Raad nodig: heel leven op invaliditeit maar wil proberen wer

[mellinda]

Dag Tweakers,
Ik weet niet goed waar ik het moet zetten, maar ben op zoek naar antwoorden want ziekenfonds kan me geen antwoord geven.
Ook hoop ik niet teveel negatieve vooroordelen maar ik heb antwoorden nodig. Oordeel alsjeblieft ook niet te snel. Niet voor gekozen om in deze situatie te zitten...

Situatie:
Ik woon in BE.
Problematiek aan bijna alle orgaan stelsels.
Altijd op vervangingsinkomen invaliditeit gestaan daardoor, nooit permanent verkregen door controleartsen, ondanks mijn eigen artsen en specialisten zeggen dat ik op z'n minst het deel invaliditeit voor leven moet verkrijgen.

Wel hogere studies in de administratie gedaan hogeschool met oog op een job en momenteel een graduaat informatica gestart.

Ik heb alle respect voor personen in een beschutte werkplaats. Zelf doe ik mijn best om daar weg te blijven en dit jaar is gebleken dat zelfs een halftime moest het in een beschutte werkplaats zijn, niet haalbaar is gezien ik vaak ziek ben gevallen tijdens m'n opleiding. Covid heeft ervoor gezorgd dat ik maanden moest revalideren.

Wel werk(te) (nog altijd ziekenvzrlof) ik gratis 1/5 als vrijwilliger in administratie (zoals normaal werk maar dan telkens met 1 wisselende taak minder zodat ik niet de hele taken van de werkkracht overneemt). soms 2/5 als ik de goede dagen in een sociale instelling erbij tel maar dit jaar 4u per werkplek ging moeilijk owv zenuwpijnen en moet 1 job opzeggen te zwaar.(verplaatsing moeilijk, bijtend product of frietvet dat men uitkapt over je lijf voelt het aan...). 1 van de twee plaatsen moet ik nu dus laten vallen. In combinatie met de studies was het teveel.

Met de studies informatica hoop ik de switch naar IT te maken. Ik hoop als ik in de IT zit, dat je je daar weinig moet verplaatsen en het alsnog haalbaar zou zijn om te werken als ik over twee jaar afstudeer. Ik wil niet van uitkeringen leven. Plus ik hou van electronica en vind de lessen razend interessant. Zou ook een droom zijn daarin e kunnen werken later.

De situatie is rot omdat:
In de administratie verdien je evenveel part time als mijn uitkering. Personen uit mijn entourage vinden het schandalig dat ik wil werken omdat ik dan 100 euro van mijn weinige uitkering minder heb halftime en ik dit jaar echt pech heb gehad. (Ik revalideer al maanden na covid infectie).

Er enkel de optie beschutte werkplaats is of effectief werk normaal bedrijf maar dan zonder vangnet.

Het ziekenfonds kan mij geen antwoord geven "wat als ik betaald zou werken in de IT later halftijds (je verdient evenveel dan als een fulltimer in administratie) en het lukt drie maanden maar later dat jaar val ik ziek?! "De invaliditeit qua werkgever uitkering ligt zeer laag.... Kan ik dan eventueel nog terug naar een inkomensvervangenfr uitkering van t fod?

Ik heb ook een mail ooit toestuurd naar de minister van werk haar kabinet. Daar kreeg ik samengevat dit antwoord: mevrouw, waarom wil u werken? Het is of beschutte werkplaats of niet werken in uw situatie maar dat lijkt ons niet verstandig gezien al uw medische problematieken.

Ik wil echt graag later in de IT werken omdat die sector met de medische aandoeningen het beste rekening houdt.

Kent er iemand recht: wat er gebeurt als ik na drie maanden activiteit zou werken op normale werkplaats en ik moet terug op invaliditeit later dat jaar (3m zijn voorbij)?

Kan ik terug op mijn oude uitkering?

Verlies ik effectief tov mijn huidige uitkering?

Moet ik dan op invaliditeit door m'n baas en is dan het beste invaliditeit baas blijven of terug fod?


Iemand die hier verstand van heeft of in deze situatie zit?
...

