Ik ga niet over de huidige BBG, maar ik zit nog steeds bij Tweakers, dus ik vind het de moeite waard om me hierin te mengen

We zitten volop in een tijd van klimaat- en en duurzaamheidsdiscussie. Het lijkt dan ook aan de orde om de financiele meetlat in euro's te vervangen door een duurzaamheidsmeetlat. Maar laten we rustig beginnen: naast de klasses van goedkoop naar duur mag ook 'duurzaamste' komen of in ieder geval een informerende vermelding.
Het helpt lezers niet om de meetlat van euro's af te schaffen. Sowieso blijft prijs altijd een factor, ook als je duurzaamheid belangrijk vindt. Duurzaamheid is ook belangrijk als je een beperkt budget hebt
Je hebt hier in elk geval iemand die dit voorstel dus steunt. Ik vind daarbij dat we duurzaamheid breed mogen opvatten: lengte van software-ondersteuning, repareerbaarheid en verkrijgbaarheid van onderdelen hebben daar ook een plaats in, vind ik. We hebben het hier eerder over gehad en daarbij denk ik dat de Franse repareerbaarheidslabels in principe voldoende dekking zouden moeten bieden. Als een telefoon zo'n label niet heeft, komt hij niet in die lijst.
De overwegingen van @
deepvreezo zijn daarin wel belangrijk: het meest duurzaam is de telefoon die je niet koopt. Dat zal dus ook centraal moeten staan.
Dat lijkt me dan toch een geweldige kans voor onderzoeks journalistiek.
Laat Tweakers dit liggen voor de serieuse journalisten?
Als we moeten wachten op journalisten van bijvoorbeeld Argos die geen Tech journalisten zijn terwijl we hier betalen voor PLUS dan is het wel heel jammer voor Tweakers.
De BBG is per definitie geen Plus, dus je betrekt dit onterecht in deze discussie.
Je kan wel íets zeggen over de toeleveringsketen van smartphones, maar dat is echt heel weinig. Die keten is zo ondoorzichtig dat fabrikanten het zelf namelijk ook niet weten. Voorbeeld: een smartphone, we nemen een Poco X3 Pro, bevat een klein beetje tin. Xiaomi koopt die tin in bij leveranciers X, Y en Z. Dat zijn leveranciers die zelf weer diverse materialen inkopen bij A, B, C, D, E en F. A, B, C, D, E en F halen hun tin uit de grond uit een van de mijnen 1 t/m 54. Laten we zeggen dat alleen de mijnen 53 en 54 duurzaam produceren en mensen goed betalen etc. Die tin kan via die mijn terecht komen bij A, B, C, D, E en F, die dat in bulk weer verkoopt aan X, Y of Z.
Stel dat Xiaomi zegt: onze telefoons hebben tin van X, Y en Z. Dan moet je dus nog twee lagen dieper gaan om te kijken waar die tin vandaan komt. Maar het kan dus zijn dat per telefoon, en zelfs per exemplaar, de tin afkomstig is uit mijn 1, 27 of 54. Niemand weet dat; Xiaomi niet, de toeleverancier niet en misschien zelfs die leverancier niet.
De keten is lang en ondoorzichtig. Soms weet je dat er geen antwoorden zijn om te geven. Fairphone heeft dat een beetje op orde gekregen door de hele keten in eigen hand te nemen en dus ook bij de mijnen te gaan kijken.
En dit is idd maar één element van een telefoon; er zijn meer dan 150 onderdelen en allerlei verschillende materialen, die in verschillende fabrieken in elkaar worden gezet. Die spaghetti ontwarren is iets dat sommige mensen wel zouden willen, maar waar ook Argos echt niks mee kan.