Wat nu te doen qua werk?

[chrisvis]

Hoi,

Ik ben 35 jaar. Op dit moment heb ik een jaar lang een WW uitkering.
Ik heb hbo communicatie gestudeerd (afgemaakt), premaster niet afgemaakt (veel te theoretisch) en (vanwege de financiele crisis in 2009:) fysiotherapie (net niet afgemaakt). Zo intensief met mensen werken is voor mij niet weggelegd. Daarna vooral uitzendbaantjes gehad in klantenservice. Niet alleen heb ik nooit vertrouwen gekregen door bijv in dienst te worden genomen of een vast contract te krijgen, maar ik werd ook ongelukkig in die banen. Er zat geen perspectief in.

Bij mijn vorige werkgever was ik voor het allereerst in dienst. Ik zat er iets langer dan 1,5 jaar maar vertrok in goed overleg omdat ik problemen ervoer met het gedrag van een directe collega (met 30 dienstjaren) waar al jaren problemen mee waren. Management deed (te) weinig, in mijn ogen. Inhoudelijk had ik me er kunnen vermaken voor de komende jaren, maar als de werkomgeving zo tegenstaat/tegenzit dan houd ik het niet vol.

Nu voel ik me een beetje radeloos. Want, geen idee wat ik wil doen. Ik heb op de havo een psychologische test gedaan om te beoordelen waar mijn talenten en krachten liggen qua vervolgopleiding en daar kwam toen uit Journalistiek/Communicatie/Sport, Gezondheid en Management. Enkele jaren terug begeleiding gehad van een loopbaancoach. Dat leidde tot mijn laatste baan.

Onlangs ontdekte ik dat ik door mijn opvoeding (het was nooit goed genoeg, ik werd gepusht om een master te halen 'want dat zit er in') te onvolwassen ben in het omgaan met werk. Ik heb alleen nog maar mbo ingeschaalde functies gehad en dan vond ik dat ik daar te goed voor ben en kreeg de houding van 'wat doe ik hier?!'. En dus raakte ik ongemotiveerd en zette mij niet echt meer in. Eigenlijk ben ik nog nooit écht voor een baan gegaan of mij ingezet. Het boeide mij gewoon niet genoeg. Inmiddels begrijp ik dat ik hierdoor nooit een baan voor 5+ jaar zal hebben.

Ik neig ernaar om om te scholen naar een vakgebied dat gegarandeerd werk biedt, terwijl ik weet dat ik daar niet goed uit de verf kom. IT: te abstract. Verpleegkunde: teveel mensenwerk...

Terwijl ik juist snak naar een langere termijn planning/visie. Naar een baan waar ik mijn ei een beetje kwijt kan en de komende jaren kan blijven. Maar wat??

Mijn vraag aan jullie is: wat zouden jullie doen? Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Ik waardeer al jullie reacties.

[Purzelbaum]

Klop bij het UWV aan. Daar zijn interesse testen, intelligentie testen etc. Die kunnen jou sturing geven.

En even via de huisarts naar de praktijkondersteuner GGZ om te kijken wat jou opvoeding met je doet en of je ergens werk van moet maken (faalangst oid).

[Voor 42% gewijzigd door Purzelbaum op 05-03-2020 16:51]

[CryptoNL]

UWV gaat niets doen, buiten wat testjes afnemen. UWV is een soort uitzendbureau geworden (helaas) met enkel banen op LBO-MBO niveau. Heb je een bepaald specialisme? Sorry meneer daar kunnen wij u ook niet bij helpen. U wilt graag bijvoorbeeld leraar worden, maar de opleiding kost 5.000 euro? Sorry meneer, wij doen enkel chauffeurs en dat soort opleidingen. Been there, done that.

[sir_xavier]

CryptoNL schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 16:51:
UWV gaat niets doen, buiten wat testjes afnemen. UWV is een soort uitzendbureau geworden (helaas) met enkel banen op LBO-MBO niveau. Heb je een bepaald specialisme? Sorry meneer daar kunnen wij u ook niet bij helpen. U wilt graag bijvoorbeeld leraar worden, maar de opleiding kost 5.000 euro? Sorry meneer, wij doen enkel chauffeurs en dat soort opleidingen. Been there, done that.

