Arthion-nl schreef op zaterdag 22 mei 2021 @ 21:55:
[...]
En hier is dus uitspraak van rechter geweest die bepaald dat er geen geldig overeenkomt is wat dikke prima is.
Maar in TS ze geval gaat het bedrijf in de stoel van de rechter zitten... maar goed dat is mijn mening..
Er hoeft niet eerst een rechter aan te pas te komen. Het is volkomen normaal en jouw "irritatie" is onterecht. Bij het Otto-verhaal dat ik aanhaalde heeft Otto de TVs ook niet geleverd en heeft de rechter achteraf gezegd "ja, dat is prima, die TVs hoeven inderdaad niet geleverd te worden".
Ik dénk dat ik inmiddels begrijp wat je bedoelt maar damn, dit was écht heel moeilijk te lezen zeg.
Ik begrijp dat er een wil en intentie moet zijn. En ga ook niet verdedigen dat die er wel was. maar het ging mij er meer om wanneer was als er dan wel een overeenkomst geweest als de wil er wel was. Want [een webshop] geeft bv aan als ze verzenden is er een overeenkomst daar voor niet. maar daar waren de meeste mensen het toch niet mee eens.
Dat truucje van die webshop is heel geniepig en ik twijfel erover of dat door de beugel kan. Het punt is dat ze het omdraaien. Een overeenkomst komt tot stand doordat de ene partij een aanbod van de andere aanvaardt. Dat kán een aanbod om te verkopen zijn, dus "webshop: ik verkoop een laptop voor €1000" en dan "consument: prima, doe maar" maar het kan ook andersom: een aanbod om te kopen, dus "consument: ik wil graag een laptop kopen voor €1000" en dan "webshop: prima, gaan we in orde maken". In beide gevallen komt er een overeenkomst tot stand; in het ene geval doordat de consument het verkoop-aanbod van de webshop aanvaardt, en in het andere doordat de webshop het koop-aanbod van de consument aanvaardt.
Deze webshop zegt vooraf (in de kleine lettertjes) dat ze een "bestelling" zien als zo'n koop-aanbod van de consument, en dat hun verzendbevestiging hun aanvaarding daarvan is. In principe is dat mogelijk (denk bijvoorbeeld aan het bestellen van een taxi/uber, daar doe jij een aanbod om een taxirit van A naar B af te nemen en komt de overeenkomst pas tot stand op het moment dat een taxichauffeur besluit jouw rit aan te nemen).
Je vraagt je af wanneer dan de overeenkomst tot stand komt: op basis van BW 3:33 in ieder geval niet op het moment dat de consument zijn bestelling plaatst, want op dat moment heeft de webshop niet de wil om een overeenkomst te sluiten (dat blijkt expliciet uit hun voorwaarden). Of er dan wél een overeenkomst tot stand komt op het moment dat de verzendbevestiging wordt verstuurd hangt er van af hoe goed de consument de voorwaarden van de webshop heeft begrepen: ik denk dat de gemiddelde consument het doen van een bestelling bij deze webshop zal opvatten als het aanvaarden van een verkoopaanbod, en niet als het zelf doen van een koopaanbod. Dan is er dus géén rechtsgeldig aanbod van de consument en komt er dus ook op het moment van verzending geen overeenkomst tot stand.

Ik denk dat mogelijk op basis van BW 3:35 tóch een overeenkomst tot stand kan komen op het moment dat de consument een bestelling doet, omdat deze constructie dusdanig verwarrend is dat het voor de consument wel heel erg lijkt op een verkoop-aanbod en dat daardoor de eigenlijke wil van de webshop er niet meer toe doet. De vraag is of van een consument verwacht mag worden dat hij kleine grijze lettertjes onderaan een bestelpagina leest en begrijpt.