Sterke twijfels na switchen van baan, verkeerde keuze?

[ThatDutchIdiot]

Even een korte backstory: ik heb ruim 7 jaar gewerkt bij een werkgever. Daar ooit begonnen via een uitzendbureau en daar door de tijd heen uitgegroeid tot de senior met vrijwel alle kennis. Vorig jaar door de werkdruk wat woordenwisseling gehad en toen mij verwijt werd dat ik veel te veel fouten maakte (terwijl ik qua werk ook verreweg het meeste deed), was voor mij de emmer vol. Voelde geen waardering voor mijn inzet en werd eigenlijk alleen afgebrand op het negatieve. Begin dit jaar kwam een kans op mijn pad om te gaan werken in een functie waar ik 10 jaar geleden voor ben afgestudeerd. Dit leek een gouden kans, dicht bij huis, groot en net bedrijf en een directeur die mij bij het tweede gesprek meteen de zekerheid gaf.

Echter, bijna een jaar later, is die zekerheid eigenlijk nog ver te zoeken. Ik presteer nog niet op het niveau wat zij verwachten, ik mis persoonlijk de klik met het bedrijf en collega's en voel mij er niet thuis. De begeleiding is laag en zij verwachten, gezien de functie, dat ik zelf actief ben. Ik vind dat lastig als nieuwkomer, dus ik kan mijn draai niet vinden. Ik heb een evaluatiegesprek aangevraagd afgelopen maand en daarin kwam ter sprake dat als er geen stijgende lijn te zien is, dat wij in Februari wellicht een einde er aan maken.

Ik heb inmiddels best wel heimwee naar mijn oude plek. Ik had daar een vast contract, kende iedereen, wist alles van het bedrijf en zat daar op mijn gemak. Ja, het miste professionaliteit en de werkdruk was hoog. Maar het gras lijkt nu toch minder groen aan de overkant. Mijn vrouw vindt dat ik gewoon meer inzet moet geven, want zij vindt dat ik dit jaar vrolijker thuis kom dan de jaren er voor. Maar ikzelf twijfel ontzettend. Vandaag eigenlijk met tegenzin aan het werk en zou eigenlijk mijn oude werkgever willen bellen met een goed voorbereid verhaal om te kijken of ik terug kan keren met de kennis die ik dit jaar heb opgedaan. Ik denk dat de professionaliteit die op mijn nieuwe plek heerst een goede aanvulling daar kan wezen. En dus ook de werkdruk en mijn houding daar dusdanig kan indelen dat niet alleen ik beter wordt, maar dat het werk daar in z'n algemeen beter kan worden.

Is dit, na een jaar 'proberen', echt zo'n gekke gedachte om terug te willen naar je oude werkgever? Of kijk ik nu nog steeds door die roze nostalgie bril? Gevoelsmatig ben ik bang dat ik in Februari toch te horen krijg dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Ik heb nu ook nog steeds weinig klik op de nieuwe werkplek, dus ik voel mij er ook niet thuis. Een oud collega die ik sprak vertelde dat er wel iemand was ter vervanging, maar dat 't nog wel aanpoten was zonder mij. Ik ben er positief weggegaan en heb de deur toen ook expres op een kier gelaten. Ik zou daar zo weer kunnen gaan zitten en binnen een paar weken weer op 100% kunnen zijn. Ik zit echt in dubio wat een verstandige keuze is...

[eRRoR.InSiDe]

Je gaat iets nieuws doen omdat hetgeen je doet niet goed gaat. Het nieuwe bevalt niet 100% en je wordt er momenteel niet gelukkig van. Is het dan beter om verder te ontwikkelen en/of kijken of terug te gaan naar een plek welke niet goed was omdat je daar voor je gevoel meer zekerheid hebt?

[DonJunior]

..nvm

[Voor 98% gewijzigd door DonJunior op 17-10-2022 09:37]

[CH4OS]

Een derde bedrijf is geen optie? Waarom wil je per se terug naar de oude werkgever? Daar ging je ook niet zonder reden weg.

[MitchellHearth]

Eens met hierboven. Je beschrijft de situatie alsof er 2 mogelijkheden zijn, terwijl misschien een derde (nog niet besproken) mogelijkheid wel veel beter zou uitpakken.

[gysman11]

^Dit. Er zijn meer dan 2 bedrijven waar je zou kunnen werken. En de markt is aan jouw kant. Lekker gaan solliciteren dus, en de ervaring van bedrijf 1 en bedrijf 2 meenemen naar bedrijf 3.

[ERMAWG]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:26:
Ik heb een evaluatiegesprek aangevraagd afgelopen maand en daarin kwam ter sprake dat als er geen stijgende lijn te zien is, dat wij in Februari wellicht een einde er aan maken.

Klinkt als een beetje een eenzijdig evaluatiegesprek...

Je werkt er nu een jaar. Vergeleken met je vorige baan, heb je het gevoel nog niet alles te weten en nog niet in de flow te zitten (zo vertaal ik het even). Dat vind ik niet gek hoor, bij een groot bedrijf kan het even duren voordat je weer een beetje op een comfortabel niveau zit qua kennis en kunde. Ik zou:

• Het nog minimaal een jaar volhouden
• Een goed gesprek aanvragen met je leidinggevende. Wellicht kun je vragen om dit periodiek te doen, bijvoorbeeld maandelijks. Daarbij is het goed om aan te geven dat je zelf inziet dat je nog niet echt in de flow zit en hier graag aan wilt werken.
• En/of je zou kunnen vragen om een mentor die je kan begeleiden
• Niet teruggaan naar je oude werkgever, je hebt daar toen de keuze gemaakt weg te gaan, die keuze heb je weloverwogen. De situatie daar is niet opeens veranderd neem ik aan.

[loewie1984]

De begeleiding is laag en zij verwachten, gezien de functie, dat ik zelf actief ben.

Kun je het ook voor je zelf omdraaien?
Er is geen begeleiding dus jij kunt de regie voeren, en dat je zelf beslisser, bepaler wordt?
Dan heb je toch een ontzettend mooie vrije rol?

Ik ben een periode in mijn werkzame leven ook wel eens onzeker geweest en nu af en toe nog wel eens, als ik geen feedback kreeg of ik goed bezig was. Ik heb het omgedraaid naar "ik doe mijn ding" en als ik iets niet goed doe ga ik dat beslist horen.

En hoe fijn is het als jij zelf de regie kan nemen in je werk over dingen die er moeten gebeuren. Als je het gezamenlijke doel van je bedrijf maar voor ogen kan houden toch?

[Herko_ter_Horst]

Als je was overgestapt uit een baan waar je eigenlijk gewoon tevreden over was, maar een nieuwe uitdaging je aantrekkelijk leek, maar die nu toch niet helemaal blijkt te zijn wat je ervan verwacht/gehoopt had, dan zou ik zeggen: geen probleem om terug te stappen.

Maar je komt, naar eigen zeggen, uit een situatie waar je niet tevreden mee was. Dan vraag ik me wel echt af of het verstandig is om daar naartoe terug te gaan. Voor je het weet zit je na een paar maanden weer in dezelfde situatie die je heeft doen besluiten elders te gaan kijken (de emmer opnieuw vol).

Ik ben het dus eens met diverse voorgaande sprekers: kijk naar een 3e partij.

[NimRod1337]

Ik heb nu al zo vaak gehoord dat een oude werkgever graag iemand terug nam, en de ervaring buiten alleen maar als meerwaarde ziet. Dus, doen, je kent er veel mensen, gooi een balletje op bij iemand en kijk hoe het loopt, wie weet zit je deze week al op gesprek. Doen.

[ThatDutchIdiot]

eRRoR.InSiDe schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:30:
Je gaat iets nieuws doen omdat hetgeen je doet niet goed gaat. Het nieuwe bevalt niet 100% en je wordt er momenteel niet gelukkig van. Is het dan beter om verder te ontwikkelen en/of kijken of terug te gaan naar een plek welke niet goed was omdat je daar voor je gevoel meer zekerheid hebt?

Ik ben gaan zoeken na een lastig gesprek waaruit ik uit emotie iets anders wilde gaan doen. Echter kom ik er nu achter dat ik daar wel ontzettend veel vrijheid had en ik kon daar veel meer beslissen dan ik dacht. Met de kennis die ik nu heb opgedaan, denk ik dat ik juist nog beter in mijn vorige positie kan presteren. Het stukje professioneel communiceren en plannen miste, iets wat ik nu heb geleerd. Ik denk dat ik daarmee beter het werk kan indelen en dus voor betere resultaten kan zorgen.

Ik werd niet gelukkig daar van de werkdruk en het onoverzichtelijke, maar ik zie juist nu in dat ik zelf daarin veel actiever had kunnen handelen. Ik heb daar eigenlijk nooit aangegeven "Joh, het is mij te veel, ik ga fouten maken en zonder hulp komt dit niet goed". En dat is iets wat ik nu inzie wat ook wel gewaardeerd zou worden. Ook had directie mij dan ook niet meer kunnen verwijten dat ik te veel fouten maakte

[Ebayzo]

Vorig jaar door de werkdruk wat woordenwisseling gehad en toen mij verwijt werd dat ik veel te veel fouten maakte (terwijl ik qua werk ook verreweg het meeste deed), was voor mij de emmer vol. Voelde geen waardering voor mijn inzet en werd eigenlijk alleen afgebrand op het negatieve.

Kan even niet pijlen of dit een incident was wat je wellicht teveel hebt aangetrokken. In dat geval kan je inderdaad de stap terug maken met de les dat het gras niet altijd groener is bij de buren. Dit heb ik zelf ook gedaan en ondanks dat ik nu ook gewoon weer irritaties heb wel blij met mijn keuze.

Edit: Je bevestigd mijn vermoeden net inderdaad. Doe wat goed voelt imho

[Voor 5% gewijzigd door Ebayzo op 17-10-2022 09:48]

[NimRod1337]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:47:
[...]
Met de kennis die ik nu heb opgedaan, denk ik dat ik juist nog beter in mijn vorige positie kan presteren. Het stukje professioneel communiceren en plannen miste, iets wat ik nu heb geleerd. Ik denk dat ik daarmee beter het werk kan indelen en dus voor betere resultaten kan zorgen.

Je weet ook al hoe je het gesprek in gaat, zo te lezen. Top. Nogmaals, doen.

[Bastiaan]

Ik kan weinig toevoegen aan wat eerder gezegd is; ook ik zou juist verder kijken naar optie 3.

Ook omdat dat precies mijn ervaring is: een overstap gemaakt omdat ik niet door kon groeien. Die overstap bleek qua bedrijfsvoering gewoon niet bij me te passen en ben na 7 maanden verder gaan kijken. Sterker nog: de stap daarna was nog véél erger, maar ik ben toen door iemand benaderd waarmee ik in gesprek ben geraakt. Na 4 maanden nog ongelukkiger zijn geweest bij werkgever 2, ben ik door die gesprekken bij mijn huidige werkgever terecht gekomen, en ik kan me qua werkomgeving niets beters wensen dan dit. De redenen van mijn twee snelle wisselingen kon ik verder prima onderbouwen en zijn op geen enkel punt nog een probleem (of überhaupt ter sprake) geweest.