[ Voor 3% gewijzigd door mellinda op 11-05-2022 11:11 ]

[Hydra]

Ik denk dat je je moet realiseren dat het overgrote deel hier Nederlands is en je vragen stelt die heel specifiek zijn voor de Belgische regelgeving. Ik denk dat je dit soort vragen beter kan stellen aan het Belgische equivalent van het Nederlandse UVW.

[Mike2k]

In nederland is er de wajong regeling maar zoals @Hydra al aangeeft, de belgische regels kunnen en zijn waarschijnlijk heel anders

[DiedX]

Ik (Nederlander) zit voor een klein beetje in hetzelfde schuitje.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Ik wil je graag er op wijzen dat jij/ik/wij een nare kaart hebben getrokken, waar we mee hebben te dealen. Je kan heel veel wíllen (en ik wil dat met jou), maar als het er niet in zit, dan zit het er niet in. Heel bot gezegd: computer says no. Waak ervoor dat je vervolgens niet gaat sippen, en accepteer het feit dat je dat af en toe wel gaat doen.

Dat gezegd hebbende: vooral probéren om te leren. Mocht dat niet lukken via een hbo-5 of bachelor, er zijn genoeg korte cursussen online te vinden om je toch bij te scholen. Ik zou vervolgens kijken of je via fiverr of een ander platform je diensten aan kan bieden. Dan kan je ook aangeven wanneer het níet kan.

En sterkte! Ik voel de frustratie hier. Je bent niet de enige!

[Brandaris01]

mellinda schreef op woensdag 11 mei 2022 @ 11:05:

Met de studies informatica hoop ik de switch naar IT te maken. Ik hoop als ik in de IT zit, dat je je daar weinig moet verplaatsen en het alsnog haalbaar zou zijn om te werken als ik over twee jaar afstudeer.

Een reguliere baan is nog veel zwaarder.

Ja, op kantoor hoef je minder fysiek te bewegen, dus in dat geval is het minder zwaar. Maar je onderschat de stress.

Een goede bekende van mij zat in de Wajong en is jarenlang bezig geweest om een reguliere baan te krijgen. Hij zag dat altijd als de overwinning, het eindpunt. Maar toen die werkplek eenmaal binnen was begon de stress pas echt.

Altijd die angst. Kan ik het tempo wel bijbenen? Ieder voortgangsgesprek opnieuw weer het hart in de keel. Ben ik wel goed genoeg? Ben ik productief genoeg? Extra uren doorwerken, 's avonds en in de weekenden. Omdat hij altijd het gevoel had dat hij achterliep. Onderschat niet wat dat soort stress met een mens doet.

En helaas, geen happy ending. Ondanks al het harde werken tot twee keer toe contract niet verlengd.

Het is als persoon met een labeltje gewoon ontzettend lastig om er echt tussen te komen. En dat heeft (paradoxaal genoeg) deels te maken met de speciale regelingen die er zijn voor gehandicapten.

Door die regelingen kost zo'n persoon maar een fractie van wat een gewone werknemer kost.

Dus bedrijven kunnen altijd een gokje wagen. Want het kost toch bijna niks. Eens kijken of ze die ene onontdekte diamant treffen. Die briljante en (slechts licht) autistische computer whizzkid die alles al weet, omdat hij al vanaf zijn twaalfde fanatiek met computers bezig is.

Blijk je niet zo'n whizzkid te zijn, dan heb je pech. Dan investeren ze verder ook geen kostbare tijd in je. En kun je na afloop van je proefplaatsing weer vertrekken.

Er zullen altijd uitzonderingen zijn natuurlijk, maar dit zie je toch heel vaak.

Dat gebeurde met mijn vriend. Wilde heel graag, vond/vindt programmeren ontzettend leuk en was bepaald niet dom (IQ 130). Maar hij was een echte beginner. Om echt productief te worden had hij wat begeleiding nodig. Iets dat volkomen normaal schijnt te zijn. Ook voor beginnende developers zonder beperking. Maar die vorm van mentoring zat er voor hem helaas niet in. 'Je voldoet niet aan onze verwachtingen, dus bye-bye'

Zo iets slaat toch een deuk in iemands zelfvertrouwen. Waardoor hij bij de tweede werkplek alleen nog maar meer stress en onzekerheid met zich meesleepte. Dat heeft hem zeker ook geen goed gedaan.

