Hoe kunnen wij dingen zien die 99.99999999% leeg zijn?

[Verwijderd]

Ik heb mij eens verdiept in de vraagstelling of er een camera bestaat die een enkele elektron kan waarnemen in een waterstof atoom.

De snelste camera, en ik keek hier wel even van op, kan beelden opnemen met 10 biljoen (of 10.000 miljard) frames per seconde.
Bron: https://www.kijkmagazine....nelste-camera-ter-wereld/

Als die camera inderdaad zo snel beelden kan opnemen (wat overigens dan ook weer leidt tot de vraag: welk medium kan zoiets eigenlijk zo snel opslaan, maar dat terzijde), zou deze camera in staat zijn om een enkele elektron rondom een waterstofkern vast te leggen.

Nu wordt er gezegd, dat kan niet, omdat het elektron veel te klein is voor de golflengte van licht. Zelfs een atoom vastleggen op beeld is al haast niet te doen wordt er gezegd. Maar nu komt de bijkomende tegenstelling: Een atoom is voor 99.99999999% lege ruimte. Als zowel een elektron en ook de proton die in de kern zit te klein zijn om de golflengte van licht te kunnen weerkaatsen en dit zou gelden voor alle soorten atomen, hoe kan het dan zijn dat wij toch dingen zien? Alles om ons heen bestaat voor 99.99999999% uit niets, zelfs de wat zwaardere deeltjes.

Analogie:
Of je nu over 1 huisstofmijt loopt of je loopt over een miljard van die mijten op een rij, je merkt geen verschil.

[Ernemmer]

Door niet met licht te kijken maar met iets anders kan je het wel zien.

https://www.quora.com/Wha...-see-with-this-microscope

https://www.guinnessworld...74674384_1950845031613834

[ Voor 63% gewijzigd door Ernemmer op 09-10-2019 05:33 ]

[mercapto]

Dat is echt zo'n vraag die ik zelf zou kunnen stellen.
Ik heb er totaal geen verstand van, maar er kwam wel net iets in me op:

Halftone.
Een bekend gebruik van halftone zijn comics, of pop-art.
Daarin gebruiken ze een raster van puntjes die wanneer je inzoomt meer wit dan kleur vertoont, maar wanneer je van een afstand kijkt er toch een duidelijk kleur te zien is, zo lang er maar genoeg contrast is.

Dat legt eigenlijk weinig uit want de puntjes zijn goed zichtbaar, jouw elektron niet.
Hmm.

[Henk007]

[let op oversimplificaties]
Een elektron is geen deeltje maar een golf of eigenlijk allebei. Het is de oplossing van de Schrödingervergelijking voor het waterstofatoom. Die oplossing geeft niet de plaats van het elektron, maar de kans om het op een bepaalde plaats aan te treffen. Bovendien hebben we nog te maken met de onzekerheidsrelatie van Heisenberg, die aangeeft dat je niet tegelijkertijd de plaats en de impuls van een deeltje nauwkeurig kan meten, dus ook geen scherpe foto kan maken.

Wikipedia: Dualiteit van golven en deeltjes
Wikipedia: Tweespletenexperiment
Wikipedia: Onzekerheidsrelatie van Heisenberg

In de startpost wordt gesproken over lege ruimte, maar die bestaat niet. Ook het vacuum is niet leeg
Wikipedia: Casimireffect

[ Voor 11% gewijzigd door Henk007 op 12-10-2019 21:20 ]

[sypie]

Wat ik nog veel bijzonderder vind is dat elektronen, protonen en ionen om elkaar heen draaien (iets met klok en klepel, ben geen scheikundige). Om iets te bewegen is er energie nodig. Waar komt die energie vandaan?

[Henk007]

sypie schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 06:49:
Wat ik nog veel bijzonderder vind is dat elektronen, protonen en ionen om elkaar heen draaien (iets met klok en klepel, ben geen scheikundige). Om iets te bewegen is er energie nodig. Waar komt die energie vandaan?

Het idee dat elektronen om de kern heen draaien is alleen maar een manier om het te kunnen visualiseren, in werkelijkheid draait er niets.
quantummechanica is niet te beschrijven met analogiën uit onze dagelijkse macro wereld.

[ Voor 14% gewijzigd door Henk007 op 09-10-2019 08:04 ]

[NeFoRcE]

Ik zie hier een link over dubbele spleet experiment. Ik heb ooit eens een filmpje gezien ; 'double slit experiment'. Daarbij laten ze zien dat, door alleen al te observeren, je zaken verandert. Kippenvel als je dat ziet, heel bizar.

YouTube: DR. QUANTUM - DOUBLE SLIT EXPERIMENT en ook nog eens leuk getekend.

[Henk007]

Het kan nog gekker, "Delayed choice quantum eraser"
YouTube: How the Quantum Eraser Rewrites the Past | Space Time | PBS Digital ...

If you think you understand quantum mechanics, you don't understand quantum mechanics

Richard Feynman

[ Voor 18% gewijzigd door Henk007 op 09-10-2019 07:05 ]

[Philip Ross]

sypie schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 06:49:
Wat ik nog veel bijzonderder vind is dat elektronen, protonen en ionen om elkaar heen draaien (iets met klok en klepel, ben geen scheikundige). Om iets te bewegen is er energie nodig. Waar komt die energie vandaan?

Beweging kost geen energie. Alleen versnelling of vertraging kost energie.

Een voorbeeld is de aarde die om de zon draait, wij hebben. Echt geen grote motor achterop zitten om rond te kunnen blijven draaien

[NMH]

Verwijderd schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 05:11:
Maar nu komt de bijkomende tegenstelling: Een atoom is voor 99.99999999% lege ruimte. Als zowel een elektron en ook de proton die in de kern zit te klein zijn om de golflengte van licht te kunnen weerkaatsen en dit zou gelden voor alle soorten atomen, hoe kan het dan zijn dat wij toch dingen zien? Alles om ons heen bestaat voor 99.99999999% uit niets, zelfs de wat zwaardere deeltjes.

Ik kwam gisteren toevallig dit artikel tegen wat bovenstaande vraag volgens mij redelijk beantwoord zonder diep in de onderliggende natuurkunde te duiken:
https://phys.org/news/2017-02-atoms-space-solid.html

[Verwijderd]

NMH schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 09:03:
[...]


