Worstelen met mentale problemen en vinden van nieuwe baan

[hassan_27]

Dag mede tweakers,

Ik heb lang getwijfeld om deze topic te starten, maar toch maar het moed kunnen vinden om dit van me af te krijgen. Ik heb hiervoor een nieuwe account voor aangemaakt omdat ik dit niet mijn originele account wilde posten.

Ik ben een man van 27 jaar oud, met een migratie achtergrond en vorig jaar mijn MSc in het buitenland afgerond. Sindsdien ben ik actief opzoek geweest naar een baan die bij mijn studie achtergrond past. Maar helaas geen success gehad tot dusver. Ik heb gereageerd op vacatures die bij mij erg relevant overkwamen op mijn studieachtergrond (Lucht- en ruimtevaarttechniek). Telkens als feedback gehad dat andere kandidaten een meer geschikte achtergond hadden of soms helemaal geen feedback gehad.

Momenteel werk ik bij een groot multinational als Engineer/tekenaar en het is dus totaal niet relevant met wat ik gestudeerd heb. Ik ben natuurlijk wel denkbaar dat ik tijdens deze ongekende tijden nog een baan heb, maar het knaagt er wel heel vaak dat ik al mijn inspanningen voor niets waren. Ik zou heel graag in een R&D omgeving willen werken, ook al is het iets afwijkend van mijn studie, maar wel met enige relevantie. Nou is het wel zo dat de gehele luchtvaartindustrie op inzakken staat, maar ik heb het hier over de nabije toekomst.

Er komt er ook bij kijken dat ik lijd aan het "imposter syndrome" en "sociale fobie". Het maakt het dagelijkse leven voor mij heel erg zwaar. Ik word elke dag geconfronteerd met het gevoel dat ik op een dag "ontmaskerd" word en dat ik niet "competent" ben voor wat ik doe (zelfs nu als tekenaar). Ik heb continu het stemmetje in mijn hoofd dat continu aanwezig is en mij steeds kritisch commentaar geeft op alles wat ik denk, doe of had moeten doen. Als is mijn dagelijkse werkzaamheden zeer makkelijk, ik krijg continue te maken met dit stem in mijn hoofd. Hier lig ik soms wel wakker van. Heel "deep-down" heb ik wel soms de overtuiging dat ik het kan, want ik zat tenslotte op het vmbo vroeger en toch wel dusdanig tot een MSc geschopt.

Graag hoor ik van andere mede tweakers of jullie in een soortgelijk situatie hebben gezeten en hoe jullie hiermee zijn omgegaan. Trouwens, ik ben al van plan om tijd vrij te maken om een psycholoog te bezoeken.

PS: excuses als ik me niet goed verstaanbaar heb kunnen maken. Mijn Nederlands is niet top op dit moment, omdat ik jaren in het buitenland verbleef.

Alvast bedankt .

[President]

hassan_27 schreef op dinsdag 14 juli 2020 @ 21:41:
Trouwens, ik ben al van plan om tijd vrij te maken om een psycholoog te bezoeken.

Geen plan van maken, maar gewoon vanavond alvast wat contact gegevens zoeken (misschien via huisarts, praktijkondersteuner) en morgen bellen. Van plan zijn om tijd vrij te maken is gewoon een kwestie van uitstel, wat vaak leidt tot afstel. Je kan met alles leren omgaan, ook zoiets als faalangst of perfectie. Leren omgaan zal alleen lukken met hulp.

Mijn motto: zodra je denkt dat je een psycholoog nodig hebt is het tijd om een psycholoog op te zoeken :-)

[ Voor 20% gewijzigd door President op 14-07-2020 21:52 ]

[leon0013]

President schreef op dinsdag 14 juli 2020 @ 21:50:
[...]

Geen plan van maken <knip>

Kort door de bocht maar dit... Nu ligt je intentie in het "maken" van je plan. Dat is iets waar ik mezelf ook maanden in kan verliezen. Soms is gewoon vastpakken en kijken wat je tegenkomt het makkelijkste/beste. Bevalt of werkt het niet, iemand anders zoeken.

