lijkt!

Boulderen is trouwens ook een goed idee. Daar had ik zelf ook al eens naar gekeken, maar nu ik het ook hier een paar keer als tip heb gekregen ga ik die knoop ook maar even doorhakken. Er zit toevallig een bouldergym op een paar honderd meter afstand van m'n huis. Ik zal één van de Crossfit dagen voor de komende tijd opofferen om daar eens wegwijs te worden in klimmen en wat meer vertrouwen te krijgen met hoogte.

@MicGlou Helaas een vrij rijke historie aan angststoornissen; pleinvrees, smetvrees, faalangst, hypochonder, hoogtevrees, sociale angst en ga zo maar door. De meeste uit dat rijtje zijn behoorlijk onder controle of niet meer aanwezig. Opvoeding/verleden is waardeloos geweest, vader is alcoholist en moeder had niks te zeggen, de rest kan je wel invullen. Dat heeft nog steeds wel invloed en ik ben al aan het kijken of ik daarvoor in therapie kan.

Ik vertik het om toe te geven aan m'n angsten. Het klinkt wat dramatisch maar als ik dat doe heb ik maar een leeg bestaan en was er uberhaupt niks van me terecht gekomen. Ik ben dus vastberaden om dit te doen. Deze tocht moet gebeuren, ik voel het in m'n botten. Ik kan me nu al een voorstelling maken van de ontlading die ik ga voelen als ik daar sta.

Even los van de hoogte discussie: ik hoop dat je nog een paar dagen extra in Krakau blijft.... Het stadje is echt super en 2 dagen Auschwitz er nog aan plakken (1 dag begeleid, 2e dag zelf rondkijken voor alles wat je gemist hebt) en je hebt een interessante vakantie.

[bwerg]

caspervc schreef op donderdag 12 januari 2023 @ 23:11:
Vanuit het niets is 1000 hoogtemeters best fors. Met name voor je knieën, bovenbenen en kuiten. Overschat jezelf niet is mijn advies.

Ik vind 1200 meter ook wel fors. Ik bergwandel veel maar 1200 meter is wel mijn max, omdat het anders afzien wordt. Afhankelijk van hoe goed het pad is kan klimmen/dalen je benen ook wel anders belasten dan op een plat weggetje/zandpaadje, dus de ene 1200 meter is de andere niet.

Volgens mij geven ze juist aan dat bergsportervaring niet nodig is:

Je dient in goede lichamelijke conditie te zijn voor deze actieve vakantie. Er is geen bergsportervaring nodig.

Mijn ervaring met mensen die veel sporten is dat ze bergwandelen op een goed pad prima trekken, dus als de organisatie aangeeft dat bergsportervaring niet vereist is zal dat wel goed komen. Het scheelt ook dat het geen trektocht lijkt maar rondwandelingen, mocht je de eerste dag helemaal kapot gaan dan blijf je de tweede dag gewoon "thuis".

Ik heb ook wel zoiets van: 1200 meter, zou je dat op je tweede bergwandeldag ooit wel doen. Aan de andere kant heb ik ook wel waarschuwingen van mensen gehad ("bij deze wandeling heb je echt stokken nodig hoor!", "dit is echt een zware wandeling hoor!") die ik dan maar opvolgde en wat uiteindelijk voor mij totale onzin blijkt. Met 5+ keer per week sporten kom je conditioneel waarschijnlijk wel boven.

Verder kan het weer nog wel relevant zijn. Klimmen is conditioneel natuurlijk vrij inspannend en afhankelijk van hoe goed je tegen warmte kan kan klimmen bij 25+ graden echt slopend zijn (waarbij de temperatuur boven natuurlijk lager is dan in het dal, dus ook de hoogte van de wandeling boven zeeniveau maakt dan uit). Als het even kan probeer ik mijn bergwandelvakanties (meestal in de alpen) dan ook nooit midden in de zomer te doen. Al is regen natuurlijk ook niet handig. Met je regenjas aan door weer en wind de natuur in klinkt voor sommigen misschien stoer maar als je over een spekglad rotspad moet en je loopt met kans op onweer boven de boomgrens dan gaat de gids gewoon zeggen dat je die dag lekker beneden blijft.

[caspervc]

bwerg schreef op vrijdag 13 januari 2023 @ 09:41:
[...]

Ik vind 1200 meter ook wel fors. Ik bergwandel veel maar 1200 meter is wel mijn max, omdat het anders afzien wordt. Afhankelijk van hoe goed het pad is kan klimmen/dalen je benen ook wel anders belasten dan op een plat weggetje/zandpaadje, dus de ene 1200 meter is de andere niet.

Volgens mij geven ze juist aan dat bergsportervaring niet nodig is:

[...]

Mijn ervaring met mensen die veel sporten is dat ze bergwandelen op een goed pad prima trekken, dus als de organisatie aangeeft dat bergsportervaring niet vereist is zal dat wel goed komen. Het scheelt ook dat het geen trektocht lijkt maar rondwandelingen, mocht je de eerste dag helemaal kapot gaan dan blijf je de tweede dag gewoon "thuis".

