Goeiesmorgens,
ik maak dit topic even omdat ik niet echt zeker ben van mezelf in deze situatie. Ik ben nogal boers en dus wat de boer niet kent dat vreet hij niet en in dit geval kan het misschien aan mij liggen of misschien niet. Vandaar de vraagstelling: ben ik nou gewoon een zeikerd of heb ik hier wel een punt.
Ik probeer het kort te houden, sorry als het te lang is.
De situatie:
Vorig jaar heb ik eindelijk een sociale huurwoning weten te bemachtigen in een leuke straat (vooral koopwoningen dus erg netjes) en heb nu een bovenwoning in een 4 onder 1 kap. Een paar maand later is er iemand in de woning onder mij komen wonen waar ik met name de laatste tijd meer aan begin te storen.
Andere bewoners hebben weinig last omdat er 2 traphallen in het midden vd woning zitten en de buren in het pand ernaast hebben ook minder last door 2 opritten (van hun en van dit huis)
Natuurlijk begint geluidsoverlast met: praat met uw buren! Dat probeer ik zeker maar toch ben ik een beetje terughoudend door het volgende.
Ik vindt het moeilijk om met hem te communiceren, het is alsof hij de helft van mijn woorden niet begrijpt. De eerste ontmoeting met hem ging tevens moeizaam vanwege (wsg door asperger) rare opmerkingen mbt mijn woning terwijl hij er nog nooit was geweest, achteraf denk ik omdat hij niet wist wat hij wilde zeggen dus floepte er spontaan iets uit. De keren dat we hebben gesproken is het alsof ik tegen een kleuter praat.
Tevens heeft de onderbuur een heftige angststoornis, hij is helemaal para voor inbrekers en hierdoor hangt de hele achtertuin vol met prikkeldraad, bouwlampen met sensors en heeft hij glasscherven zelfs langs de onderkant van bepaalde rampen gekit. Meermaals is familie en/of politie langs geweest afgelopen jaar omdat hij mensen in de tuin zag staan en zo'n beetje een psychose had. Ook een uitnodiging op de buurtapp door andere buren was slecht verlopen spontaan reageerde hij dat er ramen waren ingegooid terwijl alles nog heel was.
Door het bovenstaande spookt hij aardig de hele nacht door en slaapt hij met name in de ochtend en middag. Hij is een kluizenaar, heeft weinig geld omdat hij niet veel werkt en veel is ontslagen en ook zijn woning is aardig verloederd.
In de zomer heb ik aangeboden om tenminste zijn voortuin te verzorgen, niet alleen omdat ik tuinieren wel leuk vindt maar ook omdat de hele straat netjes is en alleen onze woning het gras tot boven de knieën had staan. De rest moet hij zelf doen maar enkel met veel moeite en meehelpen ruimt hij de door buren gesnoeide heg op, de rest laat hij verloederen. De gordijnen blijven bijna allemaal dicht en van wat ik ervan heb gezien is ook zijn huis erg simpel en bijna kinderlijk ingericht.
In een slechte periode komt hij wekenlang zijn huis nauwelijks uit en hoor je overdag weinig tot geen leefgeluiden. Soms heb ik wel eens gedacht dat hij zichzelf van kant had gemaakt (iets waar familie zich zorgen over maakte toen ik heb aansprak op straat over de huidige toestand namelijk de nachtelijke bezoekjes en zaklampen in de achtertuin).
Een moeilijke situatie dus, Maar goed geluidsoverlast dus.
De onderbuur heeft dan wel weinig maar kennelijk is muziek een passie. Daar heb ik in principe geen probleem mee maar als ik langs het huis loop om via het pad naar de schuur te lopen en ik zie dat in 1 hoek van de kamer al 3 grote speakers staan opgestapeld (en in de andere hoek ook nog eens 3) dan gaan er bij mij wel wat alarmbellen af. Ik heb er verder geen verstand van maar dit zijn semi grote speakers die je op een tuner aansluit (een vriend van mij die dit soort had noemde het des tijds studio monitors or speakers) 2 staan er op elkaar met dan nog een 3e langwerpige ernaast en dat is 1 hoek vd kamer.
