Uitgeblust, ik kan mijn passie niet vinden.

[kaasaanfiets]

Hoi allen,

Binnenkort beëindigd mijn zoveelste jaarcontract bij een nieuwe werkgever. Dit komt omdat ik steeds in een branche werk of werk doe wat ik totaal niet leuk vindt. Elke keer probeer ik het weer een kans te geven en na +- een halfjaar denk ik nee dit vindt ik echt totaal niet leuk en begin ik al na te denken over een andere baan.

Dit is echt enorm frustrerend want ik ben inmiddels 34 en heb 0,0 carrière opgebouwd. Uiteraard doe ik verschillende tests en lees ik dingen maar ik kom er echt niet achter wat ik leuk vindt en waar mijn passie ligt. Aangezien ik hier ook maar beperkte tijd voor heb en ik niet te lang in een uitkeringssituatie wil zitten ga ik maar weer solliciteren ergens in de ICT en dan kom ik wel weer aan de bak en dan begint het riedeltje weer van voor af aan.

Mijn achtergrond is:
Bouwtechniek niveau 2
MBO ICT
HBO Communicatiesystemen multimedia en vormgeving.

Noodgedwongen moest ik vroeger een richting kiezen dat was Bouw, na een tijdje vond ik dit niet leuk dus een oriëntatietraject gevolgd daar kwam niks uit. Aangezien ik vroeger privé enige affiniteit met computers had ben ik maar ICT gaan doen. Daarna omdat ik hier ook weinig toekomst in zag 'en het niet heel leuk vond' ben ik HBO communicatiesystemen gaan doen maar toen ik daarmee klaar was was daar geen werk ik te vinden en ben ik in de ICT terecht gekomen. Hier hop ik dus jaarlijks van baan naar baan zonder toekomstperspectief.

Ik heb al lang niks meer met mijn HBO opleiding gedaan en dus geen ervaring ook zou ik niet weten wat ik hier in zou willen gaan doen. Ik ben totaal niet creatief en bij een design bureau kan ik dus ook niks. DTP leek mij wel leuk maar ook hier geen ervaring in.

Ik heb al diverse testen gedaan zelfs vanuit mijn gemeente waar ik woon mocht ik een uitgebreide test doen om er achter te komen wat ik wil maar ook komt hier telkens niks uit waarvan ik denk ja dat lijkt mij echt leuk daar ligt echt mijn passie.

Dit is echt frustrerend want hierdoor raak ik echt telkens gedemotiveerd en is het ontzettend lastig om uit dat dal te klimmen.


Wat ik zelf DENK dat ik leuk zou vinden zijn onderstaande:
- Werken bij een gemeente/ambtenaar/ niet commerciële organisatie;
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)
- 9/5 werktijden ma/vrij / geen storingsdiensten 32/40 uur;
- Duidelijk vooraf gedefinieerde werkzaamheden.

interesses:
- Elektrische auto's / lease auto's / verhuur; woningbouw / onderhoud / medewerker verhuur of mutatieopzichter / audio licht en geluid / DTP vormgeving;
- Inspecties - aan de hand van checklist inspecties uitvoeren;
- Op pad in de regio / autorijden niet landelijk maar lokaal Groningen / Drenthe / Friesland of Overijssel.


Ik zat wel eens te denken aan Monteur koffiemachine's, Bouwinspecteur? (geen ervaring mee, heb ook geen papieren voor minimaal mbo bouwtechniek) Servicemonteur energiewacht? (geen ervaring mee, geen papieren voor)
Waarom lijkt mij dit interessant? Omdat je specifieke kennis moet hebben wat veel toepasbaar is, regelmatig op pad bent naar diverse locaties.
Ik heb ook wel eens gepraat met een servicemonteur(van centric oid) die laptops/pc's repareert op locatie. Dit sprak mij wel aan maar ik zag dat de werkdruk hier enorm hoog lag en ik denk dat dit niet bij mij past.


Zijn hier mensen die soortgelijks hebben meegemaakt en hebben jullie misschien tips om hoe ik dit probleem nu verder aan kan pakken? Hierboven heb ik een aantal dingen gezegd maar ik weet totaal niet of ik dit echt wel leuk vindt.
Ik kan uiteraard een aantal bedrijven bellen om te kijken of ik eens kan meelopen maar ik ben nu 34 jaar jong/oud en ik weet niet of ze daar echt op zitten te wachten (inderdaad ik ben introvert/verlegen en deze eigenschappen helpen mij in deze situatie niet echt mee)

[sir_xavier]

Lastig, heb hier geen ervaring mee, maar wil je wel graag adviseren om een keer met UWV te praten. Ze bieden namelijk verschillende mogelijkheden zoals training en loopbaanbegeleiding. Daarnaast kunnen ze in specifieke gevallen een scholingsbudget bieden voor omscholing.

Een andere mogelijkheid is een loopbaantraject via een gespecialiseerd bedrijf, die kunnen over het algemeen heel gericht begeleiden...

[jadjong]

Terreinbeheer bij een monument zoals Paleis 't Loo lijkt mij wel wat voor je.

[President]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:38:
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)

Tja, elke werkgever wil dat er zoveel mogelijk werk wordt gedaan... Zelfs een vakkenvuller ik de supermarkt ervaart een hoge werkdruk en dat is een eenvoudige baan.

Vraagje: hoe is je leven naast je baan? Heb je een partner? Sport je regelmatig? Of is je privé leven redelijk 'passief'?

[vj_slof]

ik kan je uit ervaring vertellen dat werken in de grafimedia-branche als dtp’er je vaak met deadlines te maken krijgt. Dat kun je als druk ervaren. Je bent vaak een van de laatste schakels voordat de drukpers gaat rollen.

[Sethro]

Al eens aan de energiesector gedacht? Gasunie en Enexis zijn grote spelers in het noorden en zitten te springen om mensen met technische affiniteit. Is semi overheid met goede arbeidsvoorwaarden.

[Wijnands]

Ben je niet gewoon een beetje hoogbegaafd en een beetje overwerkt door te lang onder je niveau bezig te zijn? Dat past namelijk vrij goed bij het verloop wat je schetst.

[The_Vice]

...
Ik heb al diverse testen gedaan zelfs vanuit mijn gemeente waar ik woon mocht ik een uitgebreide test doen om er achter te komen wat ik wil maar ook komt hier telkens niks uit waarvan ik denk ja dat lijkt mij echt leuk daar ligt echt mijn passie.

Toch zal er een kern van waarheid in de testen zitten?

Dit is echt frustrerend want hierdoor raak ik echt telkens gedemotiveerd en is het ontzettend lastig om uit dat dal te klimmen.

Als het een repeterend patroon is, waar je zelfstandig niet uitkomt, dan is het wellicht beter om daarvoor hulp in te schakelen, denk daarbij aan een coach of psycholoog. Die kunnen heel verfrissend naar je kijken zonder enige voorkennis, maar zeker ook je naar jezelf leren kijken, waar dingen de verkeerde kant op lijken te gaan.

Het nadeel van steeds wisselende werkgevers is dat je jezelf ook niet goed kan doorontwikkelen (ook al is een hele lange betrekking wellicht niet je einddoel). Als je ergens langer zit bij een goede organisatie dan is er een ontwikkelingspad dat gekoppeld is aan je werkervaring, motivatie en beoordeling.

Wat ik zelf DENK dat ik leuk zou vinden zijn onderstaande:
- Werken bij een gemeente/ambtenaar/ niet commerciële organisatie;
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)
- 9/5 werktijden ma/vrij / geen storingsdiensten 32/40 uur;
- Duidelijk vooraf gedefinieerde werkzaamheden.

Het kan zijn dat je nu denkt dat hierin je ideale werkplek ligt, maar wellicht ook niet. Stress en druk kan bijvoorbeeld ook iets zijn waar je doorheen moet, om iets onder de knie te krijgen. Persoonlijk zie ik dingen waar ik aanvankelijk stress van heb, later terug als "maakte ik me daar nou druk over".

Ook dingen als werkdruk zijn vaak een onderdeel van leren werken _{(Veel mensen vergeten dat dat ook een trucje is in een sociale omgeving. Er zijn boeken vol over geschreven)}; als je net ergens begonnen bent neem je vaak te makkelijk te veel dingen op je hals. Maar hoe langer je werkt en ervarener wordt leer je steeds beter je werk inschatten, en wordt je daarmee behendiger om ook weer werkzaamheden van je af te houden (ik kan A of B voor een manager doen, maar niet allebei. Laat hem/haar zelf maar kiezen).
Afkijken bij, of gewoon vragen aan, andere ervarener collega's helpt ook een hoop.

...

[psychodude]

President schreef op maandag 13 januari 2020 @ 20:20:
[...]

Tja, elke werkgever wil dat er zoveel mogelijk werk wordt gedaan... Zelfs een vakkenvuller ik de supermarkt ervaart een hoge werkdruk en dat is een eenvoudige baan.

Ik zou dit toch iets genuanceerder steller, een vakkenvuller in de supermarkt kan een hoge werkdruk ervaren. Werkdruk ervaren is geen gegeven. Het ervaren van deze werkdruk is vrij persoonlijk. Potentieel beïnvloedt door factoren binnen de privésfeer dan wel werk gerelateerd anderszins.

En de frustraties van inmiddels 34 jaar oud zijnde, geen carrière te hebben opgebouwd, het zoveelste jaarcontract achter de rug hebbende, etc. zal hier zeker verder aan bij kunnen dragen.

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:38:
Wat ik zelf DENK dat ik leuk zou vinden zijn onderstaande:
- Werken bij een gemeente/ambtenaar/ niet commerciële organisatie;
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)
- 9/5 werktijden ma/vrij / geen storingsdiensten 32/40 uur;
- Duidelijk vooraf gedefinieerde werkzaamheden.

...

(inderdaad ik ben introvert/verlegen en deze eigenschappen helpen mij in deze situatie niet echt mee)

Zelfs met een baan die voldoet aan de voorwaarden zoals hier gesteld, zal het vermoedelijk dan ook nog gewoon uitermate lastig blijven om je hieraan te onttrekken. Natuurlijk is niets onmogelijk, maar soms kan hulp hierin welkom zijn.

En hulp kun je natuurlijk vinden in diverse vormen. Familie, vrienden, partner. Of zelfs ontspanning met eventuele kinderen. Maar de vraag is natuurlijk in wat voor een mate je dit soort sociale vangnet tot je beschikking hebt in deze. De combinatie van introvert en tevens verleggen maakt de kans wat groter dat de vriendenkring erg beperkt is en mogelijk een partner zelfs afwezig.

Indien dit zo is, of indien je met deze het gevoel hebt deze problemen onvoldoende te kunnen bespreken, zou ik als ik jou was overwegen om je niet alleen te richten op het vinden van nieuw werk, maar ook om eens met bijvoorbeeld een psycholoog te gaan praten omtrent burnout klachten.

[President]

psychodude schreef op maandag 13 januari 2020 @ 21:14:
[...]


Ik zou dit toch iets genuanceerder steller, een vakkenvuller in de supermarkt kan een hoge werkdruk ervaren. Werkdruk ervaren is geen gegeven. Het ervaren van deze werkdruk is vrij persoonlijk. Potentieel beïnvloedt door factoren binnen de privésfeer dan wel werk gerelateerd anderszins.

En de frustraties van inmiddels 34 jaar oud zijnde, geen carrière te hebben opgebouwd, het zoveelste jaarcontract achter de rug hebbende, etc. zal hier zeker verder aan bij kunnen dragen.

Werkdruk is inderdaad een 'mening'; wat de een als een normale werkdruk ervaart, ervaart een ander als 'hoog'... Vandaar dat ik ook benieuwd ben naar de omgevingsfactoren. Werk en privé moet in balans zijn. Het 'saai' vinden op het werk zal waarschijnlijk minder problematisch zijn als het privé leven druk en interessant is....

Maar goed, dat het mogelijk te maken heeft met het privé leven is een aanname/mogelijkheid!

[Saumaran]

Aangezien je op even tech forum jouw situatie en uitdaging beschrijft doe ik de aanname dat je affiniteit met IT hebt - dat in combinatie met afgeronde HBO studie. Dus misschien niet carrière, maar wel een tastbare startkwalificatie.. en enige ervaring en kennis van situates die je wil vermijden.

Waar krijg je wel energie van? Wat maakt jou enthousiast? Waar haal je voldoening uit? En wat heb je nodig om.... (vul maar in na de puntjes)..?

P.S. heel herkenbaar jouw verhaal, woon ook in het Noorden en iets ouder.

Bovenal succes en geluk toegewenst!

[XiaomiGlobal]

Wat als werk gewoon niet je passie is? Ik ben tevreden met mijn werk, omdat het een parttime baan is waarmee ik zorg dat het UWV mij met rust laat: maar mijn passie? Nou nee hoor!

