Studie succesvol - afstuderen sucks

[Anoniem: 32336]

ik ben nu een aantal jaren aan het studeren en tot nu toe zeer succesvol (gem. een 8 zeg maar). Ik moet nu nog 3.5 maand en dan zou ik helemaal klaar moeten zijn. Enige kloterige is het feit dat het afstuderen echt niet echt... zeg maar heel erg slecht gaat (in tegenstelling tot de rest van de studie). Ik zit hier al enkele maanden en heb voor mijn gevoel nog helemaal niets gepresteerd en het wordt tijd dat ik aan een verslag ga beginnen. Probleem: ik heb geen idee waar ik het verslag over moet gaan schrijven.

Ik zit bij een bedrijf en mijn begeleider daar is pas net anderhalf jaar afgestudeerd (kwam ik later achter). Ze hebben me "binnengelokt" met een project wat echt heel leuk klonk, maar dat bleek achteraf bleek iets anders te liggen. De eerste twee maanden was ik lekker bezig met iets, maar dit veranderde drastisch toen ik ging vragen wat ze eigenlijk gingen doen met datgene waar ik mee bezig was. Het bleek dat ze daar geen niets mee zouden kunnen en dat ze het daarom helemaal nooit zouden gebruiken. Er waren ook slechts 2 personen parttime mee bezig, en die begonnen er pas mee toen ik al begonnen was. Ik kan met die lui hier niet erover lullen omdat ze de ballen verstand van zaken hebben.

Dan heb ik nog een begeleider op de onderwijsinstelling. Ik kende hem van te voren wel (een beetje), hij kon erg goed en levendig lesgeven. Alleen... ook met hem kan ik niet lullen over het afstuderen. Ik ben nu ik zodanig stadium dat ik helemaal niks meer voor elkaar krijg. Elke poging om te denken: "Wat zal ik gaan doen? Wat is nuttig?" verzandt tegenwoordig in de vraag: "Wanneer is uberhaupt nuttig om te doen?" Ofwel, de vraag waar velen zich mee bezighouden: "Wat is de zin van mijn bestaan?". Tot op heden heb ik er eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar tegenwoordig doe ik niets meer... ik stel geen zak meer voor wegens mijn overweldigende gebrek aan motivatie om nog iets doen. Dit komt omdat het doel, van alles wat ik zou kunnen doen, niet duidelijk is.

Wat moet ik nu doen? Ik denk al enkele maanden om te stoppen met (af)studeren, maar de "realistische" kant in mij zegt dan (terecht): "zou je dat nu wel doen?" Maar, doorgaan zoals nu heeft ook geen enkele zin (de keus is stoppen en niks "produceren" of doorgaan en niks "produceren"). Het liefst zou ik quitten en een lekker simpel baantje zoeken waar ik brood mee kan eten en verder.. "ik zie wel".

Ik heb genoeg verhalen gelezen over mensen die in een vroeg stadium van hun studie twijfelen, maar... ik ben voor 97% klaar en twijfel.. Nu vroeg ik mij af of hier mensen zijn die soortgelijke ervaring als ik hebben of die mensen kennen die met hetzelfde zitten of hebben gezeten... Ik zou dolgraag de impasse willen doorbreken.

Help me. Thanks.

[arjen-h]

Het is natuurlijjk zwaar belachelijk als je stopt.

- Ik heb (en had) ook wel eens moeite met bepaaltde gedeeltes van mijn studie die toch wel heel saai bleken of stage waarbij je nauwelijks vooruitkomt, maar achteraf zeg ik steeds van 'he! dat was eigenlijk best leerzaam' op dit moment leer je eigenlijk dat je eerst goed moet nadenken over de opdracht die je gaat doen, ik ben nu inmiddels bezig met mijn 2e stage en ik heb een compleet ander beeld van hoe ik wil afstuderen en wat ik na mijn schooltijd wil doen als een jaar geleden, en ik vind dat deze aspecten ook heel belangrijk zijn tijdens je studie.


edit: (was nog niet helemaal klaar)

en wat boeit het nou als die gasten er straks niks meer mee doen, jij hebt er wel wat aan want je kunt het mooi op je CV zetten. en daarnaast is het natuurlijk ook belangrijk voor jezelf om er het een en andere te leren tijdesn het afstuderen het gaat natuurlijk niet alleen om wat voor nut het heeft boor het bedrijf.

[Anoniem: 32336]

Op dinsdag 07 augustus 2001 14:30 schreef arie_kan het volgende:
Het is natuurlijjk zwaar belachelijk als je stopt.

Deze gedachte weerhield mij ervan om na 2 maanden (ben nu inmiddels nog een paar maanden verder) om te stoppen. Nu heb ik nog niets... Ik heb er op dit moment zwaar spijt van dat ik toen niet ben gestopt.

In het begin van de studie hoorde je altijd: "Oh, de vakken zijn niks aan, straks, als je gaat afstuderen, dan wordt het leuk"

Ik ben een paar keer bij een afstudeerzitting geweest en dan hoorde je altijd verhalen: "het begin van de studie was wat moeizaam, maar bij het afstuderen heeft ie iedereen een poepie laten ruiken!"

Ik heb juist precies het tegenovergestelde. Vakken vond ik helemaal niet zo erg. Er was goed omschreven wat je moest doen, waar je op afgerekend werd, etc. Ik ben gewoon raar.

