Ik hoop dat de titel voldoende poëtisch is.
Stel nu eens dat je bij overlijden verwacht dat je best wel een aardig kapitaal zou kunnen nalaten aan de wereld, en stel verder dat je niemand hebt aan wie je dat geld wil nalaten -- in het bijzonder niet aan de familieleden die het zouden erven zonder testament, en sterker nog, je wil je familie helemaal niet betrekken bij de nalatenschap, omdat je ze noch de lusten, noch de lasten wil geven. (Het gaat hier niet om kinderen, die je niet volledig kunt onterven.)
Dan kun je natuurlijk een testament opstellen waarin je aangeeft dat je de hele zwik naar een goed doel laat gaan, en je kunt (in overleg) de notaris aanwijzen als executeur. Je kunt de notaris zelfs alle rechten geven om de hele nalatenschap af te handelen als die daarmee akkoord gaat, inclusief verkoop van de woning, zuiveren van schulden etc. Maar wat weerhoudt die notaris ervan (behalve beroepseer) om te zeggen "zo, 3 miljoen op de bank, welnu, ik vind dat ik wel 3 miljoen verdien voor mijn werkzaamheden, en ach helaas, er blijft niets over voor het goede doel"? Met andere woorden, is er iemand die de notaris in zo'n geval controleert, als er geen nabestaanden zijn die bezwaar zouden kunnen of willen maken? (We nemen even aan dat het goede doel een grote anonieme organisatie is die ook niet gelijk weet dat ze 3 miljoen zouden kunnen incasseren.) De belastingdienst wellicht, die werk moet maken van de erfbelasting (ook al is die er dan niet als alles naar het goede doel gaat)?
Het enige dat ik kan bedenken is dat je natuurlijk een andere notaris kunt aanwijzen dan degene die het testament opstelt om de executie af te handelen (of misschien zelfs een gespecialiseerd bedrijf, zijn die er?) Dat is nog steeds niet waterdicht omdat die partijen onderling dan gemene zaak zouden kunnen maken, maar dan moeten er al twee hun eer te grabbel durven gooien. We gaan er in dit scenario van uit dat er niemand is die uit emotionele betrokkenheid mijn zaken zou behartigen.
Natuurlijk kan ik deze vraag beter aan een notaris stellen in plaats van het forum, en dat zal ook zeker relevant worden als ik echt een testament op wil stellen, maar van wat ik begrijp willen notarissen graag ook de schoorsteen laten roken in termen van uurtje-factuurtje voor ze dit soort vragen willen beantwoorden. Tegelijk lijkt me dit vrij basaal en heeft iemand dit vast al eens eerder bedacht. Misschien zie ik gewoon iets simpels over het hoofd.
Stel nu eens dat je bij overlijden verwacht dat je best wel een aardig kapitaal zou kunnen nalaten aan de wereld, en stel verder dat je niemand hebt aan wie je dat geld wil nalaten -- in het bijzonder niet aan de familieleden die het zouden erven zonder testament, en sterker nog, je wil je familie helemaal niet betrekken bij de nalatenschap, omdat je ze noch de lusten, noch de lasten wil geven. (Het gaat hier niet om kinderen, die je niet volledig kunt onterven.)
Dan kun je natuurlijk een testament opstellen waarin je aangeeft dat je de hele zwik naar een goed doel laat gaan, en je kunt (in overleg) de notaris aanwijzen als executeur. Je kunt de notaris zelfs alle rechten geven om de hele nalatenschap af te handelen als die daarmee akkoord gaat, inclusief verkoop van de woning, zuiveren van schulden etc. Maar wat weerhoudt die notaris ervan (behalve beroepseer) om te zeggen "zo, 3 miljoen op de bank, welnu, ik vind dat ik wel 3 miljoen verdien voor mijn werkzaamheden, en ach helaas, er blijft niets over voor het goede doel"? Met andere woorden, is er iemand die de notaris in zo'n geval controleert, als er geen nabestaanden zijn die bezwaar zouden kunnen of willen maken? (We nemen even aan dat het goede doel een grote anonieme organisatie is die ook niet gelijk weet dat ze 3 miljoen zouden kunnen incasseren.) De belastingdienst wellicht, die werk moet maken van de erfbelasting (ook al is die er dan niet als alles naar het goede doel gaat)?
Het enige dat ik kan bedenken is dat je natuurlijk een andere notaris kunt aanwijzen dan degene die het testament opstelt om de executie af te handelen (of misschien zelfs een gespecialiseerd bedrijf, zijn die er?) Dat is nog steeds niet waterdicht omdat die partijen onderling dan gemene zaak zouden kunnen maken, maar dan moeten er al twee hun eer te grabbel durven gooien. We gaan er in dit scenario van uit dat er niemand is die uit emotionele betrokkenheid mijn zaken zou behartigen.
Natuurlijk kan ik deze vraag beter aan een notaris stellen in plaats van het forum, en dat zal ook zeker relevant worden als ik echt een testament op wil stellen, maar van wat ik begrijp willen notarissen graag ook de schoorsteen laten roken in termen van uurtje-factuurtje voor ze dit soort vragen willen beantwoorden. Tegelijk lijkt me dit vrij basaal en heeft iemand dit vast al eens eerder bedacht. Misschien zie ik gewoon iets simpels over het hoofd.
Het is "bagatelliseren", van "bagatel". A, a, e, twee keer l, één keer s.