Advies voor zware gezondheid en verdienvermogen probleem

[winterslaper]

Beste IT professionals,

Graag jullie advies voor een casus rond kapotte zenuwen door zeer ongebruikelijk overbelasting.

Uit jullie professionele ervaring en misschien netwerk zou ik graag advies willen vragen om wat te doen om naar een eindsituatie te gaan.


De casus:
- de IT ben ik eind jaren '90 ingegaan, deels omdat ik beroepen waarbij communicatie belangrijk is niet kan doen
- ik ben een middelmatige IT'er geweest, met enkele successen, maar ook onprettige tijden, bv. rond 2008-2009
- mijn hoofd technische stack was Java (die kennis loopt nu 8 jaar achter)
- op een gegeven moment ben ik bij een bedrijf begonnen (de wederpartij), met mondelinge afspraken om "wat" qua een andere stack te leren (Stack B); omdat ik toen nog jong was en redelijke ervaring had met nieuwe talen en systemen leren, dacht ik dat het wel zou lukken
- helaas werd ik al snel binnen hetzelfde jaar semi-gedwongen op een Stack C gezet, wat mij 100% onbekend was; ik was toen pas enkele maanden bezig met Stack B mij eigen maken, deels in eigen tijd
- dit was ook nog rond werk wat stressvol was, maar dat heeft normaal alleen tijdelijke gevolgen
- de "mentale rekking" over 3 Stacks binnen 1 jaar begon toen steeds meer geestelijk en fysieke problemen te geven, met na 1 jaar een ziekmelding van mijn kant als gevolg


Deze mentale rekking is de kern van de zaak. Stel je voor de frustratie en de soms voorkomende gezondheidsgevolgen als je met nieuwe tools, frameworks of integraties werkt, en dingen gaan vaak kapot en je komt niet vooruit. Vul dat maar in werkweek na werkwek, en vermenigvuldig dat met factor 2 of 3, waarbij je gedwongen wordt te werken met totaal onbekende technische stacks. Als je maar voorstelt aan iemand om dit met hun te doen, zal de reactie en weigering een hint zijn dat het extreem schadelijk kan zijn.


Vervolg:
- tijdens ziekte ben ik gedwongen om NOG een techniek meester te worden en certificaat te halen (zeer uitzonderlijk)
- ik moest naar allerlei arbo "artsen", bedrijfs "artsen", psycholoog enz., die allemaal altijd om deze kern van het probleem praatten, en mij dwongen in precies dezelfde situatie; soms maakte ze binnen een minuut een standard rapport (te zien aan de editing time van sommige documenten)
- geen enkele partij hielp bij de steeds toenemende zenuw en gezondheidsproblemen; ze weigerden zelfs fysieke metingen, als ik aangaf maandenlang constant hartproblemen te hebben
- werkgever beloofte allerlei dingen die nimmer werden nagekomen, probeerde mij in de val te lokken door een familielid van hun mij even medisch te "keuren" (heb ik op schrijft), en probeerde mij en anderen weg te pesten

Weg wilde ik zeker, maar had inmiddels constante harde reacties op alles wat met techniek te maken heeft, dingen die kapot kunnen gaan, tijd, druk en een waslijst van zaken. Reacties zoals totale focus verlies, geheugenproblemen, onbeheersbare woedeuitbarstingen, veelvuldige pijnen door hele lichaam, etc. Te veel om op te noemen.

Na jaren van ellende is het misgegaan met het bedrijf. Voor mij en tijdens mijn dienstverband hadden ze al een reeks burnouts intern, een reeks (bijna) rechtzaken met klanten, en een waterval van overspanningen bij klanten veroorzaakt.
Na in totaal iets van 20%-25% overspanningsgevallen te hebben gehad in het bedrijf, is het overgenomen door een ander bedrijf. Ik had aan het begin van dat jaar (2020) een zware inzinking 's ochtends op kantoor.


Dit alles heb ik neergelegd bij rechtsbijstand. Met als ammunitie:
- uitgebreide onderzoeksverslag burnoutspecialist (2020), gebaseerd op een aantal tests, waarvan een aantal niet openbaar zijn (dus niet het niveau 4DKL formulier); met conclusie "voldoet aan alle criteria van een burnout volgens de LESA richtlijn Overspanning en Burnout"
- 4DKL test met geluidsopname, wat ook overspanning aangeeft (de bedrijfsarts gaf natuurlijk conflict aan, wat ik ben boos na jaren van ellende en kapotmaken van mijn verdienvermogen door de wederpartij)
- kleine briefjes huisarts, o.a. over zenuwe problemen en kalmeermiddelen (had vooral contacten met de arbo en bedrijfs "artsen")
- enkele getuigenverklaringen over hoe netjes ik het deed, zelfs onder de omstandigheden, en hoe corrupt en vuil de werkgever zaken deed tegenover meerdere werknemers en klanten (mensen saboteren, achter rug om zwartmaken etc.)
- verzwarende bewijs: zaken zoals onbetaald werk door weekend werk in te plannen en niet te balanseren, samenzweren tegen werknemer om te kunnen zeggen dat de problemen niet door werk kwamen (via de familie connectie van de wederpartij)
- een gigantische lijst aan sollicitaties die ik sinds de problemen begonnen heb gedaan, om een niet-technische functie te bemachtigen, om uit de hel van pijn en misere te komen... alle partijen hammeren alleen op "wij zoeken developers", en een "strategisch adviseur" of managersrol zonder stress (tja, bestaat dat) functie is onmogelijk


Naast de zenuw en gezondheid problemen ben ik nu ook gedwongen in een technische hoek wat nooit mijn bedoeling was. De wederpartij heeft ook nog mijn carriere ge-hijacked.
Mijn leven is een stapel van ellende, pijn, onbeheersbare woedeuitbarstignen, en steeds opstapelende instortingen.
Heb foto's van mijn gezicht gemaakt, en die tonen flinke achteruitgang vergeleken met voor de tijd van deze vleesmolen van een "werkgever". Denk dat een normaal mens er erg van zou schrikken om de voor en na foto's te zien. Steeds meer lichamelijke problemen, tot op niveau van soms geparalyseerd zijn, ademhaling, hart, vlekken op lichaam, bloedingen, 80% van de tijd geen slaap rust en geen spijsvertering.
Bedrijfsartsen zullen natuurlijk zeggen "u bent niet ziek, u moet zo snel mogelijk aan het werk" zoals altijd.


Mijn hoop was dat rechtsbijstand, met alle ammunitie, mij zou kunnen helpen. Er was eerst een arbeidsdossier, om uit het dienstverband te komen. Dat was nodig, omdat de werkgever een rechtzaak begon in plaats van mee te werken aan herstelplan en diagnose.
De arbeidszaak is op zich gelukt, met een uitzonderlijke VSO, waarbij ik uitdrukkelijk de mogelijkheid heb om schadevergoeding te halen bij de verzekering van de wederpartij. Daar heeft men in principe 5 jaar de tijd voor.

Binnen kader arbeidsdossier moest ik een keuring halen bij het UWV. Het UWV vond vooral mijn etnische achtergrond van belang, zag vooral het conflict deel, en gaf aan "niet ziek" met als tip om z.s.m. uit de situatie met deze werkgever te komen. Dti allemaal zonder enige lichamelijk meting of analyse door psycholoog o.i.d.
Later bemachtigde ik het uitgebreide onderzoeksverslag burnoutspecialist, maar het bleek onmogelijk na tig telefoons en emails om een weder-reactie van het UWV te krijgen. Terugkerende reactie was "wij adviseren u om zich ziek te melden". Had ik al vele malen gedaan in de jaren ervoor en in dat jaar (2020).

Dit heeft als gevolg dat ik gedwongen wordt te werken (als ik wil eten en wonen tenminste).
Omdat door puur toeval het Corona periode begon, kon ik sinds 2020 remote functies doen met zeer minimale fysieke aanwezigheid. Op kantoor zeggen mensen wel: "je ziet er erg moe uit", of "je ziet er niet goed uit" of vragen of ik hulp nodig heb, b.v. een lift. For all intents and purposes moet ik niet vertellen wat er werkelijk met mij aan de hand is, omdat de instanties "niet ziek" stempel geven.
Het thuis werken is vaak van niveau: 3 tot 5 keer per dag in slaap vallen, woedeaanvallen, schreeuwen van frustratie, en andere zaken.


Daarna kwam een letseldossier bij dezelfgde rechtsbijstand. Het heeft rechtsbijstand 2.5 jaar gekost om dat eerste stap in gang te zetten (!). Dat doen ze door totaal er met de pet naar te gooien. Eerste reactie van verzekering negatief natuurlijk.

