Hoi, ik heb een vraagje m.b.t. of het wel of niet verstandig is om in mijn geval een technische studie te gaan doen op de universiteit.
Op de middelbare school (VWO) had ik wiskunde A en een technische studie zoals technische natuurkunde leek mij altijd wel interessant. Vandaar dat ik besloten had om mij in te schrijven voor een wiskunde B examen (zonder cursus), zodat ik de optie om een technische studie te gaan doen open kon houden. Nou komt het erop neer dat ik slechts een weekje had geleerd voor het wiskunde B examen en toch geslaagd ben. Mijn vraag is echter of het dan wel handig is om een technische studie te gaan, aangezien ik volgens mij toch wel een bepaalde manier van denken mis die andere VWO'ers over drie jaar tijd hebben opgebouwd? Ik heb namelijk geen zin in een achterstand tijdens mijn studie.
De reden waarom ik sowieso niet in eerste instantie wiskunde B had gekozen op de middelbare was omdat ik extreem lui was en een 6,5 voor wiskunde moest staan in de derde om het te mogen doen. Ik was destijds pas ook dertien of veertien jaar oud, dus ik snapte nog helemaal niet de consequenties van die keuze (en niemand in mijn familie had gestudeerd, dus niemand die daarbij hielp). Verder leerde ik ook echt op een abnormaal slechte wijze voor wiskunde en was ik enorm bijdehand, vandaar dat ik lager stond dan een 6,5. Ik weigerde bijvoorbeeld om tijdens toetsen mijn berekeningen voluit te schrijven en gaf alleen het antwoord, aangezien ik het nut ervan niet inzag als je het toch gewoon uit je hoofd kan doen. Mijn docent riep mijn ouders hiervoor ook op het matje, hij zei dat ik makkelijk negens kon halen (haalde toen alleen vijven en zessen) als ik gewoon die berekeningen noteer en niet alleen het antwoord geef.
Nou, kortgezegd heb ik dus wel een enorm goed gevoel voor wiskunde, maar mis ik volgens mij wel wat kennis, is het dan verstandig om een technische studie te gaan doen? De manier waarop ik trouwens leer is door gewoon fundamenteel te begrijpen wat je aan het doen bent en wat het idee erachter is. Dingen zoals goniometrie, meetkunde en vectoren had ik bijvoorbeeld nog nooit gezien en van gehoord toen ik begon met leren. Door echter eerst eens goed te lezen wat bijvoorbeeld goniometrie is en vanaf daar stapjes verder te zetten kon ik het hele gebeuren heel snel leren. Dus na me globaal in te lezen wat goniometrie is, kijken wat radialen en graden zijn, hoe zet je zo om in elkaar, daarna de eenheidscirkel bestuderen, vervolgens kijken naar cosinus en sinussen en de relatie daarmee met de eenheidscirkel en zo steeds verder je kennis opbouwen, oefenen en de relaties van de onderwerpen met elkaar maken. Dat deed ik ook met de rest van de onderwerpen en dat is hoe ik het in een weekje kon doen.
Op de middelbare school (VWO) had ik wiskunde A en een technische studie zoals technische natuurkunde leek mij altijd wel interessant. Vandaar dat ik besloten had om mij in te schrijven voor een wiskunde B examen (zonder cursus), zodat ik de optie om een technische studie te gaan doen open kon houden. Nou komt het erop neer dat ik slechts een weekje had geleerd voor het wiskunde B examen en toch geslaagd ben. Mijn vraag is echter of het dan wel handig is om een technische studie te gaan, aangezien ik volgens mij toch wel een bepaalde manier van denken mis die andere VWO'ers over drie jaar tijd hebben opgebouwd? Ik heb namelijk geen zin in een achterstand tijdens mijn studie.
De reden waarom ik sowieso niet in eerste instantie wiskunde B had gekozen op de middelbare was omdat ik extreem lui was en een 6,5 voor wiskunde moest staan in de derde om het te mogen doen. Ik was destijds pas ook dertien of veertien jaar oud, dus ik snapte nog helemaal niet de consequenties van die keuze (en niemand in mijn familie had gestudeerd, dus niemand die daarbij hielp). Verder leerde ik ook echt op een abnormaal slechte wijze voor wiskunde en was ik enorm bijdehand, vandaar dat ik lager stond dan een 6,5. Ik weigerde bijvoorbeeld om tijdens toetsen mijn berekeningen voluit te schrijven en gaf alleen het antwoord, aangezien ik het nut ervan niet inzag als je het toch gewoon uit je hoofd kan doen. Mijn docent riep mijn ouders hiervoor ook op het matje, hij zei dat ik makkelijk negens kon halen (haalde toen alleen vijven en zessen) als ik gewoon die berekeningen noteer en niet alleen het antwoord geef.
Nou, kortgezegd heb ik dus wel een enorm goed gevoel voor wiskunde, maar mis ik volgens mij wel wat kennis, is het dan verstandig om een technische studie te gaan doen? De manier waarop ik trouwens leer is door gewoon fundamenteel te begrijpen wat je aan het doen bent en wat het idee erachter is. Dingen zoals goniometrie, meetkunde en vectoren had ik bijvoorbeeld nog nooit gezien en van gehoord toen ik begon met leren. Door echter eerst eens goed te lezen wat bijvoorbeeld goniometrie is en vanaf daar stapjes verder te zetten kon ik het hele gebeuren heel snel leren. Dus na me globaal in te lezen wat goniometrie is, kijken wat radialen en graden zijn, hoe zet je zo om in elkaar, daarna de eenheidscirkel bestuderen, vervolgens kijken naar cosinus en sinussen en de relatie daarmee met de eenheidscirkel en zo steeds verder je kennis opbouwen, oefenen en de relaties van de onderwerpen met elkaar maken. Dat deed ik ook met de rest van de onderwerpen en dat is hoe ik het in een weekje kon doen.