Moeder verhuizen naar dichter in de buurt?

[SvenHe]

Al zolang als we in het huidige huis wonen (7 jaar) grappen mijn vrouw, ik en mijn moeder over het hiernaartoe verhuizen van mijn moeder (bijna 85).

De voordelen zijn overduidelijk:
- Dichterbij haar enige kleinkind (bijna 5), handig voor af en toe oppassen en meer betrokken bij elkaars leven
- Mocht ze hulp nodig gaan hebben dan is dat veel makkelijker te geven (woont nu bijna 5 kwartier weg)

Maar hoe zit het met de nadelen?

Hoe ouder je bent des te lastiger een grote overgang.
En hoewel ze kwieker is dan menig 70 minner, het kan opeens verslechteren
Tegelijk heeft ze meerdere familieleden die de honderd gehaald hebben
Je moet toch een huis leeg halen, en de spullen in een kleinere stoppen
Ze geeft aan niet heel erg gebonden te zijn aan haar huidige plek maar dat merk je pas echt na afloop

Heeft een van jullie ervaring op dit gebied?

[ Voor 5% gewijzigd door SvenHe op 02-03-2020 13:15 ]

[DukeBox]

Is een aanleun woning/zorg appartement een idee ? Dan zit je toch op jezelf maar als er hulp nodig is moet je niet wéér verkassen.

[PB-powell]

Bedoel je daadwerkelijk bij jullie in huis? Of een eigen huisje in dezelfde stad/dorp? Want de eerste brengt uiteraard nog heel praktische zaken mee waarover je moet nadenken, de tweede heeft ook een financiële impact (kopen is geen optie op die leeftijd, huren kost ook geld, etc..).
Uit ervaring van mijn ouders was het erg fijn dat mijn opa en oma om de hoek woonden. Je kan hun toch heel makkelijk helpen indien nodig, maar je hebt wel je eigen plekje voor je dagelijkse dingen. En als je kind ouder wordt kan zij allicht ook je moeder helpen in het huishouden of met boodschappen bijvoorbeeld (zo bracht ik wekelijks de vuilnis naar buiten a €5 per week toen ik 11 was).

[ Voor 6% gewijzigd door PB-powell op 02-03-2020 13:22 ]

[EMP]

Mijn broer en ik wonen allebei in 'het zuiden', onze moeder een uurtje noordelijker.

We hebben het er ook wel eens over gehad, met name voor als het met haar slechter zou gaan. Als we mantelzorg moeten doen is het handiger als ze in de buurt woont dan dat we elke dag een uur heen en uur terug moeten.

Toch heeft ze er zelf voor gekozen om niet te verhuizen. Ze heeft een uitgebreide vriendenkring die onderling ook goed mantelzorgt waar ze woont. Dat bleek ook toen ze dat een keer nodig had, toen heeft ze geen dag zonder bezoek gehad (voor meer dan een half jaar).

Ieder persoon en iedere situatie is anders. Een sociale kring is ook wel weer op te bouwen, maar daar moet je de persoon in kwestie wel zin in hebben in in moeten willen investeren.

Als het om oppassen gaat zou je ook kunnen kijken of je een fijne logeerkamer kunt maken zodat je moeder buiten de spits om kan reizen en op haar eigen tempo de dingen kan doen.

[P_Tingen]

Geen directe ervaring mee, maar wel met een collega hierover gesproken die zelf (67+) bij zijn dochter in wil gaan wonen. Ik denk dat het er erg van af hangt of je moeder echt bij jullie intrekt en dan ook onderdeel wordt van jullie gezin of dat ze een eigen huisje heeft, wat 'toevallig' tegen jullie huis aangeplakt zit.

Als ze onderdeel wordt van jullie gezin moet je heel goed nadenken of je dat wil. Het is nogal een inbreuk op je eigen privéleven.

[vso]

Mijn moeder eet geregeld met ons mee (ze haat koken) en we doen wederzijds "klusjes" .. maar dit heeft best wel een impact op ons gezinsleven..
- blijft "hangen" terwijl je lekker met elkaar wilt "knuffelen"
- bemoeit zich met de opvoeding
- beinvloed partner/jezelf met idee-en die je normaal zou uitpraten .. (kiest een kant)

Mijn schoonouder(s) zouden nog erger zijn .. dat is net een vliegenpapier .. "plakt als de ziekte" ..
hoewel ik aardige schoonouders heb ..ben ik bewust 60km verder gaan wonen .. het heeft tijden gekost voordat me vrouw echt zelfstandig is/was..
Als man ben ik "lui" en ben wel blij dat moeders rondwandelt (zo nu en dan)

ik zou nimmer een huis/tuin delen met familie/vrienden ook niet voor vakantie .. zolang er maar een deur zit die "dicht" kan .. en je dus aan kan geven dat je ff privacy wilt ..