Uiteindelijk is hij ergens anders wel prima terecht gekomen. Hier wel de juiste begeleiding gekregen. En het gaat nu dan ook hartstikke goed.

Maar dat was deels een kwestie van geluk (connecties). En het heeft hem heel veel gekost. Aan energie. Aan algemeen welbevinden. En aan gezondheid.

En dan was hij nog iemand die doorgaans weinig last ondervond van zijn autisme. Erg slim en fysiek in staat om lange werkweken te draaien. Iemand met relatief veel ‘lepels* dus.

Zelfs voor hem was het al een behoorlijk gevecht. Als je minder draagkracht hebt wordt het alleen maar lastiger. Onderschat dat niet!

*Voor uitleg over de lepels, zie hier
https://www.webmd.com/mul...sis/features/spoon-theory

[ Voor 42% gewijzigd door Brandaris01 op 11-05-2022 18:51 ]

[manzonderdas]

mellinda schreef op woensdag 11 mei 2022 @ 11:05:
Dag Tweakers,
Ik weet niet goed waar ik het moet zetten, maar ben op zoek naar antwoorden want ziekenfonds kan me geen antwoord geven.
Ook hoop ik niet teveel negatieve vooroordelen maar ik heb antwoorden nodig. Oordeel alsjeblieft ook niet te snel. Niet voor gekozen om in deze situatie te zitten...

Situatie:
Ik woon in BE.
Problematiek aan bijna alle orgaan stelsels.
Altijd op vervangingsinkomen invaliditeit gestaan daardoor, nooit permanent verkregen door controleartsen, ondanks mijn eigen artsen en specialisten zeggen dat ik op z'n minst het deel invaliditeit voor leven moet verkrijgen.

Dat is in BE inderdaad vaak een gedoe, zeker als je jong bent en als je toch nog kon studeren. Er komt een moment dat men dat in Brussel doorheeft, maar de vereiste is ook dat je zelf er dan ook achter staat.

Wel hogere studies in de administratie gedaan hogeschool met oog op een job en momenteel een graduaat informatica gestart.

Ik heb alle respect voor personen in een beschutte werkplaats. Zelf doe ik mijn best om daar weg te blijven en dit jaar is gebleken dat zelfs een halftime moest het in een beschutte werkplaats zijn, niet haalbaar is gezien ik vaak ziek ben gevallen tijdens m'n opleiding. Covid heeft ervoor gezorgd dat ik maanden moest revalideren.

Weet je wat het verschil is tussen een beschutte en gewone werkplaats? Waarom is dat voor jou een struikelblok? Het "ik wil niet in een beschutte werkplaats werken" argument kom ik wel vaker voor, en ik moet toegeven dat de motivatie op zijn minst gezegd mager is. Vaak hebben mensen niet door dat het werk hetzelfde is (vaak in meer verantwoordelijke posities zelfs zwaarder dan "gewoon" werk), maar dat er veel meer tolerantie is naar ziekte, handicap en veel meer ondersteuning is. Dat reflecteert zichzelf helaas wel in het loon.

Wel werk(te) (nog altijd ziekenvzrlof) ik gratis 1/5 als vrijwilliger in administratie (zoals normaal werk maar dan telkens met 1 wisselende taak minder zodat ik niet de hele taken van de werkkracht overneemt). soms 2/5 als ik de goede dagen in een sociale instelling erbij tel maar dit jaar 4u per werkplek ging moeilijk owv zenuwpijnen en moet 1 job opzeggen te zwaar.(verplaatsing moeilijk, bijtend product of frietvet dat men uitkapt over je lijf voelt het aan...). 1 van de twee plaatsen moet ik nu dus laten vallen. In combinatie met de studies was het teveel.

Met de studies informatica hoop ik de switch naar IT te maken. Ik hoop als ik in de IT zit, dat je je daar weinig moet verplaatsen en het alsnog haalbaar zou zijn om te werken als ik over twee jaar afstudeer. Ik wil niet van uitkeringen leven. Plus ik hou van electronica en vind de lessen razend interessant. Zou ook een droom zijn daarin e kunnen werken later.

