Wat te doen met mijn werkende leven?

[engineer88]

Heel verhaal hieronder, alvast bedankt voor het lezen. Voor wie het niet wil/kan lezen, een hele beknopte samenvatting:
--Ik heb geen plezier meer in mijn werk en ik weet niet wat ik verder wil.--

Ik zit een beetje met mijn handen in het haar hoe verder te gaan in mijn werkende leven. Even wat achtergrond: Ik ben 30 jaar. Ik heb hier in Nederland mijn Bachelor of Engineering gehaald en daarna in Duitsland verder gestudeerd tot Master of Engineering. Alles met goede cijfers afgesloten, zeer goede beoordelingen voor beide afstudeerstages en -verslagen. Ik heb tijdens mijn studie ook altijd gedacht dat ik de juiste keuze had gemaakt voor werktuigbouwkunde. Na het VWO eerst nog bouwkunde op de TU gedaan, maar dit was het voor mij niet.

Tijdens mijn studie aan het HBO heb ik in het eerste jaar een snuffelstage gedaan van tien weken. Tijdens deze stage heb ik wel even getwijfeld of ik dit wel wilde. Ik werd gek van iedere dag dezelfde saaie routine. Ik zag iedere dag dezelfde mensen onderweg naar het station, in de trein en op de terugweg idem dito. Het werk was ook niet super, maar goed, wat wil je als je net drie kwart jaar studie erop heb zitten. Ik kon wat tekenen in AutoCAD en dat was het wel. In het derde jaar ook een stage van 20 weken gedaan. Dit beviel veel beter. Leuk werk en ik kon ook echt iets toevoegen. Daarna ook bij het afstuderen en tijdens mijn Master nooit getwijfeld.

Sinds 2016 (na mijn Master) ben ik aan het werk als werktuigbouwkundig ingenieur. In het begin had ik het erg naar mijn zin, ik ging met plezier naar mijn werk. Het bedrijf en de werkzaamheden spraken mij aan. Ik had niet heel bewust voor dit bedrijf gekozen of de werkzaamheden. Het bleek eerder toevallig een juiste match. In totaal heb ik bijna drie jaar daar gewerkt en werd ik steeds meer door collega's gevonden en gewaardeerd. In het laatste jaar had ik er echter steeds minder zin in. Waar dit exact aan lag durf ik niet zo te zeggen, maar een manager en collega die ik niet goed kon uitstaan, de eentonigheid in de werkzaamheden en het in mijn ogen lage salaris zullen hier wel debet aan zijn. Ook kreeg ik in deze periode een nieuwe relatie. Mijn partner is zelfstandige en heeft een heel ander dagritme daardoor dan ik. Misschien dat dit ook iets getriggerd heeft bij mij.

In dat laatste jaar ben ik eens voorzichtig gaan rondkijken voor een andere baan. Verschillende aanbiedingen via LinkedIn gehad, met recruiters gesproken en ook bij diverse bedrijven op gesprek geweest. Uiteindelijk ook weer via LinkedIn benaderd voor een functie bij een bedrijf. Ik had er geen hoge pet van op, maar niet geschoten is altijd mis en uiteindelijk na een aantal gesprekken bleek het werk en bedrijf (en salaris) mij zeer aan te spreken en heb ik hier getekend. Mijn oude werkgever vond dit zeer jammer en hebben nog ergens geprobeerd mij te behouden, maar het salarisgat was zo groot dat dit niet ging. Dit had ik ook al verwacht.

Echter, na bijna vijf maanden bij dit bedrijf heb ik weer die kriebel/dat gevoel dat ik het niet naar mijn zin heb. Ik kom nog prima uit bed, maar met het grootste plezier is het ook niet. Op maandag kijk ik alweer uit naar de zaterdag zodat ik kan uitslapen. Waarom ik het hier niet naar mijn zin heb? Aan de ene kant omdat het werk toch (nog) niet zo uitdagend is als ik verwacht had, maar ook omdat ik geen affiniteit met het product/bedrijf voel. Wij maken niets zelfs. Er is geen productie. Alles wordt ingekocht. Ook de basis van mijn functie is niet zo uitdagend. Het voelt als gewoon productie draaien, acht uur lang achter mijn pc met CAD. In mijn vorige baan was ik veel meer met andere afdelingen en collega's bezig, andere software, beetje programmeren, productbeheer etc.

Ik kan op dit moment niet echt zeggen wat ik leuk vind om te doen qua werkzaamheden. En ook de routine van iedere dag naar kantoor, daar acht uur zitten en dan weer terug naar huis is niet iets wat ik de rest van mijn leven wil doen.

Nu is eigenlijk mijn vraag: Hoe moet ik verder met mijn werkende leven?

Ik ben al bezig met het kijken naar een loopbaancoach om hier dieper naar te kijken, maar misschien zijn er mensen hier die tips hebben of tegen hetzelfde zijn aangelopen in hun werkende leven.

Ik heb al heel veel geschreven vind ik (bedankt voor het lezen) en ik kan nog meer schrijven, maar misschien dat beter in vervolgreacties.

[Anoniem: 604938]

Last van een bore-out misschien?

[Joop_Klepzeiker]

Je bent 30 en voldoende opgeleid met een technische functie; kortom er is vraag genoeg naar zulke personen.
Kijk verder rond zou ik zeggen en als je voldoende uitdaging wilt hebben, ga naar een groot bedrijf met eigen produktie omgeving, zoals bv ASML, DAF, VDL etc., dan blijf je ook uitgedaagd omdat er altijd nieuwe problemen komen.

[President]

Welke hobby's en sporten heb je naast je werk? Of kijk je alleen maar uit naar het weekend, omdat je dan kan uitslapen, luieren en leuke dingen kan doen met je partner?

[Anoniem: 1240358]

Een loopbaancoach kan ik sowieso aanbevelen. Even face-to-face sparren met een expert werkt toch beter dan Tweakers, hoewel je hier ook interessante inzichten kan krijgen.
Ik kan me ten dele vinden in wat je hier post Zelf heb ik minder werkervaring dan jij maar ik kwam er ook achter na een paar jaar als software developer gewerkt te hebben dat het niets voor mij is. Ik vind de IT erg interessant en vind programmeren ook leuk, maar niet 40 uur per week. Wat ik miste was afwisseling, menselijk contact.

Ik ben nu een consultingrol ingestapt. Ook hier zitten uiteraard zaken tussen waar je niet blij van wordt, veel verslagen typen maar je komt wel overal en nergens. Kansen om naar het buitenland te gaan. Je ontmoet allerlei mensen, je kijkt echt in de keuken van de meest uiteenlopende partijen zoals grote banken als kleine MKBs die net de startupfase zijn ontgroeid. Leasebak erbij, ultieme vrijheid.

Thuis werken is ook geen probleem. Dat is ook chill. Als je een keer wilt uitslapen dan zet je de wekker om 8:45 en kan je bij wijze van spreken om 9:00 al beginnen.

Wat betreft salaris kan ik je geen ongelijk geven. Ik weet dat het taboe is maar het salaris dat je tegenwoordig nodig hebt om te huren of te kopen is gewoon niet misselijk. Heel logisch dat je daar niet makkelijk overheen stapt.

Het klinkt wel alsof je je oude baan leuker vond dan je huidige. daarheen teruggaan lijkt me niet wenselijk maar je kan wel kijken of er verschillende partijen zijn die iets vergelijkbaars doen.