Niet helemaal mee eens. Als je een goed onderbouwt verhaal heb kunnen ze wel degelijk begeleiding of een (online) coach aanbieden. In het beste geval kan je zelfs aanspraak maken op een scholingsbudget tot 2k. Je moet wel een beetje geluk hebben met UWV werknemers, niet allemaal zijn assertief.

Wel eens met vorige reactie dat een gesprek met huisarts geen gek idee is. Het klinkt op sommige vlakken dat er nog iets onder ligt wat in de weg zit. Onze maatschappij is zo ingericht dat het juist heel veel kansen biedt, ook voor mensen die geen of weinig opleiding hebben genoten, waarvan ik zelf een goed voorbeeld ben.

[Voor 17% gewijzigd door sir_xavier op 05-03-2020 19:23]

[CryptoNL]

sir_xavier schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 19:20:
[...]


Niet helemaal mee eens. Als je een goed onderbouwt verhaal heb kunnen ze wel degelijk begeleiding of een (online) coach aanbieden. In het beste geval kan je zelfs aanspraak maken op een scholingsbudget tot 2k. Je moet wel een beetje geluk hebben met UWV werknemers, niet allemaal zijn assertief.

Wel eens met vorige reactie dat een gesprek met huisarts geen gek idee is. Het klinkt op sommige vlakken dat er nog iets onder ligt wat in de weg zit. Onze maatschappij is zo ingericht dat het juist heel veel kansen biedt, ook voor mensen die geen of weinig opleiding hebben genoten, waarvan ik zelf een goed voorbeeld ben.

Je geeft zelf het antwoord al 2k. Daar kun je geen fatsoenlijke HBO opleiding van doen

[Purzelbaum]

CryptoNL schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 16:51:
UWV gaat niets doen, buiten wat testjes afnemen.
...

Dat is ook wat ik denk dat TS nodig heeft. TS wil een lange termijn visie. Dan is testen maken om een richting te bepalen een goede start. Daarnaast even de geestelijke APK zodat TS de kans van slagen optimaliseert.

Als er een duidelijk doel is kan TS zich nog genoeg druk maken om de financiering van t geheel.

[Joe Pistone]

Ook eens met wat de meeste zeggen hier. Naar de huisarts en daarna met een frisse blik door.

[chrisvis]

Dank voor jullie reacties.

Die testen kunnen in ieder geval geen kwaad. Hoewel ik al vele testen heb gedaan.
Verder is het denk ik inderdaad belangrijk om mentaal alles even op een rijtje te hebben.
Ik ga mij erin verdiepen.

[fonsoy]

Ben je communicatief sterk? Wellicht is een functie als accountmanager wat voor je.
Daarbij, zet je je voldoende in? Ik vind dat je er te makkelijk mee om gaat. Hoezo is een MBO-functie iets om je er makkelijk van af te maken? Je zult een baan nodig hebben om brood op de plank te hebben. Eindeloos twijfelen en opleidingen doen maken dit niet beter.

Als je fatsoenlijk weet te functioneren in een eenvoudige baan, zijn er vanzelf mogelijkheden om steeds uitdagendere stukjes werk te doen. Ik heb in een grote groentenfabriek aan de lopende band gewerkt, en na drie maanden wilden ze me wel hebben als band-leider. Echter was dit een zomerbaantje, dus niets voor mij. Als ik gebleven was had ik misschien wel afdelingschef kunnen worden. En dat is echt geen saaie functie.