De omstandigheden op de markt zijn nog gunstig genoeg om rond te kijken. Zeker gebruik van maken dus!

[ThatDutchIdiot]

Ebayzo schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:47:
[...]
Kan even niet pijlen of dit een incident was wat je wellicht teveel hebt aangetrokken. In dat geval kan je inderdaad de stap terug maken met de les dat het gras niet altijd groener is bij de buren. Dit heb ik zelf ook gedaan en ondanks dat ik nu ook gewoon weer irritaties heb wel blij met mijn keuze.

Edit: Je bevestigd mijn vermoeden net inderdaad. Doe wat goed voelt imho

Ik denk dat het incident een beetje gezorgd heeft dat ik in emotie/in opwelling een andere functie ben gaan zoeken. En ik heb daar voor zelf nooit aangegeven dat het werk mij te veel is. Nu zie ik in dat ik veel beter eerder had moeten aangeven dat de hoeveelheid werk er voor zorgt dat er fouten in komen. Eigenlijk gewoon stug doorgebuffeld en zelf ook toegelaten dat er veel fouten erin glipte. Ik had daarin gewoon moeten zeggen "Dit lukt mij niet, het is te veel en als je wilt dat ik het toch doorvoer, gaat het fout. Ik doe het niet want ik wil geen half werk afleveren. Hoe lossen wij dit samen als bedrijf op?"

[Ebayzo]

Bastiaan schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:51:
Ik kan weinig toevoegen aan wat eerder gezegd is; ook ik zou juist verder kijken naar optie 3.

Ook omdat dat precies mijn ervaring is: een overstap gemaakt omdat ik niet door kon groeien. Die overstap bleek qua bedrijfsvoering gewoon niet bij me te passen en ben na 7 maanden verder gaan kijken. Sterker nog: de stap daarna was nog véél erger, maar ik ben toen door iemand benaderd waarmee ik in gesprek ben geraakt. Na 4 maanden nog ongelukkiger zijn geweest bij werkgever 2, ben ik door die gesprekken bij mijn huidige werkgever terecht gekomen, en ik kan me qua werkomgeving niets beters wensen dan dit. De redenen van mijn twee snelle wisselingen kon ik verder prima onderbouwen en zijn op geen enkel punt nog een probleem (of überhaupt ter sprake) geweest.

De omstandigheden op de markt zijn nog gunstig genoeg om rond te kijken. Zeker gebruik van maken dus!

Ook dit is gewoon een valide scenario maar ik denk dat de ene mens niet de ander is en men zich soms liever weer in een vertrouwde omgeving ziet dan wéér een onbekende stap maken. En vanuit die positie kan je altijd weer naar optie 3 gaan

[ThatDutchIdiot]

Ebayzo schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:54:
[...]
Ook dit is gewoon een valide scenario maar ik denk dat de ene mens niet de ander is en men zich soms liever weer in een vertrouwde omgeving ziet dan wéér een onbekende stap maken. En vanuit die positie kan je altijd weer naar optie 3 gaan

Ook lijkt een optie 3 lastiger, omdat ik nu echt niet weet of het vakgebied waarvoor ik heb gestudeerd daadwerkelijk wel hetgeen is waar ik goed in ben en blij van wordt. Vorige werk was niet exact mijn vakgebied, maar ik was er wel goed in. Bij een optie zou ik dus eerst goed moeten gaan nadenken wat ik zou willen gaan doen. En dat is hoogstwaarschijnlijk niet in hetzelfde vakgebied

[Ernemmer]

Ik zou toch echt even gaan rondkijken bij een derde en eventueel vierde bedrijf. Er is overal vraag naar personeel en terug naar je oude werkgever kan je altijd nog proberen.

[loewie1984]

@ThatDutchIdiot Kun je iets meer vertellen over het werk wat je doet, wat je gestudeerd hebt?
Ik neig te zeggen naar developer maar weet het niet zeker.

[Furion2000]

- Ik interpreteer een TS die in zijn hoofd eigenlijk al met 1 voet bij zijn oude werkgever binnen staat.
- Ik lees een wederhelft die zag dat je het afgelopen jaar blijer was (heel belangrijk punt imo)
- Daarnaast zit er dus geen stijgende lijn in bij de huidige werkgever.

Ik zou beginnen met stoppen met nadenken over die vorige werkgever. Je was daar vastgeroest met interne kennis en daardoor waardevol voor het bedrijf. Dat zijn fijne situaties om in te zitten, je hoeft niet veel te doen om waardevol te zijn. Het is alleen vaak killing voor je carriere als die company kennis hetgeen is waar je grotendeels op leunt. Ik wil het niet bagataliseren, want die kennis bouw je op door enthousiast te zijn en alles met beide handen aan te pakken, maar het gaat vaak ten koste van werkervaring die je op je cv kunt zetten. Voor mij is 'kan ik dit op mijn cv zetten?' wel een goede vraag om te bepalen of ik met de juiste dingen bezig ben.

Ik zou je vrouw serieus nemen, vaak hebben mensen dichtbij je eerder door wat er scheelt en kunnen objectiever kijken dan jijzelf in je eigen gedachten.

Ik neig het ook eens te zijn met je vrouw door je te focussen op je huidige werk. Concreet uitzoeken waarin je beter moet worden en dat vervolgens dat doen. Actief tegen jezelf zeggen dat je even je kop omlaag moet houden en moet focussen en niet moet nadenken over 'escapes'. Mocht dat niet lukken zou ik zoals anderen ook raak zeggen, voor optie 3 gaan: een volgende werkgever.

Ik herken het gevoel van discomfort en ergenis naar je nieuwe collega's wel een beetje en hoe langer je bij je vorige werkgever zit hoe erger dat dit gevoel mogelijk gaat zijn gok ik zo. Het grappige is dat ik het niet meer zie als een negatief iets. De discomfort is 9/10x een enorme groei spurt dit je meemaakt qua skills, deze momenten voelen echt #*$&$ maar zijn eigenlijk super awesome. Zelfde met je collega's, de ergenissen voel je, maar 9/10x ben je zelf het probleem en zodra je open gaat staat voor ze gaat het met sprongen vooruit. Hoe ouder dat we worden hoe minder we open staan voor mensen en hoe minder we zin hebben in die discomfort en dan zeggen we vaak we kunnen minder goed leren en het is lastiger om vrienden te maken, alsof het probleem buiten ons is. Klinkklare onzin natuurlijk, dat heb je geheel zelf in de hand.

[ThatDutchIdiot]

loewie1984 schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 10:42:
@ThatDutchIdiot Kun je iets meer vertellen over het werk wat je doet, wat je gestudeerd hebt?
Ik neig te zeggen naar developer maar weet het niet zeker.

Gestudeerd HBO bouwkunde, huidige werk is bij een aannemer als projectvoorbereider. Vorige werk was bij een onderaannemer waar ik adviseur was (deel offertes, deel product uitwerking, deel klantenbeheer)

[Sparkiee]

Dus je bent niet tevreden over je oude plek. Je gaat weg en komt op een plek waar je na een jaar nog geen goed gevoel over hebt. En dan wil je weer terug naar je oude plek ? Wat verwacht je dan? Dat alles waarom je weg bent gegaan nu opgelost is? Dat het "opeens" beter is?

Bij ons zijn in het verleden ook collega's vertrokken omdat ze niet helemaal tevreden waren. Enkele zijn er terug gekomen en nu klagen ze weer, over de zaken waarvoor ze weg zijn gegaan.Is het geen optie zoals al meerdere keren gezegd om een ander bedrijf te zoeken? Of wellicht moet je zelf iets meer doen om in je huidige bedrijf te groeien. Ligt natuurlijk ook aan de reden van je vertrek bij je vorige bedrijf. Maar houd er rekening mee dat het weer hetzelfde zal zijn.

[ThatDutchIdiot]

Sparkiee schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 11:15:
Dus je bent niet tevreden over je oude plek. Je gaat weg en komt op een plek waar je na een jaar nog geen goed gevoel over hebt. En dan wil je weer terug naar je oude plek ? Wat verwacht je dan? Dat alles waarom je weg bent gegaan nu opgelost is? Dat het "opeens" beter is?

Bij ons zijn in het verleden ook collega's vertrokken omdat ze niet helemaal tevreden waren. Enkele zijn er terug gekomen en nu klagen ze weer, over de zaken waarvoor ze weg zijn gegaan.Is het geen optie zoals al meerdere keren gezegd om een ander bedrijf te zoeken? Of wellicht moet je zelf iets meer doen om in je huidige bedrijf te groeien. Ligt natuurlijk ook aan de reden van je vertrek bij je vorige bedrijf. Maar houd er rekening mee dat het weer hetzelfde zal zijn.

Ben daar weggegaan omdat er een hoge werkdruk lag (hier nu ook) en er mistte waardering. Ik dacht dat het gras, in de huidige markt, wel groener zou zijn en dat ik een dergelijke functie makkelijk zou oppakken. Heb mijzelf gevoelsmatig een beetje overschat, want het gaat mij niet zo makkelijk af als bij mijn vorige werkgever.

Ander bedrijf zoeken is zeker altijd een optie. Al twijfel ik sterk aan mijzelf of ik de functie in kwestie bij een ander bedrijf wel ineens zou kunnen. Ik zou dan eerder goed moeten nadenken of ik wellicht naar een compleet andere vakgebied wil gaan

[Tsurany]

Ik krijg het gevoel dat je bang bent om in het diepe te duiken en een stap te zetten en daardoor op zoek bent naar iets dat vertrouwd is en wat je al kent, ondanks dat je daar ook tegen genoeg problemen aan liep. In feite is dat weglopen van de situatie en dat gaat je op lange termijn niet helpen denk ik.

Het is belangrijk om na te gaan waar je nu werkelijk tegenaan loopt. Is deze nieuwe baan echt het werk dat niet goed bij je past of loop je er tegenaan dat je het lastig vind zelf de leiding te nemen? Projectvoorbereider is volgens mij wel een functie waarbij je initiatief moet tonen en ownership moet nemen en dat is doorgaans lastiger als je er nieuw in stroomt of als dat niet direct bij je persoonlijkheid past. Maar dat is wel bij uitstek iets waar je aan kan werken en waar je in kan groeien mits je dat ook zelf wilt en zelf aan de bel trekt. Doorgaans hebben grote bedrijven meer dan genoeg mogelijkheden voor training.

[loewie1984]

Waardoor heb je eigenlijk het gevoel dat je te kort komt/schiet?
Is dat een gebrek aan kennis, daarvan zou je kunnen zeggen dit is te leren al dan niet door advies te zoeken bij collega's of mogelijk een (zelf)studie hiervoor te doen.

Als het een gebrek is aan attitude waarom dan niet proberen deze attitude te veranderen?

