Werkgever conflict bij ziekte

[FaTaLiTy234]

Beste mensen,


Clone account.
We krijgen veel topic reports. Vanwege de privacy-gevoeligheid en relevantie van het onderwerp staan we het voor deze keer toe.

Afijn.
Ik heb mijzelf in oktober 2019 ziek gemeld van mijn werk.
Naar de dokter geweest, dokter heeft mij verteld overspannen te zijn / burn out te zijn.
De week erop opgeroepen door de bedrijfsarts, die heeft mij wederom verteld zwaar overspannen te zijn.
Ik moest van hem 3 maanden niet aan werk denken, en dan zou ik over 3 maanden weer opgeroepen worden.
Krijg ik een whatsapp bericht van mijn werkgever, of ik even 2 uur per dag zou kunnen komen werken.
Waarop ik weer aangegeven heb, liever het volgende gesprek van de bedrijfsarts af te wachten. (Die zal het wel weten immers?)

Toen bleef het even rustig, totdat de volgende dag een brief op mijn deurmat viel.
Of ik in plaats van over 3 maanden, over een week (o.i.d.) wilde verschijnen bij de bedrijfsarts.
Toen kwam er ineens een heel ander gesprek. Dit was een "arts onder supervisie van een bedrijfsarts" als ik het goed zeg. Deze was een stuk minder vriendelijk, maar ik hoefde niet te gaan werken, maar moest wel op de koffie bij mijn werkgever, en over 3 weken terugkomen bij hem op gesprek.

Ik ben bij mijn werkgever langs geweest, die heeft mij wederom gevraagd of ik 2 uur per dag wilde komen werken. Ik wist niet of dit goed zou zijn voor mijn herstel, maar zo moeilijk als ik nee kan zeggen - heb ik (per mail) gezegd dat ik dit wil gaan proberen, onder voorwaarde dat als het niet gaat, dat het dan niet meer hoeft.

Na 3 weken gewerkt te hebben, ben ik op advies van de bedrijfsarts in uren omhoog gegaan. Ik kon samen met werkgever kiezen tussen 3 en 4 uur, en de werkgever drong aan op 4 uur.
Hier ben ik mee ingestemd.

Maar toen begon het gedonder.

Omdat ik enkel binnendienst werk deed (al meer dan afgesproken was) en niet meer (goed) de weg op kon vanwege een angststoornis die ik er ook gratis bij kreeg, kan ik dus geen buitendienst werk verrichten. (Ik ben onder behandeling bij de psycholoog, afgelopen week mijn eerste echte afspraak gehad)
Hij vertelde mij dat hij het financieel zo niet kan trekken, en bood mij een vaststellingsovereenkomst aan.
Dat zou in houden dat ik 4 maanden "recht" zou hebben op een WW uitkering (of dat zo is is nog maar de vraag) en hij zou dan de ww-uitkering aanvullen tot 100% salaris.
Ik heb gezegd hier over na te denken, en erop terug te komen. Hij drong erop aan het z.s.m. te willen weten. (Bijna eind van de maand)
Ik heb het er thuis over gehad, en wat mijn vermoedens al bevestigden, kan ik dit beter niet tekenen.

Door al dit drama van financiële onzekerheid en nu bevestigd dat hij van me af wilt, kwam ik nog dieper in de shit te zitten.
Het onoverkomelijke gebeurde, ik kwam weer thuis te zitten. Ik kreeg een belletje; dit kon zomaar niet! Hij zou me z.s.m. weer naar de bedrijfs arts sturen! (Er stond al een gesprek gepland binnen korte tijd, maar die schoof hij nog 1 dag naar voren)

Ik kom aan bij de bedrijfsarts; de eerste vraag die ik krijg is letterlijk; wil je wel bij deze werkgever blijven werken?
Waarop ik antwoord; als ik hier rustig kan herstellen, en hij doet normaal, dan zeker.
Waarop de bedrijfsarts zegt: Als ik het zo zie is dat geen optie bij deze werkgever. (Dat claimde hij aan de hand van het mailverkeer tussen de werkgever en bedrijfsarts)
Hij stuurde aan op het maken van een vaststellings overeenkomst, en dan doorbetaald krijgen voor bv. 6 maanden zonder arbeids verplichtingen. Zodat ik kan herstellen, en tijd heb om wat anders te zoeken.
Hij heeft ook ingevuld dat ik 3,5 week niet kon werken, en per 2 maart weer 50% moet gaan werken IN EIGEN WERK.

Hij zei dit in te moeten vullen maar hij hoopte dat het niet meer nodig was, omdat ik misschien een gunstige VSO zou kunnen krijgen.
Nu ben ik op gesprek geweest bij mijn werkgever, en die zat er samen met zijn boekhouder.
Dit gesprek heeft mij nog dieper de shit in geholpen. Ik zou maar gewoon moeten gaan werken, ik moet me niet zo aanstellen, het is mijn schuld dat hij failliet gaat, etc etc.
Ik heb vanwege mijn emoties mijn jas moeten pakken en ben weer gegaan.

Nu dringt mijn werkgever erop aan dat ik 2 maart weer moet werken, in EIGEN werk, dus ook weer naar klanten toe, etc etc.
Hier ben ik totáál nog niet klaar voor.

Ik heb hem een e-mail gestuurd met de vraag of hij voor 2 maart een gesprek in wilt plannen bij de bedrijfsarts, om het daar nog eens over te hebben.

Krijg ik de volgende mail terug:


Ik heb contact gehad met de arbodienst.

Zij adviseerde om geen nieuwe afspraak te maken , daar je pas 2 weken geleden bent geweest met het advies om 2 maart te beginnen met 50% eigen werk. Daar houden ze zich aan .

Naar aanleiding van het laatste consult bij de arboarts is gebleken dat jij per 2 maart as voor 50% kunt reintegreren in eigen werk.

Ze zeggen ook , dat je , indien je er niet mee eens bent met de adviezen van de arbo-artsen, je een second opinie kan aanvragen bij het UWV .

Dit duurt +/- 5 weken voordat je er terecht kan en kost jouzelf €150,00, ( raming Arbodienst).


Hierbij wil ik je ook op het volgende attenderen:

Ik verwacht dat je maandag 2 maart zal verschijnen.

Ik ben genoodzaakt je bij wijze van voorafgaande waarschuwing alvast mede te delen dat wanneer je niet zal verschijnen, ik gerechtig ben om het volledige loon stop te zetten. Ik ga ervan uit dat het niet zover hoeft te komen en dat je er gewoon bent op 2 maart as.
(Einde mail)

Nu mijn vraag, is een second opinion bij een bedrijfsarts niet op de kosten van de werkgever? Een deskundigenoordeel bij het uwv is wel op mijn kosten?

Hebben jullie verdere adviezen die ik kan toepassen? Ik wil super graag mee werken, en vooral super graag herstellen, en ik zou maar al te graag willen dat ik weer zoals 2,5 jaar geleden naar klanten toe kan etc, maar het LUKT nu echt nog niet.
Mijn excuses voor dit enorm langdradige verhaal, maar ik wil zo veel mogelijk details vermelden in dit lastige pakket.

Alvast bedankt voor jullie reacties.

[ Voor 1% gewijzigd door t_captain op 21-02-2020 10:23 ]

[Verwijderd]

Heel vervelend, maar werkgevers kiezen uiteindelijk altijd voor eigen gewin en niet voor de welzijn van het personeel.

Ik weet niet of je lid bent van de vakbond en/of een rechtsbijstandverzekering hebt, deze bieden uitkomst voor dit soort nare situaties.

[hk12nl]

Een bedrijfsarts is toch geen onafhankelijke partij in deze? Heb je rechtsbijstand en deze al benaderd?

Als ik het geheel zo lees dan is de werksituatie toch al onherstelbaar beschadigd. Wat vooral van belang is, is dat je zelf rust krijgt om te herstellen. Ik zou de rechtsbijstand aan het werken zetten, zorgen dat je financieel het eea geregeld hebt en goed je rust pakken om te herstellen. Hierna opzoek naar een nieuwe baan.

Tip: geef de boel uit handen qua rechten (rechtsbijstand) en het regelen van inkomen (rechtsbijstand/financieel persoon), dat geeft wellicht ook al meer rust.

[ Voor 15% gewijzigd door hk12nl op 20-02-2020 10:52 ]

[Verwijderd]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:44:
Beste mensen,

Ik post dit even op een ander account dan mijn gebruikelijke.
De reden kunnen jullie vast wel bedenken

Afijn.
Ik heb mijzelf in oktober 2019 ziek gemeld van mijn werk.
Naar de dokter geweest, dokter heeft mij verteld overspannen te zijn / burn out te zijn.
De week erop opgeroepen door de bedrijfsarts, die heeft mij wederom verteld zwaar overspannen te zijn.
Ik moest van hem 3 maanden niet aan werk denken, en dan zou ik over 3 maanden weer opgeroepen worden.
Krijg ik een whatsapp bericht van mijn werkgever, of ik even 2 uur per dag zou kunnen komen werken.
Waarop ik weer aangegeven heb, liever het volgende gesprek van de bedrijfsarts af te wachten. (Die zal het wel weten immers?)

Toen bleef het even rustig, totdat de volgende dag een brief op mijn deurmat viel.
Of ik in plaats van over 3 maanden, over een week (o.i.d.) wilde verschijnen bij de bedrijfsarts.
Toen kwam er ineens een heel ander gesprek. Dit was een "arts onder supervisie van een bedrijfsarts" als ik het goed zeg. Deze was een stuk minder vriendelijk, maar ik hoefde niet te gaan werken, maar moest wel op de koffie bij mijn werkgever, en over 3 weken terugkomen bij hem op gesprek.

Ik ben bij mijn werkgever langs geweest, die heeft mij wederom gevraagd of ik 2 uur per dag wilde komen werken. Ik wist niet of dit goed zou zijn voor mijn herstel, maar zo moeilijk als ik nee kan zeggen - heb ik (per mail) gezegd dat ik dit wil gaan proberen, onder voorwaarde dat als het niet gaat, dat het dan niet meer hoeft.

Na 3 weken gewerkt te hebben, ben ik op advies van de bedrijfsarts in uren omhoog gegaan. Ik kon samen met werkgever kiezen tussen 3 en 4 uur, en de werkgever drong aan op 4 uur.
Hier ben ik mee ingestemd.

Maar toen begon het gedonder.

Omdat ik enkel binnendienst werk deed (al meer dan afgesproken was) en niet meer (goed) de weg op kon vanwege een angststoornis die ik er ook gratis bij kreeg, kan ik dus geen buitendienst werk verrichten. (Ik ben onder behandeling bij de psycholoog, afgelopen week mijn eerste echte afspraak gehad)
Hij vertelde mij dat hij het financieel zo niet kan trekken, en bood mij een vaststellingsovereenkomst aan.
Dat zou in houden dat ik 4 maanden "recht" zou hebben op een WW uitkering (of dat zo is is nog maar de vraag) en hij zou dan de ww-uitkering aanvullen tot 100% salaris.
Ik heb gezegd hier over na te denken, en erop terug te komen. Hij drong erop aan het z.s.m. te willen weten. (Bijna eind van de maand)
Ik heb het er thuis over gehad, en wat mijn vermoedens al bevestigden, kan ik dit beter niet tekenen.

Door al dit drama van financiële onzekerheid en nu bevestigd dat hij van me af wilt, kwam ik nog dieper in de shit te zitten.
Het onoverkomelijke gebeurde, ik kwam weer thuis te zitten. Ik kreeg een belletje; dit kon zomaar niet! Hij zou me z.s.m. weer naar de bedrijfs arts sturen! (Er stond al een gesprek gepland binnen korte tijd, maar die schoof hij nog 1 dag naar voren)

Ik kom aan bij de bedrijfsarts; de eerste vraag die ik krijg is letterlijk; wil je wel bij deze werkgever blijven werken?
Waarop ik antwoord; als ik hier rustig kan herstellen, en hij doet normaal, dan zeker.
Waarop de bedrijfsarts zegt: Als ik het zo zie is dat geen optie bij deze werkgever. (Dat claimde hij aan de hand van het mailverkeer tussen de werkgever en bedrijfsarts)
Hij stuurde aan op het maken van een vaststellings overeenkomst, en dan doorbetaald krijgen voor bv. 6 maanden zonder arbeids verplichtingen. Zodat ik kan herstellen, en tijd heb om wat anders te zoeken.
Hij heeft ook ingevuld dat ik 3,5 week niet kon werken, en per 2 maart weer 50% moet gaan werken IN EIGEN WERK.

Hij zei dit in te moeten vullen maar hij hoopte dat het niet meer nodig was, omdat ik misschien een gunstige VSO zou kunnen krijgen.
Nu ben ik op gesprek geweest bij mijn werkgever, en die zat er samen met zijn boekhouder.
Dit gesprek heeft mij nog dieper de shit in geholpen. Ik zou maar gewoon moeten gaan werken, ik moet me niet zo aanstellen, het is mijn schuld dat hij failliet gaat, etc etc.
Ik heb vanwege mijn emoties mijn jas moeten pakken en ben weer gegaan.

Nu dringt mijn werkgever erop aan dat ik 2 maart weer moet werken, in EIGEN werk, dus ook weer naar klanten toe, etc etc.
Hier ben ik totáál nog niet klaar voor.

Ik heb hem een e-mail gestuurd met de vraag of hij voor 2 maart een gesprek in wilt plannen bij de bedrijfsarts, om het daar nog eens over te hebben.

Krijg ik de volgende mail terug:


Ik heb contact gehad met de arbodienst.

Zij adviseerde om geen nieuwe afspraak te maken , daar je pas 2 weken geleden bent geweest met het advies om 2 maart te beginnen met 50% eigen werk. Daar houden ze zich aan .

Naar aanleiding van het laatste consult bij de arboarts is gebleken dat jij per 2 maart as voor 50% kunt reintegreren in eigen werk.

Ze zeggen ook , dat je , indien je er niet mee eens bent met de adviezen van de arbo-artsen, je een second opinie kan aanvragen bij het UWV .

Dit duurt +/- 5 weken voordat je er terecht kan en kost jouzelf €150,00, ( raming Arbodienst).


Hierbij wil ik je ook op het volgende attenderen:

Ik verwacht dat je maandag 2 maart zal verschijnen.

