Van academia naar bedrijfsleven

[GenericNickname]

Beste Tweakers,

Op het moment werk ik als post-doc aan een universiteit. Ik merk dat ik veel stress ervaar. Hoewel ik onderzoek doen en elke dag nieuwe dingen leren heel leuk vind, zit ik te denken aan het maken van de overstap naar het bedrijfsleven. Ik ben hierom benieuwd om te horen van Tweakers die deze overstap als eens hebben gemaakt: hoe is het je bevallen? Waar liep je tegenaan? Heb je er spijt van?

Mijn specifieke achtergrond is wiskunde + statistiek en ben werkzaam als statisticus op een epidemiologie afdeling, maar ik hoop te horen van iedereen die deze overstap heeft gemaakt, ongeacht opleiding/wetenschapsgebied.

[Voor 0% gewijzigd door GenericNickname op 22-11-2021 10:47. Reden: woordje vervangen]

[Widow]

Waarom wil je overstappen naar bedrijfsleven? Wat is het doel, zeg maar

[Mike2k]

GenericNickname schreef op maandag 22 november 2021 @ 10:46:
Beste Tweakers,

Op het moment werk ik als post-doc aan een universiteit. Ik merk dat ik veel stress ervaar. Hoewel ik onderzoek doen en elke dag nieuwe dingen leren heel leuk vind, zit ik te denken aan het maken van de overstap naar het bedrijfsleven. Ik ben hierom benieuwd om te horen van Tweakers die deze overstap als eens hebben gemaakt: hoe is het je bevallen? Waar liep je tegenaan? Heb je er spijt van?

Mijn specifieke achtergrond is wiskunde + statistiek en ben werkzaam als statisticus op een epidemiologie afdeling, maar ik hoop te horen van iedereen die deze overstap heeft gemaakt, ongeacht opleiding/wetenschapsgebied.

Stress ligt (in mijn optiek) meestal niet aan de baan maar aan de persoon.

De vraag is volgens mij: waarom ervaar je stress ?

In het bedrijfsleven zul je bijvoorbeeld te maken krijgen met:
- deadlines
- lastige klanten
- micro managers (goed voor mijn stress niveau)
- etc

Pas op voor 'same shit, different day'

[NiGeLaToR]

Widow schreef op maandag 22 november 2021 @ 11:17:
Waarom wil je overstappen naar bedrijfsleven? Wat is het doel, zeg maar

Vraag die ik meteen heb is: waar ervaar je stress door?

Verder: de ene academische omgeving is de ander niet, net als dat het ene bedrijf de ander niet is. Soms is leren om gaan met stress belangrijker dan een andere plek vinden - of identificeren wat je stress geeft en een plek vinden waar dat type stress niet bestaat.

Nogal veel variabelen.

Ik ben mijn carriere begonnen in een semi-academisch non-profit instituut en daarna de 'harde' consultancy wereld ingestapt. Ik vond de academische omgeving fijn door de vrijheid en de leerkansen, maar minder fijn omdat er soms nul beweging in te brengen was. De consultancy wereld is strak omlijnder en doelgerichter, wat ook erg leuk was om te doen. Stress kwam daar vooral van opdrachten die je totaal niet leuk vindt, maar geld opleveren. Ben om die reden uiteindelijk weer uitgestapt uit dat werk.

Dus: ga de zoektocht aan, voer gesprekken, kijk rond en neem een keer een weloverwogen gok. Maar onderzoek eerst goed wat jou stress geeft en hoe je daar mee om kunt leren gaan. Anders blijf je er tegenaan lopen, is mijn ervaring.

[Sissors]

Ik ben van PhD (Elektrotechniek) het bedrijfsleven in gegaan. Bij onze groep was dat ook wat 95%+ deed, dus het was de standaard. En bij PhD had ik geen gedoe met onderzoeksgeld vinden enzo, wat jij misschien wel erbij hebt?

