Zoals eerder vandaag benoemd, kom ik nog terug op het vandaag gepubliceerde KPMG rapport dat op diverse punten onderbouwt wat ik al langer noem. Het rapport is hier te vinden:
https://home.kpmg/nl/nl/h...ovid-19-in-nederland.html
Het is uiteraard onmogelijk om het rapport letter voor letter en pagina voor pagina te gaan uitdiepen en ik beschrijf daarom een aantal punten die m.i. nu nog steeds een probleem zijn. Ik focus even op delen uit de samenvatting op pagina 4 en 5. Onderstaande is mijn interpretatie/duiding en niet slechts een samenvatting voor de helderheid, maar het rapport biedt voldoende aanknopingspunten. Ik zou iedereen die eventueel reageert willen vragen tenminste p. 4 en 5 te lezen, maar de rest is qua omvang ook goed te doen.
1) Sturen op zorgcapaciteit
Dit is geen zinvolle strategie en landen die sturen op besmettingen deden het aantoonbaar beter. Lockdowns zijn vooral nodig als de zorg vastloopt en het beleid van sturen op zorg leidt juist tot vastlopende zorg, hoewel het politiek (ten onrechte) vaak wordt gebracht als het voorkomen daarvan. Een toename van de IC capaciteit (zelfs al was dat mogelijk) zou juist tot meer ziekte en sterfte hebben geleid.
2) Er wordt bij herhaling uitgegaan van optimistische scenario's
Maar het voorzorgsprincipe zou leidend moeten zijn. De ontwikkeling van de crisis heeft een gebleken (en te verwachten) grillig verloop. In Nederland lijkt er zelden echt te worden voorbereid op worst-case scenario's, hooguit op papier. Voorbeelden die ter onderbouwing worden genoemd zijn de keuze voor mitigatie en het slepende debat over mondneusmaskers (waar het RIVM uiteraard ook bewezen effectieve maskers had kunnen adviseren i.p.v. de discussie over de effectiviteit van materialen etc. te laten ontstaan en voortbestaan).
Wat betreft bovenstaande is er vaak verwarring over mitigatie, indammen of uitroeien. Als ik ter volledigheid de beleidsmogelijkheden samenvat denk ik dat je het zo kunt omschrijven (er zijn alternatieven mogelijk):
a) R>1: ongecontroleerde verspreiding
b) R=1: gecontroleerde verspreiding (mitigatie), praktisch alleen mogelijk door afwisselend R>1, R<1
c) R<1: indammen met o.a. BCO, mede t.g.v. vaccinaties in combinatie met NPIs
d) R=0: eradicatie, uitroeien
En Nederland koos en kiest steeds voor scenario (b). Er is m.i. geen ratio (meer) voor dat scenario (hooguit na verloop van tijd in Q1) en al zeker niet na dit rapport. De volksgezondheid is er niet bij gebaat, economisch is het ook niet beter en ik betwijfel of het ooit haalbaar is, ook na vaccinatie. De ziektelast is eenvoudigweg veel te groot, waaronder het optreden van:
3) Langdurige klachten
Dit rapport noemt diverse literatuur die wijst op het bestaan van langdurige klachten, hoewel het dus nog onduidelijk is wat het precies omhelst. Tot op heden is er m.i. in Nederland onvoldoende aandacht voor. Misschien valt het op termijn allemaal mee (ik hoop het), maar let even op de percentages die genoemd worden. Het idee dat de besmettingen alleen wat betreft ziekenhuisopnames een probleem zijn (en zelfs vaak sterfte wordt genegeerd) lijkt mij een onvolledige weergave van de gevolgen van besmettingen, waardoor beleidsbeslissingen verkeerd worden gewogen. Het OMT heeft zich een keer gewaagd aan een schatting van langdurige klachten en noemde zelf 2-10% (114e advies, p. 6 en 7). Maar ook als dat het percentage is, dan is de potentiële gezondheidsschade gigantisch.
Er is nog veel en veel meer uit het rapport te bespreken, zoals over communicatie en routekaarten om maar wat te noemen. Maar bovenstaande zijn wat mij betreft nu de meest urgente zaken.
Conclusie van mijn kant
Nederland moet m.i. zo spoedig mogelijk R<1 bewerkstelligen. Zoals ik gisteren ook noemde verwacht ik zelf dat het met relatief simpele zaken zoals mondneusmaskers (maak ze gratis en deel ze uit) of afstandsmaatregelen nog te doen is, maar wachten tot de zorg vastloopt betekent uiteindelijk waarschijnlijk weer een lockdown.