Ik kwam gisteren toevallig dit artikel tegen wat bovenstaande vraag volgens mij redelijk beantwoord zonder diep in de onderliggende natuurkunde te duiken:
https://phys.org/news/2017-02-atoms-space-solid.html

Nee, dat artikel verteld waarom je de tafel kan voelen, niet waarom je hem kan zien (ondanks de koptekst van het artikel). Waarom je het zien kan is een veel ingewikkelder verhaal.

[Mystic_Jack]

Ik ben niet wetenschappelijk onderlegt, maar dit soort materie is wel interessant om meer over te weten.
Veritasium heeft hier ook al eens iets over op Youtube gezet.

YouTube: Empty Space is NOT Empty

[NMH]

Verwijderd schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 09:54:
[...]


Nee, dat artikel verteld waarom je de tafel kan voelen, niet waarom je hem kan zien (ondanks de koptekst van het artikel). Waarom je het zien kan is een veel ingewikkelder verhaal.

Het blijft vrij oppervlakkig, maar het komt wel aan de orde:

quote: https://phys.org/news/2017-02-atoms-space-solid.html

So when energy in the form of light falls on an electron, it can absorb some energy and move up to a higher, faster "dance" pattern. A light beam won't get far through our table, since the electrons in all the atoms are eager to grab some energy from the light.

After a very short while they lose this gained energy, perhaps as light again. Changes in the patterns of absorbed and reflected light give reflections and colours - so we see the table as solid.

[Lapa]

Dit is zowel heel simpel als heel ingewikkeld. Het simpele antwoord is dat je een object ziet omdat er een of meer fotonen* van het object afkomen die jouw oog in vliegen en daar worden opgevangen door een foton-gevoelige cel.

Hoe het komt dat zo'n foton van het object wegvliegt, kan heel veel verschillende redenen hebben en daar kan het heel ingewikkeld worden.

Het meest simpele scenario is een gloeiend object, zoals de roodgloeiende punt van een speld die je in een aanstekervlam gehouden hebt. Door de hitte van het object, zenden de atomen zelf de fotonen uit in een zichtbaar spectrum die jij vervolgens met je oog detecteert.

Voor objecten die niet gloeien in het zichtbare spectrum wordt het een stuk ingewikkelder (en die effecten treden natuurlijk ook op bij wel gloeiende objecten, je ziet de speldenpunt niet alléén omdat deze gloeit). In dit geval gaat het om fotonen die ergens anders ontstaan, het object raken, en door interactie met het object omgebogen worden waardoor ze naar jouw oog vliegen. Fotonen worden door objecten geabsorbeerd, gereflecteerd en omgebogen. Geabsorbeerde fotonen kunnen weer als effect hebben dat een ander foton (met een andere golflengte) weer wordt afgegeven. Al deze effecten vinden in verschillende verhoudingen plaats bij verschillende materialen en bij fotonen van verschillende golflengte.

Ook al zijn atomen voor het overgrote deel 'lege ruimte' (wat eigenlijk een te simplistische voorstelling is), kan een atoom nog steeds interactie hebben met een foton dat er langs vliegt. Net zoals een komeet die door de lege ruimte in het zonnestelsel vliegt, wordt afgebogen door de zon en de planeten. Maar de meeste materialen zijn inderdaad doorzichtig als ze maar een of enkele atomen dik zijn, omdat de fotonen dan er (bijna) allemaal gewoon doorheen vliegen.

_{* ja, onder ideale omstandigheden kan een menselijk oog al een enkele foton waarnemen, maar in de meeste gevallen gaat het natuurlijk om enorme aantallen}

[enchion]

Niet te vergeten dat het niet interessant is om die leegte te kunnen zien, de evolutie zou er niks aan hebben om die scherpte in te bouwen.

Je kan lucht (80%N2+20%O2+0,0%CO2+Wat H2O) ook niet echt zien(proeven,ruiken,voelen) omdat je hersenen dat uit de vergelijking weghalen.
Je hersenen zijn niet zo groot omdat ze zo perfect meten, juist niet, ze zijn zo groot omdat ze alles in gefilterde hapklare brokken aanleveren aan het bewustzijn.

Als je de leegte zou kunnen zien zou je ontzettend veel energie besteden aan iets wat eigenlijk met RETURN 0 net zoveel informatie zou opleveren.


Ook niet te vergeten als je niets zou kunnen zien zou je niets kunnen zien aangezien er genoeg tussen jou en het object niets te zien zou zijn.

Maw als je een camera zou bouwen die dat zichtbaar zou maken zou je denken dat hij kapot is.

[ Voor 17% gewijzigd door enchion op 09-10-2019 17:05 ]

[Brent]

Verwijderd schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 05:11:

Nu wordt er gezegd, dat kan niet, omdat het elektron veel te klein is voor de golflengte van licht. Zelfs een atoom vastleggen op beeld is al haast niet te doen wordt er gezegd. Maar nu komt de bijkomende tegenstelling: Een atoom is voor 99.99999999% lege ruimte. Als zowel een elektron en ook de proton die in de kern zit te klein zijn om de golflengte van licht te kunnen weerkaatsen en dit zou gelden voor alle soorten atomen, hoe kan het dan zijn dat wij toch dingen zien? Alles om ons heen bestaat voor 99.99999999% uit niets, zelfs de wat zwaardere deeltjes.

Zelf vind ik het productiever helemaal af te stappen van het idee dat materie ruimte inneemt. Ruimte is slechts de afstand tussen dingen, niet de afmeting ervan. Wanneer men het heeft over de afmeting van een proton, bedoelt men eigenlijk de waarschijnlijke regio waar de fundamentele krachten het electron 95% de tijd houden: niets daarvan slaat op de afmeting van een fundamenteel deeltje zelf.

Alle ruimte is dus leeg. Her en der een deltafunctie van een deeltje. Daartussen allerlei krachten, die het deeltje afhankelijk van de probe groter kunnen lijken dan het is, net als een felle lamp.

[Playa del C.]

De vraag is hier eigenlijk: wat is het universum.
Alles wat wij als mens ervaren is een illusie. Mogelijk gemaakt door de hersenen. De illusie is dat wij denken dat we 'de wereld' zien en voelen, terwijl in werkelijkheid we een handige scan ervaren via al onze sensoren en daarna data-verwerking in de hersenen.

Kleur, geluid, smaak, geur en warmte bestaan niet dusdanig in de echte wereld. Dit zijn allemaal filters die onze hersenen over de wereld legt.
De natuur heeft niet vastgelegd hoe groen er letterlijk uitziet. De hersenen hebben een kleur gekoppeld aan de specifieke sensoren in het oog die fotonen van een bepaalde frequentie registreert.
Geluiden lijken voor ons heel echt, maar in werkelijkheid is het slechts de materie die op macroscopisch niveau in een trillende beweging zit. Onze hersenen en oren zijn getraind om een bepaalde fysieke situatie te registreren en interpreteren.

