Met mezelf in de knoop. Hoe nu verder?

[JvdKamp]

Ik zit flink met mezelf in de knoop. Dit speelt al enkele jaren waarbij het me helaas niet gelukt is dit op te lossen. Voor mijn gevoel zit ik klem in een cirkel en heb ik onvoldoende zelfvertrouwen om daar uit te breken.

Op papier heb ik het perfecte leven. Mooie vrouw, 3 fantastische kinderen, mooi vrijstaand huis, verantwoordelijke baan met mooie auto en veel trips naar instagram-steden en in goede gezondheid. Ik heb eigenlijk nooit tegenslagen gehad, althans dat is wat anderen denken. De werkelijkheid is dat ik al jaren niet echt gelukkig ben en ondanks heel veel (oppervlakkige) pogingen daar verandering in aan te brengen, is er geen resultaat.

Ik ben dankbaar voor wat ik heb en me goed bewust dat ik het getroffen heb. Mensen die mij kennen zouden vinden dat ik zeur: 'jij hebt het toch super voor elkaar'. Tegelijkertijd heb ik een aantal persoonlijkheidskenmerken die van invloed zijn op hoe ik me voel. Ik ben extreem perfectionistisch en heb een vastgestelde dwangmatige persoonlijkheidsstoornis. Hierin lijk ik heel erg op mijn moeder en ik ben opgevoed met 'geen risico's nemen en als je veel geld verdient word je vanzelf gelukkig'.

Concreet ontbreekt het me aan zelfvertrouwen en eigenwaarde en heb ik een 'glas is half leeg' mentaliteit. Ik zie de toekomst somber in doordat deze onzeker is en mijn enige remedie om dit enigszins draagbaar te maken is door zo veel mogelijk geld te verdienen. Dit spaar ik puur als 'risico buffer' voor het geval ons iets groots overkomt. Die buffer is ondertussen zo groot dat ik er een huis van kan kopen maar het heeft niks afgedaan aan het angstige gevoel richting de toekomst.

Ik 'moet' heel veel en ben altijd bezig. Echt ontspannen lukt me niet omdat mijn hoofd 24/7 in de turbo modus staat. Ik ben niet altijd aan het piekeren maar wel aan het denken. Over de jaren heen ben ik veel te serieus geworden en is risico nemen, genieten van dingen en eens een gokje wagen naar de achtergrond verdwenen.

In het dagelijks leven kan ik bovenstaande goed maskeren waarbij alleen mijn partner deels op de hoogte is van hoe ik me voel. Wat dit betreft heb ik met mijn ego een perfect masker gebouwd sinds mijn studententijd.

Om een beeld te geven van wat ik gedaan heb: yoga, dagelijks mediteren, 300 zelfhulp-boeken, coaching door verschillende typen coaches, master your mindset achtige trajecten, familie opstelling, dagboek, digital detox etc.

Vorig jaar was ik er helemaal klaar mee en ben ik naar de huisarts gegaan. Die stuurde me naar een psycholoog. Voor mij een enorme stap want schaamte (perfectionistisch) maar uiteindelijk blij. Daar ben ik eerst behandeld voor een generieke angststoornis, ondanks dat ik op voorhand aangegeven heb hier geen heil in te zien omdat ik zelf vrij zeker was dat ik een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis heb. Maar dit was protocol etc. Na 6 maanden behandeling was er geen verbetering en heeft de psycholoog aangegeven dat er inderdaad een specifiekere en intensievere behandeling nodig is. Dit zou een traject bij een klinische instelling zijn waar ik een jaar lang een paar dagen per maand naartoe zou gaan. Helaas ben ik hiervoor geweigerd omdat ik volgens de kliniek te goed functioneer en geen risico op suicide vorm. Dat klopt ook alleen stopte hiermee abrupt mijn mogelijkheden. Voor mij was dat een heftige klap omdat de stap om hulp te zoeken enorm was en ik me heb blootgegeven zonder daar voor mijn gevoel serieus in genomen te zijn. Opnieuw hulp zoeken is voor mij nu niet direct opportuun door deze teleurstelling.

Omdat ik me 'alleen maar' mentaal ongelukkig voelde en inderdaad prima functioneer ben ik maar weer de zelfhulpboeken en tactieken gaan oppakken en doorgegaan met mijn leven.

