Hoe ga jij om met werkdruk?

[BerGhtn]

Hallo,

Ik ben 30 jaar, West-Vlaanderen, bachelor toegepaste informatica.
Nu 8 jaar .net developer.

Heb 6 jaar als .net developer gewerkt bij een bedrijf dat medische software ontwikkelde (c# - winforms)
Uiteindelijk vertrokken omdat de werkdruk er te hoog was en er niets aan werd gedaan.
Ik zie nu ook dat een groot deel van de developers toen ook elders aan de slag zijn gegaan. We waren toen met +-15 ontwikkelaars. Had altijd het gevoel dat ik een "zinkend schip" op tijd verlaten heb.

Nu reeds anderhalf jaar aan het werk een bedrijf dat e-commerce websites maakt voor middelgrote bedrijven.
Ik was daar de eerste die begon met .net met een (voor iedereen onbekend) CMS: Episerver

Een eerste project liep redelijk goed, het tweede werd 5 maanden te laat live gezet (en zit nog vol met problemen). Volledig fout gemanaged, project manager kreeg een burn-out, etc..

Nu kreeg ik onlangs te horen dat er binnenkort twee nieuwe projecten aankomen. (we zijn met twee developers nu..) De rest wordt ingehuurd. Het ding is getekend en de deadline is (mijn insziens) totaal niet haalbaar. Zo'n geval van "9 vrouwen kunnen geen kind krijgen in 1 maand"

Ik krijg geen voldoening meer in het afleveren van projecten waar ik zelf niet "trots" op kan zijn omdat ik niet het beste van mezelf heb kunnen geven. Ik ga werken en kruip in mijn bed. Geen zin/energie meer om iets te doen.

Twee weken geleden heeft mijn vriendin me verlaten. We waren 2 jaar samen. Met als reden dat ik niet meer diegene was die ik vroeger wel was.. wat mij heeft doen inzien hoe veel die job doorweegt om mijn privé leven.
Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik ben nu een maand thuis gezet door de dokter
(depressieve periode / burn-out verschijnselen)

Mocht ik een nieuwe job elders beginnen, hoe kan ik weten dat dit niet opnieuw hetzelfde gaat zijn?
Ligt het aan mezelf of ben ik twee keer in een verkeerde omgeving terecht gekomen?

Zoek ik misschien beter even een andere, rustigere (en minder betaalde) job?
Programmeren doe ik echt graag, maar dan vind ik wel dat ik de tijd moet hebben om iets deftig op te leveren. Ik begrijp wel dat het economisch haalbaar moet blijven, maar toch..

Ik hoorde al dingen als: "je moet het van je af kunnen zetten" of "je trekt het je te veel aan" en "het is niet jouw schuld dat het fout loopt".
Ik kan/wil niet ergens werken waar je gewoon je ding doet en niet twee keer nadenkt of er een betere manier is om iets te implementeren of op te lossen.

Ben vrijwel zeker dat ik mijn huidig werk ga moeten opzeggen.

Iemand met dezelfde ervaringen, tips?
Hoe gaan jullie met die stress / tijdsdruk om?

[jordyc]

Persoonlijk ben ik heel goed in het dicht trekken van de deur en dan verder gaan met mijn eigen leven. Ik houd daarom ook werk en prive flink gescheiden. Eventueel overwerken is geen probleem, maar daar zit voor mij ook gewoon een max aan. Als een deadline gehaald moet worden, maar deze staat op nu al optimistisch is dat voor mij geen reden om naast een half uurtje/uurtje per dag aan het eind nog meer uren te draaien. Daarnaast is mijn weekend/vakantie heilig en is mijn tijd om weer op te laden.

Allemaal leuk en aardig dat de baas een opdracht binnen heeft gehaald op die manier, maar mijn eigen welzijn is belangrijker dan wat dan ook. Ik moet nog een 35 a 40 jaar mee en dat hou ik niet vol als ik steeds met werk bezig ben.

Ik ben flink van het sporten en sinds ik mijn sportlessen vlak achter mijn werk heb gepland merk ik ook dat ik minder snel geneigd ben om over te werken. Want daarvoor MOET ik dan het sporten opzeggen die dag. Op deze manier hou ik het overwerken binnen de perken en heb ik direct afleiding na het werk, wat me weer helpt om niet te blijven malen. Hier ben ik ook eerlijk over naar mijn baas en heb hem ook uitgelegd dat ik dit nodig heb om langere tijd gemotiveerd met men werk bezig te kunnen blijven.

[zoenvisje]

Wat niet gaat, dat gaat niet.

Het is goed om betrokken te zijn en je verantwoordelijk te voelen voor je taken maar je moet ook een beetje schijt kunnen hebben op sommige momenten en 'nee' verkopen. Als de deadline op voorhand al onhaalbaar blijkt dan is dat niet jou probleem, tenzij jij de deal gesloten hebt.

Verder zoals @jordyc ook zegt, eerlijk zijn naar je baas en aangeven waar de grenzen liggen. Zo vind ik het geen probleem om over te werken máár staat daar wel tegenover dat ik mijn tijd volledig zelf wil indelen (ben niet zo'n ochtend mens) en dat ik thuis kan werken. Zonder gezeur. Deadlines worden eigenlijk altijd gehaald (mijn deadlines dan in ieder geval) omdat ik kan werken op het moment dat ik het productiefst ben.

[Pimpbizkitnl]

Klanten/Organisaties die Agile/Scrum werken hebben mij persoonlijk al veel rust gegeven. In plaats van 'dit moet worden gedaan de komende 5 maanden' is de vraag nu omgedraaid. Wat kunnen wij als team opleveren. Je geeft commitment af voor 1 sprint (meestal 2-4 weken). En de methodiek (mits goed toegepast) zorgt er ook echt voor dat je nuttig werk doet

Daarnaast zou je kunnen zoeken naar een organisatie die meer nadruk legt op persoonlijke groei en coaching.