[THE_BASE]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:26:

Is dit, na een jaar 'proberen', echt zo'n gekke gedachte om terug te willen naar je oude werkgever? Of kijk ik nu nog steeds door die roze nostalgie bril? Gevoelsmatig ben ik bang dat ik in Februari toch te horen krijg dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Ik heb nu ook nog steeds weinig klik op de nieuwe werkplek, dus ik voel mij er ook niet thuis. Een oud collega die ik sprak vertelde dat er wel iemand was ter vervanging, maar dat 't nog wel aanpoten was zonder mij. Ik ben er positief weggegaan en heb de deur toen ook expres op een kier gelaten. Ik zou daar zo weer kunnen gaan zitten en binnen een paar weken weer op 100% kunnen zijn. Ik zit echt in dubio wat een verstandige keuze is...

Ik kan me heel goed voorstellen hoe dit voelt, zat in een soortgelijke situatie. Heb 20 jaar bij dezelfde werkgever gewerkt en begin dit jaar de overstap naar iets totaal anders gewaagd.

En dat is me goed bevallen, het was een warm welkom, werd in het begin goed begeleid en de collega's zijn vriendelijk en de sfeer is informeel. Maar het begint nu wel lastiger te worden nu de begeleiding weg is. Ik kreeg onlangs een goede beoordeling en ze zijn blij met mij als collega. Ook werd er gezegd dat er meer werk mijn kant op komt, omdat ik nu ingewerkt ben. De afgelopen dagen was de werkdruk direct hoger en ik begon onzeker te worden of ik dat wel aan kan. Gelukkig heb ik de vrijheid alle taken zelf in te delen en mag ik ook aangeven als het teveel wordt.

In het begin had ik heimwee naar m'n oude werkplek, ook al was het niet meer zaligmakend. Er waren te veel mindere aspecten en toch dacht ik: laat ik mijn oude werkgever eens bellen of hij een gesprekje wil. Het is de heimwee naar het bekende, hetgeen je goed in bent en je weet van de hoed en de rand. Maar het is niet voor niets dat ik weg ben en hou ook graag de eer aan mijzelf.

Kort maar kracht: ik zou zelf verder gaan naar een volgende werkgever in dit verhaal en niet terug gaan naar het oude bekende, je bent er immers niet voor niets weg. Van het zoeken naar vacatures en het solliciteren krijg je vast weer energie en je wordt er als het goed is ook wat zekerder van, omdat je je eigen pad bewandelt en het heft in eigen handen neemt. Succes!

[NielsFL]

Weet je zeker dat je je oude baan nu niet te rooskleurig voorstelt? Zo ben ik zelf wel eens 2 keer heen en terug verhuist tussen twee woonplaatsen. Als je ergens een tijdje weg bent is het steeds makkelijker om alleen te herinneren wat je je wil herinneren. (Afhankelijk van de situatie te positief of negatief.)

Als je terug gaat sta je daar ook niet erg sterk zo. Nu is dat met een redelijke baas niet per se een probleem, maar voor hetzelfde geld krijg je straks alle rotzooi op je bord omdat men denkt dat je toch niet zo snel weer zal vertrekken.

Er is in dat jaar ook niets verandert tijdens jouw afwezigheid? Niemand heeft jouw plaats, of die van je directe leidinggevende, ingenomen en is daar straks jouw senior? Zo'n wijziging kan de dynamiek behoorlijk veranderen.

Persoonlijk zou ik het advies van je vrouw volgen. Even flink doorbuffelen en kijken of het alsnog wat wordt. Je vind het werk immers leuker. Zo niet, dan in februari een andere baan zoeken. Je oude baas zou ik pas na een jaar of 5 overwegen, zodat daar wel duidelijk is dat je prima elders kunt werken.

[Furion2000]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 11:27:
[...]


Ben daar weggegaan omdat er een hoge werkdruk lag (hier nu ook) en er mistte waardering. Ik dacht dat het gras, in de huidige markt, wel groener zou zijn en dat ik een dergelijke functie makkelijk zou oppakken. Heb mijzelf gevoelsmatig een beetje overschat, want het gaat mij niet zo makkelijk af als bij mijn vorige werkgever.

Ander bedrijf zoeken is zeker altijd een optie. Al twijfel ik sterk aan mijzelf of ik de functie in kwestie bij een ander bedrijf wel ineens zou kunnen. Ik zou dan eerder goed moeten nadenken of ik wellicht naar een compleet andere vakgebied wil gaan

Het voelt voor mij meer als een keuze die lijkt op een koude winterdag uit je bed komen. Je kunt lekker onder die warme deken blijven liggen (het bekende) of gewoon uit bed stappen en productief zijn die dag.

Wat als je nou alles wat je hier voelt en over twijfelt ter discussie stelt?

Je voelt dat je jezelf hebt overschat omdat het niet zo makkelijk gaat als eerst? Dat is toch nogal wiedes in een nieuwe functie? Je moet er energie tegenaan knallen om beter te worden en logischerwijs na een x aantal maanden inwerktijd nog een keer om die 2e stap te maken. Met andere woorden investeren. Dat of je kunt met droge ogen zeggen dat je niet capabel bent voor deze functie.

Hoge werkdruk? Is dat echt zo of is het je tekort aan kennis/kunde waardoor het zo voor jou voelt? Kan het niet zo zijn dat als je beter en sneller word, de werkdruk ook weer lager word? Direct verbonden aan de vorige alinea gok ik zo.

Naar een compleet ander werkveld? Lijkt dit niet een beetje op wat veel jeugd tegenwoordig ook denkt te ervaren? Het lukt niet met 2 vingers in de neus en dan gaan we op zoek naar 'escapes'? (dat 'niet zo makkelijk' triggert mij om dit te zeggen)

Wil graag onderstrepen dat dit niet bedoelt is om te bashen en totaal niet waar kan zijn voor jou, maar bedoelt is om je te triggeren om even een stapje terug te doen en je meningen ter discussie te stellen. In elke reactie lijk je weer terug te vallen in de mening waarmee je dit topic begon, dan twijfel je niet en ben je niet op zoek naar input, maar naar bevestiging voor de keus die je al in je hoofd hebt

Mocht blijken dat de functie je echt niet ligt en je gewoon als persoon niet graag uit je comfort zone wil, dan zou ik dit meenemen in je volgende keuze. Moet je dan wel naar een hoge werkdruk omgeving of kun je niet beter als ambtenaar aan de slag gaan? (niet om ambtenaren op 1 hoop te gooien, maar het is en blijft toch wel een duidelijk voorbeeld en iedereen weet gelijk waar je het over hebt )

[ThatDutchIdiot]

NielsFL schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:11:
...
Er is in dat jaar ook niets verandert tijdens jouw afwezigheid? Niemand heeft jouw plaats, of die van je directe leidinggevende, ingenomen en is daar straks jouw senior? Zo'n wijziging kan de dynamiek behoorlijk veranderen.
...

Werkwijze is er niet veranderd, er is naast mij nog iemand vertrokken dit jaar en ze hebben voor 1 fulltimer + 1 parttimer aangenomen. Verder is daar niks gewijzigd, ik heb nog af en toe contact met verschillende ex-collega's

Furion2000 schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:25:
[...]

Je voelt dat je jezelf hebt overschat omdat het niet zo makkelijk gaat als eerst? Dat is toch nogal wiedes in een nieuwe functie? Je moet er energie tegenaan knallen om beter te worden en logischerwijs na een x aantal maanden inwerktijd nog een keer om die 2e stap te maken. Met andere woorden investeren. Dat of je kunt met droge ogen zeggen dat je niet capabel bent voor deze functie.

Hoge werkdruk? Is dat echt zo of is het je tekort aan kennis/kunde waardoor het zo voor jou voelt? Kan het niet zo zijn dat als je beter en sneller word, de werkdruk ook weer lager word? Direct verbonden aan de vorige alinea gok ik zo.

Naar een compleet ander werkveld? Lijkt dit niet een beetje op wat veel jeugd tegenwoordig ook denkt te ervaren? Het lukt niet met 2 vingers in de neus en dan gaan we op zoek naar 'escapes'? (dat 'niet zo makkelijk' triggert mij om dit te zeggen)

Mocht blijken dat de functie je echt niet ligt en je gewoon als persoon niet graag uit je comfort zone wil, dan zou ik dit meenemen in je volgende keuze. Moet je dan wel naar een hoge werkdruk omgeving of kun je niet beter als ambtenaar aan de slag gaan?

Het is een beetje een samenhang van alle genoemde dingen. Ik ben vrij introvert en vind het dus lastig om zelf een eerste stap te zetten. De collega's die mij begeleiden zijn druk en daardoor kortaf. Daardoor durf ik niet constant vragen te stellen. Door het gebrek aan kennis zijn de vragen nu nog oppervlakkig en kan ik lastig een gesprek op niveau voeren. Leidinggevende omschreef het werk als "Een olifant opeten, dat lijkt moeilijk, maar je begint gewoon rustig met peuzelen". Echter, in dat metafoor, voelt het nu alsof die olifant neer is gelegd en aan mij de zet om te begrijpen hoe ik dat ga 'opeten'. De hoge werkdruk bij de vorige werkgever was inzichtelijk en meetbaar, hier voelt het momenteel een beetje als "Zorg maar dat het over 4 maand beter gaat en zorg zelf maar dat je de juiste kennis/mensen/tools erbij krijgt". Bij de vorige was het per week meetbaar en kon ik zelf goed inplannen wat aankomende week prioriteit had. Die regelmaat en overzicht heb ik hier niet

Met een ander werkveld doelde ik niet direct op een makkelijke escape, maar meer dat het hier niet direct aan de mensen ligt, maar aan mij icm de functie. Als ik elders diezelfde functie zou oppakken, verwacht ik dat ik tegen dezelfde muur aanloop.

[Metalfreak]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:26:
Of kijk ik nu nog steeds door die roze nostalgie bril?

Mijn ervaring: ja. Ik heb ook wel eens geconstateerd dat ik na een tijd bij een nieuwe werkgever toch vooral de leuke dingen herinnerde van de vorige werkgever. Als je dan vervolgens nog eens stil gaat staan bij de zaken die je er eigenlijk toe hebben bewogen om eens buiten de deur te gaan kijken, kom je erachter dat het helemaal niet alleen maar rozengeur en maneschijn was en dat er zeker goede redenen waren om weg te gaan.

Terug gaan naar een oude werkgever zie ik dan ook echt niet als optie. Je hebt dadelijk toch (bijna) een jaar bij een andere werkgever gewerkt, prima toch, om weer een nieuwe overstap te maken. Er zijn mensen die dat hun hele carrière blijven doen (nee, het is ook niet mijn ding, maar ze bestaan), dus dat is echt geen afgang. Deze werkgever was het dan misschien niet voor je, maar bij een andere is het misschien wel jouw ding.

[Blasterxp]

door jou weggaan bij je oud werkgever; heb je die werkgever gedwongen dat probleem op te lossen.
Daarmee is jouw plek dus ingevuld, of anders onder de collega's verdeelt. En misschien zijn ze daar wel tevreden mee.

Dit betekent: je kunt niet terugkeren in de functie zoals jij die ooit verlaten hebt. De wereld draait door. Terughopen (spijt) levert niets op, bovendien ben je de nare dingen mogelijk vergeten.

