Depressie door niet afgemaakte opleiding..

[Unknownx09]

......

[ Voor 99% gewijzigd door Unknownx09 op 20-02-2024 16:43 ]

[Icephase]

Ga praten met de huisarts. Hij/zij kan je helpen door je door te verwijzen naar een psycholoog oid. Depressie en suicidale gedachten zijn geen geintje. Niet hier advies vragen, maar bij echte profs...

Enne... succes, je komt er weer bovenop, echt waar. Wie weet naar wat voor moois dit pad je uiteindelijk leidt?

[WolfsRain]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:
Beste mensen,

Ik ben vorig jaar gestopt met mijn opleiding (applicatie ontwikkelaar en mediadeveloper), ik had mijn eerst technische examen achter de rug. Hij was best moeilijk maar ik had er een goed gevoel bij, binnen een week waren de uitslagen binnen. Helaas gezakt.. door een kleine fout in mijn documentatie. Op naar de herkansingen met een paar klasgenoten die ook moeten herkansen. Weer gezakt, na de 2de keer had ik geen hoop meer. Ik was de enige in de klas die weer was gezakt, ik zag er de nut niet meer van in om het weer te proberen.

Gesprek gehad met mijn studiebegeleider die heeft mij verteld om het opnieuw te proberen. Ik zag het zelf niet meer zitten, de gedachten dat ik keer op keer zak spookte constant in mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om te stoppen. Ik was er zeker van ook al kreeg ik 100 keer de kans ik blijf zakken. Het is allemaal tijdverspilling, na veel moeite heb ik de formulieren ontvangen om mezelf uit te schrijven. Ik ben gelijk gaan solliciteren bij een aantal detacheerders. Ik heb uiteindelijk een contract getekend, ik mocht over 2 weken beginnen. Dat is helaas niet doorgegaan door de corona epidemie.

Midden in de corona epidemie heb ik geprobeerd te solliciteren, helaas zonder resultaat ze vragen minimaal 1 jaar werkervaring en het liefst een MBO niveau 4. Nu begin ik steeds meer spijt te krijgen dat ik niet verder ben gegaan, ik was zo dichtbij... Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Ik heb dromen gehad dat ik toch was verder gegaan en uiteindelijk mijn diploma mocht ophalen. Ik kan niet meer in slaap vallen, mijn eetlust is weg, ik wil helemaal niks meer. Hoe kan ik met dit gevoel verder gaan met mijn leven, ik heb het gevoel dat ik heel mijn leven verpest heb door de fout die ik heb gemaakt. Ook begin ik suïcidale klachten to ontwikkelen door mijn depressie die langzaam erger wordt.

(Even ter informatie ik heb mijn MBO 1 t/m 3 afgerond richting IT.)

Ik weet het, dit klinkt allemaal heel kinderachtig het is mijn eigen schuld, ik heb zelf getekend.. Maar ik ga dood van de spijtgevoelens.

Ik wilde dit even kwijt, mijn excuses voor mijn slechte Nederlands.

Ik ga weer proberen te slapen moet over 4 uurtjes mijn nest uit..

Bedankt voor het lezen..

Als Psycholoog zijnde kan ik mijn deels aansluiten bij @Icephase .

Ja, je moet hulp zoeken met een professional zodat je dit kunt bespreken en dit niet leidt tot nog dieper in de put zakken.

Aan de andere kant is het goed om dingen van je af te schrijven en bespreekbaar te maken. Soms helpt het dat andere ook hun ervaringen delen en misschien wel in eenzelfde situatie gezeten hebben. Dat is het mooie van een forum/internet. Een soort AoE Hulp (zo noemt HealthyGamerGG, inmiddels binnen de gamewereld de bekendste Psychiater).

Ik raad ook zeker aan om wat van zijn filmpjes te bekijken (naast, naar een professional te gaan en je problemen gewoon bespreekbaar te houden!).

Hier zijn YouTube- en Twitch-kanaal
https://www.youtube.com/channel/UClHVl2N3jPEbkNJVx-ItQIQ
https://www.twitch.tv/healthygamer_gg
https://www.healthygamer.gg/

Ze hebben ook een Discord groep, waarin je op een laagdrempelige manier met professionals in aanraking kunt komen.

[Dennisweb]

Zoek hulp bij je huisarts. Die is verantwoordelijk voor je totdat je bij de psycholoog terecht kan. Depressies hebben komt vaker voor bij studenten. Ik heb ‘m zelf ook gehad. In het tweede jaar, toen ik net een diagnose van mijn ziekte had gekregen. Ik kon op weinig begrip van mijn klasgenoten rekenen en datzelfde gold ook voor het begrip van docenten.

Na mijn depressie had ik dezelfde gevoelens bij het afstuderen. Steeds weer werd mij verteld dat ik het niet zou halen. Tot ik iedereen verraste met het eindresultaat en uiteindelijk op de lijst van hoogstscorende studenten stond.

Ik weet het niet zeker of dit op het MBO ook zo is, maar ik had op het hbo een klasgenoot die vier jaar lang auto’s is gaan verkopen. Daarna is hij teruggekeerd naar de studie. Zijn cijfers waren nog niet vervallen. Die bleven vijf jaar geldig. Hij kon de draad zo weer oppakken. Als je echt spijt hebt, vraag het dan eens na. Volgens mij zit er een geldigheidsduur aan je behaalde resultaten.

Of nu echt de tijd is om terug te gaan naar school betwijfel ik wel. Denk dat het nu beter is om eerst aan jezelf te werken.

[ Voor 0% gewijzigd door Dennisweb op 22-07-2020 02:14 . Reden: Toetsenbord van iOS 14 hapert. ]

[downtime]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:

Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Een baan is niet een eindstation. Ga gewoon aan de slag en probeer er wat van te leren. Probeer daarnaast met een professional aan je depressie te werken en gebruik de tijd om te bedenken hoe je weer een studie, misschien wel dezelfde studie, kunt oppakken.

[lordsnow]

Je zou ook een jaartje er tussen uit kunnen nemen. Geen druk om examens te halen. Even rust, en tot jezelf komen. En dan volgend jaar, als je dan nog wil, je opnieuw inschrijven.

[Henk007]

Wij zijn geen dokters, en zelfs als we dat wel zijn, horen we beter te weten dan via een scherm medische adviezen te geven.. Dit soort dingen horen bij het volwassen leven en je leert ervan, je wordt sterker. Het afbreken van een opleiding is echt niet het ergste dat je kan en zal overkomen in het leven. Probeer met een optimistische blik vooruit verder te gaan.

[ Voor 18% gewijzigd door Ardana op 22-07-2020 07:56 ]

[PhilipsFan]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:
Beste mensen,

Ik ben vorig jaar gestopt met mijn opleiding (applicatie ontwikkelaar en mediadeveloper), ik had mijn eerst technische examen achter de rug. Hij was best moeilijk maar ik had er een goed gevoel bij, binnen een week waren de uitslagen binnen. Helaas gezakt.. door een kleine fout in mijn documentatie. Op naar de herkansingen met een paar klasgenoten die ook moeten herkansen. Weer gezakt, na de 2de keer had ik geen hoop meer. Ik was de enige in de klas die weer was gezakt, ik zag er de nut niet meer van in om het weer te proberen.

Gesprek gehad met mijn studiebegeleider die heeft mij verteld om het opnieuw te proberen. Ik zag het zelf niet meer zitten, de gedachten dat ik keer op keer zak spookte constant in mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om te stoppen. Ik was er zeker van ook al kreeg ik 100 keer de kans ik blijf zakken. Het is allemaal tijdverspilling, na veel moeite heb ik de formulieren ontvangen om mezelf uit te schrijven. Ik ben gelijk gaan solliciteren bij een aantal detacheerders. Ik heb uiteindelijk een contract getekend, ik mocht over 2 weken beginnen. Dat is helaas niet doorgegaan door de corona epidemie.

Midden in de corona epidemie heb ik geprobeerd te solliciteren, helaas zonder resultaat ze vragen minimaal 1 jaar werkervaring en het liefst een MBO niveau 4. Nu begin ik steeds meer spijt te krijgen dat ik niet verder ben gegaan, ik was zo dichtbij... Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Ik heb dromen gehad dat ik toch was verder gegaan en uiteindelijk mijn diploma mocht ophalen. Ik kan niet meer in slaap vallen, mijn eetlust is weg, ik wil helemaal niks meer. Hoe kan ik met dit gevoel verder gaan met mijn leven, ik heb het gevoel dat ik heel mijn leven verpest heb door de fout die ik heb gemaakt. Ook begin ik suïcidale klachten to ontwikkelen door mijn depressie die langzaam erger wordt.

(Even ter informatie ik heb mijn MBO 1 t/m 3 afgerond richting IT.)

Ik weet het, dit klinkt allemaal heel kinderachtig het is mijn eigen schuld, ik heb zelf getekend.. Maar ik ga dood van de spijtgevoelens.