Maar dit ligt ook aanjezelf hoe ga jij en je wederhelft ermee om .. vind je het niet erg om in het bijzijn van je ouders erg intiem te zijn tja .. ..

[analogworm]

In ons geval hebben we zojuist een chalet op het erf geplaatst voor oma. Kwa gezondheid gaat het minder. Zo is ze lekker uit de stad en kan ze zich met de paarden bezig houden. Heeft toch een zelfstandige plek maar zeer dichtbij als er iets is.

@PB-powell , waarom zou kopen op die leeftijd geen optie meer zijn? Je kan toch prima je oude huis verkopen en een ander huis kopen? Als je het goed doet hou je er zelfs een zak duiten aan over.

[PB-powell]

@analogworm iets kopen kan inderdaad indien je iets kan verkopen en met de waarde daarvan iets anders terug kan kopen. Maar een lening bij een bank zal vast erg lastig worden gezien de leeftijd.
Overigens wat EMP zegt over een sociale kring heb ik nog niet eens over nagedacht.
@SvenHe gaat het om verhuizing van stad naar dorp of van stad naar stad of van dorp naar stad? Want dat maakt ook nogal uit sociaal gezien en de mogelijkheden in het algemeen.
Persoonlijk zou ik er niet voor kiezen om mijn (schoon)ouders direct in huis erbij te nemen. Een aanleunwoning of woning op ~10 minuten fiets afstand zou mijn voorkeur hebben.

[SvenHe]

Wat een boel reacties, dank mensen!

We hebben zowel over een gemeenschappelijk huis als "iets in de buurt gedacht"
Ik denk dat wij als stel en met de moeder in kwestie daar wel een optie uit kunnen vissen.
Maar echt samen een huis kopen, er zijn er niet zo veel die daar echt voor geschikt zijn en ook geschikt voor ons als gezin blijft als mijn moeder er uiteindelijk niet meer is.

Mijn moeder is erg zelfstandig, heeft ook behoefte aan haar eigen ding, en kan zich wonderlijk goed zelf vermaken.
Ze heeft nog best kennissen in haar eigen stad, maar noemt die niet als reden om niet weg te gaan.
Ik denk ook echt dat ze het overal naar de zin kan maken, als de basis maar goed is.

Bij ons in de buurt zijn best veel woningen voor ouderen, in verschillende mate van zelfstandigheid.
Maar tot nu toe zorgt mijn moeder met gemak uitstekend voor zichzelf.
Ze woont nu een aardig eind van een buurtcentrumpje vandaan, wij wonen vlak bij een dorpcentrum en hebben zo'n beetje alles wat we nodig hebben op loopafstand.

Wat ik zo'n gekke overweging vind is dat als je weet dat iemand nog maar een of twee jaar te leven heeft dan doe je dit niet zo gauw maar als je achteraf denkt "hadden we het maar gedaan" omdat ze de honderd haalt....

Maar goed, deze reacties geven goede stof tot nadenken als we het balletje nog eens gaan opgooien.

[ Voor 6% gewijzigd door SvenHe op 02-03-2020 17:51 ]

[analogworm]

SvenHe schreef op maandag 2 maart 2020 @ 17:50:
Wat een boel reacties, dank mensen!

We hebben zowel over een gemeenschappelijk huis als "iets in de buurt gedacht"
Ik denk dat wij als stel en met de moeder in kwestie daar wel een optie uit kunnen vissen.
Maar echt samen een huis kopen, er zijn er niet zo veel die daar echt voor geschikt zijn en ook geschikt voor ons als gezin blijft als mijn moeder er uiteindelijk niet meer is.

Mijn moeder is erg zelfstandig, heeft ook behoefte aan haar eigen ding, en kan zich wonderlijk goed zelf vermaken.
Ze heeft nog best kennissen in haar eigen stad, maar noemt die niet als reden om niet weg te gaan.
Ik denk ook echt dat ze het overal naar de zin kan maken, als de basis maar goed is.