[Anakha]

Bij iedere baan die ik ooit begonnen ben (en ik ben inmiddels een stuk ouder dan jij nu), had ik de eerste maanden last van het impostor syndrome. Ik had altijd het gevoel dat de rest alles beter wist, dat ik daar eigenlijk niet hoorde, dat ze me door zouden krijgen. En zonder uitzondering, na een maand of 6 kreeg ik in de gaten dat mijn nieuwe collega's eigenlijk grotendeels net zulke kneuzen waren als ik, alleen dan op andere gebieden. Tuurlijk was er eens iemand beter dan ik in A, maar die snapte dan weer niets van B, wat ik juist heel simpel vond.

Belangrijkste leerpunt: dingen waar je zelf goed in bent, vind je simpel. Je gaat er dan automatisch van uit dat anderen dat dus ook sowieso wel kunnen, want het is immers zo simpel. En als iemand dat dan blijkt niet goed te kunnen, dan denk je in eerste instantie dat iemand misschien gewoon even moet Googelen, want het is niet moeilijk. Pas door de jaren heen kom je er achter dat wat voor jou heel simpel is, voor een ander oprecht heel moeilijk kan zijn, zelfs als die persoon verder hartstikke intelligent of handig is en er voor jouw gevoel een ELI5-stappenplan bij zit.

En dat is het moment dat je over dat impostor syndrome heen kunt komen. Je moet jezelf namelijk niet vergelijken met anderen op de deeltaken die jij lastig vindt, maar op alle taken. Zet eens voor jezelf op een rij wat jij heel simpel vindt, waar je collega's mee hebt zien worstelen. Dat kan al heel simpel beginnen, door gewoon te constateren dat jij met 10 (of 8, of 6) vingers typt, en die senior expert op je afdeling met 2 vingers. Hij snapt dan misschien meer van mechanica (of wat dan ook), maar jij typt een rapportje in 20% van de tijd die hij er mee bezig is. Die andere 80% kun jij dan gebruiken om meer over mechanica te leren.

Voorbeeld uit mijn praktijk: misschien denk jij als designer heel visueel, iets wat ik als onderzoeker helemaal niet kan. Dan zet jij op basis van een brainwave in 5 minuten een weergave van een concept op papier, terwijl ik al een paar uur aan het proberen ben dat met woorden te omschrijven omdat ik die visuele creativiteit niet heb (dit gebeurt me dus echt regelmatig, hoewel die collega verder geen design-functie of -opleiding heeft). En andersom vraagt die visueel handige collega mij om even mee te kijken met zijn Excel of VPN (hoewel ik geen IT-opleiding of -functie heb). Dan zie ik hem 25 keer moeten klikken om bij een bestand te komen wat hij vaak nodig heeft, omdat ie niet weet hoe je snelkoppelingen of drive mapping instelt, en dan help ik daar even mee. En dat gaat dan alleen nog maar om taken waar we allebei niet voor opgeleid of aangesteld zijn, laat staan dat we ons met elkaars specialismes zouden gaan bemoeien.

In het begin voelde ik me dan een impostor t.o.v. hem (en snapte ik niet helemaal waarom hij niet gewoon even googelde op die dingen die ik simpel vond, want 'dan kan iedereen dat'), en voelde hij zich een impostor t.o.v. mij (en snapte hij niet waarom ik niet gewoon even een potlood en een stuk papier pakte als ik iets wilde uitleggen). Inmiddels weten we allebei dat we gewoon allebei goed zijn in het een, en volstrekte minkukels als het gaat om het ander. Iedereen faket de hele tijd van alles, jij bent niet de enige. En dat is prima.

Een andere goede manier om van je impostor syndrome af te komen: check even wat statistieken over hoe lang de gemiddelde kantoorslaaf op een dag productief aan het werk is. Voorbeeldje uit de UK:

According to recent research by the Bureau of Labor Statistics, the average office worker clocks in 8.8 hours of work a day. However, a recently released 2018 study of 2,000 full-time office workers in the UK revealed that most of us are not actually working the majority of that time. In fact, apparently we work for less than three hours: two hours and 53 minutes on average, to be exact.