Het lijkt er op dat ik partijen moet vinden die een finale medische rapport maken.
De situatie is in mijn beeld zeer uitzonderlijk: een middelmatig iemand in de techniek binnen 1 jaar over 3 stacks mentaal rekken, en het daarna nog erger maken en de druk constant opvoeren komt niet vaak voor.
Van wat ik heb gelezen zijn overspanningen vaak het gevolg van jarenlang erg lange uren en veel stress (deadlines, constant in contact, veel werk). Als het in de privesfeer ligt, komt dat door scheidingen, ziektes of dood van een kind, verlies huis enz. Ik heb zelf geen privesfeer om van te spreken, zeker niet sinds deze casus begon.
Bij mij is het een abnormale compressie in de tijd geweest.


Dus nu de vraag: waar kan ik heen om een finale situatie te bereiken, om uit deze hel te stappen? Ik voel mij als een 90-jarige man, doe niets meer in het leven, heb alles gecanceld en gestopt. Kan niet eens basis biologische dingen normaal doen.
Waar moet ik een medische keuring halen, bij een partij die mij niet gaat proberen te gebruiken als graan op een molen van "wij maken je beter door je te vertellen op jezelf te letten"?
Zijn er mogelijkheden om IT-ers te vragen om professionele uitspraken over de cases?
Hoe zou ik een ministerie of andere instantie in moeten schakelen?

De harde realiteit:
- het gaat allemaal om geld: reken maar na wat 30 a 35 jaar normale IT carriere progressie, hogere rollen en verdiensten zouden moeten zijn, vanaf begin casus
- de verzekeraar gaat natuurlijk zo min mogelijk betalen, en bij alle psychische dossiers zeggen dat het geen bewijs is (zeker als er geen vergelijkbare casus is), of zeggen "u hebt betaald voor dat rapport, en dat invalideert het" (soort van Catch-22)
- grote geldbedragen zijn meer een Amerikaanse toestand, in NL draait het allemaal om gestandardiseerde 1e en 2e spoor trajecten, but that train has left long ago...
- bedrijfsarts zeggen in mijn ervaring altijd "u bent niet ziek, z.s.m. aan het werk", want ze worden door werkgever alleen betaald als ze dat zeggen, en de mentale rekking casus begrijpen ze volgens mij gewoonweg niet
- 90% van de mede-professionals die een getuigen zouden kunnen in deze casus zijn hebben geen zin, want ze denken dan te worden meegesleurd in jarenlange processen etc. (sommige erkennen wel e.e.a., maar schrijven dat ze niet iets gaan ondertekenen of voor een instatie onder eed uitspreken)
- rechtsbijstand is grotendeels waardeloos, en reageert niet op de meeste verzoeken en vragen die ik stel; b.v. bij de arbeidszaak had ik redelijk wat voorbereid, maar het bureau wat zij inschakelden had zich gewoonweg niet voorbereid op de rechtzaak, waardoor ik gedwongen was de VSO deal met de extra clausule aan te nemen
- heb rechtsbijstand schriftelijk aangeboden dat ze een percentage mogen houden als er succes wordt geboekt met ver verzekeraar van de wederpartij, maar dat doen ze niet (in NL), dus de inzet is op niveau van de lage rechtsbijstand kosten
- door uitspraak UWV ziet UWV zij mij als gezond, daardoor ben ik gedwongen te werken, en heb weinig manoeuvreerruimte als potentiele werkgevers met contracten aankomen met daarn "x verklaart gezond te zijn", of b.v. parttime dienstverbanden weigeren en alleen fulltime willen

- persoonlijk einde oefening met bijna 7 jaar van zenuw en gezondheids instortingen, lichamelijk verval, geheugen en focus die niet meer werken enz.... zal op een gegeven moment misgaan met uitbarstingen of instortingen i.r.t. een klant, en dat is het conflict, ontslag, geen recht op WW, einde oefening


Mijn dank voor het lezen tot zo ver. Het is een verhaal van ellende, en niet makkelijk om door heen te gaan.

Praktisch advies om een eindsituatie te bereiken, via een keuringsbureau of misschien een ministerie zou ik op prijs stellen.


Help mij, aub.

[Kurkentrekker]

Wat zou je zelf willen?
En zou je vandaag zelf iets kunnen doen wat je een klein beetje dichter bij dat doel brengt? Deze post schrijven was al een goede eerste stap. Parallel hieraan kun je denk ik het beste ook eens met je huisarts praten, en dan ook over de mentale aspecten.

Mijn, niet specialistische amateur advies zou zijn: blijf even weg uit allerlei rapportages, instanties, rechtszaken, schadevergoedingen, en dat soort dingen die vooral veel negatieve energie kosten. Focus je op waar je denkt blij van te worden, en zet vandaag de eerste stap op weg naar nieuw werk waar je wél blij van wordt. En focus daarbij niet op wat je niet kunt, maar wat je wel kunt.

Sterkte!

[Lethalis]

Dat je "geen privesfeer hebt om van te spreken" is een alarmsignaal an sich. Een mens heeft ook afleiding nodig.

Geen idee wat nog in jouw mogelijkheden ligt... maar ik zou beginnen met het zoeken naar een baan die beter bij jou past. Ook als die minder goed betaalt, maar wel wat relaxter is.

En focussen op die "privesfeer". Probeer toch dingen te ondernemen. Blijf niet thuiszitten. Alleen daarvan word je al knaldepressief.

[CrazyOne]

Hoezo kon jij je niet ziek melden? UWV heeft daar in eerste instantie niks mee te maken. Als jij je bij je bedrijf ziek meldt, ga je naar de bedrijfsarts. Meld je burnout en vandaar verder. Je kan zelfs naar een eigen psychiater stappen, hem de conclusie burnout laten vaststellen en hiermee weer naar de bedrijfsarts stappen.

[bones]

Ik zou je willen adviseren om via de huisarts naar een psycholoog te gaan. Zo te lezen is het werk slechts een deel van je probleem en speelt er meer. Dit bedoel ik goed.

[WiLLoW_TieN]

Heftig verhaal. Komt wel binnen. Beste is eigenlijk een tijdje de ziektewet in. Dan eens HEEL goed nadenken.
Ik mis in jou verhaal je directe familie? Vrienden? Partner?
Misschien anders een tijdje een andere 'omgeving' ? Even een paar weken op vakantie ( indien mogelijk )?
Uitvogelen waar jou passie ligt v.w.b werk en hobbies ?
Gevoelsmatig zeg ik maar de info is wellicht te summier zorg dat je meer onder de mensen komt ?
Probeer eens wat dingen ; Zwemmen? Vissen? Wandelen? Fietsen? Een huisdier? Volkstuin? Biljarten?
Hoop dat je er wat mee kan. Ik ben geen pro hierin. Heb ook even moeten nadenken of het wel verstandig is dat ik deze post plaats.

[glaerox]

Gezondheid staat op 1.
Als ik er zo aan onderdoor zou gaan op werk zou ik uitkijken naar werk met zo min mogelijk verantwoordelijkheden etc. (neemt niet weg dat dat heel nuttig werk kan zijn!).

Dan eerst weer tot je zelf komen en de fysieke klachten laten afnemen, daarna stapsgewijs weer omhoog. Hier op werk (Glastuinbouw) zat voorbeelden van mensen die een hoger genoten opleiding hebben maar aangeven even geen behoefte aan verantwoording en lastige werkzaamheden te hebben.

[Sissors]

Volgens mij moet jij vooral naar je huisarts gaan. En als je belt voor een afspraak kan je waarschijnlijk direct vragen voor een dubbel tijdslot.

[Tleilaxu]

Wat een vervelend verhaal, ik heb een tijdje getwijfeld of ik zou reageren, maar ga het toch doen.
Uit je verhaal krijg ik vooral het idee dat je een groot deel van je energie stopt in het halen van je gelijk, in rechtzaken, rapporten en rechtsbijstand en alhoewel je misschien in je recht staat vraag ik me af of daar veel te halen is.

het gaat allemaal om geld: reken maar na wat 30 a 35 jaar normale IT carriere progressie, hogere rollen en verdiensten zouden moeten zijn, vanaf begin casus

Dit is nooit in een bedrag te vatten en volgens mij zeker niet te verhalen op een werkgever?

Je bent in ieder geval ook zelf verantwoordelijk voor je leven en je carrierere. Je hebt het er over dat je gedwongen werd telkens weer een andere stack te leren, maar uiteindelijk had je ook voor jezelf kunnen kiezen.