Dat ging 9 maanden goed totdat er op mijn werk een aantal zaken veranderd zijn waardoor ik enorm onder druk sta. Dat heeft niet met mijn presteren te maken maar met mijn gevoel van autonomie. Ik werk in 'the big 4' cultuur waarbij groei en winstmaximalisatie tot in het extreme wordt doorgevoerd. Dit raakt mij persoonlijk doordat ik keuzes moet maken die ik niet eerlijk vind (enkel financieel gedreven) en door het gebrek aan senior management collega's moet ik veel te veel extra ballen (bedrijven/projecten) in de lucht houden. Ik heb 2x om hulp gevraagd en aangegeven dat ik fysieke en mentale klachten krijg. Daarop heb ik wat aanpassingen kunnen doen in de marge maar die hebben geen oplossing gebracht.

De laatste 2 maanden slaap ik slecht (dagelijks 22:30 slapen en al om 4:30 wakker) en heb ik continu last van een opgejaagd gevoel, ook in het weekend. Omdat ik altijd aan het denken ben, denk ik ook in de weekenden/avonden aan mijn werk. Er zijn zoveel problemen die nog geregeld moeten worden (door mij) dat ik dat niet los kan laten. Het is niet per sé piekeren maar ik ben er wel veel te veel mee bezig. Thuis word ik ook minder gezellig en ondertussen maak ik me zorgen dat ik overspannen ben/wordt of richting een burnout zit en mijn lichaam binnenkort stop zegt. Ik wil eigenlijk niet dat het zo ver komt dat ik zelf niet meer kan kiezen maar mijn lichaam mij dwingt om dat te doen.

De cultuur op mijn werk gaat niet veranderen. Tijd om wat anders te zoeken zou je denken. Nu zijn er 3 zaken die me daarin tegenhouden:
- ik zit in een enorme gouden kooi. ik ben vrij zeker dat ik 30%-40% minder ga verdienen bij een andere baan. Dat heeft alleen maar impact op minder kunnen sparen maar voelt als dom/oneerlijk naar mijn gezin om er mee te stoppen. Het geeft mij ook weer stress omdat ik met minder geld meer risico loop in de onzekere toekomst. Wil ik maximale financiële zekerheid dan moet ik hier blijven zitten. Zo ben ik opgevoed;
- ik ben bang dat ik overspannen ben/burnout krijg. als ik nu overstap en dit er uit komt bij een nieuwe werkgever zit ik in een hele oncomfortabele positie. Ik wil niet ziek worden, maar als ik ziek moet worden dan liever nog bij mijn huidige werkgever. Overstappen NU vind ik daarom erg risicovol;
- ik weet niet wat ik dan wel wil. Ondanks vele coachingstrajecten krijg ik niet scherp waar ik echt blij van word (heb ook geen echte hobby's, die worden dwangmatig en daardoor 'moet' ik het maximale er uit halen) en ben eigenlijk al sinds studiekeuze gericht op zo veel mogelijk geld verdienen. Daarom heb ik 20 jaar mezelf niet gevraagd wat IK wil maar altijd gekeken wat financieel het slimst is. Ik ben mezelf dus volledig kwijtgeraakt.

Dit maakt de cirkel voor mij complex. Mijn hele leven is opgebouwd als reactie op 'ik ben niet goed genoeg' en ondertussen ben ik als persoon zo ver dat ik weet dat ik diep van binnen zo niet ben en steeds liever ook zo niet meer wil zijn (status/auto etc.). Tegelijkertijd vind ik het extreem spannend deze baan op te geven omdat de inkomsten een schild zijn tegen mijn angstgevoelens.

Ik ben ondertussen voorzichtig aan het oriënteren om eens te toetsen of het wel echt waar is dat ik op een andere plek niet alsnog een heel mooi salaris kan hebben. Maar ik weet dus ook niet waar ik wel blij van word. Mijn huidige werk vind ik leuk maar dat zit altijd in de 'big 4' cultuur waardoor ik verwacht bij een andere werkgever weer hetzelfde gevoel te krijgen. Met mijn enorme controle drang neem ik 0 risico's waardoor dit hele traject mij veel angst en onrust geeft.

Er begint nu wel urgentie te ontstaan vanwege mijn toenemende klachten. Ik overweeg naar de bedrijfsarts te gaan (enorme stap) omdat er zeker een werkgerelateerd element is maar ben er wel bang voor dat ik dit niet opgelost krijg als ik bij mijn huidige werkgever/in deze cultuur blijf. En dus moet bewegen.