In het begin voelde ik me enorm schuldig als ik een keertje een paar uur niet productief bezig was. Inmiddels weet ik dat ik in vergelijking met het gemiddelde het nog bijzonder prima doe.

Kortom, je collega's doen op kantoor hetzelfde als je vrienden op Facebook: faken dat het allemaal veel mooier is dan het is. Niks van geloven, ze zijn (in overgrote meerderheid) net zo dramatisch als jijzelf. En dat werkt met sollicitaties dus precies hetzelfde. Die andere kandidaten zijn waarschijnlijk niet per definitie beter dan jij, maar ze weten het beter/overtuigender te verpakken.

[DukeBox]

Ik denk overigens dat een baan waarbij de studie niet echt een aansluiting heeft geen uitzondering is. Als je de ambitie hebt om toch iets met je studie te willen doen dan zal je moeten blijven zoeken/solliciteren totdat je dat hebt gevonden.

b.t.w. excuses zijn nergens voor nodig, sterker nog, ik vind het een keurig nette TS.

[johnkeates]

Aan de ene kant: https://www.careerfair.io/reviews/howtobragatwork (klinkt gek, maar dat is wel een voorbeeld hoe je van je impostor syndroom af komt - genoeg mensen hebben daar last van en weinig mensen weten het te benoemen en nog minder mensen doen er daadwerkelijk wat aan), aan de andere kant: bel zodra het kan (bijv. morgen ochtend) met je huisarts (als dat bij jouw praktijk zo werkt). Vaak heeft een praktijk een goed/snel toegankelijke eerstelijns, of een light-editie (coach achtige eerste optie) van iemand om mee te praten zodat je niet meteen de ultieme oplossing hoeft te zoeken maar wel meteen en begin kan maken.

Ik denk dat puur het opschrijven al een waardevolle eerste stap is, en dat je zoals eerder geschreven het maken van een plan of het maken van tijd net zo goed overgeslagen kan worden. Desnoods meld je je een halve of hele dag ziek voor zo'n eerste afspraak. Het is belangrijker dat je dit soort dingen voor je zelf als prioriteit stelt, dan dat je bijv. werk voor laat gaan. Je baan zal je er niet door kwijtraken.

[hassan_27]

Hoi allen,

Bedankt voor jullie reacties en moedgevende hoop die julllie mij hebben ingesproken. Het enige oplossing is inderdaad om mijn gezondheid voorop te stellen. Het is dan vooraal belangrijk dat ik z.s.m. psychische hulpverlening opzoek. Nogmaals bedankt iedereen!

[The Eagle]

Als je via de huisarts gaat dekt je zorgverzekering.
Je kunt ook HSK bellen, die zitten door heel NL en als je die morgen belt kun je ws. vrijdag nog op intake.

[President]

hassan_27 schreef op woensdag 15 juli 2020 @ 19:51:
Hoi allen,

Bedankt voor jullie reacties en moedgevende hoop die julllie mij hebben ingesproken. Het enige oplossing is inderdaad om mijn gezondheid voorop te stellen. Het is dan vooraal belangrijk dat ik z.s.m. psychische hulpverlening opzoek. Nogmaals bedankt iedereen!

Ja, dat kan geen kwaad. Zeker niet als je het zelf al dacht, anders zal je vanzelf denken 'had ik toen maar....'

Heb je toevallig vandaag al gebeld naar je huisarts? :-) hoe eerder je van het negatieve gevoel af bent, hoe eerder je leven minder zwaar is en je dus gelukkiger bent :-)

[hassan_27]

President schreef op woensdag 15 juli 2020 @ 20:09:
[...]

Ja, dat kan geen kwaad. Zeker niet als je het zelf al dacht, anders zal je vanzelf denken 'had ik toen maar....'