De situatie is rot omdat:
In de administratie verdien je evenveel part time als mijn uitkering. Personen uit mijn entourage vinden het schandalig dat ik wil werken omdat ik dan 100 euro van mijn weinige uitkering minder heb halftime en ik dit jaar echt pech heb gehad. (Ik revalideer al maanden na covid infectie).

Het gaat hier veel meer over zingeving dan wel over wat je betaald wordt; onder de streep verdien je meer als je gaat werken (soms op heel lange termijn door pensioen), maar het gaat ook over waar je eigenwaarde is.

Er enkel de optie beschutte werkplaats is of effectief werk normaal bedrijf maar dan zonder vangnet.

Ik vermoed dat dat in samenspraak met een trajectbegeleider van GTB is. In dat geval is het inderdaad nu zo, maar dat zegt niets over later. België geeft je inderdaad de optie om te zeggen dat je geen behoefte hebt aan invaliditeit, dat je gewoon wil gaan werken en geen uitkering nodig hebt.

Het ziekenfonds kan mij geen antwoord geven "wat als ik betaald zou werken in de IT later halftijds (je verdient evenveel dan als een fulltimer in administratie) en het lukt drie maanden maar later dat jaar val ik ziek?! "De invaliditeit qua werkgever uitkering ligt zeer laag.... Kan ik dan eventueel nog terug naar een inkomensvervangenfr uitkering van t fod?

Ik heb ook een mail ooit toestuurd naar de minister van werk haar kabinet. Daar kreeg ik samengevat dit antwoord: mevrouw, waarom wil u werken? Het is of beschutte werkplaats of niet werken in uw situatie maar dat lijkt ons niet verstandig gezien al uw medische problematieken.

Ik wil echt graag later in de IT werken omdat die sector met de medische aandoeningen het beste rekening houdt.

Kent er iemand recht: wat er gebeurt als ik na drie maanden activiteit zou werken op normale werkplaats en ik moet terug op invaliditeit later dat jaar (3m zijn voorbij)?

Kan ik terug op mijn oude uitkering?

Verlies ik effectief tov mijn huidige uitkering?

Nee, je bent dan effectief alles kwijt. Er moet dan een nieuwe aanvraag gedaan worden FOD, maar eerst periode ziekte. Dat gaat je inkomen een serieuze dreun geven. FOD werkt met een puntensysteem: mensen krijgen een bestaansinkomen, en worden extra gecompenseerd voor wat ze niet kunnen. Als jij kan werken, wil dat zeggen dat je meteen veel punten kwijt bent.

Moet ik dan op invaliditeit door m'n baas en is dan het beste invaliditeit baas blijven of terug fod?


Iemand die hier verstand van heeft of in deze situatie zit?
...

Daar ben ik niet mee . Ik zou het met GTB opnemen, eventuele vooroordelen over maatwerk opzij zetten, zien dat je eerst, onder je huidige FOD uitkering consequent een aantal maanden vrijwilligerswerk kan volhouden -> dan al dan niet vrijwilligerswerk/stage in een gewoon bedrijf of maatwerk -> afhankelijk van hoe de stages liepen kijken waar het traject eindigt.

Werkgevers zijn zelden op zoek naar personeel dat vaak ziek is - dat is een lastig gegeven als je dat overvalt, en ik vind het knap dat je graag wil werken ondanks de tegenslagen. Maar je moet rekening houden met je kwetsbaarheden: als je geen benen hebt, en daar geen rekening mee houdt, dan lukt het nooit om een marathon uit te lopen. Als je echter aanvaardt dat je in een rolstoel moet zitten, en de beperkingen die daarbij horen, lukt het met wat moeite hopelijk wel.

Hoop daarbij niet te hard over te komen, want dat is het nadeel met online fora.

[CyberFly]

Waarom ga je niet als vrijwilliger aan open source projecten werken? Of aan een leuk project voor jezelf wat je als open source publiceert? Dan zit je in de IT zonder gedoe van een betaalde baan (waardoor je de uitkering verliest, stress krijgt, etc.)