Nou staat de audio niet altijd aan gelukkig en dit is waarom ik dus twijfel of dit nou aan mij ligt. Ieder weekend dan is het 1 avond vh weekend zo'n beetje raak zo nu dan ook afgelopen vrijdag avond. 20:15 als een vriend langskomt dan gaat de techno aan en het galmt gewoon door mijn hele woning. Mijn televisie (samsung) staat normaal op 11-12 maar ik moet hem op 20-22 zetten en nog speelt elke scene zich af in een discotheek.
De muziek staat ook hard genoeg dat ieder moet schreeuwen om iets te zeggen dus ook dat krijg ik allemaal mee (zelfs als ik een headset op doe). Het is zo erg dat als ik in de hal sta mijn Shazam de nummers kan horen en identificeren. Voor de duidelijkheid alleen het trapgat is hout maar alle muren en vloeren hier zijn van beton.
Rond 22:15 gaat de muziek semi zachter en rond 22:45 gelukkig uit maar gedurende die 2-3 uur escapade loop ik op teentjes en kan ik echt niet genieten van mijn avond. Als ik visite heb en dit zou voorkomen dan zitten we letterlijk in een café met een techno band dat op de achtergrond meespeelt.
2 weken terug (want ik ben niet altijd elk weekend thuis) was er hetzelfde en ging de muziek nog even een tikkie harder rond half 9. Buiten was het zo miezerig en vanwege een migraine was ik het zo zat dat ik voor de eerste keer tweemaal hard op de vloer heb gestampt. Toen lukte het zachter gaan ineens wel maar een fijn gevoel heb je niet want om tot dat punt te komen kook je bijna over en ben je tot de puntjes gestrest. Ik kan ook niet naar bed want ook daar galmt het door.
Een week erna confronteerde de onderbuurman mij er eindelijk over maar dit gesprek ging moeizaam.
Hij vroeg of de muziek te hard stond en of ik op zijn ramen heb staan bonzen. Ik was aardig verbaasd dat hij verwacht had dat ik in de regen in mijn pyjama door de tuin zou gaan om te bonzen op een raam wanneer de deur 3 meter verderop staat. Dat heb ik hem ook gezegd.
Zijn verhaal klonk een beetje herhaald voorbereid (alsof hij dit al eerder had meegemaakt): ik mag muziek luisteren tot 10 uur, zo vertelde hij. Daarop antwoordde ik dat hij best muziek mag luisteren, daar heb ik geen probleem mee echter als ik mijn televisie niet eens meer kan horen of zelfs nog mijn eigen muziek dan is er toch iets aan de hand.
Hierop gaf hij geen reactie, wel voegde hij toe dat ik ook wel vanaf boven mocht klagen door bijvoorbeeld te schreeuwen of te stampen. Gezien de eerste actie al leidde tot de verdenking dat ik op ramen zat te bonzen lijkt me dat geen best idee vooral niet voor iemand met een angststoornis. Tevens stampen en schreeuwen, nogal aso als je het mij vraagt. Zo ben ik iig niet opgevoed.
Ik zag het ook niet zitten om gisterenavond langs te gaan bij een keet waar meerdere mensen ontzettend bezopen zitten te schreeuwen naar elkander om hen erop te wijzen dat de muziek te hard staat. Ik maak denk ik straks een net briefje waarop ik nogmaals herhaal dat muziek wel oké is, geen enkel probleem maar dat wederom de volume gewoon te hard staat en of het aub iets zachter kan. Die leest hij wsg ergens in de avond wanneer hij weer wakker is.
En dit is een beetje waarom ik twijfel, over het algemeen heb ik doordeweeks weinig last omdat hij zichzelf zo opvreet in zijn eigen huis en 1x per week dan nodigt hij mensen uit en zuipen ze zich te pletter met harde muziek alsof het een studentenhuis is echter is niemand meer echt student (hij is in de 30, ik tevens ook). Aan de ene kant is dit kennelijk zijn hoogtepunt vd week maar aan de andere kant wil ook ik mijn rust hebben na een lange werkweek. De vraag is dus ben ik gewoon een zeikerd of heb ik hier eigenlijk wel een punt?
ik maak dit topic even omdat ik niet echt zeker ben van mezelf in deze situatie. Ik ben nogal boers en dus wat de boer niet kent dat vreet hij niet en in dit geval kan het misschien aan mij liggen of misschien niet. Vandaar de vraagstelling: ben ik nou gewoon een zeikerd of heb ik hier wel een punt.
