Klussen in en rondom huis icm een klagende buur

[Miles123]

Dag mensen,

Vervelende buurvrouw in 3, 2, 1....

Even wat voorgeschiedenis
Mijn ouders hebben in de zomer van 2019 een huis gekocht. Vrijstaande geschakelde woning. Links van ons hebben we een buurman en de gehele rechterkant van onze woning grenst aan de achtertuin van een buurvrouw. Deze vrouw is ongeveer 65 jaar, weduwe (man is februari 2019 overleden) en ze heeft een héle vervelende dochter.

Het huis was zeer vervallen, er is jarenlang niks aan gedaan en de woning is niet met de tijd meegegaan. De tuin was een jungle, onkruid groeide overal. Elektra was gevaarlijk en nodig aan vervanging toe. Zo ook de muren, plafond, vloer, dakkapel. Eigenlijk de hele woning. We waren de hele zomer hiermee bezig, tot aan kerst 2019. Toen even gestopt, maar we gaan nu weer verder. Vooral de buitenkant heeft nog werk nodig en de tuin.

We moesten vorig jaar 2x in haar tuin komen:
- 1x om de dakkapel te renoveren;
- 1x om onze muur te voegen. We hebben namelijk een raam in de muur (die grenst aan haar tuin) dichtgemetseld.

Het begon moeizaam, maar ging nog goed
Om dit te vragen, ging mijn moeder naar haar toe (ze hadden elkaar toen nog nooit ontmoet). Mijn moeder stelde zich voor en vroeg of we met steigers een keer in haar tuin mochten komen om wat werkzaamheden te verrichten aan onze woning. Zonder zich voor te stellen was haar antwoord boos: "Nee." Mijn moeder was stomverbaasd en ook lichtelijk geraakt en vroeg "waarom niet?" Toen begon mevrouw ineens van toon te veranderen en vertelde ze dat haar man was overleden een paar maanden geleden en ze allemaal plantjes in de tuin heeft. Mijn moeder toonde begrip en zei dat we schade altijd vergoeden. Uiteindelijk mocht het van haar, maar we moesten wel steeds wachten. Dit kost ons veel tijd en geld natuurlijk. Ook heeft ze zelfs een keer afgezegd omdat ze een "Barbecue" had. Wij dachten: oh dat zal wel een heel groot feest zijn dan. Ze waren echter maar met z'n drieën... Daar moesten wij dan voor wijken. Uiteindelijk zijn we 2x in de tuin geweest om onze klusjes te doen. Maar dat ging dus niet van harte.

En toen kwam de dochter...
Na deze 2 klusjes wilden we vorig jaar ook de schutting aanpakken. De schutting tussen onze tuinen ziet er niet uit en valt zowat uit elkaar. Mijn moeder ging dus weer naar de buurvrouw en stelt voor om de schutting te vervangen. Ineens stormt er een vrouw (de dochter) vanuit de woonkamer naar de voordeur: "Nee! Nu is het genoeg geweest blablabla". Die moeder suste haar dochter: "Doe eens rustig, niks aan de hand hoor." Uiteindelijk verliep het gesprek goed en zei die moeder dat ze graag de helft wilt meebetalen aan de schutting als wij dit gaan doen. Top! We hebben zelfs nummers uitgewisseld met die dochter; die overigens ergens anders woont met man en kind.

Dus we appen enkele weken later die dochter of we de schutting kunnen vervangen. Die dochter reageerde fel dat we haar en haar moeder met rust moesten laten "anders zou ze gillen." "Genoeg geklust" zei ze en de klusjes konden wel wachten tot volgend jaar, meende zij. We mochten volgend jaar (dus 2020) weer contact opnemen over de schutting.

Dus wij haar met rust gelaten. Krijgen wij dit jaar ineens zo uit de lucht een schijnheilige brief in februari met een offerte voor een hele andere schutting en niet eens voor de gehele lengte (11 meter), maar voor slechts een gedeelte (4 meter). De rest van de schutting wilt ze slechts "herstellen". Dit was 140 euro goedkoper dan onze plannen om de gehele schutting (11 meter) te vervangen. De brief was ondertekend namens de buurvrouw, maar overduidelijk spreekt hier die dochter. Want moederlief vond onze plannen juist prima destijds aan de voordeur.

Na enkele brieven heen en weer stelt mevrouw belachelijke voorwaarden in haar laatste brief. Uiteindelijk gaat ze akkoord met onze schutting, maar wilt ze andere kleur palen, mogen we niet in haar tuin komen en betaalt ze niet mee aan de sloopkosten. Mijn ouders willen nu een schutting in hun eigen tuin plaatsen tegen de gezamenlijke schutting. Is dat slim? In eerdere brieven zei de buurvrouw ook dat ze alles per brief wilt communiceren, maar gisteren sprak ze wel onze schilders aan over wanneer we nou eens klaar zijn "want ze ziet steeds andere koppen boven de schutting en dit gaat ten koste van haar privacy". Moeten we serieus alles gaan overleggen met haar?

