Samenwonen, ik een koophuis, zij een sociale huurwoning

[ytterx]

Er zijn al best wel veel van dit soort topics geweest en heb ook al aardig wat informatie gevonden.
Het doel is om concrete voorbeelden van afspraken te vinden die eventueel in een samenlevingscontract kunnen worden vast gelegd.

Dan nu de situatie, ik heb al een aantal jaar een (nieuwbouw) koophuis en heb daar al een aanzienlijke overwaarde op. Mijn vriendin heeft een sociale huurwoning.

Nou willen wij bij mij voorlopig intrekken, over een aantal jaar zullen wij waarschijnlijk een woning samen gaan kopen.

Nu heeft mijn vriendin al eerder in een situatie gezetten waarbij de relatie stuk ging en zij daarna geen woning meer had en moest dus bij een kennis intrekken. En is zij heel begrijpelijk opzoek naar een stukje vastigheid/veiligheid op dit gebied.

Om dit goed te regelen voor als het toch niet samen gaat ( gaan wij niet vanuit ), willen we dus een aantal afspraken vastleggen.

Als voorbeeld ben ik dit al tegengekomen:

• Afspraak over in huis blijven wonen voor een periode
• Een bepaald bedrag om eerste huurkosten te overbruggen
• Ingeschreven (blijven) bij socialehuurorganistatie

Zijn er andere dingen die jullie hebben vast gelegd (of juist niet?)

[Milo85]

Tsja, persoonlijk denk ik dat dit ook gewoon een beetje het risico is van samenwonen toch? Als ze meer financiële zekerheid wil hebben kan je afspreken dat zij 'huur' aan jou betaald, jij zet dit weg op een aparte rekening of houdt dit gewoon bij in een excel bestandje. Mocht het niet werken dan neemt zij (een deel) van dit bedrag weer mee. Hier moet jij je natuurlijk ook goed bij voelen.

Het lost het probleem niet op van een woonruimte, maar biedt wel een stukje financiële zekerheid.

[Aurum]

Geen vergelijkbare situatie perse maar zo hadden wij het geregeld:

We waren nog maar net een jaar samen en mijn vriend wou een huis gaan kopen, hij heeft toen zelfstandig de hypotheek op zich genomen en het huis gekocht. Ik voelde me er niet prettig bij om direct op 2 namen een hypotheek te nemen want we waren nog kort samen.

Uiteindelijk betaalde hij de hypotheek en de rest van de gebruikskosten gingen door de midden. Hierdoor kon ik sparen wat hij uitgaf aan hypotheek waardoor ik zo weer wat huur bij elkaar kon sparen mocht het mis gaan.

Wat bij ons de situatie lastig maakt is dat de woning een bouwval was en we die met 70% kunde/handige familieleden van mijn kant hebben opgeknapt en zijn familie amper heeft geholpen. oftewel zonder mijn doen was het huis niet zo netjes geworden. Wel heeft hij alle materialen etc zelf bekostigd want het was immer zijn huis.

Nu zijn we 4 jaar verder en gaan we naar de notaris om dit recht te trekken. Hij krijgt zijn initiële investering voor de materialen uit de woning en na aftrek hiervan wordt de helft van de overwaarde van mij vanwege de kostenbesparing op loodgieters/stucers/electricien en ook gewoon het gevoel van samen. Uiteindelijk willen wij ook in gemeenschap van goederen verder en krijgt mijn vriend in geval van scheiden dus ook nogsteeds zijn inverstering in dit huis eerst terug en daarna alles gedeeld.

[MarcoC]

Persoonlijk denk ik dat als het jouw huis is het ook logisch is dat jij verantwoordelijk blijft voor de voltallige hypotheeksom inclusief rente. Met je vriendin zou je dan een kleine "huursom" kunnen afspreken. Omdat dit waarschijnljik een kleine huursom zou zijn zou je vriendin zelf ook meer dan genoeg moeten overhouden om te sparen voor onvoorziene omstandigheden.