Voor 90% van de mensen geldt dat werk niet de hobby is, en ik hoor bij die 90%. Ik krijg echt geen energie van voor de 8e keer een vergelijkbaar stukje uitleg in elkaar frunniken. Of de baas voor de 6e keer bedelen om geld waarom X een goede keuze is en de goedkopere Y niet. Ik heb leuke collega's en er zijn ook onderdelen bij waar ik wel uitdaging in zie. En natuurlijk is het ook een stuk doorzetting. Ik wil graag op een leuke plek wonen, een auto hebben om overal te komen en zorgeloos te kunnen winkelen. Dan vind ik het niet erg om af en toe saaie dingen te doen voor een werkgever. Vraag je jezelf dus af of je gelukkiger wordt met uitzendbanen of een iets minder leuke baan maar wel stabiliteit.

Sport en journalistiek zijn daarbovenop ook nog eens erg lastige branches om in te treden.

[sir_xavier]

CryptoNL schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 20:07:
[...]

Je geeft zelf het antwoord al 2k. Daar kun je geen fatsoenlijke HBO opleiding van doen

Haha, het is ook niet bedoeld om je HBO mee te financieren, maar meer voor omscholing of aanvullende / verbreding van je kennis. Genoeg instituten waar je hier iets leuks mee kunt imho..

[densoN]

Mijn advies zou ook zijn om eerst even aan jezelf te werken. Klinkt zweverig, maar de realiteit is dat je de rest van je leven tegenslagen moet kunnen verwerken. Accepteer dat de kans klein is dat je meteen op je plek terecht komt, maar zoek wel naar een werkgever met groei perspectief.

Ik heb zelf de omgekeerde opvoeding gehad, ouders waren helemaal niet geïnteresseerd in de ontwikkeling van hun kinderen. De stimulatie die ik nodig had om netjes mijn huiswerk af te maken en de 'donderslagen' bij slechte cijfers kwamen niet. Het gevolg was dat ik op 12 jarige leeftijd na een 'snuffelstage' op verschillende scholen moest kiezen wat ik later wilde worden.

'Wil je nog langer naar school en in de studieboeken, of ga je met je handen werken waardoor je snel van school kan en zelfstandig kan worden?' De keuze voor mij als snotneus was vrij snel gemaakt. Hoe kun je op die leeftijd de gevolgen voor zo'n keuze overzien?

Ahfijn, bijna 20 jaar later en een pas afgeronde deeltijd HBO opleiding verder kan ik je vertellen dat de deuren inmiddels bijna overal open zijn gegaan.

Ik ben in een bedrijf letterlijk onderaan begonnen. De meeste dagen bestonden uit het kalmeren van gefrustreerde collega's om ze vervolgens voor de zoveelste keer uit te leggen hoe systemen adequaat bediend moeten worden.

Op de terugweg naar huis heb ik mezelf regelmatig afgevraagd waarom ik me als voetveeg laat behandelen door collega's die zelf de moeite niet nemen om de instructies te lezen of aantekeningen te maken bij de zoveelste herhaling.

Toch wist ik me iedere 4 jaar naar een nieuwe functie te werken. Na ruim 10 jaar besteed ik de meerderheid van mijn dagen eindelijk aan mijn 'passie'.

Dus nogmaals, accepteer dat je niet de snelste weg naar jouw 'final destination' zal afleggen en ga op zoek naar een vakgebied waar die groei mogelijk is en je jezelf wel voor langere tijd ziet werken.

Ook kan ik je vertellen dat de kans klein is dat je bij toekomstige werkgevers niet opnieuw collega's tegen gaat komen die je wel kan schieten. Die kom je namelijk overal tegen. En als ze er nog niet zijn kunnen ze ieder moment binnen komen.

Zie het als die verkeershufters op de weg die eerst gaan bumperkleven en als je erop durft te reageren je daarna nog even afsnijden. De enige oplossing is gas los en voorbij laten gaan. Kost je in het begin wat frustratie, maar ook dat wordt snel minder.

