AC3, oude koeien

[PizzaMan79]

@Tweakjur
Zojuist heb ik Assassin's Creed 3 uitgespeeld. Ik vond het geen goede game. Maar dat is mijn mening en die staat haaks op de hoge review ratings (80-85% op metacritic) waaronder de review op Tweakers.

Echter: allerlei gerespecteerde game review sites hebben de afgelopen jaren een "ranking AC games" geschreven en daar wordt AC3 vaak als een van de slechtste main games van de franchise gezien.

Hoofdpersoon waar je je niet in kunt verplaatsten, buggy, onhandige bediening, etc: het spel "ultimatelty fails". (dit is maar een voorbeeld, alle recente artikelen wijzen dezelfde kant op)

Wat ik me afvraag: waarom zagen journalisten dat niet zo bij release? En als tweakers destijds het spel had afgekraakt, waren ze dan hun tijd vooruit geweest of niet in touch met het gevoel van dat moment?

Gewoon benieuwd naar hoe een ervaren games journalist hiernaar kijkt :-)

[ Voor 15% gewijzigd door PizzaMan79 op 11-02-2022 22:57 ]

[Tweakjur]

Kom ik even op terug, vandaag geen tijd. Maar ik ben het er mee eens dat dit een van de minst leuke AC's was in de reeks, wat een 9 uitermate opvallend maakt natuurlijk, maar op dat moment vond ik het inderdaad een stuk leuker/beter dan ik achter vind. Anyway, to be continued.

[PizzaMan79]

@Tweakjur
Dank je. Interessant he, dat de beleving toen en nu zo ver uit elkaar ligt? Ik zou het heel gaaf vinden als je daar iets over wilt delen.

[Tweakjur]

Oké, let's go. Ik schrijf dit even uit de losse pols op, het is geen empirische studie naar hoe perceptie/mening in de loop der jaren verandert, maar dit is hoe ik het ongeveer zie. Zeker een interessant onderwerp trouwens, dank voor de vraag.

Ik denk dat er meerdere dingen aan de hand zijn. In de eerste plaats kwam de Assassin's Creed-serie net uit het zeer overtuigende drieluik AC2-Brotherhood-Revelations. AC3 was de opvolger van die games, maar belangrijker: de eerste game die weer nieuwe tech (engine) zou gaan gebruiken. Daarnaast werd er een veel grotere wereld gebruikt, met een veel meer open karakter. Ook werd er een zeer aansprekend deel van de geschiedenis gebruikt, wat reviewers met een voorliefde voor Amerika/Amerikaanse geschiedenis wellicht ook wat positiever stemt. Dus je hebt een combinatie van 'dit is de opvolger van drie steengoede games, maar dan met een modernere engine, dus moet haast wel beter zijn' en 'dit is een supergave setting'.

Dan speel je een game die, als je er nu op terug kijkt, eigenlijk in veel geen AC-game meer is. Om toch nog wat sluipen te hebben, kon je dan in bomen klimmen maar eigenlijk was dat zelden echt tof. Meer een 'means to an end'. Dat viel me op dat moment niet echt op: ik accepteerde het als deel van de game, het zat me niet echt in de weg en viel zodoende dus niet in positieve, maar ook niet in negatieve zin op. (edit: ik zie dat ik het free-runnen in bomen trouwens wél in de minpunten had staan. grappig, herinner ik me helemaal niet op die manier). De main story missies bevatten verder gewoon toffe missies, zelf een uitstapje naar Parijs. Dus de actie was op veel momenten nog steeds wel goed en technisch was er natuurlijk de stap omhoog vanaf Revelations.

Het punt van het personage vind ik lastig. Connor was de eerste AC-main character na Ezio. Tja, begin daar maar aan. Niet lang daarna kwam Kenway, wat voor mij (en veel anderen) al snel de nr 2 achter Ezio is in favoriete personages. Dat verandert hoe je terugkijkt op Connor. Op het moment van spelen had ik er niet zo veel last van. Als ik er nu over nadenk, dan vind ik het stuk verhaal vanuit de native Americans veel te weinig uitgediept. Maar dat is ook omdat er nu zo veel véél beter opgezette verhalen zijn. We zijn 10 jaar verder.

En zo komen we op punt 2: de perceptie wordt veranderd door wat later kwam. AC4: Black Flag was (imo) supervet en maakte, in retrospect, AC3 een stuk minder tof. En na het uitstapje naar bootje varen (Black Flag en Rogue) keerde AC met Unity en Syndicate terug naar waar de serie (volgens velen) om hoort te draaien: actie in grote steden, sluipen op daken, etc. Dus AC3 is in alle opzichten vreemde eend in de bijt. Het was niet echt veel stad, maar ook niet echt varen: het zat er een beetje tussenin.

