Advies gezocht voor deeltijdopleiding

[Vld1989]

In een zeer duister en ver verleden heb ik mijn gymnasium-diploma gehaald. Daarna ging ik het studentenleven in. Ik kwam er al snel achter dat de universiteit niks voor mij was (niet zozeer qua niveau want dat ging goed, maar meer het massale karakter) en ben naar het hbo gegaan. Wegens psychische problemen heb ik daar echter maar wat aangerommeld en ik heb het nooit afgemaakt. Zelfs nog een tijdje als "pretend student" door het leven gegaan. Al met al, niet de beste periode uit mijn leven.

Fast forward naar nu. Ben inmiddels de 30 al een aantal jaar gepasseerd en psychisch gaat het gewoon goed met me nu. Ik heb inmiddels al best wel wat jaren werkervaring (werkzaam in de richting van de nooit-afgeronde studie zelfs) en heb een leuke baan op het moment. Zit alweer 4 jaar bij dezelfde werkgever inmiddels, heb daar ook een flinke promotie gemaakt. Ik verdien redelijk maar niet spectaculair (zo'n 3500 bruto per maand) en hoef niet zo nodig weg, maar uiteraard zie ik regelmatig vacatures voorbij komen met banen die werkinhoudelijk een mooie en logische stap zouden zijn (die ik bij mijn huidige werkgever niet meer kan maken schat ik in, er is mij wel voorgespiegeld dat ik op termijn mijn huidige manager kan opvolgen, maar manager zijn is iets dat niet bij mijn persoonlijkheid past) en (veel) meer verdienen. Echter, wordt daar vrijwel altijd een afgeronde opleiding voor gevraagd, dus het ontbreken van een vervolgopleiding voelt dan ook steeds meer en meer als een gemis voor mij. En los van het feit dat het voor eventuele overstappen handig is, wil ik gewoon aan mezelf en mijn omgeving bewijzen dat ik mijn problemen achter me heb gelaten.

Ik zit dus serieus te overwegen alsnog mijn opleiding af te ronden. Voltijd gaat hem echter niet meer worden, nu ik een huis/auto/vriendin en al dat soort volwassen zaken heb is het financieel niet op te brengen om voltijd te studeren. Ik heb dus gekeken naar deeltijdstudies en ben begonnen bij de Hogeschool waar ik destijds ook studeerde. Ook andere Hogescholen heb ik bekeken, maar over het algemeen is de harde eis echter dat er ook een overeenkomst wordt gesloten met mijn werkgever. Die zeggen echter "leuk en aardig, maar we betalen je een bovenmodaal salaris, doe je werk" (maar dan op een nette manier natuurlijk ). Vind ik ook best logisch, ik heb al mijn tijd nodig voor mijn werk, ik kan niet tijdens werktijd aan de opdrachten werken en onderzoeken doen op de werkvloer enzo. Mijn collega's zitten vast ook niet erop te wachten dat een Teamlead ineens interviews komt afnemen alsof ie een stagiair is.

Commerciële instellingen als het NCOI en LOI vermijd ik liever, op een of andere manier voelt dat voor mij alsof zo'n diploma net iets minder waarde heeft dan een diploma van een "echte" Hogeschool.
Heb daar overigens wel gekeken en ook daar hebben ze graag dat je een relevante werkplek hebt, al kan het ook zonder. Groter nadeel daar is dat ik geen vrijstellingen kan krijgen. Mijn propedeuse stamt uit 2011 en heb ik 2013 voor het laatst vakken afgerond (2e jaar is ook vrijwel helemaal klaar plus hier en daar wat vakken uit jaar 3 en 4), dus ik zal daar helemaal opnieuw moeten beginnen gezien ze alleen op basis van maximaal 8 jaar oude propedeuses/deelcertificaten vrijstellingen uitreiken. Ik heb echter geen trek om met deze voorkennis en ook alle praktijkkennis die ik middels mijn werk heb opgebouwd weer te moeten beginnen met de basis van de basis en les krijgen over hoe een journaalpost van een verkoop in elkaar zit (mijn vakgebied is Finance).