[TooTall_NL]

Gelijk een baan vinden die aan al je verwachtingen voldoet is een utopie.
Mijn advies is vooral te zoeken naar waarom je zoveel druk en verwachtingen bij jezelf legt om uitgedaagd te moeten worden.
Je kan ook een grote organisatie proberen te vinden, waar genoeg perspectief ligt om je te ontwikkelen.
Zelf werk ik al 13 jaar voor de overheid, daarin genoeg stappen gemaakt. Maar voor jou miss veel interessanter: ik heb 5 super uiteenlopende functies gehad. Van risicobeheersing, management, handhaving tot adviseur.
Focus dus niet teveel op wat je tekort komt in je werk, maar op mogelijkheden!
Ps/ momenteel werft mijn werkgever hbo ers, als je een tip wilt moet je maar even berichtje sturen!
Succes!!!

[Sissors]

Maar op die ene persoon na zat je prima op je plaats bij je laatste baan toch? Is er niet een vergelijkbare baan bij een ander bedrijf te vinden?

[chrisvis]

fonsoy schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 22:56:
Ben je communicatief sterk? Wellicht is een functie als accountmanager wat voor je.
Daarbij, zet je je voldoende in? Ik vind dat je er te makkelijk mee om gaat. Hoezo is een MBO-functie iets om je er makkelijk van af te maken? Je zult een baan nodig hebben om brood op de plank te hebben. Eindeloos twijfelen en opleidingen doen maken dit niet beter.

Als je fatsoenlijk weet te functioneren in een eenvoudige baan, zijn er vanzelf mogelijkheden om steeds uitdagendere stukjes werk te doen. Ik heb in een grote groentenfabriek aan de lopende band gewerkt, en na drie maanden wilden ze me wel hebben als band-leider. Echter was dit een zomerbaantje, dus niets voor mij. Als ik gebleven was had ik misschien wel afdelingschef kunnen worden. En dat is echt geen saaie functie.

Voor 90% van de mensen geldt dat werk niet de hobby is, en ik hoor bij die 90%. Ik krijg echt geen energie van voor de 8e keer een vergelijkbaar stukje uitleg in elkaar frunniken. Of de baas voor de 6e keer bedelen om geld waarom X een goede keuze is en de goedkopere Y niet. Ik heb leuke collega's en er zijn ook onderdelen bij waar ik wel uitdaging in zie. En natuurlijk is het ook een stuk doorzetting. Ik wil graag op een leuke plek wonen, een auto hebben om overal te komen en zorgeloos te kunnen winkelen. Dan vind ik het niet erg om af en toe saaie dingen te doen voor een werkgever. Vraag je jezelf dus af of je gelukkiger wordt met uitzendbanen of een iets minder leuke baan maar wel stabiliteit.

Sport en journalistiek zijn daarbovenop ook nog eens erg lastige branches om in te treden.

Je slaat de spijker op z'n kop. Ik merk dat ik door mijn opvoeding van mbo banen altijd denk: hier ben ik te goed voor. Ik kan meer dan dit. Hierdoor raakte ik gedemotiveerd en zette mij niet langer echt in. Om heel eerlijk te zijn, en ik schaam me hiervoor om dit te zeggen, heb ik mij nooit écht keihard ingezet op een werkplek. Zo van: ik ga alles geven om de kansen zo groot mogelijk te maken dat ik langer kan blijven/promotie kan maken etc. En dat wordt wel tijd. Voor een volgende baan wil ik die uitdaging dus met mezelf uitgaan.
Tegelijkertijd heb ik heus wel mijn best gedaan in banen, maar ik heb echt de pech gehad dat ik vaak niet werd beloond. Na prima functioneren wilde ik ergens van uitzend in dienstverband komen maar het werd tegengehouden. Ik ben uiteindelijk weggegaan, maar hoorde 2 jaar later van mijn ex-manager dat haar manager mij niet wilde aannemen... Tsja.

Ik moet inderdaad gewoon wat meer pragmatisch worden.

[chrisvis]

Sissors schreef op vrijdag 6 maart 2020 @ 10:10:
Maar op die ene persoon na zat je prima op je plaats bij je laatste baan toch? Is er niet een vergelijkbare baan bij een ander bedrijf te vinden?

Dat zou inderdaad een mogelijkheid kunnen zijn. Dat ga ik verder onderzoeken.