We hebben nog niet gereageerd op haar laatste brief. Moeten we haar te vriend houden? Bloemetje sturen? Smeken? Zeggen dat we klaar zijn met haar houding? Of simpelweg negeren? We moeten toch gewoon kunnen verbouwen? Ben ook bang dat ze straks gaat zeiken als we (na corona) eens gaan barbecuen (we hebben een grote familie). We hebben van geen enkele buur hier klachten gehoord. De meesten gaven ons complimenten voor het opknappen en wilden ook binnenkijken. Heel veel mensen hebben zelfs nu ook hun schutting vervangen, als een soort domino effect. We hebben eens rondgevraagd en deze vrouw en dochter staan erom bekend dat ze moeilijk en mensenschuw zijn. Niemand kent hun echt, terwijl ze er al jaren wonen. Ze is jaren terug zelfs eens flink uitgevallen tegen onze linkerbuurman.

Graag jullie mening... thanks!!

[.Maarten]

Communicatie en praten werkt vaak het beste. Maar dat heb je blijkbaar al geprobeerd en dus zou ik gewoon een schutting op eigen grond zetten en geen dingen vragen of overleggen maar gewoon melden.

[Jampot007]

Lekker schutting op eigen grond en je tuin kleiner maken....

Zal je net zien dan laat een week daarna de buurvrouw de schutting slopen en dan heb je enkel 30 cm tuin ingeleverd .

Ik zou dat echt als allerlaatste optie houden en toch nog is proberen de buurvrouw te overtuigen. Al gaat dat wel moeizaam als je brieven stuurt naar je buren....

[IceStorm]

Miles123 schreef op donderdag 9 april 2020 @ 18:39:
We moesten vorig jaar 2x in haar tuin komen:

Uiteindelijk mocht het van haar, maar we moesten wel steeds wachten. Dit kost ons veel tijd en geld natuurlijk. Ook heeft ze zelfs een keer afgezegd omdat ze een "Barbecue" had.

Een verhaal heeft natuurlijk altijd twee kanten maar ik heb vooral het idee dat jij (/jullie) en de buurvrouw niet op dezelfde manier je leven wil leven. En dat mag gelukkig.
Tuurlijk mag je verbouwen maar je kunt je buren niet verplichten om maar mee te werken aan al jouw plannen, op jouw momenten met jouw keuzes.

Dus of nog een keer diplomatiek proberen op te lossen en ook bereid zijn water bij de wijn te doen (dus wel een andere kleur palen bijv.). Of je om andere dingen druk gaan maken en gewoon een schutting neerzetten op eigen grond.

[Jeroenneman]

Jampot007 schreef op donderdag 9 april 2020 @ 18:52:
Lekker schutting op eigen grond en je tuin kleiner maken....

Zal je net zien dan laat een week daarna de buurvrouw de schutting slopen en dan heb je enkel 30 cm tuin ingeleverd .

Ik zou dat echt als allerlaatste optie houden en toch nog is proberen de buurvrouw te overtuigen. Al gaat dat wel moeizaam als je brieven stuurt naar je buren....

30cm inleveren voor een schutting? Wat voor bunker ga jij bouwen?

Gewoon schutting tegen de oude schutting aan maken. Kan dat oude besje tegen haar vertrouwde schutting aankijken, en jullie tegen een nieuwe. Kost je wat, 5 cm met van die houten planken?

[Rukapul]

Topicstarter heeft waarschijnlijk een klassiek zuur oudje als buur. De wantrouwende grondhouding hiervan zal typisch niet meer veranderen.

Na zoveel pogingen resteert als oplossing de interactie en afhankelijkheden tot een minimum te beperken. Die schutting dus op eigen grond plaatsen, etc.

[ Voor 15% gewijzigd door Rukapul op 11-04-2020 19:22 ]

[Tartarus]

Zoals anderen al aangaven, schutting op eigen grond. En voor de rest niets van de klachten aantrekken. Al helemaal niet over barbecueën.

Als je eenmaal ingeeft op een klacht, is het einde te zoek.

[FRANQ]

@Miles123
Zou ook zomaar kunnen dat jullie buurvrouw het allemaal wel best vind, maar dat ze een verbitterde dochter heeft die haar erfenis veilig wilt stellen.
En gewoon van moeilijk doen haar hobby heeft gemaakt.

Aan je verhaal te horen is de buuf best welwillend maar haar dochter niet.

Met haar dochter hebben jullie niks te maken.

Ik zou als de dochter er niet is eens de buuf op de koffie vragen.

Betaal lekker de hele schutting, vraag eventueel de materiaalkosten voor de planken aan haar zijde.

Mats je haar met de palen.