[Pietert]

Of het nou SAFe, scrum of waterval opgeleverd gaat worden, vraag hoe je nieuwe werkgever dit altijd plant. Vraag door op zijn antwoorden.
Hoe gaan ze normaliter om met scope creep, zetten ze wel eens een MVP live om het te testen in de werkelijkheid, hebben ze klanten en projecten die langer duren dan een half jaar? Op welke gronden accepteert je nieuwe baas of de projectmanager een project?
Kom je antwoorden tegen als daar heb ik zelf genoeg kennis voor, we accepteren een project als de offerte getekend is en onze projecten zijn snel opleveren en als de klant roept dat iets niet af is sturen wij een accountmanager dan zit je bij de verkeerde partij aan tafel.

Ik doe dit als portfolio manager om de juiste projectmanagers binnen te krijgen, als developer moet jij dit aan de andere zijde doen.

Het proces genaamd 'zo doen we dit altijd' is wat jou dwars kan zitten, probeer dat dus eens te wijzigen in een nieuwe job.

Veel developers zijn zelf ook erg goed in het onderschatten van de duur van taken en de tijd die het opruimen van technical debt kost of juist het inschatten op een aangepaste scope. Soms zelfs lui in die onderwerpen, je bent er als het goed is steeds zelf bij. Probeer dus ook om daar scherper in te worden en standvastig te zijn op jouw oordeel.

Dus bedenk welke voorwaarden in de manier van werken jou kunnen helpen in een nieuwe baan.
Hoe je daarin scherper moet zijn en niet steeds naar de 'dan werk ik wel harder' oplossing te grijpen die je brengt waar je nu zit en welke skills je hiervoor moet ontwikkelen.

Uiteindelijk is ieder team meer gebaat bij een kritische developer die genoeg levensvreugde over heeft om scherp te kunnen zijn dan een werkdrone die de deadlines niet haalt (ongeacht de oorzaak).

Teams die hun zaakjes op orde hebben en een framework gebruiken zoals het hoort zullen die houding alleen maar kunnen waarderen en er zelfs specifiek naar op zoek zijn.
En je er ook best in willen trainen of je hiervoor een opleiding aanbieden wanneer je er gaat werken.

Succes, op naar de volgende stap!

[NiGeLaToR]

@BerGhtn heftig verhaal man, zowel werk als privé.

Ik denk dat werkstress er inherent bij hoort: prima als je een beetje druk ervaart, af en toe wat spanning en natuurlijk de ontlading als het lukt. Daarom is het zo belangrijk dat er iets magisch is wat 'balans' heet. Voor we daar nog even verder naar kijken is er iets wat je moet leren managen: cortisol. Stresshormoon.

Los van hoe je je werk indeelt heb je namelijk ook nog invloed op hoe je lichaam reageert op stress. Cortisol neemt toe als je stress/spanning ervaart en neemt weer af op een aantal manieren. Google hier 's op en zoek de goede manier voor jou. Alvast 1 ding wat je sowieso zult moeten doen als je dat niet doet, in mijn ogen, is sporten.

Dan die balans: mensen die een burnout situatie krijgen zeggen doorgaans geen nee, voelen zich verantwoordelijk, hebben een positieve werkmentaliteit en zijn doorgaans een echt 'asset' voor het bedrijf. Ze gaan door waar anderen stoppen en geven niet zomaar op. Ze gaan er voor.

En weten niet wanneer ze moeten stoppen, zijn vaak te positief over haalbaarheid en nemen hun werkshit steevast mee naar huis. Das dus een risico. En daar begint de zoektocht naar het vinden van balans: in nee zeggen, in wat je jezelf wel of niet aantrekt (er zit ook een stuk perceptie bij, mogelijk leg je jezelf meer druk op dan er daadwerkelijk is) en hoe je er thuis voor zorgt dat je geen stress meer van je werk ervaart.

Weg gaan zal je helpen om een nieuwe start te maken, maar je zult wel moeten bedenken hoe je die balans dan wél krijgt. Je bent nu eenmaal wie je bent dus je zult in elke situatie terug kunnen vallen op die eigenschappen, eigenschappen die heel goed zijn maar met hun valkuilen en risico's.

Succes, hoop dat je er wat mee kunt.

[Ernemmer]

Ik zet het lekker van me af, ik ben niet verantwoordelijk voor de planning, dat is aan de projectleider. Als hij het dan elke keer slecht plant is dat niet mijn probleem.
Ik doe het werk wat ik doe zo goed mogelijk, en heb liever 70% af waarvan ik weet dat het 100% goed is, dan 100% af en dan weet dat er veel fouten in zitten.

Ook denk ik dat je dit bij bijna elk bedrijf wel zal zien, tegenwoordig is alles op projectbasis en moet het eigenlijk al af zijn op het moment dat de opdracht gegeven is.

[B-Real]

Allereerst, zoek naast het thuiszitten ook goede hulp. Zoiets is erg lastig om "even" vanaf te komen en kost tijd, een specialist kan je hierbij handvatten geven. Misschien heb je aan onderstaand iets als je eenmaal weer aan het werk gaat.

Nu zit ik niet in de IT noch heb ik door een te hoge werkdruk thuis gezeten, maar een hoge werkdruk ken ik wel.
Bij mijn vorige werkgever was er sprake van een sterk seizoenspatroon, geeft niets aangezien veel organisatie daar last van hebben. In een vaste periode in het jaar werkte ik dus best veel over, maar daar stond dan ook een rustige periode tegenover plus vaak een lange vakantie. Dat was op sommige momenten stressvol en vervelend, maar als de periode eenmaal voorbij was leek het ook allemaal weer mee te vallen.