De filters in ons hoofd gaan zo ver dat we ook bij veel informatie zelfs een oordeel toevoegen. Het is lekker warm, mooie muziek, zachte kleuren, enz.

De echte wereld, het bekende universum, bestaat slechts uit elektrische trillingen. Zonder mening, zonder doel (zo lijkt het).
Als we als mens met echolocatie zouden 'kijken', dan zouden we waarschijnlijk een vergelijkbaar 3D beeld kunnen zien als met gewone ogen. Inclusief kleuren, voor bijvoorbeeld verschillende type oppervlaktes. Wat aangeeft dat het niet de echte wereld is die we zien, maar een illusie gecreëerd door de hersenen.
Dit laatste wordt ook bewezen door het feit dat mensen met mentale problemen of bij gebruik van bepaalde middelen allerlei mogelijke storingen ervaren, van het niet goed voelen tot aan het zien van dingen die er niet zijn. Zodra de hersenen stuk of onder invloed zijn, ervaren we verstoringen in de illusie die we gewend zijn om te ervaren.

Bovenstaande is trouwens ook een invalshoek naar de simulatietheorie. De wereld lijkt slim ontworpen te zijn, met een best wel simpele basis van alleen maar trillingen. Gecombineerd met een mensenleven waarin we van alles ervaren in een illusie.
Zo merk je in een digitale simulatie immers ook niks van de simpele nullen en enen die eigenlijk de hele simulatie creëren. Als een simulatie goed genoeg is, is het niet meer te onderscheiden van wat iemand als echt ervaart. Voor iemand met genoeg fantasie is een moderne VR headset al behoorlijk echt, om aan te geven hoe ver we zelf al in staat zijn om ons te laten leven in een simulatie. Hoe zou het zijn als een VR set fysiek niet meer is af te zetten?

[Verwijderd]

Jullie vertellen wel moeilijke verhalen zeg. Astronomie is zeker een interesse van me, maar deze diepgang valt als relatieve leek soms moeilijk te begrijpen. Er zijn wel meer kanten van de astronomie die ik heel fascinerend vind maar er totaal geen beeld bij kan creëren. Hoe is het heelal ontstaan? Waar dijt het in uit? Hoe kan een stukje materie zo zwaar worden dat zelf een lichtstraal er niet van kan ontsnappen, een zwart gat dus? Wat ligt er voorbij de rand van het heelal? De theorieën zijn heel boeiend om te lezen maar om er zelf een beeld bij te creëren is bijzonder complex.

[Playa del C.]

Verwijderd schreef op zaterdag 12 oktober 2019 @ 07:35:
Jullie vertellen wel moeilijke verhalen zeg. Astronomie is zeker een interesse van me, maar deze diepgang valt als relatieve leek soms moeilijk te begrijpen.

Ik denk dat je het wel begrijpt, maar moeilijk vindt om te accepteren. Je leert je hele leven om uit te gaan van je eigen ervaringen. Die blijken achteraf ineens een soort illusie te zijn die heel ver staat van de werkelijkheid.
De kracht van een geniale wetenschapper als Einstein is om buiten je eigen ervaringen te zoeken. Zo was Einstein in staat om te beseffen dat licht, afstand en tijd in elkaar overlopen. Met als bewezen gevolg dat klokken behoorlijk verschillende snelheid van tijd kunnen hebben. Dat principe is o.a. een reden waardoor GPS op dit moment werkt en zo nauwkeurig is. Je gebruikt het principe dagelijks, maar ervaart het nooit zelf. Dat maakt het 'moeilijk'.

Er zijn wel meer kanten van de astronomie die ik heel fascinerend vind maar er totaal geen beeld bij kan creëren. Hoe is het heelal ontstaan? Waar dijt het in uit?

Hier heeft geen mens een bewezen antwoord op. Alleen maar verzonnen mogelijkheden, maar waarschijnlijk is de echte reden heel wat gekker dan onze wildste ideeën.
Vragen die (nu nog) onmogelijk te beantwoorden zijn, hoef je je niet druk om te maken naar mijn mening.
Binnen de simulatietheorie is dat vergelijkbaar met nadenken over wat voor textures er buiten een level (map) zouden zijn.

Hoe kan een stukje materie zo zwaar worden dat zelf een lichtstraal er niet van kan ontsnappen, een zwart gat dus?

Dit is wel bekend ondertussen. Het licht buigt niet echt af, de ruimte wordt vervormd (krom) door de aanwezigheid van massa. Ook bij jouw eigen massa van jouw lichaam of je huis of elk ander voorwerp, maar het effect is te klein om te ervaren. Dus is het voor mensen eerst een vreemd concept. Het is voor te stellen met een zware bal die je op een rekbaar doek (trampoline) legt, waarna je knikkers over het doek laat rollen. Dat is echter een plat en 2-dimensionaal voorbeeld, wat je in onze 3-dimensionale wereld zelf kan zien. In werkelijkheid zou je dus het effect van 3-dimensionale massa alleen kunnen zien in een 4-dimensionale wereld. Iets wat mensen van nature niet kunnen.

Waar ligt er voorbij de rand van het heelal. De theorieën zijn heel boeiend om te lezen maar om er zelf een beeld bij te creëren is bijzonder complex.

Aannames zijn gevaarlijk als je op dit vlak nadenkt. Is er wel een rand bijvoorbeeld?
Tot zover we nu weten is er vanuit onze positie een bepaalde ruimte die wij met lichtsnelheid kunnen zien en bereiken. Daarbuiten is de aanname dat de ruimte gewoon verder gaat met dezelfde principes. Alleen zullen we binnen de lichtsnelheid nooit kunnen vinden wat daar is, omdat die delen sneller dan de lichtsnelheid van ons af bewegen (de ruimte zelf zet daar uit, het licht is nog steeds begrensd op de lichtsnelheid).
Als er ergens een rand is waar de ruimte wel stopt, ergens buiten het gebied wat wij kunnen bereiken, dan wordt het lastig om het te onderzoeken.
Binnen simulatietheorie is het grappig genoeg te vergelijken met een 'invisible wall' in een spel. Misschien is de functie van het grote heelal alleen maar om ons een beperkte ruimte te geven. Dat zou de benodigde rekenkracht voor de simulatie van het universum beperken, zonder ons als mens het gevoel te geven dat we ergens in zitten opgesloten. Dit laatste is niet bewezen uiteraard, maar vind ik een leuke vergelijking met ook enige logica. Aan de andere kant kan de werkelijkheid net zo goed ontzettend anders en totaal onlogisch voor mensen zijn.