Oude mensen zijn vaak eenzaam en zeker als ze hun partner net zijn verloren (1jr terug is pas net) zijn ze in rouw en heel eenzaam.

Bakkie koffie zal haar goed doen, en zet het gewoon even op schrift, partij a betaald slopen palen en planken zijde a totaal xxx euro. Partij b betaald planken zijde b totaal xx euro.

Misschien wil haar (schoon)zoon wel helpen plaatsen, kan je ook de spanning een beetje weghalen. Etc.

Wij hadden ook gezijk met de buren maar sinds we samen de schutting geplaatst hebben is het allemaal prima, samen werken heeft soms verrassende resultaten. (Vorig jaar zou ik ze platgereden hebben als ze voor me overstaken)

[Joris748]

Schutting op eigen grond zetten en de buurvrouw spreekwoordelijk kapot laten vallen. Daar is toch geen eer aan te behalen.

Edit: Is het nog te laat om 180 graden van mening te veranderen?

[ Voor 23% gewijzigd door Joris748 op 10-04-2020 06:41 ]

[cyclofosfamide]

Dit lijkt mij geen 'gezeik om een schutting' maar een buurvrouw (en vaak dito dochter) die niet gewend is om om te gaan met veranderingen, onderhandelen. Laat diagnoses aub over aan professionals. Uit gedrag van de buurvrouw spreekt ook veel achterdocht imho.

Succes, heb geen passend antwoord op wat je zou moeten doen. Schutting op eigen grond zetten lijkt de makkelijkste en juridisch meest simpele oplossing.

[ Voor 15% gewijzigd door Outerspace op 10-04-2020 00:39 ]

[Roenie]

Jeroenneman schreef op donderdag 9 april 2020 @ 19:02:
[...]


30cm inleveren voor een schutting? Wat voor bunker ga jij bouwen?

Gewoon schutting tegen de oude schutting aan maken. Kan dat oude besje tegen haar vertrouwde schutting aankijken, en jullie tegen een nieuwe. Kost je wat, 5 cm met van die houten planken?

Wel eerst even de achterkant in een foeilelijke kleur schilderen

Ik zou sowieso zoveel mogelijk die dochter erbuiten houden. Die is geen partij en stookt de boel alleen maar op.

En zoals @FRANQ zegt zit er misschien ook nog rouw bij. Maar niet alleen van de moeder, ook van de dochter. En misschien komt dat er nu uit.

[B64]

@Miles123: Ik ga hier met @FRANQ mee, je kan nu wel vinden dat het een lastige buurvrouw is maar je woont er nog jááááren naast, best handig als je er een beetje op goede voet mee staat.

Uit de topicstart begrijp ik dat jullie pas met de buurvrouw kennis zijn gaan maken op het moment dat jullie voor een klusje in haar tuin moesten zijn - toen zat ze dus al een paar weken of maanden in de herrie van de verbouwing. Vergeet niet dat een verbouwing bij de buren bepaald geen pretje is, en al helemaal niet als dat maanden duurt.

Het had echt wel geholpen als jullie vóór de verbouwing alvast kennis waren gaan maken en uitgelegd hadden wat er zou gaan gebeuren.

Omgang met buren is altijd een beetje geven en nemen. Eitje als je makkelijke buren hebt, op eieren lopen als ze moeilijk doen. En dan heb je inderdaad niet altijd de schutting die jij het mooist vind, maar de buren kijken er ook tegenaan dus die moeten hem ook mooi vinden, toch?

[Jampot007]

Jeroenneman schreef op donderdag 9 april 2020 @ 19:02:
[...]


30cm inleveren voor een schutting? Wat voor bunker ga jij bouwen?

Gewoon schutting tegen de oude schutting aan maken. Kan dat oude besje tegen haar vertrouwde schutting aankijken, en jullie tegen een nieuwe. Kost je wat, 5 cm met van die houten planken?

In theorie, in de praktijk wil je de schutting er niet letterlijk tegenaan zetten omdat je erbij moet kunnen om gaten te maken voor de palen en je wil ook niet dat je schutting weer beschadigd als de oude toch gesloopt gaat worden. 30cm is aan de ruime kant.

[wowly]

Manmanman dat je je hier druk over maakt. Die vrouw is recent alleenstaand en wil zo min mogelijk met jullie (de nieuwe buren) te maken hebben, dus laat haar met rust. En haar dochter al helemaal. Zet die schutting in je eigen tuin als jullie zo nodig een nieuwe willen. Schutting delen is altijd een matig idee, alleen met zeer prettige buren (lees, aardig en welwillend, maar voldoende vrijheid voor elkaar).

Wat beter te doen dan meteen bij je eerste contact te vragen of je een steiger mag plaatsen: vraag haar eens hoe het met haar en, zeker nu ze alleen is. Breng eens een bloemetje, en vraag in deze tijd of je boodschapjes voor haar kunt doen.