In mijn sector/werk werd het seizoen echter steeds langer, maar ook steeds drukker. De planning werd vooraf "passend" gemaakt, dus in Excel leek het allemaal wel haalbaar mits er geen collega's uitvielen of klanten bij kwamen.
In de praktijk bleek natuurlijk al dat de planning vooraf al veel te optimistisch was en er daarnaast altijd verstorende factoren waren.

Kortom, vaak genoeg wist ik al voordat ik bij een klant begon met werken dat ik er never nooit in de geplande uren doorheen zou komen. Nu ben ik niet vies van wat overwerken, maar als het op een dergelijke manier moet dan ga ik mij niet dag in dag uit uitsloven om toch maar zover mogelijk te komen maar het niet af kunnen ronden.
Voorheen sloeg ik mijn vaste trainingsavond nog wel eens over, want dan kwam het werk tenminste af, op den duur deed ik dat dus niet meer.
Overwerken deed ik nog wel, maar als ik 's ochtends om 6.30 van huis ging en er om 18.30 weer was dan ging ik niet na het eten nog tot een uur of 23.00 thuis werken maar hooguit nog een uurtje wat simpele (maar noodzakelijk) werkzaamheden doen.

Dit werd mij niet altijd in dank afgenomen, want andere collega's belast je ook met meer werk maar ik zat er wel een stuk beter door in m'n vel (zolang je de druk van collega's negeert). Onbewust had ik toen al de keuze gemaakt om dat werk niet heel lang meer te doen, ondanks dat ik het werk an sich leuk genoeg vond, dat maakte deze manier van werken wel uitvoerbaar.
Toen ik eenmaal ontslag had genomen heb ik het met verschillende collega's hier wel eens over gehad, ondanks dat het me op momenten niet in dank werd afgenomen hadden ze er wel alle begrip voor en zouden ze het eigenlijk zelf ook wel willen doen.

Ik ben van mening dat overwerken/werkdruk er bij veel organisaties bij hoort, zeker omdat er best vaak sprake is van drukke en minder drukke momenten alleen moeten de balans wel goed zijn. Als er maanden achter elkaar sprake is van een te hoge werkdruk en veel overwerken dan betekend het gewoon dat er personeel te weinig is en dan moeten er mensen bij komen.

Lang verhaal, misschien heb je er iets aan misschien ook niet. Ik zou niet direct ontslag nemen als je het werk an sich nog leuk vind, als je straks (langzaam) weer aan het werk gaat dien je zelf goed je grenzen aan te geven en je daar aan te houden. Dat gaat waarschijnlijk weerstand opleveren, maar ongetwijfeld ook begrip.
Ik het het motto: "Eerst jezelf en dan pas de rest van de wereld". Klinkt egoïstisch, maar op gepaste momenten moet je dat ook gewoon zijn. Wat overigens niet hoeft te betekenen dat je niet eens een paar stappen extra zet om iets af te krijgen of je collega uit de brand te helpen.

Direct overstappen naar een andere organisatie zou ik niet zo snel doen, eerst hier maar eens proberen de boel op de rit te zetten. Lukt dat niet dan kun je altijd nog overstappen en ook daar is het gras niet altijd groener plus dat je daar de stress van een nieuwe baan voor je kiezen krijgt.

[shadowlyse]

Het heeft natuurlijk altijd twee kanten. Enerzijds kan het aan jou liggen dat je niet goed omgaat met stress, perfectionistisch bent etc. Aan de andere kant zijn er natuurlijk ook factoren die bij de organisatie kunnen liggen zoals onrealistische planningen, te veel werk naar over de schutting van de ontwikkelaars flikkeren etc. Het kan heel nuttig zijn om alle factoren, zowel van jezelf als die van de organisatie helder te krijgen om er achter te komen welke invloed je zelf zou kunnen hebben. Echter dat helder krijgen is niet makkelijk. Je zou kunnen overwegen om eens met een coach te gaan praten, dat kan verhelderend werken. Er zijn echter vele coaches, zoek er in ieder geval een die is aangesloten bij de professionele coaching organisatie die krijg je geen vage/slechte coaches. Succes ermee!

[Hydra]

Ik ben nooit zo onder de indruk van managers / sales die werk aannemen waar geen capaciteit voor is. Ik wil best een keer incidenteel wat harder werken, maar over langere periodes overwerken is gewoon niet sustainable. Een gebrek aan capaciteit is ab-so-luut mijn probleem niet. Niet dat ik het niet vervelend vindt voor het bedrijf, of dat ik niet mee wil denken, maar de ene na de andere developer in de burnout zien schieten heb ik nog veel minder zin in.

Het is belangrijk om eens bij jezelf te rade te gaan waarom je hier zo gevoelig voor bent. Helaas is het zo dat als je overal maar 'ja' op zegt, mensen alleen maar sneller bij jou komen om hun zooi op jouw bordje te dumpen. Mensen zijn nu eenmaal lui. Als het ze lukt een ander hun werk te laten doen, dan maken ze daar graag gebruik van. Als jij de oplossing lijkt te zijn voor het capaciteitsprobleem; prima. Voor hen een zorg minder. Dat jij dan een half jaar later met een zware burn-out thuis zit, is niet iets wat bij hen opkomt.

En dit is ook logisch. Je bent volwassen. Je moet voor jezelf op kunnen komen. Jij bent de enige die kan beoordelen in hoeverre bordje vol is. Hoe daar kwa planning mee om gegaan moet worden is niet jouw probleem, maar het heel duidlijk aangeven is wel jouw verantwoordelijkheid.