[Moi_in_actie]

Ik zie niet in waarom je hier een samenlevingscontract voor wilt hebben. De situatie is als volgt (correct me if I'm wrong):
- Jij hebt een koophuis alleen op jouw naam, jij betaalt hier de hypotheek voor. Hierbij ga ik er vanuit dat jouw inkomen hoog genoeg is dat je geen zorgtoeslag meer krijgt (afgaande van het feit dat je een eigen nieuwbouw huis kon kopen).
- Jouw vriendin heeft nu een huurhuis in de sociale huur, gaat bij jouw intrekken. In de sociale huur, dus ik neem aan een vrij laag inkomen en ze ontvangt mogelijk wel nog dingen als zorgtoeslag.

Wanneer je, bij de notaris, een samenlevingscontract opstelt wordt je elkaars fiscaal partner. Dit kan voordelen en nadelen hebben (kunnen schuiven met posten), maar de kans bestaat dat op basis van het gezamelijke inkomen jouw vriendin ineens allerlij subsidies (zorgtoeslag) niet meer krijgt.

Ik zie dan ook niet het probleem om gewoon samen te gaan wonen, zonder een dergelijk contract. Jij betaalt vrolijk de hypotheek door (wat je eerst ook al deed), zij komt bij jou wonen en hoeft dus geen huur meer te betalen. Hierdoor bespaart zij flink wat per maand. Jullie kunnen onderling afspreken hoe jullie andere vaste lasten delen (gas/water/licht, boodschappen, verzekeringen, kosten voor auto('s) etc.). Jouw vriendin zal hier, tenzij jullie de verdeling heel oneerlijk maken, per maand nog redelijk wat over houden. Jullie worden hierdoor ook niet elkaars fiscaal partner.
Als ze dat nu spaart/opzij zet en het gaat ooit fout tussen jullie twee, prima, zij vertrekt weer, ze heeft geen schulden opgebouwd (zit niet vast aan een hypotheek), ze heeft wat geld gespaard en kan weer ergens gehuurd gaan zitten. Jij hebt altijd vrolijk de hypotheek betaald en jij komt terug in de huidige situatie, waar alleen jij daar woont.

Als men dit al zo dusdanig complex wil maken met een notarieel samenlevingscontract (met alle haken, ogen en kosten daaraan verbonden) en men dit niet gewoon samen, desnoods in een Word bestandje, kan oplossen, dan is het onderling vertrouwen mijn inziens al nul en is 1 of beide partijen niet in staat om een beetje defensief vooruit te plannen.

Het is wat anders op het moment dat jullie samen een huis kopen (op 2 namen) of dat er kinderen in het spel komen, dan moet er gewoon iets geregeld worden. Voor eenvoudig samenwonen vind ik dat met een kanon op een mug schieten.

[Widow]

Iets heel anders, denk ook na wat er gebeurd als jij komt te overlijden. Als je niet getrouwd bent, gaat het huis naar jouw erfgenamen, niet naar je vriendin. Ik weet niet hoe de band tussen jouw erfgenamen en je vriendin is, maar er kan op die manier een vervelende situatie ontstaan, dat je vriendin ineens zonder huis zit.

Zoiets regel je niet in een samenlevingscontract, want dat is voor als je samen leeft niet als er een onder de tram verdwijnt dus.

[Nieknikey]

Moi_in_actie schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:20:
Als men dit al zo dusdanig complex wil maken met een notarieel samenlevingscontract (met alle haken, ogen en kosten daaraan verbonden) en men dit niet gewoon samen, desnoods in een Word bestandje, kan oplossen, dan is het onderling vertrouwen mijn inziens al nul en is 1 of beide partijen niet in staat om een beetje defensief vooruit te plannen.

Hoewel je post in zijn geheel ontzettend waardevol is, sla je hier de plank mis. Een samenlevingscontract sluit je niet af om duidelijkheid te scheppen in de huidige relatie situatie, je sluit hem af om duidelijkheid te scheppen voor als het in de toekomst, onverhoopt, toch mis gaat. Het willen afsluiten van een samenlevingscontract heeft niets te maken met een gebrek aan vertrouwen, het niet afsluiten van een samenlevingscontract op basis van de redenen die jij noemt (er is vertrouwen) heeft daarentegen alles te maken met naïviteit.

Desalniettemin kan het inderdaad nuttig zijn om het samenlevingscontract te laten zitten voor wat het is, maar dan niet op basis van bovenstaande argumentatie. Zoals gezegd word je bij samenwonen met notarieel samenlevingscontract inderdaad fiscaal partner, en daar zitten gevolgen aan; voordelen, maar ook nadelen.

