Wat je ziet is het drukwerkraster.
Een normale ansichtkaart zal op 200 DPI worden gedrukt, Magazines doen 300 DPI en een krant vaak maar iets van 125 DPI.
Hoe lager de resolutie, des te grover het beeld - voor een krant maakt dat weinig uit, voor een magazine wil je vaak mooi beeld hebben.
Die enorme reclameborden bij de NS of snelweg hebben vaak maar 75 DPI - die zie je enkel van meters afstand en dus vallen die gaten niet eens op.
Los daarvan ga je geen afbeelding van 15 bij 10 meter op 300 DPI zitten ontwerpen... dan heb je aardig wat megapixels nodig.
"Vroeger" (tot 2000) was de resolutie, processorkracht en bijbehorende verwerking / opslag echt een issue, vandaar dat er gespeeld werd met de resolutie, afhankelijk van het doel van het drukwerk.
Kortom : het feit dat jij nu een camera hebt waarop je haarscherp het drukraster ziet van een 200 DPI kaart, geeft aan dat je een zeer goede camera hebt.
Of je het ziet wanneer je het afdrukt?
Dat hangt af van de resolutie waarop je afdrukt... een goede printer / digitaal drukker toont alles, dan ga je het zien.
Een slechte printer zal er een blur van maken.
Dus het werkt anticyclisch : hoe beter je camera, des te meer gaten je ziet, en des te slechter je printer hoe minder je er van gaat weernemen.
Zeker als je de boel gaat schalen, gaat het zichtbaar worden.
Wat je kan doen is een demoiré (of desnoods denoise) filter loslaten op exact die kaart, dan verdwijnen de gaten wel wat (maar houd je logischerwijs wel een vager beeld over).
Despeckle of dust & scratches doet ook wonderen : maar je moet het echt beperken tot de "aangetaste" delen (die feitelijk dus een perfecte weergave van de werkelijkheid zijn).