Ik probeer het kort te houden, sorry als het te lang is.
De situatie:
Vorig jaar heb ik eindelijk een sociale huurwoning weten te bemachtigen in een leuke straat (vooral koopwoningen dus erg netjes) en heb nu een bovenwoning in een 4 onder 1 kap. Een paar maand later is er iemand in de woning onder mij komen wonen waar ik met name de laatste tijd meer aan begin te storen.
Andere bewoners hebben weinig last omdat er 2 traphallen in het midden vd woning zitten en de buren in het pand ernaast hebben ook minder last door 2 opritten (van hun en van dit huis)
Natuurlijk begint geluidsoverlast met: praat met uw buren! Dat probeer ik zeker maar toch ben ik een beetje terughoudend door het volgende.
Ik vindt het moeilijk om met hem te communiceren, het is alsof hij de helft van mijn woorden niet begrijpt. De eerste ontmoeting met hem ging tevens moeizaam vanwege (wsg door asperger) rare opmerkingen mbt mijn woning terwijl hij er nog nooit was geweest, achteraf denk ik omdat hij niet wist wat hij wilde zeggen dus floepte er spontaan iets uit. De keren dat we hebben gesproken is het alsof ik tegen een kleuter praat.
Tevens heeft de onderbuur een heftige angststoornis, hij is helemaal para voor inbrekers en hierdoor hangt de hele achtertuin vol met prikkeldraad, bouwlampen met sensors en heeft hij glasscherven zelfs langs de onderkant van bepaalde rampen gekit. Meermaals is familie en/of politie langs geweest afgelopen jaar omdat hij mensen in de tuin zag staan en zo'n beetje een psychose had. Ook een uitnodiging op de buurtapp door andere buren was slecht verlopen spontaan reageerde hij dat er ramen waren ingegooid terwijl alles nog heel was.
Door het bovenstaande spookt hij aardig de hele nacht door en slaapt hij met name in de ochtend en middag. Hij is een kluizenaar, heeft weinig geld omdat hij niet veel werkt en veel is ontslagen en ook zijn woning is aardig verloederd.
In de zomer heb ik aangeboden om tenminste zijn voortuin te verzorgen, niet alleen omdat ik tuinieren wel leuk vindt maar ook omdat de hele straat netjes is en alleen onze woning het gras tot boven de knieën had staan. De rest moet hij zelf doen maar enkel met veel moeite en meehelpen ruimt hij de door buren gesnoeide heg op, de rest laat hij verloederen. De gordijnen blijven bijna allemaal dicht en van wat ik ervan heb gezien is ook zijn huis erg simpel en bijna kinderlijk ingericht.
In een slechte periode komt hij wekenlang zijn huis nauwelijks uit en hoor je overdag weinig tot geen leefgeluiden. Soms heb ik wel eens gedacht dat hij zichzelf van kant had gemaakt (iets waar familie zich zorgen over maakte toen ik heb aansprak op straat over de huidige toestand namelijk de nachtelijke bezoekjes en zaklampen in de achtertuin).
Een moeilijke situatie dus, Maar goed geluidsoverlast dus.
De onderbuur heeft dan wel weinig maar kennelijk is muziek een passie. Daar heb ik in principe geen probleem mee maar als ik langs het huis loop om via het pad naar de schuur te lopen en ik zie dat in 1 hoek van de kamer al 3 grote speakers staan opgestapeld (en in de andere hoek ook nog eens 3) dan gaan er bij mij wel wat alarmbellen af. Ik heb er verder geen verstand van maar dit zijn semi grote speakers die je op een tuner aansluit (een vriend van mij die dit soort had noemde het des tijds studio monitors or speakers) 2 staan er op elkaar met dan nog een 3e langwerpige ernaast en dat is 1 hoek vd kamer.