[Drakin-Korin]

Het ziekenfonds kan mij geen antwoord geven "wat als ik betaald zou werken in de IT later halftijds (je verdient evenveel dan als een fulltimer in administratie) en het lukt drie maanden maar later dat jaar val ik ziek?! "De invaliditeit qua werkgever uitkering ligt zeer laag.... Kan ik dan eventueel nog terug naar een inkomensvervangenfr uitkering van t fod?

Stop met 'wat als' en ingewikkelde constructies.
Je haalt overheid/regels en je toestand door elkaar.
Er wordt gekeken naar de het nu, niet je vorige ziekte en niet naar de volgende staatshervorming
Waarom kan je niet werken?

Kan ik terug op mijn oude uitkering?

Nee, je gaat opnieuw door de medische en administratieve molen

Verlies ik effectief tov mijn huidige uitkering?

Ja die wordt opnieuw berekend op basis van je loon, laatste of gemiddeld. Extra's als zorgbudged heb je niet meer.

Moet ik dan op invaliditeit door m'n baas en is dan het beste invaliditeit baas blijven of terug fod?

Als je ziek wordt betaald je baas een paar weken en daarna het riziv fod. De arbeidsgeneesheer bepaald wanneer je terug mag werken en of je x percent werkonbekwaam bent. Na 2 jaar val je op invalideitsuitkering

Iemand die hier verstand van heeft of in deze situatie zit?

Ik zit in die situatie. Praat met je zorgverzekering, CM of .. die hebben er kennis van

Je kan niet zomaar genezen noemen en terug gaan werken. Je hebt een dokter nodig die je gezond verklaard. loon uit arbeid of vrijwilliger werk moet je aangeven en wordt gekort op je uitkering.

Maar ga goed denken over alles


Oh ja, terug werk en loon hebben betekend belasting betalen voor de zieke mensen

[Zenix]

Vreemde wetgeving in België. Ik heb jaren in de Wajong gezeten, maar hier kan je gewoon gaan gaan werken als je dat wilt Je moet het alleen melden en als je 5 jaar meer verdient dan de uitkering, dan stopt de Wajong. Maar als je in die periode weer ziek bent dan krijg je de uitkering gewoon weer.

In mijn geval was ik op mijn 18e volledig afgekeurd nadat ik bijna een jaar in het ziekenhuis had gezeten. Toen mijn gezondheid iets stabieler werd ben ik hbo ICT gaan studeren en uiteindelijk met veel moeite de studie kunnen afronden, want lichamelijk was dat nog wel zwaar.

Aangezien je met een uitkering een labetje hebt, heb ik dit nooit gemeld bij mijn sollicitaties. Wel gemeld dat ik ernstig ziek ben geweest. Gelukkig is dit nooit een probleem geweest bij mijn werkgever.

Ik vind het knap dat je aan het studeren bent en als doel hebt om eruit te komen. Ik hoop dat het gaat lukken.

[mellinda]

Bedankt voor de antwoorden en jullie begrip. Ik hoop van harte dat voor ons allen er eens in BE/NL een regeringspostjespakker iets deftiger ooit uitwerkt voor ons zonder represailles op financieel vlak of op die rotte punten schalen.

Dikke chappeau ook voor jullie dat jullie het ook wilden overwegen, deden of iemand kennen die ook dit onderging.

Op de vraag waarom ik absoluut niet beschut wil/kan werken los v uitdaging, meerdere redenen: fysiek in het nu:
nog altijd geen hoofddiagnose gezien het om een zeldzame overkoepelende neurologische aandoening gaat die los van de andere aandoeningen en orgaanstelsels me nog het leven zuur maakt. Ook geen behandeling daardoor.

