Hoeveel werkt een huisarts? En een specialist?

[Thibi15]

Hallo! Ik ben student geneeskunde en ik doe de richting echt graag en zie mezelf als arts werken! Ik wist wel dat artsen veel moeten werken maar ik ben nu toch bang dat het te veel is en dat geen tijd meer zal hebben voor een gezin.

Daarom vraag ik, liefst aan mensen die effectief dit beroep doen of die mensen kennen die dit doen, hoeveel werk je? Wat zijn je uren? Heb je veel vrije tijd? Zou je dit aanraden aan iemand die veel wilt reizen, sporten, tijd met zijn vrouw en (toekomstige) kinderen wilt spenderen? Kan je eventueel deeltijds werken?

Zowel specialist als huisarts mag antwoorden

Alvast bedankt!
Groetjes!

[Gumball]

Mijn huisarts is altijd op vakantie wanneer ik 'm nodig heb, dus qua vrije tijd zit 't wel goed denk ik .

[Puc van S.]

Thibi15 schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 11:20:
Hallo! Ik ben student geneeskunde en ik doe de richting echt graag en zie mezelf als arts werken! Ik wist wel dat artsen veel moeten werken maar ik ben nu toch bang dat het te veel is en dat geen tijd meer zal hebben voor een gezin.

Daarom vraag ik, liefst aan mensen die effectief dit beroep doen of die mensen kennen die dit doen, hoeveel werk je? Wat zijn je uren? Heb je veel vrije tijd? Zou je dit aanraden aan iemand die veel wilt reizen, sporten, tijd met zijn vrouw en (toekomstige) kinderen wilt spenderen? Kan je eventueel deeltijds werken?

Zowel specialist als huisarts mag antwoorden

Alvast bedankt!
Groetjes!

Ik verwacht op een IT gericht forum niet direct veel response van specialisten/huisartsen...

Maar
1) Had je dit niet beter kunnen bedenken voor je je met je studie begon?
2) "alle" huisartsen die ik tot nu toe gehad heb (n=3) hebben allemaal een gezin met kinderen.

En wat @Gumball zegt, altijd als je hem nodig hebt zijn ze gesloten of heb je een vervangen

Maar, wat let je om wat huisartsen hierover aan te schrijven?

[ Voor 6% gewijzigd door Puc van S. op 05-10-2020 11:23 ]

[Uzuhl]

Volgens de openingstijden een uurtje of 8 per dag

[CurlyMo]

Dit is er eentje voor @psychodude

[Uzuhl]

Is arts overigens niet een beroep wat je doet met een vorm van 'roeping', om mensen te helpen etc. en niet een vorm van funding is voor je reizen.

[Arjan90]

Alles kan, als je het zelf ook maar wil. Als huisarts zit er nogal wat verschil in: ben je zelfstandig huisarts, dan heb je er ook administratie bij zitten. Je hebt personeel, dus daar moet je ook aandacht aan schenken. Je bent een werkgever en zorgverlener in één. Je kan natuurlijk ook onderdeel zijn van een grotere praktijk, waarbij je vaak ziet dat er ook een praktijkmanager is die dat soort dingen "oplost" voor de huisartsen (die bijv. de maatschap beheren). Een zelfstandig huisarts werkt veel weet ik via mijn vrouw die bij een huisarts werkte, ze hebben o.a. weekend- en avonddiensten bij de huisartsenpost (in het ziekenhuis).
Kijk bijvoorbeeld ook eens hier: https://capaciteitsorgaan...uur%20per%20fte.%E2%80%9D. Vrij recent artikel, januari 2019.

Als specialist is er geen eenduidig antwoord te geven. Eigenlijk heb je daar een splitsing in: met of zonder diensten. Zorg die (deels) niet planbaar is, ofwel spoedzorg, zoals bij kindergeneeskunde, gynaecologie, chirurgie, etc. werken vaak met diensten of bereikbaarheidsdiensten. Dat vergt veel meer organiseren met je partner als je ook kinderen wil. Daarnaast heb je natuurlijk planbare, niet urgente, zorg. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het consultatiebureau, dermatologie, etc. Met name het specialiseren kan geloof ik wel vrij pittig zijn omdat je dan gauw 48 uur werkt.