[Pizza_Boom]

Hydra schreef op dinsdag 11 juni 2019 @ 14:46:
Ik ben nooit zo onder de indruk van managers / sales die werk aannemen waar geen capaciteit voor is. Ik wil best een keer incidenteel wat harder werken, maar over langere periodes overwerken is gewoon niet sustainable. Een gebrek aan capaciteit is ab-so-luut mijn probleem niet. Niet dat ik het niet vervelend vindt voor het bedrijf, of dat ik niet mee wil denken, maar de ene na de andere developer in de burnout zien schieten heb ik nog veel minder zin in.

In productiebedrijven heb je dat ook. Meermaals nu aan het handje gehad dat er beloftes worden gedaan die niet haalbaar zijn. Dan heb je 2x ruzie:
De eerste keer heb je de confrontatie als de opdracht bij jou neergelegd wordt en je zegt dat dit niet haalbaar is. Dan moet je maar wat harder je best doen.
De tweede keer is als degene die de belofte gedaan heeft, wordt aangesproken door zijn klant/contact dat de deadline verstreken is en bij jou komt klagen dat het niet af is. "I told you so", kan dan werken als een rode lap op een stier.

[TWCRay]

Ik zou voorlopig niet van baan veranderen, probeer er eerst rustig zelf boven op te komen, terug in het ritme bij je huidige werkgever en ga vanuit die positie iets anders zoeken. Je wilt niet nu opzeggen, elders beginnen en dan alsnog de deksel op je neus krijgen door bij je nieuwe werkgever alsnog in de ziektewet te belanden.

[Hydra]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 11 juni 2019 @ 15:47:
[...]
In productiebedrijven heb je dat ook. Meermaals nu aan het handje gehad dat er beloftes worden gedaan die niet haalbaar zijn. Dan heb je 2x ruzie:
De eerste keer heb je de confrontatie als de opdracht bij jou neergelegd wordt en je zegt dat dit niet haalbaar is. Dan moet je maar wat harder je best doen.
De tweede keer is als degene die de belofte gedaan heeft, wordt aangesproken door zijn klant/contact dat de deadline verstreken is en bij jou komt klagen dat het niet af is. "I told you so", kan dan werken als een rode lap op een stier.

Precies. Heb hierover wel eens 'ruzie' lopen maken met een sales persoon. Die vond dat zijn probleem niet; hij had z'n werk gedaan. Die klagende klant was vervolgens het probleem van of de account manager, of the project lead (ik). Enorm kortzichtig.

[Pizza_Boom]

Hydra schreef op woensdag 12 juni 2019 @ 09:35:
[...]


Precies. Heb hierover wel eens 'ruzie' lopen maken met een sales persoon. Die vond dat zijn probleem niet; hij had z'n werk gedaan. Die klagende klant was vervolgens het probleem van of de account manager, of the project lead (ik). Enorm kortzichtig.

Vorig jaar eentje gehad. Problemen bij leveren, dus uiteindelijk hotemetoot ernaartoe. Moest e.e.a. opnieuw geleverd worden. Heeft allerlei toezeggingen gedaan, ook die wij contractueel eruit gehaald hadden (optisch wat mooier, maar niet meer geautomatiseerd te maken, alles handwerk) en dan een levertijd aangeven die minder is dan alleen al onze productietijd... Terwijl we opnieuw moeten gaan uitwerken. En dan boos worden als je het niet haalt.

[wm1234]

Paar zaken die hiervoor al zijn genoemd. Houdt in gedachte, het is niet je eigen bedrijf dus de consequenties zijn uiteindelijk niet jouw verantwoordelijkheid. Al voelt dat soms wel zo omdat je een goed product wil afleveren. Als je die switch in je hoofd maakt en zo goed mogelijk je best doet, geeft dat al wat rust. Bedenk hierbij, de winsten krijg je niet maar ook niet de verliezen. Als je niet meer nodig bent, ontslaat de werkgever je ook. Als een klant het bedrijf in gebreke stelt, dan is dat het probleem van de werkgever en niet van jou.

Een goede projectmanager/sales vraagt aan zijn team hoelang ze nodig hebben met een urenschatting met een overzichtelijke scope (wat doe je wel en wat doe je niet) en als er open eindjes zijn dan wordt daar ruimte voor gehouden + een opslag van uren in alle gevallen. Developers zitten in de praktijk er bijna altijd naast qua tijdsinschatting (gebaseerd op eigen ervaring). Agile werkwijze mag het team zelf bepalen, wat ze oppakken en aan committeren, dat is nog mooier. Daar kan je altijd wat aan de lage kant zitten, wat je echt afkrijgt en extra is mooi meegenomen.

Werkdruk, het kan wel eens voorkomen dat je het druk hebt maar in principe moet je je werk gewoon kunnen afronden in de tijd die ervoor staat met een beetje spelling voor andere zaken. Goede managers/scrum masters kijken goed vooruit, zodat de druk goed verdeeld is. In de praktijk zie je dat veel mensen niet kunnen plannen waardoor er onnodig druk komt op teams/management. Voor dat soort teams moet je niet (willen) werken en als je weet gewoon duidelijk aangeven/aankijken. Het kan natuurlijk wel voorkomen dat je aan het eind nog wat zaken moet afmaken en daardoor wat harder moet doorwerken / meer uren maken maar dat moet dan ook weer afgewisseld worden met een meer rustige periode.

Vooral ook je eigen grenzen aangeven en het werk ook afsluiten als je weggaat. Pak je rust om op te laden in de avond / weekend. Daar heeft uiteindelijk en voor jijzelf het meeste aan. Zeker als je net uit een burn-out situatie komt.

Ga zelf ook bij jezelf op zoek naar welke sector je wil werken, alles met overheid/semi overheid is het werktempo goed te doen plus je voegt ook nog eens iets toe aan de maatschappij.