Zo is wel training bezig in een revalidatiecentrum om bv met de extreme bloeddrukvallen, pijnen, conditie enz na covid te werken en te verbeteren (klein succes maar succes is succes en heb al maanden fysiek gewonnen ermee, anders was ik dit jaar december nog niet beter). Met covid infectie was het niet meer houdbaar, alle andere problemen sterk verergert vb iedere X je bukt KO vallen nimmer te doen.... Ook extreme hitte intolerantie , daar is nog niks gelukt om aan te doen

Daarnaast, wees alsjeblieft niet offended, het is enkel mijn gevoel:
ik heb er net alles aan gedaan om een zo normaal mogelijk leven te leiden met enig succes want fam/vrienden weten niets v mijn handicap (wat een taboe is in de "eer" van m'n ouders hun woordenboek, enkel zij en partner weten het....)
Los v dat geeft me in adl sociale contacten een fijner gevoel te minder men weet van de handicap te beter (en te minder schande voor mijn ouders, al zijn ze los v dat voor de buitenwereld te willen verbergen best lief en enigszins begripvol... Laatste twee jaar twijfel ik wel om openkaart naar buitenwereld te spelen maar daar steken ze stokje voor door mij zo min mogelijk te laten praten met anderen of in conversaties tussen te komen en onderwerp te twisten als ze horen dat iemand vraagt hoe het met mij gaat...

Net doordat ik m'n hele leven normaal wou zijn ook voor mezelf (niet enkel door m'n ouders), en er tot in het extreme alles aan heb gedaan, heb ik mezelf altijd als een mislukkeling gezien op momenten dat mijn lijf t moet afweten.
Serieus minderwaardigheidscomplex aan overgehouden, wel pak minder streng naar mezelf toe geworden omdat ik er de energie nimmer voor had en het toch niks uithaalde.

Mentaal:
Ik ben ervan overtuigd dat moest ik beschut werken, dat volgens mijn psycholoog los v het gebrek aan uitdaging het mijn zelfbeeld niet ten goede komt. Te confronterend ook. Want:
Kan mijn eigen handicap nog altijd niet plaatsen, om dan iedere dag ermee geconfronteerd te worden op de werkplek met mensen die ook allen iets soortgelijks meemaken, ik zou dichtslaan om dag in dag uit op de feiten en harde realiteit te worden gedrukt. Misschien als ze ooit deftig behandelplan fysiek hebben en toch de hoofddiagnose vinden dat ik er in een paar jaar anders over voel. Handicap zelf op zich beetje geaccepteerd, feit dat ik meestal niet kan gaan werken KAN ik nog niet accepteren.

Financieel is het ook een dobber: er zit niets anders op voor mij om of met mijn partner samen te huren of alleen in een sociale grote woonblok te wonen dan ( die ik dreig te verliezen in zo'n situatie: ik heb een slaapstoornis waarbij ik iedere nacht het kot bijeen gil... Mails naar de sociale verhuurkantoren en OCMWs gestuurd waar ik op wachtlijst sta, het zou uitzetting betekenen moest ik in zo'n woning intrekken.... Plus om nog een covid besmetting te vermijden is het niet aan te raden om op een appartement te leven volgens doktersadvies... Wachtlijsten plaats in de 70 want ik heb geen kinderen.

beschut werk halftijds dan moet ik mss toch nimmer stressen en op uitkering blijven als het bedrag hetzelfde is, als ik niet naar mijn gevoel maar de rationaliteit laat spreken.

Tempo bijhouden op zich geen probleem, nadat ik was ingewerkt even snel als collega's en op sommige zaken waar ik administratief in uitblonk zelfs soms klein tikje sneller.

Cursussen volgen, goed idee. Wou docker en Azure erbij doen. Probeer nog altijd de vlsm en subnet onder de knie te krijgen maar zelfs met tutorials ist hopeloos, beschaamd toegegeven...

Freelancen als vrijwilliger ook top idee: maar dan kan de mutualiteit nog altijd achter je aankomen of de belastingdienst als je toch een zakgeldje wil verdienen? Zelf zet ik projecten op om jongeren met gedragsfunctiestoornissen en aandoeningen zoals ass en add aan het verder studeren te krijgen of net te activeren om te gaan werken. Velen maken vrienden op de beschutte werkplaatsen en is wel mooi om te zien op zich. Ze hebben wel een voller leven daardoor dan enkel de pc op een afgezonderde kamer.

GTB heeft meermaals de begeleiding stopgezet. Ongeschikt verklaard zelfs door hen.