Als partner van een (voormalig) geneeskunde studente: wij hebben kinderen gekregen tijdens haar studie. Dat was best even organiseren, ik werk zelf ook fulltime en werk niet naast de deur. Wij hebben echter een fijne opvang waar de kinderen 's avonds warm kunnen eten (wij geven eten mee) en mijn ouders passen ook anderhalve dag per week op waarbij de kinderen dan ook lekker daar logeren (dat vinden zij heerlijk, wij ook: we kunnen dan ook gewoon sporten). Nu werkt ze op de NICU, met diensten e.d. Maar tegelijkertijd werkt ze veel 4x9,5 uur (38 uur, dus fulltime) en heeft ze dus wel gewoon 3 dagen vrij. De komende maanden moeten we daar samen weer de balans in vinden, maar ik ben toch een dagdeel minder gaan werken zodat de kinderen (4 en 6) wel met vriendjes e.d. kunnen spreken. Het gaat allemaal om keuzes maken wat ons betreft: wij hebben bijv. hulp in de huishouding zodat we in het weekend niet nog de boel hoeven schoon te maken en gewoon lekker weg kunnen met de kinderen. En de kinderen zijn ook nog wel eens lekker uit logeren zodat wij ook wat tijd voor onszelf hebben samen (héél belangrijk!), maar in de weekend komt het straks ook regelmatig op mij aan omdat vrouwlief aan het werk is. Kinderen zijn daar prima op voor te bereiden en ik moet zeggen dat ze er ook wel naar uitkijken: op een "mannendag" (ik heb alleen zoons) gaat het toch altijd wat anders dan wanneer mama er ook is.
Deeltijd werken kan prima, maar het verschilt wel per specialisme natuurlijk. De cultuur verschilt nogal per specialisme heb ik begrepen. Ik denk dat je zelf wel kan invullen wat ik daarmee bedoel, zo niet: je komt er vanzelf achter tijdens je coschappen

[ Voor 9% gewijzigd door Arjan90 op 05-10-2020 12:54 ]

[Anoniem: 93986]

@Thibi15 Wat vind jij veel of is jou verteld wat veel is qua uren?

[Anoniem: 1271350]

Als specialist is het zeer hard werken... vooral al om de opleiding te mogen starten, vaak hang je een flinke tijd rond als basisarts op de eerste hulp waar je bij nacht en ontij mag opdraven.. met lange diensten. Wat dat betreft is huisarts een stuk "makkelijker", er is een fors tekort aan. Zeker als je bereid bent in gebieden als Limburg/Zeeland/Drenthe een praktijk te beginnen. Daar geldt dan vooral... hoe veel wil je verdienen (en hoeveel besteed je uit)

Een specialisatie zal je zelf een beter zicht op hebben als student geneeskunde. Weekend/oproepdiensten met spoedzaken zal je vrijwel in elke specialiteit hebben. Vooral het starten van je opleiding moet je al flinke offers brengen (locatie etc).

Een vriend van mij is pathaloog.. hij zei altijd dat dit de makkelijkste weg is. Niet de populairste specialisatie (en daardoor minder concurrentie) en werk is relatief makkelijk te plannen. Autopsies kunnen meestal wel een dagje wachten.. dood zijn ze al . Natuurlijk heb je wel spoedanalyses van weefsel ter beoordeling, maar de keren dat hij echt in het weekend op is moeten komen draven zijn op 1 hand te tellen.
uiteraard moet je dat wel liggen .

[psychodude]

Ik ben zelf medisch specialist in opleiding voor nog een jaartje, waarna de opleiding tot medisch specialist ook weer is afgerond. Er zijn een aantal zaken om rekening mee te houden binnen de opleiding geneeskunde en werktijden.

Allereerst is een belangrijke factor die je mee moet nemen binnen de keuze allereerst de richting waar je op wilt. In dit geval lijkt het je niet heel veel uit te maken, de vraag is hoezeer dit ook na de coschappen nog geldt. Lang niet iedere specialisatie of bijvoorbeeld huisartsgeneeskunde zul je namelijk even leuk gaan vinden. En hoewel zeker ook op tweakers.net niet iedereen zijn of haar werk even leuk zal vinden, is het als arts zijnde niet raadzaam om al bij aanvang van de vervolgopleiding te kiezen voor iets wat je met tegenzin zult doen. Dat gaat je opbreken.

Het probleem dat vervolgens om de hoek komt kijken is dat voor sommige vervolgopleidingen de kans reëel is dat je zult moeten gaan verhuizen. En de kans bestaat dat dit zelfs niet eens éénmalig is. Zo ben ik zelf na 5 jaar werk en onderzoek in Rotterdam voor de opleiding tot specialist verhuist naar Groningen, tussentijds voor de opleiding een jaar in Twente gewoond (partner met inmiddels kind in Groningen blijven wonen) en daarna weer terug. En waar ik over een jaar van nu, na afronden van de opleiding sta? Is weer een mysterie. Een fellowship ergens in het land voor een jaartje? Buitenland? Je moet met dit soort onzekerheid om kunnen gaan.

