Je hoort veel mensen praten over 'consequent' zijn. Je hoort veel mensen praten over principes... Ze blaten veel, die 2 woorden gebruiken ze als fundering voor hun argumentatie en willen daarmee dan hun gelijk halen. Het probleem ligt alleen bij principes en bij consequent zijn. Consequent zijn is eigenlijk hetzelfde als een principe hebben. Je bent consequent als je bijvoorbeeld een regel hebt ingesteld en die altijd naleeft. Maar dat wordt dan eigenlijk een principe. Dus ik het verdere verhaal zal ik voor het gemak het alleen over principes hebben.
Ik krijg altijd een naar gevoel van binnen als ik iemand het over principes hoor praten. Principes zijn in de meeste situaties vrij onzinnig. Er zijn situaties waarin principes handig zouden kunnen zijn maar daar kom ik later nog op terug. Bij een principe heb je dus een regel oid wat je dan in elke situatie wilt gaan toepassen. Maar het is praktisch onmogelijk om een regel te verzinnen die voor elke situatie zinnig is. Als je bijvoorbeeld als principe heb dat je niet rookt, en je komt in een situatie waarin je in je handen een sigaret hebt waarvan je weet dat ie heel lekker is (en verder wordt je niet ineens lichamelijk en/of geestelijk van verslaafd en er is maar 1 zo'n lekkere sigaret op de wereld) dan is het imho vrij onzinnig om dat ding dan niet op te roken. Bij de meeste mensen is een eerste sigaret heel erg smerig. De meeste mensen hoesten bij de eerste keer over je longen. Maar bij deze sigaret niet. De lichamelijk schade die je hiervan overhoudt is heel erg te verwaarlozen. Oftewel er zijn geen nadelige gevolgen van het roken van die ene sigaret. Maar toch zijn er mensen die omdat ze dat principe hebben die sigaret niet zullen oproken. Dat is waanzin. En in dit geval is het nog niet erg, maar sommige mensen drijven hun principes dus door tot in het onzinnige puur om hun principes na te leven. Dat is krankzinnig. Het is toch veel beter om elke situatie apart te bekijken en dan te beoordelen wat je gaat doen? Het is wel veel makkekelijker om een regel te stellen en die altijd na televen maar de beslissingen zullen veel minder goed zijn. Zeker bij relatief niet heel ingewikkelde zaken is het totaal niet nodig om principes te handhaven. Oftewel lang leven het pragmatisme. Met het pragmatisme kan je veel betere beslissingen maken. Weg met de prnincipes!
Verder zijn er natuurlijk wel situaties waarin een principe van mij mag. De eerste is nogal simpel, dat is een situatie waarin dat principe in elke mogelijke situatie het best mogelijke resultaat geeft. Maar dit is praktisch onmogelijk bij een zinnig probleem. De tweede is in een geval waarbij je hele ingewikkelde en gecompliceerde beslissingen moet maken waarbij heel veel verschillende zaken komen kijken. Dan kan het makkelijk en nuttig zijn om wel een principe te handhaven omdat het anders veelste moeilijk wordt en te lang gaat duren voordat je een beslissing kan maken. Maar ook het liefst zou ik in dit geval zien dat het probleem pragmatisch wordt benaderd. Maar als het niet anders kan vooruit. Het zou ook weer een principe zijn als ik uit principe tegen principes zou zijn en dat is natuurlijk een contradictie.
Ik krijg altijd een naar gevoel van binnen als ik iemand het over principes hoor praten. Principes zijn in de meeste situaties vrij onzinnig. Er zijn situaties waarin principes handig zouden kunnen zijn maar daar kom ik later nog op terug. Bij een principe heb je dus een regel oid wat je dan in elke situatie wilt gaan toepassen. Maar het is praktisch onmogelijk om een regel te verzinnen die voor elke situatie zinnig is. Als je bijvoorbeeld als principe heb dat je niet rookt, en je komt in een situatie waarin je in je handen een sigaret hebt waarvan je weet dat ie heel lekker is (en verder wordt je niet ineens lichamelijk en/of geestelijk van verslaafd en er is maar 1 zo'n lekkere sigaret op de wereld) dan is het imho vrij onzinnig om dat ding dan niet op te roken. Bij de meeste mensen is een eerste sigaret heel erg smerig. De meeste mensen hoesten bij de eerste keer over je longen. Maar bij deze sigaret niet. De lichamelijk schade die je hiervan overhoudt is heel erg te verwaarlozen. Oftewel er zijn geen nadelige gevolgen van het roken van die ene sigaret. Maar toch zijn er mensen die omdat ze dat principe hebben die sigaret niet zullen oproken. Dat is waanzin. En in dit geval is het nog niet erg, maar sommige mensen drijven hun principes dus door tot in het onzinnige puur om hun principes na te leven. Dat is krankzinnig. Het is toch veel beter om elke situatie apart te bekijken en dan te beoordelen wat je gaat doen? Het is wel veel makkekelijker om een regel te stellen en die altijd na televen maar de beslissingen zullen veel minder goed zijn. Zeker bij relatief niet heel ingewikkelde zaken is het totaal niet nodig om principes te handhaven. Oftewel lang leven het pragmatisme. Met het pragmatisme kan je veel betere beslissingen maken. Weg met de prnincipes!
Verder zijn er natuurlijk wel situaties waarin een principe van mij mag. De eerste is nogal simpel, dat is een situatie waarin dat principe in elke mogelijke situatie het best mogelijke resultaat geeft. Maar dit is praktisch onmogelijk bij een zinnig probleem. De tweede is in een geval waarbij je hele ingewikkelde en gecompliceerde beslissingen moet maken waarbij heel veel verschillende zaken komen kijken. Dan kan het makkelijk en nuttig zijn om wel een principe te handhaven omdat het anders veelste moeilijk wordt en te lang gaat duren voordat je een beslissing kan maken. Maar ook het liefst zou ik in dit geval zien dat het probleem pragmatisch wordt benaderd. Maar als het niet anders kan vooruit. Het zou ook weer een principe zijn als ik uit principe tegen principes zou zijn en dat is natuurlijk een contradictie.