Kortom, ik weet het even niet meer en kan wel wat advies gebruiken.

-Zijn er hier mensen die een deeltijdstudie hebben gevolgd zonder dat de werkgever mee wilde werken? Hoe welwillend was de Hogeschool?

-Is mijn vooroordeel over instellingen als het NCOI en LOI wel juist?

-Zou het überhaupt nog iets toevoegen aan mijn cv om alsnog iets af te ronden?
Op basis van mijn werkervaring heb ik overduidelijk hbo+ werk- en denkniveau. Voordat ik bij mijn huidige werkgever die promotie kreeg heb ik een gesprek buiten de deur gehad, waar ook een afgeronde hbo-opleiding gevraagd werd. Daar hadden ze mijn cv uitgeprint en een groot vraagteken bij het kopje Opleiding gezet, maar tijdens het gesprek heb ik al die twijfel weggenomen en is er geen woord gezegd over opleidingen en kreeg ik direct na het interview een contract aangeboden. Kortom, zit ik niet op een punt dat mijn ervaring het gebrek aan opleiding "outweight"? (weet geen goede Nederlandse vertaling hiervoor en het is een woord dat perfect omschrijft wat ik probeer te zeggen ).

[Mijre]

Kijk eens naar de OU. Flexibel wegens modulair, direct wo, beter betaalbaar dan NCOI, betere kwaliteit dan LOI (naast dat LOI enkel tot hbo gaat). Gezien je nog geen bachelor hebt afgerond, betaal je enkel het lagere wettelijke bedrag.
Ik vind het prettig daar, terwijl ik 10+ jaar terug de UvA voor dezelfde opleiding ook irritant massaal vond.

Mijn ervaring is dat - waar mogelijk - er vaak een afgeronde opleiding wordt gevraagd, maar het bézig zijn met de opleiding al er geregeld voor zorgt dat ze dat zien als een vinkje op die eis.

Ik zou wel wat afronden, zodat als je in de toekomst niet meer die "leergierige, jonge hond" bent je alsnog dat vinkje hebt. Vooral fijn als je flexibel wilt blijven qua inhoud werk en werkgever en zo. Maar dat is persoonlijk.

[Wild Chocolate]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Op zich denk ik dat het volgen en afmaken van om het even welke deeltijd opleiding naast je werk, in ieder geval heel veel zegt over je doorzettingsvermogen en werkmentaliteit. LOI en dergelijke staan inhoudelijk wellicht wat minder aangeschreven, maar ik denk dat dat vanwege die mentaliteit je niet echt tegen zou werken.

Het niet afmaken van mijn deeltijd HBO heeft mij ook niet echt in de weg gezeten in mijn carrière. Doordat ik de theorie prima snap en daarnaast een stevige praktische basis heb, heb ik vaak een voordeel ten opzichte van mensen die alleen een HBO opleiding gedaan hebben, en dus geen MBO in mijn vakrichting hebben.
Zelf wil ik nog wel een Lean / Six Sigma Black Belt certificaat gaan halen, omdat wel het idee heb dat dat het makkelijker maakt om opdrachten binnen te halen bij bedrijven die buiten mijn eigen netwerk liggen. Ik heb daar al een introductie van gevolgd en denk dat het niveau daarvan zeker aansluit bij het mijne. Een dergelijke certificering op een post-HBO niveau in jouw vakgebied zou je natuurlijk ook kunnen overwegen. Het toont een bepaald denkniveau aan, zonder dat je een hele HBO opleiding vanaf 0 hoeft te doen. Wellicht bijvoorbeeld een cursus voor auditing o.i.d.? Vaak is voor een dergelijke training geen harde HBO-diploma eis, hoewel ze wel op een HBO(+) niveau zijn.

Ook een goede suggestie van @Mijre hierboven, trouwens.

[Vld1989]

Dat zijn zeker 2 goede suggesties! De OU zal ik sowieso eens bekijken.