- Ik heb (en had) ook wel eens moeite met bepaaltde gedeeltes van mijn studie die toch wel heel saai bleken of stage waarbij je nauwelijks vooruitkomt, maar achteraf zeg ik steeds van 'he! dat was eigenlijk best leerzaam'

Heb ik dus nog nooit gehad, met niets! Alles is altijd op rolletjes verlopen. Wat ik ook deed, alles ging altijd goed. Ook nu is het geen kwestie van "moeilijkheid" maar meer "nuttigheid". Ik kan gewoon niets verzinnen wat nuttig is.

op dit moment leer je eigenlijk dat je eerst goed moet nadenken over de opdracht die je gaat doen, ik ben nu inmiddels bezig met mijn 2e stage en ik heb een compleet ander beeld van hoe ik wil afstuderen en wat ik na mijn schooltijd wil doen als een jaar geleden, en ik vind dat deze aspecten ook heel belangrijk zijn tijdens je studie.

Daar heb je zeker gelijk in!

jij hebt er wel wat aan want je kunt het mooi op je CV zetten

Nou, erg mooi:
studiejaar 1: 7
studiejaar 2: 7
studeijaar 3: 8
studiejaar 4: 9
studiejaar 5: 6-

Zo ziet het er nu wel ongeveer uit. En die 6- is eigenlijk nog te veel voor wat ik tot nu toe heb gedaan. Het kan gewoon nooit meer wat worden. Ik loop al maanden met de vraag "waar ben ik in hemelsnaam mee bezig!" Waarschijnlijk ben jij iemand met hetvolgende profiel:

studiejaar 1: 7
studiejaar 2: 6
studeijaar 3: 7
studiejaar 4: 7
studiejaar 5: 8

Of niet?

[Anoniem: 14565]

Ik zit ook aan het eind van mijn afstudeerproject (moet nog zo'n 2-3 maanden), maar op het moment dat ik echt niet weet hoe ik verder moet zet ik gewoon mijn gedachten op papier, pak de planning erbij, roep mijn begeleiders bij elkaar (1 van het bedrijf waar is afstudeer, 1 op de universiteit en eventueel mijn professor als het echt belangrijk is) en leg ze de situatie uit. Dat levert altijd concrete resultaten op. Door er mee rond te blijven lopen maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker.
Wat ik dus zou doen is gewoon je gedachten op papier zetten (welke richting wil ik op met mijn project) en dat voorleggen aan je begeleiders. De afspraken die gemaakt worden schrijf je op en deel je mede aan je begeleiders zodat je achteraf nooit gezeik krijgt.

[arjen-h]

Op dinsdag 07 augustus 2001 14:46 schreef sjaaaak het volgende:

*knip*

Nou, erg mooi:
studiejaar 1: 7
studiejaar 2: 7
studeijaar 3: 8
studiejaar 4: 9
studiejaar 5: 6-

Zo ziet het er nu wel ongeveer uit. En die 6- is eigenlijk nog te veel voor wat ik tot nu toe heb gedaan. Het kan gewoon nooit meer wat worden. Ik loop al maanden met de vraag "waar ben ik in hemelsnaam mee bezig!" Waarschijnlijk ben jij iemand met hetvolgende profiel:

studiejaar 1: 7
studiejaar 2: 6
studeijaar 3: 7
studiejaar 4: 7
studiejaar 5: 8

Of niet?

nou ik zit nu aanhet eind van het 3e jaar (stagejaar) van 4jarig HBO. en wat ik bedoelde met het moeilijk hebben is het nut inzien van de opleiding en de stage, dit is mij dus af en toe tegengevallen maar dat vind ik absoluut geen reden om te stoppen, omdat studie/stage/afstuderen in sommige gevallen (en ik denk iig in jouw geval) heel ver van elkaar kunnen liggen, het is nu in ieder geval een kwestie van doorbijten denk ik, en mocht toch denken dat je een beter cijfer wilt hebben dan zou ik eens nadenken over een andere afstudeerplaats of iig een andere opdracht, want daarvoor is het denk ik nooit te laat. Wat zijn nu een paar maanden op een 5 jarige sudie?

Verder snap ik niet dat je dit probleem niet eerder in hebt gezien tijdens een stage, of heb je dat nooit gehad? En ook zou ik eens nadenken over in hoeverre je afstudeeropdracht overeenkomt met de praktijk of de toekomst die je voor ogen had.

[Anoniem: 32336]

Op dinsdag 07 augustus 2001 14:55 schreef Mage het volgende:
niet weet hoe ik verder moet zet ik gewoon mijn gedachten op papier, pak de planning erbij, roep mijn begeleiders bij elkaar (1 van het bedrijf waar is afstudeer, 1 op de universiteit en eventueel mijn professor als het echt belangrijk is) en leg ze de situatie uit. Dat levert altijd concrete resultaten op. Door er mee rond te blijven lopen maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker.
Wat ik dus zou doen is gewoon je gedachten op papier zetten (welke richting wil ik op met mijn project) en dat voorleggen aan je begeleiders. De afspraken die gemaakt worden schrijf je op en deel je mede aan je begeleiders zodat je achteraf nooit gezeik krijgt.