Dat vormt bovendien ook nog wel eens probleem indien je een partner hebt met carrière. Zo heb ik collega's die dagelijks 4 uur in de auto zitten of door de weeks in Groningen wonen met partner en kinderen in de randstad of ergens meer zuidelijk. Of waarbij uiteindelijk één van de twee stopt met de carrière om full-time huismoeder/vader te worden.

Voor wat betreft werktijden heb ik een contract van 48u/wk, in de praktijk werk ik circa 55 - 60 uur per week. Daar zit voor een deel onderzoeksactiviteiten bij in. Waarbij dit soort extra uren nota bene niet betaald zijn, maar alles voor de CV opbouw om de eigen positie te versterken. Zonder enige vorm van nevenactiviteit, of dit nu onderzoek is of bijvoorbeeld een meer bestuurlijke taak, bemerk je vaak al snel dat je op de arbeidsmarkt in Nederland weinig onderscheidend bent.

Daarnaast zijn er natuurlijk diensten. De dienstbelasting is sterk afhankelijk van opleidingskeuze en werklocatie. Maar om een beetje een indicatie te geven van mijn eigen dienstbelasting. Vorige week heb ik een week nachtdienst gehad. Aanstaande zondag heb ik een dagdienst. De week erna een enkele avonddienst overgenomen bij uitval van een collega. Het laatste weekend van de maand nachtdienst. Dit is een redelijk gemiddelde dienstbelasting voor veel van de grotere specialisaties, dus iets om rekening mee te houden.

Vrije tijd is dus zo'n beetje de rest. Je leert er redelijk omheen plannen. Veel willen reizen is misschien wat lastiger, behoudens indien je het weet te combineren met werk. Maar in de praktijk geldt dit toch al snel voor veel beroepen denk ik. Uiteraard heb je gewoon je vakantiedagen op jaarbasis, maar dat is circa 5 weken. "Veel" is natuurlijk relatief. Maar de mensen die ik ken die veel gebruiken in deze zin hebben het vaak over meerdere maanden per jaar. Dat is iets dat niet zal gaan.

Maar daarentegen, een congres in het buitenland (op dit moment uiteraard allemaal even niet) waarbij je aansluitend nog een dag of twee aan vast plakt voor een city trip? Dat zijn dingen die vaak dan wel weer tot de mogelijkheden behoren.

Deeltijds werken is in theorie zeker een optie. Wel merk je dat bij sommige vakgroepen dit niet gewaardeerd wordt. En dat heeft dan niet eens zozeer te maken met het specialisme, maar meer met de lokale cultuur. Hoewel er wel een zekere predispositie bestaat voor de meer snijdende beroepen waarbij part-time werken niet wordt gewaardeerd.

Part-time werken biedt natuurlijk het voordeel van minder uren, derhalve meer vrije tijd. Aan de andere kant, het verlengd ook het traject van opleiding en het voorafgaande traject van werkervaring als basisarts en onderzoek dat veelal ook om de hoek komt kijken. En met gemiddeld al ruim 10 ~ 12 jaar hieraan besteed na afronding van de opleiding geneeskunde, verleng je dit al snel met nog ruim 2.5 ~ 3 jaar indien je al vroeg parttime gaat werken. Dit is natuurlijk allemaal een afweging die je moet maken. Persoonlijk kies ik er in ieder geval voor om niet parttime te werken.

Zodra je uiteindelijk klaar bent met een specialistenopleiding is het namelijk zo dat de werkuren vaak gunstiger worden, financieel je er beter vanaf komt en je dan natuurlijk altijd nog kunt overwegen om met deze al gunstigere omstandigheden nog steeds parttime kunt gaan werken. Maar ook dan blijft uiteindelijk de werkbelasting nog altijd erg variabel. Deels bepaald door beroepskeuze, deels beïnvloed door je eigen inzet. Zo heb ik tijdens mijn coschap dermatologie een arts gehad die om kwart over 9 de dag begon met een kopje koffie, om half 10 de eerste patiënt op zijn spreekuur zag en om half vier de dag afsloot. En deed dit dan drie dagen in de week.

[eric.1]

Arjan90 schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 11:34:

Kijk bijvoorbeeld ook eens hier: https://capaciteitsorgaan...uur%20per%20fte.%E2%80%9D. Vrij recent artikel, januari 2019, en daar komt een gemiddelde werkweek van zo'n 60 uur uit. Je moet wat dat betreft wel echt liefde voor je vak hebben (maar mijn stellige overtuiging is dat je dat altijd moet hebben, ongeacht hoeveel uur je werkt).

Let wel, de gemiddelde huisarts werkt geen 60 uur / volledige werkweek.