Ik wilde dit even kwijt, mijn excuses voor mijn slechte Nederlands.

Ik ga weer proberen te slapen moet over 4 uurtjes mijn nest uit..

Bedankt voor het lezen..

Niet om je klachten te bagatelliseren hoor, als je echt depressief bent dan is dat geen geintje en moet je daar beslist hulp bij zoeken.

Maar wat je schrijft komt een beetje over als dat je nog nooit ergens echt moeite voor hebt gedaan en niet met tegenvallers of teleurstellingen kunt omgaan. Dan ga je het nog moeilijk krijgen, want het leven bestaat uit een lange rij teleurstellingen, af en toe afgewisseld met een gelukje. Je bent gestopt met je opleiding omdat je een tentamen 2x niet haalde? Waarom niet een 3e of 4e herkansing?

Ik het echte leven werkt het nu eenmaal zo dat je moeite moet doen en je niet uit het veld moet laten slaan. Soms kost iets veel pogingen. Probeer bij elk gezakt tentamen te kijken wat voor fouten je hebt gemaakt (bespreek het na met de docent als dat kan) en zorg dat je die gebieden extra aandacht geeft bij het voorbereiden. Dan kan het best zijn dat je weer zakt omdat ze net weer andere dingen vragen: repeat.

Als je bij een werkgever bij alle dingen die je doet na 2 mislukte pogingen opgeeft, dan vrees ik dat je overal snel weer op straat komt te staan. Dingen leren kost nu eenmaal moeite en soms zelfs veel moeite. Geef jezelf een schop onder je kont, schrijf je opnieuw in bij de opleiding, werk er keihard voor en haal dat diploma! Als de opleiding _echt_ te moeilijk is (maar dat zou ik niet concluderen na 1 tentamen, ik heb sommige tentamens 3 of 4x moeten herkansen), schrijf je in bij een andere opleiding en haal daar een diploma.

[Dennisweb]

Henk007 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:23:
Quote aangepast.Dit soort dingen horen bij het volwassen leven en je leert ervan, je wordt sterker. Het afbreken van een opleiding is echt niet het ergste dat je kan en zal overkomen in het leven. Probeer met een optimistische blik vooruit verder te gaan.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Even ‘optimistisch worden’ als je zo diep in de put zit. Heb je het zelf weleens gehad? Want volgens mij denk je er iets te gemakkelijk over.

Als je depressief bent, is alles in het leven niets meer waard. Mijn depressie was zeker geen ‘schreeuw om aandacht’ zoals soms gezegd wordt. Want ik had niemand over mijn gevoelens verteld. Ik hield alles voor mezelf. Had nergens meer emotie bij. Totdat ik op een gegeven moment het écht gehad had met het leven en inzag dat het zo niet langer kon. Ik heb eerst hulp gezocht en daarna pas verteld wat er aan de hand was.

Soms is even met je ouders of vrienden praten gewoon niet voldoende. Een huisarts kan doorverwijzen naar een POH-GGZ. Die kan al aardig wat zaken behandelen. Ermee rond blijven lopen en ‘gewoon optimistisch zijn’ zou ik zeker niet doen. Daar leer je helemaal niks van. Een medisch specialist kan je tools en vaardigheden leren die je nodig hebt.

Zelf heb ik een half jaar aan de antidepressiva gezeten. Dat zorgde er niet voor dat ik meteen een blij ei was, maar het schakelde mijn negatieve emoties wel even uit. Zo had ik tijd om de situatie te analyseren. Dat analitisch vermogen gebruik ik nog steeds dagelijks om gebeurtenissen te beoordelen.

[ Voor 2% gewijzigd door Ardana op 22-07-2020 08:00 ]

[gambieter]

Henk007 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:23:
Quote aangepast Dit soort dingen horen bij het volwassen leven en je leert ervan, je wordt sterker. Het afbreken van een opleiding is echt niet het ergste dat je kan en zal overkomen in het leven. Probeer met een optimistische blik vooruit verder te gaan.

Als je niet weet wat een depressie is en ook niet herkent wat suicidale gedachten zijn, geef dan niet dit soort "advies".

[ Voor 6% gewijzigd door Ardana op 22-07-2020 08:01 ]

[Znorkus]

Hey daar, ongelukkige poster,

Wat goed dat je je uitspreekt. Vergissingen maken hoort bij het leven. Je hebt op een gegeven moment gedaan wat je het beste leek, en je hebt geprobeerd om het beste ervan te maken. Op dat moment leek het je het beste idee om te stoppen, en daar had je ook zeker je redenen voor. Nu denk je shit, had ik misschien niet toch... ja en dat is balen. Maar er zijn bijna geen 'fouten' in het leven die je niet meer recht kan zetten. En veel vaker nog leiden dingen die in de eerste instantie problemen en achteruitgang lijken, juist uiteindelijk tot iets mooiers.

Voorbeeldje daarvan. Mijn dochtertje van 5 had een mooi in-slaap-val-tooltje, een pinguin die een leuk melodietje speelde, daar viel ze al jaren bij in slaap. Ik zong dan altijd mee, doo doo doo. Het ding ging stuk, en ze was in tranen. Ze was er echt naar en ongelukkig van. Maar we hebben een nieuwe gekocht die over bluetooth ook .wav files af kan spelen. Ik heb dat melodietje op de piano ingespeeld, doo doo doo erbij zingend, er een 1h versie van gemaakt, en nu heeft ze dat melodietje elke avond, plus mijn stem erbij. Een ogenschijnlijk rottige achteruitgang bleek uiteindelijk weer te leiden tot iets mooiers.

Je kan met hernieuwde moed je herinschrijven voor die opleiding. Je kan ook bedenken: ik ben gezakt - maar kwam dat wel door een kleine fout in mijn documentatie? Dat was misschien de aanleiding die het verschil maakte tussen een 5.3 en een 5.7. Maar hoezo zat je niet lekker op een 8 of een 9? Zat je wel op je plek daar? Het is moeilijk vaak, om te bedenken wat je met je leven wil.

Mijn punt is: maak je niet teveel zorgen over fouten maken in je leven. Achteraf blijken het vaak geen fouten, maar goede beslissingen. Zowel je beslissing om te stoppen als de spijt die je nu ervaart horen bij het leven, zo word je ouder en wijzer, en je leert jezelf steeds beter kennen.

Alleen die suicidegedachten, dat is doodzonde man. Dat is, in tegenstelling tot stoppen met een opleiding, een fout die je niet meer kan herstellen. Er is niks mis met een beetje klem zitten met je carriere, het is niet erg om fouten te maken. Je vind je weg heus wel weer. Geef jezelf en het leven een kans.

En neem van mij (geschoold als klinisch psycholoog) dan gewoon even aan: bij suicidale gedachten is het gewoon, of je er zin in hebt of niet, objectief even het handigste om met je huisarts te gaan praten. Met een beetje geluk kom je uit bij een goeie psycholoog of arts die je een beetje kan helpen het wat makkelijker te krijgen.

Je hoeft niet perfect te zijn man. Niemand is perfect. Iedereen maakt er vroeg of laat in z'n leven een keertje een zooitje van. Bij de meeste mensen is het een groot voortdurend zooitje. Je moest eens weten wat voor traject ik heb afgelegd voordat ik ben waar ik ben, en nog steeds is het niet af. Er is niets mis met je. Good luck!

Edit: ik wilde je het volgende nog meegeven wat betreft wat je zegt over suicidegedachten:

In het kort
Gedachten aan zelfdoding kunnen komen door ingrijpende gebeurtenissen in het leven.
Probeer erover te praten.
Zoek hulp via uw huisarts.
Bel 112 bij direct gevaar.
U kunt ook (dag en nacht) de hulpdienst bellen: 113 of 0800-0113 (gratis). Of chatten via www.113.nl.
Ook contact met een ervaringsdeskundige kan hoop geven.
Met hulp lukt het vaak wel om problemen op te lossen.
Het is belangrijk om juist nu geen alcohol of drugs te gebruiken.

Bron: https://www.thuisarts.nl/zelfdoding/ik-denk-aan-zelfdoding

[ Voor 10% gewijzigd door Znorkus op 22-07-2020 03:25 ]

[Henk007]

Dennisweb schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:30:
[...]
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Even ‘optimistisch worden’ als je zo diep in de put zit. Heb je het zelf weleens gehad?

Ja, letterlijk ongeveer dezelfde situatie, maar daarmee is topicstarter niet geholpen

Want volgens mij denk je er iets te gemakkelijk over.

Iedere persoon is anders wat betreft incasserings- en doorzettingsvermogen, dat is waar. Ik blijf bij mijn mening dat we niet alles moeten overmedicaliseren. Tegenslagen horen bij het leven.

[3DDude]

Mwjah, je hebt dus al MBO niv 3. ( dus je hebt wel iets afgerond / gehaald) daarna ging je door naar MBO niveau 4, tot het voorval.
Dan heb je al allerlei vrijstellingen voor niveau 4 en is het nog max 2 jaartjes?