Tijdens mijn PhD heb ik het over het algemeen enorm naar mijn zin gehad. In mijn gebied is het werk zo goed als identiek tussen PhD en bedrijfsleven, maar bij PhD werk je meer aan het nieuwste en met meer vrijheid. Gezien het alleen ging (uiteraard met begeleiding), doe je alles van eerste begin tot laatste metingen zelf. Dus waarschijnlijk anders dan bij een hoop andere gebieden, maar ik heb in de 4 jaar PhD meer praktische ervaring op gedaan dan wanneer ik in het bedrijfsleven was gestart. Het was altijd enorm gezellig en een leuke sfeer waar ik het deed.

En toch had ik 0,0 twijfel dat ik bedrijfsleven in wilde gaan. Want na vier jaar in mijn eentje aan één onderwerp werken, wilde ik wel wat meer afwisseling. En daar komt bovenop dat in academia publicaties natuurlijk erg belangrijk zijn, en acceptatie daarvan was op best ondoorzichtig, en op zijn slechtst speelde vriendjespolitiek en andere belangen een niet te verwaarlozen rol. (Na mijn PhD is daar wel wat aan verbeterd doordat de grootste conferentie in mijn gebied iig probeert het review proces blind te doen nu).

De extra afwisseling heb ik iig gekregen op mijn werk. Kortere projecten, met andere samen. En soms alsnog wat langers grotendeels alleen . Dat gaat wel van alsnog hele uitdagende nieuwe zaken ontwerpen, tot redelijk simpel recht toe recht aan dingen doen. Je hebt natuurlijk minder vrijheid, en de eisen zijn anders: In plaats van nieuwe dingen maken, gaat het er meer om kosten-effectief aan de minimum eisen te voldoen. Wat soms kan zijn door iets nieuws te maken, maar dat is geen doel op zich.

En grootste nadeel in het bedrijfsleven? De obsessie die ze hebben met papierwerk en vergaderen. De handel goed documenteren is volkomen logisch, maar imo slaan ze nogal door ermee.

[qadn]

Ik, en meerdere mensen in onze consultancy toko hebben deze overstap gemaakt.
Het belangrijkste wat daarvoor nodig is is een gedegen motivatie.

We snappen goed waarom je de academische wereld uitwil, maar belangrijker: wat wil je wel?
I.e. een bedrijf wil iemand aannemen omdat hij/zij X wil doen, niet omdat hij/zij wegwil uit Y.

[AGee]

.

[Voor 99% gewijzigd door AGee op 26-11-2021 19:03. Reden: Als TS niets meer van zich laat horen dan hoeft mijn bijdrage ook niet te blijven staan]

[euchromatic]

Ik ben van een PhD (biochemie) naar een commerciële internationale uitgeverij gegaan. op zich was dat toeval: ze hadden een vacature als uitgever die aansloot bij mijn vakgebied. Ik heb daar 10 jaar met plezier gewerkt in verschillende rollen en veel geleerd. Inmiddels ben ik weer terug bij de universiteit in een beleids- en managementfunctie.

[KabouterSuper]

Hier een gepromoveerd wiskundige (kansrekening & electrotechniek). Ik heb het erg naar mijn zin gehad tijdens mijn promotie, maar was toch behoorlijk klaar met de universiteit. Er was altijd gezeur over budgetten, ingezakte collega's van middelbare leeftijd en veel onderzoek zonder binding met de 'echte' wereld. De overgang naar het bedrijfsleven (financiele consultancy) heb ik als erg positief ervaren. Plotseling was het heel duidelijk waar je het voor deed en werd je gewaardeerd voor je werk. Kortom, het is voor mij een goede stap geweest.

Maar als je stress wilt ontlopen, dan weet ik niet of het bedrijfsleven per se beter is dan de universiteit. Ook in het bedrijfsleven lopen er eikels en incompetente mensen rond (man-vrouw, en die zijn dan soms ook nog je leidinggevende) en heb je werkdruk.

[m-vw]

Net als bij de rest sprong bij mij het woord stress ook direct in het oog.