Bij ons in de buurt zijn best veel woningen voor ouderen, in verschillende mate van zelfstandigheid.
Maar tot nu toe zorgt mijn moeder met gemak uitstekend voor zichzelf.
Ze woont nu een aardig eind van een buurtcentrumpje vandaan, wij wonen vlak bij een dorpcentrum en hebben zo'n beetje alles wat we nodig hebben op loopafstand.

Wat ik zo'n gekke overweging vind is dat als je weet dat iemand nog maar een of twee jaar te leven heeft dan doe je dit niet zo gauw maar als je achteraf denkt "hadden we het maar gedaan" omdat ze de honderd haalt....

Maar goed, deze reacties geven goede stof tot nadenken als we het balletje nog eens gaan opgooien.

Tsja, of omdat ze misschien nog maar twee jaar te leven heeft doe je het juist wel. Om er nog even het meeste van te maken!

[EnigmaNL]

Ik heb geen ervaring met het verhuizen van mijn moeder maar wel met het gevoel van "hadden we het maar gedaan". Mijn moeder is vorig jaar overleden en hoewel ze niet zo oud is geworden (65) hadden we toch heel graag gehad dat ze dichterbij woonde, tijdens haar ziekbed wilde ze dat zelf ook heel graag maar helaas was het niet zo eenvoudig om te regelen.

Ik ben niet geheel objectief maar ik zeg: vooral doen als jouw moeder het ook wil.

[ Voor 10% gewijzigd door EnigmaNL op 02-03-2020 21:28 ]

[dion_b]

SvenHe schreef op maandag 2 maart 2020 @ 17:50:
[...]

Bij ons in de buurt zijn best veel woningen voor ouderen, in verschillende mate van zelfstandigheid.
Maar tot nu toe zorgt mijn moeder met gemak uitstekend voor zichzelf.
Ze woont nu een aardig eind van een buurtcentrumpje vandaan, wij wonen vlak bij een dorpcentrum en hebben zo'n beetje alles wat we nodig hebben op loopafstand.

Wat ik zo'n gekke overweging vind is dat als je weet dat iemand nog maar een of twee jaar te leven heeft dan doe je dit niet zo gauw maar als je achteraf denkt "hadden we het maar gedaan" omdat ze de honderd haalt....

Maar goed, deze reacties geven goede stof tot nadenken als we het balletje nog eens gaan opgooien.

Belangrijkste lijkt me: wat wil ze zelf? Mijn oom en tante van voorbij de 80 zijn nog erg kwiek, reizen nog steeds de wereld af (afgelopen weekend hier op bezoek - ze wonen in de US...) en genieten van waar mogelijk oppassen op of nu de meeste ouder zijn gewoon op bezoek gaan bij hun kleinkinderen (ondertussen verspreid over Harvard, Strassbourg en Dar-es-Salaam). Toch viel het daadwerkelijk inwonen bij hun dochter die een drukke baan combineerde met een jong kind vies tegen. De constante drukte en stress die dat opleverde ging ze niet meer zo goed af. Ze waren erg blij toen schoonzoon met pensioen ging (ja, groot leeftijdsverschil + erg laat kinderen) en de zorgtaak op zich kon nemen en zij weer terug naar hun huisje 800km verderop konden. Afstanden zijn bij jullie wat kleiner, maar situatie zou zomaar vergelijkbaar kunnen worden.

Verder weet je inderdaad op die leeftijd absoluut niet hoe lang iemand er nog is - en nog minder hoe lang ze zelfstandig kunnen blijven. Dat laatste lijkt me iets om zeker mee te nemen: wat zijn de opties als zelfstandig wonen niet meer mogelijk is, en een beetje mantelzorg van jullie ook niet toereikend is. Zijn er zorgcentra in de buurt? Zijn daar wachtlijsten, eisen qua regionale binding, contracten met haar specifieke zorgverzekeraar etc - maw kan ze daar ook terecht? En hoe is de situatie op dat vlak waar ze nu woont?

Gezien je financien niet noemt vermoed ik dat je het behoorlijk ruim hebt. Hou er wel rekening mee dat als je al teveel gaat sponsoren rondom huisvesting e.d. dat de belastingdienst dat als een scheking gaat zien en je moeder daar belasting over zal moeten betalen.