Qua certificering is er misschien ook wel het een en ander mogelijk, al heb ik over het algemeen binnen mijn vakgebieden weinig te maken met zaken waar certificering voor nodig is. Dan ga je al gauw richting accountancy en dat is niet waar ik heen wil.

[Furion2000]

- Er zijn ook nog online buitenlandse opleidingen te volgen

- Er zijn tal van vinkjes te krijgen via cursussen die de werkgever betaald in de werkgever zijn tijd

- Ik heb ook geen hoge dunk van LOI etc. maar als het HBO'ish is, zet iedereen het zo op zijn CV dat het leest als HBO. Niet 100% eerlijk of juist, maar dat is afgewezen worden op HBO ook niet 100% (persoonlijke mening )

- Heb je al proberen te solliciteren op die 'nieuwe' posities? We zitten in een werknemersmarkt op het moment. Als je nou keer op keer tegen een muur aanloopt dat je afgewezen word op basis van opleiding, dan heb je een punt.

- Hou je je emotie goed buiten de keuze? Velen van ons hebben spijt van de studenten/leertijd en hadden vanalles anders willen doen, maar velen van hebben dit ook nodig gehad om een bepaalde vorm van ambitie en mentaliteit te krijgen. Zelf heb ik het idee dat veel 30+'ers gaan studeren puur vanuit dat gevoel, soort van herstellen van het verleden. Dit hoor je alleen haast niemand toegeven (carriere switches not included)

My two cent;
ik denk dat de meesten met een goed EQ (ze komen makkelijk ergens binnen) prima banen kunnen landen waar ze of door kunnen groeien naar hogere functies of de baan een stapje hoger is dan wat ze al doen. Je ervaringsverhalen en motivatie is dan zo sprekend en positief dat een opleiding niet zo relevant is.

Ik vind een traject van 2-4 jaar geen lichtzinnige keuze en zou alles op alles zetten om alles wat emotie betreft buiten die keuze te laten. Dus tenzij ik keer op keer afgewezen ben door opleiding, is opleiding geen optie.

Wat wel een optie is, is actie ondernemen om exact te komen waar je wil zijn. Zet een stip op de horizon en ga daar stapje voor stapje naartoe. Blijf niet 3 jaar te lang bij die ene werkgever hangen als je daarmee die stip uitsteld. Als je blijft ervaren kom er sneller achter of die stip is wat je voldoening gaf en wellicht komt er een nieuwe stip op horizon in het proces, dat feedbackloopje laten gaan is super leuk vind ik. Bezig zijn.

[Voor 6% gewijzigd door Furion2000 op 06-01-2023 13:09]

[Vld1989]

Furion2000 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 13:04:
- Er zijn ook nog online buitenlandse opleidingen te volgen

- Er zijn tal van vinkjes te krijgen via cursussen die de werkgever betaald in de werkgever zijn tijd

- Ik heb ook geen hoge dunk van LOI etc. maar als het HBO'ish is, zet iedereen het zo op zijn CV dat het leest als HBO. Niet 100% eerlijk of juist, maar dat is afgewezen worden op HBO ook niet 100% (persoonlijke mening )

- Heb je al proberen te solliciteren op die 'nieuwe' posities? We zitten in een werknemersmarkt op het moment. Als je nou keer op keer tegen een muur aanloopt dat je afgewezen word op basis van opleiding, dan heb je een punt.

- Hou je je emotie goed buiten de keuze? Velen van ons hebben spijt van de studenten/leertijd en hadden vanalles anders willen doen, maar velen van hebben dit ook nodig gehad om een bepaalde vorm van ambitie en mentaliteit te krijgen. Zelf heb ik het idee dat veel 30+'ers gaan studeren puur vanuit dat gevoel, soort van herstellen van het verleden. Dit hoor je alleen haast niemand toegeven (carriere switches not included)

My two cent;
ik denk dat de meesten met een goed EQ (ze komen makkelijk ergens binnen) prima banen kunnen landen waar ze of door kunnen groeien naar hogere functies of de baan een stapje hoger is dan wat ze al doen. Je ervaringsverhalen en motivatie is dan zo sprekend en positief dat een opleiding niet zo relevant is.