[chrisvis]

densoN schreef op vrijdag 6 maart 2020 @ 08:38:
Mijn advies zou ook zijn om eerst even aan jezelf te werken. Klinkt zweverig, maar de realiteit is dat je de rest van je leven tegenslagen moet kunnen verwerken. Accepteer dat de kans klein is dat je meteen op je plek terecht komt, maar zoek wel naar een werkgever met groei perspectief.

Dus nogmaals, accepteer dat je niet de snelste weg naar jouw 'final destination' zal afleggen en ga op zoek naar een vakgebied waar die groei mogelijk is en je jezelf wel voor langere tijd ziet werken.

Ook kan ik je vertellen dat de kans klein is dat je bij toekomstige werkgevers niet opnieuw collega's tegen gaat komen die je wel kan schieten. Die kom je namelijk overal tegen. En als ze er nog niet zijn kunnen ze ieder moment binnen komen.

Zie het als die verkeershufters op de weg die eerst gaan bumperkleven en als je erop durft te reageren je daarna nog even afsnijden. De enige oplossing is gas los en voorbij laten gaan. Kost je in het begin wat frustratie, maar ook dat wordt snel minder.

Dank voor je reactie. Wijze woorden.
Ik ben daarin gewoon nog veel te onvolwassen geweest, realiseer ik me. Ik ben blij dat ik het nu zie. Dat ik mezelf te goed voelde voor die banen en mij daarom niet echt vol gas inzette om hogerop te komen. OK, dat is gebeurd. Nu ik dat weet kan ik mijn houding en kijk op werk aanpassen en jouw reactie helpt hierin. Ik had torenhoge verwachtingen van werk vanaf de middelbare school.

Inderdaad, ik moet een plek vinden in een organisatie waar groei en ontwikkeling mogelijk zijn. En dan met mezelf de uitdaging aangaan om eens vol gas op een functie te gaan. En niet om 17u standaard naar huis, maar jezelf echt bewijzen en desnoods iets meer uren te werken.
Die analogie met verkeershufters is treffend. Je neigt om je te laten intimideren of terug te 'blaffen', maar laat gaan.

Ik heb er zin in om verder te gaan met de nieuwe inzichten.

[makato2003]

"ik moet een plek vinden in een organisatie waar groei en ontwikkeling mogelijk zijn"
Dat bepaal je echt grotendeels zelf.
Als jij je baan niet serieus neemt (omdat je vindt dat je beter kan/verdient), dan zal je leidinggevende dat ook zo zien. Die zal je als gevolg ook nooit verantwoordelijkheid (willen) geven. Daardoor kan jij je niet 'laten zien' wat je wel kan. Zie je de vicieuze cirkel?

Doe je werk gewoon goed en liefst met enig enthousiasme en je zult zien dat je kansen gaat krijgen.
Uiteraard is daar wel een beetje normale omgeving voor nodig. Maar zoals gezegd: ukkels komt je overal tegen. Zelf toxic managers waar je mee moet leren omgaan.

[Helixes]

Okee, n=1 en zo - maar wat voor mij heel erg gewerkt heeft is een opdracht via een uitzendbureau aannemen bij een grote multinational met een Nederlands signatuur. Ik heb ook een tijdje thuis gezeten tijdens de crisis, met een niet al te florisant CV. Na zo anderhalf jaar was ik er zo zat van dat ik bij een uitzendbureau langs ben gegaan. Toevallig hadden ze anderhalve week later een hele domme administratieve opdracht bij een wel zeer interessante werkgever.

Sindsdien ben ik eigenlijk van de ene baan in de andere gerold - eerst via het uitzendbureau, en later in dienst. Terugkijkend zie ik die eerste opdracht als een soort stage. In die tijd heb je de kans je gezicht te laten zien, en naam te maken. Toen ik me eenmaal kon bewijzen, leverde dat elders weer kansen op. Zo ben ik door kunnen groeien naar wat ik nu toch wel een interessante functie mag noemen.

