/u/1758342/crop64dd08b09e2fe.png?f=community)
Toen ik enkele jaren geleden besloot dat het me toch wel leuk leek om een aantal kilo’s af te vallen, bleek het proces dat daaruit volgde een uiterst leerzame ervaring.
De eerste van de vele zaken die ik tijdens dat gebeuren geleerd heb, is dat iets bereiken, als je daar eenmaal het besluit toe hebt genomen, en het besluit goed hebt genomen, ontzettend makkelijk is om uit te voeren. Het is het besluit zelf dat moeilijkheden oplevert, maar is het besluit eenmaal genomen, dan is het navolgen ervan uiterst gemakkelijk. Zo ook met stoppen met roken; voor wie dat echt wil, is het uiterst gemakkelijk. In veruit de meeste gevallen van mensen die klagen dat het o zo moeilijk is om te stoppen, zal bij nadere inspectie blijken, dat wat er feitelijk aan de hand is, dat ze helemaal niet willen stoppen.
Het tweede belangrijkste punt dat ik van deze ervaring geleerd heb, dat tevens duidelijk zal maken waarom ik het roken even tussendoor ter sprake breng, is het punt dat ik hier nu wat verder uit zal werken. En dat is, dat eten voor de westerse mens iets heel anders is dan wij gewend zijn te denken dat het is. Het eten dat wij doen, is helemaal niet het eten zoals bijvoorbeeld wilde dieren dat doen, of zoals mensen, wiens leven van aanzienlijk minder gemakken voorzien is dan dat van ons dat doen. Ons eten is een verslaving. U wist het misschien nog niet, maar u bent verslaafd aan eten.
Maar – we hebben eten toch nodig om te overleven? Zeker. Maar dat maakt het nog niet tot de primaire reden dat wij het doen. Zouden we geen overige redenen hebben, dan zou de honger ons vanzelf tot eten drijven. Maar zoals het is, komt die honger helemaal nooit aan de orde, omdat wij geheel andere redenen hebben om te eten. We eten uit gewoonte. We eten om ons goed te voelen. We eten, uit verveling. We eten, volautomatisch, zonder daar bewust van te zijn, zonder er bij stil te staan.
Toen ik mezelf ging aanleren wat minder, beter en bewuster te eten begonnen zaken mij op te vallen die, voordat ik dat gedaan had, minder duidelijk zichtbaar waren. Zo viel het mij op dat ik op de dagen dat ik buitenshuis verbleef, ik veel minder geneigd was om naar voedsel te grijpen. Ik had toch zeker geen hogere energiebehoefte als ik thuis was? Nee, natuurlijk niet. De behoefte die hier bevredigd wordt is niet een behoefte aan energie, maar aan vermaak. Je grijpt naar eten voor comfort, zoals je een filmpje of een muziekje opzet voor wat vermaak. Zoals je een sigaret opsteekt... Het is om jezelf te verwennen en, meer nog, om iets te doen te hebben.
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/JRaooIjxp0ENwK7hEBwSGsdY.jpg?f=user_large)
Tevens kwam ik er in mijn onderzoek naar verschillende eetgewoonten achter, dat er mensen rondlopen op deze Aarde, die hele dagen lang vasten. Dit leek mij een verschrikking. Maar toen het mij na slechts enkele dagen oefening lukte om perioden van zestien uur achter elkaar te vasten, verbaasde het mij hoe enorm gemakkelijk dit eigenlijk ging. Hoewel ik een hele dag vasten nooit heb gedaan, begrijp ik de mensen die dat doen nu veel beter, en weet ik dat ik het uiterst gemakkelijk zou kunnen. Terwijl het me voorheen iets ondoenlijks, of ten minste verschrikkelijks toescheen. Alleen de gedachte al! Maar, zo weet ik nu, het stelt eigenlijk helemaal niets voor. Het is gemakkelijker te leren dan fietsen.