Als je uit kan leggen waar de stress vandaan komt kunnen wij een beter antwoord geven.

Stress om deadlines en budgetten is er in het bedrijfsleven ook hoor, al hangt de mate waarin wel af van de sector.

[Furion2000]

Puntje bij paaltje; je weet het alleen als je het zelf ervaart.

Probeer het dus gewoon en als het niks is bij verschillende werkgevers (1 zegt ook niet zoveel), dan kun je zeggen dat je het geprobeerd hebt en weet je weer meer over jezelf.

Met je achtergrond zit je niet zomaar zonder baan als je dat niet wil, dus je hebt de mogelijkheid om te falen en daarvan te leren. Hoe langer je afweegt, hoe twijfelachtiger je de uitdaging aan gaat en groter de kans op falen. Dus snel falen is leerzaam, langzaam falen en lang door blijven modderen zonder (zelf-)reflectie is killing.

Grootste killers zijn wat mij betreft; passief zijn met dit soort keuzes en te lang niks aan stress doen.

[RoD]

Ik heb de overstap ook gemaakt na een PhD (3 jaar) plus een jaar postdoc, vanuit een farmaceutische/farmacologische achtergrond. Een aantal observaties, uiteraard gekleurd door mijn eigen voorkeuren.

• In de academische wereld werk je meer in een bubbel. Men is er gemiddeld genomen intelligenter, neemt meer zijn verantwoordelijkheid, is proactiever en oplossingsgericht. In het bedrijfsleven zijn er gemiddeld meer mensen met een "not my job"-mentaliteit. Er zijn ook mensen die bij het minste of geringste al in paniek raken omdat ze zelf na moeten denken over dingen. Denk vooral niet dat je met iedereen op academisch niveau kan samenwerken.
• De academische wereld is meer competitief op individueel niveau. Je moet naam maken voor jezelf, ego's van professors is een ding en het is dus meer individueel. In het bedrijfsleven is teamwork en samenwerken belangrijker.
• In het bedrijfsleven moet je gewoon leveren cq. productief zijn. Geen oeverloze discussies over methodologie, maar gewoon deadlines en deliverables. Klanten hebben ook een geen boodschap aan gedoe, je moet gewoon leveren.
• De druk is anders. In de academische wereld moet je scoren met papers, en je eigen onderzoek belangrijk maken en er geld voor vragen. Anders houdt het op. In het bedrijfsleven werk je binnen de kaders van je eigen functie, en waarschijnlijk binnen een team, en is er druk om zaken snel te leveren. Als academicus (PhD) ben je wmb goed opgeleid om met druk/verantwoordelijkheden om te gaan, maar het bedrijfsleven is niet voor iedereen. Het moet je liggen.
• Specifiek voor jouw functiegebied denk ik dat je werkzaamheden wat eentoniger worden. Zelf je onderzoek doen is wat gevarieerder dan statistiek-deliverables afleveren binnen het bedrijfsleven. Gemiddeld genomen dan, er zijn uiteraard ook functies die breder zijn.
• Als je eenmaal binnen bent, dan heb je meer baanzekerheid (tenzij je professor bent/wordt) dan in de academische wereld en de salaris + groeimogelijkheden zijn ook beter.
• De politiek is anders. In de academie heb je de eerdergenoemde ego's van de professors, maar in het bedrijfsleven heb je management. En die beloven soms dingen aan klanten waar je niet blij van wordt (omdat zij van het gedoe af willen zijn), of er worden "business decisions" gemaakt waar je je niet in kan vinden. Moet je mee om kunnen gaan.

Anderen zullen vast andere observaties hebben, maar dit zijn de mijne

[Voor 7% gewijzigd door RoD op 22-11-2021 16:31]

[BroWohsEdis]

Mike2k schreef op maandag 22 november 2021 @ 11:22:
[...]


Stress ligt (in mijn optiek) meestal niet aan de baan maar aan de persoon.

De vraag is volgens mij: waarom ervaar je stress ?