[ Voor 0% gewijzigd door Nieknikey op 02-04-2020 10:28 . Reden: spelvautje ]

[RM-rf]

ytterx schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:02:

En is zij heel begrijpelijk opzoek naar een stukje vastigheid/veiligheid op dit gebied.

als dit ook een emotioneel argument is (waarmee ik niet ontken dat het natuurlijk voortvloeit uit een zeer praktische ervaring) is het vooral ook goed samen hierover te praten en haar te vragen wat zij precies wil/verwacht.

wat betreft de zaken die je noemt:
• Afspraak over in huis blijven wonen voor een periode
onderschat niet dat dit een grote last kan zijn, als de relatie gewoon op een 'slechte' manier uitgaat ...
dan op elkaars lip blijven zitten kan veelal niet wenselijk zijn, je gaat immers niet voor niks uit elkaar (ervan uitgaande dat je niet een dusdanig grote villawoning hebt dat je elkaar ook in huis kunt ontlopen).

• Een bepaald bedrag om eerste huurkosten te overbruggen
Als bv de relatie utigaat wegens bepaald wangedrag van je partner en jij mogelijk goede gronden hebt weinig positief tegenover haar te zijn, is het verdomd lullig als je een contractuele plicht hebt om haar ook nog eens financieel te vergoeden, enkel omdat ze een tijdje bij je inwoont...
wat dat betreft zou ik héél voorzichtig met zulke clausule zijn, die op mij overkomen als een erg 'ongelijke relatie'.

• Ingeschreven (blijven) bij socialehuurorganistatie
Als het mogelijk is, is dat zeker een goede optie, maar de kans blijft erg groot dat je ook dan niet erg snel een vervangingswoning zult krijgen, en het is dus zeker geen overall-oplossing.


Wat ikzelf als optie zou aanbevelen is gewoon haar vanaf het moment dat ze meedraagt in de woonlasten ook een voordeel te laten meegenieten van (jouw) eigendom, namelijk een vorm van waarde-opbouw...
in die zin is een deel van de woonlast die ze betaald dus niet zozeer enkel 'huur', maar ook een vermogensopbouw en kan ze altijd dat geld ok zelf weer 'meenemen' (of zich laten 'uitkopen') als de relatie verbroken wordt ...
het zal dan iig zo zijn dat ze niet 'berooid' uit die relatie komt.
Aangenomen jullie wél verder samen blijven, kan dat geld later juist ook gebruikt worden als aanbesteding om samen een huis te kopen

[RedFox]

Widow schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:23:
Iets heel anders, denk ook na wat er gebeurd als jij komt te overlijden. Als je niet getrouwd bent, gaat het huis naar jouw erfgenamen, niet naar je vriendin. Ik weet niet hoe de band tussen jouw erfgenamen en je vriendin is, maar er kan op die manier een vervelende situatie ontstaan, dat je vriendin ineens zonder huis zit.

Zoiets regel je niet in een samenlevingscontract, want dat is voor als je samen leeft niet als er een onder de tram verdwijnt dus.

Dat ligt er aan op wie zijn naam het huis staat. Als je beide eigenaar bent kan je in een samenlevingscontract ook vastleggen dat de partner er mag blijven wonen na het overlijden van de ander. Zie bijvoorbeeld https://www.judex.nl/rech...gscontract-en-overlijden/

[Malt007]

Kan je niet bij haar intrekken, overwaarde cashen, samen wachten tot de huizenmarkt instort en dan samen kopen als jullie nog gelukkig zijn samen. Mocht het eerder fout gaan kan je zelf wel weer een huis kopen met je goede cashpositie.

[Moi_in_actie]

Nieknikey schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:26:
[...]

Hoewel je post in zijn geheel ontzettend waardevol is, sla je hier de plank mis. Een samenlevingscontract sluit je niet af om duidelijkheid te scheppen in de huidige relatie situatie, je sluit hem af om duidelijk te scheppen voor als het in de toekomst, onverhoopt, toch mis gaat. Het willen afsluiten van een samenlevingscontract heeft niets te maken met een gebrek aan vertrouwen, het niet afsluiten van een samenlevingscontract op basis van de redenen die jij noemt (er is vertrouwen) heeft daarentegen alles te maken met naïviteit.