Wedervraag: als je 2 dingen van je huidige baan mee mag nemen en 2 dingen mag aanpassen voor je nieuwe functie, wat kies je dan?

[Ernemmer]

Je moet eens precies op papier zetten wat je wel wil, en dan niet in werkzaamheden, maar in gevoel.

Als jij niet iedere dag dezelfde 8 uur op kantoor wilt zitten moet je iets vinden waarbij je dat dus niet doet. Als je niet alleen maar productie wilt draaien moet je kijken wat je wel wilt doen.

Met een WO zou je projectmanagent kunnen gaan doen waarbij je ook veel naar de projectlocatie moet en overleggen met andere partijen.
Dan heb je geen productie meer en je zit niet de hele dag op kantoor.

Aantal bedrijven die wel leuk zijn om te werken

Tennet
Vitens
Alliander
Oasen

En eigenlijk meer van dat soort bedrijven, de projecten die daar gedaan worden zijn allemaal uniek en elke keer weer een uitdaging.

PS. Ik had er zelf ook genoeg van om elke dag in de auto naar kantoor te rijden voor saai werk en ben toen als ZZP-er begonnen. Nu doe ik praktisch hetzelfde werk, maar dan thuis (geen reistijd en flexibel de dag indelen en soms lekker uitslapen) en ik zoek mijn eigen projecten die ik leuk vind. Ander groot voordeel is dat ik nu een stuk meer verdien waardoor ik een stuk minder uren per jaar werk.

[ Voor 21% gewijzigd door Ernemmer op 20-08-2019 10:54 ]

[scorpie]

Heb je wel eens nagedacht om te gaan ondernemen? Zoals eerder gezegd; je bent technisch onderlegd, dus waarom niet na je 8-uurtjes kantoorworstelen in je vrije tijd (evt iemand die jouw skillset complementeert) iets proberen op te zetten waar je wel je hart en ziel in kwijt kunt?

En zoals hierboven gezegd; maak lijstjes wat je wel en niet bevalt aan werkgevers, projecten, leidinggevenden, collega's, klanten, (overige) werkzaamheden, werkomgeving, etc. Zo kun je bij volgende banen steeds gerichtere vragen stellen, om te zien of er een betere match is dan nu het geval is.

[engineer88]

Thanks voor de reacties al.

@Joop_Klepzeiker Over naar een ander bedrijf gaan heb ik ook even gedacht. Ik ben zelfs al benaderd voor een andere functie, maar op dit moment voelt dat voor mij nog niet meteen als de juiste stap. Als ik nu overstap vrees ik straks weer in hetzelfde schuitje te belanden.

President schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 10:50:
Welke hobby's en sporten heb je naast je werk? Of kijk je alleen maar uit naar het weekend, omdat je dan kan uitslapen, luieren en leuke dingen kan doen met je partner?

Ik klus graag, in huis en auto. En af en toe luieren is ook lekker natuurlijk. Maar ik kijk er vaak meer naar uit om uit te slapen. Niet de juiste motivatie vind ik zelf.

Anoniem: 1240358 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 10:52:
Een loopbaancoach kan ik sowieso aanbevelen. Even face-to-face sparren met een expert werkt toch beter dan Tweakers, hoewel je hier ook interessante inzichten kan krijgen.
Ik kan me ten dele vinden in wat je hier post Zelf heb ik minder werkervaring dan jij maar ik kwam er ook achter na een paar jaar als software developer gewerkt te hebben dat het niets voor mij is. Ik vind de IT erg interessant en vind programmeren ook leuk, maar niet 40 uur per week. Wat ik miste was afwisseling, menselijk contact.

Ik ben nu een consultingrol ingestapt. Ook hier zitten uiteraard zaken tussen waar je niet blij van wordt, veel verslagen typen maar je komt wel overal en nergens. Kansen om naar het buitenland te gaan. Je ontmoet allerlei mensen, je kijkt echt in de keuken van de meest uiteenlopende partijen zoals grote banken als kleine MKBs die net de startupfase zijn ontgroeid. Leasebak erbij, ultieme vrijheid.

Thuis werken is ook geen probleem. Dat is ook chill. Als je een keer wilt uitslapen dan zet je de wekker om 8:45 en kan je bij wijze van spreken om 9:00 al beginnen.

Wat betreft salaris kan ik je geen ongelijk geven. Ik weet dat het taboe is maar het salaris dat je tegenwoordig nodig hebt om te huren of te kopen is gewoon niet misselijk. Heel logisch dat je daar niet makkelijk overheen stapt.

Het klinkt wel alsof je je oude baan leuker vond dan je huidige. daarheen teruggaan lijkt me niet wenselijk maar je kan wel kijken of er verschillende partijen zijn die iets vergelijkbaars doen.

Wedervraag: als je 2 dingen van je huidige baan mee mag nemen en 2 dingen mag aanpassen voor je nieuwe functie, wat kies je dan?

Die loopbaancoach wil ik sowieso wel gaan doen. Gewoon om goed helder te krijgen wat ik nu wil en een pad uit te zetten voor mezelf.

Iets richting consulting lijkt mij ook leuk, maar ik heb het gevoel dat ik nog wat meer ervaring nodig heb om dit goed te kunnen doen. @scorpie Ik heb ook al eens nagedacht om dit op termijn als zelfstandige te doen en toevallig ook laatst met een oud-studiegenoot erover gehad zoiets samen te doen. We hebben namelijk raakvlakken en dezelfde interesse hierin, dus wie weet op een dag. Voor nu vind ik het nog een brug te ver omdat ik dus niet genoeg ervaring kan leveren. Maar ik ga er eens over nadenken hoe ik dit op zou kunnen zetten in de toekomst, want meteen kunnen rondkomen van een eigen bedrijf zal er in het begin niet bij zijn. Geen idee hoe aan klanten te komen bijvoorbeeld, maar dat is dus iets om over na te gaan denken.

Als iemand daar nog iets over kan zeggen hoor ik het ook graag.

[scorpie]

Ja, gelukkig kon Elon Musk eigenlijk alles al voordat hij begon aan z'n bedrijven, dat scheelt al wel ja

Ondernemen is ondernemen, doen. Je vind klussen leuk, maak iets, zet het op Youtube, schrijf erover, vraag mensen naar meningen, wat zij graag gemaakt zouden willen zien, etc.

[sj0ertum]

Kleine geruststelling, je bent hierin niet alleen. Kleine telleurstelling, wij hebben het antwoord niet voor je.
Ik zit precies met hetzelfde probleem, ben net zo oud en een klein jaar geleden gewisseld van werkgever. Ik verveel me hier ontzettend en er wordt niet meer van me verwacht.

Het feit dat ik me verveel, leidt ook tot wat onzekerheid. Kan ik het nog wel aan als ik bij een bedrijf binnen kom maar ineens wel wat verwacht wordt? Of zal ik toch maar terug gaan naar de oude werkgever, waar je op je oude troon kunt gaan zitten en vertrouwd verder kunt waar je bent gebleven. Verwacht ik misschien teveel van een werkgever en ben ik niet zelfstandig genoeg? Allemaal vragen die ik mezelf stel.