Ik heb ook wel zoiets van: 1200 meter, zou je dat op je tweede bergwandeldag ooit wel doen. Aan de andere kant heb ik ook wel waarschuwingen van mensen gehad ("bij deze wandeling heb je echt stokken nodig hoor!", "dit is echt een zware wandeling hoor!") die ik dan maar opvolgde en wat uiteindelijk voor mij totale onzin blijkt. Met 5+ keer per week sporten kom je conditioneel waarschijnlijk wel boven.

Verder kan het weer nog wel relevant zijn. Klimmen is conditioneel natuurlijk vrij inspannend en afhankelijk van hoe goed je tegen warmte kan kan klimmen bij 25+ graden echt slopend zijn (waarbij de temperatuur boven natuurlijk lager is dan in het dal, dus ook de hoogte van de wandeling boven zeeniveau maakt dan uit). Als het even kan probeer ik mijn bergwandelvakanties (meestal in de alpen) dan ook nooit midden in de zomer te doen. Al is regen natuurlijk ook niet handig. Met je regenjas aan door weer en wind de natuur in klinkt voor sommigen misschien stoer maar als je over een spekglad rotspad moet en je loopt met kans op onweer boven de boomgrens dan gaat de gids gewoon zeggen dat je die dag lekker beneden blijft.

Hier staat op dezelfde site dat bergsport ervaring gewenst is voor de tocht..

[bwerg]

Hmm, Dan misschien gewoon maar even bellen.

[ItalianStyle]

Ik ben zelf bezig met cognitieve gedrag therapie om hoogtevrees te overwinnen. Ik had in mijn jonge jaren nooit hoogtevrees maar dat is er op een of andere manier ingeslopen. Ik heb vooral angst om zelf naar beneden te springen. Tot nu toe werkt de therapie niet echt want voor dat ik de hoogte in ga begint dede angst. Ik durf geen eens over een viaduct te wandelen, en op fiets ga ik er met een rotgang over heen. Ik heb het helaas heel extreem.

[Anoniem: 63072]

Hahn schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:26:
[...]
En niet te vergeten: op de ladder heb je controle. Op de rand van een berg mogelijk veel minder. Dat zal voor een groot deel verklaren waarom 'ie zich op een ladder redelijk veilig voelt.

[...]

Er zijn zeker angsten die vrij irrationeel zijn, zeker in deze moderne tijd. Hoogtevrees zou ik echter niet zo snel bestempelen als 'niet rationeel'. Vallen van grote hoogte is namelijk nog steeds in veel gevallen erg dodelijk

Hoogtevrees is een heel irrationeel iets.

Zo heb ik als tiener veel geklommen in België en de Alpen en daar had ik nooit angst bij. Ik heb op graten gelopen van 50-60 cm breed en als je links of rechts viel was het een zekere dood. Geen enkele angst!

Ik heb 1 keer toen ik jong, onverstandig en overmoedig was een wandeling niet omgekeerd, maar een IV/V- gesoloed omdat ik dan via een andere route terug kon wandelen. Dat was de eerste keer dat ik in de bergen echt bang was, maar toen was ik al te ver en was terug klimmen gevaarlijker. Dat heb ik daarna nooit meer gedaan hoger dan pak hem beet een II/III.

Aan de andere kant:
Op een gallerij flat boven 6e etage voel ik mij duidelijk onprettig. Boven op WTC in New York werd ik zelfs licht in mijn hoofd. Op de kunstmatige grepen van een klettersteig voel ik mij ook onprettig. Op een georganiseerde reis ben ik zelfs een keer naast de route waar de rest van de groep op ijzeren pinnen stond door de rotsen geklommen, niemand die het begreep.
En een rooster dat boven een afgrond hangt krijg je mij niet op...

Dat terwijl die laatste zaken objectief veiliger zijn. Als 6 jarige liep ik echter al door de bergen en als 8 jarige klauterde ik met handen en voeten als het steiler werd. Rotsen geven mij altijd meer vertrouwen dan ijzeren staven en kabels...

bwerg schreef op woensdag 11 januari 2023 @ 17:16:
Grappig genoeg is de beste manier om mijn hoogtevrees te activeren toch echt op een gebouw met een balkon, smalle trap (liefst open tussen de treden) of glazen vloer. Zo'n ielig hekje van een balkon voelt een stuk minder veilig dan een dikke glooiende grasmat die gewoon geleidelijk aan het landschap inrolt.

Dit dus in het extreme...

[Anoniem: 63072]

bwerg schreef op vrijdag 13 januari 2023 @ 09:41:
[...]
Ik vind 1200 meter ook wel fors. Ik bergwandel veel maar 1200 meter is wel mijn max, omdat het anders afzien wordt. Afhankelijk van hoe goed het pad is kan klimmen/dalen je benen ook wel anders belasten dan op een plat weggetje/zandpaadje, dus de ene 1200 meter is de andere niet.

Een voorbeeld van wat ik doe aan wandelingen. Enige training die ik doe buiten de vakanties tegenwoordig is hardlopen:


Twee van dat soort dagen achter elkaar is wel mijn max, daarna moet ik of in het dal of op de hut een dag rusten om te herstellen.