Ik heb al zoveel gepraat met ze. "Ja, daar zitten we weer". Ik loop er niet alleen mee rond, maar telkens als ze zeggen: "kan je dit niet gaan doen?" dan denk "ja, dat kan..." maar er zijn geen requirements of niks. Er is niet sprake van een klant, het doel wat ze hier hebben is "om er een keer mee bezig te zijn" Er is dus geen concreet probleem waar ze tegenaangelopen zijn en waar ze een afstudeerder voor kunnen gebruiken. Het enige dat ik kan verzinnen wat nog een beetje nuttig is om te doen is klanten zoeken die mogelijk een probleem hebben op dit gebied, en vervolgens hier oplossingen voor gaan zoeken. Probleem: ik ben maar een afstudeerder, en "klanten zoeken" / "missie van bedrijf" bepalen is niet een (technische) afstudeeropdracht waar de universiteit mee accoord gaat.

Het valt gewoon super-tegen (voor mij althans) om iets te doen als ik geen doel voor ogen heb. "er mee bezig zijn" is voor mij niet genoeg. En dan kan je wel zeggen: "het hoeft toch niet nuttig te zijn, als je maar afgestudeert", ja, maar dan nog moet je iets hebben waar je naar toe kan werken. Dat is nu het probleem... Mensen die me proberen te helpen proberen iets te verzinnen, maar... dat werkt niet. Ik heb een opdracht nodig waarbij iemand ergens mee bezig is, telkens tegen een bepaald probleem aanloopt en goed weet waar hij heen wil. Dat weten ze hier niet.

Ik zal een tipje van de sluier oplichten: ze willen bezig zijn met "draagbare produkten" en willen er ook een stukje "communicatie" in hebben. Aan mij vroegen ze een model te maken van Mobile IPv6. Ik dacht: leuk! Ik bedoel, van het IP van de toekomst zou ik wel wat meer willen weten. Dat leek me dus echt een hele leuke opdracht, beetej programmeren, IP... Dus ik beginnen met een model. Na twee maanden had ik behoorlijk wat gedaan, maar moest toen verder. Ik overleggen welke richting ik nu op zou gaan, maar toen bleek dat ze zelf slechts bezig waren om een WLAN te installeren (iets wat ik thuis zou doen), niet IPv6, want daar was te weinig geld voor; ze weten niet of ze nu wireless netwerken willen gaan aanleggen of alleen applicaties willen bouwen gebruik makend van bestaande netwerken, ze hebben nog geen teopassingen in gedachte, kortom: ze zijn kunnen onmogelijk nog tegen een probleem aangelopen zijn (een webpage opvragen vergt een totaal andere aanpak dan telefonie, om maar een voorbeeldje te noemen).

Een model maken van iets zonder te weten welk probleem het moet gaan oplossen is totaal zinloos. De initiele opdracht: "maak een model van mobile IPv6" is dus totaal zinloos (totdat ze een probleem hebben op dit gebied).
Dadelijk meer.

[koboy]

Goed dit herken ik. Ik heb dit 2x gehad tijdens mijn studie, 1x na een jaar of 3 1/2, en tijdens het schrijven van mijn stageverslag.
De eerste keer heb ik rationeel besloten dat ik te ver in mijn studie was om te switchen (dat was waar ik toen aan dacht), en ben gewoon doorgegaan.
De tweede keer was het algehele demotivatie. Hier kwam pas verandering in toen ik plotseling uitzicht had op werk, en ik vond dat ik toch even dat papiertje moest binnenhalen.

Kort samengevat is datgene wat je scheidt van je bul een boekje van een pagina of 30 (? ik weet niet wat de eisen bij jullie zijn).
Mijn advies is vrij simpel: Probeer weer een motivatie te vinden.
Bv. Bedenk wat je na je studie wil gaan doen, dan heb je een doel. Ga (als je daar nog studietijd/stufie voor hebt) een paar maanden werken (zet hier wel van te voren een eindtijd aan, zodat je weer teruggaat naar je studie), en neem een lekkere lange vakantie. Praat met de dekaan/studiebegeleider over je problemen met je stage en stagebegeleiders. Misschien is het handig om een andere stagebegeleider binnen de opleiding te zoeken.

Kortom: Laadt je op, en maak dat boekje. In de arbeidsmarkt waar we nu naar toe gaan staat een afgemaakte opleiding gewoon beter, en heb je bij solliciteren gewoon een streepje voor.

[Anoniem: 32336]

Verder snap ik niet dat je dit probleem niet eerder in hebt gezien tijdens een stage, of heb je dat nooit gehad? En ook zou ik eens nadenken over in hoeverre je afstudeeropdracht overeenkomt met de praktijk of de toekomst die je voor ogen had.

Ik heb zeker wel stages gedaan. 2 interne van 6 weken (cijfer en een externe van 3 maanden (cijfer 9), en daar had ik inderdaad geen probleem, of juist wel Het probleem was helder, duidelijk.

Wat ik nodig heb is:
"We hebben dit en dit. Dit is een probleem, graag zouden we dat het zo en zo was. Zou jij daar naar kunnen kijken?"

Ze zeggen nu wel zoiets, bv:
"We willen een executeerbaar model om te zien hoe ipv6 zich gedraagt", maar als ik vraag: welke type gedrag wil je dan weten (bv: webpages opvragen of telefonie) dan weten ze dat niet, omdat ze totaal nog geen idee hebben wat ze eigenlijk willen. Komt ook door tamelijk grote overheids-sfeer hier.