Ik vraag me af of je niet beter je energie kan stoppen in jezelf, in het beter worden en in het zoeken van ander werk?

(sorry als ik bot over kom, is niet kwetsend bedoelt en ik ben zeker geen expert, dus misschien sla ik de plank enorm mis).

[tweakduke]

Ik snap alleen de escalatie naar de rechtsgang en UWV in deze casus niet.

Ben je wel eens bij de huisarts geweest en je ziek gemeld? Dat zou nu de eerste stap zijn. Ziek melden, naar de huisarts en eerst bezinnen hoe verder.

Een carrière switch of een andere werkgever zou een optie zijn, maar eerst rust en balans.

[EiT]

Beetje vreemd verhaal, ik zou vooral de focus leggen op oplossingen. Dus beter worden en uiteindelijk ander werk.

Rechtszaak aanspannen leuk, maar wat ga je bereiken, gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. Een rechtszaak kost enorm veel energie en stress en gaat ook jaren duren. De vraag is ook of je dan goed af bent met rechtsbijstand ipv een eigen arbeidsrecht advocaat te zoeken. Grote kans dat die het zou afwijzen omdat je niet stabiel bent.

Zoals al aangegeven moet je de stappen via de huisarts doen, zorg dat je bij een goede psycholoog terecht komt. Mogelijk ben je ook al depressief.

De dokter en psycholoog kunnen het rapport ook naar een bedrijfsarts kunnen sturen, als deze bedrijfsarts niet mee werkt, vraag je om een andere. Stel je wel professioneel op bij de bedrijfsarts, meestal zullen ze het eerder op een arbeidsconflict gooien en aangeven elders te solliciteren.

Ik zie overigens veel woede in je tekst, houd er rekening mee dat alleen jij dit ervaart. Ook voor de werkgever ben jij een lastige werknemer, die denkt waarschijnlijk dat jij de boel aan het belazeren bent.

[SmurfLink]

Tleilaxu schreef op donderdag 1 december 2022 @ 09:37:
Wat een vervelend verhaal, ik heb een tijdje getwijfeld of ik zou reageren, maar ga het toch doen.
Uit je verhaal krijg ik vooral het idee dat je een groot deel van je energie stopt in het halen van je gelijk, in rechtzaken, rapporten en rechtsbijstand en alhoewel je misschien in je recht staat vraag ik me af of daar veel te halen is.

[...]

Dit is nooit in een bedrag te vatten en volgens mij zeker niet te verhalen op een werkgever?

Je bent in ieder geval ook zelf verantwoordelijk voor je leven en je carrierere. Je hebt het er over dat je gedwongen werd telkens weer een andere stack te leren, maar uiteindelijk had je ook voor jezelf kunnen kiezen.

Ik vraag me af of je niet beter je energie kan stoppen in jezelf, in het beter worden en in het zoeken van ander werk?

(sorry als ik bot over komen, is niet kwetsend bedoelt en ik ben zeker geen expert, dus misschien sla ik de plank enorm mis).

Ja dit vooral. Niemand kan jou dwingen, dat accepteer je dan toch echt zelf. Als ik de TS was had ik al jaren geleden een andere baan gezocht. Het feit dat de TS dit allemaal accepteert klinkt alsof er wat aan de hand is, dus de adviezen voor de huisarts zsm opvolgen!

[JJH82]

Dit conflict gaat niemand 'winnen'.
Je bent 'niet ziek' verklaard dus die strijd nogmaals aangaan lijkt me niet zinvol.

Zo te lezen als buitenstaander vind je het vooral erg onrechtvaardig dat de organisatie met je om is gegaan op de manier die ze hebben gedaan. Dit probeer je nu door strijd volgens mij vooral financieel te laten compenseren maar de kans daarop is niet erg groot lijkt me.

Mijn onpartijdige mening:
Ontslag nemen of VSO voorstellen, met deze geschiedenis kan de organisatie vast ook niet heel blij zijn dus ze willen vast wel wat voor je doen op dat vlak, maar verwacht geen bergen met geld.

Daarna zoeken naar iets wat beter past bij je ambitie. Dit heeft je al veel te veel tijd gekost en gaat op deze manier nog jaren van je leven in beslag nemen. Daar is het leven te kort voor.

[Mr. Stom]

"waar kan ik heen om een finale situatie te bereiken, om uit deze hel te stappen?"

My 2 cents, en ik mis hoogstwaarschijnlijk veel feiten, maar als ik je stuk zo lees zeg ik met de allerbeste bedoelingen:

Stap 1: geef je woede richting je oude werkgever een plek. Een dergelijke rechtszaak heeft in Nederland een zeer kleine kans van slagen. Staar je niet blind op de andere burnouts, rechtszaken met klanten en weet ik wat allemaal voor problemen van derden: dat heeft niks met jou te maken. Focus op jezelf.

Ik lees veel woede, ammunitie, complottheorieën, '30 jaar inkomen verloren', gedwongen te werken: dit maakt het mentaal onmogelijk door te gaan met je eigen leven. Accepteer dat je oude werkgever een lul is geweest en move on. Wil je je hele leven vergooien aan een kansloze zaak of ga je nu iets voor jezelf opbouwen?

Ja, misschien heeft de werkgever je gedwongen aan het werk te gaan. Dat heeft de bedrijfsarts hem zoals ik lees ook geadviseerd, want die ziet je als geschikt voor arbeid. Alle 'specialisten' verklaarden je ook geschikt. Ik kan me voorstellen dat je vervolgens, als je je wel ziek voelt, dat je dit gaat zien als één groot complot. Maar dat is bijna niet voor te stellen. Laat dat idee varen en kom mentaal tot rust.

Praat hierover met je huisarts. Laat je verwijzen naar een psycholoog die aan jouw kant staat. Los deze mentale blokkade op.

Stap 2. Bepaal je nieuwe vorm van inkomen. Heb je nu werk? Ik begrijp van niet. Je hebt dus een VSO gesloten met je oude werkgever begrijp ik, staat daarin dat jij je beter zou melden vlak voor het moment uit dienst? Wie heeft je geadviseerd deze VSO aan te gaan en is gekeken naar het risico van een benadelingshandeling? (https://vangelderen.nl/ar...ag-wederzijds-goedvinden/). Afhankelijk daarvan kun jij kijken in welk sociaal vangnet je nu terecht kunt. Heb je al langer geen inkomen en ben je veel vermogen verloren? Kijk eens naar de mogelijkheden van de sociale advocatuur die je helpt de juiste uitkering aan te vragen om de tijd die stap 1 duurt te overbruggen.

Je kunt prima een nieuwe baan accepteren, alle rapporten verklaren je geschikt voor arbeid. Maar dan moet je stap 1 wel afronden. Ga gewoon eens op sollicitatie en kijk of er een klik is met die mensen. Je hoeft niet meteen de job aan te nemen en de overeenkomst te tekenen, gewoon eens een praatje maken kan wellicht al veel helpen. Voel je je toch niet comfortabel? Dan teken je toch gewoon niet met de mededeling dat van jouw kant geen klik bestaat? Ga gewoon op onderzoek en vervolgens kun je in een nieuwe baan je vertrouwen weer opbouwen. Zo lang je thuis op de bank blijft zitten mokken veranderd er niks en kwijn je weg.

[Zebby]

Voor TS te laat, maar voor anderen die zich herkennen in deze situatie - ga weg bij die werkgever.
Zelfs de meest middelmatige IT'er kan zonder al te veel problemen nieuw werk vinden. Laat je gezondheid en geluk niet de prijs zijn voor ... werk.
Succes verder, ik kan niet meer bedenken dan dat je echt advies moet winnen bij professionele organisaties, maar let vooral op je geluk en kijk je niet kapot op wat is geweest.

[CodeCaster]

Ik ken ook zo iemand die al meerdere jaren thuis afgekeurd zit boos te zijn op een oud-werkgever, omdat er niet naar zijn adviezen is geluisterd en omdat hij werk (op een manier) moest doen die/dat hij niet leuk vond.

De enige manier om verder te gaan met je leven, is om verder te gaan met je leven. Als het ergens niet naar je zin gaat, ga je weg.

Relevante xkcd:

[Bram®]

Je vroeg om praktisch advies, dit zijn mijn twee centen:

Neem verantwoordelijkheid voor je eigen geluk en een fijn leven. Want zo te lezen is geluk en een fijn leven wat jij wil. Daar ben je al mee begonnen zie ik, door eens te kijken wat je aan de huidige situatie doen kan.