Alles bij elkaar is het punt dus vooral dat wij mensen nogal beperkt worden door onze sensoren, hersenen en menselijke beleving van de wereld. Een SuperAI zou wellicht verder kunnen komen en alle geheimen ontdekken. Echter zullen wij misschien nooit die AI kunnen begrijpen of zelfs uitgeroeid of genegeerd worden door zo'n AI.

[ Voor 3% gewijzigd door Playa del C. op 12-10-2019 08:22 ]

[route99]

Er zijn al een aantal grote mensen genoemd, Heisenberg, Schrödinger.

Doet me denken aan een van de pittigste college's uit mijn studietijd, de kwantum mechanica.
Toen had je nog geen snelle pc's en ons "practicum" bestond eruit om een beschrijving (!) proberen te geven/te modelleren, van die waterstof "energie toestand", toen nog te programmeren met kaarten... die in het ACCU ingelezen en gedraaid werden

Ik vergeet nooit het mooie boek van Alonso & Finn waarvan zelfs een NL versie in die tijd van verscheen.
https://www.bibliotheek.n...damentele-natuurkunde--4/

Ik vond het indrukwekkende maar erg moeilijke materie, er struikelde heel veel studenten meerdere malen over, het was een van mijn weinige herexamens.... maar toch gelukt...

Toch is het ontzettend goed voor je chemische/natuurkundige ontwikkeling: Je blijft nl vragen stellen.... als je eenmaal in deze materie terecht komt... dan besef je pas hoeveel vragen er nog onbeantwoord zijn... er gaat werkelijk dan een bijzondere wereld voor je open, er komen meer vragen bij dan antwoorden....

PS: Ik heb het boek van Alonso & Finn 30 september bij mijn afscheid v/h werk uit mijn kast mee naar huis genomen. Het blijven dierbare herinneringen aan een mooie tijd.

Op naar de jeugd die met de nieuwste technieken, met oa bijzonder laser opstellingen, de CERN groep, en uiteraard wat er in NL allemaal nu gaan de is op dit gebied.

Een aardige reader:
https://www.hef.ru.nl/~sijbrand/Reader_Leo.pdf
iets meer diepgang:
https://www.theochem.ru.nl/files/dbase/molquant.pdf
Beiden in het Nederlands.

[Henk007]

Wij gebruikten destijds Physical Chemistry van Peter Atkins, maar dat was in de studie scheikunde, wij hoefden het niet zo goed te begrijpen als jullie fysici

Deze versie (ik ben oud )

[ Voor 26% gewijzigd door Henk007 op 12-10-2019 20:37 ]

[Wintervacht]

Philip Ross schreef op woensdag 9 oktober 2019 @ 08:00:
[...]


Beweging kost geen energie. Alleen versnelling of vertraging kost energie.

Een voorbeeld is de aarde die om de zon draait, wij hebben. Echt geen grote motor achterop zitten om rond te kunnen blijven draaien

*Schuift bril op neus*

De aarde heeft wel degelijk een versnelling. De draaiing van de planeten om de zon vloeit voort uit het oorspronkelijke draaimoment van de gaswolk waar de hele boel uit is ontstaan, maar dat moment blijft behouden.
Als de aarde geen acceleratie onderging dan zouden we in een rechte lijn het zonnestelsel uit slingeren, we voelen dus een acceleratie richting de zon, een middelpuntvliegende kracht. De zwaartekracht van de zon trekt aan ons, dit is dua een energie overdracht. Alles wat om elkaar heen draait wisselt draaimoment in voor aantrekking, dat wil zeggen dat we met elk rondje om de zon (ad infinitum) een héél klein beetje draaimoment van de zon af snoepen.

Dit is dusdanig weinig dat het nergens invloed op heeft, maar desalniettemin aanwezig. De totale energie in het systeem is zo ongelofelijk groot dat het uitkomt op precies, niks meer en niks minder, 'verwaarloosbaar'.

Dan de link met atomen.
Die is er niet.

Op atomaire schaal en daaronder, de kwantumwereld, zijn er krachten die zo veel groter zijn dan draaimoment en zwaartekracht dat die geen enkele rol meer spelen in het verhaal.

De rotatie van een electron om een atoom is slechts een analogie, zoals al eerder is aangehaald, maar dat wil niet zeggen dat ze niet verbonden zijn. Een electron maakt wel degelijk een baan om een nucleus, maar die zal niet per definitie rond zijn.


Tl;DR: deze zaken zijn niet te vergelijken omdat op macroscopische schaal andere krachten te werk gaan dan op de kwantum schaal.

[route99]

Henk007 schreef op zaterdag 12 oktober 2019 @ 19:48:
Wij gebruikten destijds Physical Chemistry van Peter Atkins, maar dat was in de studie scheikunde, wij hoefden het niet zo goed te begrijpen als jullie fysici
[Afbeelding]
Deze versie (ik ben oud )

_{[Offtopic...]
Waarschijnlijk zijn we beiden al wat ouder... ben er net "uit" door een reorganisatie (US capital investments companies...),
Natuurkunde was mijn bijvak overigens, dus niet te veel eer richting mij, maar toch moesten we de quatum mechanics ook doen. Is ook beter voor het begrip van NMR en andere technieken die op atomair niveau (H-NMR tav de spin van het H-atoom electron) onderzoek kunnen doen.[/Offtopic...]}

[Verwijderd]

Wintervacht schreef op zaterdag 12 oktober 2019 @ 20:02:
De aarde heeft wel degelijk een versnelling.

Is het niet juist zo dat de aarde in de loop van honderden miljoenen jaren juist langzamer om de zon gaat draaien omdat de zon constant massa verliest?

Als de aarde geen acceleratie onderging dan zouden we in een rechte lijn het zonnestelsel uit slingeren,

Nee, juist andersom, zonder acceleratie zou de aarde zo naar zon vallen. Als de zon ineens 50% massa zou verliezen, dan zouden we het zonnestelsel uitschieten.

De rotatie van een electron om een atoom is slechts een analogie, zoals al eerder is aangehaald, maar dat wil niet zeggen dat ze niet verbonden zijn. Een electron maakt wel degelijk een baan om een nucleus, maar die zal niet per definitie rond zijn.

Zo is het 'vroeger' er wel ingegoten, met plaatjes zoals onder andere deze uit een boek genaamd "Heelal en Aarde" dat ik hier liggen heb. Boek dateert overigens uit 1986.