En als de relatie dan goed, kun je allicht eens vragen voor een gezamelijke schutting, of een steiger plaatsen....

Bedoel het niet om je te kakken te zetten, maar begrijp dat veel ouderen op een andere manier omgaan met anderen, en ga er niet vanuit dat anderen zich maar aan jou aanpassen

[Streamz]

Controlleer eerst de erfgrens voordat je een nieuwe schutting gaat plaatsen.

Heb in zo'n zelfde situatie gezeten. Vervelend (en achteraf hilarisch) maar wel op te lossen.

[Jeroenneman]

Jampot007 schreef op donderdag 9 april 2020 @ 19:54:
[...]


In theorie, in de praktijk wil je de schutting er niet letterlijk tegenaan zetten omdat je erbij moet kunnen om gaten te maken voor de palen en je wil ook niet dat je schutting weer beschadigd als de oude toch gesloopt gaat worden. 30cm is aan de ruime kant.

Also de nieuwe schutting op jouw terrein beschadigt omdat de buren de oude schutting toch verwijderen, dan verhaal je de kosten. En zolang de beschadiging niet aan jouw kant zit, zie je er toch niets van.

Ram gewoon nieuwe palen de grond in, timmer de planken ertegen aan jouw kant, en je hebt echt geen 30 cm nodig.

[Nieknikey]

cyclofosfamide schreef op donderdag 9 april 2020 @ 19:48:
Dit lijkt mij geen 'gezeik om een schutting' maar een buurvrouw (en vaak dito dochter) die [...] misschien wel iets van een psychiatrisch onderliggend probleem heeft (het klinkt namelijk een beetje borderline-achtig). Uit gedrag van de buurvrouw spreekt ook veel achterdocht imho.

Wow. Een beetje voorbarige conclusie uit zo'n kort verhaal, vind je niet? Ik denk niet dat je je in kunt beelden wat het verliezen van een partner voor een gigantische impact kan hebben op mensen.

De "nodig je buurvrouw uit voor een bak koffie"-aanpak klinkt zo gek nog niet. Misschien klikt het wel als je een keer een casual gesprek voert zonder het over conflictgevoelige onderwerpen te hebben.

[cyclofosfamide]

Nieknikey schreef op donderdag 9 april 2020 @ 21:57:
[...]

Wow. Een beetje voorbarige conclusie uit zo'n kort verhaal, vind je niet? Ik denk niet dat je je in kunt beelden wat het verliezen van een partner voor een gigantische impact kan hebben op mensen.

De "nodig je buurvrouw uit voor een bak koffie"-aanpak klinkt zo gek nog niet. Misschien klikt het wel als je een keer een casual gesprek voert zonder het over conflictgevoelige onderwerpen te hebben.

De nuance zit 'm in het woord 'misschien'. Als je nog eens terug leest zie je dat ik geen conclusie trek.
Ik trek daarnaast ook niet de conclusie dat haar gedrag ligt aan het verliezen van haar man (jij ook niet).

Juist voor onze mede-mens die het zwaar heeft zou de aanpak van 'een kop koffie' best goed kunnen helpen; maar als ik het verhaal van de topic opener lees, lijkt dat stadium voorbij.

[The Realone]

Het lijkt me niet echt iets waarvoor je advies hoeft in te winnen op dit moment.

Willen je ouders de buurvrouw "te vriend" houden dan zul je voor de diplomatieke oplossing moeten gaan.

Maakt het je niet uit hoe de relatie is of gaat zijn, dan lekker hun eigen plan laten trekken.

Maar om even advocaat van de duivel te spelen heb ik ook wat moeite met onderstaande.

• Je maakt pas maanden later kennis met de buurvrouw. Dat is al die tijd mogelijk een voedingsbodem geweest voor hun zich aan jullie te ergeren.
• Je communiceert per brief met de buurvrouw (of in ieder geval wil je communiceren met haar, niet de dochter)? Bizar...
• Jullie zijn de perfecte buren als ik het zo mag lezen. De hele buurt vindt jullie geweldig en zij hebben een verleden, althans dat gaat rond in de plaatselijke roddelscene.

Kijk, buren zijn lang niet altijd prettig maar we wonen nu eenmaal in Nederland. Niet iedereen is gelijk, deelt de zelfde normen en waarden of heeft hetzelfde idee van hoe met elkaar om te gaan. Leer ermee leven en stel jezelf niet de vraag wat je nu "moet" doen maar wat je wil bereiken.

[Miles123]

Bedankt voor jullie reacties allemaal.

Ja denk niet dat de buurvrouw het kan waarderen als we haar uitnodigen voor een kop koffie. De dochter al helemaal niet. We mogen niet meer met haar communiceren dus, alleen per brief (terwijl daar geen aanleiding voor is, ze wilt gewoon geen contact blijkbaar). Haar naaste buren kennen haar niet eens, terwijl ze er echt al tientallen jaren wonen. Dat zegt ook wel genoeg..