• Stop met verwachten dat anderen jouw problemen oplossen, zoals de rechtsbijstand.
  Hun belangen zijn vaak tegenstrijdig, of komen in ieder geval niet overeen met jouw belangen. Verwacht niet dat het onrecht, dat jou in jouw ogen is aangedaan, door anderen gecompenseerd gaat worden. Doe je dit wel, dan laat je jouw leven als het ware gijzelen door een niet-reëele verwachting (immers, die tegenstrijdige belangen...). Dit is kiezen voor vrijheid, en die heb je nodig om aan jezelf te kunnen werken.
• En vraag je af, of anderen je wel kúnnen compenseren. Geld koopt veel, maar "zenuw en gezondheids instortingen, lichamelijk verval, geheugen en focus" is niet iets dat ze voor jou kunnen oplossen. Dat herstel zul je toch zelf moeten doen.
• Zorg dat je uit de huidige situatie komt. Ik denk, gezien de ernst van de situatie, dat je dat niet alleen kan. Zoek iemand die jou daar echt bij kan en wil helpen. Een goede psycholoog bijvoorbeeld.
• Kan je afstand nemen van je werk? Bijvoorbeeld in de bijstand gaan? Misschien is dat "minder goed" dan dat je het nu hebt, maar je moet ruimte maken voor herstel. Ruimte om ruimte te maken in je hoofd, want je geeft zelf al aan dat je overloopt. Je kan niet herstellen als je daar geen ruimte voor hebt. Die ruimte helpt ook om afgewogen keuzes te kunnen maken en dingen in het juiste perspectief te kunnen plaatsen, wat van belang is voor het herstelpad. Misschien is "minder goed" nu even de prijs die je moet betalen om het vervolgens beter te kunnen krijgen.
• Tot slot: acceptatie, tijd en volhoudendheid. Als een vaas in twee stukken breekt, lijm je dat lekker aan elkaar. Maar, als een vaas van twee hoog valt, en in tienduizend stukken breekt, ben je wat langer bezig. Maar je moet eerst accepteren dat de vaas uberhaupt stuk is gevallen en niet de andere kant op kijken.
  En dan is het een bak werk. Maar vergis je niet: elk stukje dat je vindt en weer aan elkaar lijmt, is progressie richting het maken van je vaas ook al is het maar klein. Besef dat herstel lang gaat duren, dat daarvoor eerst acceptatie van de situatie moet plaatsvinden, en besef je dat iedere kleine stap een stap is naar herstel. En soms lukt het even niet om een stapje te maken, dat hoort er ook bij.
  En een gelijmde vaas is niet hetzelfde als een nieuwe vaas. Maar dat geeft de vaas karakter, en dat is veel leuker.

[Yucon]

Wat een verhaal. Sterkte TS. Ik weet niet waar ik moet beginnen om erop in te gaan, maar er springt 1 specifiek punt uit dat ik je wil meegeven. Dat is je argument over de drie stacks dat nogal prominent aanwezig is. Ik weet niet of je dat specifiek voor tweakers doet of dat je dit breder zo uitlegt, maar dit is compleet onbegrijpelijk voor mensen buiten de IT en dat maakt het verhaal wat ongrijpbaarder. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat mensen denken 'oh, tech geneuzel' <gedachten dwalen af naar de vakantie in spanje vorig jaar en dat thuis de was nog gedaan moet worden>

Ik zou in zo'n geval meer nadruk leggen op wat het praktische effect was (overwerk, spanningen ivm onvoorspelbaarheid van het halen van deadlines e.d.) dan op the stack-verhaal zelf.

[barbarbar]

De adviezen van de anderen kan ik eigenlijk alleen maar herhalen. Een aantal van de door jou genoemde punten heb ik persoonlijk ervaring mee, andere punten klinken wel heel bekend van anderen. De noodzaak en moeite doen om uit zo'n situatie te komen zijn belangrijk om in te zien. Gelukkig realiseer je je al dat er iets niet goed gaat en dat je dit wilt veranderen.

Uit je verhaal krijg ik met name het beeld dat je allerlei manieren zoekt om je gelijk te halen. Het idee dat jou iets is aangedaan, en je daarvoor compensatie en gerechtigheid zoekt staan voorop. Helaas heb ik dan slecht nieuws voor je: dat ga je niet krijgen. In dat idee "blijven hangen" zal je steeds verder doen wegzakken, met mooi Engels "self-pity". Helaas heb ik dit van dichtbij meermaals meegemaakt, je wordt hiermee steeds dieper een depressie in gezogen zonder uitweg.

Neem de adviezen hier ten harte: probeer je te richten op acties die je zelf kunt doen (hoe klein ook) om je situatie te verbeteren. Je recht proberen te halen kan daar een onderdeel van zijn, maar wel op de juiste manier en in beperkte mate.

Mijn reactie zou zo lang kunnen zijn als je verhaal, maar ik probeer je wat algemene adviezen te geven:
- Ga in gesprek met je huisarts, hun ggz praktijk ondersteuner of psycholoog. Ga voor een open gesprek over je leven, niet zozeer dit verhaal. Wellicht dat je inzichten krijgt waar je verder mee kunt. Wellicht heb je onderliggende problemen en medische aandoeningen waarmee ze kunnen helpen.
- Kies voor jezelf. Jij bent de enige die altijd voor zichzelf kan kiezen. Iedereen zal voor zichzelf kiezen, zo zijn mensen nu eenmaal. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen keuzes, als acties van anderen je niet bevallen onderneem dan z.s.m. actie zodat jij zelf normaal verder kunt.
- Laat zaken waar jij niets mee van doen hebt en geen invloed op hebt aan je voorbij gaan, die hebben geen invloed op jou, daar moet je je niet druk om maken. De periode van 2008/2009 was voor velen een klote periode. Ik ben toen ontslagen, als zelfstandige begonnen en die eerste jaren waren kut. Maar dat had niks met mij van doen, dat had met de beperkte budgetten en slechte economie van doen.
- Realiseer je dat jij waarschijnlijk de enige bent die jouw situatie zo ervaart. De artsen die je hebt gezien zien jou situatie volkomen anders dan jij het ziet. Dat doet niks af aan jou ervaring, maar realiseer je dat jouw gedachten flink afwijken van die van anderen. Praat hierover met een huisarts of psycholoog. Dit kan ook een medische oorzaak hebben.
- Maak een plan voor een voor jouw overzichtelijke periode. Dat kan een week zijn, een maand, 10 jaar of tot aan je pensioen. Maar maak een plan. Deel dat plan in stukken, die steeds overzichtelijker worden. Pak dan het eerste komende stuk van je plan, en deel dat weer op. Net zolang totdat je een actie hebt waarvan je zeker weet dat je die kunt uitvoeren. Dat mag best uitdagend zijn, maar wel uitvoerbaar.
- Zet een beperkte tijd apart waarin je aan deze zaak werkt. Je hoeft hier niet mee te stoppen, maar het mag zeker niet je hele leven bepalen. Bijvoorbeeld elke zaterdagochtend tot maximaal 12:00 werk ik hieraan, daarna ga ik lunchen, een stukje lopen en ga er pas de volgende zaterdag weer mee verder. De rest van de tijd gebruik je om stapje voor stapje naar je eigen persoonlijke doelen te werken.
- Haal je zelf uit de situatie. Mensen onderschatten hoeveel effect hun omgeving op hen heeft. Zit je altijd thuis in dezelfde omgeving, dan gaan je hersenen dat met elkaar verbinden. Maak hierin stappen die voor jouzelf te doen zijn.

[107mb]

er vallen mij een paar dingen op:

- je legt de schuld heel veel bij anderen neer
- denkt in complotten: bedrijfsartsen die door werkgevers betaald worden, bedrijfsartsen die samenspannen.
zoals anderen aangeven, begin bij jezelf. Dat is het beste herstel.

Begin dit jaar is er bij mij diabetes type 2 vastgesteld. Veel klachten die jij hebt (woedeuitbarstingen, erg moe, maar ook 's nachts slecht slapen) heb ik ook gehad, en zijn nu er bij mij diabetes is vastgesteld en ik medicijnen gebruik én veel gezonder leef, grotendeels verdwenen. Laat je bloed eens onderzoeken!

[unifi]

winterslaper schreef op woensdag 30 november 2022 @ 18:30:

Help mij, aub.

Wat @bones , @Sissors , @tweakduke , @EiT , @SmurfLink , @Mr. Stom en @barbarbar aangeven: ga naar je huisarts.

Je zit in een klotesituatie, daar kom je in je eentje niet uit. En je hoeft het ook niet alleen te doen. Er is hulp, ook voor jou. Bel je huisarts, die weet de weg.

Veel sterkte en succes.

