Hoi,
Ik ben 35 jaar. Op dit moment heb ik een jaar lang een WW uitkering.
Ik heb hbo communicatie gestudeerd (afgemaakt), premaster niet afgemaakt (veel te theoretisch) en (vanwege de financiele crisis in 2009:) fysiotherapie (net niet afgemaakt). Zo intensief met mensen werken is voor mij niet weggelegd. Daarna vooral uitzendbaantjes gehad in klantenservice. Niet alleen heb ik nooit vertrouwen gekregen door bijv in dienst te worden genomen of een vast contract te krijgen, maar ik werd ook ongelukkig in die banen. Er zat geen perspectief in.
Bij mijn vorige werkgever was ik voor het allereerst in dienst. Ik zat er iets langer dan 1,5 jaar maar vertrok in goed overleg omdat ik problemen ervoer met het gedrag van een directe collega (met 30 dienstjaren) waar al jaren problemen mee waren. Management deed (te) weinig, in mijn ogen. Inhoudelijk had ik me er kunnen vermaken voor de komende jaren, maar als de werkomgeving zo tegenstaat/tegenzit dan houd ik het niet vol.
Nu voel ik me een beetje radeloos. Want, geen idee wat ik wil doen. Ik heb op de havo een psychologische test gedaan om te beoordelen waar mijn talenten en krachten liggen qua vervolgopleiding en daar kwam toen uit Journalistiek/Communicatie/Sport, Gezondheid en Management. Enkele jaren terug begeleiding gehad van een loopbaancoach. Dat leidde tot mijn laatste baan.
Onlangs ontdekte ik dat ik door mijn opvoeding (het was nooit goed genoeg, ik werd gepusht om een master te halen 'want dat zit er in') te onvolwassen ben in het omgaan met werk. Ik heb alleen nog maar mbo ingeschaalde functies gehad en dan vond ik dat ik daar te goed voor ben en kreeg de houding van 'wat doe ik hier?!'. En dus raakte ik ongemotiveerd en zette mij niet echt meer in. Eigenlijk ben ik nog nooit écht voor een baan gegaan of mij ingezet. Het boeide mij gewoon niet genoeg. Inmiddels begrijp ik dat ik hierdoor nooit een baan voor 5+ jaar zal hebben.
Ik neig ernaar om om te scholen naar een vakgebied dat gegarandeerd werk biedt, terwijl ik weet dat ik daar niet goed uit de verf kom. IT: te abstract. Verpleegkunde: teveel mensenwerk...
Terwijl ik juist snak naar een langere termijn planning/visie. Naar een baan waar ik mijn ei een beetje kwijt kan en de komende jaren kan blijven. Maar wat??
Mijn vraag aan jullie is: wat zouden jullie doen? Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik waardeer al jullie reacties.
Ik ben 35 jaar. Op dit moment heb ik een jaar lang een WW uitkering.
Ik heb hbo communicatie gestudeerd (afgemaakt), premaster niet afgemaakt (veel te theoretisch) en (vanwege de financiele crisis in 2009:) fysiotherapie (net niet afgemaakt). Zo intensief met mensen werken is voor mij niet weggelegd. Daarna vooral uitzendbaantjes gehad in klantenservice. Niet alleen heb ik nooit vertrouwen gekregen door bijv in dienst te worden genomen of een vast contract te krijgen, maar ik werd ook ongelukkig in die banen. Er zat geen perspectief in.
Bij mijn vorige werkgever was ik voor het allereerst in dienst. Ik zat er iets langer dan 1,5 jaar maar vertrok in goed overleg omdat ik problemen ervoer met het gedrag van een directe collega (met 30 dienstjaren) waar al jaren problemen mee waren. Management deed (te) weinig, in mijn ogen. Inhoudelijk had ik me er kunnen vermaken voor de komende jaren, maar als de werkomgeving zo tegenstaat/tegenzit dan houd ik het niet vol.
Nu voel ik me een beetje radeloos. Want, geen idee wat ik wil doen. Ik heb op de havo een psychologische test gedaan om te beoordelen waar mijn talenten en krachten liggen qua vervolgopleiding en daar kwam toen uit Journalistiek/Communicatie/Sport, Gezondheid en Management. Enkele jaren terug begeleiding gehad van een loopbaancoach. Dat leidde tot mijn laatste baan.
Onlangs ontdekte ik dat ik door mijn opvoeding (het was nooit goed genoeg, ik werd gepusht om een master te halen 'want dat zit er in') te onvolwassen ben in het omgaan met werk. Ik heb alleen nog maar mbo ingeschaalde functies gehad en dan vond ik dat ik daar te goed voor ben en kreeg de houding van 'wat doe ik hier?!'. En dus raakte ik ongemotiveerd en zette mij niet echt meer in. Eigenlijk ben ik nog nooit écht voor een baan gegaan of mij ingezet. Het boeide mij gewoon niet genoeg. Inmiddels begrijp ik dat ik hierdoor nooit een baan voor 5+ jaar zal hebben.
Ik neig ernaar om om te scholen naar een vakgebied dat gegarandeerd werk biedt, terwijl ik weet dat ik daar niet goed uit de verf kom. IT: te abstract. Verpleegkunde: teveel mensenwerk...
Terwijl ik juist snak naar een langere termijn planning/visie. Naar een baan waar ik mijn ei een beetje kwijt kan en de komende jaren kan blijven. Maar wat??
Mijn vraag aan jullie is: wat zouden jullie doen? Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ik waardeer al jullie reacties.