Ik ben genoodzaakt je bij wijze van voorafgaande waarschuwing alvast mede te delen dat wanneer je niet zal verschijnen, ik gerechtig ben om het volledige loon stop te zetten. Ik ga ervan uit dat het niet zover hoeft te komen en dat je er gewoon bent op 2 maart as.
(Einde mail)

Nu mijn vraag, is een second opinion bij een bedrijfsarts niet op de kosten van de werkgever? Een deskundigenoordeel bij het uwv is wel op mijn kosten?

Hebben jullie verdere adviezen die ik kan toepassen? Ik wil super graag mee werken, en vooral super graag herstellen, en ik zou maar al te graag willen dat ik weer zoals 2,5 jaar geleden naar klanten toe kan etc, maar het LUKT nu echt nog niet.
Mijn excuses voor dit enorm langdradige verhaal, maar ik wil zo veel mogelijk details vermelden in dit lastige pakket.

Alvast bedankt voor jullie reacties.

toon volledige bericht

Direct naar juridisch loket en of rechtsbijstand opnemen. Je werkgever overtreed zo te lezen een aantal regels en wetten waar je recht op hebt. Vervelend voor je man.

[Pizza_Boom]

1 Advies: NU NAAR EEN GESPECIALISEERDE ARBEIDSRECHTADVOCAAT. Passeer de arbeidsjurist, die is al verleden tijd, hij komt nu al met vaststellingsovereenkomsten en dergelijke. Hij wil van je af.

Dit is wegtreiteren. Onder ziekte mag jij in de basis niet ontslagen worden. Dat heeft hele nare gevolgen voor jouw WW en dergelijke. Je bent, althans, zo kom je over, een emotioneel wrak. Daar is de werkgever nu op aan het inspelen door met boekhouders en dergelijke te gaan zitten en roepen dat hij failliet gaat.

Ga er vanuit dat je hier niet meer terug zult keren. Neem emotioneel afscheid van je werkgever en probeer er zo goed mogelijk uit te komen. Hij doet meerdere dingen die niet mogen, dus je hebt een goede case voor een advocaat.

[ Voor 26% gewijzigd door Pizza_Boom op 20-02-2020 10:54 ]

[Greencap]

Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

[FaTaLiTy234]

Bedankt voor jullie snelle reacties,

Ik ben (helaas, stom..) geen lid van een vakbond en heb ook geen rechtsbijstandverzekering.
Ik zou nu lid kunnen worden / een verzekering af kunnen sluiten, maar ik meen dat daar altijd een wachttijd van x maanden op zit. Is dat bij iedereen zo / bij een vakbond ook zo?

Ik ga in ieder geval een second opinion aanvragen bij een andere bedrijfsarts. Daar heb ik als het goed is gewoon recht op.

Ik heb net de huidige bedrijfsarts aan de telefoon gehad (althans, de assistente) en die vertelde dat ik een deskundigenoordeel aan kan vragen bij het UWV. Die vertelde mij wel dat er een wachttijd van 5 weken op zit, en dat ik in die 5 weken niet hoef te werken.
Nu was wel zo dat als bleek dat ik wél had kunnen werken in die 5 weken, dat hij daar géén loon over hoeft te betalen?

[Flimovic]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Vervelend voor desbetreffend werkgever, maar als werkgever heb je bewust gekozen voor het ondernemersrisico. Dat betekent niet dat je je niet aan de wet hoeft te houden.

[Beneveerg]

Tweakers kennende komen er zat reacties niet wat juridisch wel een niet kan of mag. Helaas is een juridische oplossing niet altijd praktisch.

Uit het verhaal maak ik op dat je bij een zeer klein bedrijf werkt. Je werkgever kijkt eerst naar zichzelf en dan naar jou. Natuurlijk moet hij geld verdienen, maar jou gezondheid is belangrijker.

De eerste vraag die je je zelf zou moeten stellen is of je überhaupt bij deze werkgever wil blijven. Het lijkt er niet op dat je der lans krijgt om goed te herstellen.

Als je daar niet terug wil komen is een overeenkomst misschien wel een fijn idee. Binnen een half jaar kan je dan ontspannen, met de gedachte dat je niet terug hoeft naar deze werkgever. In dezelfde periode kan je ook nadenken of je het vak nog wel leuk vind. Er is immers een reden dat je overspannen bent geraakt.

Het kan ook zijn dat je overspannen bent door een privé situatie. Gebruik die tijd dan om dat op te lossen.

Probeer ook stress te verminderen. Heb je een probleem wat je onmogelijk kan oplossen, denk er dan ook niet aan en roep hulp in. Je hoeft niet alles zelf te doen.

Ik ben niet helemaal bekend met de regels van het UWV, maar volgens mij hoef je die 150 euro pas te betalen als er geen ander advies uitkomt dan wat de andere arts had geadviseerd.

[Greencap]

@Flimovic Dat zeg ik ook niet, ik zeg alleen maar dat zo'n reactie soms best te begrijpen is en dat een beetje inlevingsvermogen geen kwaad kan. Een kat in het nauw maakt soms rare sprongen. In plaats van het conflict op te drijven kan je ook toenadering zoeken.

[Jeroenneman]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Boeiend? Als ondernemer is dit gewoon een risico wat je loopt en kunt afkopen. Ik hoef geen medelijden op te brengen met een werkgever. Als je een zieke medewerker niet aan kunt als bedrijf, dan heb je geen bestaansrecht.

[Verwijderd]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Nou zelfs als bovenstaande het geval is, zou het een werkgever sieren om netjes om te gaan met zijn/haar medewerkers. Dat deze dan slecht loopt is geen excuus om zo om te gaan met de medewerkers.

Tuurlijk voor beide partijen kan het lastig worden als het financieel niet goed gaat of je in de knel komt door te veel ziekteverzuim.

[FreezeXJ]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:57:
Bedankt voor jullie snelle reacties,

Ik ben (helaas, stom..) geen lid van een vakbond en heb ook geen rechtsbijstandverzekering.
Ik zou nu lid kunnen worden / een verzekering af kunnen sluiten, maar ik meen dat daar altijd een wachttijd van x maanden op zit. Is dat bij iedereen zo / bij een vakbond ook zo?

Meestal wel, rechtsbijstand doet zelden iets met zaken die al speelden voor je de verzekering had.
Alsnog, ja, juridische bijstand is duur (want eigen kosten etc) maar ik denk dat het niet doen veel duurder uitpakt. Dat kost je namelijk rustig een jaar salaris. Ondanks dat je graag wilt ga je zo niet kunnen werken, ook niet bij andere werkgevers, of je stort weer in.

Ik ga in ieder geval een second opinion aanvragen bij een andere bedrijfsarts. Daar heb ik als het goed is gewoon recht op.

Ik heb net de huidige bedrijfsarts aan de telefoon gehad (althans, de assistente) en die vertelde dat ik een deskundigenoordeel aan kan vragen bij het UWV. Die vertelde mij wel dat er een wachttijd van 5 weken op zit, en dat ik in die 5 weken niet hoef te werken.
Nu was wel zo dat als bleek dat ik wél had kunnen werken in die 5 weken, dat hij daar géén loon over hoeft te betalen?

Je bent al heel actief bezig, maar bedenk dat alles wat u zegt kan en zal tegen u gebruikt worden... en zo te zien gaat je werkgever dat met alle genoegen doen, als het hem maar minder geld kost. Stap dus voor je verder iets doet bij een jurist binnen, en overleg daarmee. Scheelt het in je eigen voet schieten.

ps, dit gaat lang duren, heel frustrerend zijn, maar het niet doen is beroerder.

[Knul]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:44:


Nu mijn vraag, is een second opinion bij een bedrijfsarts niet op de kosten van de werkgever? Een deskundigenoordeel bij het uwv is wel op mijn kosten?

Hebben jullie verdere adviezen die ik kan toepassen? Ik wil super graag mee werken, en vooral super graag herstellen, en ik zou maar al te graag willen dat ik weer zoals 2,5 jaar geleden naar klanten toe kan etc, maar het LUKT nu echt nog niet.
Mijn excuses voor dit enorm langdradige verhaal, maar ik wil zo veel mogelijk details vermelden in dit lastige pakket.

Second opinion is je recht, werkgever moet het inderdaad betalen. Een second opinion heeft geen opschortende werking: totdat je bij de andere bedrijfsarts bent geweest, geldt het advies van je huidige arts. In de tussentijd moet je dus gaan werken, dat is op dat moment je re-integratie verplichting. Het niet voldoen aan je re-integratieverplichtingen kan inderdaad leiden tot een loonsanctie.

Als jij een deskundigenoordeel aanvraagt zijn de kosten inderdaad voor jou, kosten zijn €100.

[PatrickH89]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:01:
@Flimovic Dat zeg ik ook niet, ik zeg alleen maar dat zo'n reactie soms best te begrijpen is en dat een beetje inlevingsvermogen geen kwaad kan. Een kat in het nauw maakt soms rare sprongen. In plaats van het conflict op te drijven kan je ook toenadering zoeken.

Nooit, maar dan ook nooit, zal ik een reactie als deze werkgever (indien verhaal klopt zoals TS het voorstelt) 'te begrijpen vinden'. In welke situatie dan ook, wegpesten is mijlenver verwijderd van goed werkgeverschap. Het heeft er alle schijn van dat werkgever bewust het conflict opzoekt om zo niet te hoeven opdraaien voor de herstelperiode en dat is ontoelaatbaar. Toenadering zoeken als werkgever het conflict zo aanvliegt is zinloos.

[Hielko]

Het is eigenlijk al gezegd, maar om het nogmaals te benadrukken. Schakel alsjeblieft een advocaat in die gespecialiseerd is in arbeidsrecht. Ja, je hebt geen rechtsbijstandverzekering, en dat zal wat gaan kosten. Maar intake gesprek is over het algemeen gratis en weet je waarschijnlijk stuk beter waar je staat en wat je kan verwachten qua vervolgstappen en mogelijke kosten.

Maar, bot gezegd, gezien het topic weet je zelf niet helemaal hoe je dit moet aanpakken (en ik snap dat het niet gemakkelijk is, en met een burnout erbij kan ik me voorstellen dat het helemaal lastig is). Als je dit verkeerd aanpakt zit je straks thuis met een fooi en ben je straks nog steeds niet in staat om te werken. Ik heb ook in mijn omgeving gezien dat het herstellen van een burnout een heel lang proces kan zijn, met wat pech gaan daar jaren overheen ipv een paar maand. En dan wil je niet dat je ondertussen al je rechten hebt verspeeld.

[TheBorg]

Je bent de dupe van een regering die allerlei maatregelen heeft genomen die averechts werken. Je werkgever gaat op meerdere vlakken in de fout als een paniekreactie op de enorme kosten die (wat mij betreft onterecht) in de schoenen van MKBers wordt geschoven.

Maargoed, daar heb jij niks mee te schaften. Kijk naar wat je zelf wil. De arbeidsrelatie is na dit soort incidenten wat mij betreft onherstelbaar beschadigd. Ook na 2 jaar is je werkgever dit niet vergeten en wordt je gezien als een risico.

Of je een vaststellingsovereenkomst moet accepteren zou ik laten afhangen of je denkt in de tijd dat je in de WW kan zitten kunt herstellen. Je kan er financieel voordeel mee halen. Je mag immers 6 maanden zonder enige verplichting thuis zitten.

Als je het allemaal nog niet weet dan zou ik toch een second opinion doen. Zijn bedrijfsarts zou onafhankelijk moeten zijn en daar lijkt het niet op. Ook lijkt hij de bedrijfsarts te passeren om jouw het verhaal anders te doen voorkomen dan dat het daadwerkelijk is. Op korte termijn kun je ongerust herstellen, op lange termijn wordt je er in verband met de verstoorde arbeidsrelatie niet wijzer van.

Hou er ook rekening mee dat je verplicht bent mee te werken aan reintegratie. Doe je dat niet dan kan de werkgever je loon opschorten. Het reintegratieplan moet echter wel uit de pen van de bedrijfsarts komen en niet uit de duim van de werkgever.

[Koekfabriek]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:57:
Bedankt voor jullie snelle reacties,

Ik ben (helaas, stom..) geen lid van een vakbond en heb ook geen rechtsbijstandverzekering.
Ik zou nu lid kunnen worden / een verzekering af kunnen sluiten, maar ik meen dat daar altijd een wachttijd van x maanden op zit. Is dat bij iedereen zo / bij een vakbond ook zo?

Uit mijn hoofd kan je bij het CNV gelijk geholpen worden. Wordt er volgens mij wel verwacht dat je voor tenminste een X aantal jaar lid blijft maar die precieze voorwaarden weet ik niet. Bij de FNV is er in ieder geval een termijn van meerdere maanden voordat ze actief voor je worden.

[Frankisback]

Zo te lezen is de relatie met je werkgever niet goed meer. Advies neem een advocaat in de arm en ga op gesprek, en wacht niet op rechtsbijstand. Rechtsbijstand duurt te lang voordat je juist wordt geholpen. Op dit moment wordt je omver gelopen door je werkgever en heb je iemand nodig met kennis en ervaring die je bij kan staan.

Kosten voor een advocaat worden vaak achteraf betaald door de werkgever. Een advocaat kan je er meer over vertellen.

[Greencap]

@PatrickH89 Dat is net zo goed een gebrek aan inlevingsvermogen richting de werkgever als de werkgever in kwestie geen gebrek aan inlevingsvermogen heeft voor de OP. Het lijkt hier soms wel alsof we in de middeleeuwen zijn zo snel als de conclusies getrokken zijn.

Deskundig advies is verstandig, maar wellicht ook lastig gezien het gebrek aan rechtsbijstand. Waarschijnlijk is het voor beide partijen het beste om hier samen uit te komen. Misschien hebben ze tot nu toe wel een hele goede band gehad en is deze werkgever altijd een toffe peer geweest. Zelfs in de beste huwelijken komt er wel eens een ruzie waarbij iemand onredelijk uit de hoek komt, maar dat is toch niet meteen een reden om er een vechtscheiding van te maken?

Als de werkgever daadwerkelijk financiele problemen heeft is uberhaupt maar de vraag in hoeverre er wat te halen valt. Denk bovendien ook eens aan de collega's van de OP. Dit soort situaties kunnen wel degelijk tot ontslagen leiden bij kleine werkgevers.

[snmght]

Op zich heeft werkgever een punt dat het zeer recente advies nageleefd zou moeten worden. Maar ik ben wel even benieuwd wat daar woordelijk in staat, zou je dat willen plaatsen? Ik kan me als ik jouw verhaal lees moeilijk voorstellen dat de bedrijfsarts het eigen werk zonder aanpassingen adviseert namelijk.