[Furion2000]

Ik kwam uit een ‘schuld-cultuur’, waar er achter je rug om werd gepraat over dingen die je in vertrouwen tegen iemand vertelde, om maar niet zelf de ‘schuld’ te krijgen van een probleem. Voelde toen ik begon in de developer wereld hetzelfde alleen dat was zo misplaatst als maar zijn kan en puur trauma’s van de vorige baas.

Wat mij enorm geholpen heeft zijn softskills;
– Cursus softskills waar je gewoon veel over jezelf en anderen leert
– Boek van Covey, Rose of leary en een boek dat ‘ja maar’ heet

Wat leert het je;
– Zeg je te gemakkelijk ja, dan leer je dat je niet moet twijfelen en gewoon duidelijk nee moet zeggen als je eerste gevoel negatief is.
– Je gevoel zegt dit dat zus en zo van wat andere mensen van je denken en hoe je boodschap over komt, maar er zit zo enorm veel ruis tussen, dat een harde Nee voor jou misschien lullig over komt, maar compleet normaal word ontvangen door de andere persoon.
– Je leven indelen zodat je je goed gaat voelen.

Indeling;
Juiste balans tussen slaap, sport, ontspanning, werk, sociaal contact. Je hebt ze 100% allemaal nodig om je goed te voelen;
– Als je te lang niet sociaal met je vrienden om gaat, merk je dat het stroever gaat in de gesprekken.
– Als je te lang niet sport krijg je minder energie
– Als je 1 nacht niet goed slaap is je weerstand al 30% minder die dag, slaap zorgt ook dat je dingen emotioneel verwerkt en is echt super belangrijk
– Werk is ook belangrijk want het geeft je vrijheid en zorgt er voor dat je je ontwikkelt en is ook een stukje sociaal contact.
– Ontspanning is de silent killer tegenwoordig. Radio of tv aan tijdens het koken en telefoon op elk vrij moment dat je even niets om handen hebt zijn echt de focus killers van vandaag de dag. Ook je mailbox constant open is een constante focus killer. Sinds ik mijn telefoon minder gebruik en gewoon soms niet mee neem en de mailbox op 3 momenten van mijn werkdag bekijk heb ik zoveel meer focus. Ook is wandelen in mijn eentje ook een manier geworden om even lekker dingen op een rijtje te zetten. Wandelen met mensen word ook als ontspanning gezien, maar dat geeft je niet dat momentje even met jezelf.

Persoonlijk advies qua werk;
Zoek de antwoorden in jezelf en bij de dingen die jij in de hand hebt, al het andere is weggegooide energie. Dus ben je het oneens met product managers, ga met ze in discussie en leer van elkaar. Ook zou ik van dat perfecte plaatje af proberen te stappen, je kunt niet een race auto maken als de manager genoegen neemt met een step. Zorg dat je een goed werkende step maakt en bewaar de coole fancy shit voor je eigen projecten of probeer dat de klant later voor die dingen gaat betalen. Klinkt cru, maar zo is het wel. Als je leert begrijpen wat voldoende is voor het bedrijf dan kun je ook blij zijn als je doet wat voldoende is. Je bent dan episch blij als je toch het perfecte plaatje ooit haalt en gewoon blij als je voldoende doet haha.

Ook gewoon een directe Nee verkopen en duidelijk zijn in je grenzen, getwijfel heeft niemand iets aan en als mensen het niet lijken te begrijpen leg je ze het uit waarom je het doet en als ze dan nog niet begrijpen zijn het frikandellen en zijn ze je energie niet waard.

[FlowSnake]

Pizza_Boom schreef op woensdag 12 juni 2019 @ 10:04:
[...]
Vorig jaar eentje gehad. Problemen bij leveren, dus uiteindelijk hotemetoot ernaartoe. Moest e.e.a. opnieuw geleverd worden. Heeft allerlei toezeggingen gedaan, ook die wij contractueel eruit gehaald hadden (optisch wat mooier, maar niet meer geautomatiseerd te maken, alles handwerk) en dan een levertijd aangeven die minder is dan alleen al onze productietijd... Terwijl we opnieuw moeten gaan uitwerken. En dan boos worden als je het niet haalt.

Kortom; 'commercie'. Commercie is oblivious voor enig proces in het bedrijf ook. Even snel dit, even snel daar een uitzondering, altijd even snel, en elke keer weer achter de feiten aan lopen.

Zit zelf niet in de IT, maar even een idee;
Buiten het ERP-systeem om producten laten bestellen voor een specifieke klant en dit niet melden (nekschotwaardig op zichzelf).
Op dag van levering onmogelijk in te boeken want geen PO. 'Zet er even snel een PO in', kan niet, is EDI.
Vervolgens toch opgelost en ingeboekt, staat de SO er niet in... Wordt even snel bij klantenservice geregeld, zonder mede te delen dat dit specifiek om die net binnengekomen partij gaat. Gevolg is dat de reguliere voorraad wordt gebruikt verstuurd

En dit is toepasbaar op elk bedrijf.

BerGhtn schreef op dinsdag 11 juni 2019 @ 12:00:
Ik kan/wil niet ergens werken waar je gewoon je ding doet en niet twee keer nadenkt of er een betere manier is om iets te implementeren of op te lossen.

En dit is eigenlijk het hele verhaal. Hoe ga jij om met dergelijke situaties op het werk?

Ik heb heel snel gewoon nee leren zeggen tegen zooi dat sowieso niet mijn verantwoordelijkheid betreft. Je moet de discussie niet in je zelf aangaan door het te overdenken, kaats de bal direct terug.

Eigenlijk een soort tweakers mentaliteit - wat heb je zelf gedaan om het op te lossen, en heb je er iets van geleerd zodat het niet weer gebeurd.