Heb ook op internet kunnen vinden dat er iets bestaat als "steigerrecht", wat inhoudt dat als de werkzaamheden alleen verricht kunnen worden via het erf van de buren, zij je wel toegang moeten verlenen. Dat geeft ook een lichtpuntje.

Ze staat duidelijk niet te springen om een nieuwe schutting, en wij wel. Denk inderdaad dat het beter is als we een eigen schutting gaan plaatsen en de gezamenlijke schutting dus dan kan blijven bestaan. Er verandert dan niets voor haar, hopelijk is ze dan rustig en laat ze onze schilders ook met rust..

[ Voor 7% gewijzigd door Miles123 op 09-04-2020 23:54 ]

[Miles123]

Je maakt pas maanden later kennis met de buurvrouw. Dat is al die tijd mogelijk een voedingsbodem geweest voor hun zich aan jullie te ergeren.

Ja dat klopt. Haar woning staat ver van onze woning vandaan, we hebben niet direct iets met haar te maken, behalve met haar tuin. Daar waren we ook niet direct bewust van, dus inderdaad wel wat later kennis gemaakt met haar.

Je communiceert per brief met de buurvrouw (of in ieder geval wil je communiceren met haar, niet de dochter)? Bizar...

Dat wilt die dochter zo hebben ja.. In het begin gewoon mondeling, totdat we dus in februari dit jaar ineens een brief van haar kregen. Was voor ons ook een verrassing.

Jullie zijn de perfecte buren als ik het zo mag lezen. De hele buurt vindt jullie geweldig en zij hebben een verleden, althans dat gaat rond in de plaatselijke roddelscene.

We wonen hier nog maar net, dus echt kans om ons te bewijzen is er nog niet geweest. We hebben haar in onze eerste gesprekken samen wel verontschuldigd als er overlast was, haar antwoord was: "oh ik slaap toch altijd pas om middernacht doe lekker je ding". Het ging pas echt mis toen die dochter zich er mee ging bemoeien. Maar ja, dat kunnen we ook niet bewijzen natuurlijk...

[Secsytime]

Er zit een heleboel emotie in je verhaal, dat zie je ook terug aan je titel: Schijnheilige, irritante buurvrouw

Misschien is er minder aan de hand dan je denkt, en blaas je het door emotie en non-communicatie enorm op. Maar nu is niet het moment om uberhaupt iets te doen, gezien het feit dat je buurvrouw in de risico-groep valt.

Als het corona gebeuren straks voorbij is, nodig haar gewoon uit voor een kop koffie. Ze kan altijd nee zeggen.

[krvabo]

Miles123 schreef op donderdag 9 april 2020 @ 18:39:
[..]
maar gisteren sprak ze wel onze schilders aan over wanneer we nou eens klaar zijn "want ze ziet steeds andere koppen boven de schutting en dit gaat ten koste van haar privacy". Moeten we serieus alles gaan overleggen met haar?

Ik kan me dit van haar kant heel goed voorstellen. Als jullie al lange tijd bezig zijn en mensen over de schutting kijken (of bovenuitsteken en daardoor over de schutting kunnen kijken) geeft dat geen fijn gevoel als je met dit lekkere weer in de tuin wil liggen zonnen of zitten. Ook het constante geluid en gepraat en radio zorgt niet voor een rustige ervaring van iemand in hun eigen tuin.

Dus ja, ik kan me heel goed voorstellen dat dit voor de buurvrouw die volgens je eigen woorden 'mensenschuw is' (wat een kutomschrijving trouwens), bovenop alles wat dus al driekwartjaar speelt, echt wel vervelend is.

We hebben nog niet gereageerd op haar laatste brief. Moeten we haar te vriend houden?

zoveel mogelijk een normale band houden, je hoeft geen vrienden te zijn, maar leef je even in in iemand anders.

Bloemetje sturen?

Je zou iets leuks kunnen sturen voor Pasen, met een briefje 'excuses voor de overlast'.

Smeken? Zeggen dat we klaar zijn met haar houding? Of simpelweg negeren?

Als je een kutrelatie met je buren wilt wel ja.

We moeten toch gewoon kunnen verbouwen?

Je moet inderdaad 'normaal kunnen verbouwen'. Iedereen zal er begrip voor hebben dat er een tijdje wordt geklust als iemand een huis koopt. Je kunt echter niet verwachten dat iemand anders lange tijd zonder enige vorm van compensatie of voordeel maar in jouw overlast moet zitten en moet meewerken aan jouw schema. Wat ik hier zeg is overigens wel: ja, je staat in je recht, maar ja, je geeft hier overlast. Mensen hebben last van overlast, denk ook eens aan andere mensen.