Daarnaast; wat je werkgever over de second opinion schrijft is oude wetgeving. Inmiddels komen de kosten niet voor jouw rekening en hoeft dit niet per se via het UWV te lopen: https://www.arboportaal.nl/onderwerpen/second-opinion

Het deskundigenoordeel van UWV bestaat nog steeds (en is wel degelijk op kosten van de aanvrager, kan werknemer of werkgever zijn) maar dat heb je nu niet nodig.

Ofwel lult je werkgever uit zijn nek met die kostenraming, of je arbodienst is van bedroevende kwaliteit als zij de regelgeving niet kennen. Het eerste lijkt mij waarschijnlijker. Hij probeert het je vermoedelijk uit het hoofd te praten. Neem eens contact op met je arbodienst en geef aan dat je een second opinion aan wilt vragen en hoe die procedure loopt. Bel desnoods een andere arbodienst en leg uit dat je gebruik wil maken van de second opinion. Ik moet eerlijk bekennen dat hoewel ik jaren als verzuimmedewerker in een HR team gewerkt heb dat al even geleden is en ik dus nog niet in de praktijk heb meegemaakt dat een medewerker een second opinion van een andere bedrijfsarts wenst. Zoals ik de regelgeving lees lijkt het mij dat de andere arbodienst dan een factuur naar werkgever stuurt. Maar dat kunnen zij je beter vertellen dan ik.

[ Voor 21% gewijzigd door snmght op 20-02-2020 11:29 ]

[wifikabelhuren]

Dan is de vraag, wat wil je bereiken doormiddel van een advocaat..

Je kunt beter je verlies nemen en zoek rust op, en ga solliciteren naar een baan wat je leuk vind.
Je nu druk maken met van alles zal het herstel niet verspoeden, en je leeft tenslotte maar 1 keer.

[dehardstyler]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:29:
Dan is de vraag, wat wil je bereiken doormiddel van een advocaat..

Je kunt beter je verlies nemen en zoek rust op, en ga solliciteren naar een baan wat je leuk vind.
Je nu druk maken met van alles zal het herstel niet verspoeden, en je leeft tenslotte maar 1 keer.

Ziek thuis zitten zonder WW of andere inkomsten anders ook niet. Dus ik zou toch wel even met een advocaat gaan praten en zeker niet je verlies nemen.

[snmght]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:29:
Dan is de vraag, wat wil je bereiken doormiddel van een advocaat..

Je kunt beter je verlies nemen en zoek rust op, en ga solliciteren naar een baan wat je leuk vind.
Je nu druk maken met van alles zal het herstel niet verspoeden, en je leeft tenslotte maar 1 keer.

Ik denk niet dat TS op dit moment de rust en energie heeft om te solliciteren. Hij zit nog in een herstelproces. Werkgever zou hem daarbij moeten ondersteunen zodat alle energie nu gericht kan worden op herstel en niet op vaststellingsovereenkomsten of zorgen om zijn baan. Dat TS te zijner tijd wellicht beter elders aan de slag gaat ben ik op zich met je eens maar huidige werkgever heeft nu maar te dealen met zijn zieke medewerker.

[FaTaLiTy234]

snmght schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:26:
Op zich heeft werkgever een punt dat het zeer recente advies nageleefd zou moeten worden. Maar ik ben wel even benieuwd wat daar woordelijk in staat, zou je dat willen plaatsen? Ik kan me als ik jouw verhaal lees moeilijk voorstellen dat de bedrijfsarts het eigen werk zonder aanpassingen adviseert namelijk.

Daarnaast; wat je werkgever over de second opinion schrijft is oude wetgeving. Inmiddels komen de kosten niet voor jouw rekening en hoeft dit niet per se via het UWV te lopen: https://www.arboportaal.nl/onderwerpen/second-opinion

Het deskundigenoordeel van UWV bestaat nog steeds (en is wel degelijk op kosten van de aanvrager, kan werknemer of werkgever zijn) maar dat heb je nu niet nodig.

Ofwel lult je werkgever uit zijn nek met die kostenraming, of je arbodienst is van bedroevende kwaliteit als zij de regelgeving niet kennen. Het eerste lijkt mij waarschijnlijker. Hij probeert het je vermoedelijk uit het hoofd te praten. Neem eens contact op met je arbodienst en geef aan dat je een second opinion aan wilt vragen en hoe die procedure loopt. Bel desnoods een andere arbodienst en leg uit dat je gebruik wil maken van de second opinion. Ik moet eerlijk bekennen dat hoewel ik jaren als verzuimmedewerker in een HR team gewerkt heb dat al even geleden is en ik dus nog niet in de praktijk heb meegemaakt dat een medewerker een second opinion van een andere bedrijfsarts wenst. Zoals ik de regelgeving lees lijkt het mij dat de andere arbodienst dan een factuur naar werkgever stuurt. Maar dat kunnen zij je beter vertellen dan ik.

toon volledige bericht

Dit heeft de bedrijfsarts geschreven:

Verloop:
Werknemer heeft dys-balans klachten, er gelden beperkingen in concentratie, energieniveau en het
hanteren van stress. Ik acht werknemer nu niet inzetbaar voor werk.
Een aanvullende behandeling gaat binnenkort opstarten. Voordat werkhervatting aan de orde is wil ik dat
deze behandeling eerst wat meer vorm en structuur krijgt.
Per maandag 2 maart acht ik werknemer voor 50% inzetbaar in eigen werk, ik adviseerde werknemer om in
de week van 10 februari een afspraak te maken met zijn werkgever om te bezien hoe toekomstige
samenwerking vorm kan hebben en hierover afspraken te maken.

De bedrijfsarts kan natuurlijk slecht op papier zetten "werkgever pusht teveel, dit wordt niks, stel maar een VSO op" maar zo zei die het wel face to face.
Maar dit maakt het voor mij nu alleen maar lastiger.

Ik heb inmiddels zoals je zegt ook contact gehad met de assistente van de bedrijfsarts, die begon idd meteen over een deskundigenoordeel.
Ik heb gevraagd of ik ook een second opinion aan kan vragen bij een andere arts binnen een andere firma, en dat was mogelijk dus dat ga ik denk ik als eerste doen.

Hartstikke bedankt voor je reactie, net als de rest. Ik heb er heel veel aan!

snmght schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:30:
[...]


Ik denk niet dat TS op dit moment de rust en energie heeft om te solliciteren. Hij zit nog in een herstelproces. Werkgever zou hem daarbij moeten ondersteunen zodat alle energie nu gericht kan worden op herstel en niet op vaststellingsovereenkomsten of zorgen om zijn baan. Dat TS te zijner tijd wellicht beter elders aan de slag gaat ben ik op zich met je eens maar huidige werkgever heeft nu maar te dealen met zijn zieke medewerker.

Klopt, ik acht mijzelf niet in staat om lekker te gaan solliciteren en ergens anders 40 uur te starten. Hoe graag ik ook zou willen.
Ik heb rond mei 2018 last gekregen van een angststoornis, en die heeft mij nu genekt. Ik heb nog steeds last van die angst stoornis, waar ik nu sinds een paar maanden hulp voor gezocht heb. Alles wat ik buiten de deur moet doen is een grote stap voor mij, waaronder ook hulp zoeken. Het gaat nu heel langzaam iets beter, maar nog lang niet goed genoeg.

[ Voor 15% gewijzigd door FaTaLiTy234 op 20-02-2020 11:36 ]

[ImdaMned]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:50:
Heel vervelend, maar werkgevers kiezen uiteindelijk altijd voor eigen gewin en niet voor de welzijn van het personeel.

Ik weet niet of je lid bent van de vakbond en/of een rechtsbijstandverzekering hebt, deze bieden uitkomst voor dit soort nare situaties.

Tuurlijk kiest een werkgever voor eigen gewin. Een goede werkgever kiest ervoor om het maximale uit zijn werknemers te halen door wel begrip te tonen als iemand fysiek en/of geestelijk aan diggelen ligt en daarmee voor eigen gewin te gaan.

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

TS is overspannen. Iets wat hoogstwaarschijnlijk mede is veroorzaakt door de werkgever als ik dit zo lees.

Werkgever moet lekker gaan ZZP-en of in loondienst gaan om te voorkomen dat hij een lul is die anderen murw wilt beuken om zijn eigen hachie te redden.

@FaTaLiTy234 volgende gesprekken alleen aangaan met een advocaat erbij. Eens kijken of hij dan nog zo'n grote bek heeft.

[snmght]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:34:
[...]

Werknemer heeft dys-balans klachten, er gelden beperkingen in concentratie, energieniveau en het
hanteren van stress. Ik acht werknemer nu niet inzetbaar voor werk.
Een aanvullende behandeling gaat binnenkort opstarten. Voordat werkhervatting aan de orde is wil ik dat
deze behandeling eerst wat meer vorm en structuur krijgt.
Per maandag 2 maart acht ik werknemer voor 50% inzetbaar in eigen werk, ik adviseerde werknemer om in
de week van 10 februari een afspraak te maken met zijn werkgever om te bezien hoe toekomstige
samenwerking vorm kan hebben en hierover afspraken te maken.

Dat is hartstikke tegenstrijdig met elkaar! Nu niet inzetbaar voor eigen werk, voordat hervatting aan de orde is moet je behandeling meer vorm krijgen. En in de volgende volzin doodleuk melden dat je het eigen werk wel weer op kunt pakken. Wat een knuppel! Goed dat je een second opinion aan hebt gevraagd want deze bedrijfarts mag wat mij betreft een kijkje gaan nemen op watbenjedan.nl.

Fijn dat je een bevestigend antwoord kreeg op je verzoek. Dat sterkt mijn vermoeden dat werkgever wat hoog van de toren blaast. Ik blijf even mee lezen hier. Je mag me ook altijd een DM sturen. Succes!

[wifikabelhuren]

snmght schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:30:
[...]


Ik denk niet dat TS op dit moment de rust en energie heeft om te solliciteren. Hij zit nog in een herstelproces. Werkgever zou hem daarbij moeten ondersteunen zodat alle energie nu gericht kan worden op herstel en niet op vaststellingsovereenkomsten of zorgen om zijn baan. Dat TS te zijner tijd wellicht beter elders aan de slag gaat ben ik op zich met je eens maar huidige werkgever heeft nu maar te dealen met zijn zieke medewerker.

Misschien raar he, maar als TS geen energie heeft om te solliciteren en te werken, waarom dan wel om procederen?

Daarom neem je verlies, dat bespaart zoveel ellende.. en kun je sneller herstellen en nieuwe start maken. Want een advocaat nemen om je recht te halen kost ook ontzettend veel energie! En wat bereik je er tenslotte mee. En zo te zien aan de het eerste topic heeft dit al ontzettend veel energie gekost..

Je mag weten dat ik in het zelfde schuitje heb gezeten. En ben nu bij een nieuwe werkgever aan het werk waar ik plezier heb en geen scheve gezichten zie.

[PatrickH89]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:26:
@PatrickH89 Dat is net zo goed een gebrek aan inlevingsvermogen richting de werkgever als de werkgever in kwestie geen gebrek aan inlevingsvermogen heeft voor de OP. Het lijkt hier soms wel alsof we in de middeleeuwen zijn zo snel als de conclusies getrokken zijn.

Conclusies hierover kan ik prima trekken. Ik geef aan dat mijn conclusie geldt indien verhaal van TS klopt. Er is geen enkele situatie waarin meteen stampvoeten en dreigen gerechtvaardigd is. Natuurlijk kun je als TS een poging ondernemen om er samen uit te komen, maar er is geen situatie om over te onderhandelen. TS heeft het recht (zelfs de plicht) om te reïntegreren en TS heeft het recht om niet zomaar een vaststellingsovereenkomst te tekenen. De druk die werkgever hierop legt is onaanvaardbaar en heeft alle schijn van slecht werkgeverschap.

Dan kun je aankomen met pogingen om 'the better man' te zijn, maar normaal gesproken is dat station met zo'n vijandige houding van werkgever meteen gepasseerd.

[Longcat]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Je kan je hier gewoon voor verzekeren hoor. Dat de werkgever dat niet doet (= risico accepteert) kan ik weinig medelijden voor opbrengen.

[TheBorg]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:34:
De bedrijfsarts kan natuurlijk slecht op papier zetten "werkgever pusht teveel, dit wordt niks, stel maar een VSO op" maar zo zei die het wel face to face.

Dat kan alleen als een bedrijfsarts ervan overtuigd is dat werknemer de boel belazerd. Dus second opinion. Het is nog geen 3 maart.

ImdaMned schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:35:
Tuurlijk kiest een werkgever voor eigen gewin. Een goede werkgever kiest ervoor om het maximale uit zijn werknemers te halen door wel begrip te tonen als iemand fysiek en/of geestelijk aan diggelen ligt en daarmee voor eigen gewin te gaan.

Tuurlijk. Alle werkgevers zijn harteloze op geld beluste monsters die niks om hun personeel geven.

@FaTaLiTy234 volgende gesprekken alleen aangaan met een advocaat erbij. Eens kijken of hij dan nog zo'n grote bek heeft.

Op dit moment is dat totaal nog niet nodig en geldverspilling.

Longcat schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
Je kan je hier gewoon voor verzekeren hoor. Dat de werkgever dat niet doet (= risico accepteert) kan ik weinig medelijden voor opbrengen.

Dat is net zo duur als permanent een paar mensen ziek thuis op de bank.

[ Voor 13% gewijzigd door TheBorg op 20-02-2020 11:45 ]

[Katerin]

Neem alle gesprekken op en doe zoveel mogelijk via mail.
Print alles uit zodat je mocht er een zaak komen je sterk staat.


Als je wel akkoord gaat met een vaststellingsovereenkomst dan zijn er heel veel regeltjes waar die aan moet voldoen om wel in aanmerking te komen voor WW. Laat hem dus goed checken!! En ga ook in onderhandeling over de maanden doorbetaling, recht op secundaire voorwaarden etc.

[dehardstyler]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:42:
[...]


Misschien raar he, maar als TS geen energie heeft om te solliciteren en te werken, waarom dan wel om procederen?

Dat heeft de TS waarschijnlijk ook niet! Maar dat moet hij nou eenmaal wel doorzetten, anders worden de problemen alleen maar groter. Maar dat hij dan niet gaat solliciteren is dan toch echt wel wat anders... Dat snap jij toch hoop ik ook wel?

Hoe denk je dat TS overkomt in een sollicitatiegesprek met een burn out?