Wat vind je van het onderstaande idee:

Dan doe je toch een redo ( op een andere school?) voor niveau 4: vanuit werk das de BBL opleiding!
Wellicht heb je de school opdrachten van degene die je afgebroken hebt nog liggen:
Je hebt daarmee dus een grote voorsprong op de rest. Je pakt dus de BBL (das werken en leren opleiding).
Dan heb je al leuk werk op niveau en zul je even moeten doorzetten om het te halen.

[Nieknikey]

Henk007 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:23:
Quote aangepast. Dit soort dingen horen bij het volwassen leven en je leert ervan, je wordt sterker. Het afbreken van een opleiding is echt niet het ergste dat je kan en zal overkomen in het leven. Probeer met een optimistische blik vooruit verder te gaan.

Ahja, TS moet zich niet aanstellen, en moet gewoon even opgevrolijkt worden. Volgens mij kunnen we alle GGZ saneren in Nederland mensen, want Henk007 heeft de oplossing!

Depressies zijn complexe psychische aandoeningen die niet onderschat moeten worden. Het is zeker een goed idee om met je huisarts te gaan praten als je je voelt zoals TS beschrijft. Zorg er in de tussentijd voor dat je voldoende blijft bewegen, dat doet je lichaam goed.

[ Voor 4% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:07 ]

[Kheos]

Nieknikey schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 06:40:
[...]
Zorg er in de tussentijd voor dat je voldoende blijft bewegen, dat doet je lichaam goed.

Dat!
Nee, het lost geen depressie op, maar zorgt wel dat je (een beetje) meer energie hebt om zaken te doen.
Goed eten en drinken (dus niet gewoon fastfood en suikers), voldoende slapen, en inderdaad bewegen. Probeer elke dag even te wandelen ofzo. Tot aan de winkel als het lukt. Desnoods tot de overkant van de straat.

[emnich]

Henk007 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 03:32:
[...]
Iedere persoon is anders wat betreft incasserings- en doorzettingsvermogen, dat is waar. Ik blijf bij mijn mening dat we niet alles moeten overmedicaliseren. Tegenslagen horen bij het leven.

Natuurlijk horen tegenslagen bij het leven, net als gebroken botten, kanker en een schimmelinfectie aan je voet. Gelukkig hebben we hele goede huisartsen die kunnen bepalen of er medische hulp nodig is en wat voor hulp precies.

@Unknownx09 Heb je al contact met je school opgenomen of je het niet toch nog af kan maken? Dat betekend niet dat je het ook moet doen maar dan weet je in elk geval wat er mogelijk is.

Iemand anders zei ook al, je bent niet gezakt op dat ene kleine foutje want als dat het enige was, had je een 9.5. Je bent gezakt omdat je meer fouten had. Dat is niet erg maar misschien is dit niet de opleiding voor je.

Neem rustig de tijd om te bedenken wat je echt wil en ga er dan voor. Dus eerst even werken en ondertussen goed bedenken waar je gelukkig van wordt. Je bent nog jong dus dit zegt niets over het verloop van de rest van je leven. Alles is nog mogelijk!

Maar, eerst even langs de huisarts!

[Liegebeest]

Hey @Unknownx09, je staat er niet alleen voor en je bent gelukkig ook niet de enige die hiermee kampt. Ik kan er zelf over meepraten.

Het boeit niet of het nu wel/niet "depressie" is, zoals sommigen in twijfel willen trekken. Een goed gesprek met een prof is bijna altijd nuttig! Beschouw het als een soort "sanity check". Quite literally

Wat betreft school: je hebt geen bruggen verbrand, je behaalde resultaten blijven nog wel een tijdje geldig en in overleg met je school, of een andere, is er nog een mouw aan te passen!

Heb je tijdens je schooltijd een buddy gehad uit het bedrijfsleven? Spiegelen met iemand die al in de IT zit kan van tijd tot tijd handig zijn. Nu is je woonplaats niet bij mij in de buurt, maar bellen is altijd mogelijk.

[Starbucks]

Je opleiding afmaken hoeft niet direct. Je kunt ook rustig een tussenjaar nemen en gewoon wat ervaring opdoen. Wat ook goed helpt tegen depressies is reizen. Mocht je wat zakgeld hebben, ga er gewoon lekker op uit. Doe iets impulsiefs wat je niet doet denken aan school of werk. School en werk kan altijd nog, vergeet dat niet!

[HollowGamer]

Hey TS,

Ik herken veel in je verhaal, ook ik heb mijn opleiding (HBO) niet afgemaakt en ben daarna gaan werken. In die tijd liep ik met veel klachten rond, ook die jij beschrijft, ben vervolgens gaan werken en 2x uitgevallen bij twee verschillende werkgevers. Het was niet zozeer de teleurstelling van mijn opleiding, maar meer mijn faalangst en schaamte.

Het advies zou ook van mij zijn dat je beste hulp kan zoeken. Hierin heb je helaas goede en slechte, echt mensen die je goed helpen, maar ook genoeg die je niet begrijpen en wel alle papieren hebben. Vooral dat laatste heeft mijn denken daarin veranderd.

Stel jezelf ook de vraag of je de opleiding echt leuk vond en ook wat je vooral niet leuk vond. Zet het op papier zoals je dat nu ook hebt gedaan. Heb je ook iemand waarmee je dit en je klachten mee kan delen?

Succes vandaag, knap dat je het zo op papier kan zetten.

[RZor]

Pffff dat zuigt TS, dat zijn geen grappige gevoelens/ideeen.
Er zijn bij mij toen het niet goed ging twee opmerkingen blijven hangen die mij in m’n hoofd hebben kunnen helpen, hoop dat jij er ook wat aan kan hebben:
- beter spijt hebben van wat je hebt gedaan ipv wat je niet hebt gedaan: jij hebt er toen voor gekozen te stoppen en nu te gaan werken (heel goed trouwens!!), maar als dat is waar je spijt van hebt is dat te veranderen!
- als je je been breekt ga je naar een dokter, als je je ziel breekt.... ga je ook naar een dokter! Via huisarts naar een zielendokter! Die zijn niet zoals op de Amerikaanse tv kan ik je vertellen en kunnen je op heel veel verschillende manieren helpen. De mijne helpt mij nu met m’n jaarlijkse apk, er is nu niets mis maar bijhouden na wat er gebeurd is en verwerkt is is fijn en handig!

[Weltschmerz]

Henk007 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 03:32:
[...]

Ja, letterlijk ongeveer dezelfde situatie, maar daarmee is topicstarter niet geholpen


[...]

Zelfde situatie != zelfde beleving/ervaring.

[T.C]

Zoals meerdere reacties hier beschrijven, ga eens met de huisarts praten.
Een goede huisarts luistert en verwijst je door naar de juiste hulpverlener.

Mocht er tussen die hulpverlener en jou geen click zijn, moet je op zoek naar een andere hulpverlener.
(Psychologen of Psychiaters zijn professionals en zullen dat als je het op een fatsoenlijke manier meldt geen probleem vinden.)

Zelf ook ooit in een hulpverleningstraject gezeten, de eerste hulpverlener was achteraf toch niet de juiste voor mij.
Toen ik daar eenmaal achter was gekomen, was ik al iets meer dan een jaar verder.

Voor dergelijke hulpverlening zijn er helaas wel wachtlijsten en in de tussentijd moet je ook iets doen.
Heb je wel eens overwogen om hier met je beste vriend over te praten?
(Je beste vriend hoeft echt niet degene te zijn waar je het meeste mee omgaat, mijn beste vriend zie ik soms 2 maanden niet)
Je beste vriend heeft als het goed is het beste met je voor, waarschijnlijk heeft hij niet de oplossing.... maar hij heeft wel een luisterend oor en dat helpt in ieder geval wel iets.

Sterkte met jouw situatie.

[mugenmarco]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:
Beste mensen,

Ik ben vorig jaar gestopt met mijn opleiding (applicatie ontwikkelaar en mediadeveloper), ik had mijn eerst technische examen achter de rug. Hij was best moeilijk maar ik had er een goed gevoel bij, binnen een week waren de uitslagen binnen. Helaas gezakt.. door een kleine fout in mijn documentatie. Op naar de herkansingen met een paar klasgenoten die ook moeten herkansen. Weer gezakt, na de 2de keer had ik geen hoop meer. Ik was de enige in de klas die weer was gezakt, ik zag er de nut niet meer van in om het weer te proberen.

Gesprek gehad met mijn studiebegeleider die heeft mij verteld om het opnieuw te proberen. Ik zag het zelf niet meer zitten, de gedachten dat ik keer op keer zak spookte constant in mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om te stoppen. Ik was er zeker van ook al kreeg ik 100 keer de kans ik blijf zakken. Het is allemaal tijdverspilling, na veel moeite heb ik de formulieren ontvangen om mezelf uit te schrijven. Ik ben gelijk gaan solliciteren bij een aantal detacheerders. Ik heb uiteindelijk een contract getekend, ik mocht over 2 weken beginnen. Dat is helaas niet doorgegaan door de corona epidemie.