Gemiddeld werkt de Nederlandse huisarts ruim 44 uur, ofwel driekwart van een volledige werkweek.

Dat is geen zeer gekke werkweek.

[Nikeo]

Ik ken meerdere huisartsen en artsen persoonlijk en het ligt echt aan je specialisatie en bijbehorende afdelingscultuur hoeveel uren men verwacht dat je werkt. Een deel werkt ook gewoon in deeltijd en hebben een gezin. Maar inderdaad, sommigen werken wel behoorlijk meer dan hun contractuele uren ja

[qadn]

Ik kan er twee data-punten ingooien, mijn tante (inmiddels met pensioen) en mijn zusje: (tweedelijns oog-chirurge en radiologe resp.)
Allebei hebben ze ervoor gekozen om 2/3 te werken wat resulteert in een normale werkweek (~40 uur).

Mijn zusje heeft wel regelmatig weekend en nacht-diensten, maar deze zijn geplant.
Ook heeft ze gekozen om "gewoon" radiologe te worden (op buik) ipv interventie-radiologe om niet vast te zitten aan de chirurgie, want dat heeft nog wel eens fors uitloop en veel spoedjes.

[Anoniem: 224360]

Hier enkel ervaring met een (close) familielid in België die aan het specialiseren en promoveren tegelijkertijd is.

En die is niet echt gelukkig met de job, veel reistijd, want de definitieve woning wordt pas gekozen als er straks ergens een vaste baan komt na de specialisatie. Veel werktijd in het algemeen met avond -en nachtdiensten.

Heel ander beeld van de job ten opzichte van de realiteit. En uiteindelijk meermaals tijdens de studie en ook het werk het idee gehad is dit het nu.......maar dan toch teveel geïnvesteerd erin hebben.

Inmiddels wel met kindje en partner en dat vergt veel flexibiliteit en planning.

Nu weet ik niet of België radicaal anders is, zal vast andere mentaliteit, cultuur en beloning zijn, maar ook voldoende parallellen met Nederland denk ik.

Het werk moet echt een roeping zijn en je moet een bepaalde mentaliteit hebben is mijn mening. Hard werken moet je sowieso kunnen accepteren al is het maar in bepaalde fases.

[Sissors]

Uzuhl schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 11:32:
Is arts overigens niet een beroep wat je doet met een vorm van 'roeping', om mensen te helpen etc. en niet een vorm van funding is voor je reizen.

Dat denk ik nou van CEOs...

Oftewel wat een onzin.


Ik kende trouwens een huisarts die als inval-ZZP'er werkte. Nadeel is natuurlijk minder vastigheid, en meer reistijd gemiddeld (immers je hebt geen vaste plaats). Maar ze had wel alle vrijheid om te kiezen wanneer ze wilde werken. En wat dan overblijft is simpelweg hoeveel inkomsten je wil, je kan dan wel veel vrij nemen, maar je verdient niks als je vrij bent.

[Uzuhl]

Sissors schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 13:47:
[...]

Dat denk ik nou van CEOs...

Oftewel wat een onzin.


Ik kende trouwens een huisarts die als inval-ZZP'er werkte. Nadeel is natuurlijk minder vastigheid, en meer reistijd gemiddeld (immers je hebt geen vaste plaats). Maar ze had wel alle vrijheid om te kiezen wanneer ze wilde werken. En wat dan overblijft is simpelweg hoeveel inkomsten je wil, je kan dan wel veel vrij nemen, maar je verdient niks als je vrij bent.

Er zit gelukkig geen gigantisch verschil tussen persoon die levens red en iemand die een bedrijf aanstuurt wat vaak gericht is op pur sang geld verdienen.

[Bartske]

Ik denk ook niet dat het worden van een medisch specialist voor het geld de juiste keuze is, ja je verdiend veel geld maar je hebt weinig tijd om het uit te geven. Dus het moet wel echt je roeping zijn. Maar zoals de TS aangeeft dat hij de richting wel erg leuk vind zal dit wel goedkomen. Zeker als ANIOS of AIOS zal het leven niet altijd makkelijk zijn van wat ik begrijp om me heen, maar daar zul je toch 'door heen moeten'. Van wat ik wel begrijp zijn co-schappen niet super moeilijk om doorheen te komen, dus besteed daar vooral je tijd om uit te vinden wat je leuk vindt Succes

[ Voor 48% gewijzigd door Bartske op 05-10-2020 14:17 ]

[ErgoStijn]

Er zit, zover ik weet van de artsen bij ons, veel verschil in de verschillende specialismes. Schoonzusje gaat waarschijnlijk specifiek voor HA omdat dit beter af te kaderen is. Specialisten ouderengeneeskunden zoals bij ons in de stichting maken wel wat meer uren, maar is beheersbaar. (geen 50+ bij een 36u contract, niet regelmatig iig). Maar per specialisme lijkt dit te verschillen, en ligt er ook in hoe je als persoon bent en hoe de specialisten in het betreffende centrum zijn (bedrijfscultuur)

[psychodude]

Sissors schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 13:47:
[...]

