Woy schreef op maandag 21 februari 2022 @ 13:32:
[...]
De basis van een samenlevingscontract is juist vooral om te regelen hoe het gaat als je de samenleving afbreekt, dat is dus niet echt vergelijkbaar met wat jij wil. Ook hier is het juist om beide kanten van de belangen vast te leggen.
[...]
Ik snap nog steeds de wens en noodzaak om het contractueel vast te leggen niet zo. Het lijkt mij dat de wens om de schenking te doen inherent verbonden is aan de vriendschap. Zolang die vriendschap bestaat kun je gewoon schenken. Als de vriendschap op een of andere manier verbroken wordt, vervalt daarmee ook de wens om te schenken lijkt mij, dus wil je ook niet dat er dan een contract is waar je niet vanaf kunt.
Ik kan het idee dat er meer achter schuilgaat dan ook wel voorstellen, want het is vreemd om een overeenkomst te sluiten als er puur bij 1 persoon belang voor is.
Ook in een samenlevingscontract kunnen bepalingen worden opgenomen zoals onderhoudsplicht toch? Ook bijvoorbeeld in de vorm van partneralimentatie, ná beëindiging van een relatie.
Het contract kan ik overigens gewoon ontbinden als ik het niet zou kunnen bekostigen. Daarnaast, bekijk jij het niet een beetje van één kant nog steeds? Namelijk, 'wat als de vriendschap verbroken wordt'. Zegt dat misschien ook iets over deze tijd van vluchtige contacten?
Je ziet daarmee over het hoofd, het element van hoe voorwaardelijkheid van een periodieke schenking (als het dus niet contractueel zou zijn bepaald) juist ook een vriendschap meer beladenheid kan geven in dagelijkse/wekelijkse communicatie. Namelijk, zoals ik uitlegde:
- De begunstigde kan, vanwege het periodieke aspect in tegenstelling tot een éénmalige schenking, zich binnen de vriendschap genoodzaakt voelen om zich te censureren of anderzijds overmatig gevangen voelen in mogelijke discussies om misverstanden op te lossen. Dit leidt dan juist tot overmatige fixatie en spanning, wat averechts kan werken. Immers, er is het gevoel dat de periodieke schenking 'boven het hoofd hangt' bij het uiten. Meer stress, minder authentiek dialoog.
- Als schenker kan ik mij dan ook minder vrij voelen om mij te uiten, zonder overmatig te hoeven oppassen dat de vriend het gevoel heeft op zijn tenen te moeten lopen. 😊
Door de jaren heen hebben we gezien dat we beide soms een beetje overmatig bezorgd (empathisch) naar elkaar toe kunnen zijn, hoe ons gedrag de ander mogelijk onrust brengt. Deze setup kan dat denk ik best neutraliseren. En natuurlijk heb ik door de jaren heen echt wel behoorlijk de indruk gekregen of de vriend met vrijgevigheid en geld om kan gaan. Ook door al wat jaren te schenken, en te zien dat hij dat alleen maar opspaart, over charity en winstgevende projecten nadenkt, en met mij dialoog voert over mogelijke uitgaven. Hij vindt het juist heel moeilijk om zich vrij te voelen wat met geld te doen. Genoeg verantwoordelijkheidsgevoel dus. En vertrouwen daarin, verwacht ik niet zo snel te verdwijnen, óók niet bij eventuele beëindiging van de vriendschap, waar wij het ook uitvoerig en open over hebben gesproken. Bij beëindiging van de ‘vriendschap’, zoals die de afgelopen jaren is, hoeven ook niet alle bruggen verbrand te worden betreft communicatie.
Anyway, bedankt voor de bezorgdheid! 😊 Willen jullie graag dat ik jullie ook op de hoogte houd, de komende jaren van het verloop?