Ik zie werken meer als iets dat ik doe voor bezigheid en het klantcontact, is daarbij mooi meegenomen. Maar mijn passie zit ergens anders: reizen vind ik bijvoorbeeld leuk. Of klooien met gadgets. Het zal echter nooit mijn werk worden.

[kaasaanfiets]

Ik zal proberen zoveel mogelijk te reageren.

Met betrekking tot stress. In mijn huidige functie moest ik veel dingen doen waar ik gewoon geen kennis van had/heb. Hierdoor moest ik vaak dingen vragen en als je 10 keer iets gevraagd hebt denk de andere persoon ook hallo vraag eens een ander. Hiervoor voel ik mij alleen maar meer bezwaard om nog dingen te vragen waardoor ik zelf aan het aanmodderen ben en het soms wel of niet lukt maar ik overal veel te lang mee bezig ben.
In gesprekken met team overleg werd ook wel meerdere keren gezegd dat je pas echt zelfstandig aan de gang kon als je er 12 tot 18 maanden werkte en zelfs dan moest een collega af en toe nog dingen vragen.

Ik werd constant in onvoorspelbare situaties gezet waarbij ik te weinig kennis had om dingen op te lossen en dat levert mij heel veel stress op. Ik kan voor zover ik bij mijzelf in kan schatten prima onder 'tijds'druk werken. Zolang ik maar weet wat ik moet doen of weet dat ik een team achter de hand hem waarmee we er samen uit komen.


Privé gaat het prima, ik heb een enorm lieve vriendin en genoeg vrije tijd om zelf of samen dingen te ondernemen. Vrienden heb ik ook, die ik al vanaf de basisschool ken zo ongeveer dus ook daar geen problemen.

Iedereen is ook wel op de hoogte dat ik niet weet wat ik wil en daarmee zit. Daar kan ik ook wel met hun mee over praten maar dat heeft mij tot dusver niet geholpen.

sir_xavier schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:54:
Lastig, heb hier geen ervaring mee, maar wil je wel graag adviseren om een keer met UWV te praten. Ze bieden namelijk verschillende mogelijkheden zoals training en loopbaanbegeleiding. Daarnaast kunnen ze in specifieke gevallen een scholingsbudget bieden voor omscholing.

Een andere mogelijkheid is een loopbaantraject via een gespecialiseerd bedrijf, die kunnen over het algemeen heel gericht begeleiden...

Thanks, kan je ook trainingen of loopbaanbegeleiding krijgen als je nog aan het werk bent? Of moet je dan in een soort van uitkeringssituatie zitten?

jadjong schreef op maandag 13 januari 2020 @ 20:08:
Terreinbeheer bij een monument zoals Paleis 't Loo lijkt mij wel wat voor je.

Waarom denk je dat?
Ik heb serieus wel eens over een beroep als beveiliger nagedacht. Maar ik ben niet sterk in confrontaties/escalaties en blink ook niet uit in overtuigingskracht dus dat idee heb ik laten varen.

President schreef op maandag 13 januari 2020 @ 20:20:
[...]

Tja, elke werkgever wil dat er zoveel mogelijk werk wordt gedaan... Zelfs een vakkenvuller ik de supermarkt ervaart een hoge werkdruk en dat is een eenvoudige baan.

Vraagje: hoe is je leven naast je baan? Heb je een partner? Sport je regelmatig? Of is je privé leven redelijk 'passief'?

In alle functies die ik tot nu toe heb gehad met ik dat (logisch) het bij een commerciële organisatie een stuk drukker/stress gevoeliger is dan als je bijvoorbeeld als 'semi'ambtenaar aan het werk bent. Het verschilt ook zeer per branche en functie.

Ik kan ook prima onder druk werken zolang ik maar weet wat ik moet doen.

Sethro schreef op maandag 13 januari 2020 @ 20:31:
Al eens aan de energiesector gedacht? Gasunie en Enexis zijn grote spelers in het noorden en zitten te springen om mensen met technische affiniteit. Is semi overheid met goede arbeidsvoorwaarden.

Ja daar heb ik wel eens aan gedacht. Maar wat versta jij onder mensen met een technische affiniteit?

Wijnands schreef op maandag 13 januari 2020 @ 20:35:
Ben je niet gewoon een beetje hoogbegaafd en een beetje overwerkt door te lang onder je niveau bezig te zijn? Dat past namelijk vrij goed bij het verloop wat je schetst.

Haha, nee ik zou mijzelf totaal niet hoogbegaafd noemen. Ik verwonder mijzelf wel eens dat ik een MBO en HBO diploma heb weten te halen. Maar ik heb inmiddels wel geleerd dat ik mijzelf niet zo naar beneden moet halen want er zijn genoeg andere mensen die dat bij jou proberen te doen.
Dus ik ben er heel trots op.
Tja onder je niveau werken. Dat ligt er maar net aan hoe je hebt bekijkt. Het is misschien meer werken in een branche of functie waar mijn passie niet ligt.

@The_Vice Ja een coach heb ik ook al aan gedacht alleen die zijn vrij prijzig. En eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel vertrouwen in dat ik daardoor wel er achter kan komen wat ik wil.

@psychodude Ik zat voor de grap ook al eens naar burnout klachten te kijken maar toen dacht ik hoe kan je nou een burnout krijgen als je niet langdurig ergens werkt. Maar als ik al die kenmerken lees zou een diagnose als burnout niet vreemd zijn. Maar ik weet als ik wel werk doe wat ik leuk vind slaat dat ook direct om.

@President Prive is het goed, ik heb een lieve vriendin geen kinderen en genoeg vrije tijd voor mijzelf en ons samen.

@Saumaran Hehe dat zijn inderdaad goede vragen. En in gesprekken met vrienden hebben we het daar ook wel eens over gehad maar ik heb helaas nooit dit kunnen beantwoorden anders had ik met die handvatten inderdaad kunnen zoeken naar iets wat bij mij past.
Ik werk inderdaad nu nog in de IT.
Je vind mijn verhaal herkenbaar, heb je zelf ook iets soortgelijks meegemaakt? En wat heb jij toen gedaan?

Ik zat nog even na te denken over deze vragen, maar ik merk dat dit heel erg verschilt, sommige momenten ben ik heel veel bezig met mijn hobbies als RC FPV auto's en quad copters, soms ben ik extreem veel aan het gamen, soms ben ik veel met mijn auto bezig en daar reparaties aan het doen. Vroeger sleutelde ik wel veel aan brommers dit vond ik toen ook wel leuk. Maar nooit iets van ja daar zou ik mijn werk van willen maken.

[ Voor 4% gewijzigd door kaasaanfiets op 13-01-2020 22:07 ]

[merauder]

@kaasaanfiets In wat voor rol werk je? Als je iemand bent die heel erg diep in kan gaan, ga je niet vrolijk worden als je ergens generalist moet spelen en vice versa.

Je geeft aan dat je liever geen stress hebt. Het andere uiterste is verveling. Wellicht zoeken naar een rol waar je minder op je tenen moet lopen.

[ Voor 30% gewijzigd door merauder op 13-01-2020 22:27 ]

[carpebios]

Mijn advies, ga eens langs de huisarts en of psycholoog. Mogelijk speelt er iets anders ook van somberheid tot adhd tot hoogbegaafd en juist gemiddeld tot laag)

[sugarlevi01]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:

Met betrekking tot stress. In mijn huidige functie moest ik veel dingen doen waar ik gewoon geen kennis van had/heb. Hierdoor moest ik vaak dingen vragen en als je 10 keer iets gevraagd hebt denk de andere persoon ook hallo vraag eens een ander. Hiervoor voel ik mij alleen maar meer bezwaard om nog dingen te vragen waardoor ik zelf aan het aanmodderen ben en het soms wel of niet lukt maar ik overal veel te lang mee bezig ben.
In gesprekken met team overleg werd ook wel meerdere keren gezegd dat je pas echt zelfstandig aan de gang kon als je er 12 tot 18 maanden werkte en zelfs dan moest een collega af en toe nog dingen vragen.

Ik werd constant in onvoorspelbare situaties gezet waarbij ik te weinig kennis had om dingen op te lossen en dat levert mij heel veel stress op. Ik kan voor zover ik bij mijzelf in kan schatten prima onder 'tijds'druk werken. Zolang ik maar weet wat ik moet doen of weet dat ik een team achter de hand hem waarmee we er samen uit komen.

Dat is wel een beetje inherent aan steeds weer een nieuwe baan in een hele andere richting beginnen?
Elke keer het niet weten, zolang het geen redelijk simpel werk(truukje) is, of steeds in dezelfde sector die heel eentonig is (administratie bv), begin je meestal als weinig wetend, en duurt het even voordat je een plekje hebt gevonden.

Die problemen die je hierboven schetst, lijkt het vooral alsof je jezelf niet de tijd gunt om iets echt onder knie te krijgen en het leuk te gaan vinden. Klinkt meer als 'help, help, ik kan het niet één keer perfect, dus ik ben hier niet geschikt voor, laat ik maar wat anders gaan doen.'
En bovenstaande ga je in bijna elke baan weer terugvinden, vooral op hbo niveau is het toch wel vrij inherent dat je bepaalde vaardigheden op moet gaan doen, en zelfstandig antwoorden moet kunnen vinden en beslissingen nemen.
Zelfs als servicemonteur zul je toch ook een hoop moeten leren, en ook op eigen pootjes staand problemen moeten gaan oplossen. Daarnaast ben je waarschijnlijk veel onderweg, en zal het daardoor vaak niet van 9-5 zijn.

Iets in de ambtenarij is dan inderdaad misschien handiger. Maar ik krijg vooral het gevoel dat je eens wat dieper in jezelf moet gaan kijken over hoe om te gaan met bepaalde zaken, en niet zozeer bezig te zijn met waar je passie ligt.

En daarnaast misschien raadzaam te kijken, wat voor soort bedrijf of werkcultuur het beste bij je past?

Ik herken jouw verhaal in zoverre dat ik tijdens mijn studententijd, mijn bijbaantjes meestal vrij snel zat was, maar vooral omdat ik het werktruukje doorhad en verlangde naar iets nieuws. Dat is onder andere een van de redenen dat ik de IT in ben gegaan, en bij een klein bedrijf ben gaan werken. Want IT betekent steeds weer nieuwe dingen leren, en een klein bedrijf betekent een variatie aan taken, en vaak een minder hiërarchische structuur.. En het bedrijf waar ik nu voor werk, geeft mij helemaal enorm veel vrijheid om aan 'jobcrafting' te doen.

En zo te horen, klinkt dat juist niet als iets voor jou, en heb jij veel meer behoefte aan een duidelijk gestructureerd takenpakket, in een volwassen bedrijf die alle processen uitgebreid op papier heeft staan en ook daadwerkelijk volgt.

[iamcj]

Psycholoog of coach. Ja dat kost geld, maar je hebt geen kinderen, dus ik neem aan dat er spaargeld is. Dus investeer in jezelf. Wat heb je aan geld als je maar half gelukkig bent. Deze mensen kunnen je op vele manieren helpen:

- bepaald trauma? - > verwerking
- bepaalde stoornis? -> acceptatie -> tools/medicijnen
- of gewoon een spiegel voorhouden en doorvragen - > inzicht -> oplossingen

[carpebios]

Psycholoog kost je eigen risico, coach (wat iedere Nederlander mag doen) 120 euro per uur.

[vj_slof]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:

Ik zat nog even na te denken over deze vragen, maar ik merk dat dit heel erg verschilt, sommige momenten ben ik heel veel bezig met mijn hobbies als RC FPV auto's en quad copters, soms ben ik extreem veel aan het gamen, soms ben ik veel met mijn auto bezig en daar reparaties aan het doen. Vroeger sleutelde ik wel veel aan brommers dit vond ik toen ook wel leuk. Maar nooit iets van ja daar zou ik mijn werk van willen maken.

Als dtp en grafisch ontwerp je echt ligt zou je natuurlijk in de Signing of Carwrapping branche kunnen rondkijken. Sla je 2 vliegen in 1 klap. Met je handen aan auto’s, motoren of andere voertuigen zitten...

[BennyV]

Goedemorgen,

Een aantal van je symptomen komen weldegelijk bekend voor, en kunnen dus zonder meer uit een Bore/Burn-out komen.
Je omschrijft een aantal dingen, waaronder het niet vast kunnen houden van een baan. Hieronder valt onderandere

Hierdoor moest ik vaak dingen vragen en als je 10 keer iets gevraagd hebt denk de andere persoon ook hallo vraag eens een ander.