Dat denk ik nou van CEOs...

Oftewel wat een onzin.


Ik kende trouwens een huisarts die als inval-ZZP'er werkte. Nadeel is natuurlijk minder vastigheid, en meer reistijd gemiddeld (immers je hebt geen vaste plaats). Maar ze had wel alle vrijheid om te kiezen wanneer ze wilde werken. En wat dan overblijft is simpelweg hoeveel inkomsten je wil, je kan dan wel veel vrij nemen, maar je verdient niks als je vrij bent.

Vaak is dit een meer noodgedwongen constructie dan een echt werkbare situatie. Zeker in combinatie met een gezin. Je hebt namelijk urennormen om aan te voldoen. En hoewel die relatief laag zijn (o.a. 16 uur per week minimaal vanaf volgend jaar), heb je als inval ZZP'er 0,0 zekerheid. Indien je dus niet gemiddeld tot 2 dagen per week aan werkzaamheden komt, dreig je de registratie te verliezen.

Bartske schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 14:15:
Ik denk ook niet dat het worden van een medisch specialist voor het geld de juiste keuze is, ja je verdiend veel geld maar je hebt weinig tijd om het uit te geven. Dus het moet wel echt je roeping zijn.

Dat men veel geld verdient als medisch specialist komt vaak naar voren. Maar in de praktijk valt dit zwaar tegen voor de nieuwe generatie medisch specialisten. Verdien ik slecht als laatstejaars opleidingsassistent in inmiddels maximale schaal voor mijn positie? Nee. Verdien ik dusdanig dat ik te weinig tijd heb om het uit te geven? Tsja, ik kan ook niet even probleemloos die RTX 3090 aanschaffen alsof het niets is, dus dat betwijfel ik .

Ook als ik straks klaar ben, gaat dat niet één, twee, drie veranderen. De torenhoge salarissen die de oudere generatie ontvangen heeft of ten dele nog ontvangt is voor de nieuwe generatie gewoon niet meer weggelegd. Geld moet je dit echt niet voor willen doen, want dan kom je gewoon van een koude kermis thuis.

[Wokschotel]

Als specialist in een maatschap verdien je toch nog 'best behoorlijk'? Of is dat niet meer zo?

[GlowMouse]

Als je je zorgen maakt over je vrije tijd, kun je altijd nog waarnemer worden. Één nachtdienst (23:00-8:00) levert 720 euro op. Als je er daar vijf per maand van doet, heb je een aardig salaris en veel vrije tijd. Je kunt ook twee maanden werken en de rest van het jaar vrij nemen. Er zijn maar weinig beroepen waar dat kan.

[weebl]

Mijn vader is tandarts, hierbij mijn ervaring over hoe het te combineren is met een gezin. Ik denk dat het qua werkdruk redelijk te vergelijken met huisarts. Mijn vader is echter wel altijd zelfstandig geweest. En kan je denk ik het beste zien als medisch ondernemer. Hier zit denk ik een wezenlijk verschil in hoeveel tijd je kwijt bent. Ga je in loondienst dan kosten bijzaken je minder tijd, maar verdien je ook alleen je vaste salaris over het algemeen.

Ik kan me herinneren dat ie altijd vroeg naar z'n werk ging en altijd vlak voordat we gingen eten thuis kwam. En dan ook altijd best wel moe was. Vrij lange dagen dus. Voornamelijk vanwege zaken als administratie die je buiten de behandelingen nog moet doen. Daarnaast had hij periodiek spoedgevallendienst, waardoor hij regelmatig 's avonds en in het weekend opgeroepen werd om naar de praktijk te komen. Best lastig als je net in de auto zit naar de dierentuin op zondag, of net het hoofdgerecht geserveerd krijgt in het restaurant... Hoewel dat bij huisartsen vziw door de huisartsenposten van ziekenhuizen opgevangen wordt tegenwoordig.

Voordeel van je eigen medische onderneming is dat je vrij kan nemen wanneer je wil over het algemeen, zolang je maar je waarneming geregeld hebt. Dus we gingen wel vaak en luxe op vakantie. Denk dat je het daar van moet hebben als je zo'n beroep kiest.

