Beste Tweakers,
TLDR; hoe erg is het om terug te gaan naar een oud werkgever waar je in het verleden een keuze bij heb gemaakt om te vertrekken?
Lang verhaal:
In het verleden heb ik bij een klein bedrijf gewerkt (<15 man) waar ik bij ben vertrokken om gebrek aan uitdaging. Lang op de helpdesk gezeten, gevraagd om naar boven te worden geplaatst maar de baas had er geen gehoor naar. Tot de laatste maand, toen kreeg ik een klein smaakje van de hogere senior rollen te proeven. Maar goed, toen was de ontslagbrief al ingeleverd. Wat een enorm groot voordeel was bij dit bedrijf: echt een familieband gevoel. Collega's welke vragen hoe het met je gaat maar ook onthouden wat er in je leven speelt. Voor sommige mensen is dit afschuwelijk, ik vindt dit altijd erg prettig in een teamverband.
Hierna ben ik gaan werken bij een groot bedrijf (>5000). Veel geleerd maar toch merkte ik dat ik behoefte kreeg aan dat familiegevoel. Vanuit daar in dienst gegaan bij opnieuw een klein bedrijf maar wel met oog op groei. Best of both worlds zeg maar.
Nu ben ik in vaste dienst maar op een of andere manier zijn er twijfels. Ik slaap slecht, moeite met concentreren en merk dat ik het werk simpelweg minder leuk vindt. Hoewel er een bak aan uitdaging in zit is het familiegevoel er niet zoals ik had gehoopt. Daarnaast is het een boel papierwerk en veel minder daadwerkelijk technisch rommelen met apparatuur. Slechte interne administratie. Nu wil ik mij hier graag druk om maken maar dan moet het bedrijf ook wel echt bij mij passen.
Al met al voelt dit echt als een faal gezien ik bepaalde signalen zelf eerder had moeten oppikken bij het sollicitatieproces. Dat reken ik mijzelf dan ook echt aan. Mijn opties zijn dan ook nu:
- Doorgaan, kijken of werkzaamheden en de sfeer in de toekomst verbeteren. Volle bak inzetten op interne systemen verbeteren zodat de ware autist in mij blij kan zijn met betere administratie en gestroomlijnde processen.
- Stoppen, teruggaan naar mijn vorige werkgever met >5000 man. Op zich prima gezien ik hier als laatste ben vertrokken, alles ligt nog klaar op mijn bureau vermoed ik zomaar
- Stoppen, in gesprek gaan bij de eerste werkgever met nadruk dat ik wil groeien
- Stoppen, totaal iets anders zoeken. Die hidden gem waar iedereen naar op zoek is
Vanuit mijn familie is er een bepaalde afgunst naar "teruggaan naar een vorige werkgever" met de mentaliteit "je bent daar weg gegaan om een keuze, en daar moet je achter blijven staan". Zelf ben ik het hier wel mee eens, wanneer je terugkijkt herinner je alleen nog de leuke dingen en niet de reden waarom je daadwerkelijk bent weg gegaan. Tegelijk heb ik nog nooit eerder wakker gelegen vanuit stress op werk, onzekerheid over gevoel van werk etc. Daar schrik ik toch wel van.
Wie weet is de situatie herkenbaar voor iemand of kan iemand meepraten over soortgelijke beslissingen. Zo niet was dit een mooie ochtend-rant
TLDR; hoe erg is het om terug te gaan naar een oud werkgever waar je in het verleden een keuze bij heb gemaakt om te vertrekken?
Lang verhaal:
In het verleden heb ik bij een klein bedrijf gewerkt (<15 man) waar ik bij ben vertrokken om gebrek aan uitdaging. Lang op de helpdesk gezeten, gevraagd om naar boven te worden geplaatst maar de baas had er geen gehoor naar. Tot de laatste maand, toen kreeg ik een klein smaakje van de hogere senior rollen te proeven. Maar goed, toen was de ontslagbrief al ingeleverd. Wat een enorm groot voordeel was bij dit bedrijf: echt een familieband gevoel. Collega's welke vragen hoe het met je gaat maar ook onthouden wat er in je leven speelt. Voor sommige mensen is dit afschuwelijk, ik vindt dit altijd erg prettig in een teamverband.
Hierna ben ik gaan werken bij een groot bedrijf (>5000). Veel geleerd maar toch merkte ik dat ik behoefte kreeg aan dat familiegevoel. Vanuit daar in dienst gegaan bij opnieuw een klein bedrijf maar wel met oog op groei. Best of both worlds zeg maar.
Nu ben ik in vaste dienst maar op een of andere manier zijn er twijfels. Ik slaap slecht, moeite met concentreren en merk dat ik het werk simpelweg minder leuk vindt. Hoewel er een bak aan uitdaging in zit is het familiegevoel er niet zoals ik had gehoopt. Daarnaast is het een boel papierwerk en veel minder daadwerkelijk technisch rommelen met apparatuur. Slechte interne administratie. Nu wil ik mij hier graag druk om maken maar dan moet het bedrijf ook wel echt bij mij passen.
Al met al voelt dit echt als een faal gezien ik bepaalde signalen zelf eerder had moeten oppikken bij het sollicitatieproces. Dat reken ik mijzelf dan ook echt aan. Mijn opties zijn dan ook nu:
- Doorgaan, kijken of werkzaamheden en de sfeer in de toekomst verbeteren. Volle bak inzetten op interne systemen verbeteren zodat de ware autist in mij blij kan zijn met betere administratie en gestroomlijnde processen.
- Stoppen, teruggaan naar mijn vorige werkgever met >5000 man. Op zich prima gezien ik hier als laatste ben vertrokken, alles ligt nog klaar op mijn bureau vermoed ik zomaar
- Stoppen, in gesprek gaan bij de eerste werkgever met nadruk dat ik wil groeien
- Stoppen, totaal iets anders zoeken. Die hidden gem waar iedereen naar op zoek is
Vanuit mijn familie is er een bepaalde afgunst naar "teruggaan naar een vorige werkgever" met de mentaliteit "je bent daar weg gegaan om een keuze, en daar moet je achter blijven staan". Zelf ben ik het hier wel mee eens, wanneer je terugkijkt herinner je alleen nog de leuke dingen en niet de reden waarom je daadwerkelijk bent weg gegaan. Tegelijk heb ik nog nooit eerder wakker gelegen vanuit stress op werk, onzekerheid over gevoel van werk etc. Daar schrik ik toch wel van.
Wie weet is de situatie herkenbaar voor iemand of kan iemand meepraten over soortgelijke beslissingen. Zo niet was dit een mooie ochtend-rant
Mensen zijn gelijk, maar sommige zijn gelijker dan andere | Humans need not apply