[Wozmro]

Herkenbaar, ben ook van West-Vlaanderen en heb daar ook last van
Maar ik merk ook wel dat het beter wordt met ouder worden. Je begint te beseffen dat het overal wel iets is en dat geen enkel bedrijf perfect is.

Je bent werknemer, geen freelancer. West-Vlaanderen heeft een werkloosheidsgraad van 2% of zo, ze zullen je niet buitengooien als je 'nee' zegt maar wel je werk goed doet volgens de voorwaarden die in je contract staan.

Ik vermoed dat je spontaan overuren doet zonder dat de baas het moet vragen, kan dat kloppen?

Indien zo, probeer dat af te leren en wacht tot ze het echt vragen, als ze het vragen denk dan eerst aan jezelf: moet je nog sporten, winkelen, tandarts,... zeg dit dan direct. Ben je helemaal vrij dan kan je eventueel ja zeggen.

[Henkje.doc]

Ik ben bang dat het niet maken van overuren en het doen van sporten niet direct gaat helpen. Herken me in bovenstaande, en probeer in ieder geval op de uren te letten (uurtje eerder weg) en sport minimaal 2 keer in de week. Het zijn echter niet de oplossingen.

[Voor 0% gewijzigd door Henkje.doc op 18-06-2019 06:35. Reden: Typo]

[barry86]

Luisteren naar de vrouw...

Ja echt waar...
Je wederhelft is de graadmeter hoe het met je gaat. Vaak denkt een man dat een vrouw zeikt om te zeiken. Maar soms zitten er ook goede bedoelingen achter.
Veeeel praten helpt daarbij en je vooral open stellen.

Werk email niet op je mobiel zetten. Je werk loslaten betekent ook echt loslaten en niet na werktijd elke 5min je mailbox checken.
Je zult verbaast staan wat voor een afkickverschijnselen je nog gaat krijgen. Dingen als 'onrustig' zijn. 'Onbestemd' gevoel.
Verwijnt vanzelf. Dat heet afkicken

Verwachtingspatronen met je leidinggevende thuis en op het werk duidelijk bespreken. Aannamens en onzekerheid leid tot stress en gedragsverandering

Mobiel wegleggen en ga gezellig doen! De mobiel op de eerste plaats en dan de vrouw is de verkeerde volgorde.
Ook hier gelden die afkickverschijnselen. 'Wat moet ik nou toch doen?...'
Wat heefy dat met je werk te maken? Alles! Je bent dan nog steeds digitaal bezig en wordt continu gevoed met prikkels ipv leren te ontspannen. Leg je mobiel maar eens een week lang na 18.00u weg totdat je gaat slapen. Gaat moeilijk worden.

[Voor 36% gewijzigd door barry86 op 17-06-2019 20:43]

[De_Bastaard]

Mediteren werkt voor mij wel goed. Gezeik en druk heb je overal, het gaat erom hoe je er mee omgaat.

[Voor 80% gewijzigd door De_Bastaard op 17-06-2019 21:35]

[deadlock355]

Dit is topic met hoge herkenbaarheid voor mij en met name hoe belangrijk het is om te snappen wat je gevoelig maakt voor werkdruk. Ik ben op dit moment herstellende van een zware burnout veroorzaakt door jarenlang roofbouw te plegen op mijn eigen gezondheid. Ik werkte in het wetenschappelijk onderzoek in de informatica als assistent professor, een omgeving die bekend staat om de hoge werkdruk en lange uren. Het doen van onderwijs, administratieve taken en onderzoek gecombineerd met een hoge druk om kwaliteit te leveren, publiceren en onderzoeksgeld binnen te halen zorgde er uiteindelijk voor dat ik consistent weken van rond de 70-90 uur draaide (elke avond en elk weekend tot laat in de avond doorwerken en <6 uur slaap).

Dit kwam ten dele door de werkomgeving. In de academische wereld wordt lange uren gezien als een vereiste om serieus genomen te worden, en als je dit niet aankan dan ben je niet uit het juiste hout gesneden (dit is mij letterlijk meerdere malen aangegeven). En als je al eens aangaf dat je bijvoorbeeld te veel onderwijs moet doen en dit ten koste gaat van je onderzoek, dan werd aangegeven dat je niet in staat bent deze zaken te scheiden zonder daarbij objectief te kijken of je werklast niet daadwerkelijk te hoog is.

Uiteindelijk ben ik onder de druk bezweken en anderhalf jaar geleden geswitched naar een industriële onderzoeksplek, en zoals je zo vaak hoort is daar de klap gekomen van jarenlange roofbouw. Ik kreeg een zware peesontsteking aan mijn schouder (frozen shoulder) alsgevolg van stress waardoor ik een jaar fysio nodig heb gehad om schade aan mijn schouder te beperken. Daarnaast werd het ook duidelijk dat mijn mindset volledig verpest was door deze ervaringen. Ik merkte dat ik op het werk positieve feedback niet vertrouwde (want daar zat normaal altijd een hoeveelheid extra werk aan vast), ik kon niet op tijd naar huis gaan uit angst dat ik het werk niet af kreeg, ik was niet eens in staat 15 minuten pauze te nemen tijdens de werkdag.

Dit was het punt waarop ik me realiseerde dat het probleem eigenlijk veel meer bij mezelf lag dan bij bijvoorbeeld een werkomgeving alleen. Om dit weer op te rails te krijgen heb ik therapie doorlopen die er met name op was gericht om te laten realiseren dat werk niet alles is (zoals hierboven al gezegd) en dat de situatie waar ik me in bevond toch echt ook door mezelf kwam. Ik had op vele momenten nee kunnen (en moeten) zeggen maar het was consequent ja, ook al ging dat ten koste van mezelf. Natuurlijk kan een werksituatie zoals degene waar ik in zat hier geen rekening mee houden, maar dan heb je zelf nog steeds de keuze om te zeggen dat je dat niet accepteert en dus ergens anders je heil zoekt.