Ik vind een traject van 2-4 jaar geen lichtzinnige keuze en zou alles op alles zetten om alles wat emotie betreft buiten die keuze te laten. Dus tenzij ik keer op keer afgewezen ben door opleiding, is opleiding geen optie.

Wat wel een optie is, is actie ondernemen om exact te komen waar je wil zijn. Zet een stip op de horizon en ga daar stapje voor stapje naartoe. Blijf niet 3 jaar te lang bij die ene werkgever hangen als je daarmee die stip uitsteld. Als je blijft ervaren kom er sneller achter of die stip is wat je voldoening gaf en wellicht komt er een nieuwe stip op horizon in het proces, dat feedbackloopje laten gaan is super leuk vind ik. Bezig zijn.

Je snijdt een goed punt aan. Nee, emotie is zeker niet buiten de keuze gehouden. Ik denk juist dat het de belangrijkste reden voor de keuze is, bewijzen dat ik alle problemen achter me heb gelaten. Ik snap wat je zegt dat veel 30+'ers het gevoel hebben dat ze iets fout hebben gedaan en dat willen herstellen, maar ik ben wel een paar stapjes verder gegaan destijds, met name door "pretend student" te zijn.

Afgewezen worden door het gebrek aan opleiding is zeker niet aan de orde. Voordat ik de promotie bij mijn huidige werkgever kreeg (nu een half jaar geleden) heb ik een aantal gesprekken buiten de deur gehad, ook waarbij hbo een vereiste was volgens de vacature. Maar over het algemeen zijn de gesprekken steeds zo gelopen dat mijn gebrek aan opleiding zelfs nooit ter sprake is gekomen, maar men gewoon overtuigd was van mijn werkervaring. Bij eentje werd ik afgewezen "want we denken dat onze vacature te veel een stap opzij is in plaats van omhoog en je je snel gaat vervelen bij ons", bij 1 kreeg ik een aanbod dat ik niet zo interessant vond en bij 1 kreeg ik direct tijdens het eerste interview al een aanbod
Dus in die zin is het vooralsnog geen gemis.

[Mijre]

Furion2000 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 13:04:
(...)
Dus tenzij ik keer op keer afgewezen ben door opleiding, is opleiding geen optie.
(...)

Houd in je achterhoofd dat je deze insteek hebt, ook bij je aannames over 30+ers die weer gaan studeren.

Deze dertiger vind blijven leren belangrijk, vooral ook dingen búíten mijn functie en de direct erop volgende. Mijn insteek is daardoor anders en leidt ertoe dat ik verwacht ook ná mijn huidige opleiding nog hier en daar een andere opleiding in lager tempo te gaan doen. Niet als reactie op negatieve externe factoren (afwijzingen), maar uit intrinsieke motivatie (willen blijven leren, verdiepen én verbreden).

Bij jou is opleiding even heel zwart-wit gesteld een ongewenste optie en dus "nee, tenzij". Bij mij is opleiding een zeer gewenste optie en dus een "ja, tenzij".

De vraag die TS zich het best kan stellen: Wat is TS' insteek?
Want een deeltijd-wo van zeg 4 tot 6 jaar vereist wel intrinsieke motivatie, anders is de kans groot dat je 'm gaat staken.

[Widow]

Vld1989 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 12:13:
maar over het algemeen is de harde eis echter dat er ook een overeenkomst wordt gesloten met mijn werkgever. Die zeggen echter "leuk en aardig, maar we betalen je een bovenmodaal salaris, doe je werk" (maar dan op een nette manier natuurlijk ). Vind ik ook best logisch, ik heb al mijn tijd nodig voor mijn werk, ik kan niet tijdens werktijd aan de opdrachten werken en onderzoeken doen op de werkvloer enzo. Mijn collega's zitten vast ook niet erop te wachten dat een Teamlead ineens interviews komt afnemen alsof ie een stagiair is.