Een van de problemen bij een "Burn-out" is dat je dingen aan trekt die helemaal niet jouw probleem zijn. Als dingen niet genoeg gedocumenteerd/gestructureerd zijn dat je na 4 maanden nog niet enigsinds zelfstandig kan werken. Is er iets mis binnen het bedrijf, en is dat hun probleem. Vooral blijven vragen!


Daarnaast is deze vraag al meerdere keren gesteld. Hoe zit het met je prive leven?
JE geeft wel antwoord hierop zoals onderstaand.

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:


@President Prive is het goed, ik heb een lieve vriendin geen kinderen en genoeg vrije tijd voor mijzelf en ons samen.

Maar de echte vraag is: Wat doe je met die vrije tijd voor jezelf en jullie samen? Zitten jullie samen op de bank series te kijken? Doen jullie veel samen of heb je ook veel tijd alleen? En als je dan tijd alleen hebt wat doe je dan?
M.a.w: HEb je hobbies waar je wel voldoening aan hebt?

Duizende mensen halen geen voldoening (meer) uit hun werk. Ik denk dat dit ook lastig is om vol te houden tot je pensioen. De oplossing hiervoor is voldoening uit hobbies halen. Vooral mensen die dingen bouwen zijn vaak super tevreden als ze iets "af" hebben gemaakt.
Tevens kan zoiets ook helpen met het bepalen van toekomstige plannen.... Misschien ben je wel heel goed in bier brouwen, en werk je over 2 jaar bij Hertog Jan...

[sypie]

Je zegt dat je je passie niet kunt vinden (topic titel), vervolgens zie ik 3 banen staan waarbij je met ICT/IT bezig bent. Je passie ligt dus niet in die hoek, daar moet je dus weg blijven. Doe dat lekker voor je hobby maar niet 8 uur per dag voor je werk.

Wat jij "moet" doen is kijken waar je blij van wordt, waar je gelukkig van wordt enz.. Je moet in ieder geval niet naar de financiën gaan kijken, dat is slechts een ruilmiddel voor je tijd. Je geluk is meer waard dan je salaris, mag ik hopen.

Voor veel mensen geeft "iets maken" een zeer bevredigend gevoel, dan heb ik het niet over kindjes maken. En zoals zo vaak haal ik hier ook weer het voorbeeld aan: ga een lasdiploma halen en ga lassen. Het is moeilijker dan je zou denken.

[Milo85]

Het idee van bouwinspecteur bij de gemeente zou ik laten varen aangezien je zelf aangeeft dat je niet goed bent in confrontaties. Je krijgt daar te maken met een hoop boze burgers. Sowieso als je bij gemeente werkt en met burgers in aanraking komt krijg je een hoop gezeik over je heen en stressvolle situaties. Dan zou je een baan moeten zoeken waar je voornamelijk intern in de gemeente werkt met collega's zoals bij de ICT-afdeling (dan krijg je weer gezeik van collega's over je heen...).

[jadjong]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:

Waarom denk je dat?
Ik heb serieus wel eens over een beroep als beveiliger nagedacht. Maar ik ben niet sterk in confrontaties/escalaties en blink ook niet uit in overtuigingskracht dus dat idee heb ik laten varen.

Als terreinbeheerder ben je verantwoordelijk voor de (her)inrichting van de tuin, repareer je een hek. Paar boompjes weghalen, kozijn repareren en als het groter wordt ga je op zoek naar een lokale aannemer.

[geenwindows]

Ik herken me in TS, telkens naar een x tal maanden sleurt de desinteresse erin, nergens meer zin in hebben en ieder keer weer aan je zelf zitten twijfelen. Ook ik heb dat. bij mij is het uitgelopen op nek/schouder/rug en pols klachten, daar uiteraard weer te lang mee doorgelopen. uit eindelijk toch de stap gezet naar de huisarts. die heeft me door verwezen naar de POH (praktijk ondersteunende huisarts)
vanuit daar is dan weer de doorverwijzing gemaakt naar een psycholoog, enkel daar zit een beste wachtlijst op...
Dus TS, ga eens in gesprek met je huisarts, baad het niet dan schaad het niet, als je niks doet kan het alleen maar erger worden..

[Saumaran]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:


@Saumaran Hehe dat zijn inderdaad goede vragen. En in gesprekken met vrienden hebben we het daar ook wel eens over gehad maar ik heb helaas nooit dit kunnen beantwoorden anders had ik met die handvatten inderdaad kunnen zoeken naar iets wat bij mij past.
Ik werk inderdaad nu nog in de IT.
Je vind mijn verhaal herkenbaar, heb je zelf ook iets soortgelijks meegemaakt? En wat heb jij toen gedaan?

Ik zat nog even na te denken over deze vragen, maar ik merk dat dit heel erg verschilt, sommige momenten ben ik heel veel bezig met mijn hobbies als RC FPV auto's en quad copters, soms ben ik extreem veel aan het gamen, soms ben ik veel met mijn auto bezig en daar reparaties aan het doen. Vroeger sleutelde ik wel veel aan brommers dit vond ik toen ook wel leuk. Maar nooit iets van ja daar zou ik mijn werk van willen maken.

Bij mij is op mijn 35e het omslagpunt gekomen, van de zeven jaar dat ik Friesland woon heb ik ongeveer zes jaar shitty jobs/werkomstandigheden gehad. Ieder keer hetzelfde, je begint ergens, je doet je best, ineens is dat niet meer goed, je gaat op zoek naar wat anders (wat redelijk vergelijkbaar is tov het vorige). Achteraf gezien had ik het eerder meer bij mezelf moeten zoeken, waarom verspil mijn energie en doe ik het vertrouwde waar ik ongelukkig van wordt. Waarom blijf ik zo lui en maak ik niet de effort om er wat van te maken. Mijn oplossing was tweeledig, me omscholen (hersenspieren na lange tijd weer serieus gebruiken) naar een volwaardige IT-er en een loopbaancoach inschakelen voor carriereadvies. Dankzij de coach ben ik serieuzer geworden in mijn werk (werkomgeving waar ik niet gelukkig word pas ik voor, zoals strak en hierarchisch). Dus het ging voor mij in mindere mate om het werk wat ik doe, maar ik waar mezelf kan ontwikkelen. En de stip aan de horizon waar ik naar toe werk.

Een praktische tip, zoek aantal vacatures die je interessant vindt. Omcirkel de woorden waar je energie van krijgt. Daar krijg je wel wat richting welke kant je op wil. Dan de vervolgvraag, aan welke harde eisen moet je voldoen (scholing oid). En de belangrijkste, wil je de effort maken. Zo ja, ga ervoor!!

[AyurVeda]

Hecht je niet teveel aan dat je werk je passie moet zijn? Ik snap dat iedereen (met name hoger opgeleiden) tegenwoordig maar vindt dat je energie uit je werk moet halen, dat je moet doen waar je blij van wordt, dat je het hartstikke leuk moet hebben op je werk en anders maar wat anders moet zoeken. Idealiter is dat ook zo, maar ik denk dat de realiteit is dat dit maar voor een heel klein gedeelte van de mensen geldt. Veruit de meeste mensen werken simpelweg om geld te verdienen om hun leven mee te kunnen leiden. Ik denk dat maar een klein gedeelte van deze mensen echt ongelukkig is met wat ze doen, de meesten accepteren gewoon een noodzakelijk kwaad en proberen er maar het beste van te maken. Die laatste groep mensen heeft een acceptabele werktijd en met een beetje geluk een gelukkige privétijd. Er is helemaal niks mis mee om tot die laatste groep te behoren. Je werk hoeft niet leuk te zijn, het hoeft je passie niet te zijn. Haal je geluk uit de fijne momentjes met je vriendin, wandelingen in de natuur, computerspelletjes spelen of wat je ook leuk vindt. Ga gewoon werk doen waarvan je denkt dat je er de dag mee kunt doorkomen. En wie weet, als je eenmaal begint en op die manier vanzelf aan je carrière bouwt, heb je misschien het geluk iets tegen te komen wat je wel leuk vindt.

Bottom line, zorg dat je je leven leuk maakt. Als je werk niet leuk is, dan draagt het in ieder geval bij aan het leuk maken van je privéleven (door het geld wat je ermee verdient).

[Mark31]

Ik heb op jonge leeftijd ook een Jobcoach of iets dergelijks gehad, dat kon ik krijgen vanuit de UWV.
Die ging dan met mij van allerlei beroepen en plekken mij inzetten dat duurde ongeveer elke keer een maand ofzo.
Dat heeft 1 jaar geduurd, dus heb toen 12 verschillende beroepen kunnen doen, ik weet niet of dat nu nog steeds zo kan want dat was dus al wel 11 jaar geleden dat ik dat mocht doen.
Dat heeft mij echt enorm geholpen, want in de praktijk ervaar je toch pas hoe een baan echt is, en ik weet wel dat ik echt de Logistieke kant leuk vind (of wel op de weg als Koerier ) of wel in een Magazijn op een Truck oid, genoeg mogelijkheden, maar dat kwam voor mij naar buiten.
Dat kan voor jou weer heel anders zijn, maar ik heb in ieder geval een hele hoop aan die Jobcoach gehad.
Je moet wel bij bedenken, elke baan heeft wel iets waarbij je denkt van, nouja het is niet helemaal perfect, dat kan ook niet er zijn altijd pluspunten en minpunten aan je werk, dat houd je overal, en met iedere werkzaamheden.
Maar dan moet je voor jezelf kijken, wat vind jij het belangrijkste aan pluspunten tov de minpunten, en wegen de pluspunten meer op tegen de minpunten?
En heb ik er meer plezier bij dan dat ik er geen voldoening uithaal?

[jbdeiman]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 22:03:
Ik zat nog even na te denken over deze vragen, maar ik merk dat dit heel erg verschilt, sommige momenten ben ik heel veel bezig met mijn hobbies als RC FPV auto's en quad copters, soms ben ik extreem veel aan het gamen, soms ben ik veel met mijn auto bezig en daar reparaties aan het doen. Vroeger sleutelde ik wel veel aan brommers dit vond ik toen ook wel leuk. Maar nooit iets van ja daar zou ik mijn werk van willen maken.

Dit herken ik wel, soms ben ik perioden lekker buiten aan het rommelen, bijv even aan het timmeren, dan kijk ik een periode liever even een serie, dan een periode waarin ik liever ga gamen enz. Ik houd zelf best wel van afwisseling in mijn dagelijkse bezigheden.
Ik ben bij het bedrijf waar ik (na 10 jaar) nog steeds met plezier werk aangenomen als ontwikkelaar en vanunit een servicedesk omgeving waar ik bugs in de software (soms gemeld vanuit klanten, maar ook zelf gevonden) registreerde en probeerde zelf op te lossen, met hulp van collega's die de software al een stuk beter kenden.
Daarna ben ik een tijdje fulltime aan het ontwikkelen geweest op de software, ook leuk, maar niet iets wat ik tot mijn pensieon zou willen gaan doen. Vanuit daar ben ik qua functie inhoud een combinatie gaan doen van consultancy (training geven, inventariseren van klantwensen en ontwikkeling) en dat heb ik jarenlang gedaan. Juist door die afwisseling kan ik het zo goed volhouden. Daarna ben ik ook nog een paar jaar productowner geweest van een nieuw te ontwikkelen product, nu de basis staat en het op details aankomt heeft een collega die rol overgenomen, en ik ben nu al bijna een jaar verhuurd (wel aan een groot bedrijf, maar in een klein team) vanwege mijn kennis van de markt/ klantengroep waar het andere bedrijf software voor ontwikkeld. Dit is ontstaan doordat wij ons als bedrijf op een specifiek onderdeel uit onze markt zijn gaan focussen (waar we voorheen de volledige breedte meepakten), zij focussen juist op het deel wat wij hebben losgelaten.

Mijn simpelste advies zou zijn, kijk eens naar (vooral) wat kleinere bedrijven, zo te horen vind je het erg leuk om wisselende dingen te doen, bij een groter bedrijf zit je vaak in een bepaalde functie waardoor je die afwisseling kwijtraakt.

[raptorix]

Over passie en werk hoorde ik laatst een hele goede Podcast van Ben Tiggelaar en Theo Compernolle.

https://www.bnr.nl/podcas...e-goede-en-slechte-stress

Theo gaf aan dat het helemaal niet verstandig is om je passie te volgen, aangezien je van te voren nog helemaal niet weet of iets je passie blijkt te zijn. Voorbeeld, stel dat paarden je passie zijn, en je denkt ah, ik word paardenverzorger, echter in de praktijk kan het best blijken dat het helemaal niet leuk is om de hele dag met paarden te werken, en dat er weinig uitdaging in zit. Hij geeft dus aan om vooral je passie in het werk zelf te zoeken, en dus niet je passie te volgen.