[psychodude]

Wokschotel schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 15:39:
Als specialist in een maatschap verdien je toch nog 'best behoorlijk'? Of is dat niet meer zo?

Dat verschilt sterk per maatschap hoe hoog dat dit bedrag is. Maar sowieso is er meer en meer een trend richting loondienst. In de praktijk, na aftrek van kosten die je kwijt bent aan zaken als goodwill, extra aftrek als 'zelfstandige' binnen een maatschap, etc. houd je onder de streep voor de tijd en moeite die je kwijt bent daaraan toch relatief gezien weinig extra over.

Als medisch specialist kun je dan ook redelijk varen op de lonen die voor loondienst geldende zijn. En dit varieert in Nederland tussen de 108.700 euro bruto per jaar tot 151.300 per jaar gemiddeld op basis van de CBS data (2018). Dit is exclusief onregelmatigheidstoeslagen, vakantiegeld, eindejaarsuitkering en eventuele andere vergoedingen.

Het is zeker geen slecht gemiddeld salaris. Maar het is belangrijk om te realiseren dat dit omhoog getrokken wordt door excessen.

Zodra ik volgend jaar klaar ben, dan zal ik in loondienst naar verwachting in een fellowship of CDC positie 73.896 gaan verdienen op jaarbasis excl. onregelmatigheidstoeslagen, vakantiegeld, eindejaarsuitkering. Na een jaar of 2 zal ik als het enigszins meezit een stafplek kunnen bemachtigen, welkomstrede 98.016 op jaarbasis excl. En loopt dit met 8 treden op tot een maximum van 143.196. Indien ik het tot hoogleraar wens te schoppen kan dit nog iets verder worden opgevoerd, maar is beperkt. Indien je afdelingshoofd wordt gaat het wel redelijk omhoog, maar is niet iets dat ik ambieer.

Laten we wel wezen, 143k bruto op jaarbasis is natuurlijk geen slecht salaris. Maar daar staat een aantal kanttekeningen tegenover. Ten eerste, het was vele malen hoger. En niet dat ik dat nu zozeer direct noodzakelijk vind. Ik ben een normale Hollandse jongen die vroeger ook gewoon in de caravan naar zuid Frankrijk op vakantie ging omdat mijn ouders het niet breed hadden. Maar het stigma dat omdat je arts bent je aan het max zit van wat je kunt verdienen, is natuurlijk gewoonweg totaal niet waar. Indien je afzet de tijdsinvestering die je doet, de uren die je werkt, de verantwoordelijkheid die je draagt. Dan had je in het leven natuurlijk ook het bedrijfsleven in kunnen gaan, binnen een bedrijf een hoge positie bekleden en aanzienlijk meer kunnen verdienen.

Het tweede wat er tegenover staat is een hoge mate van verantwoordelijkheid. Ik ben geen zoete broodjes aan het bakken op mijn werk. Mijn handelingen tijdens een procedure zijn bepalend voor de uitkomst van een patiënt. En daarbij niet alleen of het beoogde resultaat wordt behaald, maar potentieel zelfs blijvende schade bij resteert, als niet erger. Daarnaast, gezien er ook voor belangrijke mate acute zorg binnen zit, is er ook gewoon de wetenschap dat ongeacht het handelen naar eer en geweten, een significant deel van patiënten toch alsnog overlijdt of blijvende schade overhoudt.

Dat soort dingen zijn natuurlijk zaken waar je mee moet kunnen handlen. Maar moet natuurlijk ook wat voor tegenover staan.

Daarbij komen dan natuurlijk nog de offers vooraf gemaakt, de relatief lange werkweken, de onregelmatige diensttijden bij diverse specialismen, het om moeten kunnen gaan met fouten en klachten waar iedere arts mee te maken gaat krijgen, etc. Om nog maar te zwijgen over baanonzekerheid bij sommige specialisaties.

En dan klinken dit soort bruto bedragen natuurlijk aanzienlijk, en netto houd je er ook een prima salaris aan over. Maar met tegen de tijd dat je in trede 8 als universitair medisch specialist zit met tegen die tijd 20 jaar werkervaring een netto salaris kaal van 6400 tegen de 45 jaar is nu ook weer niet direct het bedrag om probleemloos in de hedendaagse maatschappij nog die miljoenenvilla te kunnen bekostigen of er echt een jetsetters lifestyle op na kunt houden.