Als je werkgever niet in de meewerkmodus zit, en je krijgt er geen tijd voor, kan je geen onderzoek doen voor je vakken. Ten eerste leer je dan niks, ten tweede maak je het jezelf heel lastig met elk vak. Het heeft dan echt geen zin om aan zo'n opleiding te beginnen.

Is de reactie van de werkgever wat je denkt hoe ze gaan reageren, of hebben ze dit ook daadwerkelijk uitgesproken? Bedrijven willen graag hoger opgeleid personeel, maar dat komt niet zomaar uit de lucht vallen. Er zal iets moeten gebeuren voor dat papiertje, en als er bij je werkgever geen mogelijkheid voor is, is dit misschien niet de beste situatie om een opleiding te beginnen.

Waarom denk je dat je collega's niet zitten te wachten op een interview trouwens?

[superkoex9]

Vld1989 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 12:13:
In een zeer duister en ver verleden heb ik mijn gymnasium-diploma gehaald. Daarna ging ik het studentenleven in. Ik kwam er al snel achter dat de universiteit niks voor mij was (niet zozeer qua niveau want dat ging goed, maar meer het massale karakter) en ben naar het hbo gegaan. Wegens psychische problemen heb ik daar echter maar wat aangerommeld en ik heb het nooit afgemaakt. Zelfs nog een tijdje als "pretend student" door het leven gegaan. Al met al, niet de beste periode uit mijn leven.

Fast forward naar nu. Ben inmiddels de 30 al een aantal jaar gepasseerd en psychisch gaat het gewoon goed met me nu. Ik heb inmiddels al best wel wat jaren werkervaring (werkzaam in de richting van de nooit-afgeronde studie zelfs) en heb een leuke baan op het moment. Zit alweer 4 jaar bij dezelfde werkgever inmiddels, heb daar ook een flinke promotie gemaakt. Ik verdien redelijk maar niet spectaculair (zo'n 3500 bruto per maand) en hoef niet zo nodig weg, maar uiteraard zie ik regelmatig vacatures voorbij komen met banen die werkinhoudelijk een mooie en logische stap zouden zijn (die ik bij mijn huidige werkgever niet meer kan maken schat ik in, er is mij wel voorgespiegeld dat ik op termijn mijn huidige manager kan opvolgen, maar manager zijn is iets dat niet bij mijn persoonlijkheid past) en (veel) meer verdienen. Echter, wordt daar vrijwel altijd een afgeronde opleiding voor gevraagd, dus het ontbreken van een vervolgopleiding voelt dan ook steeds meer en meer als een gemis voor mij. En los van het feit dat het voor eventuele overstappen handig is, wil ik gewoon aan mezelf en mijn omgeving bewijzen dat ik mijn problemen achter me heb gelaten.

Ik zit dus serieus te overwegen alsnog mijn opleiding af te ronden. Voltijd gaat hem echter niet meer worden, nu ik een huis/auto/vriendin en al dat soort volwassen zaken heb is het financieel niet op te brengen om voltijd te studeren. Ik heb dus gekeken naar deeltijdstudies en ben begonnen bij de Hogeschool waar ik destijds ook studeerde. Ook andere Hogescholen heb ik bekeken, maar over het algemeen is de harde eis echter dat er ook een overeenkomst wordt gesloten met mijn werkgever. Die zeggen echter "leuk en aardig, maar we betalen je een bovenmodaal salaris, doe je werk" (maar dan op een nette manier natuurlijk ). Vind ik ook best logisch, ik heb al mijn tijd nodig voor mijn werk, ik kan niet tijdens werktijd aan de opdrachten werken en onderzoeken doen op de werkvloer enzo. Mijn collega's zitten vast ook niet erop te wachten dat een Teamlead ineens interviews komt afnemen alsof ie een stagiair is.