Midden in de corona epidemie heb ik geprobeerd te solliciteren, helaas zonder resultaat ze vragen minimaal 1 jaar werkervaring en het liefst een MBO niveau 4. Nu begin ik steeds meer spijt te krijgen dat ik niet verder ben gegaan, ik was zo dichtbij... Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Ik heb dromen gehad dat ik toch was verder gegaan en uiteindelijk mijn diploma mocht ophalen. Ik kan niet meer in slaap vallen, mijn eetlust is weg, ik wil helemaal niks meer. Hoe kan ik met dit gevoel verder gaan met mijn leven, ik heb het gevoel dat ik heel mijn leven verpest heb door de fout die ik heb gemaakt. Ook begin ik suïcidale klachten to ontwikkelen door mijn depressie die langzaam erger wordt.

(Even ter informatie ik heb mijn MBO 1 t/m 3 afgerond richting IT.)

Ik weet het, dit klinkt allemaal heel kinderachtig het is mijn eigen schuld, ik heb zelf getekend.. Maar ik ga dood van de spijtgevoelens.

Ik wilde dit even kwijt, mijn excuses voor mijn slechte Nederlands.

Ik ga weer proberen te slapen moet over 4 uurtjes mijn nest uit..

Bedankt voor het lezen..

Sterkte met je depressie en suïcidale gedachte, daarvoor moet je doorverwezen worden naar een psycholoog.

Maar (no offense), wat dacht je dan dat er ging gebeuren als je stopt met je opleiding? Dat het vinden van een baan makkelijk is? Door corona zit je in een lastige tijd net als extreem veel andere mensen, probeer werk te vinden bij banen die veel mensen niet willen (dan heb je in ieder geval werk en iets nuttigs om te doen).

Waarom ging je niet een andere opleiding doen? stoppen met school is echt Not Done.

[JohnR]

T.C schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 08:37:(Psychologen of Psychiaters zijn professionals en zullen dat als je het op een fatsoenlijke manier meldt geen probleem vinden.)

Psychiater wel, psycholoog niet. Als ik morgen een bordje op m'n deur timmer met psycholoog is dat mijn goed recht. Daarom heb ik ook altijd best twijfels bij mensen aanraden naar een psycholoog te gaan. Dan kun je ongeveer net zo goed tegen een welwillende vreemdeling aan gaan ouwehoeren bij de bushalte (en dat is naar alle waarschijnlijkheid nog goedkoper ook.

[hollandnick]

Ik sluit me bij de rest aan dat het beste traject wat je kan volgen is langs de huisarts -> doorverwijzing naar professionals.

Daarnaast bedenk wel. Het is maar een papiertje. Deze kan je, als je wilt, altijd nog halen ( je bent pas 26? ). Het is niet helemaal hetzelfde maar als ik naar mijn vader kijk is die van het MTS vroeger gegroeid naar HBO+ functie waar die nu zit. Dus het kan altijd.

Het klinkt trouwens ook of je zit met faalangst. Mocht je besluiten weer een opleiding te volgen ( en als je dit binnenkort doet krijg je wellicht ook vrijstelling voor een aantal vakken die je al hebt afgerond ) dan helpt het als het vast staat dat je faal angst hebt. Tijdens je schooltijd kan je hier dan mee geholpen worden, door profs of door bijv. de SLB'er van school.

Dus kop op, alles komt (uiteindelijk) goed!

[Purzelbaum]

Hierboven al een hoop goede tips gelezen, toch kan ik het niet laten om Purzels 3 regels tegen depressie hier te droppen.

1 middelengebruik
GEEN, absoluut niet doen. Weiger nog de alcoholhoudende bonbon. Remt je op lange termijn alleen maar af en zorgt dat je dieper in de shit komt. Als het weer goed gaat drinken we (digitaal) weer alle bier van de wereld, doen we er nog een pretsigaret bij oid. MAAR NU EVEN NIET

2 hardlopen
heel veel redenen. makkelijkste, endorfine. Lichaamseigen geluksstofje. Hardlopen is van de veilige manieren de meest effectieve om dat los te maken.

3 hulp
ZOEK HULP. 2 bovenstaande regels maken het leefbaar/dragelijk. Nu is het tijd om de onderliggende problematiek aan te pakken. laat je hoofd door de apk gaan, ga uitzoeken waar dit vandaan komt en los dat op.

[Theo]

Ik kan je geen inhoudelijk advies geven, behalve de huisarts die al genoemd is. Maar ik wil je zeggen dat het feit dat je er open over communiceert echt een hele grote en goede stap is!

[Mrjraider]

WolfsRain schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:07:
[...]


Als Psycholoog zijnde kan ik mijn deels aansluiten bij @Icephase .

Ja, je moet hulp zoeken met een professional zodat je dit kunt bespreken en dit niet leidt tot nog dieper in de put zakken.

Aan de andere kant is het goed om dingen van je af te schrijven en bespreekbaar te maken. Soms helpt het dat andere ook hun ervaringen delen en misschien wel in eenzelfde situatie gezeten hebben. Dat is het mooie van een forum/internet. Een soort AoE Hulp (zo noemt HealthyGamerGG, inmiddels binnen de gamewereld de bekendste Psychiater).

Ik raad ook zeker aan om wat van zijn filmpjes te bekijken (naast, naar een professional te gaan en je problemen gewoon bespreekbaar te houden!).

Hier zijn YouTube- en Twitch-kanaal
https://www.youtube.com/channel/UClHVl2N3jPEbkNJVx-ItQIQ
https://www.twitch.tv/healthygamer_gg
https://www.healthygamer.gg/

Ze hebben ook een Discord groep, waarin je op een laagdrempelige manier met professionals in aanraking kunt komen.

Als aanvulling op hierboven; naast dit van je afschrijven moet je dit delen met iemand die je kan vertrouwen. Iemand die, naast professionele hulp, je steun en toeverlaat is/kan zijn in deze periode. Een depressie doormaken of "in de put zitten" wil je niet alleen doen. Daar heb je hulp nodig van meerdere personen.
Ik zie in mijn werk, wijkverpleegkundige, genoeg mensen die wel bij professionals lopen maar niet verder komen door een gebrek aan hulp/steun vanuit eigen familie/vrienden/netwerk.
Ik heb van redelijk dichtbij meegemaakt dat iemand, zonder dat familie het door had, zo zwaar in de put zat dat die persoon geen uitweg meer zag behalve... dat gene...

[Managelorian]

Voor wat het waard is, hierbij mijn 2 cents:

Als je jong bent kun je al gauw denken dat je huidige situatie karakteristiek is voor de rest van je leven. Echter, niemand van ons kan in een glazen bol kijken en zien hoe de rest van je leven eruit ziet. Wat je m.i. nodig hebt is een breder perspectief: alhoewel je nu alleen maar lijkt te denken aan je niet afgemaakte opleiding, wil dit zeker niet zeggen dat je leven gedoemd is om te mislukken.

Dit gezegd hebbende denk ik dat het lastig kan zijn om hier zelfstandig uit te komen. Niet dat het onmogelijk is om er in je eentje weer bovenop te komen, maar waarom zou je geen gebruik maken van de hulp die een huisarts kan bieden?

[Verwijderd]

Ik zou gewoon eerst eens een week gaan werken, wellicht valt alles dan op zijn plek.

[mugenmarco]

Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Kom op man je hebt een baan, waarom maak je je alsnog zo druk om dat papiertje? let it go. En als het je dwars zit ga je weer terug naar school.

[wolly_a]

Zo'n beetje alle belangrijke dingen zijn al genoemd. Zoek een professional om over je situatie te praten. Probeer de zonnige zijde van het leven te bekijken en verlies jezelf zeker niet in drank/drugs.

Pin jezelf niet vast op zo'n papiertje. Er zijn mensen die met minder diploma's de meest prachtige bedrijven hebben kunnen opzetten en die de meest mooie dingen doen/maken. Inzet en doorzettingsvermogen is belangrijker dan een papiertje waarop staat dat je toevallig een examen goed kon maken.

Ga voor jezelf ook even na of dit de hoofdreden is van je moeilijkere periode op dit moment of dat deze gebeurtenis de druppel is die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen.

Veel sterkte! Raap de scherven bijeen en ga ervoor!

[Blue-eagle]

Ik ben op mijn 17e begonnen met werken als softwareontwikkelaar (webdevelopment), full-stack voordat die term bestond. En vandaag de dag werk ik als software engineer voor Apple aan producten die je pas over 5 jaar gaat zien.

Wat ik daarmee wil zeggen: Fuck dat papiertje. Je hebt er alleen wat aan in het begin van je carrière om je eerste baan te krijgen. Blijf solliciteren op functies als ontwikkelaar, en blijf leren in je eigen tijd. Met een klein beetje inzet en maximaal 3 jaar blijven zitten per werkgever heb je over 10 jaar een geweldige carrière opgebouwd.