Ben ook bang dat ze straks gaat zeiken als we (na corona) eens gaan barbecuen (we hebben een grote familie). We hebben van geen enkele buur hier klachten gehoord.

Je mag in je eigen tuin doen wat je wil, zolang je binnen de geldende geluidsnormen blijft. Als jij zo eens eens of twee keer per jaar een tuinfeestje geeft dan zal je buurvrouw daar echt niet moeilijk om doen (zolang het dan weer op tijd stil is), maar besef je ook dat je buurvrouw op die fijne zomerdagen dat jij barbecuet ook best wel eens buiten wil kunnen zitten, en geluidsoverlast zal er dan voor zorgen (als ze op zichzelf is) dat ze dat niet zal kunnen en willen. Zolang je dat dus niet al te vaak doet zal het best meevallen. Als je elke twee weken een barbecue hebt dan zul je inderdaad overlast veroorzaken voor die buurvrouw.

We hebben eens rondgevraagd en deze vrouw en dochter staan erom bekend dat ze moeilijk en mensenschuw zijn. Niemand kent hun echt, terwijl ze er al jaren wonen. Ze is jaren terug zelfs eens flink uitgevallen tegen onze linkerbuurman.

Graag jullie mening... thanks!!

Dat ze is uitgevallen tegen je buurman zal ook wel zijn redenen hebben. Je hoort het verhaal van je andere buurman en omdat die man een betere relatie met jullie heeft ga je uit van zijn verhaal. Menselijk, maar je hebt hierin nu je mening klaar. Iedereen heeft wel eens ruzie met buurtgenoten over iets.

Ook heeft ze zelfs een keer afgezegd omdat ze een "Barbecue" had. Wij dachten: oh dat zal wel een heel groot feest zijn dan. Ze waren echter maar met z'n drieën... Daar moesten wij dan voor wijken.

Ja, daar moesten jullie voor wijken.
Er is wettelijk geregeld dat als jij voor jouw huis in de tuin of op het dak van iemand moet zijn dan moeten ze jou die gelegenheid bieden. Er is echter nergens verplicht dat dit op jouw timing moet.
Stel je even voor: Je hebt een tuin, daar zet je wat plantjes in en daar zorg je twee, drie, jaar voor. Dan komt er iemand anders in het huis naast je wonen en die komen langs 'hey we moeten daar een steiger zetten, maar we vergoeden de schade hoor!'. Sommige mensen zijn gehecht aan hun spullen / planten, en zeker als haar man die planten heeft gezet kan ik me daar best iets bij voorstellen.
En stel je voor dat je als "mensenschuw" persoon dan leuk een barbecue doet voor die paar vrienden / familieleden die je wel graag ziet, en je plant dat een week vooraf, en de buurman komt drie dagen voor je geplande barbecue aan met 'hey we willen graag op die dag in de tuin zijn' dat je dan best wel eens 'nee' kunt zeggen?

Heb je ooit gevraagd op welke momenten het voor haar uit zou komen?

Sorry, maar ik lees in je verhaal echt niet wat je graag zou willen. Ik heb het gevoel dat je een uitgaande persoonlijkheid hebt en het goed zou doen in een 'volkse' buurt. Het verhaal dat je schetst over je buurvrouw is dat zij op zichzelf is en graag rust en privacy in haar eigen, beperkte, leefomgeving wil, en daardoor bij jou op onbegrip stuit (en eigenlijk beter zou vertoeven in een rustige wijk/buitengebied).

Dit is een kwestie van twee kanten onbegrip. Hier is niemand fout, en nee, ook je buurvrouw niet.

[Outerspace]

Ik doe een titelfix, kan dat door de beugel?

[sprankel]

Hou er ook rekening mee dat mensen tegenwoordig redelijk kort lopen door een gebrek aan sociaal contact of leven en dat het nu mogelijks niet het juiste moment is.

Als ik even de advocaat van de duivel mag spelen,
ik woon op mijn oude dag op mijn gemak, heb niet echt nood aan contact met de buren en plots koopt iemand een vervallen huis naast mij en besluit dat te verbouwen. Bepaald happy ga ik daar niet van worden, dan heb ik nog liever dat ze het plat gooien en iets nieuw zetten want verbouwen, dat is het ergste.

Het probleem met verbouwen is namelijk dat duurt gigantisch lang want men wilt heel veel zelf doen om de kost laag te houden. Als bijkomstig probleem is dit vaak weekend werk van 's ochtends tot 's avonds of in de vakanties, net wanneer je dacht te genieten in je tuin van het zonnetje is die buur daar zijn vloeren aan het uitkloppen.

En je geeft hinder, je kan niet de werken uitvoeren die jij beschrijft zonder hinder te geven, lawaai, stof, trillingen, volk dat passeert dat je nog nooit gezien hebt, vrachtverkeer in de straat. En je hebt geen flauw idee wanneer dat gaat stoppen maar als de werken dan stil vallen, dan hoop je in ieder geval dat het gedaan is maar de eerst volgende zaterdag ochtend 9 uur dat je wakker word omdat daar terug geklust word, niet bepaald een goed humeur om mee op te staan.