Commerciële instellingen als het NCOI en LOI vermijd ik liever, op een of andere manier voelt dat voor mij alsof zo'n diploma net iets minder waarde heeft dan een diploma van een "echte" Hogeschool.
Heb daar overigens wel gekeken en ook daar hebben ze graag dat je een relevante werkplek hebt, al kan het ook zonder. Groter nadeel daar is dat ik geen vrijstellingen kan krijgen. Mijn propedeuse stamt uit 2011 en heb ik 2013 voor het laatst vakken afgerond (2e jaar is ook vrijwel helemaal klaar plus hier en daar wat vakken uit jaar 3 en 4), dus ik zal daar helemaal opnieuw moeten beginnen gezien ze alleen op basis van maximaal 8 jaar oude propedeuses/deelcertificaten vrijstellingen uitreiken. Ik heb echter geen trek om met deze voorkennis en ook alle praktijkkennis die ik middels mijn werk heb opgebouwd weer te moeten beginnen met de basis van de basis en les krijgen over hoe een journaalpost van een verkoop in elkaar zit (mijn vakgebied is Finance).

Kortom, ik weet het even niet meer en kan wel wat advies gebruiken.

-Zijn er hier mensen die een deeltijdstudie hebben gevolgd zonder dat de werkgever mee wilde werken? Hoe welwillend was de Hogeschool?

-Is mijn vooroordeel over instellingen als het NCOI en LOI wel juist?

-Zou het überhaupt nog iets toevoegen aan mijn cv om alsnog iets af te ronden?
Op basis van mijn werkervaring heb ik overduidelijk hbo+ werk- en denkniveau. Voordat ik bij mijn huidige werkgever die promotie kreeg heb ik een gesprek buiten de deur gehad, waar ook een afgeronde hbo-opleiding gevraagd werd. Daar hadden ze mijn cv uitgeprint en een groot vraagteken bij het kopje Opleiding gezet, maar tijdens het gesprek heb ik al die twijfel weggenomen en is er geen woord gezegd over opleidingen en kreeg ik direct na het interview een contract aangeboden. Kortom, zit ik niet op een punt dat mijn ervaring het gebrek aan opleiding "outweight"? (weet geen goede Nederlandse vertaling hiervoor en het is een woord dat perfect omschrijft wat ik probeer te zeggen ).

Kijk eens bij Avans+ die hebben een bachelor Bedrijfskunde in 2 jaar waarbij je je werkervaring gebruikt om je ad niveau te bewijzen. Vervolgens doe je in blokken van 10 weken projecten op je eigen werkplek waarmee je je studiepunten binnen haalt. Zo blijft de werklast van een volledige hbo naast je baan te doen.

[Vld1989]

Widow schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 13:57:
[...]

Als je werkgever niet in de meewerkmodus zit, en je krijgt er geen tijd voor, kan je geen onderzoek doen voor je vakken. Ten eerste leer je dan niks, ten tweede maak je het jezelf heel lastig met elk vak. Het heeft dan echt geen zin om aan zo'n opleiding te beginnen.

Is de reactie van de werkgever wat je denkt hoe ze gaan reageren, of hebben ze dit ook daadwerkelijk uitgesproken? Bedrijven willen graag hoger opgeleid personeel, maar dat komt niet zomaar uit de lucht vallen. Er zal iets moeten gebeuren voor dat papiertje, en als er bij je werkgever geen mogelijkheid voor is, is dit misschien niet de beste situatie om een opleiding te beginnen.

Waarom denk je dat je collega's niet zitten te wachten op een interview trouwens?

Nee, de reactie van de werkgever (lees: de HR-persoon) is ook zo uitgesproken (maar op een vriendelijke toon hoor). Ze vinden het voor mij niet nodig, omdat ik in de praktijk al dubbel en dwars bewezen heb een goede asset voor het bedrijf te zijn. Dat is voor hun veel meer waard dan welk diploma dan ook, dus een opleiding heeft geen toegevoegde waarde voor hen. Daarnaast is er vanuit het bedrijf geen behoefte aan onderzoeken, opdrachten en dat soort zaken, vooral ook omdat er geen tijd voor is. We hebben bijvoorbeeld ook vrijwel nooit stagiaires, omdat er voor hen niet echt projecten op de plank liggen om op te pakken.