En maak niet de fout om jezelf te diskwalificeren voor functies waarop je wil solliciteren. Dat is niet jouw taak, dat is de taak van de recruiter of andere persoon die jou gaat aannemen. Leer een beetje bluffen terwijl je werkt aan je toekomst.

[T.C]

JohnR schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 08:50:
[...]

Psychiater wel, psycholoog niet. Als ik morgen een bordje op m'n deur timmer met psycholoog is dat mijn goed recht. Daarom heb ik ook altijd best twijfels bij mensen aanraden naar een psycholoog te gaan. Dan kun je ongeveer net zo goed tegen een welwillende vreemdeling aan gaan ouwehoeren bij de bushalte (en dat is naar alle waarschijnlijkheid nog goedkoper ook.

Ja je mag inderdaad het bordje psycholoog op je deur plakken.
gz-psycholoog kan technisch gezien ook, het bordje wordt niet zwaarder door die 2 letters af te drukken.
gz-psycholoog is een beschermde titel, met een degelijke opleiding.

In een dergelijke casus zal je eerder doorverwezen worden naar een gz-psycholoog of een psychiater.
En praten helpt trouwens wel in dergelijke gevallen, daarom ook mijn opmerking dat de TS misschien ook eens met de beste vriend zou kunnen praten.

[Skyrunner]

[b
Daarnaast bedenk wel. Het is maar een papiertje. Deze kan je, als je wilt, altijd nog halen ( je bent pas 26? ). Het is niet helemaal hetzelfde maar als ik naar mijn vader kijk is die van het MTS vroeger gegroeid naar HBO+ functie waar die nu zit. Dus het kan altijd.

Helaas is dat papiertje wél je toegangsbewijs tot de professionele wereld, maar inderdaad, valt altijd nog te halen. Uitgaande van 26jr, niet echt veel tijd meer, maar wel tijd. Doen dus.

Ik ben zelf uit een HBO opleiding gestapt rond mijn 19e, leger ingegaan met het doel me te oriënteren op de toekomst. Uiteindelijk in een uitzichtloos horeca baantje of 3 terechtgekomen totdat ik een schop onder de kont kreeg van mijn beste maat en terug naar school ben gegaan, MBO Telematica. Was even pittig, maar dankbaar tot vandaag de dag dat ik het heb gedaan, nu HBO niveau site manager bij een grote internationale machinebouwer.

Mijn advies derhalve: stel orde op zaken in je hoofd, accepteer dat op je plaat gaan mag en ga weer terug naar school voor je toegangsbewijs.

[Batavia]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:


(Even ter informatie ik heb mijn MBO 1 t/m 3 afgerond richting IT.)

Ik weet het, dit klinkt allemaal heel kinderachtig het is mijn eigen schuld, ik heb zelf getekend.. Maar ik ga dood van de spijtgevoelens.

Wat voor contract heb je. Zit hier proeftijd in? Zoja dan kan je nog steeds een andere beslissing nemen

Zo nee, kan altijd een balletje opgooien bij je baas/manager en kijken hoe die er in staat.

(Dit natuurlijk los van gewoon naar je huisarts. dat als eerste. Mijn punt is dat zelfs als je een contract tekent je altijd weer andere keuzes kunt maken)

[Erwin537]

Eigenlijk wat iedereen al zegt: zoek hulp.

Zoals zo velen herken ik je problemen een soort van. Ik had mijn afstuderen niet gehaald en ging daarna weer afstuderen. Ik had er helemaal geen zin meer in, ik vond het bedrijf geen prettige sfeer hebben en voelde niets met de mensen die daar zaten... Zag het afstuderen allemaal niet meer zitten en wilde liever stoppen. Ik had gelukkig nog geen suïcidale gedachten of full-on depressie, 'slechts' veel stress.

Uiteindelijk heb ik die tweede stage wel gehaald, dus je zou het een succesverhaal kunnen noemen. Maar ik moet zeggen dat die periode mij wel veranderd heeft. Ik heb het idee dat voor mij ook een keerpunt in mijn karakter is geweest (overigens niet perse negatief). Ik had er wel nog lange tijd last van.

Achteraf denk ik dat het goed is dat ik het papiertje heb gehaald, maar zie ook dat het niet bepalend is. Misschien zorgt het dat je ergens net iets makkelijker binnen komt (met solliciteren) of kan je een beter salaris onderhandelen, maar met een paar jaar maakt dat volgens mij niets meer uit. Over het algemeen trekken de bedrijven waar ik ervaring mee heb het redelijk recht.

Wat ik vooral wil zeggen: je bent niet de enige. Het is geen schande en je komt er wel weer bovenop. Over een paar jaar is het slecht een wat mindere periode.

[Zebby]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:
Beste mensen,

Ik ben vorig jaar gestopt met mijn opleiding (applicatie ontwikkelaar en mediadeveloper), ik had mijn eerst technische examen achter de rug. Hij was best moeilijk maar ik had er een goed gevoel bij, binnen een week waren de uitslagen binnen. Helaas gezakt.. door een kleine fout in mijn documentatie. Op naar de herkansingen met een paar klasgenoten die ook moeten herkansen. Weer gezakt, na de 2de keer had ik geen hoop meer. Ik was de enige in de klas die weer was gezakt, ik zag er de nut niet meer van in om het weer te proberen.

Gesprek gehad met mijn studiebegeleider die heeft mij verteld om het opnieuw te proberen. Ik zag het zelf niet meer zitten, de gedachten dat ik keer op keer zak spookte constant in mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om te stoppen. Ik was er zeker van ook al kreeg ik 100 keer de kans ik blijf zakken. Het is allemaal tijdverspilling, na veel moeite heb ik de formulieren ontvangen om mezelf uit te schrijven. Ik ben gelijk gaan solliciteren bij een aantal detacheerders. Ik heb uiteindelijk een contract getekend, ik mocht over 2 weken beginnen. Dat is helaas niet doorgegaan door de corona epidemie.

Midden in de corona epidemie heb ik geprobeerd te solliciteren, helaas zonder resultaat ze vragen minimaal 1 jaar werkervaring en het liefst een MBO niveau 4. Nu begin ik steeds meer spijt te krijgen dat ik niet verder ben gegaan, ik was zo dichtbij... Nu heb ik een contract getekend bij Caiway als klant adviseur. Ik begin vandaag, ik moet vroeg mijn nest uit maar ik kan niet slapen.. Ik blijft constant denken aan mijn diploma die binnen handbereik was.

Ik heb dromen gehad dat ik toch was verder gegaan en uiteindelijk mijn diploma mocht ophalen. Ik kan niet meer in slaap vallen, mijn eetlust is weg, ik wil helemaal niks meer. Hoe kan ik met dit gevoel verder gaan met mijn leven, ik heb het gevoel dat ik heel mijn leven verpest heb door de fout die ik heb gemaakt. Ook begin ik suïcidale klachten to ontwikkelen door mijn depressie die langzaam erger wordt.

(Even ter informatie ik heb mijn MBO 1 t/m 3 afgerond richting IT.)

Ik weet het, dit klinkt allemaal heel kinderachtig het is mijn eigen schuld, ik heb zelf getekend.. Maar ik ga dood van de spijtgevoelens.

Ik wilde dit even kwijt, mijn excuses voor mijn slechte Nederlands.

Ik ga weer proberen te slapen moet over 4 uurtjes mijn nest uit..

Bedankt voor het lezen..

Iemand in mijn omgeving heeft min of meer hetzelfde doorgemaakt. Opleiding gestart, gestopt in laatste jaar, nog twee opleidingen geprobeerd en gestopt. Zat met dezelfde gevoelens als jij.

Is uiteindelijk bij een psycholoog terecht gekomen. Heeft een jaar rust genomen.

Werkt ondertussen 3 jaar met plezier bij een bedrijf na de volle 4 jaar een studie te hebben gedaan en voltooid.

Je bent niet alleen hierin. Het is nu gewoon klote, maar dit is allemaal onderdeel van het leven en zal je vormen als persoon. Je komt hier sterker uit, maar je hoeft dit niet alleen te doen. Zoek hulp waar jij je prettig bij voelt. Realiseer je wel dat er (helaas) wachttijden aan zijn verbonden, dus als het kan, wacht niet te lang. En als het even niet meer gaat, neem dan gewoon de tijd voor jezelf. Werken zal je zo'n 40 jaar mogen doen, dat ene maandje kan er wel af.

[WolfsRain]

JohnR schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 08:50:
[...]

Psychiater wel, psycholoog niet. Als ik morgen een bordje op m'n deur timmer met psycholoog is dat mijn goed recht. Daarom heb ik ook altijd best twijfels bij mensen aanraden naar een psycholoog te gaan. Dan kun je ongeveer net zo goed tegen een welwillende vreemdeling aan gaan ouwehoeren bij de bushalte (en dat is naar alle waarschijnlijkheid nog goedkoper ook.