Het is één methode om jezelf uit de put te werken. Geen garantie dat het ook voor jou zo werkt, maar het kàn nog steeds - van kopieerhok naar CEO office

[Droefsnoet]

chrisvis schreef op donderdag 5 maart 2020 @ 16:38:
Hoi,

Ik ben 35 jaar.

[...]

Ik heb op de havo een psychologische test gedaan om te beoordelen waar mijn talenten en krachten liggen qua vervolgopleiding en daar kwam toen uit Journalistiek/Communicatie/Sport, Gezondheid en Management.

Die test van 20 jaar geleden moet je sowieso naast je neerleggen. Ik mag hopen dat je inmiddels niet meer hetzelfde bent als toen je 15 was. Je moet kijken wat je nu wil doen. Toen ik op de havo zat kreeg niemand adviezen om iets met SEO of webcare te doen, beroepen zijn tegenwoordig heel anders dan 20 jaar geleden.

chrisvis schreef op vrijdag 6 maart 2020 @ 10:33:
[...]

Inderdaad, ik moet een plek vinden in een organisatie waar groei en ontwikkeling mogelijk zijn. En dan met mezelf de uitdaging aangaan om eens vol gas op een functie te gaan. En niet om 17u standaard naar huis, maar jezelf echt bewijzen en desnoods iets meer uren te werken.

Tja zo werkt het niet eh. Langer blijven wil niet zeggen dat je jezelf aan het bewijzen bent, maar dat jij je werk niet op tijd af hebt. Je kan je ook wel bewijzen binnen de 8 uur die je hebt op je werkdag. Mocht er gevraagd worden of je langer kan blijven, dan sla je dat niet af, maar je moet er geen gewoonte van maken om in je eigen tijd nog voor je baas te gaan werken. Tenzij je met een prikklok werkt, zal je werkgever dat niet eens merken.

[sir_xavier]

chrisvis schreef op vrijdag 6 maart 2020 @ 10:33:
[...]


Dank voor je reactie. Wijze woorden.
Ik ben daarin gewoon nog veel te onvolwassen geweest, realiseer ik me. Ik ben blij dat ik het nu zie. Dat ik mezelf te goed voelde voor die banen en mij daarom niet echt vol gas inzette om hogerop te komen. OK, dat is gebeurd. Nu ik dat weet kan ik mijn houding en kijk op werk aanpassen en jouw reactie helpt hierin. Ik had torenhoge verwachtingen van werk vanaf de middelbare school.

Inderdaad, ik moet een plek vinden in een organisatie waar groei en ontwikkeling mogelijk zijn. En dan met mezelf de uitdaging aangaan om eens vol gas op een functie te gaan. En niet om 17u standaard naar huis, maar jezelf echt bewijzen en desnoods iets meer uren te werken.
Die analogie met verkeershufters is treffend. Je neigt om je te laten intimideren of terug te 'blaffen', maar laat gaan.

Ik heb er zin in om verder te gaan met de nieuwe inzichten.

Mooie instelling, met deze houding gaat het zeker goed komen hoor. Zelfreflectie is belangrijk en dat kan je zo te zien/lezen goed.

Wat mij onlangs enorm heeft geholpen is een gesprek met mijn manager over mijn persoonlijke ontwikkeling, wat resulteerde in een concreet plan om binnen afzienbare tijd door te groeien naar een senior functie. Ook dit soort initiatieven kunnen positief werken, zowel voor jezelf als voor de werkgever.

[Valandil]

Ben benieuwd hoe het nu met @chrisvis is vergaan. Kan met voorstellen dat de Corono crisis er flink in hakt.

Als ik je verhaal zo lees, dan voel je je snel ergens "te goed" voor. Ik snap dat je dit niet arrogant bedoelt, maar binnen elk bedrijf en voor veel functies moet je ook accepteren dan je vaak "onderop" moet beginnen. Hard werken, veel inzet, ambitie en lef brengen je echt een eind. Ambitie begint bij het uitspreken.