[FaTaLiTy234]

Echt hartelijk dank voor al jullie reacties, ik heb voor nu aanvraag gedaan voor een second opinion (moet ik nog reactie op krijgen)
Ik wil dat eigenlijk eerst even afwachten. Ik ga ondertussen ook op zoek naar een vakbond o.i.d. die mij per direct aan wilt nemen en helpen.

Ik hou jullie op de hoogte

Longcat schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
[...]

Je kan je hier gewoon voor verzekeren hoor. Dat de werkgever dat niet doet (= risico accepteert) kan ik weinig medelijden voor opbrengen.

Hij is hier inderdaad niet voor verzekerd.

[ Voor 33% gewijzigd door FaTaLiTy234 op 20-02-2020 11:49 ]

[PatrickH89]

TheBorg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
[...]

Dat kan alleen als een bedrijfsarts ervan overtuigd is dat werknemer de boel belazerd. Dus second opinion. Het is nog geen 3 maart.


[...]

Tuurlijk. Alle werkgevers zijn harteloze op geld beluste monsters die niks om hun personeel geven.


[...]

Op dit moment is dat totaal nog niet nodig en geldverspilling.


[...]

Dat is net zo duur als permanent een paar mensen ziek thuis op de bank.

toon volledige bericht

Niet willen verzekeren is ondernemersrisico accepteren. Dit geldt voor alle werkgevers.

Ik zou inderdaad niet meteen een advocaat ernaast zetten in de gesprekken met werkgever, maar het is niet gek om iemand erbij te hebben die wel aan kant van TS staat maar wat helderder kan denken. Ik neem niet aan dat TS daar zelf toe in staat is op dit moment tijdens zo'n gesprek waar druk wordt uitgeoefend.

[ImdaMned]

TheBorg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
[...]

Tuurlijk. Alle werkgevers zijn harteloze op geld beluste monsters die niks om hun personeel geven.

Sommigen zijn dat inderdaad, de meesten denken wel mee met hun werknemers. de werkgever van TS lijkt bij de 1e categorie te horen

[...]

Op dit moment is dat totaal nog niet nodig en geldverspilling.

TS is duidelijk niet in staat om het gesprek alleen aan te gaan met de werkgever. Misschien gaat een advocaat wat ver, maar backup is wel gewenst.

[...]

Dat is net zo duur als permanent een paar mensen ziek thuis op de bank.

Oplossing is geen werkgever te worden..

[TheBorg]

ImdaMned schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:52:
[...]


Oplossing is geen werkgever te worden..

Als niemand z'n nek uitsteekt zit half Nederland op de bank.

Totaal offtopic.

[wifikabelhuren]

dehardstyler schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:47:
[...]


Dat heeft de TS waarschijnlijk ook niet! Maar dat moet hij nou eenmaal wel doorzetten, anders worden de problemen alleen maar groter. Maar dat hij dan niet gaat solliciteren is dan toch echt wel wat anders... Dat snap jij toch hoop ik ook wel?

Hoe denk je dat TS overkomt in een sollicitatiegesprek met een burn out?

Dan lekker eerst thuis zitten en niet zorgen maken. Wanneer je er klaar voor bent dan lekker zoeken naar een leuke baan en solliciteren. Die paar euro die je verliest wanneer je thuis zit weegt lang niet op tegen alle ellende waar je tegen aan loopt om toch het conflict op te zoeken met de huidige werkgever!

[FSJerra]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:53:
[...]


Dan lekker eerst thuis zitten en niet zorgen maken. Wanneer je er klaar voor bent dan lekker zoeken naar een leuke baan en solliciteren. Die paar euro die je verliest wanneer je thuis zit weegt lang niet op tegen alle ellende waar je tegen aan loopt om toch het conflict op te zoeken met de huidige werkgever!

Zoals hierboven inderdaad gezegd wordt.
Voor een kwal als werkgever die jij hebt zal ik nooit gaan werken. Ik heb ook altijd bij mijn sollicitatiegesprekken gevraagd of de baas van het bedrijf erbij kon zijn om zo te zien voor wat voor een persoon ik ging werken. Beviel me dat niet dan niet

Kies voor jezelf en je eigen gezondheid. Je hebt maar 1 lichaam

[Longcat]

TheBorg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
[...]


Dat is net zo duur als permanent een paar mensen ziek thuis op de bank.

Wat is je punt precies? Als je de verzekeringspremie niet kunt betalen, moet je misschien je marges opkrikken, of realiseren dat je business model niet levensvatbaar is en de tent sluiten voordat je zieke mensen moet wegpesten.

[Rmg]

Mooi dat de boekhouder erbij is, laat hem meteen een fatsoenlijke vso maken, 6 maanden doorbetaald, vrijgesteld van werk en behoud van we bijvoorbeeld, fatsoenlijk terugkomen zit er toch niet bij deze werkgever.

[PatrickH89]

Rmg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:03:
Mooi dat de boekhouder erbij is, laat hem meteen een fatsoenlijke vso maken, 6 maanden doorbetaald, vrijgesteld van werk en behoud van we bijvoorbeeld, fatsoenlijk terugkomen zit er toch niet bij deze werkgever.

Mocht het realistisch zijn om in 6 maanden te herstellen dan is het het overwegen waard, maar ik zou wel oppassen: vanuit ziekte een nieuwe baan vinden is lastig.

[DonJunior]

FSJerra schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:58:
[...]


[..]
Voor een kwal als werkgever die jij hebt zal ik nooit gaan werken. Ik heb ook altijd bij mijn sollicitatiegesprekken gevraagd of de baas van het bedrijf erbij kon zijn om zo te zien voor wat voor een persoon ik ging werken. Beviel me dat niet dan niet
[..]

Dat vind ik een vreemde redenering.. Als een potentiële werkgever jou graag wil hebben gedraagt deze zich totaal anders dan wanneer je daar al jaren (bijvoorbeeld) in dienst bent en je nu ineens ziek thuis komt te zitten.

Bijna vergelijkbaar met het kopen van een product.. Tijdens het verkoop proces zijn de mensen super aardig en willen ze je graag als klant.. maar als je eenmaal problemen hebt met het product geven ze niet thuis.
Dan kan je sollicitatie nog zo gezellig zijn geweest..

Maar goed, /offtopic


@FaTaLiTy234 Neem alsjeblieft een advocaat in de arm en wacht niet op die second opinion.. volgens mij heb je nu echt al wel genoeg 'voer' om een advocaat te raadplegen.

[Hielko]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:42:
[...]


Misschien raar he, maar als TS geen energie heeft om te solliciteren en te werken, waarom dan wel om procederen?

Daarom neem je verlies, dat bespaart zoveel ellende.. en kun je sneller herstellen en nieuwe start maken. Want een advocaat nemen om je recht te halen kost ook ontzettend veel energie! En wat bereik je er tenslotte mee. En zo te zien aan de het eerste topic heeft dit al ontzettend veel energie gekost..

Je mag weten dat ik in het zelfde schuitje heb gezeten. En ben nu bij een nieuwe werkgever aan het werk waar ik plezier heb en geen scheve gezichten zie.

Tja, als blijkt dat die burnout toch niet in een paar maanden over is... wat dan? Dan zit je thuis zonder inkomen (bijstand), moet je je zorgen gaan maken of je niet je huis moet verkopen etc etc. Of toch maar wanhopig solliciteren terwijl je daar nog niet echt klaar voor bent. Dat zal lekker meehelpen met het herstelproces...

[jenshaak]

Mijn vriendin heeft in een soortgelijke situatie gezeten, dus hierbij een reactie met haar ervaringen:

Wat goed is om te realiseren is dat dit een langdurig herstel zou kunnen worden. Mijn vriendin wilde zelf nooit volledig stoppen met werken, dus ik begonnen met 4 uur per week, en heeft dit in 8 maanden opgebouwd naar 20 uur per week. Het is hierbij wel van belang dat je een goede bedrijfsarts hebt, die dit ook ondersteunt. Dus als je huidige bedrijfsarts meteen advies gaat geven om snel weer aan het werk te gaan lijkt mij dit niet handig en is het goed om een second opinion te zoeken.

Met het tekenen van een VSO moet je echt opletten en bedenken of je dit wilt. WW krijg je alleen als je terecht ontslagen bent. Dit betekend eigenlijk dat je geen VSO kan tekenen als je 100% ziekgemeld bent. Dus je zal je weer beter moeten melden om de VSO te tekenen. Hier zit het probleem, want dit kan de UWV ook zien, en dus concluderen dat je geen recht hebt op WW, omdat je niet met een geldige reden ontslagen bent. Dus heel leuk dat je dan 4 maanden of zoiets betaald hebt gekregen zonder te hoeven werken volgens de VSO, maar als je dan na die 4 maanden niet hersteld bent, en nog geen werk hebt, dan heb je geen goed inkomen meer. Je neemt dus een enorm risico als je dit doet. Mijn vriendin heeft uiteindelijk wel een VSO getekend toen ze zelf redelijk hersteld was. Dit heeft te maken met een ander belangrijk punt van je situatie. Voor je herstel zal je er zelf aan moeten werken om te herstellen, maar je werkgever zal ook moeten veranderen. Mijn vriendin kwam uiteindelijk tot de conclusie dat de werkgever niet ging veranderen, en dus beter weg kon gaan. Bij jou verhaal lijkt het mij ook dat de werkgever niet snel zal veranderen, maar omdat je nog zelf moet herstellen lijkt het mij voor jou nog niet een goed moment om weg te gaan, om financiële redenen.

Waar je nog wel naar kan kijken is een tweede spoor traject. Hierbij moet je werkgever je begeleiden naar nieuw werk.

Als je voor een VSO gaat raad ik wel aan om een jurist hierbij te betrekken. Bij mijn vriendin werd dit deels vergoed door de werkgever.

[Rmg]

PatrickH89 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:04:
[...]


Mocht het realistisch zijn om in 6 maanden te herstellen dan is het het overwegen waard, maar ik zou wel oppassen: vanuit ziekte een nieuwe baan vinden is lastig.

De werkgever lijkt me vooral de bron van alle stress. Die gaat 2 jaar lang pushen en vervelend doen en dan lig je er alsnog uit.

Zeker met de huidige arbeidsmarkt zou ik voor 6 maanden geen geldzorgen, geen verantwoording naar de (ex) werkgever en 6 maanden fulltime op herstellen inzetten. Uiteraard wel een goeie vso inelkaar laten zetten met behulp van een jurist /advocaat

[ Voor 6% gewijzigd door Rmg op 20-02-2020 12:18 ]

[TheBorg]

Longcat schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:58:
Wat is je punt precies?

Dat het geen verschil maakt.

Als je de verzekeringspremie niet kunt betalen

Kunnen of willen? Dat staat los van elkaar.

, moet je misschien je marges opkrikken, of realiseren dat je business model niet levensvatbaar is en de tent sluiten

Wie zegt dat dat überhaupt aan de orde is?

voordat je zieke mensen moet wegpesten.

Dat staat ook totaal los van al het bovenstaande.

Mensen kunnen blijkbaar niet lezen want ik neem het duidelijk op voor TS maar probeer even wat realiteitszin bij te brengen aan mensen die maar vanuit één kant kunnen denken.

[Longcat]

@TheBorg Natuurlijk maakt het wel een verschil. Ik beweer uiteraard niet dat je met een verzekering goedkoper uit bent, maar de kosten zijn gespreid en voorspelbaar. Hierdoor ben je ontzorgt en 'hoef' je je zieke medewerkers niet weg te jagen. Ook een stuk beter voor de relatie want je hebt als werkgever dan geen 'last' van een zieke medewerker.

[ Voor 17% gewijzigd door Longcat op 20-02-2020 12:28 ]

[Pizza_Boom]

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:42:
Misschien raar he, maar als TS geen energie heeft om te solliciteren en te werken, waarom dan wel om procederen?

Daarom neem je die advocaat ook. Als die geen burn-out heeft, heeft hij als het goed is wel de energie om te procederen.

TheBorg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:18:
Mensen kunnen blijkbaar niet lezen want ik neem het duidelijk op voor TS maar probeer even wat realiteitszin bij te brengen aan mensen die maar vanuit één kant kunnen denken.

Ik vind je vooral heel irritant drammerig in je "twee kanten aan het verhaal" gebeuren. De werkgever is hier misstap na misstap aan het maken, TS zit al met een burnout thuis en hij moet ook nog rekening houden met zijn WG? Dat hoort nou eenmaal ook bij het werkgeversrisico. Net als dikke winsten maken als je de kip met de gouden eieren vindt. En daarin hoef je je medewerkers ook niet 100% mee te laten delen. Een kleine bonus en die extra miljoenen winst kan je deels in je eigen zak steken. Is ook een werkgeversrisico.

wifikabelhuren schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:53:
Dan lekker eerst thuis zitten en niet zorgen maken. Wanneer je er klaar voor bent dan lekker zoeken naar een leuke baan en solliciteren. Die paar euro die je verliest wanneer je thuis zit weegt lang niet op tegen alle ellende waar je tegen aan loopt om toch het conflict op te zoeken met de huidige werkgever!

Paar euro... Zeg dat het 2 jaar duurt, hij is nu een half jaar onderweg. Dan mist ie anderhalf jaar aan salaris.

Rmg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:16:
De werkgever lijkt me vooral de bron van alle stress. Die gaat 2 jaar lang pushen en vervelend doen en dan lig je er alsnog uit.

Dan heb je nog steeds recht op een ontslag en/of transitievergoeding. Alleen hoeft na 2 jaar de WG niet meer voor jouw ziekte te betalen en wordt het een soort slapend dienstverband. Als jij na 3 jaar ziekte weer wilt integreren, kan je dat zelfs van de WG eisen. Je kan dus eisen dat hij jou weer gaat ondersteunen in in je re-integratietraject.

Zeker met de huidige arbeidsmarkt zou ik voor 6 maanden geen geldzorgen, geen verantwoording naar de (ex) werkgever en 6 maanden fulltime op herstellen inzetten. Uiteraard wel een goeie vso inelkaar laten zetten met behulp van een jurist /advocaat

Wat heeft hij aan die goede arbeidsmarkt als ie ziek is en niet kan werken? Het emmertje van TS is vol, dat moet eerst geleegd worden voordat hij door kan. En dat legen gaat niet zomaar.

[Jeroenneman]

Rmg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:16:
[...]


De werkgever lijkt me vooral de bron van alle stress. Die gaat 2 jaar lang pushen en vervelend doen en dan lig je er alsnog uit.