Nu anderhalf jaar verder ben ik nog steeds herstellende van de fysieke en emotionele schade maar mijn nieuwe werkomgeving heeft echt veel bijgedragen aan verbetering. Werkt stopt hier om half zes en (bijna) niemand stuurt emails in de avond. Er is positieve ondersteuning en mijn manager (die weet van mijn achtergrond) houdt in de gaten dat het niet uit de hand loopt in het team en met teamleden. Omgaan met druk en de verleiding om weer uren te gaan werken is er nog altijd maar dat is iets wat ik elke dag actief in de gaten houd. En de sleutel is inderdaad om nee te kunnen zeggen tegen anderen en vooral dat ook voor jezelf toe staan. Daarnaast heb ik ook expliciet een hobby opgepakt die niets met computer te maken heeft en me minimaal één dag per week het huis uit krijgt, wat ook een stap in de goede richting is geweest.

Als ik zo terug lees is dit meer een post over hoe niet om te gaan met druk, of in elk geval om er niet zo lang mee te wachten dat je er jezelf schade mee gaat aandoen. Het is hierboven al gezegd, het is het niet waard.

[htca]

dingen waarmaken die een ander belooft... het gebeurt overal...

Voor jezelf; je hebt je neus nu een keer gestoten en je lijkt hem nu weer te stoten.... het is fijn dat je je bewust bent van wat er mis is. Nu nog eerder detecteren en handelen. Maar let wel...

"Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen, maar een mens, dat stomme dier, doet dat wel een keer of vier".

Mijn advies; geef je persoonlijke grenzen aan en escaleer als ze er structureel er overheen gaan. Dat is nu helaas het geval...
Wat ook helpt: een partner die gewoon af en toe zegt: hej, die laptop gaat nu voor de 4 keer open deze week 's avonds, zullen we een rondje gaan lopen/fietsen of gaan we vanavond of morgen iets leuks doen?
En had ik je al verteld dat jouw probleem niet uniek is... ik was zelf ook zo'n mens (geen ezel)....

Mijn persoonlijke mening: Een beetje spanning hoort er bij, daar is je beloning naar en ook de voldoening hoort daarbij. Je doet dingen die andere niet kunnen (letterlijk!), ik zit in een andere sector en ik zeg altijd dat ik een trucje ken dat niet veel anderen kunnen. Maw je kennis is schaars, ik werk meestal in meerdere projecten tegelijk en heb een vast aanspreekpunt in mijn organisatie bij wie ik aan kan kloppen als mijn taken de redelijkheid overstijgen en met hem bepaal ik de prioriteiten, desnoods op uurniveau.
En ja, af en toe een sommetje maken in het weekend en een berekening controleren doe ik ook wel eens op zaterdag of zondag, maar ik ga ook wel eens eerder weg. Door het geven en nemen en het geven van vertrouwen geeft dat veel meer waarde.
In single project omgevingen, scrum/sprint is een goede methode, maar dat moet wel gedekt worden door het projectmanagement. Tegelijk het opstellen van een aanbieding zonder de input van de mensen die het werk moeten doen, is dodelijk in grotere projecten...

Tenslotte, situatie met je vriendin in deze sucks... sterkte daarmee (misschien komt het nog wel goed, maar ik ben van nature positief ingesteld)

[carlagroentjes]

Raclame maken zonder toestemming is spam. Niet toegestaan.

[Voor 88% gewijzigd door Ardana op 24-06-2019 18:04]

[ZieMaar!]

De_Bastaard schreef op maandag 17 juni 2019 @ 21:34:
Mediteren werkt voor mij wel goed. Gezeik en druk heb je overal, het gaat erom hoe je er mee omgaat.

Deze korte reactie valt een beetje in het niet bij alle epistels met (waardevolle) persoonlijke inzichten, maar dit is volgens mij de kern.

Wat voor jou specifiek het beste werkt, weet jij, je partner of anders een goede coach. Dat is voor veel mensen verschillend. Introverte mensen doen wellicht beter dingen alleen, extraverte mensen krijgen energie van andere mensen. Voor de een is sport pure ontspanning, voor de ander nog iets extra’s dat moet...

Veel werken is (bijna) nooit echt nodig, hooguit op sommige echt zware functies of als je eigenlijk niet competent bent, heel misschien in sommige werkomgevingen maar dan wordt het al meer een bewijsding. Dat past bij sommigen, maar lang niet bij iedereen.

[sypie]

BerGhtn schreef op dinsdag 11 juni 2019 @ 12:00:
Mocht ik een nieuwe job elders beginnen, hoe kan ik weten dat dit niet opnieuw hetzelfde gaat zijn?
Ligt het aan mezelf of ben ik twee keer in een verkeerde omgeving terecht gekomen?

Zo lang je in een commerciële omgeving blijft zitten houd je deze ellende. Het is overal hetzelfde: te veel werk, te weinig mensen. Dat is het risico van een goed betaalde baan hebben of willen.

Neem je met wat minder genoegen dan gaat er een wereld voor je open, waar je ook heel goed je ei kwijt kunt. Zo adviseer ik soms mensen om te stoppen met werken in de IT omdat ze er geen voldoening meer uit halen en omdat het vaak op elkaar lijkt wat ze aan het doen zijn.

Wil je écht voldoening in je werk hebben ga dan iets fysieks maken, iets tastbaars wat je kunt overhandigen aan een klant. Leer TIG-lassen of zo, als je dat goed kunt dan is er flink werk voor je. Als je bij de betere lassers hoort komt je salaris ook aardig in de buurt van wat een goede IT-er verdient.