Het helpt mij in elk geval dit op te schrijven en delen. Dat vind ik zelfs hier spannend, daarom mijn alter ego account gebruikt. Hopelijk hebben jullie wat tips en adviezen voor mij

[Reinier]

Lastige situatie. Je verhaal matcht volgens mij niet met je vorige topic. Je hebt er sinds juli 2 kinderen bij gekregen? De stress en vermoeidheid die daarbij horen maken het ook niet makkelijker.

Van jouw op financiën gerichte houding zou ik zelf zwaar ongelukkig worden. Dat zou (voor mij!) het eerste zijn dat ik zou veranderen. Neem genoegen met een relaxtere baan met een lager salaris, waarbij je desnoods op je spaargeld inteert.
Ga toch meer hobby's uitproberen. Liefst in verenigingsverband. Daar leer je van.

[Kurkentrekker]

Reinier schreef op zondag 25 december 2022 @ 13:31:
Je verhaal matcht volgens mij niet met je vorige topic. Je hebt er sinds juli 2 kinderen bij vekregen?

Tweeling? Niet heel onplausibel toch?

[EiT]

Neem eens rust voor het te laat is en kijk in hoeverre dit intern bespreekbaar is. Als je dadelijk een burn-out hebt en zo in je verhaal te lezen kan dit gecombineerd gaan met een depressie hebben jullie beide een probleem. Als het niet bespreekbaar is toch een andere baan zoeken.

Qua gouden kooi: dat idee had ik ook met mijn vorige baan. Bij mijn nieuwe werkgever duidelijk aangegeven wat ik wel en niet wilde. Verdien nu 25% meer dan vorige werkgever met misschien 50% van het werk en geen werk buiten kantoortijd.

Je hebt ondertussen toch een netwerk opgebouwd? Zullen zat bedrijven zijn die zitten te springen om zo iemand als jouw en je salaris kunnen matchen.

[The Realone]

Is het werkelijk een gouden kooi als je er dergelijke klachten aan overhoud? En waar lijdt je gezin meer onder denk je, wat minder centen te makken (en ik krijg nou niet bepaald de indruk dat je met een andere baan ineens in armoede leeft), of dat jij je dag in dag uit ellendig voelt?

[Reinier]

Kurkentrekker schreef op zondag 25 december 2022 @ 13:40:
[...]


Tweeling? Niet heel onplausibel toch?

Ik ben bekend met dat concept. Maar hij zegt er niks over, wat ik vreemd vind.

[FoxLenny]

Je verteld dat als je overstapt naar een andere baan dat je moet inleveren op inkomen, maar je hebt ook een enorme spaarpot. Het lijkt me dat je daar wel wat mee kan wegstrepen? In ieder geval zorgen dat je maandlasten zo laag mogelijk zijn: hypotheek (deels) aflossen, zonnepanelen, warmtepomp, isolatie, etc.
Zelfs als je dan helemaal zonder inkomen zit moet je het nog wel een tijdje kunnen volhouden. En ik ga er vanuit dat je familie het beste met je voor heeft en wil dat je gelukkig bent, dan maar een instagram citytrip minder toch? Dagje wandelen in de bossen kan ook heel insta waardig zijn

[wheel]

JvdKamp schreef op zondag 25 december 2022 @ 13:14:
Na 6 maanden behandeling was er geen verbetering en heeft de psycholoog aangegeven dat er inderdaad een specifiekere en intensievere behandeling nodig is. Dit zou een traject bij een klinische instelling zijn waar ik een jaar lang een paar dagen per maand naartoe zou gaan. Helaas ben ik hiervoor geweigerd omdat ik volgens de kliniek te goed functioneer en geen risico op suicide vorm. Dat klopt ook alleen stopte hiermee abrupt mijn mogelijkheden. Voor mij was dat een heftige klap omdat de stap om hulp te zoeken enorm was en ik me heb blootgegeven zonder daar voor mijn gevoel serieus in genomen te zijn. Opnieuw hulp zoeken is voor mij nu niet direct opportuun door deze teleurstelling.

Als leek zou ik zeggen dat professionele hulp de te bewandelen weg is. Als de ene hulpverlener je doorverwijst en de ander je weigert, zou ik zeggen dat je je weer meldt bij de doorsturende partij of de huisarts.

[DjVe]

Dit is gewoon ontzettend lastig TS, want er zal nooit een echte oplossing zijn. Je zal moeten leren leven met je energievretende angstmechaniek. Je hebt dit monster zelf ontwikkeld en het heeft je ook heel veel gegeven, maar je komt op een gegeven moment op het punt dat je dit monster niet meer levend kan houden zonder er zelf op achteruit te gaan.

