Met enige regelmaat komt er weer een nieuwsbericht langs, waarin wordt uitgelegd dat iemand het slachtoffer is geworden van fraude via internetbankieren.
In veel gevallen staan er reacties onder dat soort berichten, waarin het slachtoffer onhandigheid wordt verweten “omdat iedereen toch weet dat je nooit....” (gevolgd door een handeling die het slachtoffer wel heeft verricht). Leeftijden noemen is denk ik ook onzinnig (we worden allemaal ouder), en ook het vaak genoemde “goed opletten” is natuurlijk belangrijk, maar het lijkt mij eigenlijk waarschijnlijk dat de slachtoffers dat meestal wel deden. Uitzonderingen altijd daargelaten.
Die reacties zijn naar mijn mening maar weinig bijdragend en kunnen hoogstens de bewustwording van het probleem verbeteren bij de lezers. Ik vermoed overigens dat die reacties vooral bestaan omdat ze het gevoel van veiligheid bij de schrijver versterken (“mij zou zoiets niet overkomen, want...”). Of dat ook echt zo is laat ik maar even in het midden.
Helaas komt het in dat soort discussies over gedrag zelden tot een wezenlijker vraag: security by design.
Nu wil ik niet zeggen dat internetbankieren onveilig is, integendeel. Maar er zijn genoeg verschillen te benoemen tussen methodes, waarvan de ene methode op het gebied van veiligheid duidelijk voordelen biedt boven de ander. Er zijn vast allerlei ideeën te bedenken die (nog) niet lijken te bestaan, maar internetbankieren wel (veel) veiliger zouden maken. Dat kunnen eenvoudige, maar ook complexe of dure methoden zijn natuurlijk.
Mijn vraag: zijn er volgens jullie manieren om internetbankieren anders in te richten om oplichting/fraude (nog) beter te voorkomen?
Moet het bijvoorbeeld (in de basis) one-size-fits all zijn of moet je als klant kunnen kiezen (voor extra’s)? Welke verplichte basis? Welke extra’s? Hoe zorg je ervoor dat oplichting zo goed mogelijk wordt voorkomen zonder afhankelijk te zijn van gedrag? Waar ligt de grens tussen gebruiksgemak en veiligheid?
Een voorbeeld om mee te beginnen: is het wel nodig dat iedereen standaard 24/7 over het (spaar)tegoed via internetbankieren kan beschikken? Het zou denk ik veiliger zijn als je een tijdslot kunt instellen, welke je bijvoorbeeld met een vertraging+kennisgeving kan aanpassen. Gezien de evidente beperking in gebruiksgemak lijkt mij dat het beste als optie, niet als verplichting.
Wat mij betreft gaat het hier niet over individuele banken, maar over de methode. Wat is daar goed aan en wat zou er beter kunnen volgens jullie?
In veel gevallen staan er reacties onder dat soort berichten, waarin het slachtoffer onhandigheid wordt verweten “omdat iedereen toch weet dat je nooit....” (gevolgd door een handeling die het slachtoffer wel heeft verricht). Leeftijden noemen is denk ik ook onzinnig (we worden allemaal ouder), en ook het vaak genoemde “goed opletten” is natuurlijk belangrijk, maar het lijkt mij eigenlijk waarschijnlijk dat de slachtoffers dat meestal wel deden. Uitzonderingen altijd daargelaten.
Die reacties zijn naar mijn mening maar weinig bijdragend en kunnen hoogstens de bewustwording van het probleem verbeteren bij de lezers. Ik vermoed overigens dat die reacties vooral bestaan omdat ze het gevoel van veiligheid bij de schrijver versterken (“mij zou zoiets niet overkomen, want...”). Of dat ook echt zo is laat ik maar even in het midden.
Helaas komt het in dat soort discussies over gedrag zelden tot een wezenlijker vraag: security by design.
Nu wil ik niet zeggen dat internetbankieren onveilig is, integendeel. Maar er zijn genoeg verschillen te benoemen tussen methodes, waarvan de ene methode op het gebied van veiligheid duidelijk voordelen biedt boven de ander. Er zijn vast allerlei ideeën te bedenken die (nog) niet lijken te bestaan, maar internetbankieren wel (veel) veiliger zouden maken. Dat kunnen eenvoudige, maar ook complexe of dure methoden zijn natuurlijk.
Mijn vraag: zijn er volgens jullie manieren om internetbankieren anders in te richten om oplichting/fraude (nog) beter te voorkomen?
Moet het bijvoorbeeld (in de basis) one-size-fits all zijn of moet je als klant kunnen kiezen (voor extra’s)? Welke verplichte basis? Welke extra’s? Hoe zorg je ervoor dat oplichting zo goed mogelijk wordt voorkomen zonder afhankelijk te zijn van gedrag? Waar ligt de grens tussen gebruiksgemak en veiligheid?
Een voorbeeld om mee te beginnen: is het wel nodig dat iedereen standaard 24/7 over het (spaar)tegoed via internetbankieren kan beschikken? Het zou denk ik veiliger zijn als je een tijdslot kunt instellen, welke je bijvoorbeeld met een vertraging+kennisgeving kan aanpassen. Gezien de evidente beperking in gebruiksgemak lijkt mij dat het beste als optie, niet als verplichting.
Wat mij betreft gaat het hier niet over individuele banken, maar over de methode. Wat is daar goed aan en wat zou er beter kunnen volgens jullie?