Even een korte backstory: ik heb ruim 7 jaar gewerkt bij een werkgever. Daar ooit begonnen via een uitzendbureau en daar door de tijd heen uitgegroeid tot de senior met vrijwel alle kennis. Vorig jaar door de werkdruk wat woordenwisseling gehad en toen mij verwijt werd dat ik veel te veel fouten maakte (terwijl ik qua werk ook verreweg het meeste deed), was voor mij de emmer vol. Voelde geen waardering voor mijn inzet en werd eigenlijk alleen afgebrand op het negatieve. Begin dit jaar kwam een kans op mijn pad om te gaan werken in een functie waar ik 10 jaar geleden voor ben afgestudeerd. Dit leek een gouden kans, dicht bij huis, groot en net bedrijf en een directeur die mij bij het tweede gesprek meteen de zekerheid gaf.
Echter, bijna een jaar later, is die zekerheid eigenlijk nog ver te zoeken. Ik presteer nog niet op het niveau wat zij verwachten, ik mis persoonlijk de klik met het bedrijf en collega's en voel mij er niet thuis. De begeleiding is laag en zij verwachten, gezien de functie, dat ik zelf actief ben. Ik vind dat lastig als nieuwkomer, dus ik kan mijn draai niet vinden. Ik heb een evaluatiegesprek aangevraagd afgelopen maand en daarin kwam ter sprake dat als er geen stijgende lijn te zien is, dat wij in Februari wellicht een einde er aan maken.
Ik heb inmiddels best wel heimwee naar mijn oude plek. Ik had daar een vast contract, kende iedereen, wist alles van het bedrijf en zat daar op mijn gemak. Ja, het miste professionaliteit en de werkdruk was hoog. Maar het gras lijkt nu toch minder groen aan de overkant. Mijn vrouw vindt dat ik gewoon meer inzet moet geven, want zij vindt dat ik dit jaar vrolijker thuis kom dan de jaren er voor. Maar ikzelf twijfel ontzettend. Vandaag eigenlijk met tegenzin aan het werk en zou eigenlijk mijn oude werkgever willen bellen met een goed voorbereid verhaal om te kijken of ik terug kan keren met de kennis die ik dit jaar heb opgedaan. Ik denk dat de professionaliteit die op mijn nieuwe plek heerst een goede aanvulling daar kan wezen. En dus ook de werkdruk en mijn houding daar dusdanig kan indelen dat niet alleen ik beter wordt, maar dat het werk daar in z'n algemeen beter kan worden.
Is dit, na een jaar 'proberen', echt zo'n gekke gedachte om terug te willen naar je oude werkgever? Of kijk ik nu nog steeds door die roze nostalgie bril? Gevoelsmatig ben ik bang dat ik in Februari toch te horen krijg dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Ik heb nu ook nog steeds weinig klik op de nieuwe werkplek, dus ik voel mij er ook niet thuis. Een oud collega die ik sprak vertelde dat er wel iemand was ter vervanging, maar dat 't nog wel aanpoten was zonder mij. Ik ben er positief weggegaan en heb de deur toen ook expres op een kier gelaten. Ik zou daar zo weer kunnen gaan zitten en binnen een paar weken weer op 100% kunnen zijn. Ik zit echt in dubio wat een verstandige keuze is...
Echter, bijna een jaar later, is die zekerheid eigenlijk nog ver te zoeken. Ik presteer nog niet op het niveau wat zij verwachten, ik mis persoonlijk de klik met het bedrijf en collega's en voel mij er niet thuis. De begeleiding is laag en zij verwachten, gezien de functie, dat ik zelf actief ben. Ik vind dat lastig als nieuwkomer, dus ik kan mijn draai niet vinden. Ik heb een evaluatiegesprek aangevraagd afgelopen maand en daarin kwam ter sprake dat als er geen stijgende lijn te zien is, dat wij in Februari wellicht een einde er aan maken.
Ik heb inmiddels best wel heimwee naar mijn oude plek. Ik had daar een vast contract, kende iedereen, wist alles van het bedrijf en zat daar op mijn gemak. Ja, het miste professionaliteit en de werkdruk was hoog. Maar het gras lijkt nu toch minder groen aan de overkant. Mijn vrouw vindt dat ik gewoon meer inzet moet geven, want zij vindt dat ik dit jaar vrolijker thuis kom dan de jaren er voor. Maar ikzelf twijfel ontzettend. Vandaag eigenlijk met tegenzin aan het werk en zou eigenlijk mijn oude werkgever willen bellen met een goed voorbereid verhaal om te kijken of ik terug kan keren met de kennis die ik dit jaar heb opgedaan. Ik denk dat de professionaliteit die op mijn nieuwe plek heerst een goede aanvulling daar kan wezen. En dus ook de werkdruk en mijn houding daar dusdanig kan indelen dat niet alleen ik beter wordt, maar dat het werk daar in z'n algemeen beter kan worden.
Is dit, na een jaar 'proberen', echt zo'n gekke gedachte om terug te willen naar je oude werkgever? Of kijk ik nu nog steeds door die roze nostalgie bril? Gevoelsmatig ben ik bang dat ik in Februari toch te horen krijg dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Ik heb nu ook nog steeds weinig klik op de nieuwe werkplek, dus ik voel mij er ook niet thuis. Een oud collega die ik sprak vertelde dat er wel iemand was ter vervanging, maar dat 't nog wel aanpoten was zonder mij. Ik ben er positief weggegaan en heb de deur toen ook expres op een kier gelaten. Ik zou daar zo weer kunnen gaan zitten en binnen een paar weken weer op 100% kunnen zijn. Ik zit echt in dubio wat een verstandige keuze is...