Been there.


Dit klinkt natuurlijk heel makkelijk: maar wat als je nou 6 maanden onbetaald verlof neemt? Je hebt er de middelen voor en dan heb je rust en tijd om met een goede coach te zoeken naar "een beter plan". Mocht je in de omgeving Nijmegen wonen, dan heb ik nog wel een tip voor je.

Je wil jezelf echt niet overspannen laten lopen. Daar ben je na een jaar nog niet van hersteld (been there). Gesprekken met HR en bedrijfsartsen zijn ontzettend slopend, vervelend en jou belang staat nooit voorop.

In feite sta ik nu op jou punt + 2 jaar. Er is voor mij best wat veranderd en ik ben nog met veel verbeteringen bezig. Nieuwe baan en het gaat allemaal wel beter, maar dat monster ligt nog steeds op de achtergrond te vragen: kan je niet beter, kan je niet meer, wat als x gebeurd.

Succes

[Furion2000]

Oke lukraak advies incoming, doe ermee wat je wil, maar ik ben geen psycholoog. Puur een ervaringsdeskundige die net zoals velen erover nadenken.

Vind je jezelf niet te bijzonder?
Haast iedereen heeft lager zelfvertrouwen dan je zou verwachten, dus ondanks dat je veel wijst naar zelfvertrouwen en het aard van het beestje vind ik dat bij mijzelf altijd een kul argument.

Ondanks dat je niet bijzonder bent, ben je wel op zoek naar wat voor jou werkt?
300 coaching boeken en theorie in het algemeen is puur handig voor opties, parate kennis. Vervolgens generic lekker die yoga lesjes en meditatie lessen volgen en denken dat je 'iets' zult vinden is dom. Ik zou vervolgens gaan bedenken wat jou zou kunnen helpen, alleen jij weet dat omdat jij net zoals een ander unieke gedachten hebt. Je in principe ook maar weinig aan theorie als je er niet verder over nadenkt. Bijv. Waarom maken we lijstjes? Waarom is mediteren iets wat rust kan veroorzaken?

Eigenlijk dat dus, ik zie dat je vooral de problemen probeert op te lossen door extern naar informatie en hulp te zoeken. Je omschrijft je problemen nog globaal en ik denk dat je wel wat verder intern op zoek kan gaan totdat je je probleem wat beter kan formuleren en dus ook de oplossing eigenlijk al hebt. Bijv.
- Telkens als ik op het werk iets gevraagd word zeg ik ja en krijg ik nog iets op mijn bordje, bang voor een slechte indruk.
- Ik eet teveel uit verveling en wanneer ik mij onrustig voel, ik loop eigenlijk zonder na te denken naar de keuken.
Als dat dan vervolgens omschrijft als ik ben gewoon 'onzeker' of ik heb gewoon een 'eetprobleem' zou ik ook geen goed antwoord kunnen geven.

Qua actie denk ik dat het dus begint om je gedachten de vrije loop te laten gaan tijdens heel wat wandel/fiets uurtjes. Geen afleiding, geen telefoon, geen google, geen mensen. Gewoon lekker nadenken over het werk, je leven, je wensen en je komt vanzelf met oplossingen voor je problemen.

Mijn persoonlijk observatie is dat we door de informatie die beschikbaar is, we onszelf in de vingers snijden. We hebben bijvoorbeeld een overdaad aan voedingsadvies en sport kennis, maar we worden alleen maar dikker. We weten enorm veel van kinderen die leren, maar puber hebben steeds meer burn-out klachten. Dit verhaal is ook geen uitzondering. In bijna elk probleem wat ik tegenkom is het antwoord 'minder en simpeler'. Consistentie is de basis gezond sportritme, evenveel eten dan je verbruikt de basis van gezond gewicht. Kinderen meer los laten als ouder zodat ze weerbaarder worden. Problemen met jezelf beginnen bij jezelf en kun je alleen zelf oplossen. Als je een meta analyse doet over al die coachingboeken van je, komen er soort gelijke basis adviezen uit

[Voor 3% gewijzigd door Furion2000 op 25-12-2022 14:56]

[jadjong]

JvdKamp schreef op zondag 25 december 2022 @ 13:14:
Ik zie de toekomst somber in doordat deze onzeker is en mijn enige remedie om dit enigszins draagbaar te maken is door zo veel mogelijk geld te verdienen. Dit spaar ik puur als 'risico buffer' voor het geval ons iets groots overkomt.