Door; dat is het key-woord. Of 1) mond dicht - schouders eronder en zorgen dat je huidige baan een succes wordt. En werk aan ' werkdruk' , werk je handig genoeg? Krijg je te veel taken? Of mis je kennis? Gas erop.
of 2) het is gelopen zaak en je staat buiten. Door naar werkgever nummer 3, en schrijf heel goed op wat je uit beide jobs geleerd hebt. Werkgever 3 gaat je vragen waarom je er zo kort gewerkt hebt.

[Furion2000]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:52:
Het is een beetje een samenhang van alle genoemde dingen. Ik ben vrij introvert en vind het dus lastig om zelf een eerste stap te zetten. De collega's die mij begeleiden zijn druk en daardoor kortaf. Daardoor durf ik niet constant vragen te stellen. Door het gebrek aan kennis zijn de vragen nu nog oppervlakkig en kan ik lastig een gesprek op niveau voeren. Leidinggevende omschreef het werk als "Een olifant opeten, dat lijkt moeilijk, maar je begint gewoon rustig met peuzelen". Echter, in dat metafoor, voelt het nu alsof die olifant neer is gelegd en aan mij de zet om te begrijpen hoe ik dat ga 'opeten'. De hoge werkdruk bij de vorige werkgever was inzichtelijk en meetbaar, hier voelt het momenteel een beetje als "Zorg maar dat het over 4 maand beter gaat en zorg zelf maar dat je de juiste kennis/mensen/tools erbij krijgt". Bij de vorige was het per week meetbaar en kon ik zelf goed inplannen wat aankomende week prioriteit had. Die regelmaat en overzicht heb ik hier niet

Met een ander werkveld doelde ik niet direct op een makkelijke escape, maar meer dat het hier niet direct aan de mensen ligt, maar aan mij icm de functie. Als ik elders diezelfde functie zou oppakken, verwacht ik dat ik tegen dezelfde muur aanloop.

Veel beroepen waar mensen het standaard druk hebben en kortaf kunnen zijn, maar als ik bij mijzelf kijk ben ik een ongelovelijke hypocriet wat dat betreft. Diegene die de moeite neemt voor een gesprek en niet ad hoc met een vraag komt en dan meteen weer weg is worden door mij het fijnst geholpen. Druk of niet, je laat je spullen vallen als een 'fijne collega' langskomt. Die andere delegeer je weg als het ff kan. Daarnaast moet je bij mij ook niet komen met een vraag zonder te vertellen dat je dit, dit en dit al geprobeerd hebt (eigen initiatief).

Ik vind het wel een leuke metafoor en binnen de bouwsector snap ik de attitude wel. Toch net wat meer 'we zetten er de schouders onder' mentaliteit en daar moet je van houden.

Begin je culture shock nu wel een beetje te begrijpen, je komt uit een omgeving waar alles SMART was en komt nu in een omgeving waar alles tussen de oren besloten word. Beiden is niks mis mee als het goed werkt voor de organisatie. Wel merk ik dat ze in de een wat banger zijn om fouten te maken en on the fly beslissingen te nemen (lees: minder verantwoording) en in de ander soms wat meer kunnen nadenken vooraf. Het mooie van die laatste is dat je daar wat meer verantwoording tegen komt.

Als er een vraag gesteld MOET worden om jou verder te helpen nadat x, y en z al geprobeerd hebt, MOET je dit doen. Die je dit niet dan stagneert de boel en dan een punt. Introvert en geen durf zouden deze laatste 4 maanden het raam uit moeten, je zit in survival modus

Geef het nog een goede poging zou ik zeggen want het moet mogelijk zijn om zichtbare verbetering te communiceren (direct/indirect) richting je collega's en leidinggevende. Kun je vervolgens tevreden en blij de balans opmaken en alsnog een keuze maken.

[loewie1984]

Dat je nog contact hebt met je ex collega's is ook niet echt bevorderlijk als je het mij vraagt.
Kijk als collega's vrienden worden is het wat anders, maar uiteindelijk zul je 98% van je collega's niet meer zien of spreken als je ergens anders gaat werken.

Dat je ze nog spreekt dan kom je ook niet los van je oude werkgever. Niet dat dat erg is, dan zou ik ook kijken of ik terug kon gaan. Maar als je je huidige baan nog een kans wilt geven zou ik niet al te veel in het verleden blijven hangen.

[Ionicawa]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:52:
[...]

Ik ben vrij introvert en vind het dus lastig om zelf een eerste stap te zetten.

[rant]

Ik kriebel altijd een beetje van dit soort statements. Introversie en extraversie hebben alleen te maken met het feit of sociale interacties jou energie kosten, of geven. Voor introverte mensen betekent dat dat sociale situaties/interacties jou energie kosten. Dit kan een verband hebben naar vermijdend sociaal contact, maar is vaak niet de reden. Daar zit meestal nog iets anders achter zoals angst of simpelweg geen behoefte hebben aan contact. Je hebt namelijk introverte mensen die een hartstikke sociaal (in de volksmond extravert) leven leiden, maar dan wel meestal aan het einde van de dag helemaal uitgeput zijn. (en dat niet erg vinden)

[/rant]

Voor de rest echo ik de overige reacties hier: teruggaan naar jouw vorige werkgever ondanks dat je weet dat er negatieve zaken waren waarvan je redelijk zeker weet dat die nog niet anders zijn, is geen goed idee. Het is dan wel weer een vertrouwde omgeving, maar dat het comfortabel is, betekent niet dat het goed voor je is. Je zit daarmee jouw eigen ontwikkeling erg in de weg. Dus ik wil je toch aanmoedigen om er toch nog wat van te maken. Desnoods bij een nieuwe werkgever. Desnoods terug naar het type werk dat je goed lag ipv waar je voor afgestudeerd bent. Maar niet terug naar de oude werkgever.

[Tsurany]

Ik kan me wel vinden in wat @Ionicawa zegt. Wat je nu doet is weglopen in plaats van jezelf uit te dagen. Je vlucht naar datgene wat je kent juist omdat je het eng vind jezelf naar voren te schuiven en aan jezelf te werken. En dat gaat je later nog veel meer tegenhouden.
Dit is typisch iets waar een goede coach bij kan helpen, die kan met jou sparren en jou helpen deze uitdaging wel aan te gaan.

Ik ben zelf ook vrij introvert en ik had er vroeger ook moeite mee om op mensen af te stappen en de eerste stap te zetten. Nu tien jaar later ben ik nog steeds introvert maar ben ik wel de gene die de eerste stap zet, anderen erbij haalt en samen een plan maakt en de kar trekt. Dat is een mindset die je ook als introvert persoon aangeleerd kan krijgen.
Het enige verschil is dat het jou meer energie gaat kosten dan een extrovert persoon, met name als het om een stukje socializing aan komt die toch ook bij zo'n rol komt kijken. En daar moet je dus jezelf echt gaan uitdagen en daar is hulp bij inschakelen absoluut geen gek idee. Maar je moet wel zelf de stap gaan zetten.

[CH4OS]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:52:
Werkwijze is er niet veranderd, er is naast mij nog iemand vertrokken dit jaar en ze hebben voor 1 fulltimer + 1 parttimer aangenomen. Verder is daar niks gewijzigd, ik heb nog af en toe contact met verschillende ex-collega's

Als er naast jou iemand ook vertrokken is en er qua werkwijze weinig veranderd is, zul je vroeg of laat dezelfde kritiek weer krijgen als eerst. Zoek iets wat jou wel energie geeft zodat je wel positief bent over het werk wat je doet. Als ik jouw verhaal zo lees, zou ik echt zeggen om een derde bedrijf te zoeken, dan maak je financieel gezien nog stappen ook, zeker in de huidige tijden.

[ThAZiP]

Heb niet alle reacties gelezen, tldr, sorry. Naar mijn mening is er al best veel gezegd maar het meeste resoneert bij mij de reactie van @THE_BASE ...

Persoonlijk denk ik dat je jezelf moet afvragen wat je precies wilt. Wil je "terug" in je routine en op termijn die collega worden die we allemaal kennen? Een mopperende boomer die ergens al te lang zit, maar nu voorbij het punt geraakt is waarbij hij/zij niet meer kan overstappen en het eigenlijk moet uitzitten tot zijn/haar pensioen? Teruggaan naar een werkgever waar je voor een goede reden vertrokken bent, zal echt niet leiden tot een bevredigend gevoel op te lange termijn. Wat ook niet helpt is dat je je nieuwe rol en werkomgeving steeds vergelijkt met de oude.. Gedane zaak, finito... Get over it (of her).

Of wil je - precies met dezelfde reden waardoor je eerder besloten hebt weg te gaan bij je vorige werkgever - jezelf ontwikkelen, uitdagen en groeien in een nieuwe rol met een (relatief) schone lei? Een mooi gezegde vind ik is "binnen de comfortzone groeit niks moois"... Ga in je kracht staan, neem ownership, durf fouten te maken (leer ervan) maar durf vooral te vragen. Overtuig iedereen ervan dat ze de juiste keuze hebben gemaakt om jou aan te nemen. Kruip uit die slachtofferrol en "vroeger was alles beter". Het verleden ga je niet aanpassen, je toekomst (in al dan niet je huidige rol) wel... Go for it.

Tenslotte, Google eens op het imposter syndrome... De mensen om je heen geloven (of geloofde) waarschijnlijk in jou(w kracht). Daarom krijg je redelijk wat mandaat en vrijheid / autonomie.

[Frieda]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 12:52:
[...]


Werkwijze is er niet veranderd, er is naast mij nog iemand vertrokken dit jaar en ze hebben voor 1 fulltimer + 1 parttimer aangenomen. Verder is daar niks gewijzigd, ik heb nog af en toe contact met verschillende ex-collega's


[...]


Het is een beetje een samenhang van alle genoemde dingen. Ik ben vrij introvert en vind het dus lastig om zelf een eerste stap te zetten. De collega's die mij begeleiden zijn druk en daardoor kortaf. Daardoor durf ik niet constant vragen te stellen. Door het gebrek aan kennis zijn de vragen nu nog oppervlakkig en kan ik lastig een gesprek op niveau voeren. Leidinggevende omschreef het werk als "Een olifant opeten, dat lijkt moeilijk, maar je begint gewoon rustig met peuzelen". Echter, in dat metafoor, voelt het nu alsof die olifant neer is gelegd en aan mij de zet om te begrijpen hoe ik dat ga 'opeten'. De hoge werkdruk bij de vorige werkgever was inzichtelijk en meetbaar, hier voelt het momenteel een beetje als "Zorg maar dat het over 4 maand beter gaat en zorg zelf maar dat je de juiste kennis/mensen/tools erbij krijgt". Bij de vorige was het per week meetbaar en kon ik zelf goed inplannen wat aankomende week prioriteit had. Die regelmaat en overzicht heb ik hier niet

Met een ander werkveld doelde ik niet direct op een makkelijke escape, maar meer dat het hier niet direct aan de mensen ligt, maar aan mij icm de functie. Als ik elders diezelfde functie zou oppakken, verwacht ik dat ik tegen dezelfde muur aanloop.