In het bedrijfsleven zul je bijvoorbeeld te maken krijgen met:
- deadlines
- lastige klanten
- micro managers (goed voor mijn stress niveau)
- etc

Pas op voor 'same shit, different day'

Ik zie iedereen aanhaken op stress, de meeste mensen ervaren toch wel stress op het werkt lijkt mij?
Er lijkt steeds meer gedaan te moeten worden met minder mensen, althans zo heb ik werkende leven de afgelopen 5 jaar ervaren in de IT.

[Mike2k]

BroWohsEdis schreef op maandag 22 november 2021 @ 19:42:
[...]


Ik zie iedereen aanhaken op stress, de meeste mensen ervaren toch wel stress op het werkt lijkt mij?
Er lijkt steeds meer gedaan te moeten worden met minder mensen, althans zo heb ik werkende leven de afgelopen 5 jaar ervaren in de IT.

Dat klopt denk ik ook wel maar als je bij de ene baan stress ervaart, zou dat dan bij de andere baan ineens niet zo zijn?

[GenericNickname]

AGee schreef op maandag 22 november 2021 @ 15:52:
.

Je hebt gelijk, ik had actiever moeten reageren. Mijn excuses daarvoor.

Ik heb alle reacties gelezen in dit topic en ben tot de conclusie gekomen dat de issue van stress meer aan mij ligt dan aan de omgeving. Ik heb daarom besloten om een overstap naar het bedrijfsleven uit te stellen. Ik heb sowieso nog een aantal jaar te gaan op mijn huidige contract dus ik zit voorlopig niet zonder werk. Ik denk dat het wel erg moeilijk wordt voor mij om hogerop te komen, maar ik denk ook niet dat ik dat uberhaupt wel wil. Ik blijf voorlopig gewoon plakken in academia voor zover dat voldoening geeft en zolang men me hier nog wil hebben.

Waarschijnlijk moet ik meer aan mezelf werken dan aan de omgeving om mij heen.

Bedankt aan iedereen die heeft gereageerd.

[bwerg]

RoD schreef op maandag 22 november 2021 @ 16:28:

[list]In het bedrijfsleven zijn er gemiddeld meer mensen met een "not my job"-mentaliteit.

Dat spreekt toch wel de het teamwerk tegen wat je ook weer bij het bedrijfsleven benoemt. Zeker als je verder gaat dan PhD/postdoc: hier krijg je wat onderwijs in de schoenen, ga maar geven en zie maar hoe je het doet, terwijl je ook nog een onderzoeksvoorstel schrijft. Gewoon je papers laten zitten dan maar? Succes met een vervolgbaan als je niet genoeg publicaties hebt. Laten we wel wezen, een 32-uren-contract gaat 'm niet worden in de academische wereld, wel in het bedrijfsleven.

De "not my job" is in de academische wereld allemaal impliciet en je moet d'r niet over klagen.

Denk vooral niet dat je met iedereen op academisch niveau kan samenwerken.

Ligt aan de baan, natuurlijk. Als je toevallig in een team zit waarin de helft gepromoveerd is valt dat best mee.

De politiek is anders. In de academie heb je de eerdergenoemde ego's van de professors, maar in het bedrijfsleven heb je management. En die beloven soms dingen aan klanten waar je niet blij van wordt (omdat zij van het gedoe af willen zijn), of er worden "business decisions" gemaakt waar je je niet in kan vinden. Moet je mee om kunnen gaan.

Ken je het concept "valorizatie"? Oftewel, bedrijven moeten ook een plasje doen over al het onderzoek. Ik heb deze politiek ook genoeg gehad tijdens mijn PhD (inclusief juridisch geneuzel, wat gelukkig mijn begeleider allemaal mocht oplossen, die daar een punthoofd van kreeg). Nee, nadat ik zag hoe mijn eigen PhD-project liep had ik nou niet zoiets van "dit wil ik zelf ook gaan opstarten". Een enorm circus om projecten te financieren en dan wordt het resultaat geloot, of je mag net zo goed allerlei bedrijven langs om mee te betalen.