Schrijf voor jezelf eens op waar jij energie van krijgt binnen je vakgebied. Welke ingredienten heb jij op een werkdag nodig, waardoor je voldaan thuis komt. Je herinnert je vast nog een gaaf project of een periode waarin je wel blij was, wat was er toen anders dan nu? Of ben je het gewoon ontgroeit? Neem dat mee in je zoektoch naar iets nieuws. Wellicht kom je er achter dat je helemaal het verkeerde aan het doen bent.

Een vriend van me kon er niet goed meer tegen om fulltime achter een computer op kantoor te zitten. Hij vindt tuinieren leuk, maar ook niet fulltime en heeft ervoor gekozen om 1 dag per week bij een hovenier te gaan werken.

[vinpower]

sj0ertum schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 12:41:
Het feit dat ik me verveel, leidt ook tot wat onzekerheid. Kan ik het nog wel aan als ik bij een bedrijf binnen kom maar ineens wel wat verwacht wordt? Of zal ik toch maar terug gaan naar de oude werkgever, waar je op je oude troon kunt gaan zitten en vertrouwd verder kunt waar je bent gebleven. Verwacht ik misschien teveel van een werkgever en ben ik niet zelfstandig genoeg? Allemaal vragen die ik mezelf stel.

Zo herkenbaar! Overigens hier de leeftijd 29. Zoals altijd heb jezelf de invloed en de mogelijkheden. Maar zo moeilijk om dat te doen...

[Sjaak_Trekhaak]

Niet elke werkgever is even leuk, dat blijkt . Niet elke baan geeft even veel uitdaging. Gelukkig zitten we in een tijd dat er veel vraag naar werknemers is. Ik zou als ik jou was gewoon weer wat anders gaan doen, wat heb je te verliezen!

Heb alleen maar mijn eigen perspectief waar vanuit ik redeneer natuurlijk. FWIW, heb ook wel eens ergens 3 maanden gezeten, waarvan ik toen dacht "Nah". Ook wel ergens in de proefperiode vertrokken. Begin in september na 5 jaar de leukere plek weer ergens anders. Nieuwe uitdaging zoeken, begon me te vervelen .

Probeer een perspectief te behouden van positief vooruit kijken. Geniet van de leuke dingen van vandaag, sta niet te lang stil bij de minder leuke dingen. Solliciteer eens op wat anders. Als je het nu al niet naar je zin hebt, heb je niks te verliezen. Een bore-out is heel vervelend en kun je beter vóór zijn!

[Yucon]

Misschien moet je een tijdje de detachering in. Het is denk ik goed om eens in meerdere bedrijven te zien hoe het er aan toe gaat en dan kun je veel beter kiezen wat bij je past.

[Theo74]

Als ik dit zo lees dan denk ik dat het ergens in de basis verkeerd gaat. Er moet iets veranderen anders blijf je job-hoppen omdat je na een bepaalde tijd steeds weer het lopendeband gevoel terug krijgt.
Jouw idee voor een goede (loopbaan)coach is zeker het overwegen waard. Terug naar je zelf, wie je bent en wat je wilt. Je kiest misschien met je verstand voor bepaald werk en zekerheid (financien) maar kies je daarin ook oprecht met je gevoel. Elke nieuwe baan kan als nieuw speelgoed lijken, maar na een tijdje gaat ook dat weer vervelen, al verdient het goed. Wat triggered bij jou de zelfstandheid van je partner, ook een leuke nadenker...

[remzor]

Herkenbaar. Grotendeels stilzitten, achter een computer werken, targets halen en steeds verantwoording afleggen was ook niets voor mij. Werd écht niet gelukkig van een ‘standaard’ kantoorbaan en had gelukkig ook al eens in de buitendienst gewerkt, waarbij ik van plek naar plek ging en tussendoor in de auto even kon ‘ontspannen’ met een eigen muziekje op zonder continu collega’s om me heen. Dat beviel een stuk beter maar miste op een gegeven moment wat uitdaging en groei in arbeidsvoorwaarden.

Vorig jaar heb ik een eenjarige opleiding gevolgd en inmiddels ben ik actief in het onderwijs. Afwisseling tussen met collega’s bezig zijn en voor mezelf werken, achter de pc en voor de klas, stil staan/zitten of even staan en lopen, enz. Ik hoop dat ik dit leuk blijf vinden maar zoek vooral naar dergelijke eigenschappen/afwisseling in een baan welke jou aanspreken. Ook de werktijdfactor kan je eens onder de loep nemen: hoeveel dagen/uren wil je eigenlijk werken? En wat is financieel gezien mogelijk?

[unezra]

Ik heb (nog) niet alles gelezen, maar heb je ook geprobeerd buiten je werk vrijwilligerswerk te doen waarmee je je eigen horizon (flink) kunt verbreden?

[Batavia]

engineer88 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 12:29:
Thanks voor de reacties al.

@Joop_Klepzeiker Over naar een ander bedrijf gaan heb ik ook even gedacht. Ik ben zelfs al benaderd voor een andere functie, maar op dit moment voelt dat voor mij nog niet meteen als de juiste stap. Als ik nu overstap vrees ik straks weer in hetzelfde schuitje te belanden.

Heb je al eens gedacht over producten/branches die je gaaf vind? Dan kan je daarna misschien kijken of "de zelfde" baan voor dat bedrijf wel leuk zou zijn. Zelf werk ik nu veel in de (IT kant van) de zorg. Ik vind dat dit toch leuker dan het zelfde werk voor een grote bank doen.

Maar zo heb je ook duurzaamheid, high tech/cutting edge (inclusief de minder populaire bedrijven zolang het maar vernieuwend is), landbouw, etc.

Als je echt geen motivatie bij een product kunt vinden kan je ook eens denken over bedrijfscultuur. De meeste recruitment/jobboards zijn redelijk recht toe recht aan ken je techniek x en y, dan match anders niet. Maar als je nu een groep vrienden zou moeten samenstellen. Wat voor bedrijf zou je dan vormen. Ik lees graag de newsletter van https://www.keyvalues.com/ waarbij ze juist kijken naar recruitment op bedrijfscultuur. Vind je het leuk om bij een bedrijf te werken waarbij ze na het werk nog een biertje drinken?

Als dat allemaal niet helpt, helaas deal with it. We moeten werken om te leven. Zorg er voor dat je frustratie productief blijft. Enige motivatie om cursus x te doen zodat je een betere baan kunt vinden is prima. Maar als het niet leuk vinden niet leid tot actie/andere baan heeft het geen zin om je baan niet leuk te vinden.

[Darkfreak]

Ik ga dit even volgen.
Ik zit in een soortgelijke situatie.
Ben ook 30 jaar, nu 10 jaar werkzaam (als stagiair begonnen) bij hetzelfde bedrijf.

Maar ben wel veel lager opgeleid (MBO-4) dan jij.
Tevens tot over de oren in studieschuld, en hypotheek die betaald moet worden.
Dus werkeloos komen te zitten is geen optie, en een lager loon is ook geen optie (niet dat ik nu de hoofdpprijs verdien). De reeds bestaande studieschuld, en het niet al-te-hoge loon (alsmede het full-time moeten werken) is tevens reden waarom ik niet b.v. een andere studie ben gaan volgens (los van niet weten wat ik zou doen).

Probleem is dus dat ik totaal geen idee heb wat ik zou willen.
Enige wat ik wel weet is dat ik nu maar wekelijks mijn 36 uur uitzit, wachtend op mijn loon.