Theoretisch gezien heb je gelijk, alleen is dit wel heel erg kort door de bocht.

Eigenlijk zijn alle gz-psychologen universitair geschoold. Vanuit de toegepaste psychologie (HBO) kun je er ook komen, alleen is gz-psychologie een post-master opleiding. Dat is dus een stuk lastiger.

Je kunt via https://www.bigregister.nl/ of https://www.psynip.nl/vind-een-psycholoog/ kijken of een psycholoog geaccrediteerd is.

Als dat zo is, dan is het enige verschil tussen een psycholoog en psychiater het mogen voorschrijven van medicatie. Een psychiater is niet per definitie beter. Zeker niet.

[dark_orion]

Wat houd er je tegen van terug te gaan studeren?
Ik weet niet hoe het in nederland zit maar in Belgie kan je studie attesten aanvragen voor de vakken waar je al voor geslaagd was. Met die attesten kun je dan vrijstelling krijgen voor die vakken waardoor je niet van nul moet herbeginnen (desnoods in een heel andere richting).

[ Voor 74% gewijzigd door dark_orion op 22-07-2020 14:47 ]

[Torgo]

Blue-eagle schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 10:36:
Ik ben op mijn 17e begonnen met werken als softwareontwikkelaar (webdevelopment), full-stack voordat die term bestond. En vandaag de dag werk ik als software engineer voor Apple aan producten die je pas over 5 jaar gaat zien.

Wat ik daarmee wil zeggen: Fuck dat papiertje. Je hebt er alleen wat aan in het begin van je carrière om je eerste baan te krijgen. Blijf solliciteren op functies als ontwikkelaar, en blijf leren in je eigen tijd. Met een klein beetje inzet en maximaal 3 jaar blijven zitten per werkgever heb je over 10 jaar een geweldige carrière opgebouwd.

En maak niet de fout om jezelf te diskwalificeren voor functies waarop je wil solliciteren. Dat is niet jouw taak, dat is de taak van de recruiter of andere persoon die jou gaat aannemen. Leer een beetje bluffen terwijl je werkt aan je toekomst.

Ik ben het eens met @Blue-eagle.

Lang geleden ben ik met de Havo gestopt om vervolgens met een MBO te beginnen en daar toen ook gestopt. Behoorlijk willekeurig een verkoper tegen gekomen op straat, die mij een verzekering wilde aansmeren. Toen die hoorde dat ik interesse had in IT heeft hij mij in contact gebracht met zijn baas die net een IT detacheringsbedrijf aan het opzetten was. Daar getekend en mijn MCSE gehaald waarna ik werd gedetacheerd. Ook weer min of meer toevallig bij een netwerk bedrijf terecht gekomen, ondanks mijn gebrek aan ervaring. Sindsdien steeds verschillende dingen gedaan en elke keer weer een stapje verder. Field engineer, support desk, network engineer, network architect, solution architect, product manager, sr product manager en binnenkort hopelijk weer een stapje.

Er zijn zoveel kansen binnen de IT. Het belangrijkste is passie, motivatie en de bereidheid om je best te doen.

PS:@Unknownx09 , Hoe was je eerste werkdag?

[Unknownx09]

Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

[Joe-star]

Ik herken mezelf hier ook wel in. Ben zelf gestopt met een opleiding met nog maar een handjevol cursussen te gaan. Je kan het jaar erop wel weer instromen. Dat ga ik ook doen. Om het in ieder geval maar af te ronden, want anders is het ook zonde van de reeds geïnvesteerde tijd, energie en ook kosten.

[Starbucks]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 21:14:
Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

Schamen is nergens voor nodig. Je hoeft het niet van de daken te schreeuwen namelijk. Praat gewoon rustig met de huisarts en doe je verhaal. De eerste en moeilijkste stap is gezet! Goed gedaan dus

[Amsterdamn]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 21:14:
Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

Weetje wat schaamte is? Te bang zijn om een afspraak te maken bij de huisarts. Dat vind ik schaamte! De huisarts is de enige persoon met wie ik alles kan delen, maar dan ook alles.

Je bent goed bezig man. Dit is je eerste stap richting een goed herstel. Veel succes man.

[Znorkus]

Schaamte omdat je ervoor gaat, niet opgeeft, en hulp zoekt.

Ja, ik had het ook

Stom he.

[Gluten Parody]

‘You will fail your way to success.’
- Ben Lionel Scott

‘Inspiration exists, but it has to find you working.’
- Pablo Picasso

hangt bij mij op de wc

[Citroentjuh]

JohnR schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 08:50:
[...]

Psychiater wel, psycholoog niet. Als ik morgen een bordje op m'n deur timmer met psycholoog is dat mijn goed recht. Daarom heb ik ook altijd best twijfels bij mensen aanraden naar een psycholoog te gaan. Dan kun je ongeveer net zo goed tegen een welwillende vreemdeling aan gaan ouwehoeren bij de bushalte (en dat is naar alle waarschijnlijkheid nog goedkoper ook.

Euhm pardon?
Weleens gehoord van BIG-registraties? Ja je kunt als 'psycholoog' werken zonder zo'n registratie, maar het is eenvoudig om een BIG-geregistreerde psycholoog te vinden. Sowieso zijn dat degenen die jou behandelen als je bij een erkende GGZ instelling komt. Deze psychologen zijn dus wettelijk ingeschreven in het medisch register, hebben een WO opleiding in de psychologie (of orthopedagogiek) gedaan en daarna een post-master opleiding tot GZ-psycholoog, psychotherapeut of Klinisch Psycholoog. Al deze psychologen vallen daarnaast onder het medisch tuchtrecht, net zoals je huisarts of een psychiater.

[JohnR]

Illegale zaken in deze context benoemen is niet toegestaan. Net doen alsof je lid bent van een vereniging terwijl dat niet het geval is, is niet de bedoeling.

[ Voor 79% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:19 ]

[The Eagle]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 21:14:
Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

Goed bezig kerel. Niks om je voor te schamen, je hebt ergens last van en daar moet iets aan gedaan worden.

Weet je, iedereen doet wel eens iets waar ie achteraf van dacht "dat had ik beter anders kunnen doen". Gelukkig ben je geen 80+ met geen tijd meer om er iets aan te doen. Als jij iets echt wilt dan kun je dat. Ik hoop dat je over een jaar of 10 dit topic nog eens uit het stof trekt en tot de conclusie komt dat je met een mooi universitair of HBO diploma op zak jezelf toch mooi bewezen hebt dat niks onmogelijk is

Laat je ook niet uit het veld slaan door twee keer voor een bepaald tentamen gezakt te zijn. Scholen zijn best wel eens vreemd of slecht in beoordelen en kijken soms naar dingen die je, als je het realistisch bekijkt, nooit meer nodig zult hebben. Toen ik afstudeerde kreeeg ik uiteindelijk een vol punt lager van de examinator omdat ik niet helemaal een bepaalde procesgang had gevolgd die ze op school graag hadden gezien. Ja f*ck that, als een rijksgecommiteerde met 30+ jaar werkervaring in de zelfde beoordeling zegt dat ie onder de indruk is van wat ik gedaan heb en dat het eindproduct perfect is, dan hecht ik daar even iets mer waarde aan dan aan de mening van een vastgeroestte docent. En mag school in de stront zakken met hun procesgang - want die is toch overal anders in het bedijfsleven.

[Citroentjuh]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 92% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:21 ]

[T.C]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 87% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:21 ]

[JohnR]

Off-topic.

[ Voor 97% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:22 ]

[FixDeluxe]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 21:14:
Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

Helemaal niks om je voor te schamen
Ik weet hoe het voelt, je mag daarom al trots zijn dat je deze stap gezet hebt!

Alles achter je laten gaat echter niet lukken en dat moet je ook niet willen, want ook uit al het negatieve wat je nu meemaakt kun je hopelijk straks kracht halen.

[The Eagle]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 91% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:23 ]

[T.C]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 21:14:
Beste mensen,

Bedankt voor alle reacties, het doet me goed om de verschillende meningen te lezen (ik heb ze allemaal gelezen). Mijn eerste dag is oke verlopen voordat we beginnen met het echte werk moeten we eerst een cursus van 1 week volgen.

Ik schaam me ervoor maar ik heb toch een afspraak gemaakt bij de huisarts. Nu hopen dat ik alles achter me kan laten en opnieuw kan beginnen.

Nogmaals bedankt voor alle berichten het doet me goed en geeft me hoop.

Waarvoor schaam je je? Omdat je een afspraak hebt gemaakt om je problemen aan te pakken?