Zelf ben ik mijn carrière echt onderaan begonnen. Heb altijd heel hard gewerkt, veel geleerd , trainingen en curussen gevolgd en keihard ingezet om te komen op een mooie positie. Alleen het gekke is, dit is ook niet het gouden ei wat ik had verwacht. Ik vermaak me wel, daar niet van, maar twijfel of dit nu echt mijn passie is of iets wat me goed vergaat.

Nu begin 40 worstel ik ook met de vraag of ik niet totaal wat anders wil. Een stap terug doen of juist doorgaan.
Vanuit het UWV moet je niet veel verwachten. Ze zijn er voor je om te helpen, maar hun doel is voor gericht om je weer aan het werk te krijgen. (terecht ook).

Je zit nu wel in de leeftijd waarin je nog kan kiezen om ergens voor te gaan. Echter denk ik wel dat je hierbij hulp nodig hebt.
Wat zijn rollen en functies die je aanspreken?
Wat voor branche?
Waar wordt je enthousiast van en waarvan absoluut niet?

Een slechte ervaring is ook niet verkeerd. Dan weet je in ieder geval wat je niet wilt.

Zelf ben ik serieus aan het overwegen om toch naast mijn werk een studie op te pakken. Wellicht wil ik toch weer eens een complete switch maken. Niet op korte termijn, maar misschien over een jaar of 4 a 5 als de kinderen ook financieel wat onafhankelijker zijn en ik als hoofdkostwinnaar minder gebonden ben aan inkomen.
Echter weet ik ook dat een carriere tijd kost en vooral planning, dus moet ik daar nu al misschien actie op gaan ondernemen om straks daar de vruchten van te kunnen plukken.

[sypie]

@chrisvis Ik roep het vaker.... Haal lasdiploma's en ga lekker lassen. Je kunt je er prima mee vermaken, als je goed bent/wordt kun je er ook aardig mee verdienen én je bent bijna gegarandeerd van werk.

Onderschat vooral de theorie er van niet, lassen gaat veel verder dan 2 stukken staal aan elkaar bakken...

[Racing_Reporter]

sypie schreef op woensdag 8 april 2020 @ 21:25:
@chrisvis Ik roep het vaker.... Haal lasdiploma's en ga lekker lassen. Je kunt je er prima mee vermaken, als je goed bent/wordt kun je er ook aardig mee verdienen én je bent bijna gegarandeerd van werk.

Onderschat vooral de theorie er van niet, lassen gaat veel verder dan 2 stukken staal aan elkaar bakken...

Ik ben even benieuwd waarom je dit specifieke pad aanraadt aan de topicstarter? Heb je er zelf goede ervaringen mee?

[sypie]

Racing_Reporter schreef op donderdag 9 april 2020 @ 22:15:
[...]

Ik ben even benieuwd waarom je dit specifieke pad aanraadt aan de topicstarter? Heb je er zelf goede ervaringen mee?

Omdat veel mensen denken dat ze zo hoog mogelijk in de boom moeten zitten om op de sociale ladder mee te tellen etc. "Pushing numbers" de hele dag wordt door velen gezien als een goede baan terwijl mensen vaak meer gericht zijn en gelukkiger worden van het maken en creëren van dingen.

En ja, afgelopen jaar heb ik mijn MIG/MAG lasdiploma gehaald. En man, wat heb ik een lol wanneer ik aan het lassen ben. Als technisch docent zal ik er niet mijn werk van maken maar wat is het toch mooi dat je zelf dingen kunt maken...

[unezra]

sypie schreef op vrijdag 10 april 2020 @ 08:45:
[...]
Omdat veel mensen denken dat ze zo hoog mogelijk in de boom moeten zitten om op de sociale ladder mee te tellen etc. "Pushing numbers" de hele dag wordt door velen gezien als een goede baan terwijl mensen vaak meer gericht zijn en gelukkiger worden van het maken en creëren van dingen.

Ik vind dat je een raar beeld hebt van de ICT of andere kantoorbanen.

In mijn beleving is ICT (om daar even op de focussen) juist heel creatief. Je máákt dingen. Je bent continu bezig met het oplossen van puzzels, maar je bouwt ook daadwerkelijk een netwerk, een systeem, etc.