Over een andere opdracht heb ik zeker gedacht, na twee maanden al. Maar toen dacht ikL "ach het zal nog wel goed komen". Een tijdje later precies hetzelfde, en het wordt steeds moeilijker om te zeggen "I quit" omdat het steedse zonderder wordt (na 5.5 maanden zeg je echt niet snel "ik stop"...), maar na 2 maanden ook niet.

Nu ga ik rechtstreeks aan mijn prof rapporteren, maar zelfs daar heb ik niet zoveel aan. Hij staat bij de meeste, zo niet alle mensen, bekend als "lambal waar je niks aan hebt". Kan je zeggen: waarom heb je dan juist hem als afstudeerprof?? Inderdaad, dat is een logische vraag. 2 opmerkingen:

1) ik heb er nooit problemen mee gehad (ik heb hem nooit nodig gehad en ik kan op aich wel met hem opschieten)
2) Hij zit in een leuk vakgebied


Ik heb wel het idee dat het aan mij ligt: ik kan kennelijk gewoon met niemand lullen. Maar... altijd weer die rare tegenstelling: hoe ben ik dan in godes naam aan die 9 voor mijn ext. stage gekomen??? Moet ik toch wel iets kunnen. Ik heb er gewoon geen zin meer in, in studeren. Het lukt niet, ik zie het nut niet, ik krijg (nul, nul) respect omdat ik niks presteer, lig 's avonds te piekeren over wat ik moet doen...

En dat terwijl ik op mijn 18e ook had kunnen kiezen om lekker te gaan web-developpen, iets wat ik erg leuk vind.

[Anoniem: 32336]

Op dinsdag 07 augustus 2001 16:19 schreef koboy het volgende:
Goed dit herken ik. Ik heb dit 2x gehad tijdens mijn studie, 1x na een jaar of 3 1/2, en tijdens het schrijven van mijn stageverslag.
De eerste keer heb ik rationeel besloten dat ik te ver in mijn studie was om te switchen (dat was waar ik toen aan dacht), en ben gewoon doorgegaan.
De tweede keer was het algehele demotivatie. Hier kwam pas verandering in toen ik plotseling uitzicht had op werk, en ik vond dat ik toch even dat papiertje moest binnenhalen.

Kort samengevat is datgene wat je scheidt van je bul een boekje van een pagina of 30 (? ik weet niet wat de eisen bij jullie zijn).
Mijn advies is vrij simpel: Probeer weer een motivatie te vinden.
Bv. Bedenk wat je na je studie wil gaan doen, dan heb je een doel. Ga (als je daar nog studietijd/stufie voor hebt) een paar maanden werken (zet hier wel van te voren een eindtijd aan, zodat je weer teruggaat naar je studie), en neem een lekkere lange vakantie. Praat met de dekaan/studiebegeleider over je problemen met je stage en stagebegeleiders. Misschien is het handig om een andere stagebegeleider binnen de opleiding te zoeken.

Kortom: Laadt je op, en maak dat boekje. In de arbeidsmarkt waar we nu naar toe gaan staat een afgemaakte opleiding gewoon beter, en heb je bij solliciteren gewoon een streepje voor.

Dat is weer zo lekker rationeel... En zo moet het ook! Moet ik tegen mezelf zeggen en gewoon een boekje maken van een pagina of 30 en waar een heel klein beetje instaat wat niet 100% onzin is... ZO MOET IK DENKEN... Tsjakka!

[Anoniem: 14565]

Op dinsdag 07 augustus 2001 16:34 schreef sjaaaak het volgende:

Wat ik nodig heb is:
"We hebben dit en dit. Dit is een probleem, graag zouden we dat het zo en zo was. Zou jij daar naar kunnen kijken?"

Dit klinkt meer als een HBO opdracht (no offense), maar je bent immers academicus, dus het probleem analyseren, afbakenen en opdrachtsomschtijving formuleren hoort mijn inziens deels tot jouw taak en uiteraard dient het bedrijf je daarbij te helpen.

Ze zeggen nu wel zoiets, bv:
"We willen een executeerbaar model om te zien hoe ipv6 zich gedraagt", maar als ik vraag: welke type gedrag wil je dan weten (bv: webpages opvragen of telefonie) dan weten ze dat niet, omdat ze totaal nog geen idee hebben wat ze eigenlijk willen. Komt ook door tamelijk grote overheids-sfeer hier.

Wat ik zou voorstellen is een aspect nemen dat jij leuk vind en dat uitwerken. Of je maakt een algemene uiteenzetting over IPv6 en gaat dieper in op bijv. webpages opvragen. Je moet toch proberen er iets leuks van te maken

[Anoniem: 32336]

.. dus het probleem analyseren,

Welk probleem? Dat is het probleem, er is geen probleem, behalve dan dat ik niet weet wat nuttig is om te doen.

afbakenen en opdrachtsomschtijving formuleren hoort mijn inziens deels tot jouw taak en uiteraard dient het bedrijf je daarbij te helpen.