De handicap zwijgen tot op het gesprek WG lijkt me een goed idee en enkel idd zeggen de pech gehad om zwaar ziek te zijn geworden maar nu stabiel (ook al is dat v de stabiliteit niet helemaal waar) zou idd kansen verhogen.

De stress laten varen, miss gewoon zien wat er op me afkomt op het moment zelf, want idd, sinds januari nog altijd ziek en ben er effectief onderdoor aan Aant gaan.

Ik probeer van de tijd met mijn ouders, dieren en partner wat te genieten. Sinds kort kleine overwinning op e-fiets: 2km, t lijkt onnozel, maar het was jaren geleden dat ik (op normale fiets) kunnen fietsen heb. T is net ver genoeg om tot aan bos te rijden met camera en m'n fotografie terug op te nemen.

Hopelijk ooit een wetgeving waarin we niet benadeeld worden. Maar voor de personen in BE, zelfs rechtspraak is messed up en criminelen krijgen betere medische opvolging dan jij en ik en mogen in cel PlayStation, beperkt internet , goed fitness oefenprogramma en betere medische zorg op ieders kosten hebben. Nu om te lachen: miss eens een misdaad begaan, het lijkt zo slecht daar nog niet ;

[mellinda]

Op zich is het niet echt de kwestie vaak ziek als afwezig. Ondanks alles ben ik me ook blijven slepen. Vorig jaar op de vrijwilligers werken net het minst afwezig geweest tov collega's , pijn of niet ik kwam, bloeddrukdaling of niet ik was altijd op post, hadden ze me nodig toen het extra druk was ik kwam

[LucyLG]

Ik ken het systeem in Belgie niet als NL jurist. Ik zou je situatie niet te negatief beschouwen. Je hebt een uitkering en wilt graag weer aan de slag en voelt dat je dat kan. Echter heb je nog beperkingen en zal je dat moeten gaan uitproberen. Ineens fulltime is geen optie en raad ik echt af.

Wat ik zou doen is als zelfstandige voor beperkt aantal uren het gaan proberen en geef dat aan aan je uitkeringsinstantie. Dan korten ze je wel maar je probeert een doorstart te maken.

Zeg aub die uitkering niet op maar probeer te reintegreren vanuit je positie nu. Zoek een coach, daar is in NL subsidie voor je zal het weer moeten opbouwen allemaal. In BE ken ik de regels niet.

Dit is juist een goede situatie om eens uit te gaan zoeken wat je wilt en wat je kan met behoud van zekerheid. Zie het als een kans maar let op de regels van de uitkering dus geef het door dat je wat probeert.

Ga geen dienstverband aan en de uitkering opzeggen want of je die nog terugkrijgt als het niet lukt is een risico. Zoek een plek waar je aangeeft wat er aan de hand is en probeer eventueel met hun hulp te bereiken wat je wilt en kijk of het lukt. Als ze je niet betalen is ook prima, laat het een stage zijn dan of reintegratie. Wees er gewoon eerlijk over want in de IT is er hoop werk te vinden.

Ga niet naar dat ziekenfonds voor hulp, daar zitten niet echt vaak mensen die echt goed kunnen adviseren, ik heb als jurist ervaring mee dat ze echt verkeerde adviezen geven dus pas op, zoek een coach. Daar is ook vaak subsidie voor. Je kan dit niet alleen je hebt hulp nodig hierbij.

Desnoods ga je er als vrijwilliger aan de slag...formeel is dat raar maar dat kan wel.

[ Voor 36% gewijzigd door LucyLG op 13-05-2022 06:36 ]

[Joris748]

TS het lijkt me vreselijk om voor de buitenwereld verborgen te moeten houden, wat er met je aan de hand is. Om de lat vanuit je omgeving misschien wel onredelijk hoog gelegd te krijgen. Ook dat doet iets met je zelfbeeld en is al een stressfactor op zich. Vandaaruit begrijp ik ook je weerstand tegen de beschutte werkplaats.

Enige raad die ik kan geven is om eerst naar dat aspect te kijken, eventueel onder begeleiding van een professional als een psycholoog. Misschien denken je ouders daar anders over, maar dat is hun gebrek.