Desalniettemin kan het inderdaad nuttig zijn om het samenlevingscontract te laten zitten voor wat het is, maar dan niet op basis van bovenstaande argumentatie. Zoals gezegd word je bij samenwonen met notarieel samenlevingscontract inderdaad fiscaal partner, en daar zitten gevolgen aan; voordelen, maar ook nadelen.

Volgens mij sla ik de plank helemaal niet mis. Jij stelt dat er WEL (volledig) vertrouwen is, ik betwijfel dat. Waarom betwijfel ik dit? Alle zaken die TS noemt kun je ook onderling afspreken, is geen contract voor nodig. Als een of beiden het niet vertrouwt dat in het geval dat alles in de soep loopt, deze afspraken ook nageleefd worden, kan je dit notarieel laten vastleggen. Als die drang, om dit notarieel vast te leggen, er is, is er dus wel degelijk enig gebrek aan vertrouwen (het hoeft maar iets kleins te zijn). Heel simpel gezegd: als men er beiden het volste vertrouwen in heeft dat men, indien men uit elkaar gaat, het rustig en zakelijk kan afhandelen met respect naar elkaar toe, hoeft dit niet nog eens notarieel vastgelegd worden. Dat is alleen een bindend briefje voor een "ja maar jij zei toen X".

Van wat ik uit het verhaal van TS begrijp heeft zijn vriendin in het verleden een relatie gehad die slecht afliep en daardoor is ze "bang". Hier is ook niets mis mee. Als ik echter de voorbeelden van TS lees was zij eventueel zouden willen vastleggen, vind ik die enorm eenzijdig (alleen in het voordeel van de vriendin, in het nadeel van TS), maar heeft TS dit er mogelijk voor over om haar gerust te stellen. Hieruit proef ik wederom enig gebrek aan vertrouwen op de afloop.

Laten we er voor het voorbeeld even vanuit gaan dat de door TS gestelde punten ook daadwerkelijk vastgelegd gaan worden. Ze gaan samenwonen en op een gegeven moment gaat het niet meer (TS heeft wellicht schuld, de vriendin, wellicht beiden). Ongeacht wat hier dan aan vooraf is gegaan (wie "schuld" heeft) moet TS volgens deze punten boeten, door haar nog enkele weken/maanden in ZIJN huis te laten wonen en moet hij haar ook nog enkele maanden huur cadeau geven voor een nieuwe start. Dat is niet alleen enorm eenzijdig, dat kunnen handvaten zijn voor chantage ("doe wat ik wil, anders vertrek ik en mag je mij X bedrag betalen").

Ik ben heel pragmatisch ingesteld en zou het veel eerlijker vinden, en liever doen, als het zo is:
- Geen samenlevingscontract, hooguit wat zelf op papier zetten en desnoods ondertekenen (eventueel ook door een ouder/familielid van elk)
- TS betaalt hypotheek, huis is ook van hem, hij behoudt de lasten en lusten van het huis
- TS en vriendin betalen naar rato andere vaste lasten
- Vriendin woont verder "gratis" bij TS in (ze hoeft geen huur of hypotheek te betalen)
- De vriendin (maar ook TS) houden wat geld over en sparen; samen sparen voor gezamenlijke doelen (toekomstige kinderen, vakanties, gemeenschappelijke materiële aankopen) en ieder houdt een eigen potje "voor het geval "

Gaat het dan een keer fout, jammer dan. Als het goed is hebben beiden wat reserve achter de hand en kan de vriendin weer een eigen woning gaan huren/kopen zonder een schuld. Zo'n situatie komt meestal ook niet van de een op andere dag, dat kun je al zien/voelen/horen aankomen, dus als een totale verrassing mag het niet komen.
Is de aanleiding iets van vreemdgaan en komt dit plots aan het licht, dan is dat sneu en eventueel een punt waarop iemand direct wil vertrekken. Maar afgezien van een verbroken relatie, wat voor financiële schade zou een ieder partij (met de punten die ik hierboven stel) verder hebben? Ja, de vriendin gaat weer op zichzelf wonen en moet weer huur (of hypotheek) betalen... maar dat moet ze nu ook.