Ik weet niet of jij op een universiteit zit, maar zeg eens eerlijk: heb jij in heel je studie ooit een keer eem projectplan moeten schrijven? Daar ben ik niet voor opgeleid. De meeste mensen hebben bij hun opdracht maar enkele vrijheidsgraden en vinden dat al te veel. Ik heb duizenden vrijheidsgraden, en je hebt gelijk, ik zou er daar wat van moeten uitkiezen. Echter:

Wat ik zou voorstellen is een aspect nemen dat jij leuk vind en dat uitwerken.

En vervolgens wordt het in de lade gegooid en wordt er nooit meer naar omgekeken... Dan zit je toch continu bij jezelf te denken:"waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?" Bij mijn vorige stage deed ik tenminste iets nuttigs: uitzoeken of ze met minder apparaten van een paar miljoen per stuk ook uit de voeten zouden kunnen... Dat is tenminste iets nuttigs en het probleem is glashelder. Daar voel je je nuttig & gemotiveerd bij.

Ik ben het eens dat het "goed" zou zijn als de student zelf een onderwerp kiest, afbakend etc., maar ik weet ook dat heel veel mensen dit niet kunnen / hoeven bij hun afstudenren.

[Anoniem: 14565]

Ik zit op de Technische Universiteit te Eindhoven en zowel bij mijn stage als mijn afstudeerproject werd er van mij verwacht dat ik de opdrachtsomschrijving en een gedetailleerde tijdplanning maakte.
Bij mijn afstudeeropdracht kon ik in principe ook alle kanten op, soms zag ik door de bomen het bos ook niet meer, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor een bepaalde aanpak en die ben ik nu aan 't uitwerken.

Ik snap ook wel dat je liever een afstudeerwerk aflevert waar vele anderen nog iets mee zullen doen, maar in veel gevallen verdwijnen de afstudeerprojecten in de archieflade en komen er niet vaak meer uit, maar jij hebt dan je doel wel bereikt (diploma) + je hebt iets geleerd waar je geïnteresseerd in bent en wellicht in verder wil.

[Anoniem: 13497]

Op dinsdag 07 augustus 2001 14:20
schreef sjaaaak het volgende:

<knip>
Probleem: ik heb geen idee waar ik het verslag over moet gaan schrijven.

<knip>
Tot op heden heb ik er eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar tegenwoordig doe ik niets meer... ik stel geen zak meer voor wegens mijn overweldigende gebrek aan motivatie om nog iets doen. Dit komt omdat het doel, van alles wat ik zou kunnen doen, niet duidelijk is.

Ik heb een soort gelijk probleem. Ik denk dat jouw (en ook het mijne) probleem is dat alles voorheen wel voor je geregeld werd. Zoals je zegt op school ging voorheen alles goed. Maar waarom ging het denk je goed? Waarschijnlijk omdat (bijna) alles voor je geregeld werd. Je kreeg je te horen wat je moest doen, leren en dat deed je dus ook.

Je zit nu alleen in een situatie waarbij er geen leraar is die tegen je zegt sjaak je moet dit en dat maken, leren etc.... Had je dit gedaan en goed punt bijvoorbeeld gescoord, dan had je het gevoel van "ik heb ergens voor geleerd".

Wat je moet doen is je eigen doelen opstellen. Ga aan tafel zitten en stel je eigen (leer)doelen op. Met als laatste doel natuurlijk het behalen van je papieren. Iedere keer als je een doel behaalt, krijg je dan toch dat positieve gevoel.

Anyway, denk met je verstand. Zoals je zelf zegt je bent voor 97% klaar, maak het dan af en dus ook die overige 3%, anders zul je de rest van je leven er spijt van krijgen.

Greetz,

JW.

[Anoniem: 26633]

Ik denk dat veel mensen het probleem hebben dat het studeren zelf eigenlijk niets oplevert. Ik heb er toevallig laatst met nog wat mensen over gepraat. Je investeert eigenlijk lange tijd in jezelf (of in de kennis) en dan moet het er eens uitkomen, als je gaat werken. Vaker zie ik dat mensen zich nutteloos voelen als ze lang ergens mee bezig zijn, wat geen direkt nut heeft. Het studeren zou eigenlijk meer geintegreerd moeten worden in het werksleven. Dat gebeurt geloof ik ook al meer en meer.

Je zegt al dat het probleem is dat je niet echt iets oplost, dus dat het geen nut heeft. Maar dan is de opdracht die je hebt gekregen niet goed. Er zijn twee logische keuzen. Tegen je zin afmaken en een leuke baan zoeken, of stoppen en een leuke baan doen. Of misschien is er nog een alternatief, maar dat zal niet makkelijk zijn: je zou kunnen stoppen en opnieuw afstuderen? Gewoon zeggen dat je erachter bent gekomen dat het geen echte opdracht is, terwijl dat een vereiste is voor een Universitaire opleiding. Dan moet je wel een goede reden bedenken hoe het gekomen is dat het zover is gekomen. Maar doe natuurlijk altijd waar je zelf achter staat.

[ocf81]

als het echt dramatische vormen aan gaat nemen kun je eens overwwegen om een gesprekje met je school/uni psycholoog te hebben?

[Anoniem: 32392]

heej knakker.. stay cool zou'k zeggen, je klinkt alsof je op het punt staat een zelfmoordactie te ondernemen..

umm.. mijn advies.. niet doen!! Zonde!!!


life rulez.. to precious to trow away..