[KaiseRRuby]

Het allerbeste advies heb je al een paar keer gehad: ga naar de huisarts.

Daar zou ik nog heel graag aan toevoegen dat het openen van een topic op een online forum je niet gaat helpen, tenzij je puur bovenstaand advies opvolgt. Je gaat hier reacties krijgen die je niet bevallen, daar ga je op reageren, dat kost je nog meer energie en moeite, daar voel je je nog slechter door.

Mensen gaan hier heel rationeel op reageren terwijl bij jou de emotie overheerst. Dat matcht niet. Hou daar rekening mee.

[OscarK]

Je hebt het duidelijk moeilijk en dat is meer dan vervelend.

Wat mij opvalt is dat je veel verantwoordelijkheid neerlegt bij anderen. Zowel v.w.b. de oorzaak van tegenslagen als je eigen geluk. Je mag het uiteraard helemaal zelf weten, maar ik vraag me af of dat bijdraagt aan jouw mentale stabiliteit.

Concreet: ga naar de huisarts en zorg dat je psychologische hulp krijgt. Een psycholoog kan jou beter helpen dan een online forum.

[mwa]

Minder met de vinger naar andere wijzen en meer naar jezelf kijken. En ja, ga naar de huisarts.

[Faxe]

Ben benieuwd om welke verzekering van de tegenpartij het hier gaat. Als je een rechtsbijstand hebt kun je ook zelf een advocaat uitkiezen en die de zaak laten behartigen. Verzekeraars zijn verplicht om je deze keuze aan te bieden. Arbo artsen bestaan overigens niet. Bedrijfsartsen wel. Heb je een beschikking gehad van het UWV naar aanleiding van de naar ik aanneem WIA keuring? Ben je hiertegen in beroep gegaan? Kan dat alsnog? Burnout wordt over het algemeen niet gezien als diagnose. Je kunt eventueel een second opinion aanvragen bij je bedrijfsarts. Je kunt eventueel het UWV ook nog vragen om een deskundigenoordeel. Zijn de medische klachten die je noemt ook meegenomen in het medisch oordeel van de bedrijfsarts?

[TMC]

winterslaper schreef op woensdag 30 november 2022 @ 18:30:
De harde realiteit:
- het gaat allemaal om geld: reken maar na wat 30 a 35 jaar normale IT carriere progressie, hogere rollen en verdiensten zouden moeten zijn, vanaf begin casus

Wat bedoel je hiermee? Eerlijk gezegd lijkt het erop alsof het jou om geld gaat. Dat is je goed recht, maar is het de meest verstandige keuze gezien de tol die dit eist op jouw gezondheid?

Wat houd je tegen om ontslag te nemen en zonder stress post te gaan bezorgen en in de tussentijd na te denken wat je wilt?

winterslaper schreef op woensdag 30 november 2022 @ 18:30:
Praktisch advies om een eindsituatie te bereiken, via een keuringsbureau of misschien een ministerie zou ik op prijs stellen.

Het meest praktische is denk ik om per direct ontslag te nemen en zelf te bepalen waar je je energie insteekt. Geen energie steken in rapporten, instanties en procedures, dat helpt je niet verder.

[107mb]

toch wel typisch: @winterslaper opent een topic en gooit zijn hele ziel en zaligheid er in. Vervolgens krijgt hij reacties die hem waarschijnlijk niet aanstaan (meerendeel uitstekende tips en adviezen!) en vervolgens reageert hij niet meer, oftewel laat eens wat van je horen!

[Zenomyscus]

107mb schreef op dinsdag 6 december 2022 @ 16:29:
toch wel typisch: @winterslaper opent een topic en gooit zijn hele ziel en zaligheid er in. Vervolgens krijgt hij reacties die hem waarschijnlijk niet aanstaan (meerendeel uitstekende tips en adviezen!) en vervolgens reageert hij niet meer, oftewel laat eens wat van je horen!

Ik vind dat eigenlijk niet zo gek als ik zijn post lees. Dergelijke reacties (terecht of niet) is precies wat het teveel maakt en een stressreactie kan veroorzaken. Voor dergelijke problemen is het vaak moeilijk (snel) een oplossing, dus ik denk dat dit forum niet de juiste plek is. Tijdens de burnout van mijn vriendin hebben wij ook vaak te horen gekregen 'maar kun je dan niet gewoon ...'. Het antwoord daarop is dan nee, want dat gaat dus niet! En dat maakt het zo lastig. Het enige wat 'werkt' is vol blijven houden en zoeken naar alles wat helpt om naar een situatie te komen die wel houdbaar is. Hoe klein of groot die stap ook is, zolang het maar in de juiste richting is. En dat kan heel moeilijk zijn, instanties zijn nou niet bepaald makkelijk en de regels die er zijn ook niet. Hoe terecht en goedbedoeld sommige reacties ook zijn, heb ik niet het gevoel dat TS er veel mee kan. Een andere baan is een goed idee, maar ik denk dat dat momenteel geen optie is als ik de post zo lees. Soms zie je door de bomen het bos niet meer, ik zou daarom adviseren om met kleine stappen de juiste richting in te gaan (daar waar TS naar toe wil). Dingen loslaten hoort daar wat mij betreft ook bij. Zodra TS zich 'goed genoeg' voelt lijkt me wisselen van baan een optie. Concreter dan dit kan ik het niet maken, daar is de post te complex voor en missen we teveel informatie.

[winterslaper]

Duurde even voordat het lukte om te lezen en verwerken.
Dank voor jullie input.
De meeste van jullie zullen het zelf druk hebben met werk en prive zaken.

Kan dus zijn dat het een tijd duurt voordat ik kan reageren, vooral omdat ik niet kan riskeren in te storten rond een werk dag.

In huidige baan en een bepaald project voel ik me erg overbelast. Zelfs een aantal andere waarvan ik de stok moest overnemen gaven aan op de rand te zitten.
Reken maar na...


Een paar aanvullingen:
- ik ben inmiddels 2 werkgevers verder; de arbeidsrelatie met de wederpartij is 2,5 jaar geleden beeindigd, maar dan wel zo dat ik mijn recht/schadevergoeding kan halen bij de verzekering van die partij
- was een lange periode officieel "ziek", maar werd steeds gedwongen in dezelfde situatie door bedrijfsartsen en werkgever; dus moest 70 - 80 % effectief werken, al gaf ik aan dat niet te kunnen en ging het steeds mis
- heb periodes van rust gehad, maar ongeacht sporten, in de natuur zijn, andere dingen doen etc. is de reactie hetzelfde bjj een dag werken
- huisarts: sinds 2015 een paar keer gesproken, maar de bedoeling bij werkgerelateerde zaken is met bedrijfsartsen praten, wordt mij altijd verteld
- verzekering van de tegenpartij = bedrijfsongevallenverzkering, geloof ik

- over "beschikking gehad van het UWV naar aanleiding van de naar ik aanneem WIA keuring": ik heb een eindejaarsevaluatie gehad na 1e jaar ziek, waarbij werd bepaald dat ik mijn beroep niet meer kon uitvoeren. In de eindejaarsevaluatie was overeengekomen dat er naar mogelijkheden elders gezocht moet worden. Naast mijn (vele honderden pogingen) lag de verantwoordelijkheid ook bij de veroorzaker van de zenuw en gezondheid problemen, door de zeer ongebruikelijke mentale kapotmaking. De wederpartij heeft nimmer ook maar een resultaat geboekt hierin. Daarom ook -> verzekering.
- verder over de reactie met "beschikking [...]": Er is nog geen WIA traject. Wel nog een brief gehad van twee jaar ziek, maar geen enkele instantie reageert daar op. Iedere keer dat het even goed ging meldde ik mij beter om te proberen wat te doen. Iedere keer ging het mis, en meldde ik mij weer ziek. Eindsituatie bij die werkgever in 2020 was ziek.
Er was een getuige van mijn zeer erge instorting op de laatste dag dat ik op kantoor was. Die heeft echter tot nu toe geen zin om te getuigen. Deels omdat die persoon zelf zware burnout heeft gehad door deze werkgever (zoals een paar anderen)
- Het bedrijf bestaat niet meer, dus gang naar verzekeraar lijkt een van de weinige opties.
- "UWV vragen om een deskundigenoordeel." Heb ik gedaan (stukje "keuring halen bij het UWV" uit mijn eerste post). Ik had minstens verwacht dat ze mijn hart zouden willen meten, het bedrijf onderzoeken (stapels van overspanningen binnen bedrijf, veroorzaakt bij klanten (!) en reeksen (bijna) rechtzaken waar van ik de details niet weet). Feitje: het bedrijf werd in grote mate bezit & geleid door non-ITers. Dit kan het resultaat van zoiets zijn.