Zeker met de huidige arbeidsmarkt zou ik voor 6 maanden geen geldzorgen, geen verantwoording naar de (ex) werkgever en 6 maanden fulltime op herstellen inzetten. Uiteraard wel een goeie vso inelkaar laten zetten met behulp van een jurist /advocaat

Want iedereen herstelt binnen die 6 maanden volledig van een heftige burn-out?

TS moet gewoon niet meer rechtstreeks communiceren met werkgever, en dat laten doen door een derde partij. 6 maanden is een hele korte tijd als je écht goed ziek bent. Leuk dat je dan nu even de druk van de ketel haalt, maar het is geen fatsoenlijke oplossing.

[snmght]

Blijf trouwens weg van die VSO. Dat kan besproken worden na je (volledige) herstelmelding.

[dehardstyler]

TheBorg schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:18:
[...]

Dat het geen verschil maakt.


[...]

Kunnen of willen? Dat staat los van elkaar.


[...]

Wie zegt dat dat überhaupt aan de orde is?


[...]

Dat staat ook totaal los van al het bovenstaande.

Mensen kunnen blijkbaar niet lezen want ik neem het duidelijk op voor TS maar probeer even wat realiteitszin bij te brengen aan mensen die maar vanuit één kant kunnen denken.

toon volledige bericht

Als ik jou was zou ik even bij mezelf te raden gaan of je eigenlijk wel iets bijdraagt aan het topic...
TS heeft werkelijk waar helemaal niks aan de andere kant van het verhaal.

[Rolfie]

Jeroenneman schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:02:
Boeiend? Als ondernemer is dit gewoon een risico wat je loopt en kunt afkopen. Ik hoef geen medelijden op te brengen met een werkgever. Als je een zieke medewerker niet aan kunt als bedrijf, dan heb je geen bestaansrecht.

Klopt ook. En dat is wel een redenen waarom nu standaard Flex/payrol zoveel gebruikt wordt met tijdelijke contracten (maar niet de enige).

In een klein bedrijf met 1 of 2 (or meer) medewerkers is 50% zieke gewoon niet te doen voor een bedrijf, dat kan zo maar betekenen dat het bedrijf omvalt. Dat heeft niets bestaansrecht te maken.
En natuurlijk moet het ook niet zomaar mogelijk zijn om iemand te ontslaan, maar voor bedrijven zijn zieken hele hoge kostenposten die niet zomaar opgebracht kunnen worden.

Maar heeft verder niets met TS zijn probleem te maken. Die moet gewoon juridische hulp zoeken.

Longcat schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
Je kan je hier gewoon voor verzekeren hoor. Dat de werkgever dat niet doet (= risico accepteert) kan ik weinig medelijden voor opbrengen.

Dat klopt ook. Maar is ook niet goedkoop, met vaak behoorlijke eigenrisico's.
En dat maakt het voor bedrijven ook weer lastig om aan te schaffen. Het is niet zo dat alle bedrijven dit allemaal kunnen bekostigen.

De goedkoopste oplossing is gewoon iedereen tijdelijke aannemen, ZZP's, Flex of inhuur. En laat dat nu juist een discussie zijn de laatste tijd. Misschien met een redenen dus dat bedrijven zich hiertegen beschermen?
Er zitten er ook een hoop tussen die er misbruik van maken, maar bij veel bedrijven zit er ook een logische redenen achter. Juist bij het klein bedrijf is het gewoon een stukje betaalbare risico mitigatie.

[ Voor 32% gewijzigd door Rolfie op 20-02-2020 12:50 ]

[bszz]

Flimovic schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:58:
[...]


Vervelend voor desbetreffend werkgever, maar als werkgever heb je bewust gekozen voor het ondernemersrisico. Dat betekent niet dat je je niet aan de wet hoeft te houden.

Sterker nog: Het is een risico dat je kunt afdekken met een verzekering.....

[Jeroenneman]

bszz schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:47:
[...]


Sterker nog: Het is een risico dat je kunt afdekken met een verzekering.....

Eigenlijk niet eens een risico. Het is een gegeven dat mensen ziek worden. Net zoals je machines afschrijft, zou je de verzekering voor zieke medewerkers ook gewoon als vaste doorlopende kosten moeten opnemen. Sterker nog, ik zou het als overheid verplicht stellen voor MKB.

Maar tja, dan zijn er een hele hoop bedrijfjes die opeens niet meer levensvatbaar zijn. Mooi gevalletje privatize profits, socialize losses.
"Ik kan veel meer verdienen als ZZP'er!". Ja, en als je ziek wordt, dan betaalt de staat het wel weer als blijkt dat je totaal geen vangnet hebt, want dat was "niet te betalen". Je hele business case klopt gewoon niet.

[bszz]

Jeroenneman schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 12:56:
[...]


Eigenlijk niet eens een risico. Het is een gegeven dat mensen ziek worden. Net zoals je machines afschrijft, zou je de verzekering voor zieke medewerkers ook gewoon als vaste doorlopende kosten moeten opnemen. Sterker nog, ik zou het als overheid verplicht stellen voor MKB.

Maar tja, dan zijn er een hele hoop bedrijfjes die opeens niet meer levensvatbaar zijn. Mooi gevalletje privatize profits, socialize losses.
"Ik kan veel meer verdienen als ZZP'er!". Ja, en als je ziek wordt, dan betaalt de staat het wel weer als blijkt dat je totaal geen vangnet hebt, want dat was "niet te betalen". Je hele business case klopt gewoon niet.

Die vlieger gaat op als je een flink aantal mensen in dienst hebt. Dan kun je sturen op bijvoorbeeld een ziekteverzuim van 5%. maar als je (zoals ik) twee mensen in dienst hebt en er wordt er eentje langdurig ziek is het ziekteverzuim plotseling 50%. Dat is wel degelijk een risico en ik ben blij dat je dat kunt verzekeren.

[T.C]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Dat is helaas het ondernemersrisico die de wet heeft bepaald.
In goede tijden klagen werknemers ook niet over het feit dat ze zoveel extra verdienen.

Maar zelfs al balanceert de werkgever op de rand van faillissement, geeft hem dat niet het recht de wet te overtreden.

[Morelleth]

Uit ervaring:
Met een burnout thuis komen zitten, mede omdat de werkgever net van te voren een payroll constructie op gezet had.(en 2 goede emmers die erbij kwamen door persoonlijke situatie)
Heb uiteindelijk een goede 6 maanden thuis gezeten dat ik echt weinig tot niets kon doen, maar hard aan mijzelf en de situatie gewerkt.
Daarna een half jaar aan het soliciteren geweest (in een markt en met de papieren en ervaring waarin ik in principe per direct ergens anders zou moeten kunnen beginnen).

En zelfs nu een goede 7 jaar later, merk ik nog steeds dat ik veel sneller aan mijn tax zit.
De meeste mensen zijn ruim een jaar of langer bezig om er weer uit te komen en de naeffecten duren tot zeker 2 a 3 jaar.
Denk er niet te licht over.
Helemaal niet als je ook al angstaanvallen e.d. erbij krijgt.

De relatie met je werkgever zal (na alle waarschijnlijkheid) niet meer goed komen.
Dan beter nu zwaar geschut inzetten en hulp zoeken in de vorm van een advocaat die erin gespecialiseerd is. Jij zelf gaat niet alles bij kunnen houden. En alle post mbt het zakelijke / financiële kan dan daar worden afgehandeld zonder dat je iets vergeet. (Want dat ga je doen)
En erop aansturen op volledig thuis zitten op aanwijzen van UWV's second opinion.

Er zijn meerdere bureau's gespecialiseerd in burnout en herstel. Wellicht zelfs in begeleiding bij arbeidsconflicten die eruit voortkomen.


En even zowat de eerste hit als je even doorleest:

"Wanneer de werkgever aansprakelijk is voor de gevolgen van een burn-out
In art. 7:658 BW lid 2 is het wettelijk uitgangspunt opgenomen wanneer de werkgever aansprakelijk is voor schade die de werknemer tijdens het werken heeft opgelopen: “De werkgever is jegens de werknemer aansprakelijk voor de schade die de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt, tenzij hij aantoont dat hij de in lid 1 genoemde verplichtingen is nagekomen of dat de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer.”

In de praktijk wordt de werkgever voor de financiële gevolgen van een burn-out van de werknemer door de rechter aansprakelijk gehouden als hij in een vroeg stadium signalen die duiden op een naderende burn-out heeft genegeerd. "

[Thijsmans]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:34:
Dit heeft de bedrijfsarts geschreven:

Verloop:
Werknemer heeft dys-balans klachten, er gelden beperkingen in concentratie, energieniveau en het
hanteren van stress. Ik acht werknemer nu niet inzetbaar voor werk. Een aanvullende behandeling gaat binnenkort opstarten. Voordat werkhervatting aan de orde is wil ik dat deze behandeling eerst wat meer vorm en structuur krijgt. Per maandag 2 maart acht ik werknemer voor 50% inzetbaar in eigen werk, ik adviseerde werknemer om in de week van 10 februari een afspraak te maken met zijn werkgever om te bezien hoe toekomstige samenwerking vorm kan hebben en hierover afspraken te maken.

Dus enerzijds moet de aanvullende behandeling meer vorm en structuur krijgen voordat werkhervatting aan de orde is, en anderzijds ben je vanaf 10 februari weer ongeclausuleerd voor de helft inzetbaar? Dit lijkt mij niet met elkaar te rijmen en vergt op zijn minst een nadere toelichting.

[Drumatiko]

@FaTaLiTy234 Vervelend verhaal zeg! Onderstaande punten zijn al (deels) langsgekomen, maar wellicht heb je er nog iets aan.

- In het algemeen; zorg dat je geen nieuwe overeenkomsten tekent, je hebt namelijk al een overeenkomst getekend bij start werk. Ik heb om me heen al vaak genoeg gezien dat werkgevers de werknemers met allerlei overeenkomsten eruit proberen te werken.
Pas wanneer je iemand met een neutrale blik én kennis van de materie ernaar hebt laten kijken kun je eventueel overwegen om iets te tekenen (vakbond, advocaat, etc.).

- Geef aan dat je wel wilt werken, maar niet (volledig) kunt werken. Laat niet je woorden verdraaien dat je niet wilt werken.

- Wanneer je toch moet werken, en het lukt echt niet; meld het. Wellicht zijn er andere taken die minder belastend voor je zijn en je wel kan oppakken.

- Werk mee aan herstel. Het doel is om weer beter te worden.

- Voor zover je dat nog niet hebt gedaan; overweeg om in therapie te gaan, soms kunnen 'eenvoudige' veranderingen in denkstromen al handvaten bieden om meer rust te krijgen in je hoofd en zaken te relativeren (om het gevoel van overmacht te voorkomen).

- Hoe moeilijk het ook is; probeer zakelijk te blijven. Lees eventuele verslagen goed na om te voorkomen dat er een fout dossier wordt opgebouwd. Zelf ben ik meerdere malen meegegaan bij gesprekken van een familielid en zijn werkgever om steun te bieden, deze gesprekken liepen dan ook een stuk fatsoenlijker dan de gesprekken waar ik niet bij was (of een werkgever dit moet toestaan weet ik niet, maar als je uitlegt dat het anders te belastend is dan lijkt me het vrij lastig om te weigeren). Als er iemand meegaat, zorg dan wel dat diegene in staat is om zakelijk / objectief te blijven.

Tot dusver mijn beperkte indirecte ervaring hierin (andere perspectieven wat betreft bovenstaande zijn dan ook van harte welkom). Heel veel sterkte gewenst, en onthoud dat je er uiteindelijk weer bovenop gaat komen (en pieken/dalen in het proces zijn heel normaal).

[Verwijderd]

Longcat schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:44:
[...]

Je kan je hier gewoon voor verzekeren hoor. Dat de werkgever dat niet doet (= risico accepteert) kan ik weinig medelijden voor opbrengen.

Voor een bedrijf dat slecht een paar man in dienst heeft is dat absoluut geen optie.

Medelijden hoef je niet te hebben maar begrip wel. Een klein bedrijf dat het niet goed doet kan door een dergelijke zaak gewoon over de kop gaan en dan is er geen baan meer om terug te hebben. Ook kan de werkgever ervoor kiezen om het bedrijf op te heffen. Als hij de werkgever 6 maanden moet doorbetalen en het bedrijf weinig reserves heeft, kan je daar niet veel tegen doen. Geen rechter kan de werkgever dwingen een verliesgevend bedrijf overeind te houden.

Mocht dit het geval zijn is dat bijzonder jammer voor de topicstarter. De meeste kleine bedrijfjes gaan door dit soort dingen dicht.

[BLACKfm]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Dat is heel naar voor de werkgever die in een dergelijke situatie zit, maar gezien de OP recht lijkt te hebben op 4 maanden WW zit daar 4 jaar dienstverband voor, dan ga je in mijn optiek wel iets beter om met je personeel, in de categorie goed werkgeverschap is wat ik nu zo (éénzijdig) hoor niet bepaald wat je hier onder zou verstaan.

Ik weet niet of het ook de eerste baan is, WW recht bouw je op over de periode dat je werkt. Die bouw je dus ook op bij voorgaande werkgevers. Als de dan al de WW in wilt, kijk dan wel of je niet recht hebt op meer dan die 4 (of 6 maanden in het nieuwe aanbod) WW.

De werkgever is over die 4-6 maanden aanvullen maar 1 tot 1,5 maandsalaris kwijt, gezien de WW de eerste 2 maanden 75% en daarna 70% van je oude maandloon uitkeert. De rest zou dan blijkbaar worden aangevuld. Bijzondere constructie, want je kunt geen loon ontvangen als je in de WW zit, dan wordt je mogelijk weer gekort. Let er dus wel op dat deze aanvulling vooraf wordt uitgekeerd, anders schiet je er niks mee op en heb je administratief extra werk.

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:57:
Bedankt voor jullie snelle reacties,

Ik ben (helaas, stom..) geen lid van een vakbond en heb ook geen rechtsbijstandverzekering.
Ik zou nu lid kunnen worden / een verzekering af kunnen sluiten, maar ik meen dat daar altijd een wachttijd van x maanden op zit. Is dat bij iedereen zo / bij een vakbond ook zo?

Dat zal vast wel bij de bewuste vakbond worden gemeld, maar het is bij die van mij (bouw) in ieder geval zo dat ze zaken van voor het lidmaatschap niet altijd 100% zullen oppakken.
Want dan heb je een langlopend conflict, wordt je even een maandje lid en ga je daarna weer weg tot een volgend geschil.