[Anoniem: 328026]

Toch blijft het wat mij betreft vreemd dat we ons niet gratis kunnen laten omscholen naar beroepen waar tekorten zijn. Dit zou een win-win zijn: minder depressies, minder burnouts, tekorten opgelost, etc. Wat uiteindelijk geld opleverd voor de overheid.

[sypie]

Dat kan zeker wel, is een kwestie van afspraken maken met een werkgever, niet met een overheid.

Als jij een goede lasser wilt worden en je hebt een werkgever die in je wil investeren zit je gebeiteld. Je moet er alleen wel zelf iets voor gaan doen, het komt je niet aanwaaien.

In mijn klassen heb ik BBL-jongens zitten die de ene na de andere dure cursus van de werkgever krijgen. Die zijn een jaar of 18, hebben geen enkel diploma (dat is namelijk de voorwaarde om bij ons op de opleiding aangenomen te worden) en krijgen lange en dure cursussen van de wekgever. Uiteraard verwacht een werkgever daar iets voor terug, dat weten we allemaal.

[Dancing_Animal]

Ik herken wat punten, zoals de structuur die je wilt. Zoals je al aangaf over reparaties van notebooks, die stress en de mensen die vaak op je vingers kijken en staan te wachten tot ze hun koffiemachine of wat dan ook weer kunnen gebruiken, ga jij niet fijn vinden.

[Skyrunner]

mijn CV lijkt inmiddels op mijn wekelijkse lijst voor de Appie.

Ik ben 47 en het heeft mij decennia gekost een bedrijf en functie te vinden waarin ik blij ben en mij op mijn plaats voel, ca. 2jr terug (!).

Gewoon, om even aan te geven. Niet om je te ontmoedigen, maar om te illustreren dat werk en geluk niet per sé hand in hand gaan vanaf dag 1, of 2...000

[Snowmiss]

Zelfstandig, gevarieerd en leuk (als je met pubers kunt werken) is het beroep van TOA op een middelbare school. Lekker helpen met scheikunde, biologie, natuurkunde, nlt of andere techniekvakken. En dan aan het einde van de dag opruimen, naar huis en lekker je eigen ding doen.

[rickboy333]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:38:
Hoi allen,

Binnenkort beëindigd mijn zoveelste jaarcontract bij een nieuwe werkgever. Dit komt omdat ik steeds in een branche werk of werk doe wat ik totaal niet leuk vindt. Elke keer probeer ik het weer een kans te geven en na +- een halfjaar denk ik nee dit vindt ik echt totaal niet leuk en begin ik al na te denken over een andere baan.

Dit is echt enorm frustrerend want ik ben inmiddels 34 en heb 0,0 carrière opgebouwd. Uiteraard doe ik verschillende tests en lees ik dingen maar ik kom er echt niet achter wat ik leuk vindt en waar mijn passie ligt. Aangezien ik hier ook maar beperkte tijd voor heb en ik niet te lang in een uitkeringssituatie wil zitten ga ik maar weer solliciteren ergens in de ICT en dan kom ik wel weer aan de bak en dan begint het riedeltje weer van voor af aan.

Mijn achtergrond is:
Bouwtechniek niveau 2
MBO ICT
HBO Communicatiesystemen multimedia en vormgeving.

Noodgedwongen moest ik vroeger een richting kiezen dat was Bouw, na een tijdje vond ik dit niet leuk dus een oriëntatietraject gevolgd daar kwam niks uit. Aangezien ik vroeger privé enige affiniteit met computers had ben ik maar ICT gaan doen. Daarna omdat ik hier ook weinig toekomst in zag 'en het niet heel leuk vond' ben ik HBO communicatiesystemen gaan doen maar toen ik daarmee klaar was was daar geen werk ik te vinden en ben ik in de ICT terecht gekomen. Hier hop ik dus jaarlijks van baan naar baan zonder toekomstperspectief.

Ik heb al lang niks meer met mijn HBO opleiding gedaan en dus geen ervaring ook zou ik niet weten wat ik hier in zou willen gaan doen. Ik ben totaal niet creatief en bij een design bureau kan ik dus ook niks. DTP leek mij wel leuk maar ook hier geen ervaring in.

Ik heb al diverse testen gedaan zelfs vanuit mijn gemeente waar ik woon mocht ik een uitgebreide test doen om er achter te komen wat ik wil maar ook komt hier telkens niks uit waarvan ik denk ja dat lijkt mij echt leuk daar ligt echt mijn passie.

Dit is echt frustrerend want hierdoor raak ik echt telkens gedemotiveerd en is het ontzettend lastig om uit dat dal te klimmen.


Wat ik zelf DENK dat ik leuk zou vinden zijn onderstaande:
- Werken bij een gemeente/ambtenaar/ niet commerciële organisatie;
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)
- 9/5 werktijden ma/vrij / geen storingsdiensten 32/40 uur;
- Duidelijk vooraf gedefinieerde werkzaamheden.

interesses:
- Elektrische auto's / lease auto's / verhuur; woningbouw / onderhoud / medewerker verhuur of mutatieopzichter / audio licht en geluid / DTP vormgeving;
- Inspecties - aan de hand van checklist inspecties uitvoeren;
- Op pad in de regio / autorijden niet landelijk maar lokaal Groningen / Drenthe / Friesland of Overijssel.


Ik zat wel eens te denken aan Monteur koffiemachine's, Bouwinspecteur? (geen ervaring mee, heb ook geen papieren voor minimaal mbo bouwtechniek) Servicemonteur energiewacht? (geen ervaring mee, geen papieren voor)
Waarom lijkt mij dit interessant? Omdat je specifieke kennis moet hebben wat veel toepasbaar is, regelmatig op pad bent naar diverse locaties.
Ik heb ook wel eens gepraat met een servicemonteur(van centric oid) die laptops/pc's repareert op locatie. Dit sprak mij wel aan maar ik zag dat de werkdruk hier enorm hoog lag en ik denk dat dit niet bij mij past.


Zijn hier mensen die soortgelijks hebben meegemaakt en hebben jullie misschien tips om hoe ik dit probleem nu verder aan kan pakken? Hierboven heb ik een aantal dingen gezegd maar ik weet totaal niet of ik dit echt wel leuk vindt.
Ik kan uiteraard een aantal bedrijven bellen om te kijken of ik eens kan meelopen maar ik ben nu 34 jaar jong/oud en ik weet niet of ze daar echt op zitten te wachten (inderdaad ik ben introvert/verlegen en deze eigenschappen helpen mij in deze situatie niet echt mee)

Probeer eens condecteur bij de NS. In princiepe hoef je geen kaartjes te controleren als je dat niet wil, en het enige wat je moet doen is vragen beantwoorden, stations omroepen, door de trein te lopen en fluiten.

Toen ik bij de railcatering werkte heb ik veel met condecteurs gewerkt en gepraat. En ze zeggen allemaal hetzelfde, luizenbaantje met een kleine kans op geweld en een aanrijding. En zelfs met dat geweld krijg je amper te maken als je niet controleert. Ik heb zelfs een keer mario party in de stuurstand gedaan met een condecteur......

[PLAE]

Dat laatste verhaal vat het wel een beetje samen: ik vind niks echt leuk maar chillen als conducteur lijkt mij wel wat. Want je hoeft maar weinig te doen.

Vind je het gek met zo’n houding dat je nooit echt plezier krijgt in wat je doet.

Wat een treurigheid.

Mijn tip: ga in een groot bedrijf aan de slag en zoek iets waarbij je je hersens een beetje kunt gebruiken en skills kunt ontwikkelen. Simpelste stap: een klantenservice intern (dus niet bij een ingehuurde club). Als jij daar 2/3 jaar keihard je best doet ontstaan er voor 99% zeker kansen binnen het bedrijf.

Met een beetje geluk ontdek je al dat je plezier krijgt door echt je best te doen om klanten goed te helpen en meerwaarde te hebben. Ook goed voor je zelfwaarde.

[Wowhead]

TS, ik heb precies het zelfde al ruim 16 jaar in IT. van service desk tot IT Manager van 5 engineers, Account manager etc bij ruim 7 verschillende bedrijven. Elke 1/2 jaar verander ik wel van baan.

Ik kan niet goed omgaan met dubbele standaarden, office politics, stress en techische uitdagen zijn ver van mijn passie (IT is gewoon niet mijn passie)

Ik ben de laaste jaar aan het afbouwen kwa salaris, steeds een klein stapje lager in de ranking en minder salaris voor meer vrijheid, minder stress etc en dat werkt wel voor mij, hoge bomen vangen eenmaal veel meer wind.

Ik haat IT maar voel compleet vast in dit segment ivm ik niets anders hebt te bieden, ik zou mijn god niet weten wat ik anders kan doen.

Ik zit inmiddels in de hosted VOIP wat mijn vele vele malen beter bevalt, nog steeds veel netwerk beheer maar geen server en end user desktop beheer meer. Nog steeds wel zeer hatelijk de telefoon op pakken voor support, maar nu ook veel op pad zoals voorheen maar het verschil is de invals hoek tussen problemen met telefonie vs problemen met applicaties, desktops en servers.

Weinig tot geen overtijd meer, alles is vrij simplistisch dusver, ik maak nog veel fouten hoor daar niet van.

Heb al weer een inzinker gehad waar ik van baan wil wisselen maar zit hier nog maar net. Maar het gaat hier met up en downs en het begint langzaam steeds positiver te worden en val ik steeds meer op mijn plaats met ervaring en kennis zodat ik mijzelf veel meer confortabel voel met wat ik aan het doen ben en mijn kennis en ervaringen. Hosted telefonie is compleet anders dan ik gewend ben trouwens.

Maar het werk heeft veel dopemine boosts voor me want het valt binnen mijn skills en ik krijg meestal alles opgelost al dan niet met hulp van colleaga`s de eerste paar keer ivm geen ervaringen hiermee. daarna pak ik het vele makkelijker zelf op.

Mijn goal is om binnen enkele maanden een eigen webshop op te richten als 2e inkomen en dan langzaam als het goed gaat lopen mijn fulltime baan om te zetten naar een partime baan en mischien hopelijk ooit er helemaal vanaf te zijn.

Ik heb ook en paar punten waar ik hard aan het werk mee ben, stress en negatieve mentaliteit. Ik ben nu heel erg bezig met positiviteit, meditatie en stress los te laten zodra ik merk dat ik weer helemaal aan het stressen raak door technische problemen die ik niet kan oplossen. Ik voel me dan vaak helemaal verloren.

IT helpt daar niet bij voor mij, de prikkels die ik ontvang zijn voor mij zeer gemakkelijk om als negatief te beschouwen. Echter moet ik zeggen nu ik in een branche zit waar ik echt skillsets leer en die voor jaren kan gebruiken vs in IT waar je constant echt alles moet updaten en bijhouden en het alleen maar meer en meer word dat je verandwoordlijk voor ben

[ Voor 20% gewijzigd door Wowhead op 05-02-2020 09:30 ]

[geekeep]

@kaasaanfiets
Volgens mij zijn jouw problemen weinig werkgerelateerd. Het zit 'm eerder in jouw persoonlijk kenmerken en gedachtegangen. Onzekerheid, niet durven vragen, geen fouten accepteren, denken dat je een carriere móet opbouwen, van een passie je werk maken. En door alle voorgaande aspecten ben je (eerder) gefrustreerd, gedemotiveerd en nu dus uitgeblust.

Met bovenstaande aspecten zul je werkelijk overal vastlopen. Iedereen maakt namelijk fouten. Iedereen begint ergens met geen of weinig kennis. Iedereen stelt vragen. Bijna niemand verricht zijn werk omdat het een passie is (iets dat blijkbaar een verplichting is tegenwoordig?). Van dat laatste kun je zelfs twijfelen of dat überhaupt wel gezond is, omdat een passie een blind pad richting een doel kan zijn ondanks dat je praktisch niets blind kunt uitvoeren zonder tegen muren aan te lopen. En wat als je dat doel bereikt hebt?

Ik zou eens starten met persoonlijke ontwikkelingen in de vorm van acceptatie. Loslaten, het niet erg vinden dat je dingen nog niet weet, de huidige situatie OK vinden. Mindfulness is een mooi startpunt, voor het bewustzijn van (lichamelijke) signalen. Het stressen is voor zover ik kan lezen eerder een aspect dat je in je hoofd creëert vanwege onzekerheid/onwetendheid, dan dat je werkdruk hoog is. Da's ook de reden dat je 'makkelijkere' baantjes zoekt, die een beperkte set aan kennis/vaardigheden vereisen. Wegrennen heeft weinig zin. Volgens mij kun je een boel meer, maar zul je moeten accepteren dat je eerst een paar keer op je bek moet gaan. Een wijs man zei wel eens: "iedere bloem moet eerst door modder" (of "no mud, no lotus").