De vergelijking met "het bedrijfsleven" is ook nogal lastig omdat er duizend verschillende bedrijfsculturen zijn. Meer of minder werkdruk, meer of minder samenwerking, meer of minder politiek, meer of minder ruimte voor creativiteit en zelfontwikkeling. Ga je van de universiteit naar een "sweatshop-kantoor" dan is dat geen verbetering, nee. Maar er zijn zeker wel plekken te vinden waarbij ik de keuze makkelijk gemaakt vond.

[GenericNickname]

bwerg schreef op zaterdag 9 april 2022 @ 16:48:

Ken je het concept "valorizatie"? Oftewel, bedrijven moeten ook een plasje doen over al het onderzoek. Ik heb deze politiek ook genoeg gehad tijdens mijn PhD (inclusief juridisch geneuzel, wat gelukkig mijn begeleider allemaal mocht oplossen, die daar een punthoofd van kreeg). Nee, nadat ik zag hoe mijn eigen PhD-project liep had ik nou niet zoiets van "dit wil ik zelf ook gaan opstarten". Een enorm circus om projecten te financieren en dan wordt het resultaat geloot, of je mag net zo goed allerlei bedrijven langs om mee te betalen.

Dit is een van de redenen dat ik mezelf niet voor eeuwig in de academische wereld zie vertoeven; hogerop komen in academia betekent meestal meer management taken en minder wetenschap doen. Het is moeilijk om aan een "gewoon" universitaire docent positie te komen, vaak gaat dit gepaard met een tenure track positie + alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.

[Bolletje]

GenericNickname schreef op donderdag 14 april 2022 @ 09:44:
[...]


Dit is een van de redenen dat ik mezelf niet voor eeuwig in de academische wereld zie vertoeven; hogerop komen in academia betekent meestal meer management taken en minder wetenschap doen. Het is moeilijk om aan een "gewoon" universitaire docent positie te komen, vaak gaat dit gepaard met een tenure track positie + alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.

Nu is dat in het 'bedrijfsleven' er ook wel aanzienlijk: hogerop komen? Naar management toe, minder inhoudelijk en/of technisch bezig. Nu is de term management omvangrijk, maar meer administratie, overleggen, rapportages en processen is te verwachten.

Met PhD kan ik me indenken dat je over het algemeen nog wel echt intelligente mensen om je heen hebt. In het bedrijfsleven heb je van alles. Bij sommigen heb je aan een half woord genoeg. Maar ook veel middel(matig)management en ook veel bureaucraten.

[Voor 4% gewijzigd door Bolletje op 14-04-2022 10:05]

[bwerg]

Bolletje schreef op donderdag 14 april 2022 @ 10:04:
[...]

Nu is dat in het 'bedrijfsleven' er ook wel aanzienlijk: hogerop komen? Naar management toe, minder inhoudelijk en/of technisch bezig.

Maar als ik lekker 30 jaar wil devven zonder management-taken vindt mijn bedrijf dat prima, terwijl 30 jaar PhD'en wat minder goed ontvangen zal worden. Sterker nog, als je ergens 30 jaar als devver zit hebt je bij je salarisonderhandelingen ook wel wat in de melk te brokkelen, zolang je bedrijf niet gewoon vastgeroest zit in inflexibele salarisschalen.

Postdoccen kun je nog wel wat jaartjes rekken, maar daarna mag je toch een keer voor UD-positie gaan, opwieberen richting het bedrijfsleven, of gewoon docent worden. Voltijd onderzoeker worden (inhoudelijk, dus niet een team aan postdocs/PhDs/studenten/industrieel partners managen) zit er op de lange termijn echt niet in.

Of ja, het kan wel, als je dat inhoudelijke werk allemaal naast je management-taken doet, c.q. 60 uur per week werken.

[Voor 12% gewijzigd door bwerg op 14-04-2022 12:00]