[Marzman]

Ik ken niemand die in de situatie zit, maar ik zou voorzichtig zijn. Ook in Nederland moet je uitkijken als je bijvoorbeeld wajong hebt omdat je nooit hebt kunnen werken en dan gaat werken en het niet aan kunt. Ik denk dat dit een beetje een vergelijkbare situatie is. Het zijn van die dingen in het systeem waar niemand echt een oplossing antwoord voor heeft.

[ Voor 25% gewijzigd door Marzman op 13-05-2022 09:16 ]

[SmurfLink]

Wil je gaan werken om het werken, of omdat je het dan makkelijker voor je omgeving verborgen houdt dat er iets is?

Joris748 schreef op vrijdag 13 mei 2022 @ 07:31:
TS het lijkt me vreselijk om voor de buitenwereld verborgen te moeten houden, wat er met je aan de hand is. Om de lat vanuit je omgeving misschien wel onredelijk hoog gelegd te krijgen. Ook dat doet iets met je zelfbeeld en is al een stressfactor op zich. Vandaaruit begrijp ik ook je weerstand tegen de beschutte werkplaats.

Enige raad die ik kan geven is om eerst naar dat aspect te kijken, eventueel onder begeleiding van een professional als een psycholoog. Misschien denken je ouders daar anders over, maar dat is hun gebrek.

Dit inderdaad echt gigantisch. Eerst die issues fixen, daarna beginnen met nadenken over werken. Het klinkt namelijk echt als een enorm ongezonde situatie.

[mellinda]

Op zich is er idd niet echt haast bij.

Ik wil gaan werken om te werken vooral voor mezelf omdat ik merk dan een pak positiever, vrolijker en eindelijk weg ben van ochtend tot avond een huishouden runnen en van de oude garde (fam kent het begrip quality time zo goed als niet, enige wat zij uitkramen ondanks gepensioneerd is werken werken werken...).

Het verborgen houden ben ik best okee mee omdat ik ben opgegroeid met mensen die anders denken dan de jongere generaties (mentaliteit van 70-plussers is anders, iedere X ze iemand zie met een handicap praten ze erover als "die gebrekkige daar", dat maakt me woest op zo'n momenten). Schoonmoeder is er ook niet gelukkig mee dat haar zoon al 6j met mij samen is en probeert ons uit elkaar te halen door mijn ziektes int slijk te halen en te stoken dat haar zoon zo vaak naar mij moet komen, gelukkig lukt het haar tot nu toe niet.

Op mijn admin vrijwilligerswerk niet in ziekenhuis sector zijn ze vaak kouder, killer, jaloerser en praten ze achter mijn rug met mijn baas in een poging me zwart te maken en fouten die ik niet heb gemaakt omdat ik die taak niet deed in schoenen te schuiven.... Ik betrap me er vaak op daar plankgas te moeten terugnemen omdat de collega's het allemaal a l'aise doen, wil ook niet dat ik hun werk overneem terwijl ze gezellig zitten te kletsen. Ze hadden niks respect mondmaskerregels, ene is dan nog over me komen hangen geregeld en jawel, dagen nadien covid met alle gevolgen van dien tot op vandaag.

Op het admin vrijwilligerswerk in het zh als secretaresse was het enkele jaren echt fijn en had ik met de meesten een goede band. Alleen wilt de HR me geen vrijwilligersvergoeding geven terwijl ze voor een afdeling tijd terug vrijwilligers hadden aangenomen die €20/4u kregen voor enkel telefonie te doen!!! Dat mens heeft mijn afd chef gezegd (toevallig gehoord) dat mijn baas er ALLES aan moest doen om me gratis te houden en dat ik ondanks goed werk kon fluiten naar kilometer vergoeding terwijl ik 25' moet rijden ernaar met die benzineprijzen...

Idd eens eerst de andere issues fixen. Alleen weet ik niet bij wie ik nog terecht kan voor diagnose. 4ZH waaronder 2 grote hebben na jaren onderzoek nog ni de knoop doorgehakt. Miss eens buitenlandse arts zit ik te denken maar dan weer wie en t moet betaalbaar blijven.