Dat mijn collega's daar niet op zitten te wachten is overigens meer een gevoel.

superkoex9 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 14:08:
[...]


Kijk eens bij Avans+ die hebben een bachelor Bedrijfskunde in 2 jaar waarbij je je werkervaring gebruikt om je ad niveau te bewijzen. Vervolgens doe je in blokken van 10 weken projecten op je eigen werkplek waarmee je je studiepunten binnen haalt. Zo blijft de werklast van een volledige hbo naast je baan te doen.

Kan ik eens naar kijken, Bedrijfskunde is alleen niet helemaal mijn vakgebied, maar wellicht dat andere studies ook die optie hebben.

[Furion2000]

Mijre schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 13:48:
[...]


Houd in je achterhoofd dat je deze insteek hebt, ook bij je aannames over 30+ers die weer gaan studeren.

Deze dertiger vind blijven leren belangrijk, vooral ook dingen búíten mijn functie en de direct erop volgende. Mijn insteek is daardoor anders en leidt ertoe dat ik verwacht ook ná mijn huidige opleiding nog hier en daar een andere opleiding in lager tempo te gaan doen. Niet als reactie op negatieve externe factoren (afwijzingen), maar uit intrinsieke motivatie (willen blijven leren, verdiepen én verbreden).

Bij jou is opleiding even heel zwart-wit gesteld een ongewenste optie en dus "nee, tenzij". Bij mij is opleiding een zeer gewenste optie en dus een "ja, tenzij".

De vraag die TS zich het best kan stellen: Wat is TS' insteek?
Want een deeltijd-wo van zeg 4 tot 6 jaar vereist wel intrinsieke motivatie, anders is de kans groot dat je 'm gaat staken.

Klopt er zullen ook mensen zijn die gewoon houden van studeren en opleidingen doen, alleen vanuit mijn ervaring heb ik dus een ander idee over het gross. Ondanks dat jij dus intrinsieke motivatie om te leren hebt, als je rondom je heen kijkt, heb jij er dan zo'n ander idee over?

Mijn voornaamste punt is eigenlijk dat ik graag zie dat mensen effectief van A naar B gaan. Een HBO zie ik in het geval van TS en wel meer gevallen die erop lijken niet als effectief. 'Vele afwijzingen' argument zou bewijzen dat het wel effectief zou zijn, maar TS meldt ook al dat dit niet zo is en dus zou een opleiding de weg van A naar B niet effectiever maken. B dan als een hogere functie en meer salaris.

Als je dan die effectiviteit scheid van emotie, kun je beter je insteek bepalen en dingen helder beoordelen. Helder zien dat de keuze grotendeels iets naar zichzelf bewijzen zou zijn en daar moet dan ook de complete motivatie uit blijven komen. Motivatie uit emotie is tricky

Hier een 30'er die niet houdt van leren om te leren, ik leer met een relatief duidelijk doel voor ogen. Dit komt mede doordat ik last heb van brede interesses en ik heb gemerkt dat de focus op veel -> zwakke resultaten oplevert (ook fouten uit het verleden). Dus het is inderdaad 'nee tenzij', nee tenzij het mij dichter bij mijn doel brengt. Als mijn doel dokter zou zijn, zou ik mij nu inschrijven voor een opleiding, maar is dat financiele budget ervaring opdoen naast mijn functie als scrum master omdat ik manager wil worden (ik noem maar iets geks) dan ga ik misschien wel bij een lokale vereniging ervaring opdoen. Zo keuzes maken heeft mij de laatste jaren flink geholpen, vroeger had ik verzand geweest bij een bedrijf in #$&taken en bezig met een of andere generic HBO deeltijdstudie. Overal ja op zeggen om te pleasen zonder echt doel.