Hoeft niet zo te zijn, maar dat lijkt mij wel iets om rekening mee te houden. Zaken die echt niet door de beugel kunnen en waar ze zelf ook (media technisch) baat bij hebben zullen ze allicht soepeler mee zijn.

Indien je er ook 4 jaar hebt gewerkt (gezien de WW duur doet vermoeden) heb je ook recht op een transitievergoeding. Je werkgever probeert er in de huidige constructie met een maandsalaris vanaf te komen. De transitievergoeding is 1/3 maandsalaris per dienstjaar, dus je hebt minimaal recht op 1,33 maandsalaris bij ontslag.
De vaststellingsovereenkomst laat hier echter ruimte voor. Als je immers akkoord gaat met andere voorwaarden en je let daar niet goed op (je kent je rechten niet) kun je jezelf tekort doen.

Als je maar recht hebt op 4 maanden WW, wegens je arbeidsverleden, en je werkgever bied 6 maanden 100% loon (WW + aanvulling) lijkt mij dat financieel gezien een prima regeling. 4 Maanden WW met aanvulling loon naar 100% doe je jezelf tekort mee.


En de gouden tip bij bedrijfsconflicten of zaken waar je 2 tegen 1 gesprekken hebt; NEEM HET OP!
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen dat het in een juridisch verhaal een 'zijn woord tegen het jouwe' is, en wat op tape staat kun je niet betwisten.

Gesprekken waar je zelf onderdeel van uitmaakt mag je gewoon opnemen en daar hoef je geen toestemming voor te vragen. Houd ze wel voor jezelf en deel deze niet met mensen die er niks mee te maken hebben zoals collega's.

[Pizza_Boom]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 13:57:
Ook kan de werkgever ervoor kiezen om het bedrijf op te heffen. Als hij de werkgever 6 maanden moet doorbetalen en het bedrijf weinig reserves heeft, kan je daar niet veel tegen doen. Geen rechter kan de werkgever dwingen een verliesgevend bedrijf overeind te houden.

Dan zou die echt de hele toko op moeten heffen. Zodra er iets wordt verkocht o.i.d., wordt de onderneming voortgezet en geldt het ontslagverbod.

[jmzeeman]

@TheBorg, @Verwijderd en @Longcat dat dit onbetaalbaar is om te verzekeren is echt onzin. Ik ben werkgever en ik kan er echt totaal niet bij dat je je hier niet voor verzekerd. Wij betalen als klein bedrijf minder als 100 euro per werknemer per maand voor een verzuimverzekering. Ik heb de papieren er niet bij maar ik neem aan dat wij een eigenrisico hebben van max een maand of 2.

Desalniettemin is het goed om het inderdaad van twee kanten te bekijken. Je werkgever heeft nu een risico post van 1,7 jaarsalarissen plus nog ongeveer een derde daarvan aan andere lasten. Dat is voor jouw natuurlijk een prachtig uitgangspunt voor onderhandeling over een verder traject. Ook als jij aangeeft dat je denkt dat het niet mogelijk is om bij je huidige baas te re-integreren, blijft jouw baas verantwoordelijk voor jouw re-integratie. Dat kan veel vormen aannemen, bijvoorbeeld begeleiding naar een nieuwe baan of bij een andere werkgever re-integreren. Ook een vaststellingsovereenkomst kan een goede oplossing zijn mits daar een reële vergoeding tegen over staat (significant hoger als de reguliere transitievergoeding). Het feit dat je dan niks meer met je werkgever te maken hebt kan je eventueel wat meer rust geven. Maar voor alle opties geldt zoek z.s.m een advocaat of neem contact op met je rechtsbijstand.

[Tommie12]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 11:26:
@PatrickH89 Dat is net zo goed een gebrek aan inlevingsvermogen richting de werkgever als de werkgever in kwestie geen gebrek aan inlevingsvermogen heeft voor de OP. Het lijkt hier soms wel alsof we in de middeleeuwen zijn zo snel als de conclusies getrokken zijn.

Deskundig advies is verstandig, maar wellicht ook lastig gezien het gebrek aan rechtsbijstand. Waarschijnlijk is het voor beide partijen het beste om hier samen uit te komen. Misschien hebben ze tot nu toe wel een hele goede band gehad en is deze werkgever altijd een toffe peer geweest. Zelfs in de beste huwelijken komt er wel eens een ruzie waarbij iemand onredelijk uit de hoek komt, maar dat is toch niet meteen een reden om er een vechtscheiding van te maken?

Als de werkgever daadwerkelijk financiele problemen heeft is uberhaupt maar de vraag in hoeverre er wat te halen valt. Denk bovendien ook eens aan de collega's van de OP. Dit soort situaties kunnen wel degelijk tot ontslagen leiden bij kleine werkgevers.

Er staan te veel aannames in je antwoorden.
Het kan kloppen dat dit moeilijk is voor een werkgever, maar in dit geval is het ook moeilijk voor de werknemer. Een andere aanname kan zijn dat de ongezonde arbeidsrelatie geleid heeft tot de burn-out.

Wat de collega's betreft, laat ons hopen dat die ook zien hoe hun baas met dit omgaat, en zich 2 keer bedenken voor ze nog eens een jobadvertentie aan de kant leggen. Ik zou rustig vertrekken.

Ik heb net op het werk de leiding gekregen over een nieuw team. De tweede dag komt er iemand naar voor met burnoutverschijnselen. Zou al maanden bezig zijn.
Mijn eerste vraag is dan: wat kan IK doen om je herstel en herintegratie te bevorderen, want ik wil JOU terug in mijn team. Nu gaat het al een pak beter, en je ziet gewoon wat een beetje flexibiliteit en ondersteuning doet, en geloof maar dat de anderen in het team dat ook zien.

@TS: stap deze week nog bij een vakbond binnen en vraag wat ze kunnen en willen doen. Je zal je lid moeten maken, en misschien wat kosten betalen, maar normaal gaan ze je wel helpen en op zijn minst informeren over een correcte gang van zaken.

[Greencap]

@Tommie12 In tegenstelling tot velen hier in dit topic maak ik juist geen aannames en probeer ik (vergeefs) mensen aan te sporen om het conflict van beide kanten te bekijken...

Ik probeer het gedrag van de werkgever niet goed te praten, maar geloof wel dat (hoe moeilijk het ook is als je een burn out hebt) het voor beide partijen uiteindelijk beter is om zo'n conflict onderling op te lossen. Als de werkgever gewoon een botte lul is en lak heeft aan alle regels en er financieel niet aan onderdoor gaat, dan is het een ander verhaal, maar m.i. is de informatie uit OP niet voldoende om die conclusie te trekken.

Het is natuurlijk verschrikkelijk wat OP overkomt, maar wellicht is er bij de werkgever van OP zich een net zo verschrikkelijk scenario aan het vormen. Of dit door eigen schuld veroorzaakt is of niet, ik vind persoonlijk dat daar met best wat meer nuance over gesproken mag worden.

[snmght]

Kan het hier in vredesnaam on topic blijven? Een discussie over wel of niet verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid als (kleine) ondernemer mag in een separaat topic.

[11supplier]

Bij deze mijn 2cents.

De werkgever gaat er vanuit dat bij ziekte de werkgever en werknemer er alles aan doen om (zo snel mogelijk) weer terug aan het werk te gaan. Een conflict moet opgelost worden, de werknemer moet naar vermogen zoveel mogelijk aangepast werk doen en werkgever en werknemer dienen contact te houden. De financiële situatie is het probleem van de werkgever en niet relevant voor jou.

Een VSO kan wel als je zelf echt duurzaam niet meer wilt hervatten (misschien begint de arts erover omdat jij zo duidelijk niet wil) of als er als er sprake is van “situationele arbeidsongeschiktheid” (je kan alleen bij deze werkgever niet hervatten, maar zou hetzelfde werk wel voor een andere werkgever kunnen). Als je geen VSO wilt, zal je bij herstel wel bij deze werkgever weer moeten opbouwen.

Wat nu concreet
Ik zou starten bij wat de arts heeft opgeschreven. Wat is zijn geschreven advies. Adviseert hij of zij werkopbouw? (ik vermoed dat het advies van VSO niet in zijn verslag staat)

- Zo nee, concrete brief/e-mail naar werkgever waarin je dit aangeeft en dat je dus niet op werk komt. Je verwacht dat loon doorbetaald wordt. Als ze echt loon stoppen zou ik een jurist erbij betrekken.
- Zo ja, onder welke voorwaarden mag je werken? Klopt het aangeboden werk volgens deze voorwaarden? Zie vorig punt. Klopt het werk wel? Dan zal ik aangeven dat je een conflict ervaart en dat je graag met een neutrale 3de (bijvoorbeeld een vriend/familielid van jou) hierover in gesprek wilt. Je zal dan wel moeten proberen werk te hervatten. Je kan, als uit de praktijk blijkt dat het niet lukt, opnieuw je ziekmelden. Je moet het dan wel geprobeerd hebben. Ik zou als je het financieel kan veroorloven dan ook een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV.
- Bij gesprek aangeven dat jullie nou eenmaal aan elkaar overgeleverd zijn. Je gaat geen VSO tekenen zolang je niet hersteld bent. Jij wil je best volledig inzetten om zo snel mogelijk weer aan het werk te zijn, maar zij maken het je heel lastig. Uiteindelijk hebben jullie een gezamenlijk belang. Zij willen jou zo snel mogelijk weer beter en dat wil jij ook. Dit belang zou ik zoeken. Dit start bij het herstel van vertrouwen, hierna samen denken over welk aangepast werk je mee zou kunnen beginnen en hierna in overleg dit opbouwen.

Je kan ook bij de arts sturen op mediation. Jij ervaart dat de werkgever je actief tegenwerkt in de re-integratie. De werkgever is dan verplicht mediation in te zetten. Dit kost de werkgever geld, maar ik zou dit wel eventueel benoemen in een 3-gesprek. Jou herstel duurt langer en zij maken meer kosten als ze ruzie zoeken.

Als je echt vindt dat de arts niet neutraal is, kan je een klacht indienen. Je kan ook eventueel naar het tuchtrecht (dat kan enkel nadat je geklaagd hebt bij de arbodienst). Hou er rekening mee dat dit dan uitgaat van de papieren werkelijkheid. Soms komen ze in het gesprek partijdig over, maar zetten ze dit niet zo op papier.

Nog een laatste punt. Een bedrijfsarts mag zijn taken delegeren aan een andere arts..., maar je hebt altijd recht erop om de bedrijfsarts te spreken. Ik zou bij de arbodienst aangeven dat je graag een gesprek met de bedrijfsarts wilt. Som spreek je ook allemaal re-integratieadviseurs/coaches die helemaal geen arts zijn en soms ook niet gebonden aan richtlijnen/etische codes etc.

[ Voor 5% gewijzigd door 11supplier op 20-02-2020 16:09 ]

[Dinmi]

Van de site van het FNV:
https://www.fnv.nl/werk-i...bedrijfsarts-en-arbo-arts

Ik vroeg me inderdaad al wel af of het advies van je huisarts afwijkt van het advies van de bedrijfsarts (of is het een arbo-arts?). Als jouw huisarts aangeeft dat nu al 50% weer gaan werken, in jouw situatie gewoon niet haalbaar is, dan is het mogelijk de moeite waard de twee artsen met elkaar in gesprek te laten gaan.

Je werkgever kan jou niet zomaar ontslaan als je ziek bent (https://www.uwv.nl/partic...j-ontslaan-tijdens-ziekte).

Laat je dus ook zeker door het UVW goed informeren, denk dat zij wel een en ander kunnen betekenen. En inderdaad niet zomaar een VSO ondertekenen.

Sterkte...

[NoahAmber]

Best wel jammer dat je in dit soort topics alleen maar het éénzijdige verhaal van de TS hoort en we niet het hele verhaal kennen cq kunnen controleren. Op die manier is eigenlijk het enige wat je TS kan laten doen, dat is te stappen naar iemand die het hele verhaal tot zich gaat nemen, hoor-werderhoor en dan een juist advies kan gaan geven. Aannames en nattevingerwerk heeft niemand wat aan

[Verwijderd]

Dinmi schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 16:24:
Ik vroeg me inderdaad al wel af of het advies van je huisarts afwijkt van het advies van de bedrijfsarts (of is het een arbo-arts?). Als jouw huisarts aangeeft dat nu al 50% weer gaan werken, in jouw situatie gewoon niet haalbaar is, dan is het mogelijk de moeite waard de twee artsen met elkaar in gesprek te laten gaan.

De huisarts heeft er (vrijwel) niets over te zeggen, zoals bijvoorbeeld hier ook gemeld wordt. Niet voor niets is bedrijsarts een andere specialisatie dan huisarts.

[FlowSnake]

Wat een hoop onzin staat hier. Er moeten wat zaken ontrafeld worden;

Burnout van TS;

TS moet voornamelijk in zien waar dit vandaan komt. Is het drukker geworden op het werk? Privé niets dat speelde? Combinatie van, het is de plicht van TS om dit op te lossen om zichzelf hiervoor te wapenen in de toekomst.

Frustratie werkgever;
Werkgever is gefrustreerd omdat de financiele druk te veel toeneemt. Speelde er al financiele problemen voor de burnout, wat de druk op het werk richting werknemers verhoogde?

Anderzijds, burnout is een van die ziektebeelden waar een werkgever niets mee kan. Een burnout is een ziektebeeld dat niet controleerbaar is, niet tastbaar is, en eveneens kan voortkomen uit privésfeer.

Reintegratie;
De bedrijfsarts is een officieel onderdeel van de reintegratie en komt absoluut niet op voor belangen werkgever.

Maar ik merk enigszins passieve houding in de OP, en dat is niet slim. Afwachten is geen optie, reageer pro-actief. Lees documentatie door en geef feedback waar nodig.

Werkgever helpt niet mee met de druk middels VSO, anderzijds is dit wel degelijk een optie om in een klap van alle zorgen af te komen.

Het is niet onterecht dat werkgever eist dat werknemer zich aan reintegratietraject houdt dat is opgesteld door bedrijfsarts, dat noem ik geen treiteren zoals anderen dat noemen. Werkgever zou zich wel meer professioneel op kunnen stellen.

Echter, de arbeidsrelatie is inmiddels behoorlijk verstoord. Is er uberhaupt een goed en eerlijk gesprek geweest tussen werkgever en TS, anders dan moddergooien via de mail?