Die klussende buur, als die langs komt, dan is het slecht nieuws want dan hebben ze iets nodig. Alsof het nog niet erg genoeg is dat ze je maanden tot meerdere jaren hinder geven krijg je ook dat nog. Ze hebben toegang nodig tot je tuin, god weet wat die buur allemaal nog van plan is. Ja de schade gaan ze betalen die ze veroorzaken maar ondertussen zit je er weer mee.

Ik heb niet gevraagd dat men dat huis verwaarloosde, ik heb niet gevraagd dat jij dat kocht en nog minder gevraagd dat jij daar klusjesman gaat spelen. En dan wilt die buur nog een nieuwe omheining ook, ok ze was wat vervallen maar wat boeit mij het, ik zit op mijn oude dag maar nu kan ik nog gaan meebetalen ook en gaan ze nog in mijn tuin ook beginnen verbouwen, nog meer hinder. En als ik betaal, is het dan eindelijk gedaan of gaat dat nog 2 jaar duren? En ga ik je dan nog veel aan de deur krijgen want iedere keer dat ik je hoor is het voor slecht nieuws.

Exit advocaat van de duivel.

Ik ben niet oud maar ik heb mijn linkerbuur die besloot te verbouwen, mijn overbuur (die heeft het laten doen) en mijn rechterbuur. Ik ben niet verzuurd en ik sta alles behalve gekend als slechte buur maar ik weet uit ervaring wat het is met verbouwende buren.

Nooit, nooit heb ik een inlichting ontvangen dat men iets ging doen laat staan wat men ging doen. Lig je te slapen na een nachtje stappen, 2 uur later word je wakker omdat iemand aan de andere kant van je muur van je slaapkamer aan het kloppen en boren is. 1 keer heb ik die werken moeten stilleggen omdat ze bepleistering van de muur aan het halen waren met bruut geweld, dusdanig bruut dat bij iedere klop het voegsel uit mijn muur sprong en je de stukjes hoorde vallen.

Of je staat in je living met nogal weinig kleren aan, mijn living met 0 inkijk, kijk uit het raam en ik zie 5 dakwerkers lachen en wijzen naar mij, uiteraard weet ik van niets dat er aan dat dak gewerkt gaat worden.

Een ander probleem met de klussende buur, het leek toch allemaal wat teveel werk, het werd toch wat te duur en het word verkocht aan een nieuwe buur die vast stelt dat de vorige eigenaar 2 linker handen heeft en besluit al zijn werk ongedaan te maken en helemaal opnieuw te beginnen.

De overbuur zijn dak is dan eindelijk klaar, zie ik dat ze in het bovenste punt van dat dak een kapel hebben gestoken met inkijk in heel mijn living, je moet niet denken dat iemand dat is komen melden of vragen op voorhand, ja tuurlijk ik had in de vergunningsperiode beroep kunnen aanteken maar ik heb wel iets beter te doen dan al de verbouwplannen van al die buren te controleren. Blijkt dat later een slaapkamer te zijn van 2 jonge dochters die nogal graag contact zoeken met hun overbuur, inclusief zwaaien met licht en foto's nemen.

Moet ik dan de zure buur zijn en gaan klagen? Of moet ik diep in de kosten duiken om 6 velux vensters af te schermen (niet goedkoop) omdat die buur beslist heeft op het hoogste punt van zijn dak een gigantisch venster te steken?

Maar ik ben geen eigenaar, ik huur, kan ik het weer gaan regelen met de huisbaas. Ik vraag daar allemaal niet om, ik heb eigenlijk niets te maken met al die verbouwingen maar iedere keer heb ik wel de last en het gezever. En nooit maar dan ook nooit denken die buren eraan om hun buren op voorhand te verwittigen, te overleggen of up to date te houden van de stand van de werken.

Als je al contact hebt met die verbouwers dan is het ofwel omdat ze iets nodig hebben ofwel omdat ze schade aan het geven zijn, ik wil helemaal niet dat mijn buur betaald omdat hij bijna de muur inklopt, ik wil slapen als ik ben gaan stappen en niet uit mijn bed gehaald worden op een vrij onprettige manier om dan naar de buur te lopen zodat hij de boel niet laat instorten om dan te mogen beginnen kuisen. Die buur staat daar dan met het rood op te wangen als hij hoort dat hij op 5 meter van mijn bed aan het kloppen is en hij mij ziet staan, duidelijk op slechts 2 uur slaap. En nooit weet je wanneer je nog eens een weekend rust gaat hebben of wanneer het gedaan is, dat is eigenlijk nog het ergste.