Dat moment is nu. Gebruik je buffer om een half jaar (of tien jaar ) iets te gaan doen waar je wel gelukkig van wordt.
Dagelijks dingen doen waar je niet achter staat, geen invloed hebt op verandering in de toekomst, en in het weekend daar over na blijft denken is niet iets wat je lang vol gaat houden. Kap er mee! Jouw spaargedrag van de afgelopen jaren heeft er voor gezorgd dat je nu de mogelijkheden hebt om er iets aan te doen, gebruik het waarvoor je het bedoeld hebt.

[T-Forever]

informeer eens naar schema therapie is misschien iets wat u kan helpen.

[Lordy79]

Wat vind je leuk @JvdKamp ? Als je dat weet: doe het!
Wat vind je niet leuk @JvdKamp ? Als je dat weet: besteed zoveel mogelijk uit.

Dat klinkt heel simpel maar zo is het leven.

En ga bij een kleiner kantoor werken....

[coenox]

Ook hier psychologie van de koude grond, maar ik heb het idee dat je echt wat zaken moet gaan loslaten om gelukkiger te worden. Die gouden kooi, daar heb je jezelf ingestopt. Het bekende (?) verhaal over hoe je een aap vangt met een banaan. De aap kan niet weg doordat hij de banaan niet los wil laten: https://www.westsidepsych.../letting-go-of-the-banana

Is natuurlijk over gesimplificeerd, jij hebt ook met gezin te maken. Na een leven lang te veel nadenken - ik ben nu 58 - weet ik dat coaching, zelfhulp boeken, etc inspirerend kunnen zijn maar geen oplossingen kunnen bieden. Je moet dingen gaan doen. Angsten kun je alleen overwinnen door jezelf te confronteren met die angsten. En wil je weten wat je leuk vindt of waar je passie ligt? Ga dingen uitproberen. Tijd is waarschijnlijk het probleem. Ik ken de mores in jouw branche niet, maar aangezien je een financiële buffer hebt: heb je de mogelijkheid om een sabbatical te nemen?

En dan nog een ontzettend cliché, maar hij werkt: stel je voor je ligt op je sterfbed. Hoe wil je dan terugkijken ? Hoe wil je herinnerd worden?

Succes en sterkte.

[Stokertje]

Dat slecht slapen en continu een gejaagd gevoel zijn belangrijke signalen, denk dat je nu eigenlijk op de rem moet gaan trappen. Zijn duidelijke signalen dat je richting overspannenheid gaat, of al bent. Ik herken veel van je verhaal, ook het continu denken, een hoofd wat nooit stilstaat en continu casussen en situaties overdenken, en daarbij erg hoge eisen aan jezelf en je werk stellen. En het altijd halflege glas.

Ik zou inderdaad naar de bedrijfsarts gaan, en in overleg met hem in ieder geval kijken of je kwa uren tijdelijk kan minderen om wat druk van de ketel te halen en kijken of het vroeg genoeg is om volledige uitval te voorkomen, of mogelijk wel helemaal ziek melden om op adem te komen. Maar er moet zeker wat gedaan worden een het teveel ballen hoog moeten houden door te weinig personeel.

Mijn ervaring is dat een anti depressiva heel veel kan doen met angststoornissen en wat makkelijker denken in het algemeen, en daarbij het glas halfvol zien ipv leeg. Mogelijk is dat ook een optie.

[Jesserr]

Ik zou adviseren naar een instelling (of evt. vrijgevestigde psycholoog) te gaan die écht gespecialiseerd is in (cluster c) persoonlijkheidsstoornissen. Zoiets iets als de viersprong of het npi.

[noordel]

Lastig verhaal maar wel herkenbaar.
Wat voor jou werkt ,daar kan ik niet over oordelen, maar misschien helpt het om te accepteren dat het leven niet altijd leuk is , lastige perioden horen er bij , misschien verwacht je gewoon te veel , ik zelf heb ervaren dat professionele hulp je hooguit een richting kan wijzen , maar uiteindelijk zal je het zelf moeten doen ,probeer gewoon wat meer te genieten van de dagelijkse dingen , en besef dat werk minder belangrijk is dan dat je mogelijk denkt.
succes

[Ramon]

Hier ook geen professional dus neem wat ik schrijf met wat zout. Allereerst goed dat je het opschrijft en deelt met ons. Zoals ik het lees weet je precies wat je moet doen, alleen ben je op zoek naar een duwtje om toch die eerste stap te zetten. Je partner zou hier waarschijnlijk de aan geweze persoon voor zijn denk ik?