Over de eerste antwoorden en tips:
- mijn capabiliteiten om wat dan ook te doen zijn naar vrijwel 0 gegaan:
-- zeer extreme reacties op de meest minuscule "uren" gedoe: tijdschrijven, opmerkingen over uren, "estimates" (totale glazebol altijd) wekt lastig te beschrijven pijnen, woedeaanvallen, onbeheersbare reacties, beuwstzijn bijna verliezer
-- zenuwen werken gewoon niet meer: geheugenproblemen, zelfs na tig herhalingen; niet kunnen focussen op dingen, zelfs al is het een "leuk" iets zoals een film proberen te volgen
-- geheugenproblemen zijn soms van niveau: iemand zwaait naar mij, maar ik weet niet wie dat is, of ik "val weg" in de woorden van huidige collega's en mis wat tijd of mentale aanwezigheid
-- energie kan geheel wegvallen bij minste contact met iets, alsof geest en lichaam soort van elektrische lading hebben en bij bepaalde contact geheel ontladen, en dan duurt het dagen om wat rust te vinden, en dan begint alles daarna overnieuw

Ik ben dus niet op zoek naar tips van "rust even uit", dat is na jaren van zo kapotgemaakt te zijn een absurde opmerking. En: ik heb gewerkt, zowel fysiek and met intelect sinds de jaren '80, en nog nooit zoiets meegemaakt.


Bij de wederpartij die dit teweeg heeft gebracht ben ik dus sinds bijna 3 jaar weg. Ben nu aan de tweede werkgever sindsdien.
De VSO is zoals beschreven een speciale, met uitdrukkelijke mogelijkheid om schadevergoeding te halen voor het niet meer hebben van gezondheid, zenuwen, carriere etc. Normaalgesproken moet men nooit een VSO tekenen bij ziekte, en dat is ook niet het geval. Dus er is geen benadelingshandeling tegenover de staat (UWV of andere vangnet).

Ik BEN vanuit mijn persoon ziekgemeld. Er is geen betermelding sinds 2020. Er zijn ook al best uitgebreide burnout expert rapporten met "zeer zware overspanning/burnout", maar probleem is dat die gewoon in de vuilnisbak gaan, net zoals ik in de vuilnisbak wordt gedaan. Arbo-, bedrijfsartsen, verzekeringsarts, die ex-werkgever natuurlijk reageren er gewoonweg niet op. Daardoor wordt ik gedwongen te werken, en weer arbeid aan te nemen wat de wond constant openmaakt en erger maakt.
Daarom mijn vraag: hoe bereik ik een eindsituatie. Dat is dan niet weer een situatie die de wonden verder openmaakt en zenuwen weer verder degradeert. Dus "in de IT zoeken ze mensen" is voor mij een "wij gaan jou 24x7 martelen". Het lukt mij zelfs niet eens te fietsen of wandelen (voor boodschappen doen of voor rust) zonder dat ik een bad van zweet wordt en thuis moet gaat slapen van uitputting.

Ik heb geen verdere terugvalpositie.

Ik accepteer niet om (nog verder) teruggeduwt te worden. Geen lagere "functie" (die ik toch niet kan doen), of dat ik in de molens van instanties vermalen wordt. De partij die mij heeft kapotgemaakt moet naar de psycho, en naar de gevangenis, voor het kapotmaken van mijn verdienvermogen, zenuwen en levensplezier.
Wederom - de kern van de zaak (die iedereen altijd probeert te omzeilen) is de extreme mentale rekking over 300-400% van wat als normaal gezien kan worden is een carrieremoord en extreem bizar.

Een probleem is inderdaad dat de kern van de zaak rond de mentale rekking over veels te veel stack lasitg is uit te leggen aan non IT-ers.
Ik heb zelf ook getracht om (grote) IT bedrijven te vragen een algemene, geanonimeseerde uitspraak te doen over hoe normaal of abnormaal zoiets is. Maar niets en niemand wil zich eraan branden (nou ja, heb het maar een handvol keren geprobeert), waarsch. omdat een uitspraak mogelijk hun mee kan zuigen in rechtzaken etc.

Over paden zoals huisarts etc. Ik heb toen ik weer in 2020 instortingen had uitgebreide fysieke tests laten doen. Zoals heel uitgebreide bloedtests. (Ze halen zoveel bloed uit je dat je daarna op straat valt van leeg zijn... ). Resultaat: geen enkele aanwijzing dat de problemen uit mijn lichaam kwamen, door b.v. tekorten aan bouwstoffen, begin diabetes of erger.

Verder ook geen depressie of andere stoornissen, niet met mij of wie dan ook in familie. Kwam ook uit alle tests van burnoutspecialist, psychologe (aparte persoon/bureau) etc.


En over de achterliggende verantwoordelijkheid, en bij wie dat zou liggen:
- heb op alle punten proberen mee te werken met wat de instanties aangaven, zelfs al ging het tegen mijn gevoel en energiepeil in
- heb extreem veel sollicitatietrajecten gedaan, maar probleem is dat iedere partij precies dat van mij wil wat voor mij een marteling is; gesproken met bedrijven die mij benaderen, recruiters, midlance/freelance situaties etc.; heb uitgebreide pitch, motivatie, achtergrond info, zware referenties, maar een functie waarbij ik niet uren + harde IT moet doen is vrijwel niet te behalen... wat ik enigzins nog zou denken te kunnen is een soort van hoog niveau strategisch advies, waarbij ik niets met details te maken heb (want daar ga ik van kapot), maar dat zijn rollen die sommige mensen hebben na een 20 of 30 jarige carriere bij een multinational of de overheid; daarnaast zou ik als het dreigt mis te gaan onmiddelijk moeten stoppen, en/of direct gaan slapen, met eventueel kalmeermiddelen
- nadat de mentale rekking (weer het verhaal van de vele tech stacks, ik weet het...) begon betekende dat harde IT en een aantal andere zaken beetje verbrande bruggen waren, in het begin misschien tijdelijk
- door de manier van werkdwang met steeds meer en meer micromanagement, treiterijen, weigeren door instanties (arbo, bedrijfsarts, arbobureau) om te helpen (ze schreven letterlijk dat ik het zelf moest doen, dan arbo niets ging doen om te helpen!) is het erger en erger geworden
- andere werkgevers zijn op paar kleine punten een verbetering (geen dagelijkse terreur), maar de kern van de zaak is wederom al niet te doen


Wederom, ik zoek advies om UIT de situatie te komen op een grondige, permanente wijze. Ik snap dat het extreem moeilijk is om de situatie over te brengen, maar met "let op jezelf" kan ik geen pension, huis, eten, betalen en zeker geen gezin of kinderen (al heb ik op dat front het allang opgegeven... kan niet eens tegen als ik buiten vanuit de straat kids hoor schreeuwen).


dus:
- ga naar huisarts: heb ik gedaan natuurlijk, meermalen
- ga naar fysieke analyse: done tot op bepaalde hoogte
- ga naar psychologen (specialisme overspanning en burnout): done
- ga naar burnout analyse specialist: done
- ga naar burnout herstel specialist bureau: done
- ga naar bedrijfsartsen (een paar gehad in 2016-2020): als je verschijnt bij de bedrijfsarts, ben je DUS niet ziek (soort van Catch 22), dat is mijn indruk; verder: nu rechtsbijstand medische dossiers van de bedrijfsartsen oproept, komt minstens een met "we zijn het medisch dossier kwijt, sorry hoor"
- slik pillen (kalmeer etc.): done
- doe zelftests: done
- doe tests via andere partijen: done, zeer uitgebreid
- laat je adviseren: done tot op bepaalde hoogte
- schakel rechtsbijstand in: done
- schrijf alles op: done (deels voor process van staat, verzekering, rechtspraak eventueel, en deels om het gif van deze carrieremoord uit mij te laten)
- haal getuigschriften: hier en daar done, verder willen mensen niets mee te maken hebben (een aantal is zelf burnout gemaakt of andere rechtsproblemen met de vleesmolen van een "werkgever")
- alles eraan doen om op andere wegen voor het geld te zorgen, zodat het hele IT werk niet meer relevant is: done, maar reken na voor aandelen met de mini-crash van 2018, de grote crash van 2020 en de crypto val sinds 2021 wat de kapitaalvernietiging is op dat vlak (ga ik hier verder niet op in, is te erg voor woorden)

Wederom hulp verzoek om naar een EIND situatie te gaan. Hoe en waar kun je een medische keuring halen waar de vervolgaktie niet is "paar weken rust"

[TMC]

winterslaper schreef op woensdag 7 december 2022 @ 22:09:
Wederom hulp verzoek om naar een EIND situatie te gaan.