[sypie]

SvenHe schreef op maandag 2 maart 2020 @ 13:13:
Je moet toch een huis leeg halen, en de spullen in een kleinere stoppen

Is dit een aanname of een wens van je moeder? Wanneer het een aanname is dan zou ik daar nog eens goed over nadenken. Wanneer moeder dit zelf wil is er niks aan de hand, ze zal dan alleen wat spullen moeten missen omdat het misschien niet gaat passen.

[Fly-guy]

Wil je moeder wel?
Dat lees ik niet terug en waarom zou je moeder dat willen?

Niets zo erg, lijkt me, als ik verhuis uit mijn cirkel om vervolgens eigenlijk alleen nog maar mijn kinderen (in dit geval) te hebben omdat al je vrienden ergens ver weg wonen (waar je als oudere nu eenmaal niet makkelijk meer komt).

In dat geval krijgen jullie het ook drukker..

[Pizza_Boom]

SvenHe schreef op maandag 2 maart 2020 @ 17:50:
Mijn moeder is erg zelfstandig, heeft ook behoefte aan haar eigen ding, en kan zich wonderlijk goed zelf vermaken.
Ze heeft nog best kennissen in haar eigen stad, maar noemt die niet als reden om niet weg te gaan.
Ik denk ook echt dat ze het overal naar de zin kan maken, als de basis maar goed is.

Bij ons in de buurt zijn best veel woningen voor ouderen, in verschillende mate van zelfstandigheid.
Maar tot nu toe zorgt mijn moeder met gemak uitstekend voor zichzelf.
Ze woont nu een aardig eind van een buurtcentrumpje vandaan, wij wonen vlak bij een dorpcentrum en hebben zo'n beetje alles wat we nodig hebben op loopafstand.

Onderschat alsjeblieft de kracht van een eigen netwerk met kennissen in de buurt niet. Een van mijn oma's is twee jaar terug overleden. Die had een eigen kennissenkring waar je u tegen zei. Ook al deden wij boodschappen met haar, als dat een keer niet ging deed een van haar kennissen het wel. Soms kwam je op zondag rond het middaguur en moest je d'r weer zoeken. Zat ze bij een van de buren.

Die aanloop die je moeder nu heeft, gaat ze kwijtraken als ze verhuisd. Tuurlijk, ze zal wel wat nieuwe mensen leren kennen, maar de trouwe vrienden en kennissen raakt ze kwijt.

[SvenHe]

Mijn moeder was de eerste die met het idee kwam.
Maar op dat moment was er een scherpe reden om het juist niet te doen en die reden is binnenkort verleden tijd.

Ik heb deze vraag juist op het forum gesteld om niet alleen met onze eigen gedachten te spelen omdat we dan misschien hele goede argumenten tegen het verhuizen zouden missen.

Al jullie inbreng is dus welkom.
Financieel is het geen ingewikkelde stap, haar huidige huis levert meer op dan een andere gaat kosten.

Haar eigen netwerk is er wel maar ze zegt dat ze net zo lief in haar eentje zit te tekenen.
En de belangrijkste, haar zus, woont in Engeland, die maakt het niet uit waar mijn moeder woont... Als ze maar op bezoek kunnen gaan.

En het grootste genoegen blijft overeind staan, oma en kleindochter zijn dol op elkaar, die kunnen elkaar dan meer zien.

[peter-rm]

je moet het belang van haar eigen netwerk/socialeomgeving niet onderschatten. wij hebben(20 jaar geleden) ook een dergelijke situatie gehad. moeders verhuisde naar een flatje bij ons in de stad, maar legde na verloop van tijd wel een claim dat we elke dag moesten langskomen. na een jaar is ze weer terugverhuisd omdat ze haar kennissen/omgeving toch wel miste.

[Dinmi]

Hier wel ervaring al is de situatie niet echt vergelijkbaar. Ik ben alleenstaand, geen kinderen, geen broers of zussen. Mijn moeder woonde op ruim 200 km enkele reis bij mij vandaan. We hadden het er al eens over gehad om haar te verhuizen maar daar was ze niet aan toe. Ze woonde er heerlijk, vrijstaande woonboerderij, vrij uitzicht en ze was zelfstandig.

Dat is best snel veranderd; ze kreeg de diagnose Alzheimer. Ik heb nog een paar jaar ieder weekend de trip op en neer gemaakt en gezorgd dat er boodschappen waren, dat de medicatie goed ging etc. Maar dat werd mij ook te veel. Toen eindelijk het huis te koop gezet, dat heeft nog drie jaar geduurd (aardbevingsgebied).