Maar ja, wie wil er tegenwoordig nog vieze handjes krijgen? Mensen willen lekker veilig achter een computer zitten, want hobby. Ik doe het net andersom: hobby is met computers klooien en voor mijn werk zit ik lekker in de techniek/onderwijs. Heerlijk.

[aljooge]

ik probeer de factor tijdsdruk te elimineren door 's ochtends meteen te beginnen met de lastige en grote projecten. Mocht dit tegen zitten heb je de hele dag nog en voel je je niet opgejaagd door die klok. Blijven de dingen liggen met een lage prioriteit voor de middag over en wat daar niet van afkomt, kan morgen ook nog wel.

[YakuzA]

sypie schreef op maandag 24 juni 2019 @ 18:25:
[...]
Zo lang je in een commerciële omgeving blijft zitten houd je deze ellende. Het is overal hetzelfde: te veel werk, te weinig mensen. Dat is het risico van een goed betaalde baan hebben of willen.

Neem je met wat minder genoegen dan gaat er een wereld voor je open, waar je ook heel goed je ei kwijt kunt. Zo adviseer ik soms mensen om te stoppen met werken in de IT omdat ze er geen voldoening meer uit halen en omdat het vaak op elkaar lijkt wat ze aan het doen zijn.

Wil je écht voldoening in je werk hebben ga dan iets fysieks maken, iets tastbaars wat je kunt overhandigen aan een klant. Leer TIG-lassen of zo, als je dat goed kunt dan is er flink werk voor je. Als je bij de betere lassers hoort komt je salaris ook aardig in de buurt van wat een goede IT-er verdient.

Maar ja, wie wil er tegenwoordig nog vieze handjes krijgen? Mensen willen lekker veilig achter een computer zitten, want hobby. Ik doe het net andersom: hobby is met computers klooien en voor mijn werk zit ik lekker in de techniek/onderwijs. Heerlijk.

Of zoek een baan in de IT waar je wel een echt product oplevert met een kortere cycle tijd.
Vooral in de app hoek of de kleinere applicaties met kleine teams ontwikkeld zit bij mij de meeste voldoening.

Als ik 1 van de 1000 mensen was die aan een enorm it pakket werken met een cycle tijd van 5 jaar tot release zou ik ook van ellende dood gaan.
(Om dan na oplevering te merken dat je 112 locatie app niet meer nodig is oid )

[Furion2000]

ZieMaar! schreef op maandag 24 juni 2019 @ 18:03:
[...]

Deze korte reactie valt een beetje in het niet bij alle epistels met (waardevolle) persoonlijke inzichten, maar dit is volgens mij de kern.

Wat voor jou specifiek het beste werkt, weet jij, je partner of anders een goede coach. Dat is voor veel mensen verschillend. Introverte mensen doen wellicht beter dingen alleen, extraverte mensen krijgen energie van andere mensen. Voor de een is sport pure ontspanning, voor de ander nog iets extra’s dat moet...

Veel werken is (bijna) nooit echt nodig, hooguit op sommige echt zware functies of als je eigenlijk niet competent bent, heel misschien in sommige werkomgevingen maar dan wordt het al meer een bewijsding. Dat past bij sommigen, maar lang niet bij iedereen.

Ben ik het niet geheel met je eens.

Ja voor de een is ontspanning mediteren, wandelen of gewoon een slechte film kijken en dit is voor veel mensen de oplossing omdat dit vaak samen met sport als eerste geschrapt word, maar dit is zeker niet de kern.

Werk is een feit en dit is voor veel mensen 30-40 uur de realiteit in een week, het creëert vrijheid en kan voor veel voldoening zorgen. Je kunt minder gaan werken, maar dan lever je vaak vrijheid in als je het ziet als 'zonder na te denken beslissen om dit jaar naar Costa Rica te gaan voor 4 weken' of vakantie dagen bijkopen, vrij nemen als het mooi weer is. Wekelijks meer vrije tijd nodig hebben is ook goed mogelijk en dat valt meer in jouw uitleg, maar is voor een ander weer niet de vrijheid die ze zoeken. Ook is regrettably ons complete systeem tegenwoordig ingedeeld op tweeverdieners en zijn de kosten daar ook naar en moet je voor een beetje extra luxe wel 30+ uren werken, alle uitzonderingen daar gelaten en vooral gefocust op jonge mensen.

Waar ik het dus met je oneens ben is dat ontspanning de kern is. Ik heb het nog al eens mis zien gaan bij bijvoorbeeld introverte mensen die zich compleet afsluiten van het sociale (disbalans in het sociale) en vergeten dat ieder mens sociaal contact nodig heeft. Disbalans in sport, nooit sportieve beweging zorgt voor enorm veel fysieke, maar ook psychische kwalen.

Ik ben dus van mening dat iedereen de balans steeds maar weer voor zich op moet maken en zichzelf moet afvragen;
- Heb ik genoeg gesport de laatste periode?
- Heb ik genoeg sociaal contact gehad de laatste periode?
- Heb ik genoeg geslapen de laatste periode?
- Heb ik genoeg ontspannen de laatste periode?
- Ben ik tevreden over het werk van de laatste periode?

Als je dat steeds weet te doen en jezelf dus eigenlijk in gaten leert houden kun je elke periode jezelf in balans tweaken en fijn blijven voelen of zelfs beter gaan voelen.

En nogmaals ik denk dat je het juist hebt dat het bij veel mensen 'ontspanning' is dat mist.

In het algemeen is mediteren daar zeker een goede optie voor en is altijd het proberen waard. Je kunt ook lopend semi-mediteren volgens mij en dan heb je ontspanning en beweging in 1. Misschien iets minder effectief, maar ik zie het dan meer als ik loop al snel een uur en de meeste mensen mediteren een half uur. Ook is de instap voor al de mensen die vinden dat het allemaal 'zweverige onzin' is wat fijner en kunnen ze stiekem mee doen