Het kriebelt al jaren om eens een keer een echt goed 70-200 objectief te kopen. Mijn EF-M 18-150 is een leuke lens, maar levert heel snel in op lichtsterk. Het diafragma van f/3.5-6.3 klinkt leuk, maar f/3.5 heb je maar tot 24mm en bij 66mm zit je al op f/6.3.
Wat wil ik er mee doen? Ik wil me meer toe gaan spitsen fotografie van m'n hond en kinderen. Kinderen omvat ook foto's van wedstrijden, welke voornamelijk in sporthallen plaatsvinden. M'n EF-M 18-150 is dan gewoon niet lichtsterk genoeg. Vaak zit je op een tribune waardoor ik op 150mm moet fotograferen om m'n dochter goed in beeld te krijgen. Maar dan zit ik al op een diafragma van f/6.3 waardoor de ISO omhoog moet om op acceptabele sluitertijden te komen. Dus pak ik vaak mijn antieke maar lichtsterkere Meyer-Optik Orestor 135mm f/2.8, maar dan is de misrate vrij hoog omdat de 'auto'-focus (lees: ondergetekende) gewoon niet snel en nauwkeurig genoeg kan scherpstellen.
Bij fotografie van de hond zit ik vaak met een vergelijkbaar probleem, al speelt het zich daar vaak buiten af en is licht dus niet zo'n probleem. Maar naar mijn idee kan de STM motor in de EF-M 18-150 het af en toe gewoon niet bijbenen met actiefotografie. En met portretfotografie krijg ik vaak net niet de isolatie van de achtergrond die ik graag zou willen hebben omdat het diafragma al snel f/6.3 is. Dus grijp ik weer naar de Meyer-Optik Orestor of een andere vintage prime, die lichtsterker zijn maar ook wel meer geduld vragen van de hond in kwestie.
Ik zit nu dan ook te denken aan de volgende objectieven (al dan niet als occasion), goed wetend dat met name de f/2.8 varianten nogal uit balans zullen zijn op mijn nietige Canon M50.
pricewatch: Sigma 70-200mm f/2.8 DG OS HSM Sports (Canon EF)
pricewatch: Canon EF 70-200mm f/4L IS II USM
pricewatch: Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM (of de III maar deze flink duurder zonder echte verbeteringen die de flinke meerprijs rechtvaardigen aldus deze review)
Stuk voor stuk goede objectieven, waarbij de Sigma de goedkoopste is maar ook de zwaarste. De Canon L f/2.8 II is alleen nog als occasion te krijgen, maar zolang ik er garantie op heb vind ik dat geen probleem. Dat geldt voor alle objectieven uit het lijstje overigens.
De f/4 trekt me vooral aan vanwege het veel lagere gewicht, maar ik ben bang dat ik lichte spijt gaan krijgen van het kleinere diafragma. Aan de andere kant lees ik in diverse reviews dat de Sigma op 200mm best een stop afstoppen kan gebruiken om echt scherp te zijn.
Waarom deze objectieven en niet bijvoorbeeld de pricewatch: Canon EF 70-300mm f/4-5.6 IS II USM? Toch weer dat variabele diafragma en volgens mij zijn de objectieven uit het lijstje hierboven ook wel van een (stuk) betere klasse.
Keuzestress dus. Nu wil ik niet over 1 nacht ijs gaan. Ik wil de objectieven eerst gaan huren. Niet alleen om te kijken of het objectief bevalt, maar ook om te kijken om een dergelijk objectief wel echt de meerwaarde bied die ik voor ogen heb.
Vooropgesteld: ik heb niet de illusie dat ik met deze objectieven ineens een betere fotograaf wordt. Ik heb wel het idee dat ik er sneller stappen voorwaarts mee kan maken. Ik zie het als volgt: op een omafiets kan je prima leren fietsen en ook best stevig doorfietsen, maar als je echt wil gaan wielrennen heb je daar toch echt een andere fiets voor nodig.