Wat is voor jou een acceptabele eindsituatie dan? Het is duidelijk wat je niet wilt, maar wat wil je wel?

[Naamloos87]

TMC schreef op woensdag 7 december 2022 @ 22:21:
[...]
Wat is voor jou een acceptabele eindsituatie dan? Het is duidelijk wat je niet wilt, maar wat wil je wel?

Levenslang uitkering en gratis geld. Is toch overduidelijk dat deze gast niet wilt werken.

[winterslaper]

Een keuring en daarna een zo hoog mogelijke % arbeidsongeschiktheid, of genoeg geld van de verzekering om veel minder te hoeven werken.

[unifi]

Ben je al bij je huisarts geweest? Doen, en laat 'm je post lezen.

Je gaat hier in je eentje niet uit komen, en je hoeft het ook niet alleen te doen. Ga naar je huisarts.

[Sissors]

unifi schreef op woensdag 7 december 2022 @ 23:00:
Ben je al bij je huisarts geweest? Doen, en laat 'm je post lezen.

Je gaat hier in je eentje niet uit komen, en je hoeft het ook niet alleen te doen. Ga naar je huisarts.

Hij schrijft dat hij dat al meermalen heeft gedaan.

Maar ook:

- huisarts: sinds 2015 een paar keer gesproken, maar de bedoeling bij werkgerelateerde zaken is met bedrijfsartsen praten, wordt mij altijd verteld

Euhm ja, zaken hoe jij bijvoorbeeld met een beperking toch kan werken kan je prima daarmee bespreken, maar:

pijnen, woedeaanvallen, onbeheersbare reacties, beuwstzijn bijna verliezer
-- zenuwen werken gewoon niet meer: geheugenproblemen, zelfs na tig herhalingen; niet kunnen focussen op dingen, zelfs al is het een "leuk" iets zoals een film proberen te volgen
-- geheugenproblemen zijn soms van niveau: iemand zwaait naar mij, maar ik weet niet wie dat is, of ik "val weg" in de woorden van huidige collega's en mis wat tijd of mentale aanwezigheid

Dat zijn geen dingen voor de bedrijfsarts. Als jij door het bestelbusje van een collega overreden wordt, dan ga je ook niet terwijl je op de grond half bewusteloos ligt de bedrijfsarts bellen, dan bel je de ambulance.

Je schrijft ook dat je psychologen gedaan hebt. Maar wat kwam daar uit dan? Waarom loop je daar niet nog, want lijkt mij duidelijk dat je niet eroverheen bent.

wat ik enigzins nog zou denken te kunnen is een soort van hoog niveau strategisch advies

Zulk soort banen hoog in de rangorde moet jij helemaal niet willen, daar hoort een hoop meer stress en druk bij dan de gemiddelde developer functie!

Het probleem is dat jij nu naar jaren nog steeds altijd terug blijft kijken naar die ene baan waar het mis ging. Schijnbaar (tot mijn verbazing als ik rest van je post lees) werk je nu wel. Maar toch maak jij je enorm druk over wat er jaren geleden is gebaseerd. Als je dat niet doet zou je waarschijnlijk nu met veel minder stress werken. Maar ik snap ook, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mijn gevoel kan je beter bij de groenvoorziening oid werken (en voor de duidelijkheid, dat is zeker niet vervelend bedoelt, maar gewoon als lage stress baan waar je buiten komt en geen deadlines hebt). Dat gezegd hebbende, dat is het onderbuik gevoel van een random forumgenoot. Wat jij nodig hebt is de huisarts die jou doorverwijst naar een psycholoog zeer waarschijnlijk. Je schrijft dat je daar al ben geweest, nou maak weer een afspraak met de melding dat het weer mis gaat en je hulp nodig hebt.

[Mijre]

@winterslaper Als ik je post zo zie, denk ik dat je op het punt zit een andere doorverwijzing te kunnen gebruiken. Je zo langdurig vastbijten, zulke extreme stressreacties en je omschrijvingen, suggereren dat een psycholoog met specialisatie overspannenheid/burn-out mogelijk te licht is. Het klinkt alsof het voor jou een erg traumatische ervaring is geweest, je daar nog in vast zit en je stressresponsesysteem flink ontregeld is. Met een doorverwijzing van je huisarts naar de specialistische GGZ voor traumatherapie kun je mogelijk werken aan je herstel.

Afgekeurd worden zien als beste eindsituatie, komt namelijk op mij over dat je denkt dat je definitief stuk bent en dat accepteert (en je daarbij verwacht dat het UWV dat volgzaam ook zal doen). Maar er zijn nog zoveel mogelijkheden om te kijken of je weer beter in je vel kunt zitten en je bent het zelf echt waard om dat te proberen.

[rr7r]

winterslaper schreef op woensdag 7 december 2022 @ 22:09:

- huisarts: sinds 2015 een paar keer gesproken, maar de bedoeling bij werkgerelateerde zaken is met bedrijfsartsen praten, wordt mij altijd verteld

Je huisarts is je eerste aanspreekpunt in relatie tot je gezondheid. De bedrijfsarts voor de relatie tussen arbeid en gezondheid. Als jij bij je bedrijfsarts komt en je zegt "ik heb een burn-out/depressie door werk" dan zegt die bedrijfsarts "nou ik heb daarvoor geen concrete aanwijzigingen gezien". Als je echter naar je huisarts gaat, je laat je doorverwijzen naar een psychiater, en die psychiater stelt de diagnose "depressie" en stelt in het diagnostisch verslag dat je werk een veroorzakende factor is, dan kan je dat vervolgens bij je bedrijfsarts neerleggen. Zijn eerdere standpunt "ik zie hiervoor geen aanleiding" kan dan geen stand meer houden.

Voor de psychiater is een lange wachtlijst. Dus wellicht dat je huisarts hierin iets kan betekenen.

En dat je stevige weerstand ervaart op alle fronten en je overal voor moet vechten is nou eenmaal hoe het werkt. Houd daar rekening mee.

[Voor 4% gewijzigd door rr7r op 08-12-2022 00:16]

[Kurkentrekker]

Heb je nu betaald of onbetaald werk? En zo ja, hoeveel uur per week?

[Oilman]

Wat ik even niet volg is dat je nooit beter gemeld bent, maar sinds 2020 wel een andere werkgever hebt? Hoe ben je bij deze nieuwe werkgever terecht gekomen? Zelf gesolliciteerd? En hier gaat het net zo beroerd als bij de vorige werkgever?

[Faxe]

Snap steeds minder van het hele verhaal. Om afgekeurd te worden hoef je niet ziek te zijn. Het gaat er om hoeveel je nog kunt verdienen afgezet tegen wat je voordat je bent uitgevallen kon verdienen. Een VSO bij ziek zijn kan prima. Heb dat zelf ook gedaan nadat ik 2 jaar ziek was. Was toen ik de VSO tekende voor 100% afgekeurd en heb nu dan ook een WIA Uitkering plus aanvulling vanuit een verzekering die mijn oude werkgever had afgesloten

Om bij het UWV afgekeurd te worden moet je een medisch dossier aanleveren wat wordt opgesteld door de bedrijfsarts. De verzekeringsarts van het UWV gaat er niet voor zorgen dat je hart onderzocht wordt. Dit moet je regelen via de huisarts.

Denk dat het oordeel van de burn out specialisten niet relevant zijn tenzij deze specialist ook een arts is of een GZ psycholoog.

Dat je succesvol een beroep kunt doen op de verzekering van je oude werkgever lijkt me sterk. Tenzij deze verzekeraar ook meegetekend heeft in de VSO. Je hebt zelf normaal gesproken geen rechtstreeks vorderingsrecht op dit soort verzekeringen.

Wat er verder allemaal gebeurt is bij je werkgevers is om afgekeurd te worden ook niet relevant. Het gaat om aantoonbare medische feiten. Deze verzameld de bedrijfsarts en stuurt deze als zijn medisch oordeel naar de verzekeringsarts van het UWV. Als je een WIA uitkering wil moet je dus bij een bedrijfsarts zijn.

[winterslaper]

Update:

Eind vorig jaar ging het steeds erger. Ben voorlopig ziek gemeld. Doe af en toe iets. Probeer energie te reserveren om dossier verder op te pakken.


Huisarts:
- heb drie keren gesproken met huisarts sinds begin 2023
- bloedtest gedaan (26 medisch-chemische analyses)
- hartanalyse gehad, omdat ik veel hartpijn had

Daar komt niets uit wat fysiek is. Allemaal zenuwen.