Benieuwd wat verder voor tips hier opkomen, en wat jij gaat doen (en hoe het uitpakt).
Overwoog zelf ook al eens een loopbaancoach, maar binnen 10km zijn al 10 verschillende coaches.
Ik zou niet mijn geld en tijd willen verdoen en dan slechter eindigen dan waar ik nu sta (werkeloos, of nog ongelukkiger)

[chaoscontrol]

echt...

[sypie]

Ik zou zeggen: ga op zoek naar een startup, of zoek ondernemers die iets van plan zijn. Bij dat soort initiatieven is er niks en toch moet je daar iets van maken... Nadenken over een heel product en niet de hele dat alleen achter je CAD programmaatje zitten.

[lakemens]

Doe die loopbaancoach en gauw. Een goede kan je uit die schil van je twijfels trekken en de focus leggen op wat je wél wilt. Daarna ga je op het gemakje praten en als het niet écht goed voelt, gewoon niet doen.

En met je technische achtergrond, ondernemen is zeker een optie. Bijvoorbeeld door jezelf te verhuren voor projecten. Zal niet altijd even leuk zijn, maar je kunt in elk geval zelf kiezen. En je kunt het zelfs je huidige werkgever voorstellen...

[Joop_Klepzeiker]

Joop_Klepzeiker schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 10:44:
Je bent 30 en voldoende opgeleid met een technische functie; kortom er is vraag genoeg naar zulke personen.
Kijk verder rond zou ik zeggen en als je voldoende uitdaging wilt hebben, ga naar een groot bedrijf met eigen produktie omgeving, zoals bv ASML, DAF, VDL etc., dan blijf je ook uitgedaagd omdat er altijd nieuwe problemen komen.

Wat ik nog vergeten ben is dat je bij een groot bedrijf vaak makkelijker intern kunt switchen en zodoende steeds nieuwe uitdagingen hebt. Ik heb bv een HTS Chem Tech opleiding en werk al 25 jaar bij hetzelfde bedrijf; ooit eens begonnen als process engineer en steeds meer de IT / Logistieke kant opgegaan. Ook diverse Mngr functies bekleed, maar dat gaf mij alleen maar stress. Ik heb gedurende mijn loopbaan als meer dan 8 verschillende functies gehad. Uiteindelijk doe ik helemaal niets meer met chemie.

Naarmate je ouder wordt (ben nu 50+) krijg je misschien ook steeds minder behoefte om iets anders te doen; tenminste ik wel. Maar zolang je binnen hetzelfde bedrijf werkt blijf je wel altijd je vaste inkomen houden en dat geeft mij ook rust.

[nst6ldr]

Ik kan die loopbaancoach wel onderschrijven, al zou ik aanraden om dat toch wel tijdig te gaan doen. Als dit probleem je op gegeven moment gaat consumeren zou het zomaar kunnen dat je nare associaties gaat krijgen met de branche. En dat zou zonde zijn, want wie weet heeft de branche je nog wel wat te bieden maar zit je toevallig in de verkeerde hoek

Er zijn grotere bedrijven die hier een intern traject voor hanteren, waarbij je intern stage kan lopen voor een X aantal weken/maanden zonder verlies van je huidige functie. Bij defensie heet het REP: re-employment program. Zo kunnen ze mensen laten doen wat ze leuk vinden zonder ze kwijt te raken aan een andere organisatie of de commerciele markt.

[Criminelis]

Interessant topic, en ook hier herkenbaar. Ik hoor dit overigens vrij veel om mij heen de laatste tijd. Vrienden die weinig/niets te doen hebben op werk. Best raar eigenlijk in een tijd waar volgens mij genoeg mensen gezocht worden.

Wat @chaoscontrol ook al zegt, als je niets te doen hebt op je werk, of het niet naar je zin hebt. Laat je niet leiden door angst en ga op zoek naar wat anders. Angst is vaak wat er voor zorgt dat je geen stappen durft te zetten. Wat als ik minder salaris krijg? Straks heb ik geen vast contract, of kom ik niet door mijn proefperiode heen. Ik heb wel een hypotheek te betalen, etc. etc. Ga gewoon kijken naar andere vacatures, en solliciteer eens. Op solliciatie bij een ander bedrijf kan er voor zorgen dat de wereld er alweer heel anders uitziet. We zijn geneigd vaak van het negatieve uit te gaan, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.

In mijn geval, inmiddels 2 jaar terug, zat ik bij een prima werkgever, met een prima team, en prima werkzaamheden. Eigenlijk was alles gewoon goed, en toch vond ik het saai en had ik geregeld te weinig werk. Ook ik ben toen gaan twijfelen of dit werk bij me past en of ik niet wat anders wilde gaan doen. Uiteindelijk na een jaar toch besloten een andere werkgever binnen hetzelfde vakgebied te zoeken, uitgangspunt was minimaal dezelfde voorwaarden, wat bleek. Ik heb nu een werkgever met veel betere voorwaarden, een heel leuke team, heel veel uitjes en een veel hoger salaris. Ik inspirerende collega's en het plezier in mijn werk weer helemaal terug gevonden. Als jij iedere dag naar je werk rijdt om vervolgens 8 uur lang naar de klok te gaan zitten staren is het natuurlijk volkomen logisch dat je je werk niet leuk vindt en wat anders wil. Maar kan je dan zeggen dat je je werk niet leukt vindt? Of vind je geen reet te doen hebben verschrikkelijk (wat ik mij heel goed kan voorstellen).

[engineer88]

Veel reacties alweer en eigenlijk zegt iedereen dingen waar ik mij in herken. En ergens ook geruststellend dat ik niet de enige ben.

Acht uur werken aan een stuk door is niet leuk, maar het wordt wel dragelijker als je leuk/uitdagend werk hebt. Het zijn meerdere factoren. Meer buiten zijn, niet iedere dag op kantoor is ook zo'n ding. Even onderweg met je eigen muziek klinkt heel herkenbaar.

Fijn dat iedereen de loopbaancoach onderschrijft. Ik heb al wat lopen via een kennis, maar als iemand in de omgeving Utrecht een goede loopbaancoach kan aandragen, heel graag.

chaoscontrol schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:08:
[Afbeelding]

echt...

Tja, dit had ik eigenlijk in mijn proefperiode misschien al moeten doen. Terugkijkend. Maar zo zwart-wit is het uiteraard niet. De schoorsteen moet wel blijven roken.

Wat mij nu nog te binnen schiet:
Ik kan er ook niet goed tegen heb ik gemerkt dat ik tegen anderen moet opboksen. Dat ik mij continu moet bewijzen. Ik begrijp dat dit erbij hoort natuurlijk, maar soms voelt het als een wedstrijd met anderen (collega's) die met hetzelfde bezig zijn als ik. Ik ben niet competitief van mezelf.

[ Voor 14% gewijzigd door engineer88 op 20-08-2019 15:42 . Reden: Wat mij nog te binnen schiet. ]

[chaoscontrol]

engineer88 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:36:
Veel reacties alweer en eigenlijk zegt iedereen dingen waar ik mij in herken. En ergens ook geruststellend dat ik niet de enige ben.