Mijn inziens heeft een notarieel samenlevingscontract alleen voor 2 doeleinden nut:
1) Voordeel halen uit het financieel partnerschap, bijvoorbeel beiden geen subsidies meer, maar verschil in inkomen en diegene met het laagste inkomen heeft een flinke studieschuld. Bij financieel partnerschap kan je met posten schuiven en kan diegene met het hoogste inkomen de studieschuld aftrekken van zijn/haar inkomen, de persoon die vanwege inkomen meer belasting betaald en dus ook meer terug kan krijgen.

2) Er zijn gemeenschappelijke kinderen. Als 2 volwassenen uit elkaar gaan is dit al erg genoeg, maar de kinderen kunnen hier niets aan doen en worden, als er niets geregeld is, de dupen van deze situatie. Hiervoor laat je dan notarieel iets vastleggen, zodat duidelijk is dat er na afloop goed voor de kinderen gezorgd kan worden en beide ouders het recht behouden om met zijn/haar kinderen om te kunnen gaan.

[Seriph]

Toen mijn vriendin en ik samen gingen wonen hebben wij een samenleving contract afgesloten. Dit was voor ons eigenlijk noodzakelijk omdat we beide in een huurwoning woonden. Dan is het wel handig dat beide op het huurcontract komen te staan en dat het wettelijk geregeld is. Wij staan beide nog ingeschreven bij de woningbouw ondanks dat we inmiddels getrouwd zijn. Het kost niks en dan bouw in elk geval jaren op.

Ik zou wel kiezen voor een samenlevingscontract. Daarin kan je afspraken maken over bezittingen, vermogen en pensioen. Juist als je zo kort bij elkaar ben dan levert een stukje zekerheid op voor de persoon die intrekt. Dan staat die niet met niks op straat als het met ruzie kapot gaat.

Verder ben ik van mening als je samenwoont dat je ook de lasten samen deelt en dus eigenlijk geen recht meer hebt op zorgtoeslag. Dan vindt ik het niet gepast om een truc te verzinnen waardoor dit toch kan.

[ytterx]

Nu al een boel informatie en meningen 😁
Als ik even mag samenvatten, is het merendeel het er over eens dat een samenlevingscontract niet perse de beste optie is.

Malt007 schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:45:
Kan je niet bij haar intrekken, overwaarde cashen, samen wachten tot de huizenmarkt instort en dan samen kopen als jullie nog gelukkig zijn samen. Mocht het eerder fout gaan kan je zelf wel weer een huis kopen met je goede cashpositie.

Helaas gaan wij dan erg in kwaliteit van huishouden achteruit, haar sociale huurwoning is een kleine studio, en is er letterlijk geen plek om bijvoorbeeld wat anders te gaan doen als er een vrienden op bezoek heeft.

De relatie tussen ons en de schoonfamilies is best goed, al is haar familie iets meer van het hebberige

We gaan even de financiën bij elkaar leggen en kijken hoeveel we er op vooruit/achteruit gaan.
Mijn idee is nu om het verschil per maand te storten op een aparte spaarrekeningen te storten zodat ieder zijn eigen reserve potje opbouwt.

Vooralsnog zijn wij van plan de wekelijkse boodschappen en GWE 50/50 te doen, en de verzekeringen gescheiden te houden (wel lettend op brand, aansprakelijkheid enz dat we goed gedekt blijven)

Het idee van het vastleggen in een samenlevingscontract geeft mij persoonlijk ook zekerheid, immers zijn afspraken dan vast gelegd, en zijn dus aan verplichtingen en rechten kaders gelegd waar wij het samen mee eens zijn.

[Hackus]

ytterx schreef op donderdag 2 april 2020 @ 10:02:
Er zijn al best wel veel van dit soort topics geweest en heb ook al aardig wat informatie gevonden.
Het doel is om concrete voorbeelden van afspraken te vinden die eventueel in een samenlevingscontract kunnen worden vast gelegd.

Dan nu de situatie, ik heb al een aantal jaar een (nieuwbouw) koophuis en heb daar al een aanzienlijke overwaarde op. Mijn vriendin heeft een sociale huurwoning.

Nou willen wij bij mij voorlopig intrekken, over een aantal jaar zullen wij waarschijnlijk een woning samen gaan kopen.

Nu heeft mijn vriendin al eerder in een situatie gezetten waarbij de relatie stuk ging en zij daarna geen woning meer had en moest dus bij een kennis intrekken. En is zij heel begrijpelijk opzoek naar een stukje vastigheid/veiligheid op dit gebied.