Playa del C. schreef op zaterdag 12 oktober 2019 @ 08:17:
Dit is wel bekend ondertussen. Het licht buigt niet echt af, de ruimte wordt vervormd (krom) door de aanwezigheid van massa.

Oke, maar dan als de ruimte vervormd wordt dan buigt het licht dus 'mee' af. Althans als je het van buitenaf bekijkt.

Ook bij jouw eigen massa van jouw lichaam of je huis of elk ander voorwerp, maar het effect is te klein om te ervaren. Dus is het voor mensen eerst een vreemd concept. Het is voor te stellen met een zware bal die je op een rekbaar doek (trampoline) legt, waarna je knikkers over het doek laat rollen. Dat is echter een plat en 2-dimensionaal voorbeeld, wat je in onze 3-dimensionale wereld zelf kan zien. In werkelijkheid zou je dus het effect van 3-dimensionale massa alleen kunnen zien in een 4-dimensionale wereld. Iets wat mensen van nature niet kunnen.

Op zich kun je daar wel een beeld bij schetsen, maar dat wordt wel een heel chaotisch beeld. Een beeld in de vorm van een (tekening van) een draaikolk), maar dan miljoenen keren op zo'n manier dat je de draaikolk vanuit elk 3D perspectief in kunt gaan. Een normale draaikolk heeft maar 1 ingang, die we van bovenaf bekijken. Zo zie ik de ruimte-tijd vervorming rondom een zwart gat als ik het zou moeten tekenen.

Aannames zijn gevaarlijk als je op dit vlak nadenkt. Is er wel een rand bijvoorbeeld?

Goede vraag. Inderdaad, is er wel een rand? Ook weer zo'n vraag waarbij bij zowel ja als nee nog steeds geen voldoening hebt omdat beide antwoorden weer nieuwe vragen oproepen. Bij een ja, kom je automatisch op, "wat ligt dan daar achter?", bij nee zou het dan zijn "Gaat het heelal dan oneindig door?

Tot zover we nu weten is er vanuit onze positie een bepaalde ruimte die wij met lichtsnelheid kunnen zien en bereiken. Daarbuiten is de aanname dat de ruimte gewoon verder gaat met dezelfde principes. Alleen zullen we binnen de lichtsnelheid nooit kunnen vinden wat daar is, omdat die delen sneller dan de lichtsnelheid van ons af bewegen (de ruimte zelf zet daar uit, het licht is nog steeds begrensd op de lichtsnelheid).

Volgens mij was het juist het cumulatief uitzetten van het heelal van de aarde tot aan de zichtbare rand waarbij de snelheid op de rand de lichtsnelheid overtreft. Het maakt dan niet uit hoe groot je je telescoop bouwt, je zult nooit verder kunnen kijken dan die 46,5 miljard lichtjaar.

Als er ergens een rand is waar de ruimte wel stopt, ergens buiten het gebied wat wij kunnen bereiken, dan wordt het lastig om het te onderzoeken.

Ook interessant om hier over na te denken. Immers, als je nagaat dat ruimte-tijd is ontstaan uit de Big Bang, maar dat heeft wel in 'iets' moeten plaatsvinden om te ontstaan lijkt me. Misschien dat het universum en ruimte twee losstaande zaken zijn. Het universum is gewoon alles wat er is, inclusief ruimte en inclusief alles buiten de ruimte, wat effectief totaal geen definitie heeft, je kunt er niet komen, omdat er geen ruimte is (letterlijk). Ruimte zelf zet uit, maar doet dit dat ook in dit theoretisch niet definieerbaar oneindig gebied?

[ Voor 59% gewijzigd door Verwijderd op 13-10-2019 03:14 ]

[Henk007]

Nee, het idee dat elektronen als balletjes rondom de kern draaien (het model van Bohr) is een slechte voorstelling van de werkelijkheid. Alleen al het feit dat er alleen specifieke 'banen' (energieniveaus) mogelijk zijn, en daar tussen niets, is met dat knikkermodel niet te verklaren. Vergeet dat idee en onthoud dat een elektron een golf en deeltje tegelijk is, dat je niet kan vergelijken met dingen uit het dagelijks leven.

[Verwijderd]

Onderaan de topic staat "Goed geholpen, vergeet niet om het beste antwoord te markeren", maar in alle eerlijkheid ik zou niet weten wie echt het beste antwoord heeft gegeven omdat ook veel informatie voor mij onbekend is. Ik zou eens kunnen kijken wie de meeste duimpjes 'up' heeft...

Oke, dat is het 1e antwoord van @Henk007 - Alhoewel ik niet alle logica achter dat antwoord begrijp krijgt het wel de beste mening van de lezers hier. De meerderheid heeft meestal wel gelijk. Ik zal mij eens in die materie gaan verdiepen.

[ Voor 30% gewijzigd door Verwijderd op 13-10-2019 03:45 ]

[Playa del C.]

@Verwijderd Dat je de vraag stelt, vind ik persoonlijk erg leuk. Leergierigheid.

In de zoektocht naar een antwoord heb ik twee extra tips voor je:
1. In de geschiedenis is gebleken dat de meerderheid het over het algemeen niet juist heeft. Het aantal duimpjes is trouwens bij eerdere posts vaak hoger, omdat die door tweakers wordt gelezen.
De reactie van Henk007 is wel erg informatief en volgt de moderne kennis. Gaat mij meer om je denkwijze. Wetenschap werkt niet democratisch zeg maar. Wat als de meeste mensen denken dat de aarde plat is?
2. "Education's purpose is to replace an empty mind with an open one." - M. Forbes.
Je lijkt gericht te zijn op een duidelijk antwoord wat volledig klopt. Dat werkt op zich bij simpele zaken, maar bij pittige vragen gaat het meer om de denkwijze. Daarnaast roept het beantwoorden van een pittige vraag meestal meerdere nieuwe nog moeiljkere vragen op.
"The only true wisdom is in knowing you know nothing." - Socrates.
Hoe slim we allemaal ook lijken op dit moment, over 1000 jaar kijken ze wellicht naar ons terug, zoals wij terugkijken naar mensen van 10.000 jaar terug.
Je opmerking over dat een boek toch echt heeft gesteld dat elektronen rond de kern vliegen in cirkels, is een versimpeld model van Bohr. Handig voor sommige uitleg, maar niet een realistisch model. Ook al hebben veel slimme mensen het lange tijd geaccepteerd en "geloofd". Dat patroon van moeilijke concepten verklaren loopt doornde gehele geschiedenis van de mensheid.