Dus ja, nog altijd best behoorlijk. En gemiddeld genomen minder slecht getroffen dan piloten. Maar ook medisch specialisten zijn in de afgelopen 20 - 30 jaar in salaris significant naar beneden gegaan. Ik kan voor medisch specialisten online zo snel geen harde cijfers terug vinden, maar wel voor wat betreft huisartsen. In 1985 225k gulden bruto op jaarbasis, dit zou nu een ruime 193000 Eur waard zijn, in de praktijk verdient een huisarts ongeveer gemiddeld 90 - 100k per jaar in Nederland. Een soortgelijke halvering, tot soms zelfs meer, heeft in de afgelopen 20 - 30 jaar ook plaatsgevonden binnen de beloning van medisch specialisten. Naar mijn mening volkomen terecht. Maar het imago van dat soort salarissen lijkt binnen de publieke opinie nog altijd voort te leven.

[tenhagen12500]

Thibi15 schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 11:20:
Hallo! Ik ben student geneeskunde en ik doe de richting echt graag en zie mezelf als arts werken! Ik wist wel dat artsen veel moeten werken maar ik ben nu toch bang dat het te veel is en dat geen tijd meer zal hebben voor een gezin.

Daarom vraag ik, liefst aan mensen die effectief dit beroep doen of die mensen kennen die dit doen, hoeveel werk je? Wat zijn je uren? Heb je veel vrije tijd? Zou je dit aanraden aan iemand die veel wilt reizen, sporten, tijd met zijn vrouw en (toekomstige) kinderen wilt spenderen? Kan je eventueel deeltijds werken?

Zowel specialist als huisarts mag antwoorden

Alvast bedankt!
Groetjes!

Beste Thibi,

De vraag is niet zo simpel te beantwoorden als dat jij hem stelt, want het hangt natuurlijk van verschillende zaken af zoals de contracturen, het specialisme dat je kiest en de onregelmatigheid binnen dat specialisme. Het is niet langer meer zo dat een specialist 80-100 u/w werkt, zoals de oude generatie artsen claimt dat dat vroeger het geval was. Ik heb ooit als arts-assistent op de heelkunde gewerkt, contract voor 38 u/w, waarbij ik gemiddeld 50-55 u/w werkte, en daarnaast uit interesse vaak nog 1-2 OK's buiten werktijd om 'meedeed'. Alleen, dat werk gaf veel onregelmatigheid. Zo hadden wij als assistent nachtdienstblokken van 7 dagen dienst achter elkaar, met enkele 12-uurs diensten waardoor die week rond de 65-70 uur werd gedraaid, daar kreeg je dan wel 5 compensatiedagen voor terug om ervan 'bij te komen'. De chirurgen die fulltime werkten, werkten gemiddeld ook 50-55 u/w, maar zijn ook enkele dagen per maand 'achterwacht', waardoor ze midden in de nacht door mij wakker gebeld konden worden, daar had vooral de traumachirurg veel last van met alle dronken dropjes die 's nachts van de fiets of trap afvallen, of zelfs dachten nog achter het stuur te kunnen kruipen met alle gevolgen van dien. De chirurgen (mannen en vrouwen) waren vrijwel allemaal getrouwd met kinderen. Het is dus mogelijk om te combineren, blijkt.
Aan de andere kant heb ik ook een tijd in de verzekeringsgeneeskunde gewerkt, daar is het erg goed mogelijk om een werk/privé balans te hebben. Reguliere werktijden en geen diensten uiteraard.

Ik denk dat alle specialisaties hier wel ergens tussenin zitten, waarbij de meeste ziekenhuisspecialisten (neuroloog, internist, longarts, ect) vergelijkbaar zullen zijn met de heelkunde. Bij huisartsgeneeskunde moet je je overigens wel beseffen dat je als huisarts ook diensten op de huisartsenpost draait, daar zit zeker ook een mate van onregelmatigheid in.

Al met al is het zeker mogelijk om een werk/privé balans te vinden! Die balans zal je echter wel vaak pas na je specialisatie kunnen verwezenlijken. Als je bijvoorbeeld chirurg wil worden, moet je tijdens je specialisatie natuurlijk de vlieguren maken, dus het is moeilijk (maar vast niet onmogelijk) om dat in parttime dienstverband te doen en toch voldoende ervaren te raken met opereren. Nadien bestaan er echt wel mogelijkheden om parttime te werken en een gezinsleven er naast te hebben.

[pirke]

Mijn broer is huisarts met een eigen praktijk en apotheek. Hij werkt zoveel of zo weinig als hij zelf wil, mits de ingehuurde plaatsvervangers beschikbaar zijn.

Hij is juist huisarts geworden vanwege de prettige werktijden vergeleken bij andere specialisten in het ziekenhuis.