Heb je toevallig vandaag al gebeld naar je huisarts? :-) hoe eerder je van het negatieve gevoel af bent, hoe eerder je leven minder zwaar is en je dus gelukkiger bent :-)

Ja heb mezelf vandaag overgehaald om morgen de huisarts te bellen.

[Huubertus]

Huisartsen spelen dergelijke kwesties nogal eens door naar een praktijkondersteuner. Ik zou daar geen genoegen mee nemen, laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Je leert daadwerkelijk te werken aan de problemen. Bij een ondersteuner doe je dat in mij ogen veel minder... Bagatelliseer je problemen niet en maak de ernst duidelijk.

[The Eagle]

hassan_27 schreef op woensdag 15 juli 2020 @ 21:56:
[...]


Ja heb mezelf vandaag overgehaald om morgen de huisarts te bellen.

En, huisarts al gebeld?

[hassan_27]

Huubertus schreef op donderdag 16 juli 2020 @ 11:13:
Huisartsen spelen dergelijke kwesties nogal eens door naar een praktijkondersteuner. Ik zou daar geen genoegen mee nemen, laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Je leert daadwerkelijk te werken aan de problemen. Bij een ondersteuner doe je dat in mij ogen veel minder... Bagatelliseer je problemen niet en maak de ernst duidelijk.

Hier heb je gelijk inderdaad. Hopelijk kan ik meteen doorverwezen worden naar een psycholoog. Heb deze problemen van mij nooit bij een huisarts in NL gemeld.

The Eagle schreef op donderdag 16 juli 2020 @ 12:18:
[...]

En, huisarts al gebeld?

Ja vanmorgen meteen gebeld en heb een afspraak voor morgen. Fingers crossed.

[ Voor 16% gewijzigd door hassan_27 op 16-07-2020 17:05 ]

[Anakha]

@hassan_27: hoe gaat het nu?

[hassan_27]

Anakha schreef op woensdag 22 juli 2020 @ 14:32:
@hassan_27: hoe gaat het nu?

Hoi Anakha,

Het gaat inmiddels weer beter . Ik probeer meer slaap te pakken. Ik heb wel behoefte aan een psycholoog voor mijn angststoornissen. Ik wacht nog op een telefoontje van de ggz.

[overhyped]

hassan_27 schreef op zondag 26 juli 2020 @ 20:16:
[...]


Hoi Anakha,

Het gaat inmiddels weer beter . Ik probeer meer slaap te pakken. Ik heb wel behoefte aan een psycholoog voor mijn angststoornissen. Ik wacht nog op een telefoontje van de ggz.

Succes! De stap nemen om hulp te zoeken is de meest lastige, helaas nog een groot taboo op.

En qua imposter syndrome: ik vraag me ook nog de helft van de tijd af wat ik in hemelsnaam doe op m’n werk, maar blijkbaar werkt ‘t Ik probeer dan maar aan deze quote van Loesje te denken:

https://www.loesje.nl/posters/goud-o0411_1/

[LucyLG]

Het stemmetje wat jij in je hoofd hebt hebben heel veel mensen. Je zelfverzekerdheid over wat je kan is iets wat je krachtig moet uitstralen het solliciteren en krijgen wat je wilt is niet makkelijk. Ik begrijp je wel. Hier hulp bij zoeken moet je zeker doen en je niet voor schamen je bent niet de enige.Ik heb vele jaren geleden ook wel eens gehad. Dat is voor mij over. What you see is what you get. Ik weet wat ik kan maar iederen heeft onzekerheden. Heel eenvoudig antwoord hierop geven kam ik niet psychologen heb ik niet veel mee ik geloof meer in coaches praktisch advies. Meteen denken er iets mis met je is is logisch maar een psycholoog gaat niet vertellen wat je moet doen.

Ga er niet vanuit dat er iets mis is met jou zondermeer. Afwijzingen Kunnen ook het andere hoek komen. En alles persoonlijk aantrekken is een valkuil en schadelijk voor jou

[ Voor 16% gewijzigd door LucyLG op 26-07-2020 22:44 ]