De stap naar de huisarts is een heel erg grote stap voor mensen die dergelijke problemen hebben.
Je kan trots zijn dat je deze stap hebt gezet, de oplossing begint bij erkenning dat je het niet helemaal alleen kan.
Veel mensen durven dat niet te erkennen en blijven in de shit zitten, jij pakt het juist aan.
De weg naar herstel zal ook wel pittig zijn, maar dat is wel voor een goed doel... een gelukkige Unknownx09

Of je "alles" achter je kan laten, dat weet ik niet.
Het is ook maar de vraag of "alles" achterlaten de oplossing is, wegstoppen helpt eventjes en daarna komt het dubbel terug is mijn ervaring.
Volgens mij is het beter om te leren omgaan met "alles", het een plaatsje geven en daarmee leren van deze ervaringen.

In ieder geval ben ik blij voor je dat je deze eerste stap hebt gezet, succes en veel sterkte met het traject.

[Citroentjuh]

JohnR schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 10:50:

Zorg dat je tarieven laag genoeg zijn, en er komt echt wel iets op af

Maar dan zou jouw eerste post dus moeten luiden: let op dat je wel bij een geregistreerde psycholoog (GZ, psychotherapeut, KP) komt. In plaats van jouw algemene verdachtmaking van alle psychologen. Totaal niet constructief en heel ver buiten de werkelijkheid. Als je jouw post leest zou je denken dat het wemelt van dit soort nep-psychologen. Ik werk al 10+ jaar in dit werkveld en ik ben ze nog niet tegen gekomen.

[JohnR]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 93% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:23 ]

[Citroentjuh]

JohnR schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 12:21:
[...]
Quote verwijderd.

Reactie aangepast.
Wat ik kwalijk vind en waarom ik op jouw post toch reageer is dat iemand met dit topic om hulp vraagt en jij hier knip een hele groep professionele hulpverleners afraadt.

[ Voor 62% gewijzigd door Creepy op 25-07-2020 17:31 ]

[TTMJ!]

Unknownx09 schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 01:29:
Weer gezakt, na de 2de keer had ik geen hoop meer. Ik was de enige in de klas die weer was gezakt, ik zag er de nut niet meer van in om het weer te proberen.

Even wat losse alinea's: wat in mij opkomt door je post:

Ken je de grap van de 2 Belgen die uit de gevangenis ontsnappen? Na 99 v/d 100 muren zegt de een tegen de ander: ik ben moe laten we terug klimmen.*

Je hebt de capaciteiten om dit te doen, anders was je nooit zo ver gekomen. Maar het zit je even tegen vanwege wat voor reden dan ook. Hierbij kan een therapeut je goed helpen om te achterhalen wat er aan de hand is (bij mijzelf duurde het een tijdje voordat ik door had dat ik een vrij ongewone thuissituatie had - wanneer je er midden in zit dan weet je niet beter en denk je "waarom lijkt het andere mensen zo gemakkelijk te gaan?" Nu realiseer ik me steeds meer dat andere mensen het vaak ook wat makkelijker hebben gehad. Daarom is vergelijken onzinnig ).

En die suïcidale gedachtes: ik gok dat het eerder het wanhopig zoeken is naar een oplossing voor een lastige situatie waar je niet zelf voor gekozen hebt. Je wil niet dood, maar je wil een uitweg. Althans, dat is het gevoel dat ik krijg bij het lezen van je post.

Er is geen levenshandboek met eisen. Niemand die zegt bij leeftijd X moet je in toestand Y zijn. We hebben nog een heel leven voor ons man. En het schijnt dat we helemaal niet verminderen qua groei, vooruitgang en verandering naarmate we ouder worden (YouTube: The psychology of your future self | Dan Gilbert). Je hebt nog meer dan genoeg tijd om je studie af te maken, aan jezelf te werken en een baan te vinden waar je echt voor wil gaan. Af zijn we nooit.

Blijf vooral denken in oplossingen en gedragingen om deze dagen even door te komen. Regelmatig slapen, voldoende water drinken, even naar buiten om te wandelen. En zoek asap professionele hulp om samen aan een oplossing te werken voor je studie/baan en mind.

*We negeren even de sunken cost fallacy - want hier in jouw situatie is er daadwerkelijk vooruitgang na afstuderen

[TTMJ!]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 93% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:25 ]

[JohnR]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 95% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:26 ]

[T.C]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

[ Voor 92% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:26 ]

[JohnR]

Quote en reactie verwijderd, ook omdat deze off-topic is.

Ik vind de eerste stap van de TS nog best goed eigenlijk. Afspraak maken met de huisarts en dan verder kijken.

[ Voor 83% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:27 ]

[Unknownx09]

Beste mensen nogmaals bedankt voor al jullie reacties,

Ik schaam me hiervoor omdat ik thuis als voorbeeld wordt gezien door broertjes en zus, ze waren er van overtuigd dat ik met vlag en wimpel zou slagen. Dat ik was gestopt is een grote klap in hun gezicht, dit zagen ze totaal niet aankomen.

Als ik ook nog vertel dat ik mentale ondersteuning zoek, ben ik bang dat ik mijn imago verlies. Ik was altijd iemand die nooit opgeeft, altijd behulpzaam is, altijd vrolijk is en nooit chagrijnig. Nu is mijn karakter zo snel veranderd, ik ben een heel ander persoon geworden. Ik schaam me hiervoor, ik probeer mezelf te zijn maar de gedachte blijft in mijn hoofd spoken mijn diploma was binnen handbereik. Maar op dat moment was ik alle hoop verloren en werd het te heet onder mijn voeten.

Als grote broer denk ik altijd dat ik alles zelf moet oplossen zonder hulp aan andere te vragen. Helaas gaat dat niet, de gedachtes blijven constant in mijn hoofd spoken. Ik wil mezelf opnieuw bewijzen maar ik weet helaas niet hoe ik dit ga aanpakken..

[Sport_Life]

Znorkus schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 02:44:
Hey daar, ongelukkige poster,

Wat goed dat je je uitspreekt. Vergissingen maken hoort bij het leven. Je hebt op een gegeven moment gedaan wat je het beste leek, en je hebt geprobeerd om het beste ervan te maken. Op dat moment leek het je het beste idee om te stoppen, en daar had je ook zeker je redenen voor. Nu denk je shit, had ik misschien niet toch... ja en dat is balen. Maar er zijn bijna geen 'fouten' in het leven die je niet meer recht kan zetten. En veel vaker nog leiden dingen die in de eerste instantie problemen en achteruitgang lijken, juist uiteindelijk tot iets mooiers.

Voorbeeldje daarvan. Mijn dochtertje van 5 had een mooi in-slaap-val-tooltje, een pinguin die een leuk melodietje speelde, daar viel ze al jaren bij in slaap. Ik zong dan altijd mee, doo doo doo. Het ding ging stuk, en ze was in tranen. Ze was er echt naar en ongelukkig van. Maar we hebben een nieuwe gekocht die over bluetooth ook .wav files af kan spelen. Ik heb dat melodietje op de piano ingespeeld, doo doo doo erbij zingend, er een 1h versie van gemaakt, en nu heeft ze dat melodietje elke avond, plus mijn stem erbij. Een ogenschijnlijk rottige achteruitgang bleek uiteindelijk weer te leiden tot iets mooiers.

Je kan met hernieuwde moed je herinschrijven voor die opleiding. Je kan ook bedenken: ik ben gezakt - maar kwam dat wel door een kleine fout in mijn documentatie? Dat was misschien de aanleiding die het verschil maakte tussen een 5.3 en een 5.7. Maar hoezo zat je niet lekker op een 8 of een 9? Zat je wel op je plek daar? Het is moeilijk vaak, om te bedenken wat je met je leven wil.

Mijn punt is: maak je niet teveel zorgen over fouten maken in je leven. Achteraf blijken het vaak geen fouten, maar goede beslissingen. Zowel je beslissing om te stoppen als de spijt die je nu ervaart horen bij het leven, zo word je ouder en wijzer, en je leert jezelf steeds beter kennen.

Alleen die suicidegedachten, dat is doodzonde man. Dat is, in tegenstelling tot stoppen met een opleiding, een fout die je niet meer kan herstellen. Er is niks mis met een beetje klem zitten met je carriere, het is niet erg om fouten te maken. Je vind je weg heus wel weer. Geef jezelf en het leven een kans.

En neem van mij (geschoold als klinisch psycholoog) dan gewoon even aan: bij suicidale gedachten is het gewoon, of je er zin in hebt of niet, objectief even het handigste om met je huisarts te gaan praten. Met een beetje geluk kom je uit bij een goeie psycholoog of arts die je een beetje kan helpen het wat makkelijker te krijgen.

Je hoeft niet perfect te zijn man. Niemand is perfect. Iedereen maakt er vroeg of laat in z'n leven een keertje een zooitje van. Bij de meeste mensen is het een groot voortdurend zooitje. Je moest eens weten wat voor traject ik heb afgelegd voordat ik ben waar ik ben, en nog steeds is het niet af. Er is niets mis met je. Good luck!