Heb je enig idee waarom het niet lukt om overzicht en regelmaat te krijgen? Heb je geen zicht op hoeveel werk er naar je toekomt? Of is het iets met het inschatten van een planning? Misschien is dat iets wat je nog eens met een collega of een leidinggevende kunt uitwerken? En plan dan gewoon een afspraak bij ze in met een goede bak koffie en een koek erbij. Dan hoef je je ook niet druk te maken of je iemand stoort of niet.

En vergeet niet, heel veel mensen vinden om hulp vragen lastig. Lastig omdat ze anderen niet lastig willen vallen, omdat ze vinden dat ze het zelf moeten kunnen, of om andere redenen. Maar hulp vragen is heel normaal en het helpt je om je werk goed te doen, niet iedereen heeft namelijk dezelfde competenties in dezelfde hoeveelheid, dat wisselt per persoon. Reken jezelf dus niet al van te voren af op dingen die je niet kunt, dan wordt het een self-fulfilling prophecy.

[Zebby]

Gras is groener en zo, wat je ook doet, ga niet terug. Je bent weggegaan met een reden, en zo te zien is daar niks aan gewijzigd.
Ik ga ook voor optie 3, solliciteer naar iets dat misschien meer lijkt op #1 als dat je beter ligt.

[Bundin]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 09:26:

Mijn vrouw vindt dat ik gewoon meer inzet moet geven, want zij vindt dat ik dit jaar vrolijker thuis kom dan de jaren er voor. Maar ikzelf twijfel ontzettend.

Luister naar je vrouw. Je bent weggegaan met een reden en de persoon die jou ontzettend goed kent geeft aan dat je vrolijker thuis komt. Dat is een enorm belangrijk signaal.

Zoals ik het zie heb je drie opties, waarvan 1 sowieso slecht is en 2 opties onzekerheid meebrengen.

Allereerst kan je terug naar waar je vandaan kwam. Slecht idee, want de kans op verdere groei is waarschijnlijk beperkt. Wil je dit tot je pensioen doen, in een bedrijf met hoge werkdruk en netto minder FTE dan toen jij er nog was? De kans dat je tegen dezelfde problemen aan zal lopen is naar mijn mening naderend aan 100%.

Je kan ook op zoek naar een ander bedrijf, zoals eerder benoemd. Als je niet blij bent in je huidige functie, dan is dat, hoewel onzeker, beter dan terug naar een plek die wel comfy is, maar weinig perspectief biedt.

Optie drie, naar mijn mening wat je moet doen: de regie nemen over je bijscholing op je huidige plek. Raap je moed bij elkaar en ga terug naar je leidinggevende. Zorg wel dat je voorbereid bent:

• wat gaat goed: bedenk voor jezelf waarom dat goed gaat (interesse? sluit aan bij je kennis? leuke collega of klant?)
• wat gaat minder goed: wellicht heb je uit je evaluatiegesprek al duidelijk wat er volgens je manager minder goed gaat. Bedenk wat je mist om het beter te doen. Stel doelen op voor jezelf en gebruik daarvoor een van de standaard methodes (zoals SMARTI of iets vergelijkbaars). Kom je er niet 100% uit, no problem. Daar heb je een leidinggevende voor die je als het goed is wil helpen.

Met die concept doelen bijbehorende vervolgacties (inclusief "wat heb je nodig van het bedrijf" zo helder mogelijk ga je het gesprek opnieuw aan, waarin je je doelen en benodigde resources voorlegt en bespreekt. Laat je niet afschepen met "zoek het zelf maar uit", als je niet het idee hebt dat dat gaat lukken.

Zelfs als je in de toekomst besluit te vertrekken, dan heb je in ieder geval een nuttig ontwikkelplan opgesteld/doorlopen. Dat kan je bij een volgende baan helpen.

Als laatste: focus in je werk niet alleen op wat niet goed gaat, maar ook op wat wel goed gaat en op wat beter gaat dan een maand geleden. Vier je successen

[ThatDutchIdiot]

Frieda schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 17:13:
[...]

Heb je enig idee waarom het niet lukt om overzicht en regelmaat te krijgen? Heb je geen zicht op hoeveel werk er naar je toekomt? Of is het iets met het inschatten van een planning? Misschien is dat iets wat je nog eens met een collega of een leidinggevende kunt uitwerken? En plan dan gewoon een afspraak bij ze in met een goede bak koffie en een koek erbij. Dan hoef je je ook niet druk te maken of je iemand stoort of niet.

En vergeet niet, heel veel mensen vinden om hulp vragen lastig. Lastig omdat ze anderen niet lastig willen vallen, omdat ze vinden dat ze het zelf moeten kunnen, of om andere redenen. Maar hulp vragen is heel normaal en het helpt je om je werk goed te doen, niet iedereen heeft namelijk dezelfde competenties in dezelfde hoeveelheid, dat wisselt per persoon. Reken jezelf dus niet al van te voren af op dingen die je niet kunt, dan wordt het een self-fulfilling prophecy.

Iedereen zegt inmiddels vorige baan vergeten, maar om toch even nog de vergelijking te maken: Vorige baan was productie werk, daar kon je eenvoudig meten of je voldoende deed in een week. We moesten gezamelijk 500 items per week gereedmelden (hetzij nieuwe offertes of uitlevering) en dat gedeeld op 5 man betekende 100 items per persoon. Daarmee kon ik mij week / dagen makkelijk inplannen. 20 per dag, circa 2,5 per uur.

Deze nieuwe baan heb ik niet die zwart-op-wit aantallen te behalen. Er loopt een bouwproject, daar wordt verwacht dat wij ergens eind volgend jaar opleveren. De bouw zelf start over 2 weken en zorg maar als projectvoorbereider dat de hele bouw loopt. Ik vind het daarin lastig om dus zelf te peilen of ik voldoende werk verzet.

Hulp vragen is inderdaad iets wat ik niet snel doe. Voelt voor mij als falen, iets lukt mij niet wat een ander wel lukt. Alsof je niet geschikt bent voor de functie. Dus voelt in dat onderdeel hulp vragen een beetje alsof je bevestigt richting de werkgever/leidinggevende : "Het lukt mij inderdaad niet en zonder hulp ben ik niet competent genoeg om het zelf te doen". Ben dan bang dat de werkgever dan toch eens gaat kijken voor vervanging.

[CH4OS]

Hulp vragen betekent óók ervan leren, beter worden zodat je het een volgende keer wél zelf kunt doen.
Beetje het give a man a fish en teach a man how to fish principe. Aan welke heeft jouw baas wat meer, denk je?

[Bolletje]

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 08:53:
[...]
Hulp vragen is inderdaad iets wat ik niet snel doe. Voelt voor mij als falen, iets lukt mij niet wat een ander wel lukt. Alsof je niet geschikt bent voor de functie. Dus voelt in dat onderdeel hulp vragen een beetje alsof je bevestigt richting de werkgever/leidinggevende : "Het lukt mij inderdaad niet en zonder hulp ben ik niet competent genoeg om het zelf te doen". Ben dan bang dat de werkgever dan toch eens gaat kijken voor vervanging.

Zul je denk ik wel een andere mindset moet krijgen om succesvol te worden. Onderschat niet dat het juist ook een competentie is om in te zien wanneer het niet gaat, dan vragen en gezamenlijk iets oplossen.

Nu zit er nog wel verschil hoe je hulp kan vragen.
"Ik kom er niet uit, kan jij helpen?"
-of-
"Ik heb X, Y en Z gedaan, nu . Ik heb me al ingelezen in de documentatie en gesproken met P, maar nu weet ik niet zeker of ik A of B moet doen.

Als het een bouwproject is met een lange doorlooptijd is het juist verstandig hulp te vragen vroeg in het proces. Later in het proces kan je maar moeilijker bijsturen. Collega's gaan je inzet dan wel ook wel inzien en je krijgt wat meer binding er mee.

Je moet er niet vanuit gaan dat mensen weten dat je het niet zeker weet. Misschien is het wel "oh we horen niets, zal wel goed gaan". Als ik je verhaal grofweg lees, ben je op zoek naar bepaalde kleine doelen. Per dag, per week. Misschien was dat bij je vorige functie al gedefinieerd (x stuks per week). Nu de kans om dat op te zetten

In de regel heb je meer denkvermogen nodig om een bepaalde structuur te krijgen in een complexe situatie. Daar word je dan vaak ook meer voor betaald.

[Metalfreak]

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 08:53:
[...]
Hulp vragen is inderdaad iets wat ik niet snel doe. Voelt voor mij als falen, iets lukt mij niet wat een ander wel lukt. Alsof je niet geschikt bent voor de functie. Dus voelt in dat onderdeel hulp vragen een beetje alsof je bevestigt richting de werkgever/leidinggevende : "Het lukt mij inderdaad niet en zonder hulp ben ik niet competent genoeg om het zelf te doen". Ben dan bang dat de werkgever dan toch eens gaat kijken voor vervanging.

Dan zul je daar toch echt eens iets in moeten veranderen. Wijsheid is ook weten wat je niet weet en weten op welke zaken je hulp nodig hebt. Ik heb altijd 1000x liever dat iemand iets vraagt als hij iets niet weet dan dat iemand zomaar iets gaat proberen en daarmee misschien de volledig verkeerde weg in gaat. Uiteraard moet je er wel van leren, als je voor de 5e keer hetzelfde vraagt zonder dat ik het idee heb dat je ook maar iets geleerd hebt van de vorige keren, ja, dan zou ik wel geïrriteerd worden. Maar je bewust zijn van zaken waar je hulp bij nodig hebt vind ik vele malen wijzer dan alles maar zelf uit te zoeken met een resultaat dat misschien helemaal niet bij de opdracht past.

En inderdaad, je kunt ook goed voorbereid hulp vragen. Laat zien wat je wel kunt en weet en wat je al gedaan hebt. Zo stel je gericht een vraag en kan iemand ook een concreet antwoord geven. Maar ook als je niet weet hoe je moet beginnen, benoem dat en kijk hoe je daar concreet mee geholpen kunt worden.

[De Rikster]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 10:51:
[...]
Gestudeerd HBO bouwkunde, huidige werk is bij een aannemer als projectvoorbereider.

Vakgenoot

Ik heb iets soortgelijks meegemaakt, 10 jaar bij mijn eerste werkgever gezeten (middelgrote aannemer) en van daaruit uitgevlogen omdat ik dacht dat het gras aan de overkant groener was. Anderhalf jaar gewerkt bij een hele grote aannemer, enkele jaren bij een iets kleinere aannemer en gaandeweg tot de conclusie gekomen dat het eigenlijk nergens zo goed geregeld was als bij mijn eerste werkgever, zowel organisatorisch als sociaal.

Bewust ervoor gekozen om niet de makkelijke weg te nemen en terug te gaan naar mijn eerste werkgever maar de stap naar freelance gemaakt en op basis van mijn ervaringen mijn werkzaamheden zo ingericht op een manier die ik prettig vind gebaseerd op mijn ervaring bij alle voorgaande bedrijven.

Waar loop je precies tegenaan waar je groei stagneert? Ik weet dat de mentaliteit in de bouw over het algemeen eentje is van zwemmen of verzuipen maar herken de grenzen van je (on)mogelijkheden en trek aan de bel.