[XooL]

Helemaal eens met wat Franq hierboven schreef. Het gaat eigenlijk helemaal niet om die schutting, maar om iemand in rouw en eenzaamheid. Haar dochter kan jij een bitch vinden, maar haar houding is er een van bescherming van haar moeder. De enige manier om daarmee door een schuttingdeur te komen is te laten zien dat jullie de belangen van haar moeder in acht willen nemen. Het klinkt alsof alle contact met de buurvrouw is gegaan over iets wat jullie gedaan willen krijgen. Dat is geen goede start, maar kun je wel keren.

Vorig jaar plaatsten wij voor 7 weken en puin container op een openbare parkeerplaats vlakbij de uitgang van onze steeg ivm verbouwing tuin. Na een week kwam de achterbuurvrouw klagen, dat werd iedere week een beetje erger, tot ze echt erg boos werd. Wij hadden van tevoren niet overlegd en blijkbaar parkeerde zijn haar auto altijd daar. Uiteraard hadden wij een vergunning geregeld, met dat argument zei haar niets. Toen ik op een ochtend vroeg of haar man er nog uit kon met zijn motor, vertelde ze dat haar man kort daarvoor was overleden. Mijn vrouw heeft diezelfde middag en plantje gebracht (dat voelde even heel tegennatuurlijk) en even praatje met haar gemaakt. Wat blijkt? Hartstikke eenzaam en diep in rouw. Wat leerde ik daarvan? Het gaat niet om die container, het gaat erom dat mijn container symbool staat voor weer iets dat haar wordt afgenomen en waar ze geen regie over heeft. Ik doorbrak haar routine en dat was het enige wat nog normaal was in haar leven. Afijn, plantje een gesprek deed wonderen. Ze bood diezelfde middag nog ineens haar excuses aan, wilde de tuin zien en hoopte dat het erg mooi zou worden. Sindsdien altijd zwaaien en groeten als we elkaar zien.

Wat leerde ik daarvan? Juridisch stond ik helemaal in mijn recht, maar daar gaat het vaak niet om. Ik deed beroep op de ratio, maar het ging eigenlijk om medemenselijkheid. Kortom, dit ga je niet regelen met rationele argumenten, maar vraagt gevoel en compassie richting haar situatie. Daar is soms weinig voor nodig, een plantje of kop koffie kan genoeg zijn. Zet in op de relatie ipv de ratio en mogelijk draait dochterlief nog mee ook...

[Raling]

Miles123 schreef op donderdag 9 april 2020 @ 23:10:
[...]

Ja dat klopt. Haar woning staat ver van onze woning vandaan, we hebben niet direct iets met haar te maken, behalve met haar tuin. Daar waren we ook niet direct bewust van, dus inderdaad wel wat later kennis gemaakt met haar.

Kom op zeg, dat is toch geen reden om je niet in de eerste week even voor te stellen?

[...]

We wonen hier nog maar net, dus echt kans om ons te bewijzen is er nog niet geweest. We hebben haar in onze eerste gesprekken samen wel verontschuldigd als er overlast was, haar antwoord was: "oh ik slaap toch altijd pas om middernacht doe lekker je ding". Het ging pas echt mis toen die dochter zich er mee ging bemoeien. Maar ja, dat kunnen we ook niet bewijzen natuurlijk...

Jawel, die kans hebben jullie gehad maar jullie hebben er zelf voor gekozen pas maanden later contact te zoeken. Dat is gewoon te laat. En dan kan ik begrijpen dat er vanuit hun wat irritatie ontstaat.

[Omni superens]

Raling schreef op vrijdag 10 april 2020 @ 10:29:
[...]

Kom op zeg, dat is toch geen reden om je niet in de eerste week even voor te stellen?


[...]

Jawel, die kans hebben jullie gehad maar jullie hebben er zelf voor gekozen pas maanden later contact te zoeken. Dat is gewoon te laat. En dan kan ik begrijpen dat er vanuit hun wat irritatie ontstaat.

Als andere buren die daar al jaren wonen de persoon in kwestie niet/nauwelijks kennen dan lijkt het erop dat de persoon zelf niet echt staat te springen om contact te hebben met de buren. Dan kun je het gedrag/irritatie daarop proberen te gooien maar lijkt me wat makkelijk in dit geval.

Behalve dat, soms kun je elkaar ook gewoon mislopen etc.. Wij hebben zeker 5x geprobeerd om ons bij de buren (huis wat aan ons huis vast zit) voor te stellen, waarbij we een aantal keer vrij zeker waren dat ze wel thuis waren. De keer dat we ons hebben voorgesteld was toen ze in hun tuin bezig waren en toen maar zijn langsgelopen. (Bleek dat ze hun bel hadden uitgetrokken...)

Maar goed, zelfs met voorstellen snijdt het mes aan twee kanten. Veel mensen in onze straat hebben we leren kennen doordat we bezig waren en zij gedag kwamen zeggen.