Om dit goed te regelen voor als het toch niet samen gaat ( gaan wij niet vanuit ), willen we dus een aantal afspraken vastleggen.

Als voorbeeld ben ik dit al tegengekomen:

• Afspraak over in huis blijven wonen voor een periode
• Een bepaald bedrag om eerste huurkosten te overbruggen
• Ingeschreven (blijven) bij socialehuurorganistatie

Zijn er andere dingen die jullie hebben vast gelegd (of juist niet?)

Pas gaan samenwonen als jullie samen een woning kopen. Anders moet/kan zij beter de huurwoning aanhouden. als het mis gaat staat zij op straat.

[Bio]

Ligt het aan mij of is het hierboven genoemde idee van vermogensopbouw een beetje raar? Waarom zou vriendin vermogen opbouwen via TS. Dan kan ze het toch net zo goed zelf op een spaarrekening zetten?

[ Voor 5% gewijzigd door Bio op 02-04-2020 12:09 ]

[densoN]

Nu heeft mijn vriendin al eerder in een situatie gezetten waarbij de relatie stuk ging en zij daarna geen woning meer had en moest dus bij een kennis intrekken. En is zij heel begrijpelijk opzoek naar een stukje vastigheid/veiligheid op dit gebied.

Even de aanname dat ze lasten van de woning die jullie in de toekomst (mogelijk) samen aanschaffen, niet zelfstandig kan dragen veranderd hier dus niets. Ze zal wederom op straat komen te staan en iets anders moeten regelen.

Mijn advies zou zijn om je zaken als volgt vast te leggen:

Al het vermogen wat jullie beiden hebben opgebouwd vóór het fiscaal partnerschap (waaronder zaken als overwaarde op het huis) blijven persoonlijk eigendom.

Alle bezittingen en vermogen die na ingang van het fiscaal partnerschap worden verworven worden gelijk verdeeld bij het beëindigen van het fiscaal partnerschap. Dit houdt wel in dat je een initieel inventaris moet opstellen en eens in de zoveel tijd het inventaris zal moeten laten bijwerken.

Het verdelen van vaste lasten kun je op verschillende manieren doen. Wil je daar een mening over hoor ik het graag.

[Moi_in_actie]

ytterx schreef op donderdag 2 april 2020 @ 12:01:
Nu al een boel informatie en meningen 😁
Als ik even mag samenvatten, is het merendeel het er over eens dat een samenlevingscontract niet perse de beste optie is.


[...]


Helaas gaan wij dan erg in kwaliteit van huishouden achteruit, haar sociale huurwoning is een kleine studio, en is er letterlijk geen plek om bijvoorbeeld wat anders te gaan doen als er een vrienden op bezoek heeft.

De relatie tussen ons en de schoonfamilies is best goed, al is haar familie iets meer van het hebberige

We gaan even de financiën bij elkaar leggen en kijken hoeveel we er op vooruit/achteruit gaan.
Mijn idee is nu om het verschil per maand te storten op een aparte spaarrekeningen te storten zodat ieder zijn eigen reserve potje opbouwt.

Vooralsnog zijn wij van plan de wekelijkse boodschappen en GWE 50/50 te doen, en de verzekeringen gescheiden te houden (wel lettend op brand, aansprakelijkheid enz dat we goed gedekt blijven)

Het idee van het vastleggen in een samenlevingscontract geeft mij persoonlijk ook zekerheid, immers zijn afspraken dan vast gelegd, en zijn dus aan verplichtingen en rechten kaders gelegd waar wij het samen mee eens zijn.

Dit klinkt als een verstandige aanpak van het geheel. Bekijk en reken inderdaad als eerste eens na wat een financieel partnerschap voor jullie betekent, daar zijn genoeg websites voor die daarmee kunnen helpen (Belastingdienst, Consumentenbond etc.). Is het onder de streep (zeer) voordelig, is dat alvast een punt voor het opstellen van een samenlevingscontract. Houdt hier in de berekening ook rekening mee dat het opstellen van een dergelijk contract geld kost, meestal tussen de 200 en 400 euro, en kijk hoelang het duurt voordat je dat er weer uit hebt.