En nee, dat is inderdaad niet wat de cultuur lijkt te zijn maar uiteindelijk wel wat je moet doen en wat gewaardeerd wordt (trust me, i know). Maak de harde afspraak dat als er punten zijn die één van beide partijen bespreekbaar wil maken dit niet bewaard wordt tot het volgende gesprek maar gooi ze op tafel en doe er wat aan. Je hebt een diploma in een richting waar je gewoon wordt geacht je actief te bemoeien met het proces, richt je hierop en het wordt een stuk duidelijker waar je nu nog tekort schiet.

Vorige werk was bij een onderaannemer waar ik adviseur was (deel offertes, deel product uitwerking, deel klantenbeheer)

Dat is inderdaad wel een verschil, je gaat van een omkaderd proces in een gespecialiseerd gebied naar een soort vrije vorm waar je brandjes zelf moet voorkomen, signaleren, soms opstoken maar meestal blussen.

Kan het zijn dat je jezelf misschien te goed hebt verkocht voor je functie? Wat je nu doet vraagt naast vakinhoudelijke kennis (en ook van aangrenzende vakgebieden) ook een behoorlijke organisatiesensibiliteit en gevoel voor politiek. Als je de ervaring mist voor het eerste en de persoonlijke skills (nog) niet hebt voor de overige dan heb je een hoop in te halen en hol je constant achter de wagen aan.

Deze nieuwe baan heb ik niet die zwart-op-wit aantallen te behalen. Er loopt een bouwproject, daar wordt verwacht dat wij ergens eind volgend jaar opleveren. De bouw zelf start over 2 weken en zorg maar als projectvoorbereider dat de hele bouw loopt. Ik vind het daarin lastig om dus zelf te peilen of ik voldoende werk verzet.

Dat begint met structuur aanbrengen, ik neem aan dat jullie ook werken met een voorbereidingsplanning of een tekeningencyclus oid?
Zo nee, stel dit zelf op. Simpel, moet je kunnen met de basiskennis uit je opleiding. (kom je er niet uit PM me maar)

Hulp vragen is inderdaad iets wat ik niet snel doe. Voelt voor mij als falen, iets lukt mij niet wat een ander wel lukt. Alsof je niet geschikt bent voor de functie. Dus voelt in dat onderdeel hulp vragen een beetje alsof je bevestigt richting de werkgever/leidinggevende : "Het lukt mij inderdaad niet en zonder hulp ben ik niet competent genoeg om het zelf te doen". Ben dan bang dat de werkgever dan toch eens gaat kijken voor vervanging.

Ik heb doorgaans liever de vraag om hulp bij het voorkomen van een probleem dan de vraag om acute maatregelen als het proces al in gevaar is omdat je te laat, of helemaal niet, aan de bel trekt. Daar zijn de marges te dun voor.

Ernemmer schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 10:50:
[...]
Ik zit ook in de bouwkunde en werkvoorbereider is gewoon een stressbaan.

Ik ging even van projectvoorbereider uit (ja functietitels in de bouw zijn nogal fluïde ) maar werkvoorbereider is de makkelijkste functie om van buitenaf te beschouwen. Het is ergens bezopen dat deze nodig zijn, alles wat je er uithaalt is winst. Heb het een half jaar gedaan en de minst stressvolle functie die ik ooit heb vervult als je een paar dingen in het achterhoofd houdt:
"Maak van jouw probleem niet mijn probleem"
"Een gebrek aan planning van jouw kant maakt het nog geen prioriteit aan mijn kant"
"We betalen jullie goed voor jullie kennis en kunde, als wij het beter kunnen hadden we jullie niet nodig. Verwacht dan ook niet van ons/mij dat ik verantwoordelijkheden overneem van jullie pakketje"

Misschien iets anders binnen de bouw gaan doen waar je wat minder werkdruk en stress hebt?

De Omgevingsdienst zoekt nog wel mensen, aannemerij is gewoon goed te doen als je een functie hebt die past bij je capaciteiten. Wil je echter groeien in salaris dan moet je ook groeien in wat je meeneemt naar je werk.

Of bij 1 van de echt grote aannemers aan het werk gaan, mijn ervaring is dat daar de werkdruk een stuk lager ligt.

De werkdruk is feitelijk hetzelfde, het verwachtingspatroon ook alleen het proces is beter gestroomlijnd en daardoor overzichtelijker als je nog niet de ervaring en kennis hebt om dit zelf te zien.

Ionicawa schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 16:22:
[...]
Je hebt namelijk introverte mensen die een hartstikke sociaal (in de volksmond extravert) leven leiden, maar dan wel meestal aan het einde van de dag helemaal uitgeput zijn.

Doodvermoeiend inderdaad dat hele dag met mensen omgaan als dit je persoonlijkheidstype is.

(en dat niet erg vinden)

Nou dat wisselt nog wel eens

[Voor 33% gewijzigd door De Rikster op 18-10-2022 11:08]

[Ernemmer]

ThatDutchIdiot schreef op maandag 17 oktober 2022 @ 10:51:
[...]


Gestudeerd HBO bouwkunde, huidige werk is bij een aannemer als projectvoorbereider. Vorige werk was bij een onderaannemer waar ik adviseur was (deel offertes, deel product uitwerking, deel klantenbeheer)

Ik zit ook in de bouwkunde en werkvoorbereider is gewoon een stressbaan.

Misschien iets anders binnen de bouw gaan doen waar je wat minder werkdruk en stress hebt?

Of bij 1 van de echt grote aannemers aan het werk gaan, mijn ervaring is dat daar de werkdruk een stuk lager ligt.

En nog even inhoudelijk op dit stukje ingaan.

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 08:53:
[...]
Deze nieuwe baan heb ik niet die zwart-op-wit aantallen te behalen. Er loopt een bouwproject, daar wordt verwacht dat wij ergens eind volgend jaar opleveren. De bouw zelf start over 2 weken en zorg maar als projectvoorbereider dat de hele bouw loopt. Ik vind het daarin lastig om dus zelf te peilen of ik voldoende werk verzet.

Als het goed is is er een planning gemaakt met heel veel kritieke momenten die gehaald moeten worden.
Zorg dat je de dingen op die planning afgehandeld hebt. Zorg dat het juiste materiaal, materieel en personeel op het juiste moment op de bouw aanwezig is.

Je kan zo juist heel mooi alles afstrepen van wat er geregeld moet worden, gewoon in een excel (planning) met weeknummers, 1 kleur voor besteld, 1 kleur voor verwachtte leverdatum, 1 kleur voor uiterlijk nodig ed.


En ga even Getting things done lezen, dat is echt een super goed boek om overzicht te krijgen van wat je moet doen en dat je het dan ook daadwerkelijk gaat doen.
https://www.bol.com/nl/nl...491/?c2a=buy#productTitle

Of een samenvatting via Youtube, want dat is vaak een stuk sneller.
YouTube: Getting Things Done (GTD) by David Allen - Animated Book Summary And...

ps. maak een to-do lijst van echt alles wat je moet doen, dan hoef je niks meer te onthouden en kan je er op vertrouwen dat alles wat je moet doen in je to-do lijst staat.
Dat geeft zeer veel rust op de momenten dat je niet meer aan het werk bent.

Zelf gebruik ik notion.se (redelijke leercurvve) om alles in mijn leven bij te houden, beetje op deze manier.
YouTube: The ULTIMATE Second Brain Setup in Notion

[Voor 74% gewijzigd door Ernemmer op 18-10-2022 11:14]

[ThatDutchIdiot]

De Rikster schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 10:43:
[...]

Waar loop je precies tegenaan waar je groei stagneert? Ik weet dat de mentaliteit in de bouw over het algemeen eentje is van zwemmen of verzuipen maar herken de grenzen van je (on)mogelijkheden en trek aan de bel.

En nee, dat is inderdaad niet wat de cultuur lijkt te zijn maar uiteindelijk wel wat je moet doen en wat gewaardeerd wordt (trust me, i know). Maak de harde afspraak dat als er punten zijn die één van beide partijen bespreekbaar wil maken dit niet bewaard wordt tot het volgende gesprek maar gooi ze op tafel en doe er wat aan. Je hebt een diploma in een richting waar je gewoon wordt geacht je actief te bemoeien met het proces, richt je hierop en het wordt een stuk duidelijker waar je nu nog tekort schiet.

[...]

Dat is inderdaad wel een verschil, je gaat van een omkaderd proces in een gespecialiseerd gebied naar een soort vrije vorm waar je brandjes zelf moet voorkomen, signaleren, soms opstoken maar meestal blussen.

Kan het zijn dat je jezelf misschien te goed hebt verkocht voor je functie? Wat je nu doet vraagt naast vakinhoudelijke kennis (en ook van aangrenzende vakgebieden) ook een behoorlijke organisatiesensibiliteit en gevoel voor politiek. Als je de ervaring mist voor het eerste en de persoonlijke skills (nog) niet hebt voor de overige dan heb je een hoop in te halen en hol je constant achter de wagen aan.

Ik had verwacht / gehoopt dat er meer begeleiding was. Maar er wordt inderdaad juist verwacht dat ik zelf kar trek en zorg dat ik de benodigde kennis verkrijg. Dat is iets wat ik nu na een jaar nog niet voor elkaar gebokst krijg. Misschien is het niet iets voor mij, daar ligt zo sterk die twijfel. Ik ben wel gemotiveerd om te leren, maar ik vind het zelf lastig om mijn weg daarin te vinden. Een omkaderd proces met meetbare resultaten lag(/ligt) mij wellicht beter, gevoelsmatig ontdek ik dat nu meer. Misschien ben ik wel een sukkel om nu terug te willen naar hetgeen wat ik vertrouwd ben. Het was makkelijk, het ging automatisch, het had zekerheid.

En ja, daarbij voelt het nu inderdaad of ik mijzelf naar een functie heb verkocht die misschien (ondanks mijn opleiding) niet bij mij past. Qua organisatie, werkwijze en dergelijke is het een wereld van verschil en ben daarin in feite een starter. Aan de andere kant, als ik het wel onder de knie kan krijgen, heb ik uiteindelijk ook een omkaderd proces. Dus ik wil het sowieso een echte poging wagen, daarom heb ik vorig jaar ook die stap gemaakt.

Ik probeer momenteel wel mij actiever op te stellen en heb mijzelf de regel gegeven dat ik tenminste één telefoongesprek per dag voer en tenminste één 'actieve' mail uitzet (dus niet een akkoord mailtje, maar een mail met inhoudelijke vragen om het proces verder te begrijpen en verder te komen). Initiatief tonen, kennis inwinnen en de 'schaamte' aan de kant zetten voor de domme vragen. Zodat ik met welk eindresultaat wel kan zeggen dat ik het wel echt geprobeerd heb.

[PLAE]

Volgens mij kun je zelden helemaal terugkeren naar de oude situatie, ook al zou je dat willen. Ik denk ook wel eens terug aan een plek waar ik eerder heb gewerkt. Maar als ik daar dan toevallig kwam werd ik snel met beide voetjes op de vloer gezet. Vaak zijn de mensen die zijn blijven hangen niet de mensen waar jij de meeste energie uit haalt, de grapjes zijn hetzelfde, het geklaag is hetzelfde.