Het specifieke antwoord op je (hoofd)vraag is trouwens:
Het is niet de echte wereld die jij ziet, je ziet fotonen (licht) die weerkaatst of uitgezonden worden vanaf de atomen om je heen. Je ogen en hersenen maken een beeld wat handig is om te overleven op onze planeet.
Als je de wereld echt zou 'waarnemen' zou je geen kleuren en inderdaad vrijwel geen materie zien.
Het is het elektrische veld van plusjes en minnetjes die elkaar aantrekken en afstoten, waardoor de 'lege atomen' toch met elkaar botsen of met elkaar reageren.

[Verwijderd]

@Playa del C. Het klopt inderdaad dat wij de wereld totaal niet volledig zien. Feitelijk zien we maar een fractie van het totale spectrum. "Zichtbaar" licht is maar een heel klein deel daarvan. Maar goed, dat staat even los van de vraag in hoeverre het dan mogelijk was dat als atomen voor meer dan 99,99999% leeg zijn, deze licht kunnen weerkaatsen en/of het mogelijk zou zijn om met de snelste camera ter wereld het elektron te kunnen vastleggen. In dit topic ben ik er dus achter gekomen, aldus de reacties, dat een elektron helemaal geen fysiek deeltje is, althans niet volledig. Niet een bolletje in de letterlijke zin zoals ik dacht dat een elektron zou zijn.

Misschien kan ik de vraag verplaatsen naar de kern van het atoom, waar de protonen en neutronen zitten. Deze deeltjes zijn wel fysiek want ze bestaan weer uit nog kleinere deeltjes (quarks), en aangezien protonen en neutronen zo'n 1800x massiever zijn dan een elektron, zou het dan mogelijk zijn met deze camera 'iets' te zien van deze kern? En indien niet, is het überhaupt mogelijk een atoom te zien met eerder genoemde camera. Bij dat laatste zou je verwachten van wel, want als atomen al geen licht kunnen weerkaatsen naar deze camera hoe kan het dan dat licht toch weerkaatst op objecten? Objecten die feitelijk opgebouwd zijn uit atomen.

[route99]

Licht heeft een bepaalde golflengte en elk oppervlak gaat daar anders mee om.
Dus als het oppervlak de eigenschap heeft dat het "open staat" voor dat typ licht, dan wordt het geabsorbeerd en om atomaire schaal betekent dat het licht invloed gaat hebben op de elektronen. Het gevolg is heel vaak, dat het voorwerp hierdoor warmer wordt....


Als het oppervlak "niet kan" met de golflengte van dat licht, zal het in principe gereflecteerd worden.

Als er wit licht opvalt kunnen er dus afh v/h oppervlak v/h voorwerp meerdere golflengtes v/h licht geabsorbeerd worden.
En het oog ziet dus niet het geabsorbeerde licht, maar de complementaire kleur daarvan.

[Playa del C.]

⁸

Verwijderd schreef op zondag 13 oktober 2019 @ 08:16:
@Playa del C. Het klopt inderdaad dat wij de wereld totaal niet volledig zien. Feitelijk zien we maar een fractie van het totale spectrum. "Zichtbaar" licht is maar een heel klein deel daarvan. Maar goed, dat staat even los van de vraag in hoeverre het dan mogelijk was dat als atomen voor meer dan 99,99999% leeg zijn, deze licht kunnen weerkaatsen en/of het mogelijk zou zijn om met de snelste camera ter wereld het elektron te kunnen vastleggen. In dit topic ben ik er dus achter gekomen, aldus de reacties, dat een elektron helemaal geen fysiek deeltje is, althans niet volledig. Niet een bolletje in de letterlijke zin zoals ik dacht dat een elektron zou zijn.

Misschien kan ik de vraag verplaatsen naar de kern van het atoom, waar de protonen en neutronen zitten. Deze deeltjes zijn wel fysiek want ze bestaan weer uit nog kleinere deeltjes (quarks), en aangezien protonen en neutronen zo'n 1800x massiever zijn dan een elektron, zou het dan mogelijk zijn met deze camera 'iets' te zien van deze kern? En indien niet, is het überhaupt mogelijk een atoom te zien met eerder genoemde camera. Bij dat laatste zou je verwachten van wel, want als atomen al geen licht kunnen weerkaatsen naar deze camera hoe kan het dan dat licht toch weerkaatst op objecten? Objecten die feitelijk opgebouwd zijn uit atomen.

Ik had het verder niet over het zichtbare licht, maar ook dat klopt verder wel. Punt was meer dat het 'zien' op zich meer een truc van de natuur is. Bepaalde lichtstralen opvangen om een 3D beeld te genereren. En dus zie je niet echt hoe iets eruit ziet, maar zie je wat je hersenen willen dat nuttig is om te zien.

Je uitspraak over de kern van een atoom komt uit de lucht vallen. Waarom stel je dat die deeltjes wel fysiek zijn? Dat zijn ze namelijk niet, net zo als met het electron.
Alle materie die bij de mensen bekend is, bestaat in essentie puur en alleen uit elektrische velden. Het is quantum-theorie waar je naar zoekt. Dat 99,999... % verhaal is het ook niet namelijk. Als je die 99,999...% weglaat is je atoom geen atoom meer bijvoorbeeld. De lege ruimte heeft dus wel een functie, namelijk in de balans van energievelden.
Als je dieper op deze materie in wil gaan, zul je alles wat je denkt te weten los kunnen laten om daarna volledig blind en open in de quantum-theorie te duiken.

Een compleet beeld vormen, is gebaseerd op het opvangen van ontelbaar veel fotonen. Dat gaat bij een enkel atoom of electron niet lukken. Wat wel kan, is meten waar een deeltje is geweest en meten wat voor deeltje het was. Zie bijvoorbeeld de detectoren bij de deeltjesversneller van CERN. Dat is het grootste science project ter wereld, gaat precies over jouw vragen en laat ook meteen zien hoe ontzettend moeilijk het is om op dat niveau iets te ontdekken.

[route99]

Ieder soort straling, licht zictbaar dan wel onzichtbaar, heeft zijn eigen specifieke detector, dus camera, nodig.
Het vastleggen van dit alles kan dus nooit met 1 camera...
Iedere detector, camera is zo specifiek , dat het niet de zgn andere straling vast kan leggen waar het niet voor ontworpen is.
We hebben daar als wetenschap een flinke handicap te overwinnen, niet voor niets dat er een CERN nodig bleek om dat te onderzoeken met al die soorten deeltjes en hun straling. En ook het CERN kan maar bepaalde stralingssoorten, deeltjes onderzoeken. Hun "camera " heeft ook beperkingen.