Acht uur werken aan een stuk door is niet leuk, maar het wordt wel dragelijker als je leuk/uitdagend werk hebt. Het zijn meerdere factoren. Meer buiten zijn, niet iedere dag op kantoor is ook zo'n ding. Even onderweg met je eigen muziek klinkt heel herkenbaar.

Fijn dat iedereen de loopbaancoach onderschrijft. Ik heb al wat lopen via een kennis, maar als iemand in de omgeving Utrecht een goede loopbaancoach kan aandragen, heel graag.


[...]


Tja, dit had ik eigenlijk in mijn proefperiode misschien al moeten doen. Terugkijkend. Maar zo zwart-wit is het uiteraard niet. De schoorsteen moet wel blijven roken.

Hoe realistisch is het dat je nu maanden geen inkomsten hebt met alle sociale vangnetten hier? Of werk je liever door tot een burn-out?

[Martinspire]

Als je uitkijkt naar slapen, dan is de vraag logisch: Slaap je ook wel goed? Het is geen schande om wat langere nachten te maken, of eventueel overdag/avond een dutje te doen. Je stemming gaat immers hard achteruit als je te weinig slaap hebt. Ik heb er zelf ook moeite mee met alle afleiding die je tegenwoordig kunt hebben.

En ik zie dat je tijdens je 2e stage wel iets gevonden had wat je leuk vond om te doen, dus wellicht dat je kunt kijken wat daaraan beviel en of je dat elders kunt vinden. Het helpt vaak als je werkt in een leuke omgeving met leuke collega's en waar goed werk gewaardeerd wordt. Niet elke werkgever kan je dat plaatje schetsen, er komt een hoop trial&error bij kijken. Bij sollicitatiegesprekken e.d. krijg je soms wel het verkeerde idee van een opdracht of omgeving. Zo heb ik al dikwijls in de detachering interviews gehad met mensen waar ik wel een leuke klik mee had, om vervolgens erachter te komen dat ik daar niet mee zou gaan werken. Of dat ik niet de goede vragen had gesteld die iedereen veel tijd had kunnen besparen.

En als ik nog een wijsheid mag delen: het leven moet ook niet draaien om alsmaar werken. Wellicht is je werkdruk te hoog of functioneer je beter met andere werktijden. Een dag per week vrij of een uur per dag minder werken kan ook al veel schelen en bij sommige werkgevers is dat zelfs makkelijker te regelen dan meer salaris. En flexibele werktijden om bv spits te mijden kan ook goed zijn voor je gesteldheid. Zelf werk ik meestal vanaf 9.30 of zelfs 10.00, waarbij het einde van de dag heerlijk rustig is en je echt veel werk kunt verzetten door gebrek aan afleidingen.

[engineer88]

chaoscontrol schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:42:
[...]

Hoe realistisch is het dat je nu maanden geen inkomsten hebt met alle sociale vangnetten hier? Of werk je liever door tot een burn-out?

Door studieschuld en de dagelijkse kosten van het leven zou ik eigenlijk niet meer dan een maand zonder werk kunnen zitten.

En welke sociale vangnetten heb je het over? Als ik ontslag neem heb ik toch nergens recht op?

Doorgaan tot een bore/burn-out was niet het plan en op dit moment is dat ook nog niet aan de orde, maar nog jaren doorgaan is zeker ook niet de bedoeling.

[ Voor 13% gewijzigd door engineer88 op 20-08-2019 15:44 ]

[chaoscontrol]

engineer88 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:43:
[...]


Door studieschuld en de dagelijkse kosten van het leven zou ik eigenlijk niet meer dan een maand zonder werk kunnen zitten.

En welke sociale vangnetten heb je het over? Als ik ontslag neem heb ik toch nergens recht op?

Je kan je contract uitzitten als deze tijdelijk is, maar je kan ook in overleg met je werkgever een ontslag in samenspraak afspreken. De werkgever moet hier dan wel aan willen meewerken. Vaak doen ze dit wel omdat een ongemotiveerde medewerker ook niet alles is.

[Droefsnoet]

Darkfreak schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 14:55:
Benieuwd wat verder voor tips hier opkomen, en wat jij gaat doen (en hoe het uitpakt).
Overwoog zelf ook al eens een loopbaancoach, maar binnen 10km zijn al 10 verschillende coaches.
Ik zou niet mijn geld en tijd willen verdoen en dan slechter eindigen dan waar ik nu sta (werkeloos, of nog ongelukkiger)

Je hoeft ook geen ontslag te nemen om met een loopbaancoach te praten. Met een loopbaancoach ga je aan de slag met wat je droombaan is en hoe je daar kan komen. Het kan zijn dat je voordat je jouw droombaan kan bereiken eerst een andere baan of functie moet bekleden om op te werken naar je ideale baan. Ik heb een hele lijst moeten maken met mijn vaardigheden en competenties die ik heb gebruikt in al mijn banen en dan blijkt dat je veel meer in je mars hebt dan je denkt. Ik vond het in ieder geval erg fijn om eens eens traject te hebben doorlopen met een coach.

[lakemens]

En overweeg alles. Ik ben zelf een dag in de week minder gaan werken, vooral vanwege opgroeiende kinderen, maar het is één van de beste beslissingen van mijn leven. Werk neemt al meer dan genoeg tijd in, net minder werken geeft daarbuiten vel meer plezier. Ik werk niet op woensdag, heb een 'halve dag' voor mezelf en de andere helft met mijn kinderen. Priceless...

[Theo74]

lakemens schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:16:
Doe die loopbaancoach en gauw. Een goede kan je uit die schil van je twijfels trekken en de focus leggen op wat je wél wilt. Daarna ga je op het gemakje praten en als het niet écht goed voelt, gewoon niet doen.

En met je technische achtergrond, ondernemen is zeker een optie. Bijvoorbeeld door jezelf te verhuren voor projecten. Zal niet altijd even leuk zijn, maar je kunt in elk geval zelf kiezen. En je kunt het zelfs je huidige werkgever voorstellen...

Het is een veel voorkomend probleem dat veel werknemers honkvast lijken door inkomensafhankelijkheid en te vaak ook door status. Met bijvoorbeeld een hoge opleiding wil men vaak aan de top functioneren, met bijpassende dure woning, luxe auto en vakanties op niveau, een gouden kooi waarvan men de sleutel zelf heeft weggegooid.
Tot deze kooi beperkingen blijkt te geven als men diep van binnen heel iets anders zou willen, er na lang genoeg doormodderen uiteindelijk 'iets' klapt en een depressie nog net niet om de hoek staat.

Soms moet er iets ingrijpends gebeuren om de situatie rigoreus te veranderen. Voorbeelden hiervan zijn mensen die na een ongeluk of andere intensieve ervaring, ineens een hele andere weg inslaan. Van academisch specialist in een ziekenhuis naar, bij wijze van, een hondenuitlaatservice. Met de jaren je passie in het leven ontdekken, ongeacht inkomen en status en op een gegeven moment op het punt komen dat de tijd hiervoor rijp is.

Misschien ietsje off topic maar zeker gerelateerd en misschien herkenbaar voor een aantal topic lezers.

