Ph1412 schreef op maandag 31 januari 2022 @ 17:06:
@
Stalensnuitje de notaris heeft het overlijden bekend gemaakt en schreef verder:
Dat uit het CTR bleek dat mijn moeder geen testament had en mijn zus, ik en echtgenoot de wettelijke erfgenamen waren. Vervolgens stelde de notaris de vraag wat er in het kader van de afwikkeling van de nalatenschap van mijn moeder is gebeurd. @
Rukapul als antwoord op jouw vraag, er is inderdaad niks gebeurd in de afwikkeling hiervan.
@
rubenvanvliet hierin staat:
Erfenis stiefkind
Een stiefkind erft normaal gesproken niet van een stiefouder. Maar dit kan een stiefouder wel regelen. De stiefouder kan het stiefkind in zijn of haar testament tot erfgenaam benoemen.
Ik kan hieruit dus opmaken dat wij nergens recht op hebben? Hoe zit het dan met het koophuis die zij samen gekocht hebben?
Even voor de goede orde:
een forum is een plek waar je advies kunt vinden, uitsluitsel echter niet - daar is professioneel advies voor.
De afhandeling van het overlijden van je moeder is een vraagstuk, het is in hoge mate bepalend voor de afhandeling van het overlijden van haar echtgenoot.
Pur sang hebben jij en je zus recht op een erfdeel vanuit het overlijden van je moeder, in hoeverre daar iets van staat en duidelijk is, dat is vers twee. Dat erfdeel vervalt niet bij het overlijden van de langstlevende, het is dan wanneer het opeisbaar wordt. Echter omdat er niets geregeld lijkt te zijn kan dit vrij laagdrempelig gecompliceerd én gevoelig worden. Dat zal uitgezocht moeten worden, maar daar zit ook een opdracht van behartiging bij.
1. De notaris waar je nu contact mee hebt gehad is niet jouw notaris. Zeker, een notaris heeft strenge kaders voor uitvoering van zijn beroep, maar het geen ambt meer, ook geen beschermd beroep, er zijn het afgelopen decennium best zaken veranderd. De notaris heeft een opdracht, en een opdrachtgever. Dit ligt altijd gevoelig, maar het legt een harde vereiste voor jou en je zus op tafel.
2. Daarmee heb je inmiddels heel serieus de grenzen van advies tussen de pixels bereikt, en zit je op het punt waarop jij en je zus zelf naar een notaris moeten stappen. Voor controle van informatie, controle van aanwezigheid van testament (dit is niet vanzelfsprekend meer tegenwoordig, vaak beperkt tot toetsing van geregistreerde naam maar geen varianten, helaas ook niet binnen wat er van notariaat over is tegenwoordig), vaststelling van erfrecht en advies daarbij.
Eventueel zou je kunnen overwegen om verdere afhandeling over te laten aan verkeer tussen de nu aanwezige notaris (dossier stiefvader) en de notaris die je consulteert voor advies. Dat hoeft niet. Het kan. Dergelijke rol kan heel specifiek en beperkt zijn, bijvoorbeeld enkel als signaal van "we doen onze due dilligence dus".
Normaliter geldt dat in afwezigheid van testament puur wettelijke bepalingen toegepast worden. Dat is de theorie. Het gaat uit van volledigheid en finaliteit van eerder dossier, en dat is er niet - als ik het goed begrijp. Het komt helaas te vaak voor dat afhandeling dan gevoelig wordt, zeker daar waar lijnen van contact afwezig zijn tussen kringen van relaties, of waar ze verbroken zijn. Een goede notaris draagt zorg voor ook dat aspect, maar goed, het is geen beschermd beroep meer. Het heeft consequenties gehad.
Maak een afspraak voor advies bij een notaris. Kost wat, maar dan weet je waar je aan toe bent. Maak dan de overweging of je de voor het huidige dossier behartigende notaris alles zelfstandig wil laten afhandelen, of dat je je misschien beter voelt met een stuk eigen behartiging. Het is gewoon volstrekt normaal. Hoeft niet, kan wel. Soms beter, maar soms blijkt het achteraf niet nodig geweest. De notaris die je zelf zoekt voor advies kan zonder veel moeite zelf een beoordeling uitwerken t.a.v. de andere notaris.
Als laatste, ik leg nogmaals de klemtoon hier op de grenzen van advies tussen de pixels. Ja, je hebt een positie in erfrecht en erfdeel. Al de rest, daar heb je professioneel advies voor nodig. Zoek het. Neem het. Verwerkt het. Bespreek het samen met je zus.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.