Het verdelen van de lasten en het ieder opbouwen van eigen vermogen vind ik zelf verstandig. Ik heb ook vrienden die zeggen "maar je houdt toch van elkaar, dan doe je toch alles samen delen?". Mijn tegenargument is hier dan altijd: ja, maar wie zegt dat dit altijd zo blijft EN zolang het wel goed gaat, wat let jullie om bij aankopen beiden 50/50 wat uit het potje te halen en de aankoop daarvan te betalen? Plus, je kunt altijd (ongeacht een samenlevingscontract/getrouwd of niet) een gezamenlijke rekening openen om gemeenschappelijke aankopen wat eenvoudiger te maken.

Mochten jullie alles in overweging nemende (toch) een samenlevingscontract opstellen, let er dan op dat de punten evenwichtig en fair voor beide partijen zijn; het contract moet er niet alleen liggen om zorgen van jouw vriendin uit een vorige relatie weg te nemen. Het gaat juist om jullie huidige relatie.

Het in de openingspost genoemde punt met huurkosten willen overbruggen zou ik bijvoorbeeld nooit doen. Doe je zoiets wel, dan moet je dat beloofde geld eigenlijk nu al opzij zetten en als voor jou "verloren"/afgeschreven beschouwen. Blijft alles goed gaan tussen jullie twee, hebben jullie later nog een leuk extraatje voor de oude dag (of al wat gespaard voor toekomstige kinderen), gaat het niet goed hoef je
dan niet hals over kop geld vrij zien te maken.
Ik zou, als wij dat t.z.t. willen doen, eerder de focus leggen op persoonlijke eigendommen (om een wellus/nietus discussie te voorkomen) en algemene redelijkeheid en termijnen, zoals bijvoorbeeld: mocht het mis gaan, geef de ander minimaal X weken/maanden om wat te regelen met als escape clausule: niet geldig indien sprake van vreemdgaan.

[RM-rf]

Bio schreef op donderdag 2 april 2020 @ 12:09:
Ligt het aan mij of is het hierboven genoemde idee van vermogensopbouw een beetje raar? Waarom zou vriendin vermogen opbouwen via TS. Dan kan ze het toch net zo goed zelf op een spaarrekening zetten?

Ik neem aan dat je doelde op mijn voorstel...
maar ik zeg helemaal niet dat de partner vermogen _via_ TS moet opbouwen.

Wat ik wel voorstel is om eerst sowieso af te zien van opties die TS aangeeft: Als het vastleggen van garanties over 'blijven wonen in de woning' of 'bijdrage in haar huurlasten' na beeindiging van de relatie.
die opties hebben grote nadelen (die ik ook beschreven heb)

Maar .... tevens te erkennen dat de partner als ze gaat samenwonen, een zeker eigen voordeel dat ze nu heeft, zou verliezen;
Namelijk die huidige goedkope sociale huurwoning, als ze die opgeeft is die verloren....

TS heeft een koopwoning en daarvan dus enkele voordelen, vooral dat zijn maandlasten niet enkel uit 'uitgaves' bestaan zonder enige tegenwaarde, maar de woning ook een bepaalde waarde-vermeerding kennen en hij ook op de bestaande hypotheek iedere maand zal aflossen waardoor er meer overwaarde ontstaat.

Ik neem aan dat de partner geen eigen vermogen heeft om zich in te kopen, haar als 'mede-eigenaar' maken zal niet mogelijk/zinnig zijn.
maar je kunt wel kijken of je dat voordeel dat de eigenaar heeft, initieel verdeeld kan worden... zodat zij niet zomaar meer een soort van 'onder-huurster' wordt

De hoogte ervan moet je afstemmen op een afweging welk voordeel TS zelf heeft aan zn koopwoning en altijd een kleiner 'deel' zijn van het totale bedrag dat de partner bijdraagt in de woonlasten.
Maar ik vermoed dat ze wel degelijk zo een lager bedrag in woonlasten zal kunnen hebbend an toen ze een sociale huurwoning had, en daarvan dus een deel ook zou gaan 'sparen' (waarbij het spaardoel afhangt van hoe de relatie zich verder ontwikkeld).


dat los voroal het probleem op van de vraag naar 'zekerheid' voor de partner, terwijl TS geen alstige verplichtingen moet aangaan die ook hem zouden belasten nadat de relatie mogelijk al verbroken is.