Dat bracht mij tot het besef dat het eten dat wij doen helemaal niet uit overlevingsdrang voortkomt – maar welbeschouwd louter gewoonte, en gedeeltelijk slechte gewoonte is. En daarmee kwam ook het besef van een heel ander aspect van de verslaving aan voedsel. Want als het zo belangrijk is voor de gezondheid om geen overgewicht te hebben, zoals algemeen bekend is en waar ook absoluut geen geheim van gemaakt wordt, als obesitas zo ontzettend veel ziekte veroorzaakt als vrijwel iedereen lijkt te weten, waarom wordt er op maatschappelijk gebied dan niet meer gedaan om mensen van hun ongezonde eetgewoonten af te helpen? Waarom is het dan niet algemeen bekender, hoe ontzettend makkelijk het eigenlijk is, zoals mij is gebleken, om minder, gezonder en bewuster te eten? En ook hier kunnen we aan de vergelijking met roken niet ontkomen: het is zo omdat aan deze verslaving bakken en bakken met geld wordt verdiend.
Het is de voedselindustrie die er alle baat bij heeft om ons veel en veel meer te laten consumeren dan we eigenlijk nodig hebben – om ons verslaafd te maken, en verslaafd te houden. Men doet er goed aan het woord consument hier heel letterlijk op te vatten! Met constante bombardementen aan reclame wordt bij ons de hele dag door, zonder onderbreking, de eetlust opgewekt. En we zijn er zo gewend aan geraakt, dat we helemaal niet door hebben hoe, en dat dit plaatsvindt. We weten helemaal niet beter dan dat wij bij de minste of geringste inclinatie al naar een tussendoortje grijpen – en de reclamemakers zijn ware meesters in het aanspreken van ons onderbewuste. Als de Hond van Pavlov die gaat kwijlen bij het horen van een specifiek geluid, zo ook stroomt ons het water in de mond zodra de kunstenaars ons via hun reclames op de juiste manier aan weten te spreken – en we hebben het niet eens door!
Zo ontzettend veel valt er te zeggen over gezonde eetgewoonten – en over voedsel, en over gezondheid in het algemeen, en ik nodig u daar ook bij dezen toe uit – zo ontzettend veel te leren, en zo ontzettend veel van wat we reeds weten valt nog in de praktijk te brengen, er komt letterlijk en figuurlijk geen einde aan. Voor nu wil u slechts dit meegeven: u wist het misschien nog niet, maar u bent verslaafd aan eten, en het is helemaal zo moeilijk niet, om daar wat aan te doen. Maar, zoals dat vaker is met verbeteringen, deze mogelijkheid begint met de realisatie, met het besef, de acceptatie van dat wat je eigenlijk ergens al weet, maar waar je nog niet aan toe was om het toe te laten – om het onder ogen te zien.
De eerste van de vele zaken die ik tijdens dat gebeuren geleerd heb, is dat iets bereiken, als je daar eenmaal het besluit toe hebt genomen, en het besluit goed hebt genomen, ontzettend makkelijk is om uit te voeren. Het is het besluit zelf dat moeilijkheden oplevert, maar is het besluit eenmaal genomen, dan is het navolgen ervan uiterst gemakkelijk. Zo ook met stoppen met roken; voor wie dat echt wil, is het uiterst gemakkelijk. In veruit de meeste gevallen van mensen die klagen dat het o zo moeilijk is om te stoppen, zal bij nadere inspectie blijken, dat wat er feitelijk aan de hand is, dat ze helemaal niet willen stoppen.
Het tweede belangrijkste punt dat ik van deze ervaring geleerd heb, dat tevens duidelijk zal maken waarom ik het roken even tussendoor ter sprake breng, is het punt dat ik hier nu wat verder uit zal werken. En dat is, dat eten voor de westerse mens iets heel anders is dan wij gewend zijn te denken dat het is. Het eten dat wij doen, is helemaal niet het eten zoals bijvoorbeeld wilde dieren dat doen, of zoals mensen, wiens leven van aanzienlijk minder gemakken voorzien is dan dat van ons dat doen. Ons eten is een verslaving. U wist het misschien nog niet, maar u bent verslaafd aan eten.
Maar – we hebben eten toch nodig om te overleven? Zeker. Maar dat maakt het nog niet tot de primaire reden dat wij het doen. Zouden we geen overige redenen hebben, dan zou de honger ons vanzelf tot eten drijven. Maar zoals het is, komt die honger helemaal nooit aan de orde, omdat wij geheel andere redenen hebben om te eten. We eten uit gewoonte. We eten om ons goed te voelen. We eten, uit verveling. We eten, volautomatisch, zonder daar bewust van te zijn, zonder er bij stil te staan.