Concreet ontbreekt het me aan zelfvertrouwen en eigenwaarde en heb ik een 'glas is half leeg' mentaliteit. Ik zie de toekomst somber in doordat deze onzeker is en mijn enige remedie om dit enigszins draagbaar te maken is door zo veel mogelijk geld te verdienen. Dit spaar ik puur als 'risico buffer' voor het geval ons iets groots overkomt. Die buffer is ondertussen zo groot dat ik er een huis van kan kopen maar het heeft niks afgedaan aan het angstige gevoel richting de toekomst.

Als het toch niet helpt om je angstige gevoel weg te nemen kan je er net zo goed mee stoppen toch?

De grote spaarpot stelt je wel in staat om bijvoorbeeld een lange sabbatical te nemen, minder te gaan werken, een andere werkgever te zoeken, een hele andere baan te zoeken, meer tijd met je kinderen door te brengen, een (dure) hobby te zoeken, wandelen, etc.

Ik moest "big 4" even opzoeken, maar op Google lees ik alleen maar over werkdruk dit, stress dat, personeelstekort zo. Weet je echt zeker dat dit het is voor jou? Denk je dat je kinderen gelukkiger opgroeien met een vader die je ze goed heeft opgevoed of met een vader die bij wijze van spreke zondag het vlees komt snijden zodat z'n kinderen meteen een auto kunnen kopen op hun 18e?

Die gouden kooi waar je over spreekt die heb je zelf in elkaar getimmerd. Je kan gewoon je auto weg doen en je vrijstaande huis inruilen voor een rijtjeshuis, geen schande.

Als je de verschillende situaties tegen elkaar afweegt, welke situatie heeft dan de meer "gevaarlijke" toekomst? Die toekomst waar jij/jullie wat veranderingen doorvoeren om met een rustigere baan en wat minder geld om te gaan, of die toekomst waar jij daadwerkelijk een burn-out hebt en helemaal niet meer voor je gezin kan zorgen voor weet-ik-veel-hoeveel-jaar?

Met andere woorden, je moet aan de bak, realiseer je dat je gewoon uit die gouden kooi kan stappen en doe het ook.

[Bad Brains]

Ik zie nergens in je verhaal dat je ontzettend goed met je vrouw kan praten, en haar in vertrouwen kunt nemen over dingen die je hier verteld.
Hoeveel steun ze je geeft en hoe jullie samen proberen de boel aan te pakken.

Overigens omdat je bij die instantie niet terecht kon is je traject niet over natuurlijk, misschien wat sideways maar een goeie psycholoog is altijd heel fijn om tegen aan te lullen.

[Smobbo]

Bedrijfsarts bellen, doorverwijzing naar de psycholoog via werk en aan de slag.

Al dan niet (volledig) ziek melden en aan je herstel gaan werken.

Daarna een baan met veel minder druk zoeken en ja er komt minder geld binnen. Tot je grote verbazing boeit dat geld je kinderen en vrouw helemaal niets. Het gaat hem erom dat hun papa/man er is en goed in z’n vel zit.

Klinkt allemaal makkelijk, maar dat worden een paar pittige jaren. Zie de uitdaging dan ook in je zelf ontwikkelen en niet in een werkdoel/project etc.
Na zoveel dingen geprobeerd te hebben is een nieuw zelfhulpboekie niet zo zinvol

[Silent7]

Tijd voor stap omhoog, lekker besturen gaan.
Dag werk eraf, je hebt toch genoeg, en met onderstaande zal je gezin er alleen maar blij van worden.
1 a 2 echt goede doelen waar je hart blij van kan worden, bestuur versterken en met goede dingen bezig zijn
1 a 2 in je eigen sector
Beetje bezig gaan met jongere mensen mentoren.
Vind je de juiste stoeltjes krijg je met wat babbelen en dineren meer binnen dan die dag opgeven je kost, niet alleen in €, maar ook zingeving en kan je juist door het perfectionisme veel bijdragen aan waar je in de besturen zit.

[carpebios]

Veel teksten dus sorry als de vraag al gesteld is, maar waar ben je echt bang voor? Ja de toekomst, maar wat de moeder der aller angsten? En waarom kan geld je daar dan mee helpen? Of doet die angst je denken aan iets uit het verleden en helpt geld sparen daarbij?

[ZieMaar!]

Modbreak:

Kloon accounts zijn niet toegestaan, dus dit topic sluiten we. @JvdKamp zie bericht op je originele account voor de opties.