Sure, er zit veel toetsenbord werk bij en steeds minder fysiek, maar da's puur uitvoering. Het creatieve proces is in een ICT baan misschien nog wel groter dan als lasser. Als lasser maak je wat iemand anders bedacht heeft. Als ICTer ben je vaak bezig met zelf oplossingen verzinnen.

Dat verbaasd me ook van TS. Hij zegt "ICT is te abstract".
ICT is mensenwerk. Je hebt aan het eind gewoon gebruikers die er gebruik van maken, bedrijven die er afhankelijk van zijn. Afhankelijk van de exacte baan, kan ICT ongelooflijk concreet zijn.

En ja, afgelopen jaar heb ik mijn MIG/MAG lasdiploma gehaald. En man, wat heb ik een lol wanneer ik aan het lassen ben. Als technisch docent zal ik er niet mijn werk van maken maar wat is het toch mooi dat je zelf dingen kunt maken...

Zie daar.
Waarom zou TS er dan wél zijn werk van moeten maken?

Ik heb zelf ook een aantal hobbies die ik heel erg leuk vind, maar waar ik absoluut niet de ambitie heb er mijn werk van te maken. Juist niet. De kans dat het dan geen hobby meer is, is levensgroot.

Zelfs met ICT heb ik dat, in het begin was ik nog heel fanatiek aan het hobbyen. Nu heb ik nog steeds thuis wel het nodige staan en kan ik op momenten heel fanatiek bezig zijn met iets dat toch vrij dicht bij mijn werk ligt. Maar het échte fanatieke hobbyen is er wel vanaf. Ik probeer juist in mijn vrije tijd dingen te doen doe weinig met ICT te maken hebben. (Al heb ik d'r soms wel een computer voor nodig, maar die gebruik ik zó anders dat het niet meer als ICT hobby aan voelt.

[Hrugnir]

ik heb een tijdje bij een stoffeerder in een fabriek gewerkt waar ik mij helemaal kapot verveelde. Ik was toen in mijn vrije tijd veel met FPV drones bezig. Toen heb ik besloten om soort van mijn wat verwaterde vakkennis uit mn Meubelmaker opleiding met een stuk werkvoorbereiding nog wat te maken door dit te combineren met CAD tekenen aan drone onderdelen en frames e.d.. Ik heb toen uiteindelijk mijn tekort aan werkervaring op kantoor aan kunnen vullen met een soort hobby portfolio van volledig nagetekende electromotoren e.d. gecombineerd met een stukje 3dprinten. Hier heb ik toen uiteindelijk toch een werkgever mee weten te overtuigen mij als werkvoorbereider tekenaar aan te nemen.

Als je als intelligent persoon probeert werk onder je denkniveau te doen kan dat ook best zwaar en vermoeiend zijn hoor. Je hoeft niet perse je hobby terug te vinden in je werk(spoiler als dat je lukt verpest je daarmee je hobby) maar je moet wel uitdaging vinden in je werk. Sommige MBO vakgebieden zijn echt niet voor domme mensen. Wat ik erg merk in mijn vakgebied is dat intelligentie ook relatief is. Je hebt er eigenlijk verschillende soorten van. Ik zit met met MBO papiertje op kantoor in Autocad te tekenen en materialen te bestellen terwijl een timmerman met hetzelfde papiertje veel sneller en praktischer denkt over dingen die beter af gekaderd zijn. Als we van plek zouden ruilen binnen het bedrijf zouden we het waarschijnlijk alletwee niet zo goed doen. Ik heb zelf altijd veel respect voor de mensen die bij ons in de werkplaats staan.

Als je van richting wilt veranderen en je hebt een goed verhaal en initiatief getoond denk ik best wel dat je een werkgever kunt overtuigen je aan te nemen zodat je jezelf kunt bewijzen. Maar dan is het wel goed om erg duidelijk te hebben waar je goed in bent en wat je precies wilt. Een onduidelijk verhaal ga je niemand mee overtuigen