Weet dat iedere skill een "I suck" periode heeft. Dit wordt na een langere hoeveelheid gespendeerde tijd opgevolgd door een grote hoeveelheid nieuwe skills. Tenslotte blijft je skill-level vrijwel constant, ongeacht of je er nu nog honderden uren aan besteedt.



Nu is het aan jou om te (leren) accepteren dat die "I suck" periode ok is om mee te maken en werk geen passie hoeft te zijn.

[Anoniem: 316512]

rickboy333 schreef op woensdag 5 februari 2020 @ 08:50:
[...]


Probeer eens condecteur bij de NS. In princiepe hoef je geen kaartjes te controleren als je dat niet wil, en het enige wat je moet doen is vragen beantwoorden, stations omroepen, door de trein te lopen en fluiten.

Toen ik bij de railcatering werkte heb ik veel met condecteurs gewerkt en gepraat. En ze zeggen allemaal hetzelfde, luizenbaantje met een kleine kans op geweld en een aanrijding. En zelfs met dat geweld krijg je amper te maken als je niet controleert. Ik heb zelfs een keer mario party in de stuurstand gedaan met een condecteur......

Hier stuur je in feite aan om een baan aan te nemen en deze direct niet goed uit te voeren. Wat heb je daar nou aan man? Kun je net zo goed een uitkering nemen zodat iemand anders wel gewoon zijn werk goed kan doen.

Ik vraag mij ook af of een 'luizenbaantje' wel iets is waar je op de langere termijn gelukkig van blijft. Vroeg of laat ga je je (denk ik) toch vervelen. Vooral als we kijken naar hetgeen TS schrijft.

[PLAE]

Wowhead schreef op woensdag 5 februari 2020 @ 09:24:
Ik haat IT maar voel compleet vast in dit segment ivm ik niets anders hebt te bieden, ik zou mijn god niet weten wat ik anders kan doen.

Ik hoop dat je met iemand in gesprek gaat die je kan helpen om wel over de schutting te kijken.

Wat je in dit hele verhaal beschrijft komt bij mij over alsof je veel kunt winnen qua mentale gezondheid. En daar ontsnap je niet aan denk ik met het webshopplan.

[Sniffels]

Hmm printer reperateur voor bedrijven? veel op pad, handleidingen volgen, specifieke kennis, toch deel ICT. wellicht electische (lease) auto. gooi het balletje maar op.

[gitaarwerk]

Wat Geekeep zegt kan ik ook herkennen in mensen om mij heen. Een niet nader te noemen persoon is hoog opgeleid, werkt heel hard, maar ook totaal uitgeblust. Werkt bij overheid. En volgens mij ga je daar geen rust of passie vinden. Afhankelijk waar, maar niet bij kantoorbanen.

Denk dat ik het niet beter kan opsommen dan Geekeep. Ik merk het af en toe bij mijzelf ook. Ik kan banen lang vasthouden, totdat het een soort gevecht gaat worden (ik blijf weer te lang). Ik merk dat het altijd een beetje periodes zijn. En soms moet je jezelf herinneren dat als het kut is, relatief gezien het allemaal wel meevalt. En dan denken; he, het zonnetje schijnt weer, lekker een blokje om lopen en genieten van de zon op je gezicht. Dan thuis komen, bak koffie zetten en muziek op. Lekker kneuterig misschien, maar hey... voor wie doe je het, toch?

Het klinkt een beetje denigerend misschien, maar soms kan relatieveren helpen. Opletten het ook niet te over/dood relatieveren.

IT heeft sowieso goede banen. Zelfs recruiters kunnen je helpen.

Kijk misschien naar een bedrijf waar je verschillende soorten klusjes kan doen. Dat je tijd krijgt om wat te DTP-en, te ontwikkelen, maar dat je ook als het koffieapparaat niet werkt gewoon je de tijd krijgt om dit te fixen.

Wat je wilt, is misschien een kleiner bedrijf. Enige is met minder specialistisch werk, is dat je ook minder betaald krijgt. Dat is ook niet erg altijd. Als je daarvoor je zin terug krijgt, is dat heel veel waard. En dan kan je ze altijd na een jaar of twee vriendelijk bedanken en dan verder gaan.

Nu weet ik echt niet of dit voor jou gaat werken, maar dit vond ik zelf wel prettig.

[Pyrs]

Ik heb je verhaal gelezen en ik herken mezelf in redelijk wat van de dingen die je opnoemt. Wellicht heb je er wat aan om mijn verhaal eens te lezen.. al is het maar om te ontdekken dat je passie zich soms op een onverwachte plek openbaart.

Ik ben inmiddels 32 en ben 14 jaar geleden de MBO opleiding ICT Beheerder gaan doen. De reden? Ik wist simpelweg niet wat ik 'wilde' worden en deed in mijn vrije tijd toch al veel met computers (gamen en reparaties/configuraties voor familie en vrienden). Gedurende de 12 jaar dat ik werkzaam ben geweest in de IT heb ik veel verschillende bedrijven gezien, veelal in de rol van systeembeheerder.. maar nergens voelde ik me echt op mijn plek.

Ik heb een tijd in de detachering gezeten en een paar keer een uitstapje gemaakt naar brug-functies tussen IT en de business (product manager bij een softwareontwikkelaar en hierna een functioneel beheerder rol). Tijdens deze 12 jaar heb ik nooit gedacht: "op deze positie zie ik mezelf over een paar jaar nog wel zitten". Ik was altijd op zoek naar een promotie of volgende baan.. altijd in de hoop dat ik na het realiseren hiervan zou denken: "dit is het!"

Dat "dit is het!" moment bleef echter altijd uit.. Toen ik bij mijn voorlaatste werkgever in dienst kwam ben ik daarom de HBO opleiding 'IT Service Management' gestart. Een brede opleiding waarmee je allerlei facetten van de IT op je bord krijgt. Ik dacht voorafgaand aan deze opleiding: "nu ga ik eindelijk ontdekken waar ik echt goed in ben en wat ik ga doen in de IT!"

Ik zal er geen cliffhanger van maken.. Ik heb tijdens deze opleiding niet gevonden wat ik hoopte te vinden. Er is uit een onverwachte hoek echter wel iets ontstaan.. In nagenoeg elk blok van deze opleiding zat namelijk een module genaamd 'professionele vorming'. De opdrachten die ik hiervoor moest maken hebben mij, achteraf gezien, enorm geholpen bij het ontdekken wie ik ben, wat ik wil en wat mij gelukkig maakt. Dankzij deze opdrachten en zeer zeker ook dankzij een aantal bijzonder fijne docenten ben ik erachter gekomen dat ik in het verleden 'onbewust' veel aan coaching en kennisoverdracht heb gedaan en dat ik hier enorm veel voldoening van kreeg.. denk hierbij aan het inwerken van nieuwe collega's, het begeleiden van stagiaires en het geven van trainingen aan klanten.

Aan het einde van mijn eerste jaar raakte ik in gesprek met mijn studieloopbaancoach over bovenstaande 'werkzaamheden' en mijn ervaringen hierbij. Zij gaf mij toen aan dat ik mij wellicht eens moest oriënteren op een rol binnen het onderwijs. Het onderwijs staat tenslotte te springen om nieuw personeel en dan bij voorkeur mannen... In oktober 2018 ben ik daarom heel laagdrempelig begonnen met vrijwilligerswerk bij een weekendschool. Kinderen in de leeftijd van 10 tot 14 jaar op zondagen begeleiden tijdens een programma waarin zij op een praktijkgerichte manier kennis maken met allerlei verschillende beroepen. Het klonk mij enorm leuk en na de eerste zondag wist ik het zeker.. Laat mij dit 40-uur per week doen en ik ben een gelukkig mens! Aangezien vrijwilligerswerk geen geld oplevert en ik voor mijn studie werkzaam moest zijn in de IT, koos ik ervoor om het werken met kinderen vooralsnog te beperken tot de zondagen.

Enkele maanden later raakte ik tijdens een kerstborrel aan de praat met mijn toenmalige locatiemanager. Zij vertelde mij over de inhoud van haar functie en voor ik het goed en wel doorhad hoorde ik mezelf zeggen: "als jij hiermee stopt dan neem ik je baan over!" Fast forward naar april 2019: ik kreeg een belletje van mijn locatiemanager. Ze was toen al enige tijd zwanger en ging bijna met verlof. Ze gaf aan dat zij in het kader van zwangerschapsverlof direct aan mij moest denken..

Ik zat op dat moment in een redelijke dip. Het bedrijf waar ik werkte en waar ik het toch wel naar mijn zin had was enkele maanden daarvoor overgenomen, dit was een extreem rommelige overname (vooral op IT gebied) en na enkele conflicten hieromtrent met de directeur IT moest ik het veld ruimen. Kort daarna liep mijn relatie van 17 jaar stuk.. los van alle ellende die hierbij gepaard gaat, moest ik op zoek naar een nieuwe woning in een hevig overspannen woningmarkt. Bovendien stond ik op het punt stond om aan mijn afstuderen te beginnen. Ik heb desondanks niet lang hoeven nadenken over mijn antwoord.. natuurlijk ging ik dit doen!

Het was een bijzonder pittige periode. Zonder enige twijfel zelfs de meest pittige in mijn leven tot nu toe.. maar ik kan met trots zeggen dat ik de werkzaamheden van mijn 'collega' locatiemanager succesvol heb overgenomen en dat ik in de tussentijd een leuke nieuwe woning heb gevonden, dat ik zonder problemen ben afgestudeerd en dat ik vrijwel direct daarna ben gestopt met mijn werkzaamheden in de IT! Ik ben tegenwoordig namelijk locatiemanager bij dezelfde stichting (nabijgelegen locatie) en sta op het punt om aan de Pabo te beginnen om zodoende zo snel mogelijk voor de klas te komen als 'meester'.

Zoals ik in het begin al schreef: misschien heb je er helemaal niets aan.. maar wellicht geeft het wat hoop, ik had twee jaar geleden namelijk totaal niet gedacht dat mijn leven er uit zou zien zoals het er nu uitziet. Laat staan dat ik een beroep zou hebben gevonden waarin ik mezelf de komende jaren zie werken.

In je laatste alinea geef je aan graag mee te willen lopen in een bedrijf of een andere functie. Ik raad het je daarom van harte aan om eens vrijwilligerswerk te proberen! Vrijwilligerswerk is de meeste laagdrempelige manier om met een andere branche in aanraking te komen. Bovendien zijn mensen die vrijwilligerswerk doen of in het bestuur van een stichting zitten doorgaans enorm behulpzaam. Zij kunnen deuren openen die anders gesloten blijven of waarvan je wellicht niet eens zou weten dat ze bestaan. Ik weet niet of het hier toegestaan is.. maar er is een platform (NLCares) waar je geheel vrijblijvend en op eenvoudige wijze in aanraking kan komen met vrijwilligerswerk in jouw directe omgeving.

Ik hoop oprecht dat jij je passie ook gaat vinden, of op z'n minst een functie waar je genoeg voldoening uit weet te halen!

[joep doei]

Het is nog niet genoemd, dus ik opper het maar eens: voor jezelf beginnen? Misschien ook iets totaal anders dan je nu doet. Misschien een bierbrouwerijtje beginnen? Lifestyle coach worden?
Ja, ook voor jezelf werken brengt stress mee. Ik kan zo geen baan bedenken waarbij nooit stress kan optreden. Maar zoals gezegd, het gaat er ook om hoe je dat zelf ervaart en er mee om gaat.

[LopendeVogel]

@kaasaanfiets en hier komt ie:

Ipv met ander werk bezig zijn en etc.
Zit het probleem niet simpelweg in je zelfvertrouwen? Je geeft over veel dingen aan dat je het niet leuk vind, daarnaast geef je ook vaak aan waarom niet: onzeker, twijfelachtig, je durft geen confrontaties aan en etc.

Is het niet het ontbreken van zelfvertrouwen wat jou weerhoud om verder te gaan dan de basis (dus wat jij wilt; carrière maken)?

Nu kunnen je medetweakers wel 100 en 2 opleidingen of baanalternatieven aanbieden/kaarten. Maar als je zelfvertrouwen niet snor zit, heb je alles na enkele maanden wel gehad omdat je vertrouwen niet toelaat dat je verder gaat

Lifestyle coach, baancoach het heeft allemaal GEEEEEEN nut als je zelfvertrouwen schade heeft.

En uit al je reacties lijkt het erop alsof dit simpelweg je probleem is -> specialist inschakelen. De beste baancoach van deze planeet kan jou de mooiste en beste baan aanbieden waar elke sterveling van droomt, als je geen zelfvertrouwen hebt gaat ook dit fout!
Juist het hebben van zelfvertrouwen -> niet onzeker, je durft wél confrontaties aan, je durft wél de stap naar carrière te maken, je durft wel te vragen en te spreken.

