Voor deze post heb ik een salaris vraag. Ik wil een huis gaan kopen en dat is ook de aanleiding van deze vraag. De vraag is simpel. Hoe kan ik het beste om salarisverhoging vragen?
Om de vraag beter te begrijpen is er wat context nodig. Ik werk sinds drie jaar, vier dagen in de week op een mbo-school als docent. Tijdelijk contract tot 09-2019 met uitzicht op vast. Ik geef les in programmeren. Het werken als docent is een dankbaar beroep. Je ziet dat deze studenten en vooral deze jonge studenten erg kwetsbaar zijn en juist behoefte heeft aan ondersteuning, erkenning en waardering om te kunnen groeien in wie ze zijn. Als docent probeer ik hen daarin te helpen waar kan. Het is een nobel beroep. Voorheen werkte ik 12 jaar als IT’er in het bedrijfsleven. Maar privé gezien liep het niet goed met mij (scheidingen, woning verkocht). Ik zocht een plek om mijn leven te versimpelen. Nu gaat het een stuk beter met mij en programmeer ik (naast school) ook weer voor het bedrijfsleven. (+ ik voel mij weer gelukkig).
De huidige situatie: De school waar ik werk kan slecht komen aan nieuwe IT docenten. Als ze iemand vinden blijven ze niet langer dan een paar maanden in dienst. Redenen van uitdiensttreding zijn uiteenlopend maar meestal gaat het om salaris of werkdruk. Op dit moment komen ze twee IT docenten te kort en kan wellicht nog meer worden.
Een vriend heeft mij ooit vertelt dat hij, bij zijn toenmalige werkgever, een betere aanbieding kreeg van de concurrent. Hij vroeg aan zijn werkgever hoe graag ze hem wilde hebben. Dit vond ik persoonlijk een “chique” oplossing. Je geeft namelijk je werkgever bedenktijd en de ruimte om hierover na te denken. Uiteindelijk kreeg hij salarisverhoging die matched met wat de concurrent op dat moment aanbood.
Wat zou voor mij een onderhandelingsstrategie kunnen zijn? Ik voel mij schuldig als ik om verhoging moet vragen (alsof ik niet dankbaar ben) maar nu wil ik een keer voor mijzelf gaan kiezen.
Hoe kan ik nu het beste om salarisverhoging vragen zonder de relatie te schaden?
Om de vraag beter te begrijpen is er wat context nodig. Ik werk sinds drie jaar, vier dagen in de week op een mbo-school als docent. Tijdelijk contract tot 09-2019 met uitzicht op vast. Ik geef les in programmeren. Het werken als docent is een dankbaar beroep. Je ziet dat deze studenten en vooral deze jonge studenten erg kwetsbaar zijn en juist behoefte heeft aan ondersteuning, erkenning en waardering om te kunnen groeien in wie ze zijn. Als docent probeer ik hen daarin te helpen waar kan. Het is een nobel beroep. Voorheen werkte ik 12 jaar als IT’er in het bedrijfsleven. Maar privé gezien liep het niet goed met mij (scheidingen, woning verkocht). Ik zocht een plek om mijn leven te versimpelen. Nu gaat het een stuk beter met mij en programmeer ik (naast school) ook weer voor het bedrijfsleven. (+ ik voel mij weer gelukkig).
De huidige situatie: De school waar ik werk kan slecht komen aan nieuwe IT docenten. Als ze iemand vinden blijven ze niet langer dan een paar maanden in dienst. Redenen van uitdiensttreding zijn uiteenlopend maar meestal gaat het om salaris of werkdruk. Op dit moment komen ze twee IT docenten te kort en kan wellicht nog meer worden.
Een vriend heeft mij ooit vertelt dat hij, bij zijn toenmalige werkgever, een betere aanbieding kreeg van de concurrent. Hij vroeg aan zijn werkgever hoe graag ze hem wilde hebben. Dit vond ik persoonlijk een “chique” oplossing. Je geeft namelijk je werkgever bedenktijd en de ruimte om hierover na te denken. Uiteindelijk kreeg hij salarisverhoging die matched met wat de concurrent op dat moment aanbood.
Wat zou voor mij een onderhandelingsstrategie kunnen zijn? Ik voel mij schuldig als ik om verhoging moet vragen (alsof ik niet dankbaar ben) maar nu wil ik een keer voor mijzelf gaan kiezen.
Hoe kan ik nu het beste om salarisverhoging vragen zonder de relatie te schaden?