[FaTaLiTy234]

NoahAmber schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 17:25:
Best wel jammer dat je in dit soort topics alleen maar het éénzijdige verhaal van de TS hoort en we niet het hele verhaal kennen cq kunnen controleren. Op die manier is eigenlijk het enige wat je TS kan laten doen, dat is te stappen naar iemand die het hele verhaal tot zich gaat nemen, hoor-werderhoor en dan een juist advies kan gaan geven. Aannames en nattevingerwerk heeft niemand wat aan

Ik kan moeilijk mijn werkgever vragen of die het topic ff aan wil vullen, maar ik snap je punt.. voor zover ik weet werk ik zo goed als mogelijk mee aan re-integratie, maar ik kan vanuit zijn punt weinig zeggen...
Wat ik wel weet, is dat hij gewoon niet zo goed begrijpt wat "burn-out" inhoudt.
De werkgever is ook 67, dat kan daar wellicht in meespelen.

[FaTaLiTy234]

FlowSnake schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 18:03:
Echter, de arbeidsrelatie is inmiddels behoorlijk verstoord. Is er uberhaupt een goed en eerlijk gesprek geweest tussen werkgever en TS, anders dan moddergooien via de mail?

Een gesprek ja, een goed gesprek nee.
Op 11 februari heb ik een gesprek gehad met zijn accountant en hemzelf.
Daar kwam niets anders uit dan verwijten, ik moest maar gewoon gaan werken en "me niet zo aanstellen".

[Punkrocker]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 17:34:
[...]


De huisarts heeft er (vrijwel) niets over te zeggen, zoals bijvoorbeeld hier ook gemeld wordt. Niet voor niets is bedrijsarts een andere specialisatie dan huisarts.

Ik weet dat je gelijk hebt dat de huisarts geen stem heeft hierin maar ik blijf dat wel vreemd vinden.
Je huisarts kent je al veel langer en weet precies hoe jij in elkaar steekt, wat jouw klachten zijn enz.
Een bedrijfsarts ziet je vaak voor het eerst en moet dan al meteen een oordeel vellen.

[_Dune_]

Greencap schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 10:56:
Dit is niet gericht aan OP, maar aan de tweakers die hier reageren: een beetje inlevingsvermogen in de kant van de werkgever kan ook geen kwaad. Ik wil jullie reactie wel eens zien als je een kleine werkgever bent die mogelijk 80 uur per week werkt, balancerend op het randje van faillissement en langdurig zieke werknemers heeft.

We weten natuurlijk niet of dat hier het geval is, maar jullie hebben je oordeel al geveld voordat dit uberhaupt duidelijk is.

Ik heb nog niet het gehele topic door genomen, dus ik weet niet of jij hier reacties op gehad hebt. Toch wilde ik al reageren. Dat wat jij hier benoemd heet ondernemers risico, als jij als werkgever dit niet op orde hebt, doe je iets niet goed. Zowel klein als grote ondernemer, jij moet er voor zorgen dat dergelijke gevallen opgevangen kunnen worden. Hier dien je als werkgever/bedrijf voor te verzekeren of regelingen te treffen, dat wat hier gebeurd gaat tegen heel veel regels in.

[De Nelis]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:21:
[...]

Een gesprek ja, een goed gesprek nee.
Op 11 februari heb ik een gesprek gehad met zijn accountant en hemzelf.
Daar kwam niets anders uit dan verwijten, ik moest maar gewoon gaan werken en "me niet zo aanstellen".

Dat klinkt echt als iemand die geen idee heeft wat er speelt met je en als een oude werkgever van me "als je naar de huisarts kan, kan je ook werken"

Vervelend zeg, sterkte.

[dragon2]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:21:
[...]

Een gesprek ja, een goed gesprek nee.
Op 11 februari heb ik een gesprek gehad met zijn accountant en hemzelf.
Daar kwam niets anders uit dan verwijten, ik moest maar gewoon gaan werken en "me niet zo aanstellen".

Klinkt als een fijne meedenkende werkgever... Het vervelende is dat een burn-out geen DSM-5 aandoening is. Een depressie (die je eerder noemde) bijvoorbeeld wel, dan heb je een diagnose van een psycholoog nodig.

Ziek uit dienst gaan is in principe een dikke no-no. Je krijgt bv geen ww als je niet direct beschikbaar bent voor arbeid. En mocht je (opgeteld) uiteindelijk langer dan 2 jaar ziek in dienst zijn, dan heb je wellicht recht op WIA. Ben je uit dienst, dan niet...
Je hebt alleen nu wel een probleem omdat je officieel niet 'ziek' bent met 'alleen' een burn-out...

Heb je eigenlijk wel een 'officiele' diagnose, dwz ben je wel bij een psycholoog geweest hiervoor?


edit: het is al een poosje DSM-5 ipv DSM-IV

DeNelis schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:33:
[...]


Dat klinkt echt als iemand die geen idee heeft wat er speelt met je en als een oude werkgever van me "als je naar de huisarts kan, kan je ook werken"

Vervelend zeg, sterkte.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[ Voor 36% gewijzigd door dragon2 op 20-02-2020 21:04 ]

[bszz]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 17:34:
[...]


De huisarts heeft er (vrijwel) niets over te zeggen, zoals bijvoorbeeld hier ook gemeld wordt. Niet voor niets is bedrijsarts een andere specialisatie dan huisarts.

Je huisarts kan wel op een deskundige en onafhankelijke wijze adviseren en informeren. Daarbij ben je gewoon ziek en dan is het nogal.logisch om je eigen huisarts te consulteren.

[ Voor 4% gewijzigd door bszz op 20-02-2020 19:55 ]

[Verwijderd]

Punkrocker schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:29:
Je huisarts kent je al veel langer en weet precies hoe jij in elkaar steekt, wat jouw klachten zijn enz.

bszz schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:54:
[...]

Je huisarts kan wel op een deskundige en onafhankelijke wijze adviseren en informeren. Daarbij ben je gewoon ziek en dan is het nogal.logisch om je eigen huisarts te consulteren.

De beroepsgroep kijkt er trouwens zelf zo tegen aan.

Is naar mijn idee ook veel handiger dan dat geleur met doktersverklaringen dat ik in het buitenland nog wel eens mee maak.

[FaTaLiTy234]

dragon2 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:41:
[...]


Klinkt als een fijne meedenkende werkgever... Het vervelende is dat een burn-out geen DSM-IV aandoening is. Een depressie (die je eerder noemde) bijvoorbeeld wel, dan heb je een diagnose van een psycholoog nodig.

Ziek uit dienst gaan is in principe een dikke no-no. Je krijgt bv geen ww als je niet direct beschikbaar bent voor arbeid. En mocht je (opgeteld) uiteindelijk langer dan 2 jaar ziek in dienst zijn, dan heb je wellicht recht op WIA. Ben je uit dienst, dan niet...
Je hebt alleen nu wel een probleem omdat je officieel niet 'ziek' bent met 'alleen' een burn-out...

Heb je eigenlijk wel een 'officiele' diagnose, dwz ben je wel bij een psycholoog geweest hiervoor?


[...]


***members only***

toon volledige bericht

Ik ben wel bij een psycholoog geweest (en daar nu ook in behandeling sinds 1 wk, lange wachttijd gehad), of ik een officiele diagnose heb gekregen, geen idee eerlijk gezegd, dat zou ik na moeten vragen.

[DCV191283]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 13:57:
[...]


Voor een bedrijf dat slecht een paar man in dienst heeft is dat absoluut geen optie.

Medelijden hoef je niet te hebben maar begrip wel. Een klein bedrijf dat het niet goed doet kan door een dergelijke zaak gewoon over de kop gaan en dan is er geen baan meer om terug te hebben. Ook kan de werkgever ervoor kiezen om het bedrijf op te heffen. Als hij de werkgever 6 maanden moet doorbetalen en het bedrijf weinig reserves heeft, kan je daar niet veel tegen doen. Geen rechter kan de werkgever dwingen een verliesgevend bedrijf overeind te houden.

Mocht dit het geval zijn is dat bijzonder jammer voor de topicstarter. De meeste kleine bedrijfjes gaan door dit soort dingen dicht.

Begrip voor een werkgever heb ik zeker, vanuit mijn werk adviseer ik werkgevers rondom personeelszaken, begrip voor een ondernemer die zelf geen geld heeft en geen verzekering afsluit heb ik niet. Personeel aannemen schept verantwoordelijkheden en jouw (ondernemers)risico is niet het probleem van je werknemer. Voor ergens tussen de 4 en 8% van de loonsom moet het mogelijk zijn om je personeel te verzekeren, als dat er niet vanaf kan zijn of je tarieven niet goed of je moet je ernstig afvragen of personeel voor jou de juiste keuze is.

Dan blijft voor een kleine werkgever een zieke werknemer naast financieel zaken nog steeds een fors probleem, maar dat is een andere discussie. Een ziekteverzuimverzekering hoort gewoon in je kostprijs te zitten.

[bszz]

Verwijderd schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 20:10:
[...]


[...]


De beroepsgroep kijkt er trouwens zelf zo tegen aan.

Is naar mijn idee ook veel handiger dan dat geleur met doktersverklaringen dat ik in het buitenland nog wel eens mee maak.

Volgens mij praten we langs elkaar heen. Wat ik wil zeggen is dat het volgens mij heel.goed is om naar je eigen huisarts te gaan, niet om een oordeel te vragen over het wel of iets kunnen werken maar wel.om je te begeleiden, adviseren, behandelen dan wel door te verwijzen. En dat daar werk ter sprake komt lijkt me niet meer dan normaal. Wat niet normaal is is dat de arbo-arts als behandelend arts wordt gezien.

[NiGeLaToR]

_Dune_ schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:33:
[...]


Ik heb nog niet het gehele topic door genomen, dus ik weet niet of jij hier reacties op gehad hebt. Toch wilde ik al reageren. Dat wat jij hier benoemd heet ondernemers risico, als jij als werkgever dit niet op orde hebt, doe je iets niet goed. Zowel klein als grote ondernemer, jij moet er voor zorgen dat dergelijke gevallen opgevangen kunnen worden. Hier dien je als werkgever/bedrijf voor te verzekeren of regelingen te treffen, dat wat hier gebeurd gaat tegen heel veel regels in.

Stel dat het wél waar is wat de werkgever zegt en hij over een paar maanden stopt met salaris uitkeren en uiteindelijk failliet gaat? Alle andere medewerkers ook geen werk, niemand een vergoeding, allemaal een uitkering aanvragen en werkloos.

Probleem hier is dat we de situatie van TS horen, er vanuit gaan dat alles wat hij zegt exact zo gebeurd is en de werkgever automatisch een egoïstische boef is. Ik vind dat ronduit sneu.

TS is gebaat bij zinvolle reacties over z’n rechten en geen kort door de bocht conclusies op basis van wat niemand hier kan weten. Hij heeft veel aan zijn hoofd en is niet voor niets ziek thuis. Verder gaan veel ondernemers failliet aan langdurige zieke werknemers en veel van deze medewerkers doen dit uit rancune of omdat ze geen zin hebben om te werken. Ook daar gaan we even niet vanuit in geval van TS, net zo min als dat we eruit hoeven te gaan dat de werkgever zich niet aan de regels wilt houden (ja kun je tussen de regels door uit verhaal van TS proberen op te maken, maar niemand was er bij).

Nog even over dat ondernemersrisico:

Het begrip ondernemersrisico omvat de risico’s die een persoon of bedrijf met zich meedraagt bij het zelfstandig uitoefenen van een beroep dan wel de bedrijfsvoering, voor zover niet te verzekeren, of voor zover niet verzekerd. Het zijn risico’s die een werknemer in dienstbetrekking vaak niet direct loopt. De zelfstandig ondernemer voert werkzaamheden uit voor “eigen rekening en risico”.

Omdat ondernemers zichzelf, maar ook hun bedrijf en mogelijk ook personeel bepaalde garanties moet kunnen bieden, zal deze die risico’s willen gaan uitsluiten. Niet alles is echter te voorkomen.

Ondernemersrisico is dus juist datgene waar je je je niet tegen kunt verzekeren. Het zijn die dingen die je dus niet eens ‘op orde’ kunt hebben. Er zijn ook geen betaalbare verzekeringen die 100% ziekteverzuim dekken, laat staan voor 2 jaar. Er is een wachttijd en een afbouw plus dat je dus gewoon loonkosten etc blijft betalen én een vervanger moet bekostigen, plus het ARBO traject. Geen wonder dat de werkgever er bovenop zit, het kost je in potentie dus veel meer dan je ooit verdient.

@TS ik hoop dat je eruit komt en weer snel op de been bent. Volgens mij is de genoemde second opinion bij het UWV een goede optie. Wellicht kunnen ze je ook meer vertellen over je rechten (en evt plichten). Tenslotte wat eerder gezegd is: wellicht is bij deze werkgever blijven niet je beste optie, wellicht afhankelijk van hoe snel je na herstel een andere baan denkt te vinden.

[_Dune_]

NiGeLaToR schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 20:36:
[...]


Stel dat het wél waar is wat de werkgever zegt en hij over een paar maanden stopt met salaris uitkeren en uiteindelijk failliet gaat? Alle andere medewerkers ook geen werk, niemand een vergoeding, allemaal een uitkering aanvragen en werkloos.

Probleem hier is dat we de situatie van TS horen, er vanuit gaan dat alles wat hij zegt exact zo gebeurd is en de werkgever automatisch een egoïstische boef is. Ik vind dat ronduit sneu.

TS is gebaat bij zinvolle reacties over z’n rechten en geen kort door de bocht conclusies op basis van wat niemand hier kan weten. Hij heeft veel aan zijn hoofd en is niet voor niets ziek thuis. Verder gaan veel ondernemers failliet aan langdurige zieke werknemers en veel van deze medewerkers doen dit uit rancune of omdat ze geen zin hebben om te werken. Ook daar gaan we even niet vanuit in geval van TS, net zo min als dat we eruit hoeven te gaan dat de werkgever zich niet aan de regels wilt houden (ja kun je tussen de regels door uit verhaal van TS proberen op te maken, maar niemand was er bij).

Nog even over dat ondernemersrisico:
[...]