[ Voor 10% gewijzigd door route99 op 13-10-2019 20:36 ]

[Henk007]

Ter illustratie, een kijkje in één van de camera's van CERN (ATLAS)
YouTube: Inside ATLAS at the Large Hadron Collider - Sixty Symbols

[M2M]

De meeste moleculen die je kunt zien, hebben 1 of meerdere electronen in een energienivo, die licht kunnen absorberen en emitteren (als EM straling) in een golflengte die voor het menselijk oog zichtbaar is. Ergens tussen 400 en 800nm dus. Een waterstofatoom heeft geen electronen die onder kamertermperatuurs omstandigheden dergelijke hoeveelheden energie kunnen absorberen, laat staan emiteren. Derhalve niet zichtbaar dus.

Grafiet bijvoorbeeld is een enorme berg koolstofatomen die aan elkaar geregen zijn, waarbij de meeste electronen geen mogelijkheid hebben om ook maar iets van zichtbaar licht te absorberen. Echter zijn grote delen van grafiet geconjugeerd, waarmee de laatste paar electronen slechts lichtjes gebonden zijn aan het koolstof moederatoom, waardoor nagenoeg alle zichtbare EM straling kan worden geabsorbeerd. Zie het als een soort dansend electronenspel dat zich overal op het koolstofdeken afspeelt. Dit dus omdat die laatste paar electronen, elk zo ongeveer elk energienivo kunnen absorberen.

De energie die gewonnen wordt met het absorberen van een foton, wordt in de regel voor grafiet niet meer teruggegeven. Je krijgt dus geen foton meer terug omdat dat geconjugeerd systeem de mogelijkheid heeft om al die energienivo's, zeer snel in warmte om te zetten. En als het eenmaal warmte is zal er geen foton meer gemaakt worden.

Fluorescentie is de absorptie van een foton met veel energie, waarbij het absorberende electron zeer veel energie opneemt. Dit is geen stabiele situatie waardoor deze wat warmte afgeeft en soms ook een foton, terugvallend naar zijn stabiele "ground state". Deze foton uiteraard met een lagere energie (= grotere golflengte), en derhalve soms dus zichtbaar licht.

Fosforescentie is een soortgelijk proces, maar dan veel (veel!) trager

De reden dat zo'n electron een foton kan opnemen heeft meer te maken met het duale karakter van deeltjes op zo'n klein nivo. Het zijn dus geen knikkers meer, maar soms gedraagt het zich als een golf die cirkeltjes (of doughnuts ofzo) om de kern trekt, soms als een knikker. Idem overigens voor de kern van een atoom, alleen dan een stukje meer massa, iets compacter en minder beweeglijk.

Rood laser licht schijnen op een wit oppervlak is dus een foton, dat opgenomen wordt door 1 electron. Dat electron kan niks met al die energie en zou graag weer terug willen naar zijn prettige laagste energiestand. De snelste manier is dat hele foton teruggeven, in originele staat. Een rode laser op een wit oppervlak ziet er dus uit als een rood oppervlak.

[Henk007]

Een heel goede uitleg, behalve in het geval het oppervlak een spiegel is (specular reflection) , dan wordt het al gauw ingewikkeld, hoe 'weet' het materiaal in welke richting het foton binnenkwam en in welke richting het uitgaande foto uitgezonden wordt ?
https://physics.stackexch...en-a-photon-hits-a-mirror
In één van de antwoorden:

We do not know how the electron 'knows' that it needs to emit the 'new re-emitted' photon in the exact opposite direction (for mirror), or in almost the same direction (for glass) it just does.

(Eerlijk gezegd begrijp ik het zelf ook nog niet)

[ Voor 23% gewijzigd door Henk007 op 13-10-2019 23:59 ]

[TNW]

Ik zou wel vaker dit soort topics willen zien

Een direct antwoord op de topictitel: Zien is zichtbaar licht detecteren. En omdat licht een bepaalde golflengte heeft (380-740nm, blauw/UV tot near-IR) zit er een ondergrens aan hoe kleine details er met zichtbaar licht nog waarneembaar zijn.
Optische microscopen kunnen daarom bijvoorbeeld virussen en alles wat kleiner is niet laten zien omdat zichtbaar licht een te lange golflengte heeft om van een object te reflecteren en een bruikbaar beeld op te leveren.

Dat een atoom 99,99999 procent leeg is is niet eens het probleem, dat ze erg klein zijn t.o.v. de golflengte van zichtbaar licht is al een fundamentele issue.

Het is te vergelijken met hoe radiosignalen van een lage frequentie zoals kortegolf (<=30 MHz) makkelijk om bebouwing "heenbuigen". Straalverbindingen op hogere frequenties vereisen weer een vrij zicht op de ontvangende antenne.

[Verwijderd]

Wat ik niet snap is dat @m2m zegt dat het foton wordt opgenomen. Wat mij nu onduidelijk is, is het verschil tussen zichtbaar licht (fotonen) en infrarode straling (straling), infrarode straling zorgt voor warmte, en die golfvorm is iets langer dat zichtbaar licht, maar ook dat bevat fotonen? Indien ja, dan heb ik niks gezegd.

[Henk007]

Alle elektromagnetische straling , van radiogolven tot gammastraling kan je zowel zien als een golfverschijnsel of als fotonen (deeltjes). Bij kortere golflengtes is de energie per foton groter, bij langere golflengtes is deze lager.


Wikipedia: Elektromagnetische straling

Elektromagnetische straling kan voor de waarnemer twee vormen aannemen, namelijk als een deeltje of als een golf. De fotonen vertonen zowel een golfkarakter als een deeltjeskarakter. Beide modellen zijn nodig om verschillende natuurkundige processen te kunnen verklaren. Dit geldt algemeen voor elementaire deeltjes, die niet met de klassieke mechanica beschreven kunnen worden, maar wel volgens de wetten van de kwantummechanica.

Toestemming nodig voor bekijken van YouTube

Op deze plek staat ingesloten content die van YouTube afkomstig is. Het tonen van deze inhoud kan ertoe leiden dat YouTube persoonlijke gegevens zoals je IP-adres verwerkt en/of cookies op jouw computer of ander apparaat zet. Hiervoor moet je eerst expliciet toestemming geven voor Sociale media.