Maar de interessante collega's zijn ondertussen ook verder gegaan met hun carrière of leven. De collega's die altijd bleven hangen bij de vrijdagmiddagborrel gaan nu naar hun gezin en die plek is ingenomen door nieuwe jongere collega's. Ik omschrijf het een beetje simpel. Maar ik ben het eens met de Tweakers die schetsen dat je beter vooruit- dan terug kunt kijken.

[De Rikster]

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 11:28:
Ik probeer momenteel wel mij actiever op te stellen en heb mijzelf de regel gegeven dat ik tenminste één telefoongesprek per dag voer en tenminste één 'actieve' mail uitzet

Op geen enkele wijze aanvallend bedoeld hoor maar dat is héél erg weinig in jouw functie. Wachten doe je op de bus en jij moet degene zijn die het proces bewaakt en aanstuurt in eerste lijn.



Als je hele dagen doorkomt met maar één telefoontje en één mailtje ben je druk met de problemen van iemand anders op te lossen en moet je acteren.

Misschien ben ik wel een sukkel om nu terug te willen naar hetgeen wat ik vertrouwd ben. Het was makkelijk, het ging automatisch, het had zekerheid.

Tot aan je pensioen op de automatische piloot zonder uitdaging naar je werk, je moet het maar kunnen

En ja, daarbij voelt het nu inderdaad of ik mijzelf naar een functie heb verkocht die misschien (ondanks mijn opleiding) niet bij mij past. Qua organisatie, werkwijze en dergelijke is het een wereld van verschil en ben daarin in feite een starter. Aan de andere kant, als ik het wel onder de knie kan krijgen, heb ik uiteindelijk ook een omkaderd proces.

Dan wordt het iig een stuk overzichtelijker en behapbaarder maar moet je alsnog je grenzen blijven bewaken.

Dus ik wil het sowieso een echte poging wagen

Actief of passief?

[Voor 4% gewijzigd door De Rikster op 18-10-2022 12:35]

[olafmol]

Niet alle reacties gelezen hierboven, dus excuses als het al vermeld is. Maar ik zie wel een patroon bij je:

- zelf niet pro-actief aan de bel trekken, en gaan halen, als je iets nodig hebt.
- ergens weggaan als je kritiek krijgt op je functioneren.

Ik denk dat je bovenstaande punten moet oplossen voor jezelf, anders ga je ze steeds weer tegenkomen.

Wat tips die mogelijk kunnen helpen: neem kritiek aan als opbouwend, maar nog beter: vaak weet je zelf al wel wat er niet lekker loopt in je werk. Ga regelmatig (bv 1x per maand) met een "mentor" zitten, kan je leidinggevende zijn, kan ook een senior collega zijn, of beiden (als je die niet hebt vraag ernaar), en ga bespreken wat er niet lekker loopt, wat er van je verwacht wordt, en hoe je dit zou kunnen verbeteren/oplossen. Maak een plan, voer dit plan uit, en ga in de volgende bespreking kijken of je aanpassingen geholpen hebben.

Spreek ook verwachtingen duidelijk uit, en vraag naar wat er specifiek van je verwacht wordt. Maak zaken helder, dit werkt 2 kanten op trouwens.

Los daarvan lees ik hierboven iets over "1 actief mailtje en 1 telefoongesprek per dag". Dit klinkt mij wat mager idd in de oren, voor veel medior/senior functies wordt er veel meer van je verwacht (dat je de hele dag actief bezig bent om jouw taken, en het werk van anderen, succesvol te realiseren.) Maar ook daar geldt: krijg helder wat er van je verwacht wordt, misschien is het aantal telefoontjes of mailtjes per dag helemaal niet relevant, maar gaat het om hele andere criteria, meer resultaat dan taak gericht.

Al met al lees ik toch een vrij "passieve" en "junior" houding bij je, daar is op zich niks mis mee, zolang je je dat realiseert, en als je je daar het prettigste bij voelt, dan kun je daar je functies en bedrijven bij zoeken. Als je meer ambieert in je professionele leven, en jezelf wilt "ontwikkelen" zou ik bovenstaande verbeterpunten oppakken, ga je geheid veel plezier van hebben.

Succes!

[Voor 10% gewijzigd door olafmol op 18-10-2022 12:52]

[ThatDutchIdiot]

olafmol schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 12:49:
Niet alle reacties gelezen hierboven, dus excuses als het al vermeld is. Maar ik zie wel een patroon bij je:

- zelf niet pro-actief aan de bel trekken, en gaan halen, als je iets nodig hebt.
- ergens weggaan als je kritiek krijgt op je functioneren.

Ik denk dat je bovenstaande punten moet oplossen voor jezelf, anders ga je ze steeds weer tegenkomen.

Wat tips die mogelijk kunnen helpen: neem kritiek aan als opbouwend, maar nog beter: vaak weet je zelf al wel wat er niet lekker loopt in je werk. Ga regelmatig (bv 1x per maand) met een "mentor" zitten, kan je leidinggevende zijn, kan ook een senior collega zijn, of beiden (als je die niet hebt vraag ernaar), en ga bespreken wat er niet lekker loopt, wat er van je verwacht wordt, en hoe je dit zou kunnen verbeteren/oplossen. Maak een plan, voer dit plan uit, en ga in de volgende bespreking kijken of je aanpassingen geholpen hebben.

Spreek ook verwachtingen duidelijk uit, en vraag naar wat er specifiek van je verwacht wordt. Maak zaken helder, dit werkt 2 kanten op trouwens.

Los daarvan lees ik hierboven iets over "1 actief mailtje en 1 telefoongesprek per dag". Dit klinkt mij wat mager idd in de oren, voor veel medior/senior functies wordt er veel meer van je verwacht (dat je de hele dag actief bezig bent om jouw taken, en het werk van anderen, succesvol te realiseren.) Maar ook daar geldt: krijg helder wat er van je verwacht wordt, misschien is het aantal telefoontjes of mailtjes per dag helemaal niet relevant, maar gaat het om hele andere criteria, meer resultaat dan taak gericht.

Al met al lees ik toch een vrij "passieve" en "junior" houding bij je, daar is op zich niks mis mee, zolang je je dat realiseert, en als je je daar het prettigste bij voelt, dan kun je daar je functies en bedrijven bij zoeken. Als je meer ambieert in je professionele leven, en jezelf wilt "ontwikkelen" zou ik bovenstaande verbeterpunten oppakken, ga je geheid veel plezier van hebben.

Succes!

Klopt, kritiek krijgen vind ik bijzonder lastig. Ik snap/weet dat het geen persoonlijke aanval is en dat het bedoelt is om te verbeteren, maar van binnen roept een stemmetje die alleen maar bevestiging loopt te roepen dat ik niet geschikt hiervoor ben, met als logica dat die kritiek exact aantoont dat ik het toch nooit ga kunnen. Ik neem het veel te persoonlijk op en als ik er dan over wil praten, voel ik zo'n brok in m'n keel van emotie. Op zich de kritiek die ik afgelopen maand ontving voelde niet onverwachts, maar zorgde er juist voor dat de twijfels die ik had vergroot werden. In mijn privé kring kreeg ik ook gemixte reacties. De ene zegt blijven, de andere zegt doorzoeken. Thuis kom ik vrolijker over omdat ik minder frustratie uit. Ik ben nu vooral gefrustreerd op mijzelf en niet op een ander, dus dat uit ik minder.

Die zin van '1 actieve mail / telefoon per dag' was een tip die de leidinggevende meegaf. Hij constateerde dat ik wel lijk dat ik betrokken wil zijn, maar dat nog niet laat zien. Ipv contact te zoeken, werk ik nu uit wat er gevraagd wordt, terwijl met een beetje contact het direct helder voor alle betrokken partijen is. Hij gaf aan dat het niet fout is om dingen uit te werken, maar gaf de tip om dan op z'n minst te proberen om 1 partij per dag te bellen om de zaken te door te nemen. Om op die manier te leren om zelf die eerste stap te zetten en te zorgen dat partijen aan de gang gaan (ipv wachten totdat het moet)

Vind het echt een vervelend dilemma... Misschien toch geen onverstandige keuze om een coach/adviseur in te schakelen die mij wat begeleiding kan geven

[loewie1984]

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 14:00:
[...]
Vind het echt een vervelend dilemma... Misschien toch geen onverstandige keuze om een coach/adviseur in te schakelen die mij wat begeleiding kan geven

Ik denk dat heel verstandig is, probeer de situatie te bespreken met anderen (die er verstand van hebben) om zoveel mogelijk inzichten te verkrijgen.

Het is ook goed als iemand anders je een spiegel voor houd, reflecteert en jij tot de conclusie komt dat je het helemaal nog niet van die kant bekeken hebt. Dan kan soms voor zo'n opluchting zorgen.

Meningen van anderen zijn ten slotte prima, maar uiteindelijk beslis je zelf. Ik zou alleen niet te snel de handdoek in de ring gooien bij je huidige werkgever.

[olafmol]

ThatDutchIdiot schreef op dinsdag 18 oktober 2022 @ 14:00:
[...]


Klopt, kritiek krijgen vind ik bijzonder lastig. Ik snap/weet dat het geen persoonlijke aanval is en dat het bedoelt is om te verbeteren, maar van binnen roept een stemmetje die alleen maar bevestiging loopt te roepen dat ik niet geschikt hiervoor ben, met als logica dat die kritiek exact aantoont dat ik het toch nooit ga kunnen. Ik neem het veel te persoonlijk op en als ik er dan over wil praten, voel ik zo'n brok in m'n keel van emotie. Op zich de kritiek die ik afgelopen maand ontving voelde niet onverwachts, maar zorgde er juist voor dat de twijfels die ik had vergroot werden. In mijn privé kring kreeg ik ook gemixte reacties. De ene zegt blijven, de andere zegt doorzoeken. Thuis kom ik vrolijker over omdat ik minder frustratie uit. Ik ben nu vooral gefrustreerd op mijzelf en niet op een ander, dus dat uit ik minder.

Die zin van '1 actieve mail / telefoon per dag' was een tip die de leidinggevende meegaf. Hij constateerde dat ik wel lijk dat ik betrokken wil zijn, maar dat nog niet laat zien. Ipv contact te zoeken, werk ik nu uit wat er gevraagd wordt, terwijl met een beetje contact het direct helder voor alle betrokken partijen is. Hij gaf aan dat het niet fout is om dingen uit te werken, maar gaf de tip om dan op z'n minst te proberen om 1 partij per dag te bellen om de zaken te door te nemen. Om op die manier te leren om zelf die eerste stap te zetten en te zorgen dat partijen aan de gang gaan (ipv wachten totdat het moet)

Vind het echt een vervelend dilemma... Misschien toch geen onverstandige keuze om een coach/adviseur in te schakelen die mij wat begeleiding kan geven

Een coach inschakelen is een goed idee imho, kan vaak ook via de werkgever.

Die kan je helpen met een aantal van de zaken die je hierboven beschrijft.