Je kunt nu, zoveel jaar en zoveel games later, wel beredeneren hoe dat komt. AC3 was in veel opzichten natuurlijk een experiment voor Ubisoft zelf. De veel grotere en meer open wereld, het varen, etc. Veel ervan was achteraf niet optimaal in AC3, maar kwam in latere games een stuk sterker terug. In die zin is AC3 een onmisbaar deel in de reeks. Eigenlijk is de huidige koers (die van Origin, Odyssey, Valhalla) meer in lijn met AC3, dan in lijn met de games die er voor kwamen (Unity en Syndicate). Je zou dus het punt kunnen maken dat Ubisoft een richting voor de AC-games had bedacht die technisch op dat moment (X360, PS3) nog niet goed genoeg uitvoerbaar was en daardoor niet volledig tot wasdom kon komen in AC3. De wereld was groot, maar veelal leeg en saai: een logisch gevolg van hardware die niet meer kon bieden dan dat.

Dus, resumé: een stukje goodwill op basis van eerder verschenen uitstekende games in de serie die je perceptie beïnvloeden, wat wellicht bij reviewers voor een net hogere score kan zorgen dan voor die tijd terecht zou zijn geweest. Daarnaast: een door de jaren heen veranderde status door alles wat later nog is uitgekomen. Die games maakten van AC3 een game die nergens lijkt bij te horen en overal tussen wal en schip valt - maar het legde wél een fundament voor veel gameplay-elementen die in latere games nog terugkwamen. Wat dat betreft vind ik de hoge waarderingen op een bepaalde manier nog steeds wel terecht, al is het dan niet per se voor de game-ervaring zelf, maar voor de basis die het heeft voorbereid voor andere, betere games in de serie.

[Wizard]

Plus dat het ook gewoon een logisch gevolg is van een langer lopende serie.

Heel simpel gezegd :
Deel 1 is 100% uniek
Deel 2 is 100% vernieuwend
Deel 3 is 25% vernieuwend
--- Op dit punt in tijd is deel 3 het beste wat er is
Deel 4 is 50% vernieuwend
Deel 5,6 etc zijn ook weer 50% vernieuwend.

Wat is nu de slechtste in deze serie? Veelal zal men zeggen 3 omdat het het minst vernieuwend was, terwijl het toch het toppunt was van zijn tijd.

Waarbij je vernieuwend dus op vele manieren kan lezen, beschouw het maar als de graadmeter voor de score.

[PizzaMan79]

Tweakjur schreef op dinsdag 15 februari 2022 @ 10:49:
Oké, let's go. Ik schrijf dit even uit de losse pols op, het is geen empirische studie naar hoe perceptie/mening in de loop der jaren verandert, maar dit is hoe ik het ongeveer zie. Zeker een interessant onderwerp trouwens, dank voor de vraag.

Ik denk dat er meerdere dingen aan de hand zijn. In de eerste plaats kwam de Assassin's Creed-serie net uit het zeer overtuigende drieluik AC2-Brotherhood-Revelations. AC3 was de opvolger van die games, maar belangrijker: de eerste game die weer nieuwe tech (engine) zou gaan gebruiken. Daarnaast werd er een veel grotere wereld gebruikt, met een veel meer open karakter. Ook werd er een zeer aansprekend deel van de geschiedenis gebruikt, wat reviewers met een voorliefde voor Amerika/Amerikaanse geschiedenis wellicht ook wat positiever stemt. Dus je hebt een combinatie van 'dit is de opvolger van drie steengoede games, maar dan met een modernere engine, dus moet haast wel beter zijn' en 'dit is een supergave setting'.

Dan speel je een game die, als je er nu op terug kijkt, eigenlijk in veel geen AC-game meer is. Om toch nog wat sluipen te hebben, kon je dan in bomen klimmen maar eigenlijk was dat zelden echt tof. Meer een 'means to an end'. Dat viel me op dat moment niet echt op: ik accepteerde het als deel van de game, het zat me niet echt in de weg en viel zodoende dus niet in positieve, maar ook niet in negatieve zin op. (edit: ik zie dat ik het free-runnen in bomen trouwens wél in de minpunten had staan. grappig, herinner ik me helemaal niet op die manier). De main story missies bevatten verder gewoon toffe missies, zelf een uitstapje naar Parijs. Dus de actie was op veel momenten nog steeds wel goed en technisch was er natuurlijk de stap omhoog vanaf Revelations.