Open cookievoorkeurenBekijk op YouTube

The Problem with Quantum Measurement

[ Voor 44% gewijzigd door Henk007 op 22-10-2019 15:03 ]

[begintmeta]

Volgens mij kom je voordat je aan een dergelijk concrete vraag als 'Hoe kunnen wij dingen zien die 99.99999999% leeg zijn?' kan beginnen nog allerlei onderliggende metafysische en epistemologische vragen tegen, waarop nog(?) geen echt antwoord kan worden gegeven.

[ Voor 3% gewijzigd door begintmeta op 14-10-2019 01:47 ]

[.oisyn]

Wintervacht schreef op zaterdag 12 oktober 2019 @ 20:02:
Als de aarde geen acceleratie onderging dan zouden we in een rechte lijn het zonnestelsel uit slingeren, we voelen dus een acceleratie richting de zon, een middelpuntvliegende kracht.

Het is middelpuntvliedende kracht, maar je bedoelt de middelpuntzoekende kracht . Beide zijn overigens slechts fictieve krachten die nodig zijn als je het systeem beschouwt vanuit een roterend referentiekader. Ze bestaan niet in een inertiaal referentiekader. Je kan ze in het geval van zwaartekracht ook niet voelen of meten; je bent immers in vrije val (er is geen enkel verschil tussen de aarde die om de zon draait en een aarde die in een rechte lijn door zou bewegen).

[route99]

Elk atoom pakt het specifiek licht uit het spectrum dat past bij het electron of de elektronen die het heeft,
Ze raken daar door aangeslagen en dat kan tot warmte leiden of tot zgn fluorescentie, dus dan krijg je een andere kleur licht terug.
Als de energie van het licht (licht dat we niet zien... algemeen straling genoemd), maar groot genoeg wordt, kun je met die straling zelfs elektronen uit de materie slaan. Dit heeft heet dus ioniserende straling en kan bijvoorbeeld jouw lichaam beschadigen.
Er is nog heel veel meer over te schrijven maar dan wordt het wel erg ingewikkeld om dat in een klein stukje samen te vatten.

Met onderzoek kun je dus in plaatjes als hieronder zien met welk element je te maken hebt, bijvoorbeeld in de ruimte en kun je dus op hele grote afstand leren welke stoffen er op een materie voorkomen in een ster of op een andere planeet. Je ziet waar de "streepjes" zitten de absorptie van dat licht door dat atoom, dus je krijgt echt een soort "streepjescode" en die is voor elk element weer anders. Moleculen als water, koolmonoxide , kooldioxide en methaan, geven ook zulke spectra, "streepjescodes"... en daarmee wordt gepoogd een (begin van) ander leven in andere sterrenstelsels te ontdekken.

Dat "allowed" in het plaatje slaat er op dat niet alle elektronen overgangen toegestaan zijn.
Zeker als er een zgn binding (verbinding) met een ander atoom is, dan ziet die band er op een bepaalde manier uit.
We noemen dat bijvoorbeeld hybridisatie. In bepaalde hybridisatie mogen de elektronen vrij heen en weer springen oa spinnen (hoog en laag, unpaired en paired) en van energie niveau (hoger/lager) wisselen (=allowed) , maar er zijn ook verboden overgangen. Je zou je dat als het ware voor kunnen stellen dat een electron eerst een haakse bocht moet gaan nemen en dan pas in de nieuwe situatie aangeslagen kan worden, dat noemen we een verboden overgang, die energetisch niet kan bestaan. In de theorie zijn dat bijvoorbeeld overgangen tussen zgn sigma en π-binding (π = pi) maar ook binnen in bepaalde bindingen (orbitalen) zijn bepaalde overgangen van energie niveaus niet toegestaan.

Je kunt dus van elke soort binding de zgn vrijheidsgraden van de elektron beweging in kaart gaan brengen.
En dat is voor elk atoom, elke binding met een ander atoom zeer specifiek en dus kun je op die manier atomen en moleculen bestuderen.

PS: Met dank aan de TS... na 40 jaar is er toch nog wel wat blijven hangen uit mijn studie tijd.... ff wat graven maar er komt meer en meer boven...

[ Voor 63% gewijzigd door route99 op 14-10-2019 14:00 ]

[M2M]

Verwijderd schreef op maandag 14 oktober 2019 @ 01:09:
Wat ik niet snap is dat @m2m zegt dat het foton wordt opgenomen. Wat mij nu onduidelijk is, is het verschil tussen zichtbaar licht (fotonen) en infrarode straling (straling), infrarode straling zorgt voor warmte, en die golfvorm is iets langer dat zichtbaar licht, maar ook dat bevat fotonen? Indien ja, dan heb ik niks gezegd.

Wat dat betreft is het vrij simpel. Alle electromagnetische straling is in principe hetzelfde spul. Allemaal lichtsnelheid in vacuum, allemaals soms deeltjes gedrag, soms golfgedrag. Het verschil zit 'm in de frequentie en daarmee de hoeveelheid energie die het met zich meedraagt.

Jouw oog neemt slechts een heel klein frequentiebandbreedte waar. Een groot deel is UV straling (meer energie) of infrarood (minder energie). Infrarood straling wordt ook wel warmtestraling genoemd omdat dat een warm gevoel geeft. De meeste moleculen in ons lichaam kunnen dat type straling dus soepeltjes absorberen waarbij de moleculen harder trillen en bewegen en er dus een omzetting naar warmte plaatsvindt.

UV straling heeft meer energie, daar wordt je ook warm van maar dat spul heeft ook de mogelijkheid om zwakke chemische verbinding om te zetten. UV straling heeft niet zo veel penetratie, waardoor de schade bij veel UV straling beperkt blijft tot huidkanker. Rontgenstraling of gammastraling bevatten nog veel meer energie. Penetratie is met dit type straling veel groter zodat we door mensen heen kunnen kijken, maar zijn ook veel destructiever.

Overigens is de absorptie (en bijbehorende tranmissie) van electromagnetische straling materiaal specifiek & frequentiespecifiek.

In het voorbeeld hierboven gaat het over quarts glas. UV straling wordt afgekapt bij 150 nm, zichtbaar licht gaat er dwars doorheen maar IR straling blijft rond 2700nm niet veel van over. Rond 3200nm is het weer zichtbaar waarna rond 4500 de transmissie ophoudt.

[Henk007]

Sean Caroll is een held, in dit interview komt vrijwel alles uit dit topic voorbij en veel meer
YouTube: Sean Carroll: Quantum Mechanics and the Many-Worlds Interpretation |...

[ Voor 52% gewijzigd door Henk007 op 04-11-2019 00:19 ]