Mijn vraag
Een famililied heeft ruim 20 jaar geleden een vergunning gekregen om de auto in de voortuin te parkeren. Voor die tuin lag geen parkeerplek maar gewoon een stenen deel die tussen de parkeerplaatsen aan de weg lag en zonder enige functie. De verbouwing cq bielzen heeft diegene betaald en de gemeente wenste ze succes verder. Het was denk ik een bouwvergunning en toestemming om over gemeentegrond te rijden om op eigen perceel te komen. Was maar een paar meter om de tuin te bereiken, maar zat wel een fietspad tussen, dus moet je opletten. Er was en is weinig parkeerplek in de wijk en de gemeente vind en vond dit daarom prima.
Nu gebruiken de buren ernaast allemaal die oprit en rijden ruim stuk (soms wel 10 meter) over fietspad om ook in hun voortuin te komen. Ze hebben geen vergunning gevraagd maar de gemeente heeft ook geen handhaving toegepast en leek het best te vinden. Het familielid zit er verder niet zo mee dat ze niet betaald hebben voor die paar stenen en allang blij. Ze hebben er geen last van.
Mijn vraag: ze hebben te goeder trouw al die jaren over de grond van gemeente gereden en hadden toestemming. De buren niet maar dat is niet waar het om gaat. Dit is een soort recht dat ze hebben verworven maar is nooit vastgelegd als een erfdienstbaarheid wat op hun perceel toepasselijk is (staat niet in kadaster). Ik denk dat ze dat wel zouden moeten vastleggen dat ze dat recht hebben verworven danwel toen hebben gekregen. Indien ze willen verkopen wil je dat dit vast staat toch? Dit recht gaat mee naar nieuwe eigenaar. Indien bestemmingsplan verandert kan dat familielid recht claimen om op eigen perceel te mogen komen lijkt me.
Wat is hier wijsheid? De buren hebben wellicht pech bij wijziging van de bestemming van bijvoorbeeld het groen en de weg wijzigt en de oprit mogelijk weg wordt gehaald. Het familielid heeft echter een recht lijkt me om hun recht van overpad te laten gelden?
Hoe zouden alle buren geholpen kunnen zijn?
Een famililied heeft ruim 20 jaar geleden een vergunning gekregen om de auto in de voortuin te parkeren. Voor die tuin lag geen parkeerplek maar gewoon een stenen deel die tussen de parkeerplaatsen aan de weg lag en zonder enige functie. De verbouwing cq bielzen heeft diegene betaald en de gemeente wenste ze succes verder. Het was denk ik een bouwvergunning en toestemming om over gemeentegrond te rijden om op eigen perceel te komen. Was maar een paar meter om de tuin te bereiken, maar zat wel een fietspad tussen, dus moet je opletten. Er was en is weinig parkeerplek in de wijk en de gemeente vind en vond dit daarom prima.
Nu gebruiken de buren ernaast allemaal die oprit en rijden ruim stuk (soms wel 10 meter) over fietspad om ook in hun voortuin te komen. Ze hebben geen vergunning gevraagd maar de gemeente heeft ook geen handhaving toegepast en leek het best te vinden. Het familielid zit er verder niet zo mee dat ze niet betaald hebben voor die paar stenen en allang blij. Ze hebben er geen last van.
Mijn vraag: ze hebben te goeder trouw al die jaren over de grond van gemeente gereden en hadden toestemming. De buren niet maar dat is niet waar het om gaat. Dit is een soort recht dat ze hebben verworven maar is nooit vastgelegd als een erfdienstbaarheid wat op hun perceel toepasselijk is (staat niet in kadaster). Ik denk dat ze dat wel zouden moeten vastleggen dat ze dat recht hebben verworven danwel toen hebben gekregen. Indien ze willen verkopen wil je dat dit vast staat toch? Dit recht gaat mee naar nieuwe eigenaar. Indien bestemmingsplan verandert kan dat familielid recht claimen om op eigen perceel te mogen komen lijkt me.
Wat is hier wijsheid? De buren hebben wellicht pech bij wijziging van de bestemming van bijvoorbeeld het groen en de weg wijzigt en de oprit mogelijk weg wordt gehaald. Het familielid heeft echter een recht lijkt me om hun recht van overpad te laten gelden?
Hoe zouden alle buren geholpen kunnen zijn?