97% klaar?
3% te doen?

umm.. ben niet universitair (?) opgeleid maar um.. 3% van een opleiding nog doen.. umm.. misschien ligt het aan mij, maar is dat al niet genoeg motivatie om lekker door te branden naar het einde?

en stages.. gaat het niet lekker, voel je je onnuttig.. Who cares.. ik bedoel, het is niet zo dat je daar komt te werken (toch?) dus ff volhouden en dan is dat ook weer voltooid verleden tijd..

maar hier wat advies om je dan WEL nuttig te voelen..

ga 2 maal per dag koffie halen voor iedereen, dan ben je nuttig bezig..

nee, da's flauw.. whatever.. mzzls

[Anoniem: 4472]

Is het niet een goed idee om even lekker 2 weken op vakantie te gaan en daarna met goede moed verder aan je scriptie te werken ?

Niet opgeven hoor ! da's zonde

[koboy]

Op dinsdag 07 augustus 2001 16:38 schreef sjaaaak het volgende:

[..]

Dat is weer zo lekker rationeel... En zo moet het ook! Moet ik tegen mezelf zeggen en gewoon een boekje maken van een pagina of 30 en waar een heel klein beetje instaat wat niet 100% onzin is... ZO MOET IK DENKEN... Tsjakka!

Zo bot had ik het dus NIET bedoeld. Laat ik even met wat meer detail ingaan op MIJN stage.
Ik heb bijna een jaar fundamenteel fysisch biochemisch onderzoek gedaan. Toen ik begon zag het er allemaal erg leuk uit, en mijn stagebegeleider ik ik hadden wilde plannen. Helaas wilde de natuur (het blijft biochemie) niet echt meewerken, en na 9 maanden hard werken, had ik nog geen geslaagd experiment = resultaten. In de laatste paar maanden lukte er toch nog iets, zodat ik 64 meetwaarden als resultaat kreeg. Ik moest dus mijn verslag schrijven aan de hand van een hoop mislukte experimenten, en een tabelletje met 64 meetwaarden. Ik heb toen bijna een jaar gelapzwanst, en heb toen ik een dijfveer had gevonden mijn verslag geschreven, waarin (door het gebrek aan resultaten) veel meer aandacht moest zijn voor vervelende theorie en literatuuronderzoek.

Je bent dus niet de enige, en hoeft dus ook niet lullig te reageren.

In mijn omgeving heb ik gezien dat het werkt om er een poosje uit te gaan (rondreis door Africa van of zo) om de motivatie voor je studie terug te vinden. Als je er een poosje uit bent geweest, komt die motivatie nl. vaak vanzelf, omdat je een nieuwe en frisse kijk op de dingen hebt gekregen. Niets tsjakka aan dus. Gewoon (zoals gevraagd) een advies van iemand die al wat langer op deze steenklomp rondloopt, jouw situatie ZELF heeft meegemaakt, en het in zijn omgeving ook nog een aantal keren heeft zien gebeuren.

[Anoniem: 15368]

Ik heb *precies* hetzelfde meegemaakt, en ik herken mezelf helemaal in je verhaal.

Ikzelf heb het hele vierde jaar van m'n studie (HIO) bij hetzelfde bedrijf gezeten. De eerste 5 maanden waren een stage, en die opdracht was in principe nog best interessant. De volgende 4 maanden waren een afstudeerperiode, en in die periode hebben ze mij aan de slag gezet met Visual Studio.NET Beta 1.

Helaas was net m'n begeleider vertrokken uit het bedrijf, dus die kon me ook al niet meer helpen. Ik zat dus opgescheept met de baas als begeleider. En laat de baas nou net geen reet van programmeren of wat dan ook weten. Heel frustrerend allemaal.

.NET staat nu nog in de kinderschoenen, kan je nagaan hoeveel informatie er over was te vinden begin dit jaar. En dat hele pakket VS.NET werkte ook echt voor geen meter ook he.... En niemand keek mee, niemand kon me helpen. Ik had gewoon als opdracht 'schrijf dit systeem maar om naar het .NET-platform' en dat was het dan. Er was ook nooit tijd voor mij, want ja..... je bent een stagiair en je kost maar 3 piek per uur.

Het gevolg van deze beroerde afstudeer-omgeving was dat ik echt voor geen ene meter vooruit kon en het grootste deel van de tijd uit m'n neus heb zitten poeren (waarbij ik net als jij het gevoel had niks gepresteerd te hebben).

Omdat ik geen zin had in problemen besloot ik contact op te nemen met m'n stagebegeleider, waarin ik uitlegde dat het allemaal heel moeizaam ging omdat de omgeving waarin ik werkte zo nieuw was. Hij toonde daar een en al begrip voor. Verder heb ik gedurende de rest van de periode nog vaker gemailed met hem om hem op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Want je wilt niet aan het eind van je periode zeggen 'ja het was zo zwaar dat ik eigenlijk niks concreets heb kunnen afleveren'. Iedereen was er dus op voorbereid.

En met een afstudeerverslag van 70 pagina's (hoe heb ik dat ooit volgekregen??) ben ik toch met een mooi cijfer geslaagd voor m'n afstuderen: een 7.6

En dat terwijl ik nog geen 500 regels code als eindprodukt had MWUAH HAHAHAHAHA!!!


Opdat ik maar nooit meer als stagiair behandeld moge worden.