PS. ik baseer dit puur op jouw reacties, ik ken je persoonlijk niet dus oordelen is en blijft lastig

[ Voor 15% gewijzigd door LopendeVogel op 05-02-2020 16:14 ]

[Blue-eagle]

Ja, een gebrek aan zelfvertrouwen en volgens mij ook een schuchtere houding in het algemeen, maar zeker voor confrontaties, geeft mij ook het idee dat @kaasaanfiets baat zou hebben bij een specialist op dat gebied. Maar die krijg je niet zomaar in Nederland. Ik zou serieus overwegen websites als BetterHelp te gebruiken om wekelijkse video-calls te hebben met specialisten; die spreken over het algemeen vooral Engels. Ik heb d'r zelf ervaring mee toen ik in Nederland maandenlang op een wachtlijst stond, het beviel mij meer dan goed

Het zou, denk ik, TS al enorm helpen als hij in een baan terecht komt waar hij enkele jaren kan blijven en zich kan specialiseren. Neem een manager in vertrouwen en zorg ervoor dat diegene jou goed gaat ondersteunen; zacht zijn met opbouwende kritiek maar vooral waardering tonen voor je goede werkzaamheden.

Waardering bouwt over het algemeen aan je zelfvertrouwen en plezier in je werk. Over wat dat werk dan moet zijn is geen simpel antwoord te geven denk ik zo. En ik denk niet dat het veel uitmaakt als het in de basis maar geen kutbaan is.

[Joey117]

kaasaanfiets schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:38:

Wat ik zelf DENK dat ik leuk zou vinden zijn onderstaande:
- Werken bij een gemeente/ambtenaar/ niet commerciële organisatie;
- Lage werkdruk, weinig stress; (hier ben ik gevoelig voor en met hoge druk en stress kom ik niet uit de verf)
- 9/5 werktijden ma/vrij / geen storingsdiensten 32/40 uur;
- Duidelijk vooraf gedefinieerde werkzaamheden.

interesses:
- Elektrische auto's / lease auto's / verhuur; woningbouw / onderhoud / medewerker verhuur of mutatieopzichter / audio licht en geluid / DTP vormgeving;
- Inspecties - aan de hand van checklist inspecties uitvoeren;
- Op pad in de regio / autorijden niet landelijk maar lokaal Groningen / Drenthe / Friesland of Overijssel.

Als ik dit zo lees, dan vind ik je interesses en je leuk lijkende werkzaamheden niet echt met elkaar matchen. Het lijkt mij alsof je vooral een "veilige" werkplek zoekt, zonder managers, boze klanten, deadlines, etc. en laat die er nu bijna geen zijn in de huidige maatschappij.

Wat misschien niet perfect aan al je eisen voldoet, maar misschien wel bij je past is het beroep van "facilitair manager". Die functie is ook binnen een commercieel bedrijf vaak niet commercieel (je hebt uiteraard wel te maken met budgetten). De werktijden zijn vaak goed gedefinieerd, maar je kunt wel te maken krijgen met ontevreden collega's.

Ik weet ook niet of een loopbaancoach het startpunt voor je moet zijn. Wellicht is een levenscoach/huisarts/therapeut/psycholoog een beter begin om te leren dat je beroep niet je passie hoeft te zijn en die je kan helpen met je verwachtingen over je baan en over jezelf.

[Anoniem: 91634]

XiaomiGlobal schreef op maandag 13 januari 2020 @ 21:37:
Wat als werk gewoon niet je passie is? Ik ben tevreden met mijn werk, omdat het een parttime baan is waarmee ik zorg dat het UWV mij met rust laat: maar mijn passie? Nou nee hoor!

Ik zie werken meer als iets dat ik doe voor bezigheid en het klantcontact, is daarbij mooi meegenomen. Maar mijn passie zit ergens anders: reizen vind ik bijvoorbeeld leuk. Of klooien met gadgets. Het zal echter nooit mijn werk worden.

Precies het antwoord wat ik ook al wou geven.
Voor de meeste mensen is werk puur om geld op de plank te krijgen anders was het namelijk wel hobby geweest of vrijwilligers werk.

Zorg er voor dat je gewoon goed verdient en die in je vrije tijd de dingen die je echt leuk vind.

[OriginalFlyingdutchman]

Ik vind werken ook niet leuk. Ik doe het liefst zo weinig mogelijk voor zoveel mogelijk geld. En dan echt maximaal 40 uur per week anders ben ik er snel klaar mee.

Met dat geld financier ik passies in mijn privé leven.
Passie in je werk vind ik altijd een beetje zielig, zeker voor de meeste soorten werk. Als mensen zeggen dat ze niet zouden weten wat ze met alle vrije tijd moeten zonder werk vind ik dat altijd een beetje triest klinken. Je hebt echt heel weinig leuke dingen in je leven gedaan als je werk je passie is.

Kortom, accepteer het gevoel. Zoek iets dat goed betaald en maak lol in je leven naast je werk.

[Teijgetje]

@kaasaanfiets
Kijk gewoon eens bij de NS.
Controleur lijkt me weinig uitdaging maar vaak zoeken ze ook machinisten.
Eenmaal door de eerste tests word je tijdens je opleiding al (goed) betaald. En word je eerst rangeermachinist.
Zijn weliswaar ook nachtdiensten bij maar de werkdruk is laag, alles is al gepland, ben je klaar met een rangeerklus dan heb je tot de volgende geplande tijd voor een bakkie, je hebt daarnaast genoeg vrije tijd (voor een relatie) en gelijk een knap salaris.
En mogelijkheden om door te groeien.

[ Voor 18% gewijzigd door Teijgetje op 05-02-2020 20:51 ]

[PLAE]

OriginalFlyingdutchman schreef op woensdag 5 februari 2020 @ 19:21:
Passie in je werk vind ik altijd een beetje zielig, zeker voor de meeste soorten werk. Als mensen zeggen dat ze niet zouden weten wat ze met alle vrije tijd moeten zonder werk vind ik dat altijd een beetje triest klinken. Je hebt echt heel weinig leuke dingen in je leven gedaan als je werk je passie is.

Of je hebt zelf weinig boeiend werk gehad als je het zielig vindt als mensen in werk een passie kunnen vinden.

Wat doen mensen graag in hun vrije tijd? Buiten bezig zijn (is in zat werk terug te vinden), klussen oid (in zat werk terug te vinden) met mensen praten (in zat werk terug te vinden) puzzels/gamen (in zat werk terug te vinden) bezig zijn met actualiteiten (in zat werk terug te vinden) met kinderen bezig zijn (in zat werk terug te vinden)...en zo kunnen we natuurlik heel lang doorgaan.

[Sjoewe]

Ik zou echt iedereen in zo'n situatie aanraden om een (life-)coachingstraject te starten.Juist als er iets anders achter zit zoals issues met zelfvertrouwen of stressgevoeligheid. Een goede coach pikt dat ook op, en zal je daar ook mee helpen. Het is echt veel meer dan alleen van Baan A naar Baan B, de mens erachter moet ook in balans zijn.

Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar mij heeft het enorm geholpen. Niet alleen om een goede wending te maken in m'n carriere, maar ook om mijn eigen valkuilen te leren kennen, zodat ik niet alleen een nieuwe baan heb, maar tevens weet hoe ik het goed kan houden nu en in de toekomst. Zo ben ik bijvoorbeeld zelf ook behoorlijk stressgevoelig, maar heb ik geleerd om beter naar mezelf te luisteren en beter m'n grenzen aan te geven. Zonder stress werk ik uiteindelijk prettiger en een stuk efficienter. Daarbij heb ik het gevoel dat mijn talenten hierdoor ook meer ruimte krijgen om op te bloeien, waardoor plus ik ook weer met plezier aan het werk ben, wat weer zorgt voor een prettige relatie met m'n collega's enzovoort.

Alles bij elkaar heeft het me zo'n 1000 euro gekost, maar ik denk oprecht dat dit het beste geld is dat ik ooit aan mezelf heb uitgegeven. Ik zou het zo weer doen.

[Paul C]

Best veel goede adviezen hier, maar wat ik nog niet heb gehoord:
Een (vaste) baan bij een bedrijf is geen doel op zich! Het doel is dat je genoeg geld hebt om te kunnen leven.

Als je het vanuit dat perspectief benaderd zijn er een paar extra dingen die je kunt overwegen. Misschien is een baan wel gewoon werk en niet een passie. Van je werk een passie willen maken is natuurlijk een ontzettend luxe probleem en illustreert maar weer mooi de weelde waarin wij leven.

Misschien moet je eens kijken of er manier zijn hoe je met zo min mogelijk moeite aan voldoende geld kunt komen. Ik bedoel dan vooral beetje scherp op de kosten letten en vervolgens zo min mogelijk werken tegen een goed tarief. Als je een beetje op de kosten let helpt de overheid je erg mee, want tot ~20k per jaar betaal je heel weinig inkomstenbelasting. Als je 3 dagen per week werkt tegen een modaal salaris dan zit je daar ongeveer op en heb je 4 dagen in de week om leuke dingen te doen. Je hebt een paar banen in de IT gehad, dus ik zou denken dat dat niet zo'n probleem moet zijn.

Je houd van reizen? Dan moet je niet in een vaste baan gaan zitten. Werk een tijdje hard, spaar en ga dan een tijd lang op reis. Hebben wij ook gedaan en dat voelt goed. Of misschien kun je wel iets verzinnen wat je remote kunt doen? Dat is vast niet makkelijk en waarschijnlijk niet je passie, maar je kunt daardoor wel heel veel reizen.

[WolfsRain]

XiaomiGlobal schreef op maandag 13 januari 2020 @ 21:37:
Wat als werk gewoon niet je passie is? Ik ben tevreden met mijn werk, omdat het een parttime baan is waarmee ik zorg dat het UWV mij met rust laat: maar mijn passie? Nou nee hoor!

Ik zie werken meer als iets dat ik doe voor bezigheid en het klantcontact, is daarbij mooi meegenomen. Maar mijn passie zit ergens anders: reizen vind ik bijvoorbeeld leuk. Of klooien met gadgets. Het zal echter nooit mijn werk worden.

Hier kan ik mij helemaal in vinden. Ikzelf heb bijvoorbeeld 11.5 jaar een part time baan gehad in de gehandicaptenzorg. Ik heb mijn VWO afgerond en drie verschillende universitaire studies gedaan, maar heb er toch voor gekozen een hele lang tijd iets te doen waarvoor ik zwaar overgekwalificeerd was. Waarom? Het werk gaf mij het meest voldoening, en ik kwam met 25-30 uur per week prima rond. Voor mij was vrije tijd veel meer waard dan werktijd.

Nu heb ik een baan waarbij ik veel meer mijn creativiteit en passie kwijt kan, en merk ik aan mijzelf dat ik helemaal geen moeite heb om wat uren extra te draaien. Ik denk overigens niet dat ik ooit zoveel van mijn werk houd, zoals bijvoorbeeld mijn zusje die tatoeages zet. Dat is voor haar passie, hobby en een creatieve uiting in een.

Geld(en dus een baan) is belangrijk tot op zekere hoogte. Op het moment dat je prima kan rondkomen, dan is het goed.

Heb je al eens geprobeerd om een baan te zoeken waar je (maatschappelijke) voldoening uit haalt? Bij een non-profit, in de zorg, met dieren(wellicht), milieu-organisatie, goede doelen, etc.

[ Voor 10% gewijzigd door WolfsRain op 06-02-2020 01:27 ]

[upschur]

Je passie vinden is niet zo moeilijk, wat vind je leuk om te doen?
Dat je misschien daar je brood niet mee kan verdienen is het lot wat legio mensen met je dragen.

[Mark31]

Paul C schreef op donderdag 6 februari 2020 @ 00:33:
Best veel goede adviezen hier, maar wat ik nog niet heb gehoord:
Een (vaste) baan bij een bedrijf is geen doel op zich! Het doel is dat je genoeg geld hebt om te kunnen leven.

Als je het vanuit dat perspectief benaderd zijn er een paar extra dingen die je kunt overwegen. Misschien is een baan wel gewoon werk en niet een passie. Van je werk een passie willen maken is natuurlijk een ontzettend luxe probleem en illustreert maar weer mooi de weelde waarin wij leven.