Eindelijk alles rond gekregen en voor haar een huurappartement gevonden, in mijn woonplaats. Het complex is deels zelfstandig en deels zorg en ligt op loopafstand van een winkelcentrum. In het zorgcomplex heeft ze wekelijks "gym" en ook eens in de week in het complex avondeten. Daar heeft ze nu meer contacten dan voorheen.

We zijn iedere dag nog heel blij dat ze nu zo dichtbij zit. Als er iets is, ben ik er zo.

Zolang ze nog gezond en zelfstandig zijn, is afstand prima maar het kan ook ineens anders worden en dan is dichtbij zijn echt wel een geruststelling. Als ze het zelf prima vindt om te verhuizen, zou ik daar voor gaan.

[KNed]

Zie ook dit artikel over bewust (heel) dicht bij elkaar gaan wonen

[Dabbel]

Uit eigen ervaring zou ik zeggen, nu ze fysiek nog in orde is, verhuizen. Misschien niet in dezelfde huis, maar als het kan zo dichtbij mogelijk.
Er zijn naar mijn mening nauwelijks nadelen behalve het verhuizen zelf. Maar bedenk wel, als haar gezondheid slechter wordt, dan is verhuizen misschien geen optie meer.
Er zijn alleen maar voordelen als familie dichtbij woont.(Als je elkaar mag natuurlijk)
Samen eten, vaker met de kleinkinderen spelen. Samen boodschappen doen. Helpen met huishouden. Helpen met oppassen. Even de kleine opvangen, want je bent half uurtje later. Lampje aandraaien. Pakketje aannemen. Je kan elkaar met de kleinste dingen helpen.

En niet onbelangrijk. Wilt ze het zelf graag? Of zegt ze: Ik doe het wel, als jullie dat willen.

[ Voor 7% gewijzigd door Dabbel op 03-03-2020 12:59 ]

[Quadradial]

Ik denk dat je je er HEEL erg op verkijkt.

Zelf geen ervaring met verhuizen van ouders, maar wel ervaring met een ouder die eenzaam gestorven is.

Je haalt haar uit een vertrouwde omgeving met vrienden en kennissen naar een nieuwe omgeving waar ze niemand kent behalve haar kinderen.
Ik lees dat dit voor jullie beter uit komt want zij kan op haar kleinkind passen en jullie zijn dichterbij voor eventuele zorg.

Vergeet niet dat ze in de nieuwe omgeving niemand heeft behalve jullie.
Jullie sociale leven zal dan ook moeten aanpassen om dan vaker bij haar te zijn.
Haar zus uit de Engeland zal ook niet wekelijks langskomen.

Laat haar voor haarzelf beslissen en geef goed aan wat de voor en nadelen voor haar zijn en niet jullie eigen (on)gemakken.

[SvenHe]

Ik denk dat je je een beetje verlezen hebt op wat ik tot nu toe geschreven heb.

Tuurlijk, er zit gemak aan voor ons maar ook voor mijn moeder.

En eenzaamheid is vooral afhankelijk van jezelf, veel minder van de mensen om je heen.

Zoals ik al schreef, we willen juist ideeen en ervaring van anderen lezen, ook deze negatieve ervaring van jou.

Ik ga denk ik een samenvatting maken van dit draadje om mee te nemen in gesprekken met mijn moeder.

Zoals we er in staan is ze van harte welkom om dichtbij te komen wonen maar de beslissing is aan haarzelf, en voor ons staat haar geluk op de eerste plaats. Wij redden ons wel.

[Decalies]

Ik heb er geen ervaring mee, maar na het topic doorgelezen te hebben vroeg ik me af of het een optie is om het eens te 'proberen'. Bijv bij jullie langere tijd logeren (aantal weken?). Het zal niet hetzelfde zijn, want het kan als vakantie voelen (zij en jullie weten immers dat het tijdelijk is). Of misschien zelfs een maand een plek in de buurt huren als dat betaalbaar is?

[dion_b]

Quadradial schreef op dinsdag 3 maart 2020 @ 13:31:
Ik denk dat je je er HEEL erg op verkijkt.

Zelf geen ervaring met verhuizen van ouders, maar wel ervaring met een ouder die eenzaam gestorven is.