Ik ben vooral ook benieuwd naar jullie mening, over de genoemde objectieven en eventuele redenen om het wel of niet te doen.
Wat wil ik er mee doen? Ik wil me meer toe gaan spitsen fotografie van m'n hond en kinderen. Kinderen omvat ook foto's van wedstrijden, welke voornamelijk in sporthallen plaatsvinden. M'n EF-M 18-150 is dan gewoon niet lichtsterk genoeg. Vaak zit je op een tribune waardoor ik op 150mm moet fotograferen om m'n dochter goed in beeld te krijgen. Maar dan zit ik al op een diafragma van f/6.3 waardoor de ISO omhoog moet om op acceptabele sluitertijden te komen. Dus pak ik vaak mijn antieke maar lichtsterkere Meyer-Optik Orestor 135mm f/2.8, maar dan is de misrate vrij hoog omdat de 'auto'-focus (lees: ondergetekende) gewoon niet snel en nauwkeurig genoeg kan scherpstellen.
Bij fotografie van de hond zit ik vaak met een vergelijkbaar probleem, al speelt het zich daar vaak buiten af en is licht dus niet zo'n probleem. Maar naar mijn idee kan de STM motor in de EF-M 18-150 het af en toe gewoon niet bijbenen met actiefotografie. En met portretfotografie krijg ik vaak net niet de isolatie van de achtergrond die ik graag zou willen hebben omdat het diafragma al snel f/6.3 is. Dus grijp ik weer naar de Meyer-Optik Orestor of een andere vintage prime, die lichtsterker zijn maar ook wel meer geduld vragen van de hond in kwestie.
Ik zit nu dan ook te denken aan de volgende objectieven (al dan niet als occasion), goed wetend dat met name de f/2.8 varianten nogal uit balans zullen zijn op mijn nietige Canon M50.
pricewatch: Sigma 70-200mm f/2.8 DG OS HSM Sports (Canon EF)
pricewatch: Canon EF 70-200mm f/4L IS II USM
pricewatch: Canon EF 70-200mm f/2.8L IS II USM (of de III maar deze flink duurder zonder echte verbeteringen die de flinke meerprijs rechtvaardigen aldus deze review)
Stuk voor stuk goede objectieven, waarbij de Sigma de goedkoopste is maar ook de zwaarste. De Canon L f/2.8 II is alleen nog als occasion te krijgen, maar zolang ik er garantie op heb vind ik dat geen probleem. Dat geldt voor alle objectieven uit het lijstje overigens.
De f/4 trekt me vooral aan vanwege het veel lagere gewicht, maar ik ben bang dat ik lichte spijt gaan krijgen van het kleinere diafragma. Aan de andere kant lees ik in diverse reviews dat de Sigma op 200mm best een stop afstoppen kan gebruiken om echt scherp te zijn.
Waarom deze objectieven en niet bijvoorbeeld de pricewatch: Canon EF 70-300mm f/4-5.6 IS II USM? Toch weer dat variabele diafragma en volgens mij zijn de objectieven uit het lijstje hierboven ook wel van een (stuk) betere klasse.
Keuzestress dus. Nu wil ik niet over 1 nacht ijs gaan. Ik wil de objectieven eerst gaan huren. Niet alleen om te kijken of het objectief bevalt, maar ook om te kijken om een dergelijk objectief wel echt de meerwaarde bied die ik voor ogen heb.
Vooropgesteld: ik heb niet de illusie dat ik met deze objectieven ineens een betere fotograaf wordt. Ik heb wel het idee dat ik er sneller stappen voorwaarts mee kan maken. Ik zie het als volgt: op een omafiets kan je prima leren fietsen en ook best stevig doorfietsen, maar als je echt wil gaan wielrennen heb je daar toch echt een andere fiets voor nodig.
Ik ben vooral ook benieuwd naar jullie mening, over de genoemde objectieven en eventuele redenen om het wel of niet te doen.
Liefde maakt een smal bed breed!
Nu de dekens nog...