Het punt van het personage vind ik lastig. Connor was de eerste AC-main character na Ezio. Tja, begin daar maar aan. Niet lang daarna kwam Kenway, wat voor mij (en veel anderen) al snel de nr 2 achter Ezio is in favoriete personages. Dat verandert hoe je terugkijkt op Connor. Op het moment van spelen had ik er niet zo veel last van. Als ik er nu over nadenk, dan vind ik het stuk verhaal vanuit de native Americans veel te weinig uitgediept. Maar dat is ook omdat er nu zo veel véél beter opgezette verhalen zijn. We zijn 10 jaar verder.

En zo komen we op punt 2: de perceptie wordt veranderd door wat later kwam. AC4: Black Flag was (imo) supervet en maakte, in retrospect, AC3 een stuk minder tof. En na het uitstapje naar bootje varen (Black Flag en Rogue) keerde AC met Unity en Syndicate terug naar waar de serie (volgens velen) om hoort te draaien: actie in grote steden, sluipen op daken, etc. Dus AC3 is in alle opzichten vreemde eend in de bijt. Het was niet echt veel stad, maar ook niet echt varen: het zat er een beetje tussenin.

Je kunt nu, zoveel jaar en zoveel games later, wel beredeneren hoe dat komt. AC3 was in veel opzichten natuurlijk een experiment voor Ubisoft zelf. De veel grotere en meer open wereld, het varen, etc. Veel ervan was achteraf niet optimaal in AC3, maar kwam in latere games een stuk sterker terug. In die zin is AC3 een onmisbaar deel in de reeks. Eigenlijk is de huidige koers (die van Origin, Odyssey, Valhalla) meer in lijn met AC3, dan in lijn met de games die er voor kwamen (Unity en Syndicate). Je zou dus het punt kunnen maken dat Ubisoft een richting voor de AC-games had bedacht die technisch op dat moment (X360, PS3) nog niet goed genoeg uitvoerbaar was en daardoor niet volledig tot wasdom kon komen in AC3. De wereld was groot, maar veelal leeg en saai: een logisch gevolg van hardware die niet meer kon bieden dan dat.

Dus, resumé: een stukje goodwill op basis van eerder verschenen uitstekende games in de serie die je perceptie beïnvloeden, wat wellicht bij reviewers voor een net hogere score kan zorgen dan voor die tijd terecht zou zijn geweest. Daarnaast: een door de jaren heen veranderde status door alles wat later nog is uitgekomen. Die games maakten van AC3 een game die nergens lijkt bij te horen en overal tussen wal en schip valt - maar het legde wél een fundament voor veel gameplay-elementen die in latere games nog terugkwamen. Wat dat betreft vind ik de hoge waarderingen op een bepaalde manier nog steeds wel terecht, al is het dan niet per se voor de game-ervaring zelf, maar voor de basis die het heeft voorbereid voor andere, betere games in de serie.

Wow, dank dat je zo'n uitgebreid antwoord hebt geschreven. Ik vind het echt heel interessant en kan me er ook helemaal in vinden. Sterker nog: ik denk dat die goodwill vanuit het vorige deel van een game ook veel invloed heeft op de sales. Dat verklaart vaak een goede game die slecht verkoopt en vice versa.

En dat een indiaan op zich heel cool is maar niet goed uitgewerkt is ook makkelijker om achteraf te zien, niet alleen in vergelijking met Ezio en Altair, maar idd ook met de karakter ontwikkeling van Edward van AC4.

Maar die setting, het weidse Amerika, is natuurlijk veel minder geschikt voor een (AC) game. Er is in het weidse Amerika buiten de steden te veel niks, nog los van de engine. En een indiaan hoort niet (alleen) in de steden

Het varen met een schip vond ik in AC4 wel gaaf. Geen boot trouwens, zie de dialoog van Edward met zijn dochter op het eind. Maar hier spreekt een zeiler en het staat inderdaad ver af van de eerste games. En hoezo kan je tegen de wind in varen? ;-)

Nogmaals hartelijk dank voor je uitgebreide antwoord!

[atthias]

@Tweakjur ik wil je ook bedanken voor je reactie vind het erg fijn om te lezen

[Tweakjur]

PizzaMan79 schreef op zaterdag 19 februari 2022 @ 00:21:
[...]
Het varen met een schip vond ik in AC4 wel gaaf. Geen boot trouwens, zie de dialoog van Edward met zijn dochter op het eind. Maar hier spreekt een zeiler en het staat inderdaad ver af van de eerste games. En hoezo kan je tegen de wind in varen? ;-)

Vooruit dan: tobbe.