Nou staat de audio niet altijd aan gelukkig en dit is waarom ik dus twijfel of dit nou aan mij ligt. Ieder weekend dan is het 1 avond vh weekend zo'n beetje raak zo nu dan ook afgelopen vrijdag avond. 20:15 als een vriend langskomt dan gaat de techno aan en het galmt gewoon door mijn hele woning. Mijn televisie (samsung) staat normaal op 11-12 maar ik moet hem op 20-22 zetten en nog speelt elke scene zich af in een discotheek.
De muziek staat ook hard genoeg dat ieder moet schreeuwen om iets te zeggen dus ook dat krijg ik allemaal mee (zelfs als ik een headset op doe). Het is zo erg dat als ik in de hal sta mijn Shazam de nummers kan horen en identificeren. Voor de duidelijkheid alleen het trapgat is hout maar alle muren en vloeren hier zijn van beton.
Rond 22:15 gaat de muziek semi zachter en rond 22:45 gelukkig uit maar gedurende die 2-3 uur escapade loop ik op teentjes en kan ik echt niet genieten van mijn avond. Als ik visite heb en dit zou voorkomen dan zitten we letterlijk in een café met een techno band dat op de achtergrond meespeelt.
2 weken terug (want ik ben niet altijd elk weekend thuis) was er hetzelfde en ging de muziek nog even een tikkie harder rond half 9. Buiten was het zo miezerig en vanwege een migraine was ik het zo zat dat ik voor de eerste keer tweemaal hard op de vloer heb gestampt. Toen lukte het zachter gaan ineens wel maar een fijn gevoel heb je niet want om tot dat punt te komen kook je bijna over en ben je tot de puntjes gestrest. Ik kan ook niet naar bed want ook daar galmt het door.
Een week erna confronteerde de onderbuurman mij er eindelijk over maar dit gesprek ging moeizaam.
Hij vroeg of de muziek te hard stond en of ik op zijn ramen heb staan bonzen. Ik was aardig verbaasd dat hij verwacht had dat ik in de regen in mijn pyjama door de tuin zou gaan om te bonzen op een raam wanneer de deur 3 meter verderop staat. Dat heb ik hem ook gezegd.
Zijn verhaal klonk een beetje herhaald voorbereid (alsof hij dit al eerder had meegemaakt): ik mag muziek luisteren tot 10 uur, zo vertelde hij. Daarop antwoordde ik dat hij best muziek mag luisteren, daar heb ik geen probleem mee echter als ik mijn televisie niet eens meer kan horen of zelfs nog mijn eigen muziek dan is er toch iets aan de hand.
Hierop gaf hij geen reactie, wel voegde hij toe dat ik ook wel vanaf boven mocht klagen door bijvoorbeeld te schreeuwen of te stampen. Gezien de eerste actie al leidde tot de verdenking dat ik op ramen zat te bonzen lijkt me dat geen best idee vooral niet voor iemand met een angststoornis. Tevens stampen en schreeuwen, nogal aso als je het mij vraagt. Zo ben ik iig niet opgevoed.
Ik zag het ook niet zitten om gisterenavond langs te gaan bij een keet waar meerdere mensen ontzettend bezopen zitten te schreeuwen naar elkander om hen erop te wijzen dat de muziek te hard staat. Ik maak denk ik straks een net briefje waarop ik nogmaals herhaal dat muziek wel oké is, geen enkel probleem maar dat wederom de volume gewoon te hard staat en of het aub iets zachter kan. Die leest hij wsg ergens in de avond wanneer hij weer wakker is.
En dit is een beetje waarom ik twijfel, over het algemeen heb ik doordeweeks weinig last omdat hij zichzelf zo opvreet in zijn eigen huis en 1x per week dan nodigt hij mensen uit en zuipen ze zich te pletter met harde muziek alsof het een studentenhuis is echter is niemand meer echt student (hij is in de 30, ik tevens ook). Aan de ene kant is dit kennelijk zijn hoogtepunt vd week maar aan de andere kant wil ook ik mijn rust hebben na een lange werkweek. De vraag is dus ben ik gewoon een zeikerd of heb ik hier eigenlijk wel een punt?