[arjen-h]

Als jouw motivatie alleen bestaat uit 'wat is het nut van mijn scriptie?' dan denk je volgens mij verkeerd. In het begin zag je namelijk de opdracht als 'zeer interessant' dat lijkt mij een reden om jouw onderwerp zover uit te diepen dat je misschien wel een soort 'master' op dat gebied wordt. Daar heb je nu mooi de gelegenheid voor in de vorm van alle tijd en een bedrijf wat het eigenlijk toch niet zoveel uitmaakt wat je doet. Na je studie heb je dan wel een berg kennis mee genomen die heel weinig mensen hebben, en dat kan zeer voordelig zijn


Maar ff wat anders:

Verder merkte ik tijdens mijn huidige stage dat er intern ook problemen kunnen zijn binnen een bedrijf die met je opdracht te maken kunnen hebben, ik denk dat bij jouw bedrijf ook nog te veel onduidelijkheid is over wat ze eigenlijk zelf willen terwijl ze wel mensen bezig laten gaan met dingen wat ze eventueel willen doen, met behulp van een afstudeerder kunnen ze dit eigenlijk relatief goedkoop onderzoeken wat ze nu eigenlijk zelf willen, als je er de mogelijkheid toe hebt moet je dit eens gaan bepraten met het Management Team (of in ieder geval een team dat bestuurlijk taken heeft) en dan ga je bijvoorbeeld bepraten wat voor een nut dat IP32nowat.. heeft voor het bedrijf of wat het KAN gaan hebben. Als je dat soort gesprekken aangaat zul je merken dat je veel dichter bij de organistie komt te staan en zul je beter begrijpen wat het doel van je opdracht is!

[Anoniem: 12020]

En dat terwijl ik op mijn 18e ook had kunnen kiezen om lekker te gaan web-developpen, iets wat ik erg leuk vind.

Dat vond je toen leuk en vind je nu nog steeds leuk, maar als je daar nu al een jaar of vijf full time mee bezig geweest was? Je hebt niet altijd leuke opdrachten en je zult toch aan je geld moeten komen. En bovendien lijkt mij dat het je op een gegeven moment behoorlijk kan gaan vervelen.

Je zit nu hier, met je stage. Probeer er voor jezelf een uitdaging in te zoeken, onafhankelijk van wat er mee gedaan wordt. Als het weggegooid wordt kun je net zo goed doen wat je zelf gewoon het meest interessante lijkt. En het heeft nog een voordeel: als je niet precies vindt wat je zelf of iemand anders hoopte heeft het nauwelijks nadelige gevolgen. Je hebt geen last van klanten die beginnen te zeuren oid. Ik vrees dat je zoiets nog gaat missen...

Als je een iets andere richting inslaat met je stage en er daardoor wat langer over doet is het, lijkt mij nog geen ramp. Helemaal niet als dat je weer lol geeft in je werk. Je moet wel goede afspraken maken als je het roer om gaat gooien, dat voorkomt een hoop gezeik achteraf.

Succes ermee!

[Frostie]

Op dinsdag 07 augustus 2001 16:34 schreef sjaaaak het volgende:

[..]

Wat ik nodig heb is:
"We hebben dit en dit. Dit is een probleem, graag zouden we dat het zo en zo was. Zou jij daar naar kunnen kijken?"

Dit zal misschien wat laat zijn maar waarom maak jij die keuze niet? Jij zegt gewoon ok dit en dit kan er maar ik denk dat hier de meeste toekomst in zit. Of kijk gewoon naar wat jij een reële rout vindt voor hun toekomst.

Ik vind eigenlijk dat dit er wel bijhoort bij afstuderen. Jij bepaalt een route en gaat die vervolgens uitwerken. Uiteraard hoort er wel bij dat het bedrijf enigszins sturing geeft.

Wat ik dus wil zeggen is dat jij gewoon nu (misschien kan het nog) moet zeggen van ok ik ga ervan uit dat jullie ipv6 voor telefonie gaan gebruiken. Ik vind dat hier, hier en daarom dat dat voor jullie de meeste perspectieven biedt en daarom ga ik dat verder bekijken. Als het bedrijf geen initiatief neemt dan kan het absoluut geen kwaad om zelf eens even wat dingen te opperen. Dat is wat ik wil zeggen eigenlijk,

Dat je verslag in de la belandt daar kun jij vrij weinig aan doen. Enige wat jij kan doen is een zo goed mogelijk verslag afleveren. Mooie is dat dan de kans ook groter is dat er ooit nog eens iemand naar kijkt. Ik heb ook wel eens een verslag over een praktikum van 4 SP geschreven waarin ik alleen maar kon vermelden hoe alles niet werkte. Maar waar je dan vervolgens op scoort zijn de aanbevelingen en analyses waarom alles niet lukte.

Frostie

[Theswitch]

Op dinsdag 07 augustus 2001 14:20 schreef sjaaaak het volgende:
ik ben nu een aantal jaren aan het studeren en tot nu toe zeer succesvol (gem. een 8 zeg maar). Ik moet nu nog 3.5 maand en dan zou ik helemaal klaar moeten zijn. Enige kloterige is het feit dat het afstuderen echt niet echt... zeg maar heel erg slecht gaat (in tegenstelling tot de rest van de studie). Ik zit hier al enkele maanden en heb voor mijn gevoel nog helemaal niets gepresteerd en het wordt tijd dat ik aan een verslag ga beginnen.