Ondernemersrisico is dus juist datgene waar je je je niet tegen kunt verzekeren. Het zijn die dingen die je dus niet eens ‘op orde’ kunt hebben. Er zijn ook geen betaalbare verzekeringen die 100% ziekteverzuim dekken, laat staan voor 2 jaar. Er is een wachttijd en een afbouw plus dat je dus gewoon loonkosten etc blijft betalen én een vervanger moet bekostigen, plus het ARBO traject. Geen wonder dat de werkgever er bovenop zit, het kost je in potentie dus veel meer dan je ooit verdient.

toon volledige bericht

Klopt je hebt helemaal gelijk, ik had het geen ondernemersrisico moeten noemen, voor de rest sta ik bij wat ik verwoorde. Het kan altijd gebeuren dat een werknemer ziek wordt, daar moet jij als werkgever rekening mee houden. Als alles klopt wat TS hier in dit topic aangeeft dan is de werkgever erg fout bezig en betreffende arboartsen zet ik ook zo mijn vraagtekens bij. overigens is dat een onderwerp waar ik ook een boekwerk over kan schrijven.

Verder is er maar één raad voor TS en dat is advies zoeken als hij dat inmiddels als niet gedaan heeft.

@TS ik hoop dat je eruit komt en weer snel op de been bent. Volgens mij is de genoemde second opinion bij het UWV een goede optie. Wellicht kunnen ze je ook meer vertellen over je rechten (en evt plichten). Tenslotte wat eerder gezegd is: wellicht is bij deze werkgever blijven niet je beste optie, wellicht afhankelijk van hoe snel je na herstel een andere baan denkt te vinden.

Hier ben ik het dan ook geheel mee eens.

[ Voor 15% gewijzigd door _Dune_ op 20-02-2020 20:44 ]

[DCV191283]

NiGeLaToR schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 20:36:
[...]


Ondernemersrisico is dus juist datgene waar je je je niet tegen kunt verzekeren. Het zijn die dingen die je dus niet eens ‘op orde’ kunt hebben. Er zijn ook geen betaalbare verzekeringen die 100% ziekteverzuim dekken, laat staan voor 2 jaar. Er is een wachttijd en een afbouw plus dat je dus gewoon loonkosten etc blijft betalen én een vervanger moet bekostigen, plus het ARBO traject. Geen wonder dat de werkgever er bovenop zit, het kost je in potentie dus veel meer dan je ooit verdient.

Opnieuw de opmerking dat het niet te betalen is om te verzekeren, dit is echt onzin, heb net even gekeken wat een ziekteverzuimverzekering kost voor een werkgever die in de bouwsector (één van de lastigere sectoren) zit.

De eerste 10 dagen ziek zijn niet te verzekeren, als je daarna het eerste jaar 100% uit wil betalen, het tweede jaar 70% (dus de wettelijke verplichting) en nog een bijkomende 25% wilt ontvangen voor alle sociale lasten en andere afdrachten dan betaal je ongeveer 6,5% tot 7% als je de laatste jaren een normaal ziekteverloop hebt gehad. Dan ga ik uit van een werkgever met 2 werknemers en een brutoloonsom van € 80.000. Ja 7% is een hoop geld, maar is niet onbetaalbaar en hoort gewoon in je kostprijs te zitten.

Er komen dan inderdaad nog kosten voor een Arbo traject, die kunnen ook oplopen inderdaad. In veel goed overleg is daarvoor ook nog wel eens wat te halen bij de verzuimverzekering, want van snel resultaat hebben zij ook voordeel.... Zo niet, dan kost dat inderdaad zo nog een aantal duizenden euro's. Maar al met al is het echt te makkelijk om zomaar te roepen dat het onbetaalbaar is.

[FaTaLiTy234]

NiGeLaToR schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 20:36:
[...]


Stel dat het wél waar is wat de werkgever zegt en hij over een paar maanden stopt met salaris uitkeren en uiteindelijk failliet gaat? Alle andere medewerkers ook geen werk, niemand een vergoeding, allemaal een uitkering aanvragen en werkloos.

Andere werknemers zijn er niet, enkel werkgever en ik zelf. Zeer klein bedrijf dus

[NiGeLaToR]

@DCV191283 wederom een eenzijdige en matige reactie. Ik vind met een willekeurige Google actie dat de winstmarge op een bouwproject 2-7% bedraagt over de orderwaarde. Loonkosten zijn ook in de bouw een grote kostenpost. Die dus ‘even’ 7% laten stijgen betekent dat je dus je bouw project duurder moet maken. Doet je concurrent dit niet dan prijs je jezelf uit de markt en ben je alsnog failliet omdat je jezelf verzekerd hebt.

Was het maar zo simpel. Oh en als je al (langdurig) ziek personeel gehad hebt explodeert die premie. Die 7% is ws om je contact op te laten nemen en niet wat je uiteindelijk betaalt.

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 21:05:
[...]

Andere werknemers zijn er niet, enkel werkgever en ik zelf. Zeer klein bedrijf dus

Ah jakkes, dat maakt het voor jou en voor je werkgever nog vervelender en lastiger.

Maargoed, er zijn diverse tips en adviezen gegeven, weet je al wat je wilt of kunt gaan doen? Uiteindelijk zal je werkgever verder willen (met of zonder je) en wil jij herstellen, dus ergens hebben jullie een gemeenschappelijk doel.

[ Voor 30% gewijzigd door NiGeLaToR op 20-02-2020 21:10 ]

[DCV191283]

@NiGeLaToR Natuurlijk zal je prijs stijgen, dat ontken ik zeker niet, maar mijns inziens is dat wel je verantwoordelijkheid als werkgever. En als je die 7% over je loonkosten niet wil berekenen / niet kan berekenen bereid je dan gewoon maar voor op een faillissement als je medewerker ziek wordt, dat heet (wat mij betreft) gewoon onverantwoord ondernemen. Als je niet verzekerd moet je nog meer als die 7% opzij zetten...

Dan een exploderende premie? Heb hetzelfde voorbeeld nog een keer gepakt, nu is één van de twee werknemers 2 jaar achter elkaar ziek geweest, ofwel 50% ziekte per jaar. Je premie wordt nu 8,8%. Ja, dat is veel geld, maar exploderen? Ik zou het anders noemen. En nee, dit zijn geen actietarieven, ik heb gewoon een module via een salarispakket waarvoor we klanten gewoon aan kunnen melden bij de verzekeringsmaatschappij. Wees niet bang, ik gebruik heus niet de eerste google actie.

Als je mijn reactie dan eenzijdig en matig noemt, doe dan je eigen onderzoek wat beter.

[Rukapul]

Modbreak:

Discussie over ondernemersrisico, begrip voor positie van werkgever, etc. is hier offtopic. Vanaf hier dus achterwege laten.

Casus hier gaat over specifieke situatie van topicstarter en zijn verhouding met werkgever, arboarts, etc.

[NiGeLaToR]

@DCV191283 dus het kost maar 8,8% van de loonsom als je ziekteverzuim 50% is? Vind je dat zelf niet vreemd?

Maargoed, discussie gaat hier over TS. Ben in ieder geval blij dat iedereen hier exact weet hoe je een onderneming moet runnen

[Stoofie]

De grote vraag die zich bij bij aandient is de volgende:
Heb je überhaupt wel contact gehad met een bedrijfsarts?
Misschien de eerste keer, omdat de analyse van die arts redelijk overeenkomt met de analyse van de huisarts.
Daarna heb je contact gehad met een "arts onder supervisie van een bedrijfsarts", dat is dus geen bedrijfsarts maar kan ook best een goedwillende verzuimconsulent van de arbodienst geweest zijn, of op zijn best een arbo-arts, wat gewoon een basisarts is zonder verdere specialisatie.
Als ik jouw bericht zo lees is de eerste analyse van de bedrijfsarts niet in goede aarde gevallen bij de werkgever en heeft hij goede contacten bij de arbodienst, die zich vervolgens voor zijn karretje heeft laten spannen. Het kan toch niet zo zijn dat huisarts en bedrijfsarts (beide basisarts gevolgd door 3 á 4 jaar specialisatie) overspannen/burn-out vaststellen en drie maanden rust voorschrijven en dat iemand anders (onder supervisie van een bedrijfsarts en dus per definitie met minder kennis), bepaalt dat je na drie weken wel weer aan het werk kunt? Sterker nog, er moet een officieel advies van de bedrijfsarts zijn, dat mag niet zomaar terzijde geschoven worden door de arbo-dienst. Heb je dat advies niet? Vraag het dan op bij de arbo-dienst.
Je hebt bij verzuim altijd (wettelijk!) recht op afspraken met een bedrijfsarts!
Vraag om een afspraak bij de bedrijfsarts in plaats van een afspraak met iemand van de arbo-dienst die betaald wordt door je werkgever. Er is niet voor niets een spreekwoord over betalen en bepalen...
Je wordt genaaid waar je bij staat, ik weet niet of je bij je werkgever wilt blijven, maar tekenen van een vaststellingsovereenkomst is een absolute no-go.
Je werkgever probeert je te dumpen, ga daar niet in mee maar eis je rechten op!
Werk mee aan integratie, ga op de koffie, probeer te werken, maar alleen op advies van de bedrijfsarts.
Gezien je situatie: zoek hulp: vakbond, advocaat, rechtshulp, bedenk wat. Het is in zo'n situatie lastig genoeg het gevecht aan te gaan, maar met je werkgever hoef je geen medelijden, dat heeft hij namelijk ook niet met jou...

[DjoeC]

FaTaLiTy234 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:20:
[...]


Ik kan moeilijk mijn werkgever vragen of die het topic ff aan wil vullen, maar ik snap je punt.. voor zover ik weet werk ik zo goed als mogelijk mee aan re-integratie, maar ik kan vanuit zijn punt weinig zeggen...
Wat ik wel weet, is dat hij gewoon niet zo goed begrijpt wat "burn-out" inhoudt.
De werkgever is ook 67, dat kan daar wellicht in meespelen.

Onderstaande gaat niet het conflict met je werkgever oplossen maar:

Wat je misschien wel kunt doen is je werkgever verwijzen naar de blog Burnout voor werkgevers op https://www.isamupsychologen.nl/blog/ .

De andere 4 blogs zijn voor jezelf misschien wel interresant. Hoewel de effecten voor iedereen anders zullen zijn gaf het mij wel meer inzicht. Een andere benadering van het burnout probleem dan mijn hulpverleners hadden....

Het probleem zelf: gesprekken opnemen. Een voor jou vertrouwde derde meenemen naar de gesprekken, ervaring leert dat er dan minder gedreigd wordt. Als de derde ook nog begrijpt waar het over gaat helpt dat enorm.

Laat je niet in een hoek drukken, met je burnout ben je al halverwege een KnockOut, hij probeert je op een zwak moment te pakken..... Besteed de gesprekken zoveel mogelijk uit aan je vertrouwde derde.

[PcDealer]

Als ervaringsdeskundige inzake ziekte(wet) en na 104 weken wia (loongerelateerde uitkering) en vervolgens IVA (afgekeurd), bezwaar UWV en vervolgens een rechtszaak (helaas verloren) kan ik misschien @FaTaLiTy234 van tips voorzien.

Zorg dat je alles op papier of e-mail hebt. Papertrail is belangrijk en makkelijk om terug te vinden wat voor afspraken er zijn.

Om te herstellen heb je de medewerking nodig van de werkgever. Klopt het dat je een vervanger hebt van je bedrijfsarts (ba) in eerste instantie? Kun je contact opnemen met die eerste contactpersoon?

Om te herstellen moet je je eigen grenzen bewaken en niet overschrijden en daar ook duidelijk in zijn. Leg alles vast zwart op wit. Verdiep je in de lisv richtlijnen met name aangaande bedrijfsartsen en eventieel maoc.

[YMGV4LIFE]

Een tip uit eigen ervaring: rechtsbijstand!

Deze mensen kennen de regels en nemen de communicatie met de werkgever van je over. Een verademing.

[FlowSnake]

dragon2 schreef op donderdag 20 februari 2020 @ 19:41:
[...]


Klinkt als een fijne meedenkende werkgever... Het vervelende is dat een burn-out geen DSM-5 aandoening is. Een depressie (die je eerder noemde) bijvoorbeeld wel, dan heb je een diagnose van een psycholoog nodig.

Ziek uit dienst gaan is in principe een dikke no-no. Je krijgt bv geen ww als je niet direct beschikbaar bent voor arbeid. En mocht je (opgeteld) uiteindelijk langer dan 2 jaar ziek in dienst zijn, dan heb je wellicht recht op WIA. Ben je uit dienst, dan niet...
Je hebt alleen nu wel een probleem omdat je officieel niet 'ziek' bent met 'alleen' een burn-out...

Heb je eigenlijk wel een 'officiele' diagnose, dwz ben je wel bij een psycholoog geweest hiervoor?


edit: het is al een poosje DSM-5 ipv DSM-IV


[...]


***members only***

toon volledige bericht

In jouw geval is het puur pest gedrag, maar dat zie ik helemaal niet terugkomen in dit topic. Ik zie een gefrustreerde werkgever die in het nauw gedreven wordt door een niet tastbare ziekte al dan niet door hemzelf veroorzaakt. Ik zie het verband niet helemaal.

[Harribo]

Ik heb lang geleden ook in dezelfde situatie gezeten. Vreselijk.

Mijn ervaring is dat werkgevers van alles proberen om je aan het werk te zetten en of te lozen. Blijf voor je zelf opkomen en teken niets.
Snap wel dat een werkgever hier ook weinig mee kan. Maar hij heeft zich wel te houden aan wat zaken.

Arbo artsen / bedrijfsartsen zijn een wassen neus.
Ik heb ervaren en ook veel gehoord uit andere ervaringen, dat ze in het begin nog wel begripvol zijn maar dat dat spoedig omslaat.
Het zijn gewoon eigenlijk schoothondjes van de werkgever omdat dat degene is die ze betaalt. Die constructie klopt niet.

Zo te horen heb jij het zelfde type baasje als ik heb gehad, een drammerige hondenkop.
Die bestaan helaas.

Sterkte ermee

Iets anders in het algemeen... Ligt het nu aan mij of komt burn out wel extreem veel voor tegenwoordig?
Ik denk wel eens dat het tijd wordt dat er in het algemeen beter om mensen gedacht moet gaan worden.

[ Voor 5% gewijzigd door Harribo op 21-02-2020 07:33 ]

[anc]

Modbreak:

zie modbreak hieronder!

[ Voor 103% gewijzigd door Ardana op 25-02-2020 19:56 ]

[KrazyJay]

Modbreak:

zie modbreak hieronder!

[ Voor 101% gewijzigd door Ardana op 25-02-2020 19:56 ]

[t_captain]

Modbreak:

De situatie van de werkgever is niet direct relevant. Het gaat om advies aan TS: overspannen, baas zet druk om te reintegreren, hoe nu verder.