Jaren geleden had ik mijn eigen bedrijf gestart. Ik had zeer veel plezier in mijn werk en ik had een splinternieuwe auto van de zaak en een tankpas maar helemaal geen geld in mijn porttemonaille. Ik weet nog heel goed hoe ik die auto had ontvangen. Lease plan bracht die auto voor mijn deur en leverde de sleutels in zeggende: Ik overhandig u de sleutels Meneer Loorman. Het voelde alsof ik de hoofdrol had in een B film genaamd Tonny Bond special agent 007, maar aan het einde van de maand stond er 0,0 7 euro op míjn rekening.
Ik had met druk van werk mijn rijbewijs gehaald en stapte voor het eerst in een auto in plaats van een overvolle metro waarin je lichaamsdelen voelt van mensen die tegen je aan gedrukte staan en machteloos voor je uitstaart kijkend naar beslagen ramen en hoopt dat je niet ziek wordt of iemand een wind laat en je niet kunt ontsnappen en je onwel word van de walmen van andersman uitlaatgassen, omdat de metro deuren dicht zijn en je jouw adem moet inhouden tot de volgende halte en je moet blijven staan terwijl je benen al moe zijn. Als je van de bodem komt en dit allemaal aangeboden krijgt in combinatie met een vast contract wat je nooit hebt gehad dan ga je niet zo snel risico's nemen om dat te verliezen en dan probeer je maar dankbaar te zijn voor wat je hebt en het beste ervan te maken.
Ik kwam wel rond terwijl ik een vrouw en 2 jongetjes moest onderhouden, maar als ik een verkeersboete zou krijgen zou ik tekort schieten en die maand Bami moeten bietsen bij Mama. Vakantie plekken kon ik alleen bezoeken via youtube of het zouden 2 dagen roompot kijkduin worden met de auto van de zaak en ik zou krentenbollen en croissantjes moeten op slaan om gedurende dag te nuttigen. Op een dag had ik mijn vaste lasten betaald en had ik gewoon niet genoeg geld over voor baby melk. Op zulke momenten voelt een verantwoordelijke vader zich zo vernederd, schuldig, beschaamd en onteerd dat er zelfs korte momenten in jouw gedachte komen dat je er zelfs aan denkt om dan maar via andere wegen geld te verdienen.
Dit was daarom ook meteen het moment dat ik lak had aan alle risico's van het ondernemen. Ik keek naar mijn lachende kinderen en ik was blij dat ze geen besef hadden van mijn situatie. En dit allemaal terwijl ik mensen rijk aan het maken was die 3000 euro subsidie per stagaire pakte en ik klassen met stagiaires vulden en ze intensief ging begeleiden naast mijn werk. Ik deed werving en selectie, begeleiding, opleiding, administratie, rapportage en notulen, presentatie en coaching enzovoorts. Niemand die mij vertelde dat ik meer kon verdienen. Niemand die mij vertelde dat mijn trainingen tussen de 100 a 500 euro per uur waard waren. Niemand die mij vertelde dat mijn kinderen zich geen zorgen hoefden te maken over melk of luiers. Nadat ik deze wereld heb ontdekt heb ik gezworen om geen informatie te verbergen voor iemand dat kan leiden tot zijn of haar succes al zal het ten nadelen zijn voor mijn bedrijf. Ik geloof dat alles wat je een ander gunt vanzelf weer bij jou terecht komt en soms zelfs meer dan je hebt gegund.
Ik had met druk van werk mijn rijbewijs gehaald en stapte voor het eerst in een auto in plaats van een overvolle metro waarin je lichaamsdelen voelt van mensen die tegen je aan gedrukte staan en machteloos voor je uitstaart kijkend naar beslagen ramen en hoopt dat je niet ziek wordt of iemand een wind laat en je niet kunt ontsnappen en je onwel word van de walmen van andersman uitlaatgassen, omdat de metro deuren dicht zijn en je jouw adem moet inhouden tot de volgende halte en je moet blijven staan terwijl je benen al moe zijn. Als je van de bodem komt en dit allemaal aangeboden krijgt in combinatie met een vast contract wat je nooit hebt gehad dan ga je niet zo snel risico's nemen om dat te verliezen en dan probeer je maar dankbaar te zijn voor wat je hebt en het beste ervan te maken.
Ik kwam wel rond terwijl ik een vrouw en 2 jongetjes moest onderhouden, maar als ik een verkeersboete zou krijgen zou ik tekort schieten en die maand Bami moeten bietsen bij Mama. Vakantie plekken kon ik alleen bezoeken via youtube of het zouden 2 dagen roompot kijkduin worden met de auto van de zaak en ik zou krentenbollen en croissantjes moeten op slaan om gedurende dag te nuttigen. Op een dag had ik mijn vaste lasten betaald en had ik gewoon niet genoeg geld over voor baby melk. Op zulke momenten voelt een verantwoordelijke vader zich zo vernederd, schuldig, beschaamd en onteerd dat er zelfs korte momenten in jouw gedachte komen dat je er zelfs aan denkt om dan maar via andere wegen geld te verdienen.
Dit was daarom ook meteen het moment dat ik lak had aan alle risico's van het ondernemen. Ik keek naar mijn lachende kinderen en ik was blij dat ze geen besef hadden van mijn situatie. En dit allemaal terwijl ik mensen rijk aan het maken was die 3000 euro subsidie per stagaire pakte en ik klassen met stagiaires vulden en ze intensief ging begeleiden naast mijn werk. Ik deed werving en selectie, begeleiding, opleiding, administratie, rapportage en notulen, presentatie en coaching enzovoorts. Niemand die mij vertelde dat ik meer kon verdienen. Niemand die mij vertelde dat mijn trainingen tussen de 100 a 500 euro per uur waard waren. Niemand die mij vertelde dat mijn kinderen zich geen zorgen hoefden te maken over melk of luiers. Nadat ik deze wereld heb ontdekt heb ik gezworen om geen informatie te verbergen voor iemand dat kan leiden tot zijn of haar succes al zal het ten nadelen zijn voor mijn bedrijf. Ik geloof dat alles wat je een ander gunt vanzelf weer bij jou terecht komt en soms zelfs meer dan je hebt gegund.