Edit: ik wilde je het volgende nog meegeven wat betreft wat je zegt over suicidegedachten:


[...]


Bron: https://www.thuisarts.nl/zelfdoding/ik-denk-aan-zelfdoding

Wow, prachtig verwoord

(en zo ontzettend waar.. ik heb meer geleerd van mijn fouten dan van mijn successen).

[Znorkus]

Unknownx09 schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 23:04:
Beste mensen nogmaals bedankt voor al jullie reacties,

Ik schaam me hiervoor omdat ik thuis als voorbeeld wordt gezien door broertjes en zus, ze waren er van overtuigd dat ik met vlag en wimpel zou slagen. Dat ik was gestopt is een grote klap in hun gezicht, dit zagen ze totaal niet aankomen.

Als ik ook nog vertel dat ik mentale ondersteuning zoek, ben ik bang dat ik mijn imago verlies. Ik was altijd iemand die nooit opgeeft, altijd behulpzaam is, altijd vrolijk is en nooit chagrijnig. Nu is mijn karakter zo snel veranderd, ik ben een heel ander persoon geworden. Ik schaam me hiervoor, ik probeer mezelf te zijn maar de gedachte blijft in mijn hoofd spoken mijn diploma was binnen handbereik. Maar op dat moment was ik alle hoop verloren en werd het te heet onder mijn voeten.

Als grote broer denk ik altijd dat ik alles zelf moet oplossen zonder hulp aan andere te vragen. Helaas gaat dat niet, de gedachtes blijven constant in mijn hoofd spoken. Ik wil mezelf opnieuw bewijzen maar ik weet helaas niet hoe ik dit ga aanpakken..

De rol die je van thuis uit in het gezin krijg toebedeeld (in jouw geval: de grote broer die het allemaal wel weet en kan) is iets anders dan degene die je bent. Het is ontzettend moeilijk om van zo'n rol af te komen, het bepaalt je zelfbeeld.

Alles zelf oplossen zonder hulp - dat is een behoorlijk onrealistisch doel. We zijn geen krokodillen, geen solo-hunting reptielen. We hebben elkaar nodig, allemaal.

Je hoeft je denk ik niet te bewijzen.

En wat dacht je van dit imago: een grote broer komt een hartstikke moeilijke situatie tegen - en het lijkt klote, en hopeloos, uitzichtloos - wat gaat hij doen? Bijltje erbij neergooien? Nee man. Je worstelt je er op je knieen huilend doorheen, en je gaat door, en je blijft proberen.

Wil je een Rocky quote? ;-)

"Let me tell you something you already know. The world ain't all sunshine and rainbows. It's a very mean and nasty place, and I don't care how tough you are, it will beat you to your knees and keep you there permanently if you let it. You, me, or nobody is gonna hit as hard as life. But it ain't about how hard you hit. It's about how hard you can get hit and keep moving forward; how much you can take and keep moving forward. That's how winning is done! "

Zet 'm op en zet door ;-) Je voorbeeldrol kan je geven door hoe je nu met deze situatie omgaat. Doorgaan! Doorbeuken! Niet opgeven! ;-)

[WolfsRain]

JohnR schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 14:42:
Quote aangepast.
Ik vind de eerste stap van de TS nog best goed eigenlijk. Afspraak maken met de huisarts en dan verder kijken.

De eerste stap naar de huisarts is goed, maar die zal je met zo een problematiek doorsturen naar de gz-psycholoog (of praktijkondersteuner).

Het lijkt er wel op alsof je een trauma hebt. Een psycholoog vergelijken met een bakker omdat hij of zij voor eigen parochie speelt.

Zeg je dat ook als iemand zijn been gebroken heeft? "Ja jij bent dokter, dat hij hem doorstuurt naar een huisarts is echt voor eigen parochie spreken"

Als je een fysieke klacht hebt -> ga je naar de huisarts en krijg je een doorverwijzing (of helpt de huisarts je).

Heb je een mentale klacht ga je naar de psycholoog en eventueel de psychiater (combinatie therapie en medicatie blijkt voor een aantal usecases een hele goede combinatie).

We moeten echt van dat stigma af dat een psychische klacht "veel normaler" is dan een mentale klacht. Voor beide heb je hulp nodig.

Ik vind ook wel dat je psychologen heel makkelijk opzij schuift. Om gz-psycholoog te worden moet je een bachelor aan een universiteit halen, een master, en een postmaster. Dat is niet niks(en kost je minimaal 5 jaar). Op het gebied van geestelijke gezondheid is een huisarts daarbij echt een beginner ( ter illustratie).

[ Voor 18% gewijzigd door Ardana op 25-07-2020 17:28 ]

[JohnR]

WolfsRain schreef op vrijdag 24 juli 2020 @ 01:56:
[...]
Het lijkt er wel op alsof je een trauma hebt. Een psycholoog vergelijken met een bakker omdat hij of zij voor eigen parochie speelt.

Op de man, doe maar niet

[ Voor 27% gewijzigd door Creepy op 24-07-2020 22:25 ]

[TTMJ!]

[quote]JohnR schreef op vrijdag 24 juli 2020 @ 07:56:
[...]

*snip*
@Unknownx09
Je verhaal is heel herkenbaar hoor. Is een beetje de last van de oudste te zijn - je wordt in een soort vader rol gestopt terwijl je daar zelf misschien nog niet klaar voor bent. Dit zou je allemaal ook kunnen bespreken met een 2e lijn GGZ als het thema's zijn die een rol spelen in je leven. Focus even tot je wat meer hoort van de huisarts en therapeut op de basics: regelmatige slaap/wektijden, gezond eten, bewegen en geen of weinig drank.

[ Voor 30% gewijzigd door Creepy op 24-07-2020 22:25 ]

[Liegebeest]

Unknownx09 schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 23:04:
Ik schaam me hiervoor omdat ik thuis als voorbeeld wordt gezien door broertjes en zus, ze waren er van overtuigd dat ik met vlag en wimpel zou slagen. Dat ik was gestopt is een grote klap in hun gezicht, dit zagen ze totaal niet aankomen.

Als ik ook nog vertel dat ik mentale ondersteuning zoek, ben ik bang dat ik mijn imago verlies.

Je kan je situatie helder en goed onder woorden brengen. Chapeau!

Als mede oudste kan ik je alleen maar zeggen dat "het voorbeeld geven" niet alleen maar gaat over laten zien je successen behaalt. Het gaat ook om hoe je omgaat met tegenslagen en uitermate nare situaties. En één van de belangrijkste dingen die je jouw nest-genoten kan leren is dat hulp vragen mag. Zou je willen dat jouw jongere broer/zus in de sores blijft zitten, zonder hulp te vragen? Nee toch zeker? Dan kan je ze tonen dat het okay is om hulp te vragen!

Sowieso... Ik vind "imago" altijd iets dat heeft te maken met hoe onbekenden jouw waarnemen, of over je denken. Je familie zijn je naasten: die moeten het niet van je imago hebben, maar van hoe je echt bent.

[epic_gram]

Unknownx09 schreef op donderdag 23 juli 2020 @ 23:04:
Ik schaam me hiervoor omdat ik thuis als voorbeeld wordt gezien door broertjes en zus, ze waren er van overtuigd dat ik met vlag en wimpel zou slagen. Dat ik was gestopt is een grote klap in hun gezicht, dit zagen ze totaal niet aankomen.

Ik ben de jongste van een familie met 3 kinderen. Iedereen boven mij deed het in zowat ieder opzicht veel beter dan ik. Relaties, leuk zijn, studie, werk, alles. Ik voelde me de mislukkeling van de familie. Ik zou er juist steun uit halen als mijn familie wat fouten zou maken, zodat ik weet dat het leven voor iedereen zwaar was. Ik zeg dit om de andere kant van het verhaal te belichten, je bent misschien het voorbeeld maar een (te) goed voorbeeld is ook niet tof voor ze.

Verder: ik heb in mijn 10-jarige tweakers carriere hier ook dergelijke perioden gehad als jij nu en daar hoorden ook dit soort topics (en zeker gevoelens) bij. Denk dat je nog wel wat kan vinden als je goed zoekt. Bij mij ging namelijk niks vanzelf. Niks. Werk, school, meisjes, puisten, alles ging slecht en zat tegen. Het is helaas een kwestie van geduld en nooit opgeven, dan komt het goed. Kleine stapjes zijn ook stapjes, zolang je maar doorgaat komt het ooit ook voor jou.

Uiteindelijk wordt je er alleen maar sterker van. Ik ben inmiddels verder dan ik 10 jaar geleden ooit kon dromen, en doordat ik de kracht heb gevonden om de stijgende lijn voort te zetten heb ik meer energie dan ooit. Juist omdat ik nu in een goede flow zit. Bedenk je dat hoe dieper het dal nu, hoe hoger de piek straks wordt.

Het enige wat je moet doen is doorgaan. Doorgaan, doorgaan en doorgaan. Onthoud dat. Doorgaan.