Misschien moet je eens kijken of er manier zijn hoe je met zo min mogelijk moeite aan voldoende geld kunt komen. Ik bedoel dan vooral beetje scherp op de kosten letten en vervolgens zo min mogelijk werken tegen een goed tarief. Als je een beetje op de kosten let helpt de overheid je erg mee, want tot ~20k per jaar betaal je heel weinig inkomstenbelasting. Als je 3 dagen per week werkt tegen een modaal salaris dan zit je daar ongeveer op en heb je 4 dagen in de week om leuke dingen te doen. Je hebt een paar banen in de IT gehad, dus ik zou denken dat dat niet zo'n probleem moet zijn.

Je houd van reizen? Dan moet je niet in een vaste baan gaan zitten. Werk een tijdje hard, spaar en ga dan een tijd lang op reis. Hebben wij ook gedaan en dat voelt goed. Of misschien kun je wel iets verzinnen wat je remote kunt doen? Dat is vast niet makkelijk en waarschijnlijk niet je passie, maar je kunt daardoor wel heel veel reizen.

Passie is een groot woord, maar ik snap TS maar al te goed dat je wel plezier en voldoening uit je werk moet halen.
Dat gevoel heb ik ook nodig, wat ik in een eerdere reactie al zei elke baan heeft plus en minpunten maar als er meer pluspunten zijn waardoor je met meer plezier naar je werk gaat is wel een belangrijke factor vind ik persoonlijk.
Wij moeten tot ons 71e werken tegen die tijd dat wij pensioen zullen ontvangen, en als je echt iets moet doen wat je vreselijk vind zou ik ook verder zoeken.
Maar dat alles perfect is aan een baan en geheel naar jou zin van a tot z, dat is niet voor veel weg gelegd.
Maar als 70 a 75 procent van je taken naar jou zin zijn is het prima lijkt mij .

[Racing_Reporter]

WolfsRain schreef op donderdag 6 februari 2020 @ 01:25:
[...]


Hier kan ik mij helemaal in vinden. Ikzelf heb bijvoorbeeld 11.5 jaar een part time baan gehad in de gehandicaptenzorg. Ik heb mijn VWO afgerond en drie verschillende universitaire studies gedaan, maar heb er toch voor gekozen een hele lang tijd iets te doen waarvoor ik zwaar overgekwalificeerd was. Waarom? Het werk gaf mij het meest voldoening, en ik kwam met 25-30 uur per week prima rond. Voor mij was vrije tijd veel meer waard dan werktijd.

Nu heb ik een baan waarbij ik veel meer mijn creativiteit en passie kwijt kan, en merk ik aan mijzelf dat ik helemaal geen moeite heb om wat uren extra te draaien. Ik denk overigens niet dat ik ooit zoveel van mijn werk houd, zoals bijvoorbeeld mijn zusje die tatoeages zet. Dat is voor haar passie, hobby en een creatieve uiting in een.

Geld(en dus een baan) is belangrijk tot op zekere hoogte. Op het moment dat je prima kan rondkomen, dan is het goed.

Heb je al eens geprobeerd om een baan te zoeken waar je (maatschappelijke) voldoening uit haalt? Bij een non-profit, in de zorg, met dieren(wellicht), milieu-organisatie, goede doelen, etc.

Wat doe je nu dan, wat wel aan je eisen voldoet?

[680x0]

PLAE schreef op woensdag 5 februari 2020 @ 11:02:
[...]


Ik hoop dat je met iemand in gesprek gaat die je kan helpen om wel over de schutting te kijken.

Wat je in dit hele verhaal beschrijft komt bij mij over alsof je veel kunt winnen qua mentale gezondheid. En daar ontsnap je niet aan denk ik met het webshopplan.

Ik vind die reactie nogal neerbuigend. Waarom ? Omdat ik me best herken in zijn verhaal. En wat nog erger is, heel veel mensen/collega's/vrienden ook...

Ikzelf liep en loop ook al hele tijd rond met het gevoel van 'dit is het toch allemaal niet meer'. Uiteraard dacht ik dat het gewoon aan mezelf lag. Na bijna 30 jaar op verschillende plekken/niveau's/manieren in de IT rond te hangen leek het me eerder dat ik er gewoon op uitgekeken was.

Maar wat bleek toen ik voorzichtig en sporadisch dit item eens liet vallen in een (los) gesprek met een collega of vrienden of zelfs leveranciers die ik al jaar en dag ken, dat vele blijkbaar hetzelfde probleem hebben. De ene al erger dan de andere, maar het kwam allemaal op hetzelfde neer.

Ligt het aan de leeftijd (meeste van die mensen zijn ongeveer mijn leeftijd) ? Of ligt het gewoon aan de sector alhoewel ik dezelfde soort reacties van vrienden kreeg die in totaal andere, uiteenlopende sectoren tewerkgesteld zijn.

Het lijkt me bijna eerder een ziekte van de tijd. Hoe meer ik er op begin te letten, hoe meer het me opvalt dat er precies 2 soorten (werk) mensen rondlopen tegenwoordig. Zij die er nog keihard voor gaan en the sky als the limit zien, en een andere groep (waar ik dus ook in zit nu) voor wie het allemaal niet echt meer hoeft en waarvoor vrijheid, rust en kalmte belangrijker zijn (geworden) dan stressen, presteren en denken van morgen de nieuwste revolutie of hype uit te vinden.

Mss een soort Been There, Seen It, Have The T-Shirt syndroom ?

Als ik voor mezelf spreek is het vooral in de IT sector wel zo dat (naar mijn ervaring) de fun er gewoon af is omdat er nog weinig nieuws te maken valt, het is 1 grote eenheidsworst geworden. Heeft praktisch wel zijn voordelen maar de uitdaging is er samen mee verdwenen.

En wat mss ook wel telt is dat ik het al een hele tijd beu ben dat de jongere generatie(s) vaak zulke hersenloze wijsneuzen zijn... Met alle respect voor diegene die dat niet zijn, maar wat er tegenwoordig de school uitkomt...

Oeverloze discussies en opmerkingen krijgen van mensen die amper van school komen, geen ervaring hebben, duidelijk niet weten waar ze over praten, maar wel op een vergadering of tijdens oplossen van een probleem de les komen spellen of met de handen in de zakken opmerkingen geven die echt compleet nergens op slaan. Ach ja vroeger....

[AvonW]

Herkenbare problematiek en ik sluit mij aan bij het eerdere advies om te gaan praten met een coach/therapeut/jobcoach. Sommige dingen kun je niet zelf oplossen en heb je hulp bij nodig.
Ik heb na mijn studie ook contact gezocht met een jobcoach en die heeft mij het boek So good they can't ignore you van Cal Newport aangeraden. Als wetenschapper probeert hij de vraag te beantwoorden
“Why do some people end up loving what they do, while so many others fail at this goal?”
Het gaat ook heel erg over wat een realistische benadering van of verstandhouding tot werk is. Mij heeft het wel inzichten gegeven en ik hoop dat je er wat aan hebt.

[ Voor 4% gewijzigd door AvonW op 09-02-2020 18:40 . Reden: leesbaarheid ]

[underrated]

Eens met het advies om er iemand bij te halen.

Ook interessant om eens na te denken over wat 'passie' nou eigenlijk is. Veel mensen bedoelen 'iets dat ik heel leuk vind om te doen', maar de originele betekenis heeft veel meer met 'dit vind ik belangrijk' dan met 'leuk' te maken. The Passion of the Christ - die liep echt niet voor z'n lol met dat kruis te zeulen.

In je TS heb je het over wat je leuk vind en een aantal interesses. Kan je het ook formuleren vanuit 'dit vind ik belangrijk in de wereld'?

[PLAE]

680x0 schreef op zondag 9 februari 2020 @ 17:37:
[...]


Ik vind die reactie nogal neerbuigend. Waarom ? Omdat ik me best herken in zijn verhaal. En wat nog erger is, heel veel mensen/collega's/vrienden ook...

Ikzelf liep en loop ook al hele tijd rond met het gevoel van 'dit is het toch allemaal niet meer'. Uiteraard dacht ik dat het gewoon aan mezelf lag. Na bijna 30 jaar op verschillende plekken/niveau's/manieren in de IT rond te hangen leek het me eerder dat ik er gewoon op uitgekeken was.

Dat jij ergens zit waar geen match (meer) is maakt toch ook dat de bal bij jou ligt? Ik vind het niet zo heel relevant of anderen dat ook hebben.

Overigens vind ik er inderdaad wat van wanneer je zo in de slachtofferrol kruipt zoals jij nu lijkt te doen. En natuurlijk begrijp ik dat dit een forum is dus ik voorzichtig moet zijn in mijn interpretatie.

Het lijkt me bijna eerder een ziekte van de tijd.

Ja helemaal eens dat je het meer ziet. Daar heb je 'doktoren' voor. Daarom verwijs ik daar ook naar.

Mss een soort Been There, Seen It, Have The T-Shirt syndroom ?

Als ik voor mezelf spreek is het vooral in de IT sector wel zo dat (naar mijn ervaring) de fun er gewoon af is omdat er nog weinig nieuws te maken valt, het is 1 grote eenheidsworst geworden. Heeft praktisch wel zijn voordelen maar de uitdaging is er samen mee verdwenen.

Daarom zei ik ook. Tijd om over de schutting te kijken.

En wat mss ook wel telt is dat ik het al een hele tijd beu ben dat de jongere generatie(s) vaak zulke hersenloze wijsneuzen zijn... Met alle respect voor diegene die dat niet zijn, maar wat er tegenwoordig de school uitkomt...

Oeverloze discussies en opmerkingen krijgen van mensen die amper van school komen, geen ervaring hebben, duidelijk niet weten waar ze over praten, maar wel op een vergadering of tijdens oplossen van een probleem de les komen spellen of met de handen in de zakken opmerkingen geven die echt compleet nergens op slaan. Ach ja vroeger....

Over neerbuigend gesproken

[Wim-Bart]

Heerlijk onderwerp. Maar ik heb een advies wat ik hier tussendoor al her en der gelezen heb. En ik kan met mijn 32 jaar IT (werk) ervaring en mijn leeftijd van 52 jaar een belangrijke tip geven:

Maak nooit van een privé passie je werk.

Hiermee verziek je namelijk je hobbies omdat deze geen hobby meer zijn maar juist deel uit gaan maken van je werk. Waardoor je privé je passies ook kwijt raakt.

Probeer ook te vinden waar je goed in bent en zoek daarin de mogelijkheden om passies (ja meerdere) en voldoening te vinden.

Zelf heb ik dat opgelost door in de detachering te zitten, nooit langer dan 2 jaar op een bepaalde klus/project, heeft een opdrachtgever geen nieuwe klussen/projecten dan ben ik er weg.

Ik zelf haal mijn voldoening uit kleine dingen, bijvoorbeeld in een ziekenhuis waar een verpleegster zegt, wow sinds jij er bent werken we allemaal sneller en beter doordat er niks meer uit valt, en al dat soort zaken. Voor mij is de passie en de voldoening uit dit soort kleine dingen en dat zijn er heel erg veel. Ik klets ook meer dan dat ik daadwerkelijk wat doe vaak, maar hierdoor zorg ik wel dat andere mensen beter functioneren en in hun vel zitten. Net zoals het coachen van mensen leuk is, zoals internen mensen binnen bedrijven zoals @TS die vast zitten in hun werk en geen voldoening hebben.

Passie voor je werk is dus ook iets totaal anders dan voldoening vinden in je werk. Alleen van voldoening ga je wel zaken meer met passie doen.

Overigens vraag ik mij gewoon af, wat hebben passie en werk met elkaar te maken. Passie heeft voor mij meer te maken met liefde ergens voor en dat is bij werk gevaarlijk. Passie, dus excessieve liefde voor werk zal een streep trekken door je privé leven en vertroebeld de zuiverheid van het denken.

[WolfsRain]

Racing_Reporter schreef op zondag 9 februari 2020 @ 17:03:
[...]

Wat doe je nu dan, wat wel aan je eisen voldoet?

Ik heb nu een baan waar ik mijn creativiteit en hobby/passie in kwijt kan. Ik schrijf over esports voor esportsclub.nl, AD en Red Bull.

Na 11.5 jaar maatschappelijk verantwoord werk is dit wel een leuke afwisseling. Ook mentaal uitdagender. Ik heb altijd moeite gehad met banen(en studies) die teveel leunen op één onderwerp, diversiteit in een baan werkt voor mij echt goed.

[680x0]

PLAE schreef op zondag 9 februari 2020 @ 22:15:
Dat jij ergens zit waar geen match (meer) is maakt toch ook dat de bal bij jou ligt? Ik vind het niet zo heel relevant of anderen dat ook hebben.

Vreemd dat er achter mij nog reacties staan van enkele mensen die blijkbaar een soortgelijk gevoel hebben. TS zijn probleem lijkt me dus groter dan hemzelf, gezien de gelijke reacties van anderen. Wat het dus heel relevant maakt...