Wie wil dat nu? Niemand toch?
https://home.kpmg/nl/nl/h...ovid-19-in-nederland.html
Het is uiteraard onmogelijk om het rapport letter voor letter en pagina voor pagina te gaan uitdiepen en ik beschrijf daarom een aantal punten die m.i. nu nog steeds een probleem zijn. Ik focus even op delen uit de samenvatting op pagina 4 en 5. Onderstaande is mijn interpretatie/duiding en niet slechts een samenvatting voor de helderheid, maar het rapport biedt voldoende aanknopingspunten. Ik zou iedereen die eventueel reageert willen vragen tenminste p. 4 en 5 te lezen, maar de rest is qua omvang ook goed te doen.
1) Sturen op zorgcapaciteit
Dit is geen zinvolle strategie en landen die sturen op besmettingen deden het aantoonbaar beter. Lockdowns zijn vooral nodig als de zorg vastloopt en het beleid van sturen op zorg leidt juist tot vastlopende zorg, hoewel het politiek (ten onrechte) vaak wordt gebracht als het voorkomen daarvan. Een toename van de IC capaciteit (zelfs al was dat mogelijk) zou juist tot meer ziekte en sterfte hebben geleid.
2) Er wordt bij herhaling uitgegaan van optimistische scenario's
Maar het voorzorgsprincipe zou leidend moeten zijn. De ontwikkeling van de crisis heeft een gebleken (en te verwachten) grillig verloop. In Nederland lijkt er zelden echt te worden voorbereid op worst-case scenario's, hooguit op papier. Voorbeelden die ter onderbouwing worden genoemd zijn de keuze voor mitigatie en het slepende debat over mondneusmaskers (waar het RIVM uiteraard ook bewezen effectieve maskers had kunnen adviseren i.p.v. de discussie over de effectiviteit van materialen etc. te laten ontstaan en voortbestaan).
Wat betreft bovenstaande is er vaak verwarring over mitigatie, indammen of uitroeien. Als ik ter volledigheid de beleidsmogelijkheden samenvat denk ik dat je het zo kunt omschrijven (er zijn alternatieven mogelijk):
a) R>1: ongecontroleerde verspreiding
b) R=1: gecontroleerde verspreiding (mitigatie), praktisch alleen mogelijk door afwisselend R>1, R<1
c) R<1: indammen met o.a. BCO, mede t.g.v. vaccinaties in combinatie met NPIs
d) R=0: eradicatie, uitroeien
En Nederland koos en kiest steeds voor scenario (b). Er is m.i. geen ratio (meer) voor dat scenario (hooguit na verloop van tijd in Q1) en al zeker niet na dit rapport. De volksgezondheid is er niet bij gebaat, economisch is het ook niet beter en ik betwijfel of het ooit haalbaar is, ook na vaccinatie. De ziektelast is eenvoudigweg veel te groot, waaronder het optreden van:
3) Langdurige klachten
Dit rapport noemt diverse literatuur die wijst op het bestaan van langdurige klachten, hoewel het dus nog onduidelijk is wat het precies omhelst. Tot op heden is er m.i. in Nederland onvoldoende aandacht voor. Misschien valt het op termijn allemaal mee (ik hoop het), maar let even op de percentages die genoemd worden. Het idee dat de besmettingen alleen wat betreft ziekenhuisopnames een probleem zijn (en zelfs vaak sterfte wordt genegeerd) lijkt mij een onvolledige weergave van de gevolgen van besmettingen, waardoor beleidsbeslissingen verkeerd worden gewogen. Het OMT heeft zich een keer gewaagd aan een schatting van langdurige klachten en noemde zelf 2-10% (114e advies, p. 6 en 7). Maar ook als dat het percentage is, dan is de potentiële gezondheidsschade gigantisch.
Er is nog veel en veel meer uit het rapport te bespreken, zoals over communicatie en routekaarten om maar wat te noemen. Maar bovenstaande zijn wat mij betreft nu de meest urgente zaken.
Conclusie van mijn kant
Nederland moet m.i. zo spoedig mogelijk R<1 bewerkstelligen. Zoals ik gisteren ook noemde verwacht ik zelf dat het met relatief simpele zaken zoals mondneusmaskers (maak ze gratis en deel ze uit) of afstandsmaatregelen nog te doen is, maar wachten tot de zorg vastloopt betekent uiteindelijk waarschijnlijk weer een lockdown.
Wie wil dat nu? Niemand toch?
Onder voorbehoud van (type)fouten. Handelen naar mijn reactie is voor eigen rekening en risico. Win zo nodig zelf (betaald) advies in bij een expert.