Je haalt haar uit een vertrouwde omgeving met vrienden en kennissen naar een nieuwe omgeving waar ze niemand kent behalve haar kinderen.
Ik lees dat dit voor jullie beter uit komt want zij kan op haar kleinkind passen en jullie zijn dichterbij voor eventuele zorg.

Vergeet niet dat ze in de nieuwe omgeving niemand heeft behalve jullie.
Jullie sociale leven zal dan ook moeten aanpassen om dan vaker bij haar te zijn.
Haar zus uit de Engeland zal ook niet wekelijks langskomen.

Laat haar voor haarzelf beslissen en geef goed aan wat de voor en nadelen voor haar zijn en niet jullie eigen (on)gemakken.

Hou er ook rekening mee dat je op deze leeftijd aan de lopende band vrienden kwijtraakt. Misschien is moeder TS nog meer dan levendig en haalt ze de 100 wel, dat kun je helaas niet van iedereen zeggen. Er valt behoorlijk wat voor te zeggen om dichterbij jongere familie te gaan wonen die er vrijwel zeker wel over 10, 15 jaar gaan zijn.

Mijn grootouders zijn rond dezelfde leeftijd, toen ze hun boerderij niet meer konden onderhouden, van het dorp waar ze 30 jaar gewoond hadden verhuisd naar een verzorgings-dorp aan de rand van een stad 120km verderop. Grootste deel van hun vrienden was er al niet meer, in het nieuwe dorp hebben ze gelijk nieuwe vrienden gemaakt. Grootmoeder is een boek over lokale geschiedenis gaan schrijven waarmee ze flink wat contacten van eigen leeftijd en jonger gemaakt heeft. Ze kwamen redelijk eenzaam aan maar stierven ruim een decennium later temidden van vrienden.

[Basekid]

Hm, ik weet dat bij ons mijn opa en oma dichterbij mijn oom en tante zijn gaan wonen. Mijn grootouders hebben hiervoor gekozen om meer sociaal contact met ze te hebben.

De positieve zaken hoor ik niet zo vaak, maar ik merk wel dat er nu automatisch verwacht wordt van mijn oom en tante dat ze altijd klaar staan en "wel ff zullen rijden toch?" voor mijn opa en oma, omdat ze toch zo dichtbij wonen.

[Quadradial]

SvenHe schreef op dinsdag 3 maart 2020 @ 14:15:

Zoals we er in staan is ze van harte welkom om dichtbij te komen wonen maar de beslissing is aan haarzelf, en voor ons staat haar geluk op de eerste plaats. Wij redden ons wel.

Dat is de juiste insteek. Zodra ze zelf wil of niet meer voor zichzelf kan zorgen zou ik pas gaan kijken naar verhuizen (dichterbij of verzorgings tehuis)

@dion_b
Dat is natuurlijk maar de vraag of ze nieuwe vrienden maakt. Niet iedereen maakt makkelijk contact...

[Apiekool]

Mijn schoonouders zijn samen met ons verhuist naar een boerderij en naast ons komen wonen. Niet alleen omdat het gewoon gezellig is (ik kan zeer goed met ze opschieten), maar ook omdat we verwachten dat de ouderenzorg er niet beter op gaat worden de komende jaren.

Wat voor ons belangrijk was; zorg dat ze een eigen ingang heeft en dat als het dus niet hoeft je elkaar niet hoeft te zien. Privacy is super belangrijk.

Ik weet niet hoe ze is met het bemoeien met de opvoeding van jullie kleine, maar dat is ook belangrijk om te zorgen dat dit niet gebeurt of in overleg. Als er ergenissen over komen zit je wel met elkaar opgescheept.

Zover ik in je posts lees kan je vrouw ook goed omgaan met je moeder, maar vergeet niet dat je vrouw hier erg achter moet staan. Ik ken genoeg voorbeelden van moeder/schoondochter relaties die niet zo super zijn.

Al met al zijn wij zeer content met de situatie en hebben op dit vlak nog niks negatiefs meegemaakt.

[Carfanatic]

De voordelen zijn overduidelijk:
- Dichterbij haar enige kleinkind (bijna 5), handig voor af en toe oppassen

[TWCRay]

Ik heb een tijdlang mijn moeder in huis gehad (4 maanden), maar zou het nooit meer doen. We hebben een goede band, maar ik werd er toch wel erg moe van. Ze woont nu op 500 meter, prima.