[Buzz134]

zelf ben ik nog niet zo heel lang werkzaam pas 6 jaartjes. ik ben zelf afgestudeerd niveau 4 (niet erg speciaal) ik ben begonnen op een middelbare school dit vond ik geweldig lekkere vakanties vooral maar je werd ook niet uitgeput want elke paar weken had je weer een dag of een weekje vrij. inmiddels daar weg (contract werd niet verlengd ivm krimp in de school) en toen.... begonnen op bij een isp op servicedesk al heel snel werden dagen lang, moeizaam en enige waar ik ook naar uit kon kijken was het weekend. toen in de proef maand meteen besloten niet langer hier verder te gaan. na 3 maanden bij detachering gekomen hier een klus gehad die niet beviel ook aangegeven maar door *weinig ervaring/certificering* kon ik niets anders krijgen. na 4 maanden besloten niet meer na de klus te gaan, geen fijne collega's werk lag me niet en ging met tegen zin heen.

uit eindelijk 2 weekjes bij huis gezeten en ben ik aangenomen bij een transport bedrijf, de grote hiervan is wat het leuk en uniek maakt door veel afwisseling, ontmoet en spreek veel mensen, tuurlijk heb je altijd collega's die je niet mag maar dat is oke. en hier komt hetzelfde advies al van iedereen: kijken wat vind ik zelf leuk om te doen en wat wil ik voor langere tijd doen en kan ik meer taken(uitdaging) krijgen. Loon kan ik geen oordeel overdoen maar wat ik wel weet is dat loon niet alles is liever 100 euro minder en een super baan dan 100 euro meer en met tegen zin

[underrated]

Het klinkt mij idd als een bore-out of wellicht een quarterlifecrisis. Daar ben je zeker niet alleen in.

Hoe je verder moet met je werkende leven, daar ga je wel uitkomen. Begin idd met een loopbaancoach en neem ook de tijd voor het proces. Probeer wat dingen uit, kijk of je op een paar plekken kan meelopen. Kan ook naast je baan, bv als je een dag minder gaat werken.

Je baan helemaal opzeggen is een handig idee als je perse ergens vandaan wil. Maar als je nog niet weet waar je dan naartoe wil, dan is de kans op je op een betere plek komt niet zo groot.

[Theo74]

Buzz134 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 15:58:
zelf ben ik nog niet zo heel lang werkzaam pas 6 jaartjes. ik ben zelf afgestudeerd niveau 4 (niet erg speciaal)

Kijken wat vind ik zelf leuk om te doen en wat wil ik voor langere tijd doen en kan ik meer taken(uitdaging) krijgen. Loon kan ik geen oordeel overdoen maar wat ik wel weet is dat loon niet alles is liever 100 euro minder en een super baan dan 100 euro meer en met tegen zin

Mooi voorbeeld van een "status dingetje". Mensen schamen zich soms nog net niet als ze geen HBO of universitaire opleiding hebben gedaan. Kom op, wees trots op wat je hebt gedaan, wat je van nature ligt en wat je goed kunt!"
Er zijn altijd mensen die het beter hebben gedaan maar ook mensen die het veel minder doen. En gelukkig maar, want op elk niveau in de samenleving zijn al deze verschillende soorten mensen keihard nodig.
Ik denk dat het in het leven veel belangrijker is wie je zelf bent als persoon, je ware IK. Niet de gemaakte versie.

En loon is net zo waardevol als het werk wat je er voor doet. Als het werk je tegenstaat en ten koste gaat van je balans en je gezondheid dan kan een hoog loon dit uiteindelijk niet meer compenseren.
Als jij iets doet wat aansluit op je leven en je energie geeft in plaats van dat het energie kost dan is loon in zoverre betrekkelijk dat het maar deels nodig is om een fijn leven te hebben.

[Darkfreak]

Theo74 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 16:37:
[...]
Mooi voorbeeld van een "status dingetje". Mensen schamen zich soms nog net niet als ze geen HBO of universitaire opleiding hebben gedaan.

Guilty as charged.

[Anoniem: 1222698]

Zie dit soort topics/vragen steeds vaker voorkomen. Ben erg benieuwd waar dit fenomeen toch vandaan komt

Zou een oorzaak kunnen zijn dat men altijd maar adviseerde een zo hoog mogelijke opleiding te volgen en dat het niet uitmaakte waarin. Als het maar hoog opgeleid is.

Soms heb ik het idee dat velen liever een spijker in de muur slaan en dat die functies voor hoogopgeleiden eigenlijk maar behelpen is

[Darkfreak]

Anoniem: 1222698 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 16:43:
Zie dit soort topics/vragen steeds vaker voorkomen. Ben erg benieuwd waar dit fenomeen toch vandaan komt

Zou een oorzaak kunnen zijn dat men altijd maar adviseerde een zo hoog mogelijke opleiding te volgen en dat het niet uitmaakte waarin. Als het maar hoog opgeleid is.

Deels toepasselijk mbt het moeten bereiken van een zo hoog mogelijke opleiding, en het schuldig voelen wanneer dat, voor wat voor reden dan ook, niet lukt.

[ Voor 13% gewijzigd door Darkfreak op 20-08-2019 16:50 ]

[Anoniem: 1222698]

@Darkfreak Best triest

[Tomonic]

Hoe lang ben je nu full-time aan het werk? 3-4 jaar?

Vindt het wel apart dat je nu al een born/burn out heb, misschien de generatie van tegenwoordig?

Zelf werk ik vanaf mijn 16de en ben nu 37 jaar. Van productie werk tot "buiten werk", van IT helpdesk tot devops.

Ik herken het ook wel, steeds kantoorwerk, wil ook wel weer eens naar buiten, gedacht aan vrijwilligerswerk, omscholen tot leraar. Maar elke "functie" heeft zo zijn voor en nadelen. Je bent niet de eerste met dit topic.

De "sleur" van (kantoor)werk, wil lekker naar buiten beetje tuin/hovenieren of in de bouw een muurtje bouwen zodat je echt het gevoel hebt: "ZO, dit heb ik ff voor elkaar gekregen"!

De leraar denk ook wel eens, damn weer in de avond werk nakijken, of weer die ouderavond waarbij ik moet uitleggen dat Keesje of Jantje weer geen ruk doet. Of de hovenier die weer met de schoffel, het zoveelste onkruid eruit moet rukken in de brandende zon, gietende regen of verschikkelijke kou. Of de bouwvakker die na 8 uur bikkelen met pijn in de rug op de bank ploft verder geen fut meer heeft. Die denken allemaal, pfoe zat ik maar op kantoor, lekker droog beetje ouwehoeren met de collega's, beetje computeren en koffie drinken.. heerlijk!.

In the end is het belangrijks, wat doe je buiten je werk om weer energie/zin op peil te krijgen? Zorg dat je financieel gezond bent, en/of probeer dat te realiseren. Je kan beter een leuke hobby zoeken naast je baan, dan een andere baan aangezien je binnen 2-5 jaar weer in die sleur zit (dan erger je weer aan andere dingen). Zelf game ik, en ga ik in het weekend leuke dingen doen met de vrouw (uit eten, dierentun, pretpark, weekendje weg). Maar mijn Zen moment is toch echt gamen, heerlijk op vrijdag avond whiskey erbij, lekker verstand op 0 beetje knallen. En zo heeft iedereen zijn eigen ding (postzegels verzamelen, met treintjes spelen, breien etc).

[Theo74]

Anoniem: 1222698 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 16:43:
Zie dit soort topics/vragen steeds vaker voorkomen. Ben erg benieuwd waar dit fenomeen toch vandaan komt

Zou een oorzaak kunnen zijn dat men altijd maar adviseerde een zo hoog mogelijke opleiding te volgen en dat het niet uitmaakte waarin. Als het maar hoog opgeleid is.