Huisarts doet verder niets, verwijst naar bedrijfsarts.
Enige is dat EMDR werd genoemd (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Zal er een keer naar kijken.


Bedrijfsarts:
Gesproken met bedrijfsarts. Lijkt een goede deze keer, met best veel ervaring. Gaf voorlopig mij meer rust ruimte dan ik verwachtte.
Er komt een langere vervolggesprek. Misschien dat deze arts kan helpen i.c.m. dossier en verzekeraar.


Verder reactie op jullie posts:
- heb vorderingsrecht op de verzekeringen van de wederpartij, dit is schriftelijk en getoetst door mijn advocaten (een van arbiedsrecht, een van letsel); alleen moet een sterker medisch dossier komen
- beter gemeld zijn: ik had in 2016-2020 mij enkele keren beter gemeld, maar daarna weer ziek gemeld omdat het consistent niet ging; sinds 2020 ziek gemeld zonder beter melding
- hoe beroerd het gaat: bij de werkgevers volgend op de wederpartij-werkgever gaat het op sommige punten beter (sociaal, hulp qua kennis), maar problemen met zenuwen en gezondheid zelfde, en door de jaren erger wordend


Mocht iemand nog een expert kennen die een medisch oordeel kan vellen, dan hoor ik dat graag.

[Wolfp4ck]

Misschien kort door de bocht, maar verhuis naar een ander land en start over...
Heb je belangen in NL of BE ?
indien je de taal niet wil leren, ga naar BE als je uit NL komt en naar NL als je uit BE komt.
Soms de hele boel eens omgooien helpt.

[Faxe]

winterslaper schreef op woensdag 1 februari 2023 @ 15:56:


Mocht iemand nog een expert kennen die een medisch oordeel kan vellen, dan hoor ik dat graag.

Daarvoor moet je bij een arts zijn.

Hoe lang ben je inmiddels niet meer aan het werk? Heb je nog een werkgever of loopt je verzuimdossier bij het UWV?

Heb je al bericht gehad van het UWV om de WIA aan te vragen? Na 88 week ziek zijn krijg je hierover bericht van het UWV je hebt dan tot de 93ste week om de aanvraag te doen.

[Voor 35% gewijzigd door Faxe op 02-02-2023 17:28]

[bastian433]

Hyperfree ding voor de hyperventilatie (dat idee heb ik) Kan ietwat verlichting geven bij pijn op de borst e.d. het is geen oplossing overigens.

Je kunt meestal ook je huisarts digitaal een bericht sturen, dan wordt het misschien wat duidelijker.

[Roenie]

Doel om arbeidsongeschikt te worden verklaard? Wil je liever niet als doel hebben om beter te worden en lekker in je vel te zitten?

[Spacecowboy]

Wat een verhaal. Ik heb zelf het WIA traject mogen meemaken, maar dat ging toch wel redelijk soepel (zover dat kan).

Een aantal tips voor het verleden en de toekomst:
- Meld je niet bij elke verbeting gelijk beter, blijf een tijdje op halve kracht werken. Dat is beter voor je herstel. Na 6 weken beter vervalt de ziekmelding en begint de 2 jaar opnieuw te tellen/.
- Keuringsarts van het UWV doet weinig medich, buiten je dossier bekijken en op basis daarvan een oordeel vellen. Het zijn niet voor niks "artsen" die alleen medicijnen hebben gestudeerd, en verder geen specialisatie hebben. Zorg dat je medische dossier bij je behandelend arts (in jouw geval de huisarts) volledig en up to date is.
- Zorg er voor dat je bij het UWV kan aantonen wat je zelf hebt gedaan om toch weer aan te slag te kunnen. Als dit ontbreekt sturen ze je genadeloos weer aasn het werk.

Wat zou je zelf willen? Buiten een schadevergoeding van je ex-werkgever? Ik denk wat het meest realistische is gedeeltelijk afkeuring een reeële optie is. Het percentage wat je afgekeurd wordt wordt tto 70% aangevuld door het UWV. Je huidige werkgever is daarbij verplicht je passend werk binnen de organisatie te geven.

Mijn ervaring is als je hier open over praat met je werkgever en leidinggevenden er veel meer mogelijk is dan je denkt.

Het lastige is dat mentale problemen niet objectief meetbaar zijn zoals bijvoorbeeld bloedwaarden etc. Ik zou je huisarts vragen om je cardiologisch door te meten, en eventueel laten doorsturen naar een cardioloog.

[Lethalis]

Ik vind die "mentale rekking" ivm "meerdere stacks" een bijzondere opmerking. Kun je een voorbeeld van die meerdere stacks geven?

Zelf werk ik al sinds 2003 met .NET (1 stack). Maar er komt uiteraard wel van alles bij kijken, zoals Angular en Typescript voor frontends bijvoorbeeld. En een REST api bouwen met .NET 6 gaat uiteraard anders dan een SOAP service 10 jaar geleden. Dus steeds bij moeten leren hoort er een beetje bij.

Ik pak dat op mijn 42ste ook niet meer zo snel op als 10 jaar geleden en kan mij voorstellen als ik straks 50+ ben dat het lastiger zal gaan.

Maar misschien moet mijn rol tegen die tijd ook veranderen. Wat ook voor mij lastig zal zijn, want ik verstop mij graag achter mijn computer.

[De_Bastaard]

Waarom ga/ging je niet gewoon ergens anders werken?

[Faxe]

Spacecowboy schreef op zondag 5 februari 2023 @ 14:57:
Wat een verhaal. Ik heb zelf het WIA traject mogen meemaken, maar dat ging toch wel redelijk soepel (zover dat kan).

Een aantal tips voor het verleden en de toekomst:
- Meld je niet bij elke verbeting gelijk beter, blijf een tijdje op halve kracht werken. Dat is beter voor je herstel. Na 6 weken beter vervalt de ziekmelding en begint de 2 jaar opnieuw te tellen/.
- Keuringsarts van het UWV doet weinig medich, buiten je dossier bekijken en op basis daarvan een oordeel vellen. Het zijn niet voor niks "artsen" die alleen medicijnen hebben gestudeerd, en verder geen specialisatie hebben. Zorg dat je medische dossier bij je behandelend arts (in jouw geval de huisarts) volledig en up to date is.
- Zorg er voor dat je bij het UWV kan aantonen wat je zelf hebt gedaan om toch weer aan te slag te kunnen. Als dit ontbreekt sturen ze je genadeloos weer aasn het werk.

Wat zou je zelf willen? Buiten een schadevergoeding van je ex-werkgever? Ik denk wat het meest realistische is gedeeltelijk afkeuring een reeële optie is. Het percentage wat je afgekeurd wordt wordt tto 70% aangevuld door het UWV. Je huidige werkgever is daarbij verplicht je passend werk binnen de organisatie te geven.

Mijn ervaring is als je hier open over praat met je werkgever en leidinggevenden er veel meer mogelijk is dan je denkt.

Het lastige is dat mentale problemen niet objectief meetbaar zijn zoals bijvoorbeeld bloedwaarden etc. Ik zou je huisarts vragen om je cardiologisch door te meten, en eventueel laten doorsturen naar een cardioloog.

Voor je WIA keuring krijg je bij het UWV te maken met een verzekeringsarts. Die heeft zich gespecialiseerd in de verzekeringsgeneeskunde.

[Gr4mpyC3t]

Het lijkt me ongelofelijk zwaar als ik je verhaal zo lees. Dit überhaupt willen delen is al een eerste goede stap!

Het advies is al meerde malen gegeven, maar toch lijkt het me goed om het nogmaals te benadrukken: Blijf niet in het verleden hangen. Dat klinkt niet logisch en zo voelt het misschien niet voor jou, je geeft immers al aan dat je energie reserveert voor deze casus.

Waarom?

Waarom reserveer je die energie niet in het zoeken naar ondersteuning in je (mentale) herstel? Jij hoeft de oplossing niet uit te vinden, daar heb je anderen voor. Kijk naar vandaag, begin morgen en zet steeds één stap. Iedere dag weer.

Die stap zetten kan alleen jij doen, wij hier op het forum niet.

[Bamjohanson]

winterslaper schreef op woensdag 1 februari 2023 @ 15:56:

Huisarts doet verder niets, verwijst naar bedrijfsarts.
Enige is dat EMDR werd genoemd (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Zal er een keer naar kijken.

Mijn tip zou zijn om er niet naar te kijken, maar je huisarts te bellen en direct een verwijzing+afspraak inplannen.