Ik kwam dit tegen.. Ik ben nu ook 't laatste eindje van m'n afstuderen, maar 't gaat ook niet zo lekker hier. M'n scriptie is (vind ik) 95% af, maar m'n afstudeerbegeider en degene in 't bedrijf waar ik afstudeer vinden dat nog lang niet. (Zijn allebij perfectonisten). Ik zit hier dus ook beetje mee te modderen, ik meot van alles van hun aanpassen, terwijl ik 't wel goed vind.. *zucht*

Als ik klaar ben, moet ik ook gaan werken. Niet dat ik werken niks vind ofzo, maar toch.. elke dag vroeg opstaan, minder vrijheid enzo, verplicht geld verdienen etc.. ik g aer liever een jaartje tussenuit.

[/quote]

[Confusion]

Een huisgenoot van mij heeft 4 jaar volgens schema gestudeerd en daarna 5 jaar over zijn afstuderen gedaan, omdat zijn conclusies hem niet bevielen. Redelijk zo'n situatie dus.

Laat ik slechts zeggen dat ik voor mijn gevoel op mijn huidige stage niet veel gepresteerd heb, maar zoals iedereen me duidelijk maakt: ik ben wel diegene die hetgeen dat geconcludeerd kan worden heeft geconcludeerd. Ik mag dan op het gebied van X-ray diffractie nog steeds een nono zijn, ik weet er meer van dan welke mede-student van me dan ook, meer dan vele afgestudeerden en alhoewel velen dit hadden kunnen doen, heb ik het gedaan.

Je resultaten en kennis zijn niet zo laag/loos als je denkt. Je weet al snel meer van een onderwerp dan een ander en dat is onderzoek vaak: je ergens in verdiepen, waarin anderen zich niet verdiepen.

De profs en Dr. om je heen hebben al lang de tijd gehad om zich in hun vakgebied te specialiseren. Het is waanzin te denken dat je hun niveau kan bereiken en hun overzicht kan hebben. Afstuderen is maar een aanloop naar zoiets en dat kan best betekenen dat jou kleine onderdeeltje in het grote geheel dus in jouw ogen niet zoveel voorstelt, terwijl het wel voor anderen relevant is wat je gevonden hebt.

[Anoniem: 34259]

Op donderdag 25 oktober 2001 13:58 schreef Theswitch het volgende:

[..]

Ik kwam dit tegen.. Ik ben nu ook 't laatste eindje van m'n afstuderen, maar 't gaat ook niet zo lekker hier. M'n scriptie is (vind ik) 95% af, maar m'n afstudeerbegeider en degene in 't bedrijf waar ik afstudeer vinden dat nog lang niet. (Zijn allebij perfectonisten). Ik zit hier dus ook beetje mee te modderen, ik meot van alles van hun aanpassen, terwijl ik 't wel goed vind.. *zucht*

Als ik klaar ben, moet ik ook gaan werken. Niet dat ik werken niks vind ofzo, maar toch.. elke dag vroeg opstaan, minder vrijheid enzo, verplicht geld verdienen etc.. ik g aer liever een jaartje tussenuit.

[/quote]

As je geen zin hebt om te gaan werken moet je dat niet doen he. Ga je toch gewoon lekker promoveren

[Anoniem: 16192]

ik zou ff die paar maandjes volhouden, ff doorbijten zeg maar, daarna kun je al die vragen is rustig overdenken, je hebt dan iig een diploma op zak, waarsch als je es serieus over die vragen gaat denken kom je uiteindelijk wel tot de conclusie dat je genoeg nuttige en leuke dingen kunt doen...

dit klinkt gewoon als een dipje, waar je beslist wel uitkomt, iedereen heeft dit wel is...door omstandigheden zoals dat projectje ofzo, ontstaan die dingen, kijk er ff doorheen, over een maand of 2 maanden ofzo denk je er toch waarsch al weer heel anders over...

[Confusion]

Kertje schreef:
ik zou ff die paar maandjes volhouden, ff doorbijten zeg maar, daarna kun je al die vragen is rustig overdenken,
[..]
dit klinkt gewoon als een dipje, waar je beslist wel uitkomt, iedereen heeft dit wel is...

Helaas werkt het niet zo. Ik ben inmiddels ook een jaar studie kwijt door dit soort grappen: als je zo'n persoon bent die gaat zitten peinzen over de existentiele vragen in het leven, kan je jezelf aardig gek maken. Het is nogal makkelijk te concluderen dat er geen doel is, dat niets zeker is en dat eigenlijk niets zin heeft. Ik ben daar ook maar net met behulp van ene B. Russell weer vandaan gekrabbeld. Ik ben er van overtuigd dat er geen doel is, maar dat betekent niet dat mijn leven loos is. Ook niet als ik alleen maar stupide experimentjes doe en straks afstudeer op een lul-onderwerp.

Ik dacht dat veel mensen dat wel deden, maar ik ben er inmiddels achter dat weinigen dat doen en dat zelfs studiegenoten van me domweg gelukkig zijn en zich niet eens afvragen wat hun doel is. Die zijn gelukkig *gasp*. Tegen die mensen durf ik niet eens over de vragen te beginnen; wie weet wat je teweegbrengt