Soms heb ik het idee dat velen liever een spijker in de muur slaan en dat die functies voor hoogopgeleiden eigenlijk maar behelpen is

Dit kan komen door onze programmeringen waaruit rotsvaste overtuigingen ontstaan. Wat in een goede oude tijd leek te werken maar in een nieuwe of veranderende tijd bij steeds meer mensen kan gaan knagen.

Wij leerden op jonge leeftijd van onze ouders, of opvoeders en deels van onze omgeving. Deze op jonge leeftijd overgedragen kennis is ingesleten, werd voor ons waarheid en die zit diep vaak onderbewust geworteld. Er zijn tal van dingen die we 'zo' doen omdat het zo geleerd is, we doen het vaker onbewust dan bewust. Echter, dit is grotendeels ongeevolueerde kennis, kennis die niet altijd meer past in deze tijd.

Ik denk dat het te kort door de bocht is om te zeggen dat hoge opleidingen hierdoor achterhaald zijn. We worden niet ineens allemaal ambachtslieden, doeners en denkers zijn net zo belangrijk en vaak van elkaar afhankelijk.
Het gaat hier denk ik meer om de overtuigde of bewuste keuze wat met je leven te doen. Ongeacht het niveau van je opleiding en functie, kies je hiervoor omdat je er een bepaalde verwachting mee bevredigd, of doe je dit vanuit je oprechte gevoel.

Persoonlijk denk ik dat deze bewustwording veel breder en ook globaal gaande is, op vele vlakken.

[Droefsnoet]

Anoniem: 1222698 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 16:43:
Zie dit soort topics/vragen steeds vaker voorkomen. Ben erg benieuwd waar dit fenomeen toch vandaan komt

Zou een oorzaak kunnen zijn dat men altijd maar adviseerde een zo hoog mogelijke opleiding te volgen en dat het niet uitmaakte waarin. Als het maar hoog opgeleid is.

Soms heb ik het idee dat velen liever een spijker in de muur slaan en dat die functies voor hoogopgeleiden eigenlijk maar behelpen is

Denk niet dat het met hoogopgeleid heeft te maken, maar meer dat van baan wisselen vroeger niet werd gedaan. Zodra je een baan had dan bleef je daar voor de rest van je leven, mooi die bonus meepikken als je 25 jaar in dienst bent, dat gouden horloge als je met pensioen gaat. Die mentaliteit is er inmiddels wel uit. Tegenwoordig moet je baan ook leuk zijn.

[Buzz134]

ben enorm trots op me niv4 papiertje begonnen op niv3 en altijd te horen gekregen van de school dat het me niet ging lukken tot dat ik na 8 maanden me papiertje binnen had

Theo74 schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 16:37:
[...]


Mooi voorbeeld van een "status dingetje". Mensen schamen zich soms nog net niet als ze geen HBO of universitaire opleiding hebben gedaan. Kom op, wees trots op wat je hebt gedaan, wat je van nature ligt en wat je goed kunt!"
Er zijn altijd mensen die het beter hebben gedaan maar ook mensen die het veel minder doen. En gelukkig maar, want op elk niveau in de samenleving zijn al deze verschillende soorten mensen keihard nodig.
Ik denk dat het in het leven veel belangrijker is wie je zelf bent als persoon, je ware IK. Niet de gemaakte versie.

En loon is net zo waardevol als het werk wat je er voor doet. Als het werk je tegenstaat en ten koste gaat van je balans en je gezondheid dan kan een hoog loon dit uiteindelijk niet meer compenseren.
Als jij iets doet wat aansluit op je leven en je energie geeft in plaats van dat het energie kost dan is loon in zoverre betrekkelijk dat het maar deels nodig is om een fijn leven te hebben.

[Furion2000]

Ik zou zeggen welkom in het 'werkende leven', om even een andere weg in te slaan. Ik ben ook 30 en heb vanaf mijn 11e altijd naast mijn studie redelijk wat gewerkt en ook fulltime om later weer tot de conclusie te komen dat ik HBO 'nodig' had voor mijzelf. Ik merk dat ik die gevoelens (verveeld, moe van dit en dat, onrust) ook redelijk vaak heb en heb 2 observaties + een mening daarover.

Om mij heen:
Mijn vrienden die hoogopgeleid zijn en in mijn ogen redelijk verwend zijn tijdens de jeugd door weinig bijbaantjes te hoeven hebben of flink aan de stufi hebben gezeten switchten de laatste 6 a 8 jaar gemiddeld om de 2 jaar. Mijn vrienden die altijd veel werkte naast hun school, maar vaak ook net iets minder zijn opgeleid switchten gemiddeld ....cancel that.....zitten nog steeds bij dezelfde werkgever in de laatste 10 a 14 jaar. Misschien niet altijd zo, maar dit is wat ik opmerk. De hoogopgeleide vrienden willen snel meer, meer, meer en de rest vind het goed zo en timmert ook gewoon goed aan de weg. Allemaal zijn ze succesvol in wat ze doen, maar ik respecteer dat stukje van mijn lager opgeleide vrienden meer.

Zelf:
Mijn gevoel zegt dus ook meer, meer, meer en ik heb ambitie, doelen en weet wat ik over x aantal jaar kan verdienen bladiebla, maar het is niet realistisch als ik kijk naar een werkgever en mijzelf qua persoonlijkheid. Natuurlijk moet je een paar keer switchen op flink te stijgen in salaris en als je ruzie hebt met collega's wegwezen, maar ik betrap mijzelf erop dat ik een 'minder fijne collega' of een tijdje 'een minder uitdagende opdracht' zo opblaas dat het voelt alsof het heel erg is. In wezen is dat gewoon ce la vie, dat hoort erbij en is normaal. Elke baan voelt op den duur als routine als je jezelf niet uitdaagt om beter te worden, de baas zal dit niet doen als jij je werk al goed doet.

Daarbuiten heb ik ook onderzoek gedaan naar lifestyles en zag ik daar iets van Bourdieu en herkende daar mijzelf erg in de distinction culture. Ik vind alles interessant en kan mij daarom niet lang focussen op 1 ding. De ene maand is psychologie een hot item, dan ben ik een meubelstuk in de schuur aan het maken en telkens merk ik dat wanneer ik bijna klaar ben ik minder zin krijg, het daarom uitstel en dan op het laatst heel snel (deadline werken) dingen af weet te maken. Ik zeg dit omdat ik in dit vooral de onzekerheid herken. Misschien een gevoel van; nu is het bijna af, dan word ik beoordeeld en dat vind ik eng omdat ik er niet zeker over ben. Beetje klote want dat weerhoudt je wel om ergens echt goed in te worden en uitstel gedrag is ook echt super frustrerend