Overigens vind ik er inderdaad wat van wanneer je zo in de slachtofferrol kruipt zoals jij nu lijkt te doen. En natuurlijk begrijp ik dat dit een forum is dus ik voorzichtig moet zijn in mijn interpretatie.

Ik kruip helemaal niet in een slachtofferrol, ik schrijf openlijk over iets wat me al langer stoort en waar ik nu van besef dat ik helemaal niet de enige ben. TS zijn verhaal en vooral de gesprekken met vele mensen allerhande om me heen bevestigen dat.

Uw vrij lage uitspraak dat daar 'dokters' voor zijn is dan ook redelijk degoutant te noemen. TS maakt al vaag melding van iets persoonlijk waar hij geen weg mee weet, en het heeft mij doen besluiten te reageren met de melding dat hij niet alleen is.

Ik zag onder mij een reactie van iemand die schreef dat hij na al die jaren tot de vaststelling was gekomen dat je beter nooit je beroep moet proberen maken van iets wat je graag doet. Ik volg die gedachtegang (nu) volledig, maar het blijft natuurlijk beetje tegenstrijdig. Je werk maken van iets dat je graag doet klinkt en lijkt en is in eerste instantie fantastisch, maar hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik moet vaststellen dat net daar mogelijk het probleem zit.

En daar is geen dokter bij nodig, dit is gewoon een heel spijtige vaststelling voor mezelf en vele anderen dat waar we nu staan, het gevolg is van veel passie en interesse uit het verleden, maar dat de snelle veranderingen in een sector blijkbaar heel negatief kunnen uitdraaien voor mensen die er al veel langer in meedraaien.

En zomaar alles over een andere boeg gooien is zelden evident of mogelijk. Het kan, en het is iets waar ik ook al langer over nadenk. Radicaal alles omgooien. Heeft het risico's ? Uiteraard.. Wegen ze op tegen verder vast te blijven roesten ? Die afweging ga ik nu verder proberen maken.. Voor mezelf..

En als ik mag verdergaan op de verhalen van de vele mensen om me heen die ik gesproken heb over dit onderwerp, dan lezen er nu wss ook een heel deel mensen mee die in meer of mindere mate hetzelfde probleem hebben. En de meeste zullen hier niet reageren, hoeft ook niet, maar het blijft een probleem.

Maar uw reactie van 'hulp' te zoeken om verder of opnieuw 'over de schutting' te kijken hoeven we echt niet te krijgen van u... Want hier speelt veel meer mee en ik ben er bijna zeker van dat u amper geboren was als de meeste mensen die ik ken, en mezelf, al lang in deze sector bezig waren..

Dus stop uw belerende vingertje maar weg..

[PLAE]

Er stond niet zomaar dokter tussen haakjes. Ik dacht eerder aan een psycholoog/coach oid.

Ik raad hem dat aan en daar is toch niks mis mee? Want voor de next step (uit die kooi komen)...of de boel omgooien zoals jij hebt noemt, heb je soms hulp nodig. Daar lever je hierboven het bewijs zelf al voor. Zo iemand kan je laten inzien dat het misschien wel niet zo radicaal is als je het nu voor jezelf schetst.

Wat betreft het belerende vingertje. Die steek jij zelf op richting de jeugd. En eigenlijk begin je hierboven opnieuw denigrerend te doen richting jongere mensen.

Dikke kans dat je bij iemand op de bank eindigt die een stuk jonger is . Ik hoop dat het ook jou helpt

[OriginalFlyingdutchman]

PLAE schreef op woensdag 5 februari 2020 @ 20:40:
[...]


Of je hebt zelf weinig boeiend werk gehad als je het zielig vindt als mensen in werk een passie kunnen vinden.

Wat doen mensen graag in hun vrije tijd? Buiten bezig zijn (is in zat werk terug te vinden), klussen oid (in zat werk terug te vinden) met mensen praten (in zat werk terug te vinden) puzzels/gamen (in zat werk terug te vinden) bezig zijn met actualiteiten (in zat werk terug te vinden) met kinderen bezig zijn (in zat werk terug te vinden)...en zo kunnen we natuurlik heel lang doorgaan.

Je voorbeelden illustreren precies wat ik bedoel. Geen idee wat voor toffe dingen er allemaal te doen zijn in het leven.

[Piet_Piraat7]

Kun je niet naast je werk voldoening vinden? Dat je werk gewoon een (acceptabele) bron van inkomen is en je op je vrije dag bijvoorbeeld zingevend vrijwilligerswerk gaat doen?

[PLAE]

OriginalFlyingdutchman schreef op dinsdag 11 februari 2020 @ 13:41:
[...]


Je voorbeelden illustreren precies wat ik bedoel. Geen idee wat voor toffe dingen er allemaal te doen zijn in het leven.

Waar beleef jij plezier aan?

Wat jij niet leuk vindt kan een ander wel leuk vinden en andersom. Dat besef je toch wel een beetje? Jouw idee van leuk is niet de universele waarheid ofzo. Misschien schrijf jij graag gedichten en vind ik gedichten vreselijk. Daarmee is gedichten schrijven niet niet leuk.

[ Voor 32% gewijzigd door PLAE op 11-02-2020 14:39 ]

[Tremio]

Als zij-instromer het MBO in?

[680x0]

PLAE schreef op maandag 10 februari 2020 @ 19:04:
Er stond niet zomaar dokter tussen haakjes. Ik dacht eerder aan een psycholoog/coach oid.

Ik raad hem dat aan en daar is toch niks mis mee? Want voor de next step (uit die kooi komen)...of de boel omgooien zoals jij hebt noemt, heb je soms hulp nodig. Daar lever je hierboven het bewijs zelf al voor. Zo iemand kan je laten inzien dat het misschien wel niet zo radicaal is als je het nu voor jezelf schetst.

Wat betreft het belerende vingertje. Die steek jij zelf op richting de jeugd. En eigenlijk begin je hierboven opnieuw denigrerend te doen richting jongere mensen.

Dikke kans dat je bij iemand op de bank eindigt die een stuk jonger is . Ik hoop dat het ook jou helpt

Ik op de bank ergens ? Denk het niet. Prive en financieel gaat het me uitstekend dank u.

Het gaat me enkel over bedenkingen op professioneel vlak.

En met alles omgooien bedoel ik voor mezelf de heel drastische beslissing om mijn bedrijfje over te laten, ik heb verschillende geinteresseerde collega's die mijn klantenbestand zeer graag willen, maar dat is dan een definitieve beslissing. En het idee om hier weg te trekken naar het buitenland speelt ook al langer en wordt meer en meer een aantrekkelijke optie.

Zoals ik al zei, ik reageerde gewoon omdat ik het gevoel van TS ken en wilde gewoon aantonen dat hij niet alleen was.

Dat jij er iets persoonlijk van probeert te maken zegt meer over u dan mij.

En verder heeft u geen idee wie ik ben en wat ik kan en hoe mijn situatie is.

[OriginalFlyingdutchman]

PLAE schreef op dinsdag 11 februari 2020 @ 14:36:
[...]


Waar beleef jij plezier aan?

Wat jij niet leuk vindt kan een ander wel leuk vinden en andersom. Dat besef je toch wel een beetje? Jouw idee van leuk is niet de universele waarheid ofzo. Misschien schrijf jij graag gedichten en vind ik gedichten vreselijk. Daarmee is gedichten schrijven niet niet leuk.

Oh dat snap ik zeker, het is vreselijk subjectief. En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat veel mensen totaal geen idee hebben wat er allemaal leuk kan zijn in het leven. Je voorbeelden zijn allemaal heel "veilig". Zeg niet dat je er geen plezier aan beleefd, maar mensen zitten vast in het systeem en durven daardoor vaak geen "gekke" dingen meer te doen waar je enorm veel meer plezier uit kan halen dan alles wat je reeds genoemd hebt. Keuzes in je leven maken die enorm veel vrijheid opleveren bijvoorbeeld. Mensen zijn afgestompt, en ze hebben het zelf niet eens door. Alle levens zijn hetzelfde zo ongeveer. Op wat nuance verschillen na. Door het systeem, en door sociale verwachtingen.

Om je vraag te beantwoorden.

Ik reis de wereld over, ik ga duiken op de Filipijnen, niet een dag maar 2 weken, vlieg wing-suit, motorracen, speel soms piano, pak zo nu en dan feestjes mee, festivals, 3 maanden Azie backpacken, Amerika, kiten ga uit eten bij fantastische restaurants. Probeer zoveel mogelijk diverse ervaringen te krijgen gedurende mijn leven. Werk veel op afstand om dat mogelijk te maken. Leer veel nieuwe mensen kennen over de hele wereld, die mij weer aan totaal nieuwe ervaringen helpen.

Het enige dat ik niet heb is een hypotheek, een grote woning interesseert me geen zier, de voldoening die je uit wonen haalt is heel minimaal en kost je bergen met geld. met dat geld kun je je leven zo bizar veel leuker maken.

Nadeel is wel dat mensen in je omgeving je ineens gaan veroordelen om je keuzes, het feit dat je niet in het stereotype beeld past. Elke maand vertellen dat je iedere maand weer andere fantastische ervaringen hebt is confronterend voor ze...
Je bent je leven aan het vergooien volgens hen, je bouwt niets op. Maar ik bouw een schat aan ervaringen

Nogmaals, ik snap dat het subjectief is, maar je kan zoveel meer van je leven maken als je je niet houdt aan de verwachtingspatronen van de rest van Nederland!

Kan dit overigens allemaal samenvatten in een woord. Vrijheid, gewoon omdat je geen dure hypotheek neemt.

[ Voor 45% gewijzigd door OriginalFlyingdutchman op 13-02-2020 11:39 ]

[Brandaris01]

OriginalFlyingdutchman schreef op donderdag 13 februari 2020 @ 11:00:
En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat veel mensen totaal geen idee hebben wat er allemaal leuk kan zijn in het leven. Je voorbeelden zijn allemaal heel "veilig". Zeg niet dat je er geen plezier aan beleefd, maar mensen zitten vast in het systeem en durven daardoor vaak geen "gekke" dingen meer te doen waar je enorm veel meer plezier uit kan halen dan alles wat je reeds genoemd hebt.

Dingen zijn niet per se leuker omdat ze spectaculairder zijn. Als je echt passie hebt kun je van een 'klein' ding als dichten net zoveel lol hebben als een Instagram-waardig vakantiespektakel. Ik heb dingen gedaan in beide categorieën en heb aan beide evenveel oprecht plezier beleefd.

OriginalFlyingdutchman schreef op donderdag 13 februari 2020 @ 11:00:
[...]


Nadeel is wel dat mensen in je omgeving je ineens gaan veroordelen om je keuzes, het feit dat je niet in het stereotype beeld past. Elke maand vertellen dat je iedere maand weer andere fantastische ervaringen hebt is confronterend voor ze...
Je bent je leven aan het vergooien volgens hen, je bouwt niets op. Maar ik bouw een schat aan ervaringen

Als mensen een bepaalde keuze gemaakt hebben willen ze die rechtvaardigen voor zichzelf. Want je kunt niet alles zomaar weer omgooien. Kinderen breng je niet naar de kringloop omdat je nu weer iets anders met je leven wilt.

Dus wanneer ze horen over dingen die zij niet meer (snel) kunnen hebben, zoals duiken en safari’s brengen ze graag de voordelen van hun eigen keuze voor het voetlicht. ‘Maar ik bouw tenminste iets op’. Zo kunnen zij ook weer tevreden naar bed.

[ Voor 29% gewijzigd door Brandaris01 op 13-02-2020 12:05 ]

[Anoniem: 669783]

sir_xavier schreef op maandag 13 januari 2020 @ 19:54:
Lastig, heb hier geen ervaring mee, maar wil je wel graag adviseren om een keer met UWV te praten. Ze bieden namelijk verschillende mogelijkheden zoals training en loopbaanbegeleiding. Daarnaast kunnen ze in specifieke gevallen een scholingsbudget bieden voor omscholing.

Een andere mogelijkheid is een loopbaantraject via een gespecialiseerd bedrijf, die kunnen over het algemeen heel gericht begeleiden...

Als je al WW trekt ja, zou ze een worst wezen of je aan de bak komt als je de overheid geen geld kost. Spreek uit ervaring. Daar leggen ze de prioriteit helaas.

[ Voor 4% gewijzigd door Anoniem: 669783 op 13-02-2020 21:48 ]

[Racing_Reporter]

Jup. Er was mogelijkheid om om te scholen naar marketing/communicatie. Had me er wat in verdiept. 'Ja maar overgekwalificeerd'. Neen, ik heb een kutcurriculum gehad met journalistiek waarvan m'n kennis al achterhaald was toen ik buiten stond, en mede daardoor geen kans op de arbeidsmarkt (not the only one).