Beide leren we, maar op een andere manier. Denk dat we niet zoveel verschillen, maar het net even anders verwoorden.

[Toke_gt]

Vld1989 schreef op vrijdag 6 januari 2023 @ 14:39:
[...]
Ze vinden het voor mij niet nodig, omdat ik in de praktijk al dubbel en dwars bewezen heb een goede asset voor het bedrijf te zijn. Dat is voor hun veel meer waard dan welk diploma dan ook, dus een opleiding heeft geen toegevoegde waarde voor hen.

Ik begrijp dat je nu kijkt naar de studie die je destijds niet hebt afgerond, klopt dat? Dan zou ik me de afweging van de werkgever ter harte nemen. Kans is inderdaad aanwezig dat je in de praktijk alle ervaring hebt opgedaan die je anders in je studie had meegekregen. Vraag is dus of die opleiding jou nu nog zoveel gaat brengen en of je je niet waanzinnig gaat vervelen.
Misschien beter om met je werkgever te bespreken welke opleiding wél toegevoegde waarde heeft voor jou en het bedrijf? Dan ontwikkel je je namelijk, terwijl je jezelf (en anderen) ook bewijst dat je nu wel degelijk in staat bent een opleiding te volgen en af te ronden. De meeste bedrijven willen tegenwoordig juist wel investeren in opleiding en ontwikkeling van hun personeel, dus benut dat.
Opleidingen van NCOI en LOI zou ik trouwens ook niet zomaar terzijde schuiven. Wat iemand anders al suggereerde: je hoeft niet met koeienletters op je cv te zetten wáár je een opleiding hebt gevolgd; een werkgever wil vooral weten wélke opleidingen je hebt gevolgd.

[True]

@Vld1989 ik lees het zo snel niet, maar wordt er voor de interessante vacatures gevraagd om een afgeronde bachelor of word jij hierop afgewezen?
Anno 2023 ligt het nogal aan het vakgebied en je ervaring of het wel of niet hebben van een hbo-diploma noodzakelijk is.

[Mijre]

@Furion2000 Mij zal het werkelijk waar een worst zijn wat het gros doet Het gaat om persoonlijke redenen bij dit soort keuzes, ongeacht welk percentage aan leeftijdsgenoten zoiets zou doen en welke redenen zij daarbij hebben. Jouw redenen zouden daarbij anders zijn dan de mijne, en allebei onze redenen zullen weer anders zijn dan bij een deel van "de andere" mensen.

Jij geeft aan dat jouw streven is om effectief van A naar B te gaan en je dit een correct streven voor anderen vindt. Emotie moet daar dan ondergeschikt aan zijn.
Op zich geen verkeerd streven om te hebben, maar het wordt door je redelijk geponeerd als het juiste streven. En dat lijkt me incorrect. Er zijn immers nog meer mogelijkheden die eveneens juist kunnen zijn.
Jij wilt een zo efficiënt mogelijke route naar het doel. Er kunnen ook mensen zijn voor wie de reis naar het doel juist het doel is, en het daadwerkelijke doel daar ondergeschikt aan is. Soms kun je namelijk tijdens dat laatste ineens merken dat de reis je naar een heel andere bestemming toevoert dan je oorspronkelijk van plan was, maar het het wel béter of passender voor je maakt.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

-----

Het is aan TS om te kijken wat TS nou exact wil, welke redenen daarbij zijn (en welk gewicht TS aan elk wil toekennen) en welke acties daarbij horen.
Ik wil alleen graag wat tegenwicht geven aan alles als een rationele kosten-batenanalyse te beschouwen. Bij zo'n analyse kunnen namelijk ook nog hele gave, maar (nog) onbekende variabelen buiten beschouwing gelaten worden

(Overigens wel respect @Furion2000. Dat je zo goed vooruit kunt plannen en echt een idee hebt van waar je exact heen wilt. Zelfs al zou ik zo'n plan willen maken, dan nog zou ik het niet kunnen.)