Wat mij helpt;
- Plan hebben wat ik wil op de lange/minder lange termijn en welke gewoonten daarvoor nodig zijn op gebied van vrienden&familie/gezondheid/Werk/financien/vrije tijd/persoonlijkheid. e.g over 5 jaar wil ik 4 dagen werken (werk), 3x per week iets doen waarvan ik buiten adem raak (gezondheid), 1x per jaar familie diner verzorgen(familie). Balans daarin is erg belangrijk en misschien vragen daarom ook mensen naar je vrije tijd en hobbies?
- Mijzelf 'terug praten tot rust in het NU' zoals bijvoorbeeld zeggen dat wanneer ik een half uur naar vacatures zit te kijken (ze achtervolgen je ) dat ik dat niet moet doen en dat pas over een jaar ga doen, als ik dat meubelstuk wil maken eerst het boek over psychologie moet uitlezen. Niet nadenken over straks en over de volgende klus, even iets doen om die focus terug te krijgen at the task at hands. Pas nadenken over doelen en straks wanneer dat the task at hands is
- Gewoonten starten in kleine stukjes zoals hardlopen voor je gevoel belachelijk langzaam opbouwen, want natuurlijk kun je direct een half uur hardlopen, helemaal kapot zijn en je goed voelen voor die ene keer. Gewoonten krijg je er alleen in als de drempel super laag is en je dus bijvoorbeeld week 1 3x met gemak 10 min gaat, week 2 met gemak 15min en ga zo maar door. Het voelt te simpel, maar wil je het een gewoonte maken, moet het ook simpel blijven totdat het een gewoonte is. Een dieet heeft bijvoorbeeld een einde, een gewoonte niet.
- edit; kwetsbaar durven opstellen en je onzekerheid tonen voor dat je je idee deelt, mensen zijn dan wat milder met je en branden je prille idee niet compleet af. Hierdoor kun jij je idee verbeteren en gooi je het niet meteen weg en kan het daarna meer kritiek verdragen, maar ook minder kritiek krijgen omdat het al verbeterd is. Realistisch gezien zijn prille ideeën altijd crap en hebben de nodige verbeteringen nodig

Dus mijn advies is;
- Bekijk wat jij wil in het leven en zorg dat je werk hierop aan sluit.
- Vraag het gewoon aan iemand die al 15 jaar ergens zit en je respect voor hebt. Hij doet dus iets wat jij ook zou willen en hij kan jou misschien wel vertellen hoe je dat aanpakt. Voelt vaak stom en gênant, maar de gesprekken zijn vaak enorm vleiend voor zo'n persoon en jij krijgt precies het advies wat je nodig hebt.
- Laat je niet wegpraten van een bedrijf door mensen die hun beroep hebben gemaakt van het wegpraten van mensen
- Hou jezelf een spiegel voor en zie verbeterpunten en kijk wat jij kunt doen om het meer naar je zin te hebben bij je werkgever.

Dat plaatje (reasons to stay or go) lijkt heel logisch en zo voelt het ook de eerste 2 jaar, maar daarna begint het plaatje weer overnieuw. Het is geen directe oplossing als je graag wat langer bij een werkgever zou willen blijven.

[ Voor 3% gewijzigd door Furion2000 op 21-08-2019 11:06 ]

[miena21]

Delen van je verhaal zijn herkenbaar.
Mijn ervaring is dat het valt of staat met je collega's

Een super leuk team met klote werk hou lang vol. Een klote team met leuk werk hou je niet lang vol.

Uiteraard is dit ongenuanceerd, maar zo heb ik het wel altijd ervaren.

[Darkfreak]

Furion2000 schreef op woensdag 21 augustus 2019 @ 10:14:
Om mij heen:
Mijn vrienden die hoogopgeleid zijn en in mijn ogen redelijk verwend zijn tijdens de jeugd door weinig bijbaantjes te hoeven hebben of flink aan de stufi hebben gezeten switchten de laatste 6 a 8 jaar gemiddeld om de 2 jaar.

Mijn vrienden die altijd veel werkte naast hun school, maar vaak ook net iets minder zijn opgeleid switchten gemiddeld ....cancel that.....zitten nog steeds bij dezelfde werkgever in de laatste 10 a 14 jaar.

Zo herkenbaar dit =/

[Anoniem: 1222698]

Droefsnoet schreef op dinsdag 20 augustus 2019 @ 18:35:
[...]

Denk niet dat het met hoogopgeleid heeft te maken, maar meer dat van baan wisselen vroeger niet werd gedaan. Zodra je een baan had dan bleef je daar voor de rest van je leven, mooi die bonus meepikken als je 25 jaar in dienst bent, dat gouden horloge als je met pensioen gaat. Die mentaliteit is er inmiddels wel uit. Tegenwoordig moet je baan ook leuk zijn.

Nah, door mijn bril gezien, en ik ben van vroeger [een fossiel uit het midden van de vorige eeuw] werd er ook op gehamerd door te leren want dat zou goed voor je zijn. Uiteindelijk als Mulo-B klant naar de HTS voor een studie werktuigbouwkunde. Na 2 jaar had ik er wel genoeg van en niet afgemaakt. Uiteindelijk na 12 ambachten en 13 ongelukken een baan met groeimogelijkheden binnen een dienstverlenend bedrijf terecht gekomen. Het daar idd volgehouden. Dat volhouden is niet echt goed uitgedrukt. 37 jaar lang bij die baas met erg veel plezier gewerkt in allerlei verschillende functies van uitvoering tot wat men nu noemt management.

Ben er eigenlijk wel van overtuigd dat het met druk te maken heeft om een zo hoog mogelijke opleiding te genieten en dat je er dan uiteindelijk achter gaat komen dat je er niet zoveel aan hebt en ergens moet gaan werken waar het maar erg saai is. Ja en dan loop je snel tegen ontevredenheid aan met alle gevolgen van dien.

Misschien was het in mijn tijd misschien ook allemaal wel makkelijker. Het enige wat ik weet is , dat je niet onbedingt een hoge opleiding hoeft te hebben om maatschappelijk te kunnen slagen.

En het lijkt mij dus ook echt een maatschappelijk probleem om bij jongeren de druk zo hoog te leggen dat zij eronder doorgaan

[WouterT13]

Een andere optie is er ook nog. Je zou kunnen overwegen om te gaan promoveren. Dit geeft je vaak flexibele uren, maar geen toploon. Vaak zijn het wel projecten die een stuk uitdagender en vrijer zijn dan in het bedrijfsleven. Mijn ervaring is dat in het bedrijfsleven, zeker binnen engineering, vaak alleen vrij simpele, niet-uitdagende (en dus weinig risico) projecten worden ondernomen. In de academische wereld wordt er op dit vlak meer risico genomen, omdat het geen geld hoeft op te leveren. Daarnaast kun je sparren met collega's en krijg je onderwijstaken, waardoor je in aanraking komt met studenten.

[virtualJac]

Jaja, ook hier zeer herkenbaar. Zelfde sector, praktisch zelfde opleiding. Na 6,5 jaar overgestapt van opdrachtnemer naar opdrachtgeverszijde, waar ik nu zo'n 3,5 jaar zit. Alles op papier goed, behalve het plezier.

Ik ben sinds kort begonnen bij een loopbaancoach. Tot nu toe alleen veel testen gemaakt en informatie gegeven en hoop dat nu om te kunnen zetten naar een plan voorwaarts. Verwacht er geen wonderen van, maar het helpt zeker goed om jezelf te 'leren kennen'.

Zelf heb ik zeer veel affiniteit met ambachten. Het probleem is dat ik zoveel leuk vind, dat ik niet tot iets concreets kom. Ook ben ik, zoals velen hier, bang om 'in te leveren' op financieel gebied. Je raakt toch gewend aan een bepaalde luxe.