Ik lees als belangrijkste verbeterpunten in je eigen analyse:

- pro-actieve ipv reactieve houding: zowel in je eigen werk-relatie, als met klanten/relaties/collega's. Dat zal ook ws een deel van je "ik kan lastig met kritiek omgaan" oplossen, omdat je bewust/onbewust al wel weet dat er een issue is, en daardoor extra gevoelig reageert als er gebeurt waar je al bang voor was.

- ik proef een vrij sterke vorm van "imposter syndrome", het gevoel dat je het eigenlijk niet kunt, en dat je door de mand gaat vallen. Dat is puur onzekerheid, en veroorzaakt ws ook je "vlucht gedrag" en/of je heftige reactie bij kritiek. En waarschijnlijk veroorzaakt deze onzekerheid ook bovenstaande "reactieve" houding, omdat je bang bent om door de mand te vallen (ws volkomen ten onrechte).

Bovenstaande punten zijn prima te fiksen, een coach kan daar zeker bij helpen. Vraag bv je werkgever eens of daar budget voor is.

[Voor 3% gewijzigd door olafmol op 18-10-2022 15:52]

[Furion2000]

Ik heb mensen gezien die ge'micro-managed zijn en dus zelf niet hoefde na te denk over bepaalde zaken omdat er iemand constant achter hun broek aan zat. Sommige vonden dit nou juist fijn en zeiden dat het zo goed geregeld was, maar je kunt het evengoed vertalen naar een tekort aan zelfredzaamheid. Allemaal moesten ze flink wennen wanneer ze een manager kregen die dit niet deed en het gesprek aan ging als zaken niet goed geregeld waren. Imo zou deze laatste manier de standaard moeten zijn en ik zie het ook wel in mijn omgeving. Indirect vind ik dit wel linken naar die uitleg over 2,5 uur voor een stuk werk

Waarom kun je niet zelf diegene zijn die iets regelt of zorgt voor structuur? Stiekem lees ik het ook al terug '1 contact moment per dag als standaard' (extreem goed begeleidend advies imo)

Je kunt het vertalen als 'missen van belegeleiding', maar ook als 'eindelijk zelf de was doen, na jaren het bij je moeder gebracht te hebben'

Je kunt zeggen 'ik vergeet nou eenmaal verjaardagen, zo zit ik in mekaar, sorry', maar je kunt ook je agenda vol zetten met herinneringen van verjaardagen. Ik grappige is dat ik zo iemand ken en dacht 'wauw super sociaal iemand', maar in essentie was diegene net zo vergeetachtig als ik alleen vond die het belangrijk genoeg om er structuur aan te geven. Goede les voor mij over hoe je bent vs. hoe mensen je zien.

Jij kunt binnen 3 maanden actief telefoontjes plegen, spin in het web, gezien gaan worden als iemand die er een zak om geeft en de credits heeft om alle 'domme' vragen te stellen die je maar wil. Dat kun je doen door het gedrag van de anderen te kopieren en als je dit moet starten met actieve herinneringen aan dat gedrag dan doe je dat toch gewoon? 10.00 herinnering voor wat small talk met die collega (credits), 11.00 een moment om een vraag te stellen (credits inwisselen). Elke relatie is een snoeppot, je stopt er dingen in en je haalt er dingen uit haha.

[Voor 4% gewijzigd door Furion2000 op 19-10-2022 09:13]

[JBnl]

Verwijderd ivm herkenbaarheid.

[Voor 108% gewijzigd door JBnl op 21-05-2023 21:00]

[Uniciteit]

JBnl schreef op zondag 21 mei 2023 @ 12:13:
Goedendag,

Ik ben wel benieuwd hoe het nu is afgelopen want heb een beetje de zelfde situatie.

Vertrokken na 21,5 jaar om te gaan kijken in een andere keuken, leuk maar adhoc reizen buitenland niet mijn ding.
Op naar de 2e, hier dingen belooft maar komen niet na , opdrachtgever de kraan dicht getrokken soms duimen draaien en zoeken naar werk en de jas zit niet lekker. Het type bedrijf bevalt mij niet.

Uiteindelijk ben ik benaderd door oude werkgever om terug te komen, goed open gesprek gehad maar nog geen beslissing genomen.
Ondertussen ook ergens anders een gesprek gehad. Leuk maar heb geen affiniteit met de doelgroep en weet ook niet of dat gaat komen....

Lastig allemaal, wat doe je terug gaan of naar nummer 3..... En bang zijn dat de 3e het ook weer niet wordt of misschien juist toch wel...
Maar ondertussen wel elke dag met zware buikpijn naar het werk gaan en in het weekend trekt het weer weg en zondag middag komt het weer en slecht slapen.

En dingen doen waar je niet voor bent aangenomen niet mijn interesses
Het is triest allemaal

Blijven gaat sowieso niet, aangezien je al aangeeft dat je je iedere dag slecht voelt en er slecht van slaapt. Uiteindelijk kan je alleen zelf de keuze maken, maar hier misschien wat dingen die je in je overweging kan meenemen:

Terug naar oude werkgever
1) Vraag jezelf goed af wáárom je hier bent weggegaan
Was het echt alleen vanwege een 'kijkje nemen in andere keuken' of speelde er meer zaken mee op de achtergrond? Als er meer meespeelde: zorg er dan voor dat je zeker weet dat dit verholpen is als je teruggaat. Anders ga je uiteindelijk weer dezelfde gevoelens krijgen waardoor je in eerste instantie besloot weg te gaan

2) Salaris?
Je geeft aan dat jouw oude werkgever je heeft benaderd. Ik weet niet wat je in dit gesprek hebt besproken, maar als je het nog een beetje vaag hebt gelaten, dan is dit wel het moment om eisen te stellen aan een terugkeer... zoals meer salaris.

Het is aan jou om in te schatten of dit überhaupt mogelijk is en misschien heeft je vorige werkgever hier ook wel iets over losgelaten in het gesprek waarin jij bent benaderd.

Door naar nummer 3
1) Een tweede nieuwe baan in korte tijd is geen ramp
Je nieuwe baan bevalt niet: dat kan gebeuren. Het is dus ook echt geen ramp dat je dan na korte tijd alsnog besluit tóch weer rond tek ijken.

2) Werkplezier
Je geeft al aan dat je niet zoveel hebt met de doelgroep. Dan is de volgende vraag vooral: zijn de werkzaamheden wel leuk en heb je een positieve indruk van de sfeer die er binnen het team hangt. Dat laatste kan ook al veel schelen: prima dat de doelgroep niet zo bevalt, maar als de sfeer binnen het team wel goed is... tja, dan kan het misschien toch wel een leuke baan zijn.

Geen enkele baan is perfect en er zijn altijd aspecten die je minder leuk of interessant zal vinden.

Nog een derde optie: benader zelf een bedrijf
Er zijn héél veel banen op dit moment. Je hoeft niet te wachten totdat je wordt benaderd. En je kan ook verder kijken dan jouw eigen vertrouwde netwerk of de bekende namen binnen jouw omgeving. Kijk eens op LinkedIn of indeed.com. Dat zijn ideale platformen waar je precies kan zoeken op jouw vakgebied, interesses en salaris range. Misschien kom je op één van die sites wel iets tegen waarvan je denkt: "Hé, dit is precies mijn vakgebied! En deze werkzaamheden lijken me ook erg interessant! Het salaris is ook nog eens precies wat ik wil!"

[JBnl]

Verwijderd ivm herkenbaarheid.

[Voor 121% gewijzigd door JBnl op 21-05-2023 21:01]

[Herko_ter_Horst]

Ik mag hopen dat TS 7 maanden later al wel actie heeft ondernomen...

[CH4OS]

@ThatDutchIdiot Ik ben benieuwd wat je uiteindelijk gedaan hebt, kun je daar wat over vertellen?

[jellybrah]

Lastig, uiteindelijk ben je sterk afhankelijk van je leidinggevende en in hoeverre deze een ambassadeur voor je kan zijn, ook voor je POP. Directe collegas is vaak hit or miss.

Ik heb binnen 2 jaar 2 x de verkeerde keuze gemaakt (10 jaar gewerkt bij een bedrijf, inmiddels 2 andere bedrijven binnen 2 jaar) en ook nu wil ik weer switchen. Bedrijven hebben de zaken niet op orde. Gigantisch personeelsverloop, slecht management en daardoor financiele problemen. Ondertussen ben ik die corporate bs wel aardig zat. Nog een jaartje en dan ga ik zelf iets beginnen (onderneming) als consequentie van al die onzin. Wel mooi dat dit een trigger is

[init6]

Heb bij elke nieuwe werkgever altijd wel een moment gehad van: "What the fuck did I do? Waarom heb ik iets wat perfect was kapot gemaakt? Waarom ben ik weg gegaan bij een leuke werkgever?"

Maar het was niet perfect, ik ging vaak al maanden met tegenzin mijn bed uit, er was vaak al een heel process aan vooraf gegaan , ik was al enige tijd gestopt met groeien en vooral dat punt was bij mij vaak het domino steentje wat het proces in gang zette om verder te kijken. Onderdeel van groei is iets nieuws doen, en dat kan ongemakkelijk zijn.

Zelf vind ik blijvende groei iets wat heel belangrijk is, ik denk ook dat dat komt omdat ik ooit duizenden accounts op non actief heb moeten zetten bij een grote partij toen deze overgenomen was. Daarvan kende ik een aantal mensen persoonlijk van. Wat al deze mensen deelden welke ik kende was dat ze al jaren stil stonden, ze waren er klaar mee en dachten de komende 10 jaar de rit uit te kunnen zitten. Een deel had nog nooit een andere werkgever gehad en hun doen was met pensioen te gaan bij deze werkgever. Een aantal mensen daarvan zijn nooit meer aan de bak gekomen. Sinds dat moment heb ik doorgekregen dat ik altijd moet blijven ontwikkelen, of dat nou in rol is of het in kennis is. Maakt mij niet uit.

Denk dat je je enorm tekort gaat doen in je ontwikkeling als je terug gaat naar een werkgever in dezelfde rol. Misschien dat deze rol iets te veel voor je is, maar ik zou zoeken dan naar een andere rol of kijken of ik die kennis kan pakken.

[Phyrozi]

Zonder wrijving geen glans.

Precies zoals @init6 beschrijft in meer woorden.

[ilaurensnl]

Begrijp mij niet verkeerd maar je geeft aan dat je dat je niet genoeg begeleiding krijgt, terwijl je een senior bent* maar als senior zou je verwachten dat je je zelf de draad kan oppakken / aan de slag en keuzes maken?

Ik denk dat je zou moeten nadenken hoe je dit wilt gaan aanpakken om zo de verwachte verantwoordelijk te kunnen oppakken en jezelf verbeteren. Is dat geen optie? Misschien even in gesprek, misschien kunnen hun tips geven aangezien hun en jij bepaalde verwachtingen hebt.


Heimwee moet je achterwegen laten, Je niet moet niet naar het verleden kijken, als het niet goed gaat kijk vooruit en denk niet naar het verleden, aangezien je blijft hangen in een patroon. Verleden is klaar maar heden kan je nog vormen. Laat je niet afleiden.

[Voor 20% gewijzigd door ilaurensnl op 31-05-2023 08:19]