Toen ik mezelf ging aanleren wat minder, beter en bewuster te eten begonnen zaken mij op te vallen die, voordat ik dat gedaan had, minder duidelijk zichtbaar waren. Zo viel het mij op dat ik op de dagen dat ik buitenshuis verbleef, ik veel minder geneigd was om naar voedsel te grijpen. Ik had toch zeker geen hogere energiebehoefte als ik thuis was? Nee, natuurlijk niet. De behoefte die hier bevredigd wordt is niet een behoefte aan energie, maar aan vermaak. Je grijpt naar eten voor comfort, zoals je een filmpje of een muziekje opzet voor wat vermaak. Zoals je een sigaret opsteekt... Het is om jezelf te verwennen en, meer nog, om iets te doen te hebben.
Tevens kwam ik er in mijn onderzoek naar verschillende eetgewoonten achter, dat er mensen rondlopen op deze Aarde, die hele dagen lang vasten. Dit leek mij een verschrikking. Maar toen het mij na slechts enkele dagen oefening lukte om perioden van zestien uur achter elkaar te vasten, verbaasde het mij hoe enorm gemakkelijk dit eigenlijk ging. Hoewel ik een hele dag vasten nooit heb gedaan, begrijp ik de mensen die dat doen nu veel beter, en weet ik dat ik het uiterst gemakkelijk zou kunnen. Terwijl het me voorheen iets ondoenlijks, of ten minste verschrikkelijks toescheen. Alleen de gedachte al! Maar, zo weet ik nu, het stelt eigenlijk helemaal niets voor. Het is gemakkelijker te leren dan fietsen.
Dat bracht mij tot het besef dat het eten dat wij doen helemaal niet uit overlevingsdrang voortkomt – maar welbeschouwd louter gewoonte, en gedeeltelijk slechte gewoonte is. En daarmee kwam ook het besef van een heel ander aspect van de verslaving aan voedsel. Want als het zo belangrijk is voor de gezondheid om geen overgewicht te hebben, zoals algemeen bekend is en waar ook absoluut geen geheim van gemaakt wordt, als obesitas zo ontzettend veel ziekte veroorzaakt als vrijwel iedereen lijkt te weten, waarom wordt er op maatschappelijk gebied dan niet meer gedaan om mensen van hun ongezonde eetgewoonten af te helpen? Waarom is het dan niet algemeen bekender, hoe ontzettend makkelijk het eigenlijk is, zoals mij is gebleken, om minder, gezonder en bewuster te eten? En ook hier kunnen we aan de vergelijking met roken niet ontkomen: het is zo omdat aan deze verslaving bakken en bakken met geld wordt verdiend.
Het is de voedselindustrie die er alle baat bij heeft om ons veel en veel meer te laten consumeren dan we eigenlijk nodig hebben – om ons verslaafd te maken, en verslaafd te houden. Men doet er goed aan het woord consument hier heel letterlijk op te vatten! Met constante bombardementen aan reclame wordt bij ons de hele dag door, zonder onderbreking, de eetlust opgewekt. En we zijn er zo gewend aan geraakt, dat we helemaal niet door hebben hoe, en dat dit plaatsvindt. We weten helemaal niet beter dan dat wij bij de minste of geringste inclinatie al naar een tussendoortje grijpen – en de reclamemakers zijn ware meesters in het aanspreken van ons onderbewuste. Als de Hond van Pavlov die gaat kwijlen bij het horen van een specifiek geluid, zo ook stroomt ons het water in de mond zodra de kunstenaars ons via hun reclames op de juiste manier aan weten te spreken – en we hebben het niet eens door!
Zo ontzettend veel valt er te zeggen over gezonde eetgewoonten – en over voedsel, en over gezondheid in het algemeen, en ik nodig u daar ook bij dezen toe uit – zo ontzettend veel te leren, en zo ontzettend veel van wat we reeds weten valt nog in de praktijk te brengen, er komt letterlijk en figuurlijk geen einde aan. Voor nu wil u slechts dit meegeven: u wist het misschien nog niet, maar u bent verslaafd aan eten, en het is helemaal zo moeilijk niet, om daar wat aan te doen. Maar, zoals dat vaker is met verbeteringen, deze mogelijkheid begint met de realisatie, met het besef, de acceptatie van dat wat je eigenlijk ergens al weet, maar waar je nog niet aan toe was om het toe te laten – om het onder ogen te zien.
Filmanalyse en filosofie vind je op: overstorm.nl
:strip_icc():strip_exif()/u/76503/chuchu%252070x70.jpg?f=community)
Dit topic is gesloten.