[ Voor 27% gewijzigd door pirke op 05-10-2020 20:15 ]

[11supplier]

Ik kom voor mijn beroep aardig wat huisartsenpraktijken binnen. Het beroep huisarts wordt steeds meer een normaal beroep. Vroeger had je een eigen praktijk, waarbij je naast alle uren die je werkte ook de praktijkadministratie en HR moest doen. Tegenwoordig vestigen veel huisartsen zich in zogenaamde HOED's (Huisartsen onder een dag) waar ook een praktijkmanager in dienst is voor alle niet-medische taken. Veel huisartsen werken ook in een combie-prakijk en bedienen samen met een collega een populatie.

Ofterwijl je werkt 3 dagen per week. Je agenda wordt voor je geregeld en je kan je puur richten op het 'arts zijn' (patienten zien, overleggen met behandelaren etc.).

Hoeveel inspanning nodig is om daar te komen kan ik niet zeggen. Ik vermoed dat je tijdens je opleiding full-time moet werken of tenminste 4 dagen.

[ Voor 15% gewijzigd door 11supplier op 05-10-2020 20:25 ]

[Masterlans]

Ik ben zelf specialist en werk 4 dagen per week, komen wel nog 24-uurs diensten bij, gemiddeld 3 per maand. Daarnaast hebben we allemaal een subspecialisatie waar je ook buiten je diensten voor gebeld kunt worden, in de praktijk vaak een belletje maar soms sta je opeens een avond of een nacht te opereren terwijl je eigenlijk geen dienst hebt. Een assistent heeft in de dienst de voorwacht dus afhankelijk van de ervaring van die assistent moet ik zelf meer of minder in het ziekenhuis zijn.
Dagen zijn gemiddeld van 8 tot 18:30u. In de avond vaak de OK van de dag erna voorbereiden en beleidszaken/onderzoek. Al met al gemiddeld 55 uur per week met een 0.8fte aanstelling. Vrouw en 2 kinderen, dat vergt planning maar kan best aardig (ik werk in de avond nog wat als ik ze naar bed heb gebracht), hoewel ik ze wat minder zie dan veel vaders denk ik dat het goed gaat. Papa-dag is een goede dag, en er is wat time-management nodig, ik eet 2-3x per week niet mee maar ben er dan net na het eten. Meer dan de helft van mijn collega's werkt part-time, dat is geleidelijk de norm aan het worden (met name omdat 0.8fte door de diensten etc al een volle werkweek is), ook bij snijdende specialisten.

Ik heb vrienden die huisarts zijn, die maken gemiddeld wel minder uren bij 4 dagen per week, en een deel werkt 3 dagen per week (komen in beide gevallen diensten bij de huisartsenpost bij). Maar een praktijkhoudend huisarts (dus eigen zaak) werkt over het algemeen veel meer dan een huisarts in dienstverband.

Nog een vriendin werkt bij het UWV, dat is 9 tot 17u, geen diensten, geen spoedje, en nooit uitloop van de activiteiten.

Ik zou primair denken over wat je interessant vind, want weinig uren maken in een gebied dat je niet interessant vind is naar mijn mening zwaarder dan wat meer uren maar echt plezier in je werk hebben. Daar kom je waarschijnlijk in de co-schappen ook wel achter. Volgens mij zijn al die opties met een gezin te combineren, maar het één vergt meer coördinatie (ook van je partner) dan de ander.

[PolarBear]

GlowMouse schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 15:45:
Als je je zorgen maakt over je vrije tijd, kun je altijd nog waarnemer worden. Één nachtdienst (23:00-8:00) levert 720 euro op. Als je er daar vijf per maand van doet, heb je een aardig salaris en veel vrije tijd. Je kunt ook twee maanden werken en de rest van het jaar vrij nemen. Er zijn maar weinig beroepen waar dat kan.

Na 2 maanden nachtdiensten te draaien heb je ook wel een maand of wat nodig om überhaupt bij te komen/in normaal ritme te komen. En 720 euro voor 9 uur werken vind ik helemaal niet zo bijzonder? Zeker niet midden in de nacht. Het is zeker niet slecht verdienen, begrijp mij niet verkeerd maar er zijn wel meer ZZP'ers die 80 euro per uur verdienen. Of zijn dit netto bedragen, dan tikt het wel hard aan inderdaad.

[Ardana]

Uzuhl schreef op maandag 5 oktober 2020 @ 11:32:
Is arts overigens niet een beroep wat je doet met een vorm van 'roeping', om mensen te helpen etc. en niet een vorm van funding is voor je reizen.

Why not both? Werken doe je om te leven, en dat geldt imo voor alle beroepen. Je kan je beroep nog zo leuk vinden, maar ontspanning en andere inspanning hoort er ook bij. Zonder gaat niet goed. Dat geldt ook voor artsen.